Even iets over de relatie met je ouders...

Sorry, ik snap je verder prima (ik hou ook niet van die verplichte dingen, die leuk door een ander zijn bedacht), maar in deze zou ik het toch wel lullig vinden als jullie niet op het eerste-kerstdag-etentje zouden komen. Het is tenslotte al min of meer afgesproken en jij weet hoe belangrijk het is voor je moeder.



Is er echt geen compromis mogelijk?? 's middags naar ouders vriend en etentje bij jouw ouders of 1e kerstdag bij jou en tweede bij hem? Of misschien wel etentje verschuiven naar kerstavond? of is dat 'out of the question' voor je moeder?



Echt, ik vind, zeker gezien je verleden met je ouders, dat je, nu je alles op de rit hebt, niet zomaar kunt zeggen dat je niet komt. Probeer jezelf eens in je moeder te verplaatsen, want ik weet zeker dat ze het met de beste bedoelingen doet. Op haar eigen manier weliswaar, maar toch.



Ik zou dus aankomende Kerst wel braaf bij het etentje zijn..., maarrrr tegelijkertijd wel het onderwerp aansnijden voor Kerst 2008! Dat dit voorlopig de laatste kerstdag zal zijn dat jullie op dat etentje komen.

Kerst...



De laatste keer dat ik met mijn ouders en broer als gezin (met evt. aanhang) met Kerst (avond, 1e of 2e) aan tafel zat kan ik mij niet meer herinneren. Dat moet voor mijn broer 15 was geweest zijn en dat is inmiddels al 18 jaar geleden.

Mijn moeder werkt in een ziekenhuis en moet altijd kiezen met haar diensten tussen Kerst en oud en nieuw. Mijn moeder is van het motto: Ook met kerst worden mensen geboren, gaan mensen dood, gebeuren auto ongelukken, hartstilstanden, gaan oorlogen door en ook geweld houdt niet op.

Oud en nieuw is altijd een leuk feestje, dus mijn moeder werkt al jaaaaaaren met Kerst de nachtdienst.

Daarbij komt dat mijn broer hotelschool deed en op zijn 15e ging werken en tsja, horeca = werken met kerst. Later ben ik zelf als student ook de horeca ingegaan en dan ontkom je niet aan werken met Kerst. Ik vond het eigenlijk wel prima, 150% uitbetaald, ik vond het allang best!



Overdag gingen wij vroeger altijd wel op bezoek bij de opa's en oma's maar moesten wel om 22:00 weer thuis zijn omdat mijn moeder de nacht in moest.



Heb dit nooit als erg ervaren en hou er dezelfde attitude aan over. Wij vierden altijd oud en nieuw alsof het kerst was, deden dan ook cadeautjes.

Later, toen mijn broer in de horeca zat en ik een paar jaar daarna, vierden we altijd 27 december, of 28 december. Heel handig.



Nu wonen mijn vriend en ik in het buitenland en zijn we al dat kerst-getrek bespaard. Wij vragen ons wel eens af hoe het zou zijn (wie wanneer waar aan tafel) als we terug in NL zouden wonen met dit soort dagen.



Afgelopen kerst zaten we met zijn tweetjes, op een oud bedlaken, met stokbrood, brie, salami, en een lekkere fles wijn op het strand bij zonsondergang te 'kerstdineren' heeeeeeeeerlijk!



Ik hoop overigens wel dat je eruit komt lieniepienie, als ik al de andere posts zo lees heb ik weinig meer toe te voegen. Het is inderdaad een beetje dubbel. Aan de ene kant eist je moeder je op, al een half jaar van tevoren en dat werkt benauwend, snap ik helemaal, maar, aan de andere kant is eerste kerst al heeeeeeeeel lang een verplicht nummer, dus ik snap ook niet zo goed waarom je nu er ineens moeite mee hebt. Misschien zijn de ouders van je vriend net zo als de mijne en heb je vrij spel voor 1e kerst...



Succes ermee!



Groetjes,

Peefje

Hoi Lieniepienie, jouw moeder gaat wel erg ver met haar opmerking over jouw ex-vriend waar je nieuwe vriend bij was. Ik ga even op dit voorbeeld in maar er zijn er vast meer waar je mijn opmerkingen op kan betrekken.



Zijn de gevoelens van jouw moeder relevant wat dat betreft? Ik dacht het niet. Wat wil ze er mee bereiken om zoiets te zeggen? Denkt ze eigenlijk wel na voordat ze iets zegt (mijn moeder vaak niet, maar die van jou missch bewust wel om te manipuleren)? Om wie gaat het nu eigenlijk, om de gevoelens van jouw moeder of om jou? Ze zet zichzelf zo voorop en dat herken ik bij mijn moeder.

Ik zou er niet direct op dat moment iets van zeggen (zeker niet als je vriend er bij is) maar haar er later beslist op aanspreken. Zeg haar dat het jouw leven is, dat je vorige relatie voorbij is en dat je niet op dat soort opmerkingen zit te wachten. Laat je niet afschepen met haar opmerking dat niemand haar begrijpt (wat een zwaktebod trouwens).



Ik vind dat ouders die hun kinderen zo blijven manipuleren, niet verbaasd moeten zijn als hun kinderen op een bepaald moment geen contact meer willen.

Hoi Lieniepienie, ik herken jouw verhaal. Ik was ook iemand die het anderen en vooral ouders en schoonouders altijd naar de zin wou maken. Ik heb twintig jaar lang iedere kerstavond bij mijn ouders doorgebracht, iedere kerstdag bij mijn schoonouders, iedere oudejaarsavond bij mijn ouders en iedere nieuwjaarsdag bij mijn schoonouders. Die dagen waren als heilige koeien voor hen, maar voor mij waren het verschrikkingen want ik verveelde me te pletter.

Nu zijn al mijn (schoon-)ouders gestorven en stelt het probleem zich niet meer.

Intussen ben ik een heel stuk sterker geworden en zou ik me niet meer zo laten manipuleren. Ik heb nu overigens zelf volwassen kinderen en heb niet de minste behoefte om die dagen met hen door te brengen. Ik vind het veel leuker om op die dagen samen met mijn man iets te ondernemen. Bovendien zou ik ze niet willen aandoen wat ik zelf niet leuk vond. Kun je met je moeder niet eens openhartig praten en haar vragen waarom ze zo op die gezamenlijke kerst gesteld is? Waarom het niet op een andere dag kan? En haar ook vertellen dat jij liever iets anders doet met kerst? Als ze met het zinnetje aankomt dat je een slechte dochter bent, kun je toch zeggen dat je het net zo goed kunt omdraaien en dat jij net zo goed zou kunnen zeggen dat zij geen goede moeder is als ze van jou eist dat jij iedere kerst met haar doorbrengt!

Succes!

Been there, done that.



Wij hebben drie partijen tevreden te houden met kerst en het heeft veel ongenoegen, irritaties, onbegrip en teleurstellingen voortgebracht. Wij hebben ook op het punt gestaan om met kerst op vakantie te gaan. Maar ach: onze ouders zijn allen alleenstaand en op leeftijd én vinden het belangrijk. Gelukkig laat mijn moeder nu los dat we allemaal tegelijk moeten komen (ook omdat alle kleinkinderen tegelijk haar ook een beetje boven het hoofd groeit). Het systeem wat wij bedacht hebben, werkt prima. Het ene jaar mag mijn moeder het eerst kiezen en het andere jaar heeft mijn schoonmoeder de eerste keus. En de moeders mogen ook kiezen wát ze willen doen: uit of brunchen, of lunchen, of dineren, of bij haar of bij ons, naar een museum, whatever. Haar feestje, wij passen ons aan. Mijn schoonvader maakt het niet zoveel uit, als we maar komen, dus die passen we dan wel in. En we handelen in dagdelen, niet in hele dagen. Zo houden we ook nog een stukje kerst voor ons tweetjes of bv een dineetje met vrienden over. Wij hebben wel het geluk dat we (moeder, schoonmoeder, broer, zus) in een cirkel van 5 km wonen, dus we zouden -theoretisch, haha- op de fiets kunnen. Alleen voor mijn schoonvader moeten we een stukje rijden.



Maar misschien is dit voor jullie op de lange duur een oplossing?



Maar oooooh men, kerst kan zo'n problemen geven. En dat in augustus :?. Sterkte!

Hoi Ienepiene,

Het topic gaat nu vooral over de verwachtingen van je moeder, maar ik ben zo benieuwd wat je vriend ervan vindt. Ik denk dat toch echt dat jullie samen een plan moeten maken, aan "zijn kant" liggen er kennelijk ook verwachtingen/verplichtingen. Dat daaraan niet voldaan kan worden is gezien de afstanden klinkklaar. Dus verzinnen jullie samen een nieuw haalbaar plan; waarbij je eventueel rekening kunt houden met de familie en waarbij je er zelf in ieder geval plezier aan beleeft.

En dat plan kan ook simpelweg inhouden dat jullie in augustus bij temperaturen van 30° helemaal niet over de kerst willen nadenken en dat je haar uiterlijk (b.v.) begin december wel laat weten wat je doet.....

En als zodanig kan je dat dan ook aan je moeder overbrengen. gewoon realistisch zijn en bij je standpunt blijven.

Aangezien je moder nogal "apart" over deze dingen vraag ik me ook af waarom je zo je best doet om aan haar verwachtingen te voldoen om geen "slechte dochter" te lijken.

Ik vind ook dat ouders hun kinderen moeten loslaten, maar kinderen moeten soms ook hun ouders loslaten.

Ofwel als je leven nog eens een moeilijke draai neemt, probeer dan zo min mogelijk steun te zoeken bij je ouders; want daarmee geef je hun het idee dat je altijd een "kind" blijft (als je begrijpt wat ik bedoel).

Ja, waarom wil jij zo je uiterste best doen om geen slechte dochter te zijn?

Terwijl jouw moeder ook der best niet doet om jou enigszins tegemoet te komen....

Lienepien, je schrijft dat het moeilijk voor je is haar 'af te wijzen' (maar ik ben het met die term niet eens) omdat het gedrag van je moeder met haar liefde voor jou  te maken heeft.

Maar volgens mij heeft het vooral met haar eigenliefde te maken!

Dit lijkt me meer afhankelijkheid dan echte moederliefde. Een moeder die echt van haar kinderen houdt, wil vooral dat haar kinderen gelukkig zijn, en claimt ze dus niet. Het gevoel dat zij bij kerst heeft, is voor haar kennelijk belangrijker dan jouw gevoel.

Het lijkt wel alsof jij bij je moeder de plaats van een partner moet innemen. (Ik kan me overigens niet goed voorstellen dat iemand zoals je moeder, die zo met zichzelf bezig is, een goed huwelijk zou kunnen hebben.)

Haar opmerking over je vorige vriend (dat ze nog niet over je breuk met hem heen is!), waar je huidige vriend bij was, vind ik ook al bijzonder ontactvol. Het lijkt wel alsof alles om haar draait!

Ik vind het tijd dat ze leert dat dat niet het geval is.

He Lieniepienie,



Zelf zou ik:



-op vakantie gaan met kerst;

of

-eerst vragen welke plannen je schoonouders hebben en hun flexibiliteit hierin;

of

-iedereen bij jou en je vriend uitnodigen.



maar vooral:

-samen met je vriend bespreken hoe jullie graag kerst willen vinden!

-niet stressen!

-je door niemand emotioneel laten chanteren!



Groeten,



Max

Mijn ma is er ook zo een. Heeft zelf een hekel aan vastgelegde afspraken en zegt: Je mag komen als je wil, maar het hoeft niet.



En als je dan afzegt zo'n teleurgesteld hoofd trekken met zo'n blik van: Je wíl de kerst gewoon niet met me doorbrengen.



Wat dat betreft heb ik het ideaal voor elkaar.

Ik heb vanwege andere redenen al 2 jaar geen contact met mijn ouders, mijn vriend heeft al 5 jaar geen contact met zijn ouders. Dus Kerst, Pasen, etc slapen we lekker uit, ontbijten lekker en gaan gezellig wat met zn tweetjes doen.



Maar dat is natuurlijk wel een heel drastische oplossing voor jouw probleem, haha.



Zeg gewoon tegen je moeder wat je hier ook zegt. Wil ze dat je komt omdat je het wíl, of omdat je je verplicht voelt?

Heel herkenbaar deze kerstmisproblemen.

Zelf ben ik de eerste kerstdag jarig. Dan behoor ik dus thuis te zijn en dit met de familie te vieren. De club familie die komt wordt steeds kleiner omdat iedereen zijn eigen dingen heeft met kerstmis. Dit vind ik niet erg omdat ik het me heel goed voor kan stellen. Alleen wordt van mij wel verwacht deze dag paraat sta.



De ouders van mijn vriend zijn gescheiden en verwachten ook allebei een bezoek. Dit moet dus plaatsvinden op tweede kerstdag.

Kortom onze kerst staat bol van de verplichtingen. Is allemaal wel gezellig hoor maar we willen ook wel eens lekker met z'n tweeen zijn die dagen. Maarja dit is dus echt onmogelijk. Pfff, kan ik kerst niet een keer een jaar overslaan.

Leg je moeder uit, dat je veel van haar houdt, hen dankbaar bent voor alles dat ze voor je doen en hebben gedaan, maar dat je nu eenmaal in je leven ook met andere familie te maken krijgt, zodra je een relatie en ooit misschien zelf kinderen hebt.

Dat het leven niet een vastgesteld feit is of hoeft te zijn, dat er elk jaar andere keuzes kunnen zijn, en vooral dat die niet per definitie inhouden dat als jij VOOR een andere kerst kiest dit jaar, dat je dan TEGEN haar zou kiezen.



Leg uit dat ze nog mazzel heeft. Heeft ze wel eens beseft hoe dat met al die gescheiden families moet? Heb je niet alleen je eigen ouders, je schoonfamilie etc., maar ook al die nieuw gevormde relaties erbij. Van 1 stel ouders gaan mensen ineens naar 2 stellen ouders + schoonfamilie. En dan zijn alleen nog je eigen ouders gescheiden...2 kerstdagen en 3 families....leuk.



Jij bent de enige die je moeder kan en MOET leren, dat er niet gemanipuleerd wordt met jouw gevoel. En dat je er ook niet meer gevoelig voor bent. Hoe? Door dit jaar vol te houden en vriendelijk maar heel beslist je eigen keuze te maken. Door te stellen dat je het vervelend voor haar vindt, maar dat je haar niet altijd om die reden haar zin kunt geven, omdat er nog anderen zijn waar je ook om geeft.



Als dat dan een drama oplevert, jammer dan maar, dat waait na de kerst snel genoeg weer over als ze dan werkelijk zo aan je gehecht is hoor...zo niet, dan weet je gelijk dat het niet haar liefde voor en behoefte aan jou was, maar haar eigen belangetjes die kosten wat het kost altijd voor gaan.....

Kerst hoort toch gewoon een feest te zijn?

Wij hebben gescheiden ouders, dus 4 afzonderlijke 'posten' (allemaal met nieuwe partners) en allemaal willen ze dat wij komen met kerst... Dat lukt dus niet en ieder jaar hebben wij ongelukkige ouders (die zich benadeeld voelen tov degene die wij dan hebben 'uitverkoren' om wél kerst mee te vieren).



Een variant op weggaan met de kerstdagen: ZEG gewoon dat je weggaat...!!!

Hebben wij vorig jaar gedaan, gewoon tegen iedereen verteld dat we een weekend weg waren. Moet je wel even liegen op kerstdag, maar hé, het is de beloning waard Stiekem zijn we thuisgebleven, we hebben kerst met ons tweetjes gevierd, traiteur laten komen met lekker kerstmenu-voor-twee, filmpje gehuurd, enz... Heeeeeerlijk, het was de beste kerst van m'n leven!!!! Voor herhaling vatbaar



Misschien een waardevolle tip? Zo 'heeft' niemand jullie op kerstdag, heb je daar tenminste geen gezeik over.... En je hoeft geen duur weekendje-weg te boeken!

O... en nog een staartje: mijn moeder vroeg enkele dagen later naar foto's van ons 'weekendje Parijs'.... Ach, die waren jammerlijk mislukt, geheugenkaartje van fototoestel had het nou nét begeven Dit jaar gaan we denk ik een 'weekendje Amsterdam' boeken, gna gna!