Relaties
alle pijlers
Even iets over de relatie met je ouders...
zondag 5 augustus 2007 om 21:41
Hallo allemaal,
Het is augustus en mijn moeder is al over de kerst begonnen :?. Ik ben 30 en heb net een maandje of 8 een nieuwe vriend, met wie ik dolgelukkig ben. Hij heeft echter ook een familie, die hij maar zelden ziet. Daarom is het voor hem belangrijk, om op dat soort feestdagen op de uitnodiging van zijn familie in te gaan. Toen mijn moeder dat hoorde, kreeg ze meteen een crisis. Want zij had toch vorig jaar al gepland, dat "ons" etentje op 1e kerstdag plaats zou vinden. Ik heb geprobeerd rustig met haar te praten, maar de conclusie was: als ik niet op het etentje van mijn familie verschijn, ben ik een slechte dochter. Mijn moeder is heel obsessief wat het uit-eten-gaan op 1e kerstdag betreft. Vreselijk. Het is echter al mijn hele leven dé traditie, waar ze bij wijze van spreke het hele jaar naartoe leeft. Kun je het dan uberhaupt wel maken, om op een dag voor iets anders te kiezen?
Het is augustus en mijn moeder is al over de kerst begonnen :?. Ik ben 30 en heb net een maandje of 8 een nieuwe vriend, met wie ik dolgelukkig ben. Hij heeft echter ook een familie, die hij maar zelden ziet. Daarom is het voor hem belangrijk, om op dat soort feestdagen op de uitnodiging van zijn familie in te gaan. Toen mijn moeder dat hoorde, kreeg ze meteen een crisis. Want zij had toch vorig jaar al gepland, dat "ons" etentje op 1e kerstdag plaats zou vinden. Ik heb geprobeerd rustig met haar te praten, maar de conclusie was: als ik niet op het etentje van mijn familie verschijn, ben ik een slechte dochter. Mijn moeder is heel obsessief wat het uit-eten-gaan op 1e kerstdag betreft. Vreselijk. Het is echter al mijn hele leven dé traditie, waar ze bij wijze van spreke het hele jaar naartoe leeft. Kun je het dan uberhaupt wel maken, om op een dag voor iets anders te kiezen?
zondag 5 augustus 2007 om 21:45
zondag 5 augustus 2007 om 21:54
Stel jezelf de volgende vraag: wat doe ik het aller allerliefste tijdens de kerstdagen. En bedenk of dit dan iets is met je vriend samen, met vrienden en of bekenden of met famillie. Zodra je dit bepaald hebt (en dus iets besluit wat je zelf echt wilt en niet omdat anderen het van je verwachten en of "eisen") kun je besluiten wat je doet. Eerder niet. Waar is jouw eigen mening en gedachten over deze dagen?
zondag 5 augustus 2007 om 21:54
Bedankt voor jullie super snelle reakties zeg!
Dat met die vakantie is ook al in ons opgekomen. Maar dat zou zelfs een nog bewustere afwijzing naar mijn moeder toe zijn, tenminste, zo ziet zij dat. Kerst bij een andere familie gaan vieren, dat is voor haar gewoon de 'foute keuze', maar bewust een vakantie boeken om van het gezeik af te zijn, zou hetzelfde zijn als in haar gezicht te zeggen: "ik heb geen zin meer in jou!" Terwijl dat nu ook weer niet het geval is.
Ik heb jarenlang een super goede relatie met mijn ouders gehad, ze hebben in wat moeilijkere tijden echt ontzettend veel voor me gedaan. Nu heb ik heel mijn leven weer super voor elkaar, bovendien een leuke man erbij en het lijkt me nu zo ondankbaar om dan ineens te zeggen: "zo, nu heb ik mijn eigen leven, nu ga ik ook niet meer op jullie wensen in."
Dat met die vakantie is ook al in ons opgekomen. Maar dat zou zelfs een nog bewustere afwijzing naar mijn moeder toe zijn, tenminste, zo ziet zij dat. Kerst bij een andere familie gaan vieren, dat is voor haar gewoon de 'foute keuze', maar bewust een vakantie boeken om van het gezeik af te zijn, zou hetzelfde zijn als in haar gezicht te zeggen: "ik heb geen zin meer in jou!" Terwijl dat nu ook weer niet het geval is.
Ik heb jarenlang een super goede relatie met mijn ouders gehad, ze hebben in wat moeilijkere tijden echt ontzettend veel voor me gedaan. Nu heb ik heel mijn leven weer super voor elkaar, bovendien een leuke man erbij en het lijkt me nu zo ondankbaar om dan ineens te zeggen: "zo, nu heb ik mijn eigen leven, nu ga ik ook niet meer op jullie wensen in."
zondag 5 augustus 2007 om 21:56
Ik word zelf altijd erg allergisch van de "je bent een slechte dochter" emokaart die uitgespeelt word door ouders (en in dit geval moeder) Alleen al daarom zou ik iets doen waar zij niet bij betrokken is. Juist iets doen waardoor ze gaat stijgeren. Kom op zeg. Manipuleren doe je maar bij een ander maar niet bij mij. Ja werkt wel bij mij zo'n zin: niet dus.
zondag 5 augustus 2007 om 21:57
zondag 5 augustus 2007 om 22:02
Ja, die is ergens op de achtergrond. Er zijn een hoop dingen waar ik de afgelopen jaren tegenaan ben gelopen en één ervan is, dat ik inderdaad te vaak heb gekeken naar wat anderen cq. mijn ouders van me verwachten. Ik ben best een hele sterke persoon, super zelfstandig, doe altijd mijn eigen ding, maar in dit geval....
Sinds een tijdje probeer ik wat meer voor mezelf te kiezen en dat gaat me goed af. Probleem is, dat mijn ma dat merkt en een paar maanden geleden zelfs mijn vriend de schuld ervan heeft gegeven, dat hij de oorzaak ervan is, dat ik meer afstand van familie-dingen neem. Dat is niet waar, maar zo gaat het de geschiedenis in. De allereerste kerst dat ik dus ga zeggen, dat ik niet naar een etentje kom, is ook de eerste kerst met mijn huidige vriend. Dus: uiteindelijk zal mijn ma hém van alles de schuld gaan geven. Jullie kunnen je niet voorstellen wat voor drama's er gaan ontstaan.
Terwijl ik het opschrijf merk ik hoe belachelijk dit allemaal klinkt. Maar als ik wegga met kerst, ga ik een familieruzie tegemoet... wat ik niet wil. En of het dat nu allemaal waard is...? Of word ik nu weer zwak ?
zondag 5 augustus 2007 om 22:03
Emokaart... ! Sterk uitgedrukt, Hoopsy! Waarom lijken zowat alle moeders daar inderdaad patent op te hebben (en waarom gaat dat van generatie op generatie trouwens door, terwijl dochters er allemaal een hekel aan hebben... that's what happens when a girl becomes a wife? :?)
Ik voel mee met TO, heel herkenbaar. Weer een symptoom van de eeuwige strijd "we laten ons NIET manipuleren!.... maar toch....". Goed om te horen dat er vrouwen zijn die het wél kunnen weerstaan. Mag ik in de leer bij je?
zondag 5 augustus 2007 om 22:04
Hoi Lienepiene, heel herkenbaar, bij mij werd vandaag door mijn moeder sinterklaas op tafel gegooid. Ik heb het direct er vanaf geveegd want zachte heelmeesters enzovoort. BIj ons is de traditite, 1 paasdag 2 kerstdag bij pa ingepland tot de dood inderdaad, dus 2e paasdag 1 kerstdag schoonmoeder tot de dood, en dan moet ik ook nog wat leuks met ma doen, is meestal kerstavond ofzo tot de dood. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met afzeggen, we gaan nu dus niet meer ieder jaar mee in dit ritme, worden nog wel ieder jaar verwacht volgens dit ritme. Maar het went, de eerste 2 jaar was het afzeggen drama nu hebben ze berust als we het plannen zoals wij dat willen. Maar sterkte, ik herken de wurgende greep van ouder/schoonouder liefde. Wij willen ieder jaar met de kerst weg, maar meestal hebben we dat geld al uitgegeven. is toch ook belachelijk om weg te vluchten voor die 2 k%%%dagen.
zondag 5 augustus 2007 om 22:08
Jezus, wat ben ik blij met al die herkenning!! Begon me al een sufkutje te voelen, hoor, haha! :D
Iets in mij WIL ook heel graag iets anders gaan doen. Ik heb vandaag zelfs al gekeken voor een weekje vakantie in december. Het zou een teken aan de wand voor mijn ouders zijn, als ik voor het eerst in mijn leven het patroon zou doorbreken. Maar het gaat mijn relatie met hen verzwaren, dat weet ik ook al zeker.
Iets in mij WIL ook heel graag iets anders gaan doen. Ik heb vandaag zelfs al gekeken voor een weekje vakantie in december. Het zou een teken aan de wand voor mijn ouders zijn, als ik voor het eerst in mijn leven het patroon zou doorbreken. Maar het gaat mijn relatie met hen verzwaren, dat weet ik ook al zeker.
zondag 5 augustus 2007 om 22:08
Geef aan dat het voor jou allemaal niet zo belangrijk is en je het voornamelijk een verplichting vindt. Misschien kun je afspreken dat ze niet over plannen voor de kerst begint, voordat sinterklaas uberhaupt is afgelopen.
Al sla je me dood! Het is echt een obsessie. Mijn ma is wel een beetje dwangneurotisch ingesteld, maar die shit met de kerstdagen slaat echt alles ja.
zondag 5 augustus 2007 om 22:10
Ik ben denk ik een beetje aso als ik dit zo lees. Ik wil alles doen om iemand niet te kwetsen maar je kan de kerst met ouders ook op een andere dag vieren. Juist een andere dag doe je niemand kwaad want ik snap als je met kerst wel met .... die en die ..... viert zijn ze beledigd.
Je kan het net zo feestelijk vieren tussen kerst en oud en nieuw. Gewoon bespreken. En anders de afkeurende blikken negeren. Je bent volwassen en anders zit je er zo elk jaar aan vast. Poot stijf houden en een clausibele verklaring geven.
Je kan het net zo feestelijk vieren tussen kerst en oud en nieuw. Gewoon bespreken. En anders de afkeurende blikken negeren. Je bent volwassen en anders zit je er zo elk jaar aan vast. Poot stijf houden en een clausibele verklaring geven.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 5 augustus 2007 om 22:16
Het is fijn dat ouders er voor je zijn en dat ze je steunen. Daar zijn het je ouders voor zou ik bijna zeggen. Maar ouders moeten ook leren kinderen los te laten. Dat begint al op het moment dat kids proberen te lopen en zal daarna alleen maar meer en meer worden (het letterlijk dan wel figuurlijk loslaten)
Tuurlijk wil je je ouders niet kwetsen. Je geeft om ze. Maar als je daarin jezelf zo "verliest" niet meer iets doet omdat jij het wil maar omdat het van je verwacht wordt. Dan ben je volgens mij niet goed bezig. Dan voel je je onderhand schuldig als je idd voor jezelf iets kiest. Dat je zelfstandiger wordt zouden je ouders juist moeten toejuichen. En of het nu door jezelf komt of door je vriend maakt niet uit als jij maar zelfstandig wordt. Daar gaat het toch om? En ouders toch ook? Zij voeden jou op (of hebben dit gedaan) zodat je een vrouw bent die weet wat er te koop is in de wereld. Weet wat ze wel en niet wil en hoe ze om moet gaan met dingen die iedereen in zijn leven meemaakt. Dat je bestand bent tegen invloeden van buitenaf en weerbaar bent tegen de wereld. (of is mijn beeld nu erg bloemrijk en sprookjesachtig?) Die zelfstandigheid heeft een nadeel (voor de omgeving dan) Je hebt namelijk ook geleerd nee te zeggen.
Tia: je mag best in de leer hoor.;) Les 1, zeg eens nee als je er geen zin in hebt. Hoe klein of onbeduidend de vraag ook is.
Tuurlijk wil je je ouders niet kwetsen. Je geeft om ze. Maar als je daarin jezelf zo "verliest" niet meer iets doet omdat jij het wil maar omdat het van je verwacht wordt. Dan ben je volgens mij niet goed bezig. Dan voel je je onderhand schuldig als je idd voor jezelf iets kiest. Dat je zelfstandiger wordt zouden je ouders juist moeten toejuichen. En of het nu door jezelf komt of door je vriend maakt niet uit als jij maar zelfstandig wordt. Daar gaat het toch om? En ouders toch ook? Zij voeden jou op (of hebben dit gedaan) zodat je een vrouw bent die weet wat er te koop is in de wereld. Weet wat ze wel en niet wil en hoe ze om moet gaan met dingen die iedereen in zijn leven meemaakt. Dat je bestand bent tegen invloeden van buitenaf en weerbaar bent tegen de wereld. (of is mijn beeld nu erg bloemrijk en sprookjesachtig?) Die zelfstandigheid heeft een nadeel (voor de omgeving dan) Je hebt namelijk ook geleerd nee te zeggen.
Tia: je mag best in de leer hoor.;) Les 1, zeg eens nee als je er geen zin in hebt. Hoe klein of onbeduidend de vraag ook is.
zondag 5 augustus 2007 om 22:20
Wat je zegt MV anders zit je er elk jaar aanvast. En wil je dat wel? Hoevaak ik hier op het forum niet topics geopend heb zien worden over: ik moet al weer verplicht met de kerst komen opdraven terwijl ik liever in joggingbroek bij mijn eigen thuis op de bank hang. Of ooh zoo gezellig kerst: vrolijk doen terwijl je dat niet bent. Maar ja zo hoort het he..die traditie.
TO maak zelf een nieuwe traditie. Eentje die je start met je vriend. Eentje waarin je samen met hem bepaald wat je gaat doen tijdens die dagen. En als dat betekend op vakantie gaan dan doe je dat lekker. Kerst kun je heus wel op een andere dag "dunnetjes" overdoen als je het wilt vieren met je ouders. En trouwens als jij wel 1e kerstdag bij hen zit. Waar is je vriend dan? Zit hij op die dag dan verplicht bij zijn ouders? Want zullen die dan niet teleurgesteld zijn als hij op die dag met jou meegaat? Kijk op die manier heb je nog geen kerst met je vriend.
TO maak zelf een nieuwe traditie. Eentje die je start met je vriend. Eentje waarin je samen met hem bepaald wat je gaat doen tijdens die dagen. En als dat betekend op vakantie gaan dan doe je dat lekker. Kerst kun je heus wel op een andere dag "dunnetjes" overdoen als je het wilt vieren met je ouders. En trouwens als jij wel 1e kerstdag bij hen zit. Waar is je vriend dan? Zit hij op die dag dan verplicht bij zijn ouders? Want zullen die dan niet teleurgesteld zijn als hij op die dag met jou meegaat? Kijk op die manier heb je nog geen kerst met je vriend.
zondag 5 augustus 2007 om 22:24
Hoi meid, door het altijd je moeder naar de zin te maken wordt ze alleen maar veeleisender denk ik. Jouw schuldgevoel zit je danig in de weg. Je denkt dat je je ouders verschuldigd bent hen op de eerste plaats te zetten met de feestdagen. Omdat ze altijd voor jou hebben klaargestaan, 'moet' je nu iets terug doen. Ik vind dat maar de vraag.
Als je moeder jou een eigen leven gunt, je bent nota bene volwassen, dan laat ze jou de ruimte om zelf te kiezen wat je wilt.
Mijn ouders zijn achttien jaar geleden gescheiden en mijn moeder 'claimt' nog steeds de 1e kerstdag. Voor evt. schoonfamilie wil ze wel een stap opzij doen, maar niet voor mijn vader. Ze verwacht nog steeds een bepaalde loyaliteit van mij.
Mijn moeder kan ook behoorlijk manipulatief zijn en dat heb ik jarenlang deels zelf in de hand gewerkt door mijn grenzen niet duidelijk genoeg te stellen. Wat ze bijv. doet is zeggen dat mijn broer zich erg op een bepaald uitje verheugt, terwijl dat helemaal niet zo is. Ze wil zelf gewoon graag dat we allemaal mee gaan ergens naartoe, maar 'verpakt' dat in haar manipulaties. Ik voel me snel schuldig en tekort schieten, maar door steeds toe te geven verandert er niets. Ik stel sinds een jaar duidelijke grenzen naar mijn moeder en dat geeft wel eens strijd want dat is ze niet gewend, maar het geeft mij meer ruimte om mezelf te zijn.
Ik begrijp dat je geen strijd en ruzie wilt maar als je hier aan wilt 'ontsnappen' dan zul je een stap moeten zetten.
Je moeder verandert niet meer. De enige die kan veranderen, ben jij, en de manier waarop jij hier mee om kunt gaan.
Misschien valt er een compromis te sluiten, bijv. dat je om het jaar op 1e kerstdag bij hen komt.
Als je moeder jou een eigen leven gunt, je bent nota bene volwassen, dan laat ze jou de ruimte om zelf te kiezen wat je wilt.
Mijn ouders zijn achttien jaar geleden gescheiden en mijn moeder 'claimt' nog steeds de 1e kerstdag. Voor evt. schoonfamilie wil ze wel een stap opzij doen, maar niet voor mijn vader. Ze verwacht nog steeds een bepaalde loyaliteit van mij.
Mijn moeder kan ook behoorlijk manipulatief zijn en dat heb ik jarenlang deels zelf in de hand gewerkt door mijn grenzen niet duidelijk genoeg te stellen. Wat ze bijv. doet is zeggen dat mijn broer zich erg op een bepaald uitje verheugt, terwijl dat helemaal niet zo is. Ze wil zelf gewoon graag dat we allemaal mee gaan ergens naartoe, maar 'verpakt' dat in haar manipulaties. Ik voel me snel schuldig en tekort schieten, maar door steeds toe te geven verandert er niets. Ik stel sinds een jaar duidelijke grenzen naar mijn moeder en dat geeft wel eens strijd want dat is ze niet gewend, maar het geeft mij meer ruimte om mezelf te zijn.
Ik begrijp dat je geen strijd en ruzie wilt maar als je hier aan wilt 'ontsnappen' dan zul je een stap moeten zetten.
Je moeder verandert niet meer. De enige die kan veranderen, ben jij, en de manier waarop jij hier mee om kunt gaan.
Misschien valt er een compromis te sluiten, bijv. dat je om het jaar op 1e kerstdag bij hen komt.
zondag 5 augustus 2007 om 22:27
Misschien moet je even afwachten wat je 'schoonfamilie' doet met de kerst voor je in de stress schiet. Wellicht doorkruist het de plannen van je moeder helemaal niet.
En als 1ste kerstdag blijkbaar een familietraditie is om dan met elkaar uit eten, dan kan dat plan je nu toch niet overvallen? Het is al jaren zo.
Wacht het even af en ga zo ergens in november onderhandelen met je moeder als de dingen niet met elkaar matchen.
Dat je moeder zich er nu al mee bezig houdt is net zo neurotisch als dat jij je er nu al druk over maakt. December is nog ver weg hoor.
En als 1ste kerstdag blijkbaar een familietraditie is om dan met elkaar uit eten, dan kan dat plan je nu toch niet overvallen? Het is al jaren zo.
Wacht het even af en ga zo ergens in november onderhandelen met je moeder als de dingen niet met elkaar matchen.
Dat je moeder zich er nu al mee bezig houdt is net zo neurotisch als dat jij je er nu al druk over maakt. December is nog ver weg hoor.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 augustus 2007 om 00:40
Je hebt gelijk hoor poezewoes, ik doe er nu ook best neurotisch over ja . Maar dat komt alleen maar omdat zij mij er een paar dagen geleden al op heeft aangesproken, ik was er zelf niet eens ópgekomen in augustus! En de kerst is natuurlijk niet het enige waar mijn ma claimerig over doet...
@wereldmeid: ik herken veel in wat je schrijft, over het geen grenzen aangeven en dat al jaren. Mijn ma doet ook altijd heel manipulatief en "gebruikt" het kontakt tussen mij en mijn zusje daarvoor. Ze nodigt ons bijv. uit op een bepaalde dag. Ik zeg dat het mij op die dag niet zo goed uitkomt, en omdat mijn ouders zelf zo'n druk leven hebben, kan het dan pas weer weken of maanden later. Tegen mijn zusje zegt ze echter, dat ik op die dag ga komen en mijn zusje houdt expres die dag vrij. Dan belt ze mij en zegt zich te verheugen me op die dag weer eens te zien. Terwijl ik helemaal niet had toegezegd! Zo probeert mijn moeder te bereiken dat ik dan alsnog kom, omdat ik mijn zusje ook al niet zo vaak zie (iedereen woont ver uit elkaar). Ik vind dat gewoon stom. Als ik haar op dat soort dingen op een volwassen manier aanspreek, houdt ze zich ALTIJD van de domme en zegt, dat iemand anders (ik) het helemaal verkeerd heeft begrepen. Zucht.
Mijn moeder heeft de eerste keer, dat ze mijn vriend leerde kennen zelfs gezegd, dat ze nog niet over mijn ex-vriend heen was en dat ze toch zó veel van die jongen had gehouden. Schandalig gewoon. Heb ik wel wat van gezegd trouwens hoor. Maar ja, dan was het toch weer "écht niet zo bedoeld". Tja, moeders....
@wereldmeid: ik herken veel in wat je schrijft, over het geen grenzen aangeven en dat al jaren. Mijn ma doet ook altijd heel manipulatief en "gebruikt" het kontakt tussen mij en mijn zusje daarvoor. Ze nodigt ons bijv. uit op een bepaalde dag. Ik zeg dat het mij op die dag niet zo goed uitkomt, en omdat mijn ouders zelf zo'n druk leven hebben, kan het dan pas weer weken of maanden later. Tegen mijn zusje zegt ze echter, dat ik op die dag ga komen en mijn zusje houdt expres die dag vrij. Dan belt ze mij en zegt zich te verheugen me op die dag weer eens te zien. Terwijl ik helemaal niet had toegezegd! Zo probeert mijn moeder te bereiken dat ik dan alsnog kom, omdat ik mijn zusje ook al niet zo vaak zie (iedereen woont ver uit elkaar). Ik vind dat gewoon stom. Als ik haar op dat soort dingen op een volwassen manier aanspreek, houdt ze zich ALTIJD van de domme en zegt, dat iemand anders (ik) het helemaal verkeerd heeft begrepen. Zucht.
Mijn moeder heeft de eerste keer, dat ze mijn vriend leerde kennen zelfs gezegd, dat ze nog niet over mijn ex-vriend heen was en dat ze toch zó veel van die jongen had gehouden. Schandalig gewoon. Heb ik wel wat van gezegd trouwens hoor. Maar ja, dan was het toch weer "écht niet zo bedoeld". Tja, moeders....
maandag 6 augustus 2007 om 00:49
Ik herken het wel, mijn schoonmoeder is ook zo. Van haar kant snap ik het best; het is het moment in het jaar dat zij beide kinderen plus aanhang bij elkaar heeft. Dus zijn die momenten voor haar heilig. Alleen vergeet ze in haar planning vaak dat beide kinderen een partner met bijbehorende familie hebben. En dat beide kinderen in tegenstelling tot schoonmama niet de neiging hebben tot ver vooruit plannen maar beide van de spontane plannen zijn.
Het heeft dus ook veel ruzies gekost, tot schoonmama het plannen los kon laten en accepteren dat zij niet meer de eerste prioriteit had met de feestdagen maar de ouders van de partners ook. Ik denk dat veel ouders daar toch stiekem wat moeite mee hebben, alleen de een kan er beter mee omgaan dan de ander.
Voordeel is voor beide broers dat mijn man 1e kerstdag jarig is. Eerste kerstdag vieren we zijn verjaardag en dus bij ons. Wie komen wil is welkom, wie niet kan komt een andere keer. Tweede kerstdag hebben wij persoonlijk afgeschaft, want iedereen is al bij ons geweest.
Zwager is óf 1e kerstdag bij ons en tweede bij schoonfamilie óf andersom en komt een andere keer voor de verjaardag van broertje.
De andere feestdagen vieren zowel wij als mijn zwager en schoonzusje niet dus levert ook geen ruzie (meer) op, hoewel dat veel strijd heeft geleverd.
Echter nu wij beiden kinderen hebben is de strijd opgelost, want schoonmoeder komt gewoon vaak op bezoek en is daarmee heel tevreden.
Het heeft dus ook veel ruzies gekost, tot schoonmama het plannen los kon laten en accepteren dat zij niet meer de eerste prioriteit had met de feestdagen maar de ouders van de partners ook. Ik denk dat veel ouders daar toch stiekem wat moeite mee hebben, alleen de een kan er beter mee omgaan dan de ander.
Voordeel is voor beide broers dat mijn man 1e kerstdag jarig is. Eerste kerstdag vieren we zijn verjaardag en dus bij ons. Wie komen wil is welkom, wie niet kan komt een andere keer. Tweede kerstdag hebben wij persoonlijk afgeschaft, want iedereen is al bij ons geweest.
Zwager is óf 1e kerstdag bij ons en tweede bij schoonfamilie óf andersom en komt een andere keer voor de verjaardag van broertje.
De andere feestdagen vieren zowel wij als mijn zwager en schoonzusje niet dus levert ook geen ruzie (meer) op, hoewel dat veel strijd heeft geleverd.
Echter nu wij beiden kinderen hebben is de strijd opgelost, want schoonmoeder komt gewoon vaak op bezoek en is daarmee heel tevreden.
maandag 6 augustus 2007 om 01:46
Ik ook hoor, al was het alleen maar omdat pa 1e kerstdag jarig is;)
Ik hoop alleen er tegen die tijd net zo relaxt mee om te kunnen gaan als mijn ouders met mij gedaan hebben. Laten gaan, geen heikel punt van maken. Niet uitspreken als het je tegenvalt, althans niet op dat moment maar pas veel later.(het er niet zijn op een feestdag bedoel ik)
