Relaties
alle pijlers
En.....?
maandag 11 juni 2007 om 09:52
Hallo Meiden,
Ik heb jullie advies nodig en misschien kunnen jullie mij helpen.
Situatieschets van mijn leven. Samenwonend, 10 jaar bijelkaar, 2 kinderen een eigen huis, leuke mensen om mij heen. Heb het op sociaal gebied allemaal wel voorelkaar. Maar ik weet niet of ik nog wel supergelukkig ben met mijn relatie. Ik heb het idee dat ik overal alleen voor sta en dat ik meer alleenstaande moeder ben, als samenwonend!
Als ik dit tegen mijn vriend zeg, dan heeft hij daar geen passend antwoord op. Hij vindt dat ik me gewoon aanstel en neemt me dan op dat moment niet serieus.
Werk alle ochtenden als de kinderen naar school zijn, daarna kom ik thuis en kan de plunje van iedereen opruimen en schoonmaken en zorgen dat het allemaal weer spik en span is hoe iedereen het graag ziet.
Mijn vriend is voor zijn hobby twee keer in de week weg. Geen probleem, toch? Maar het begint steeds vaker dat hij in het weekend ook weg is en geen tijd heeft voor onze kinderen en dat mag ik dan weer opknappen. Begrijp me goed hoor, voor onze kinderen doe ik alles en ga door het vuur. Maar als hij dan thuis is, dan moet ik alles vragen of hij iets voor ons wil doen. Het gaat dan allemaal met een zucht en een kreun en alles is te veel. Daar wordt ik dan weer boos over! Hij weer boos tegen mij dat hij zijn hobby wel afzegt, bla bla bla. Dat hoeft voor mij niet, alleen ik wil wel als hij dan WEL thuis is er ook voor ons is. Of verlang ik dan te veel? Ik heb echt het idee dat alles om hem draait en dat ik me maar aan elke situatie moet aanpassen en dat ben ik beu.
Ben gewoon heel opstandig aan het worden, ik wil ook een keer rust.
Willen jullie mij een beetje helpen?
XXX
Ik heb jullie advies nodig en misschien kunnen jullie mij helpen.
Situatieschets van mijn leven. Samenwonend, 10 jaar bijelkaar, 2 kinderen een eigen huis, leuke mensen om mij heen. Heb het op sociaal gebied allemaal wel voorelkaar. Maar ik weet niet of ik nog wel supergelukkig ben met mijn relatie. Ik heb het idee dat ik overal alleen voor sta en dat ik meer alleenstaande moeder ben, als samenwonend!
Als ik dit tegen mijn vriend zeg, dan heeft hij daar geen passend antwoord op. Hij vindt dat ik me gewoon aanstel en neemt me dan op dat moment niet serieus.
Werk alle ochtenden als de kinderen naar school zijn, daarna kom ik thuis en kan de plunje van iedereen opruimen en schoonmaken en zorgen dat het allemaal weer spik en span is hoe iedereen het graag ziet.
Mijn vriend is voor zijn hobby twee keer in de week weg. Geen probleem, toch? Maar het begint steeds vaker dat hij in het weekend ook weg is en geen tijd heeft voor onze kinderen en dat mag ik dan weer opknappen. Begrijp me goed hoor, voor onze kinderen doe ik alles en ga door het vuur. Maar als hij dan thuis is, dan moet ik alles vragen of hij iets voor ons wil doen. Het gaat dan allemaal met een zucht en een kreun en alles is te veel. Daar wordt ik dan weer boos over! Hij weer boos tegen mij dat hij zijn hobby wel afzegt, bla bla bla. Dat hoeft voor mij niet, alleen ik wil wel als hij dan WEL thuis is er ook voor ons is. Of verlang ik dan te veel? Ik heb echt het idee dat alles om hem draait en dat ik me maar aan elke situatie moet aanpassen en dat ben ik beu.
Ben gewoon heel opstandig aan het worden, ik wil ook een keer rust.
Willen jullie mij een beetje helpen?
XXX
maandag 11 juni 2007 om 12:11
Ik heb de indruk dat er aan Pandora gedachten of gevoelens toegeschreven worden die ze niet heeft, bijvoorbeeld dat het haar erom te doen is om ook eens de boel wat meer de boel te laten, terwijl ze toch duidelijk aangeeft dat het haar om de algemene houding van onverschilligheid van haar partner gaat en om het feit dat hij, hoewel hij zelf erg weinig doet, toch nog kritiek heeft op wat zij allemaal doet.
Pandora, hou jij eigenlijk nog wel van je partner? Heeft hij volgens jou zulke leuke kanten dat het nog de moeite waard is om een relatie met hem te hebben?
Ik vind de tekortkomingen die je opnoemt niet niks. Heb je enig idee waarom hij zich zo gedraagt? Is hij bijvoorbeeld ongelukkig omdat hij vindt dat hij te weinig aandacht/seks van jou krijgt? Is hij altijd zo geweest of is het iets van de laatste tijd?
Misschien kun je hem eens vragen of hij zich wel gelukkig voelt in zjin relatie, ik heb de indruk dat hij dat niet is. Als dat klopt, kun je hem vragen waarom dat zo is.
Als je partner tenminste voor zo'n gesprek open staat. Maar je kunt in elk geval niet zo blijven doormodderen, ik heb het ook gedaan (erg lang) en het is geen bevredigende manier van leven. Als er iets is wat ik in mijn leven geleerd heb, dat is om een situatie waarover ik ontevreden ben, te veranderen.
Pandora, hou jij eigenlijk nog wel van je partner? Heeft hij volgens jou zulke leuke kanten dat het nog de moeite waard is om een relatie met hem te hebben?
Ik vind de tekortkomingen die je opnoemt niet niks. Heb je enig idee waarom hij zich zo gedraagt? Is hij bijvoorbeeld ongelukkig omdat hij vindt dat hij te weinig aandacht/seks van jou krijgt? Is hij altijd zo geweest of is het iets van de laatste tijd?
Misschien kun je hem eens vragen of hij zich wel gelukkig voelt in zjin relatie, ik heb de indruk dat hij dat niet is. Als dat klopt, kun je hem vragen waarom dat zo is.
Als je partner tenminste voor zo'n gesprek open staat. Maar je kunt in elk geval niet zo blijven doormodderen, ik heb het ook gedaan (erg lang) en het is geen bevredigende manier van leven. Als er iets is wat ik in mijn leven geleerd heb, dat is om een situatie waarover ik ontevreden ben, te veranderen.
maandag 11 juni 2007 om 12:16
ik schreef: Maar je kunt in elk geval niet zo blijven doormodderen,
Daarmee bedoel ik: om iets te veranderen moet je of goed met elkaar communiceren, of zelf ander gedrag aannemen (bijvoorbeeld eens weggaan en hem eens alles laten opknappen ofwel samen leuke dingen ondernemen waardoor je weer naar elkaar toegroeit) of relatietherapie. Als dat allemaal niet helpt moet je niet in die relatie blijven .
Daarmee bedoel ik: om iets te veranderen moet je of goed met elkaar communiceren, of zelf ander gedrag aannemen (bijvoorbeeld eens weggaan en hem eens alles laten opknappen ofwel samen leuke dingen ondernemen waardoor je weer naar elkaar toegroeit) of relatietherapie. Als dat allemaal niet helpt moet je niet in die relatie blijven .
maandag 11 juni 2007 om 12:32
Reiger, je slaat precies de spijker op zijn kop, dat bedoel ik.
Die onverschillige houding naar mij toe, daar baal ik zo ontzettend veel van.
Ik wil zo graag dat hij zich gedraagd naar zijn titel, hij is vader en dan zou je voor je kinderenn klaar moeten staan. Hij is mijn vriend, dus gedraag je dan ook naar mijn vriend, en ik wil hem zeker niet bemoedere, maar gedraag je dan ook een beetje volwassen.
Hij wordt al boos op mij als ik een lekke band heb, maar dat zijn dingen die gebeuren en als ik hem naar de fietsenwinkel breng om hem te plakken, dan is het van, dat had ik ook wel kunnen doen, had je weer geld uitgespaard, maar wat wil hij dan eigenlijk?
Ik heb geen zin in dat gezeur allemaal vooraf, dan regel ik het allemaal zelf wel.
Maar met sommige dingen heb ik gewoon zijn hulp nodig, dat is voor mij ook te zwaar.
Ach, ons sexleven staat al een tijdje op een laag pitje, ik (als vrouw zijnde) zou wel vaker willen, maar hij houdt de boot af, omdat hij moe is. Dan ga je eerder naar je bed, gaat hij de hele week vroeg erin, kan het allemaal nog niet. Tja, en dan weet ik gewoon niet welke kant ik op moet gaan sturen, want elke kant die ik opga is standaard verkeerd.
Als ik vraag, hoe zie jij onze relatie. Dan is het voor hem allemaal goed en met mijn ontevreden dingen doet hij niets, nada , noppes.
Ik ben best flexibel en helemaal niet moeilijk, alles kan en alles mag, maar het houdt een keer op.
Ik was best jong dat ik deze relatie aanging, hij is namelijk 12 jaar ouder. Misschien ben ik na jaren gegroeid en hij is stil komen te staan. Ik wil door. Ben misschien ook wel een TE ondernemend persoon, maar ik houd niet zo van bakhangen en zappen voor een kassie.
Die onverschillige houding naar mij toe, daar baal ik zo ontzettend veel van.
Ik wil zo graag dat hij zich gedraagd naar zijn titel, hij is vader en dan zou je voor je kinderenn klaar moeten staan. Hij is mijn vriend, dus gedraag je dan ook naar mijn vriend, en ik wil hem zeker niet bemoedere, maar gedraag je dan ook een beetje volwassen.
Hij wordt al boos op mij als ik een lekke band heb, maar dat zijn dingen die gebeuren en als ik hem naar de fietsenwinkel breng om hem te plakken, dan is het van, dat had ik ook wel kunnen doen, had je weer geld uitgespaard, maar wat wil hij dan eigenlijk?
Ik heb geen zin in dat gezeur allemaal vooraf, dan regel ik het allemaal zelf wel.
Maar met sommige dingen heb ik gewoon zijn hulp nodig, dat is voor mij ook te zwaar.
Ach, ons sexleven staat al een tijdje op een laag pitje, ik (als vrouw zijnde) zou wel vaker willen, maar hij houdt de boot af, omdat hij moe is. Dan ga je eerder naar je bed, gaat hij de hele week vroeg erin, kan het allemaal nog niet. Tja, en dan weet ik gewoon niet welke kant ik op moet gaan sturen, want elke kant die ik opga is standaard verkeerd.
Als ik vraag, hoe zie jij onze relatie. Dan is het voor hem allemaal goed en met mijn ontevreden dingen doet hij niets, nada , noppes.
Ik ben best flexibel en helemaal niet moeilijk, alles kan en alles mag, maar het houdt een keer op.
Ik was best jong dat ik deze relatie aanging, hij is namelijk 12 jaar ouder. Misschien ben ik na jaren gegroeid en hij is stil komen te staan. Ik wil door. Ben misschien ook wel een TE ondernemend persoon, maar ik houd niet zo van bakhangen en zappen voor een kassie.
maandag 11 juni 2007 om 12:45
Pandora, wat is je verhaal griezelig herkenbaar voor mij!
Ik heb ook met mijn ex op jonge leeftijd een relatie gekregen (hij was 10 jaar ouder). Net als jouw partner had mijn man dikwijls kritiek op me (Dat verhaal van die fietsband is letterlijk wat ik ook meegemaakt heb!) en was hij niet bereid om iets te doen in het huishouden. Hij deed ook weinig met de kinderen, alleen dingen die hij zelf leuk vond. En ook had ik net als jij meer zin in vrijen dan hij, hij wilde steeds minder seks en uiteindelijk deden we het maar een keer per zes à negen maanden meer.
Ik werd steeds ongelukkiger. Ik heb allerlei dingen geprobeerd: praten, (maar dat lukte niet), relatietherapie, maar hij wou er niet bij zijn (ik ging dus alleen), boeddhisme ! (dat ik interpreteerde als : berusten in je lot en geen verwachtingen hebben), boeken over relaties lezen, me terugtrekken, extra zorgzaam zijn, hem zijn eigen was laten doen, en als laatste redmiddel (om iets aan de afwezigheid van seks te doen) zelfs een tijdje een minnaar.
Uiteindelijk bleek voor mij de enige uitweg een scheiding, een van de beste beslissingen van mijn leven.
Hou jij nog van je partner? Zou je hem missen als hij er niet was?
Ik heb ook met mijn ex op jonge leeftijd een relatie gekregen (hij was 10 jaar ouder). Net als jouw partner had mijn man dikwijls kritiek op me (Dat verhaal van die fietsband is letterlijk wat ik ook meegemaakt heb!) en was hij niet bereid om iets te doen in het huishouden. Hij deed ook weinig met de kinderen, alleen dingen die hij zelf leuk vond. En ook had ik net als jij meer zin in vrijen dan hij, hij wilde steeds minder seks en uiteindelijk deden we het maar een keer per zes à negen maanden meer.
Ik werd steeds ongelukkiger. Ik heb allerlei dingen geprobeerd: praten, (maar dat lukte niet), relatietherapie, maar hij wou er niet bij zijn (ik ging dus alleen), boeddhisme ! (dat ik interpreteerde als : berusten in je lot en geen verwachtingen hebben), boeken over relaties lezen, me terugtrekken, extra zorgzaam zijn, hem zijn eigen was laten doen, en als laatste redmiddel (om iets aan de afwezigheid van seks te doen) zelfs een tijdje een minnaar.
Uiteindelijk bleek voor mij de enige uitweg een scheiding, een van de beste beslissingen van mijn leven.
Hou jij nog van je partner? Zou je hem missen als hij er niet was?
maandag 11 juni 2007 om 13:04
Nou dan is hij al jaaaaaren depressief! Sinds ik hem heb leren kennen. Maar weet je, voorheen zag je de minpunten niet, je bent verliefd en alles is te gek en spannend en nog allemaal leuk. Maar sinds de geboorte van mijn oudste kind, heb ik hem pas echt leren kennen. Dat hij best bot en onverschillig is. Ik heb toen ook op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en niet gedaan, want het lot besliste anders, ik was kort daarna zwanger geraakt van ons tweede kind en hij beloofde me beterschap en dat hij er wel voor ons zou zijn. Maar niets is minder waar. Je verlegt elke keer je grenzen en je past je maar weer aan, aan de situatie die je brengt.
Maar alles begint nu tegen te staan.
@ Reiger, ik weet niet of ik nog van hem houd.
Hij heeft me nog meer dingen aangedaan en dat heeft alles te maken met andere vrouwen, ik wil daar niet te veel uit de doeken doen. Maar dat heeft ook een flinke deuk in onze relatie gegeven. Maar goed, ben er uitgekomen en heeft me sterker gemaakt en heeft me gemaakt hoe ik nu ben. Maar ik wil gezelligheid, lachen en samen huilen als het moet. Ik moet kunnen thuiskomen.
Ik ben met alles de regeltante, financeel, emotioneel en dingen die voor hem geregeld moeten worden, ik ben er. Maar IK wie Ik ben, wordt vergeten.
Geen complimentje, geen aai over mijn bol, helemaal niets.
Het is best moeilijk allemaal, om met iemand te leven die niet gewoon kan praten. Onze kinderen zijn ook anders als hij in de buurt is, ze zijn moeilijker en testen bovendien vreselijk. Misschien voelen zij wel de spanning tussen ons?
Reiger, heb jij ook kinderen enzo? En hoe voelde je je nadat je de knoop had doorgehakt?
maandag 11 juni 2007 om 13:10
Zeg, praat Pandora nou niet een hele relatiecrisis aan hè?!?!
Denk je nou echt dat andere mannen anders zijn als ze betuteld worden? Nee hoor, ze veranderen in hetzelfde soort zeikerds.
Verwacht van een relatie van 10 jaar niet dat alles blijft zoals het de eerste paar jaar was. Natuurlijk raakt alles in het slob!
Moe zijn zou inderdaad op een depressie kunnen duiden. Maar ook kanker veroorzaakt moeheid, of een te langzaam werkende schildklier. Als je vermoed dat er iets met zijn gezondheid is, praat dáár dan over, maar zeur niet dat hij slecht is met de kinderen, want dat heeft daar dan niks mee te maken.
Je kunt je partner niet zomaar veranderen, maar jezelf wel. Een langdurige relatie hoort een goed geoliede machine te zijn, waarbij partners elkaar met een half woord verstaan. Verliefdheid is er echt niet meer, passie is ook vaak ver te zoeken. Vertrouwen is er dan weer wel, je hoort maatjes te zijn.
Probeer nou maar eerst de machine wat te olieën, zorg goed voor jezelf, zorg ervoor dat je er aantrekkelijk uitziet dan is de kans dat er nog aan sex wordt gedaan het grootst. Wees positief want niemand luistert graag naar iemand die zeurt. Maak je zinnen kort en je standpunt eenvoudig. Wordt niet snel boos, en laat een boze partner met rust.
Bedenk wat je werkelijk wilt. Wil je dat hij voor je opruimt? Wil je dat hij meer tijd met de kinderen besteed? Wil je dat hij minder kritisch is op jouw manier van huishouden? Dat zijn allemaal dingen die betrekking hebben op HEM en niet op JOU.
Jij wilt ook weleens rust (zie openingspost) Die rust moet je niet krijgen, die rust moet je nemen.
Denk je nou echt dat andere mannen anders zijn als ze betuteld worden? Nee hoor, ze veranderen in hetzelfde soort zeikerds.
Verwacht van een relatie van 10 jaar niet dat alles blijft zoals het de eerste paar jaar was. Natuurlijk raakt alles in het slob!
Moe zijn zou inderdaad op een depressie kunnen duiden. Maar ook kanker veroorzaakt moeheid, of een te langzaam werkende schildklier. Als je vermoed dat er iets met zijn gezondheid is, praat dáár dan over, maar zeur niet dat hij slecht is met de kinderen, want dat heeft daar dan niks mee te maken.
Je kunt je partner niet zomaar veranderen, maar jezelf wel. Een langdurige relatie hoort een goed geoliede machine te zijn, waarbij partners elkaar met een half woord verstaan. Verliefdheid is er echt niet meer, passie is ook vaak ver te zoeken. Vertrouwen is er dan weer wel, je hoort maatjes te zijn.
Probeer nou maar eerst de machine wat te olieën, zorg goed voor jezelf, zorg ervoor dat je er aantrekkelijk uitziet dan is de kans dat er nog aan sex wordt gedaan het grootst. Wees positief want niemand luistert graag naar iemand die zeurt. Maak je zinnen kort en je standpunt eenvoudig. Wordt niet snel boos, en laat een boze partner met rust.
Bedenk wat je werkelijk wilt. Wil je dat hij voor je opruimt? Wil je dat hij meer tijd met de kinderen besteed? Wil je dat hij minder kritisch is op jouw manier van huishouden? Dat zijn allemaal dingen die betrekking hebben op HEM en niet op JOU.
Jij wilt ook weleens rust (zie openingspost) Die rust moet je niet krijgen, die rust moet je nemen.
maandag 11 juni 2007 om 13:15
Die onverschillige houding naar mij toe, daar baal ik zo ontzettend veel van.
Ik wil zo graag dat hij zich gedraagd naar zijn titel, hij is vader en dan zou je voor je kinderenn klaar moeten staan. Hij is mijn vriend, dus gedraag je dan ook naar mijn vriend, en ik wil hem zeker niet bemoedere, maar gedraag je dan ook een beetje volwassen.
Als je wilt dat hij zich volwassen gaat gedragen, zul jij hem ook als zodanig moeten gaan behandelen.
Dat betekent ook dat je zijn gezeur, als hij vindt dat je iets niet goed hebt gedaan, ook moet afkappen en het je niet steeds moet blijven aantrekken.
Geen genoegen meer nemen met de situatie en op zo'n manier dat het balletje eens op zijn "speelveld" ligt.
Want dat doet hij namelijk steeds. Ervoor zorgen dat met zijn argumenten jij weer aan zet bent of dat jij je weer aangesproken voelt.
En dat heeft weer tot gevolg dat hij achterover leunt en niets hoeft te doen.
Waarom zou hij immers??
Jij zorgt er toch wel weer voor dat alles loopt.........
Ik wil zo graag dat hij zich gedraagd naar zijn titel, hij is vader en dan zou je voor je kinderenn klaar moeten staan. Hij is mijn vriend, dus gedraag je dan ook naar mijn vriend, en ik wil hem zeker niet bemoedere, maar gedraag je dan ook een beetje volwassen.
Als je wilt dat hij zich volwassen gaat gedragen, zul jij hem ook als zodanig moeten gaan behandelen.
Dat betekent ook dat je zijn gezeur, als hij vindt dat je iets niet goed hebt gedaan, ook moet afkappen en het je niet steeds moet blijven aantrekken.
Geen genoegen meer nemen met de situatie en op zo'n manier dat het balletje eens op zijn "speelveld" ligt.
Want dat doet hij namelijk steeds. Ervoor zorgen dat met zijn argumenten jij weer aan zet bent of dat jij je weer aangesproken voelt.
En dat heeft weer tot gevolg dat hij achterover leunt en niets hoeft te doen.
Waarom zou hij immers??
Jij zorgt er toch wel weer voor dat alles loopt.........
maandag 11 juni 2007 om 13:20
Reiger, heb jij ook kinderen enzo? En hoe voelde je je nadat je de knoop had doorgehakt?
Ik heb dire kinderen ,ze waren pubers toen ik besloot om te scheiden. Hoe ik me voelde de eerste dag dat hij de deur uit was: totaal euforisch ! (sorry voor de mensen die dat erg vinden...). Ik heb muziek opgezet en gedanst, ik kon mijn blijdschap bijna niet op. Maar ja, ik had het al veel te lang uitgehouden, als ik eerder gescheiden was, zou ik wellicht anders gereageerd hebben, het heeft lang geduurd voor mijn liefde helemaal dood was.
Ik ben het absoluut niet met Tweety eens. Mijn tenen krommen als ik lees dat andere mannen net zo worden en dat iedere relatie na enige tijd een sleur wordt. Ik heb hier op dit forum al vele malen geschreven hoe gelukkig ik met mijn huidige man ben (ben een beetje beschroomd om dat nu weer te doen), en dat duurt nu ook alweer acht jaar. Ik ben nu zelfs nog gelukkiger dan in het begin, toen ik pas smoorverliefd was.
En ik ben het er niet mee eens dat jou een relatiecrisis aangepraat wordt. Wat Tweety schrijft, heb ik mezelf vele jaren voorgehouden: dat wat in mijn relatie gebeurde, normaal was. Ik heb mensen nodig gehad die me wakker geschud hebben, ze hebben echt aan me moeten trekken om me ervan te overtuigen dat ik beter verdiende dan die relatie. Zonder die mensen was ik nu wellicht nog altijd ongelukkig. Ik mag er niet aan denken, brrr.
Ik heb dire kinderen ,ze waren pubers toen ik besloot om te scheiden. Hoe ik me voelde de eerste dag dat hij de deur uit was: totaal euforisch ! (sorry voor de mensen die dat erg vinden...). Ik heb muziek opgezet en gedanst, ik kon mijn blijdschap bijna niet op. Maar ja, ik had het al veel te lang uitgehouden, als ik eerder gescheiden was, zou ik wellicht anders gereageerd hebben, het heeft lang geduurd voor mijn liefde helemaal dood was.
Ik ben het absoluut niet met Tweety eens. Mijn tenen krommen als ik lees dat andere mannen net zo worden en dat iedere relatie na enige tijd een sleur wordt. Ik heb hier op dit forum al vele malen geschreven hoe gelukkig ik met mijn huidige man ben (ben een beetje beschroomd om dat nu weer te doen), en dat duurt nu ook alweer acht jaar. Ik ben nu zelfs nog gelukkiger dan in het begin, toen ik pas smoorverliefd was.
En ik ben het er niet mee eens dat jou een relatiecrisis aangepraat wordt. Wat Tweety schrijft, heb ik mezelf vele jaren voorgehouden: dat wat in mijn relatie gebeurde, normaal was. Ik heb mensen nodig gehad die me wakker geschud hebben, ze hebben echt aan me moeten trekken om me ervan te overtuigen dat ik beter verdiende dan die relatie. Zonder die mensen was ik nu wellicht nog altijd ongelukkig. Ik mag er niet aan denken, brrr.
maandag 11 juni 2007 om 13:45
Jullie zijn het dan wel met me oneens, ik vind gewoon dat als je 10 jaar lang een relatie hebt en twee kinderen bovendien dat je het niet mag laten stuklopen omdat hij achterover leunt terwijl jij de kinderen op bed legt en daarna de afwas doet en koffie gaat zetten.
Je verwijt is eigenlijk je wens.
Je kunt je partner dus verwijten dat hij niks doet, maar je wens is eigenlijk zelf óók niks te doen. Nou??? Wat let je dan? Je hebt toch allebei evenveel recht om op de bank te gaan zitten?
Nu komt het erop neer dat Pandora niet meer van hem houdt omdat hij geen goede vader is en niets aan het huishouden doet. Ik denk dat dergelijke problemen gewoon op te lossen zijn.
Okéé zelf heb ik dan een man die altijd lief en zorgzaam is, maar wij hebben het geruzie over het huishouden al lang geleden achter ons gelaten. Zijn zorgzaamheid is ook wel een zeldzaamheid en daarmee ben ik dan ook zeer content, geef hem er vaak complimenten over. Maar de relatie an sich verandert gewoon met de jaren. Precies zoals ik het in mijn vorige postings beschreef.
Je verwijt is eigenlijk je wens.
Je kunt je partner dus verwijten dat hij niks doet, maar je wens is eigenlijk zelf óók niks te doen. Nou??? Wat let je dan? Je hebt toch allebei evenveel recht om op de bank te gaan zitten?
Nu komt het erop neer dat Pandora niet meer van hem houdt omdat hij geen goede vader is en niets aan het huishouden doet. Ik denk dat dergelijke problemen gewoon op te lossen zijn.
Okéé zelf heb ik dan een man die altijd lief en zorgzaam is, maar wij hebben het geruzie over het huishouden al lang geleden achter ons gelaten. Zijn zorgzaamheid is ook wel een zeldzaamheid en daarmee ben ik dan ook zeer content, geef hem er vaak complimenten over. Maar de relatie an sich verandert gewoon met de jaren. Precies zoals ik het in mijn vorige postings beschreef.
maandag 11 juni 2007 om 13:52
@ tweetie
Het is meer dan alleen maar de rolverdeling die fout is in deze relatie helaas!
Pandora wil ook graag bevestiging van haar vriend en waardering om wie ze is
En sexueel gaat het ook niet helemaal lekker
Er zijn veel irritaties en ze geeft aan dat haar partner weinig tijd voor de relatie vrij maakt
Het is meer dan alleen maar de rolverdeling die fout is in deze relatie helaas!
Pandora wil ook graag bevestiging van haar vriend en waardering om wie ze is
En sexueel gaat het ook niet helemaal lekker
Er zijn veel irritaties en ze geeft aan dat haar partner weinig tijd voor de relatie vrij maakt
maandag 11 juni 2007 om 13:53
Ik denk dat zéker de helft van jonge moeders die parttime werken zo hetzelfde topic gopend zouden kunnen hebben................. tú'rlijk ; niet leuk , maar niets wat niet met een paar knallende ruzies, tranen en goedmaken achteraf kan worden opgelost........of heeft meer dan de helft van Nederland een kuthuwelijk denk je ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 11 juni 2007 om 13:56
Probeer nou maar eerst de machine wat te olieën, zorg goed voor jezelf, zorg ervoor dat je er aantrekkelijk uitziet dan is de kans dat er nog aan sex wordt gedaan het grootst.Hahahaha dit ga je niet ménen he ? Sex is iets wat van twee kanten moet komen , als er ergens al geven en nemen is .......... nu leg je alles bij háár neer ; zo van jij ziet er waarschijnlijk niet uit dussssssssss jouw schuld. MISSCHIEN ZIET ZE ER PRACHTIG UIT MAAR KOMT HET EXEN OP HET ECHTELIJK BED HAAR VRIEND ZN NEUS UIT , zou van haar heel leuk zijn om daar achter te komen , petje af, maar vriend is dan natuurlijk ook een slappe lul ( leterlijk en figuurlijk ) dat hij zijn echtelijke plichten niet eens af en toe vervuld om zichzelf en zijn vrouw en hun relatie een opkikker te geven.
Hahahaha! Bianca, Ja, nu je het zo zegt...
Maarja, mijn man is altijd wel te porren :P het is alleen zo dat ik vaak niet helemaal weet hoe ik hem dat duidelijk moet maken en hij houdt, bescheiden dat hij is, meestal zijn handjes thuis. Vaak zeg ik dan gewoon dat ik vrijen wil, maarja als ik een piétsie meer romantiek verwacht danne... tja... trek ik dus gewoon wat leuks aan...
Hahahaha! Bianca, Ja, nu je het zo zegt...
Maarja, mijn man is altijd wel te porren :P het is alleen zo dat ik vaak niet helemaal weet hoe ik hem dat duidelijk moet maken en hij houdt, bescheiden dat hij is, meestal zijn handjes thuis. Vaak zeg ik dan gewoon dat ik vrijen wil, maarja als ik een piétsie meer romantiek verwacht danne... tja... trek ik dus gewoon wat leuks aan...
maandag 11 juni 2007 om 14:04
quote: tweety reageerde
Verwacht van een relatie van 10 jaar niet dat alles blijft zoals het de eerste paar jaar was. Natuurlijk raakt alles in het slob! Ja echt?? Tjee, dan lopen wij achter, erg achter.
Je kunt je partner niet zomaar veranderen, maar jezelf wel. Een langdurige relatie hoort een goed geoliede machine te zijn, waarbij partners elkaar met een half woord verstaan.
Ik denk dat veel problemen ontstaan omdat men dat juist denkt of verwacht, zodat dingen behoorlijk bespreken achterwege blijft.
Verliefdheid is er echt niet meer, passie is ook vaak ver te zoeken. Vertrouwen is er dan weer wel, je hoort maatjes te zijn. Het een hoeft het ander natuurlijk niet uit te sluiten.
Verwacht van een relatie van 10 jaar niet dat alles blijft zoals het de eerste paar jaar was. Natuurlijk raakt alles in het slob! Ja echt?? Tjee, dan lopen wij achter, erg achter.
Je kunt je partner niet zomaar veranderen, maar jezelf wel. Een langdurige relatie hoort een goed geoliede machine te zijn, waarbij partners elkaar met een half woord verstaan.
Ik denk dat veel problemen ontstaan omdat men dat juist denkt of verwacht, zodat dingen behoorlijk bespreken achterwege blijft.
Verliefdheid is er echt niet meer, passie is ook vaak ver te zoeken. Vertrouwen is er dan weer wel, je hoort maatjes te zijn. Het een hoeft het ander natuurlijk niet uit te sluiten.
maandag 11 juni 2007 om 14:04
ja , maar je weet niet hoe deze man zou zijn als je van hem drie kleine kinderen had, moe was, weinig tijd had en contant naar babybilendoekjes rook............. jullie beginnen anders ( met bagage maar ook met sterk weten hoe en wat en ook weten wat wel en wat niet......
Mijn ex was al grotendeels zo voor we kinderen hadden. (En ja ik weet het, wat dom van me dat ik met hem getrouwd ben!)
En mijn man en ik hebben veel ergerer problemen het hoofd moeten bieden dan drie kleine kinderen, zonder dat er één onvertogen woord gevallen is.
Mijn man is gewoon een totaal andere persoon dan mijn ex, het zijn twee extremen.
Overigens ken ik ook heel goede huwelijken bij stellen met kleine kinderen.
Misschien heb je gelijk, dat de helft van Nederland zo'n huwelijk heeft, maar dat is geen excuus om het te accepteren.
maandag 11 juni 2007 om 14:11
ja , maar je weet niet hoe deze man zou zijn als je van hem drie kleine kinderen had, moe was, weinig tijd had en contant naar babybilendoekjes rook............. jullie beginnen anders ( met bagage maar ook met sterk weten hoe en wat en ook weten wat wel en wat niet......
Mijn ex heeft overigens ook na de scheiding een nieuwe (lieve leuke en mooie) vriendin gehad waarmee hij geen drie kleine kinderen had, en ze hadden beiden alle tijd van de wereld om met elkaar bezig te zijn, en ook zij heeft het opgegeven, alleen na veel kortere tijd dan ik.
Het ligt dus niet aan de omstandigheden maar aan de persoonlijkheid van de partners.
Mijn ex heeft overigens ook na de scheiding een nieuwe (lieve leuke en mooie) vriendin gehad waarmee hij geen drie kleine kinderen had, en ze hadden beiden alle tijd van de wereld om met elkaar bezig te zijn, en ook zij heeft het opgegeven, alleen na veel kortere tijd dan ik.
Het ligt dus niet aan de omstandigheden maar aan de persoonlijkheid van de partners.
maandag 11 juni 2007 om 14:11
3 kleine kinderen zijn geen probleem, ze zijn een rijk bezit waar veel mensen jaloers op zouden zijn.
Echte problemen zorgen er vaak voor dat je anders en ook sneller naar elkaar toe groeit.
Als de helft van Nederland zo'n huwelijk heeft, is dat dan gelijk de reden om daar een punt achter te zetten? Kun je daar niet gewoon iets aan doen? (in het begin bij voorbaat een andere man kiezen zeker...)
maandag 11 juni 2007 om 14:18
quote
Als de helft van Nederland zo'n huwelijk heeft, is dat dan gelijk de reden om daar een punt achter te zetten? Kun je daar niet gewoon iets aan doen? (in het begin bij voorbaat een andere man kiezen zeker...)
Nee, dat zei ik helemaal niet Tweety, dat dat de reden is om er een punt achter te zetten. De reden om er een punt achter te zetten is dat je steeds ongelukkiger wordt ondanks al je pogingen om er iets aan te doen.
Je vraagt: kun je daar niet gewoon iets aan doen? Ik denk dat je mijn posts niet gelezen hebt, want daarin heb ik uitgebreid beschreven wat ik allemaal geprobeerd heb om eraan te doen, ook met hulp van een relatietherapeut. En als het na vele jaren allemaal niet helpt, ben je het dan met me eens dat je er dan beter een punt achter kunt zetten?
Ik heb TO dus aangeraden om er iets aan te doen, en eraan toegevoegd dat als dat niet helpt, ze dan beter niet in die relatie kan blijven.
Volgens mij gaan te veel mensen ervan uit dat je er altijd iets aan kunt doen (aan een slechte relatie). Dat klopt dus niet.
Als de helft van Nederland zo'n huwelijk heeft, is dat dan gelijk de reden om daar een punt achter te zetten? Kun je daar niet gewoon iets aan doen? (in het begin bij voorbaat een andere man kiezen zeker...)
Nee, dat zei ik helemaal niet Tweety, dat dat de reden is om er een punt achter te zetten. De reden om er een punt achter te zetten is dat je steeds ongelukkiger wordt ondanks al je pogingen om er iets aan te doen.
Je vraagt: kun je daar niet gewoon iets aan doen? Ik denk dat je mijn posts niet gelezen hebt, want daarin heb ik uitgebreid beschreven wat ik allemaal geprobeerd heb om eraan te doen, ook met hulp van een relatietherapeut. En als het na vele jaren allemaal niet helpt, ben je het dan met me eens dat je er dan beter een punt achter kunt zetten?
Ik heb TO dus aangeraden om er iets aan te doen, en eraan toegevoegd dat als dat niet helpt, ze dan beter niet in die relatie kan blijven.
Volgens mij gaan te veel mensen ervan uit dat je er altijd iets aan kunt doen (aan een slechte relatie). Dat klopt dus niet.
maandag 11 juni 2007 om 14:23
Túúrlijk..............maar je kunt niet met zekerheid zeggen dat je een zélfde soort relatie zou hebben als je met deze man de toch wel heftig tijd van het opvoeden van drie koters zou hebben meegemaakt..... kun je een hardstike lieve man hebben nu, maar misschien had die ook wel gaan stuiterballen van alle drukte , of van eh...........niet zo heel veel sex, wat toch vaak het geval is wanneer de kinderen klein zijn , of was die chagrijnig geworden van iets wat nu geen issue is bij jullie.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
