Relaties
alle pijlers
ex neemt contact op (even luchten!)
woensdag 14 november 2007 om 15:10
Lieve allemaal,
Ik ben sinds een aantal weken verloofd met mijn liefste. Ik studeer nu een half jaar in het buitenland en dan wordt er een hoop duidelijk: bijvoorbeeld dat ik nooit meer zolang zonder hem wil zitten en dat we (in mijn ogen) een hele fijne en evenwichtige relatie hebben.
Dezelfde week dat mijn vriend mij ten huwelijk vroeg, kreeg ik een kort mailtje met de vraag "hoe is het?" van mijn ex, en dat hij in Canada gaat wonen. Die week was mijn vriend hier en ik had geen zin om er aandacht aan te besteden. Meteen erna ging ik een aantal weken op reis en vlak voor mijn vertrek schreef ik iets als: "Dank voor het mailtje, mail je later terug!".
Deze ex is iemand die ik een aantal jaar geleden heb ontmoet, hij woonde in Engeland en ik in Nederland. Hoewel ons korte samenzijn heel intens was, bleek een relatie op afstand niet goed mogelijk. Hij zei dat ik door moest gaan met mijn leven en niet op hem moest wachten. Dat heb ik ook gedaan.
Een aantal maanden later kreeg ik een relatie met mijn vriend en toen ik mijn ex dat vertelde stond hij ineens zonder aankondiging in Nederland voor de deur. Ik ben toen heel duidelijk geweest dat dit niet zomaar ging, zeker niet aangezien hij de beslissing nam dat we niet samen konden zijn. Het werd een groot drama en hij heeft toen het contact verbroken.
ik heb mijn ex deze week dus eindelijk (na 2,5 week) terug kunnen mailen. Ik schreef dat ik verloofd was, dat het erg goed met me ging, dat ik in het buitenland studeerde (en daarom zijn vertrek naar Canada erg kon toejuichen omdat het gewoon een goede ervaring is), dat ik nog wel eens aan hem dacht en dat ik het leuk zou vinden om zo nu en dan eens van hem te horen. En nu wil hij dus opnieuw geen contact meer.
Stomme kutBrit! Wat denkt hij nou? Dat ik met een mailtje mijn verloving verbreek en mijn leven opzeg om met hem naar Canada te gaan? En waarom opeens twee jaar na dato contact opnemen? Eigenlijk wil ik een hele venijnige email sturen nu, maar ik moet de eer aan mezelf houden en er gewoon niet op reageren. Ik ben hem geen verantwoording schuldig, hij wilde mij destijds niet in zijn leven en neemt het me tegelijkertijd nog steeds kwalijk dat ik gewoon ben doorgegaan...
Sorry, voor jullie is het waarschijnlijk niet interessant om op te reageren, maar ik moet het even kwijt. Ik hoop dat ik er goed aan heb gedaan, ik ben er namelijk helemaal klaar mee (vooral omdat het destijds best wel pijn deed en hij ook wel in de categorie "foute man" geplaats kan worden <- verleden van vreemdgaan, overmatige cocaine- en alcoholconsumptie, stelselmatig ongelukkig en tegelijkertijd een van de meest grappige en sprankelende persoonlijkheden die ik ooit ontmoet heb...). Ik kan hier gewoon helemaal niks mee :(
Ik ben sinds een aantal weken verloofd met mijn liefste. Ik studeer nu een half jaar in het buitenland en dan wordt er een hoop duidelijk: bijvoorbeeld dat ik nooit meer zolang zonder hem wil zitten en dat we (in mijn ogen) een hele fijne en evenwichtige relatie hebben.
Dezelfde week dat mijn vriend mij ten huwelijk vroeg, kreeg ik een kort mailtje met de vraag "hoe is het?" van mijn ex, en dat hij in Canada gaat wonen. Die week was mijn vriend hier en ik had geen zin om er aandacht aan te besteden. Meteen erna ging ik een aantal weken op reis en vlak voor mijn vertrek schreef ik iets als: "Dank voor het mailtje, mail je later terug!".
Deze ex is iemand die ik een aantal jaar geleden heb ontmoet, hij woonde in Engeland en ik in Nederland. Hoewel ons korte samenzijn heel intens was, bleek een relatie op afstand niet goed mogelijk. Hij zei dat ik door moest gaan met mijn leven en niet op hem moest wachten. Dat heb ik ook gedaan.
Een aantal maanden later kreeg ik een relatie met mijn vriend en toen ik mijn ex dat vertelde stond hij ineens zonder aankondiging in Nederland voor de deur. Ik ben toen heel duidelijk geweest dat dit niet zomaar ging, zeker niet aangezien hij de beslissing nam dat we niet samen konden zijn. Het werd een groot drama en hij heeft toen het contact verbroken.
ik heb mijn ex deze week dus eindelijk (na 2,5 week) terug kunnen mailen. Ik schreef dat ik verloofd was, dat het erg goed met me ging, dat ik in het buitenland studeerde (en daarom zijn vertrek naar Canada erg kon toejuichen omdat het gewoon een goede ervaring is), dat ik nog wel eens aan hem dacht en dat ik het leuk zou vinden om zo nu en dan eens van hem te horen. En nu wil hij dus opnieuw geen contact meer.
Stomme kutBrit! Wat denkt hij nou? Dat ik met een mailtje mijn verloving verbreek en mijn leven opzeg om met hem naar Canada te gaan? En waarom opeens twee jaar na dato contact opnemen? Eigenlijk wil ik een hele venijnige email sturen nu, maar ik moet de eer aan mezelf houden en er gewoon niet op reageren. Ik ben hem geen verantwoording schuldig, hij wilde mij destijds niet in zijn leven en neemt het me tegelijkertijd nog steeds kwalijk dat ik gewoon ben doorgegaan...
Sorry, voor jullie is het waarschijnlijk niet interessant om op te reageren, maar ik moet het even kwijt. Ik hoop dat ik er goed aan heb gedaan, ik ben er namelijk helemaal klaar mee (vooral omdat het destijds best wel pijn deed en hij ook wel in de categorie "foute man" geplaats kan worden <- verleden van vreemdgaan, overmatige cocaine- en alcoholconsumptie, stelselmatig ongelukkig en tegelijkertijd een van de meest grappige en sprankelende persoonlijkheden die ik ooit ontmoet heb...). Ik kan hier gewoon helemaal niks mee :(
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 14-11-2007 15:13
Reden: rare zinsconstructies
Reden: rare zinsconstructies
% gewijzigd
woensdag 14 november 2007 om 15:18
@Tia Dalma
Wat een snelle reactie zeg!
Nouja, ik vond het leuk dat hij na zoveel jaar weer contact opnam en vroeg hoe het ging. Ondanks dat het als stel niet lukte konden we het wel goed vinden samen en ik dacht dat vriendschap wel mogelijk was.
Niet dus...
En je hebt gelijk, ik moet er ook helemaal niks mee doen. Ik ben gewoon min of meer beledigd dat hij denkt dat ik zo makkelijk zou zijn... En dat hij meer in het feit of ik single ben of niet lijkt te zijn geinteresseerd, dan in hoe het bijvoorbeeld met me gaat. Sterker nog: ik ben behoorlijk beledigd... :D
Wat een snelle reactie zeg!
Nouja, ik vond het leuk dat hij na zoveel jaar weer contact opnam en vroeg hoe het ging. Ondanks dat het als stel niet lukte konden we het wel goed vinden samen en ik dacht dat vriendschap wel mogelijk was.
Niet dus...
En je hebt gelijk, ik moet er ook helemaal niks mee doen. Ik ben gewoon min of meer beledigd dat hij denkt dat ik zo makkelijk zou zijn... En dat hij meer in het feit of ik single ben of niet lijkt te zijn geinteresseerd, dan in hoe het bijvoorbeeld met me gaat. Sterker nog: ik ben behoorlijk beledigd... :D
woensdag 14 november 2007 om 15:20
Hij wilde kennelijk even checken of "de vrouwtjes" nog aan zijn voeten liggen. Ha, ha, niet dus...
Sommige mensen denken dat je zomaar de tijd kan terugdraaien, dat je stil bent blijven staan vanaf het moment dat hij/zij je leven verliet. Het zal wel even schrikken voor hem zijn geweest dat hij toch niet zo ongelooflijk geweldig was om je eigen leven voor aan de kant te zetten.
Inderdaad, gewoon niet op reageren, hij zal het waarschijnlijk alleen maar geweldig vinden als blijkt dat zijn gedrag je nog steeds iets doet.
Lekker van je af laten glijden. Bij mij helpt het altijd als ik dan ook letterlijk iets doe om het van me af te schudden, douchen ofzo.
Sommige mensen denken dat je zomaar de tijd kan terugdraaien, dat je stil bent blijven staan vanaf het moment dat hij/zij je leven verliet. Het zal wel even schrikken voor hem zijn geweest dat hij toch niet zo ongelooflijk geweldig was om je eigen leven voor aan de kant te zetten.
Inderdaad, gewoon niet op reageren, hij zal het waarschijnlijk alleen maar geweldig vinden als blijkt dat zijn gedrag je nog steeds iets doet.
Lekker van je af laten glijden. Bij mij helpt het altijd als ik dan ook letterlijk iets doe om het van me af te schudden, douchen ofzo.
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
Goed gedaan meis, je hoeft niets meer met je ex. Laat hem lekker en van harte gefeliciteerd met je verloving. Geniet er maar lekker van!
woensdag 14 november 2007 om 17:03
Wat is dat nou voor rare opmerking? Als iemand je ten huwelijk vraagt dan ben je verloofd tot het moment dat je gaat trouwen... volgens mij gebeurt dat nog heel vaak hoor!
Ik vind het ook goed van je dat je het langs je heen laat glijden, plus dat je gewoon eerlijk bent geweest over je verloving en alles, hij zal er wel van balen dat je duidelijk klaar met hem bent!
Ik vind het ook goed van je dat je het langs je heen laat glijden, plus dat je gewoon eerlijk bent geweest over je verloving en alles, hij zal er wel van balen dat je duidelijk klaar met hem bent!
woensdag 14 november 2007 om 17:35
Madelievie, snap het wel hoor. Een tijdje terug vertelde iemand mij dat hij en zijn vriendin zich hadden verloofd. Ik zei "Oh leuk, hoe heb je haar gevraagd?" En hij vertelde dat hij haar nog niet had gevraagd, ze waren alleen verloofd. Daar snapte ik niks van. Dat is of iets heel ouderwets of zij hadden het niet begrepen volgens mij.
Voor mij geldt ook: wanneer je iemand ten huwelijk hebt gevraagd, en de ander zei "ja" dan zijn beiden verloofd totdat ze getrouwd zijn.
Veel plezier en geluk met je voorgenomen huwelijk trouwens TO
Voor mij geldt ook: wanneer je iemand ten huwelijk hebt gevraagd, en de ander zei "ja" dan zijn beiden verloofd totdat ze getrouwd zijn.
Veel plezier en geluk met je voorgenomen huwelijk trouwens TO
woensdag 14 november 2007 om 17:53
hahahaha, leuke discussie.
Ja, mijn vriend heeft me heel romantisch ten huwelijk gevraagd en toen heb ik "ja" gezegd, dus het is echt op de oude manier gegaan (huwelijk zal nog wel even duren, eerst afstuderen en sparen enzo want na dit semester ben ik helemaal blut!). Ik geniet er ten volste van, heb vanmiddag ook even een vriendin gebeld om stoom af te blazen. Zal wel niks meer van m'n ex horen en dat vind ik jammer, maar dat is vooral omdat hij niet normaal vriendschappelijk kan doen. Jammer dat hij me mijn partner en mijn geluk niet gunt, maar dat is zijn probleem.
Dank voor jullie lieve reacties, voel me stukken beter! Heb zojuist ex' nr. uit mijn mobiel gewist, die had ik nog altijd voor het geval hij weer contact zou willen. Weg d'rmee!
Ja, mijn vriend heeft me heel romantisch ten huwelijk gevraagd en toen heb ik "ja" gezegd, dus het is echt op de oude manier gegaan (huwelijk zal nog wel even duren, eerst afstuderen en sparen enzo want na dit semester ben ik helemaal blut!). Ik geniet er ten volste van, heb vanmiddag ook even een vriendin gebeld om stoom af te blazen. Zal wel niks meer van m'n ex horen en dat vind ik jammer, maar dat is vooral omdat hij niet normaal vriendschappelijk kan doen. Jammer dat hij me mijn partner en mijn geluk niet gunt, maar dat is zijn probleem.
Dank voor jullie lieve reacties, voel me stukken beter! Heb zojuist ex' nr. uit mijn mobiel gewist, die had ik nog altijd voor het geval hij weer contact zou willen. Weg d'rmee!
woensdag 14 november 2007 om 18:04
Blijft me toch intrigeren, koetje1984... waarom had jij dat nummer nog? En waarom verwacht jij een normaal vriendschappelijk contact met je ex? Waarom vindt jij het belangrijk of hij jou dat geluk gunt? Hij is toch een foute man (drugs, vreemdgaan, etc) en los van het feit dat je ineens prinsengedrag van deze klaarblijkelijke kikker verwacht, hij heeft je destijds op je ziel getrapt! Laat ie lekker een loopneus oplopen in Canada, opgeruimd staat netjes.
Een ex is niet voor niks ex, en waarom vrouwen (ja ik ben er ook één) nou zo blijven hangen aan dat vriendschapsidee als het tegen beter weten in is... Ik zelf heb dat dan niet, maar ik ben oprecht nieuwsgierig waarom jij al die openingen laat.
Een ex is niet voor niks ex, en waarom vrouwen (ja ik ben er ook één) nou zo blijven hangen aan dat vriendschapsidee als het tegen beter weten in is... Ik zelf heb dat dan niet, maar ik ben oprecht nieuwsgierig waarom jij al die openingen laat.
woensdag 14 november 2007 om 18:09
En dan ook het volgende. Hij mailt 'hoe is het? Ik ga naar Canada verhuizen'. Jij mailt dat je verloofd bent en dat het goed gaat. En hij geeft vervolgens aan geen contact meer te willen. Jij bent vervolgens in alle staten ('Stomme kutBrit! Wat denkt hij nou? Dat ik met een mailtje mijn verloving verbreek en mijn leven opzeg om met hem naar Canada te gaan? En waarom opeens twee jaar na dato contact opnemen?').
Waarom deze overreactie? Hoe verbind jij het geen contact meer willen met je aanname dat hij wel zal willen dat jij je verloofde achterlaat voor hem? Hoe heeft hij jou laten weten dan dat hij geen contact meer wilde? Ben jij in je ego geraakt, of zit er iets anders achter?
Begrijp me goed, ik ben slechts gefascineerd en blijf bij mijn mening dat jij hem lekker moet laten ophoepelen zodat hij achter de grizzleyberen aan kan hollen aan de andere kant van de wereld. Maar toch...
Waarom deze overreactie? Hoe verbind jij het geen contact meer willen met je aanname dat hij wel zal willen dat jij je verloofde achterlaat voor hem? Hoe heeft hij jou laten weten dan dat hij geen contact meer wilde? Ben jij in je ego geraakt, of zit er iets anders achter?
Begrijp me goed, ik ben slechts gefascineerd en blijf bij mijn mening dat jij hem lekker moet laten ophoepelen zodat hij achter de grizzleyberen aan kan hollen aan de andere kant van de wereld. Maar toch...
woensdag 14 november 2007 om 18:31
@TiaDalma
De eerste periode tussen mij en ex was heel intens, nog steeds ben ik ervan overtuigd dat er een spiritueel zielsverwantschap tussen ons bestaat. Het is echt een heel lang verhaal, maar in die periode dachten we constant aan dezelfde dingen op hetzelfde moment, hadden we aan een half woord genoeg, etc. Emotioneel gezien zijn er toen wonderlijke dingen met me gebeurd, we zaten samen ver weg in het buitenland en misschien heb ik de periode wel overgeromantiseerd. In ieder geval weet ik wel dat ik bijv. zijn problemen destijds heb onderschat. Hij heeft uiteindelijk het contact verbroken, maar ik heb het nr. gehouden omdat ik altijd een soort hoop had dat we in zielsverband ook als vrienden "in touch" konden blijven. Op het spirituele niveau hebben we een band die ik met niemand anders ooit zo heb gevoeld en die wat mij betreft ook vriendschappelijk kon bestaan, EN: als hij en mijn vriend allebei in een brandend huis zitten zou ik toch echt eerst mijn vriend gaan redden omdat ik uiteindelijk veel meer van hem hou en met hem oud wil worden.
Wat me vooral irriteert aan de situatie is dat ik er misschien meer in heb gezien dan ik dacht. Ik ben gewoon kwaad. Hij neemt contact met me op en is iemand die dat niet zomaar doet. Hij heeft een aantal mensen eerder onder het mom van "zelfbescherming" uit zijn leven gebannen.
De vorige keer verbrak hij het contact omdat hij het me kwalijk nam dat ik een nieuwe vriend had. We waren toen al een aantal maanden gewoon vriendschappelijk met elkaar omgegaan en hij was weer gaan daten (waar hij me ook over vertelde) en ik moedigde hem alleen maar aan. Maar toen IK ineens eens een vriend kreeg stond hij in NL voor de deur (terwijl hij daarvoor nooit tijd had), en mijn reactie was: Jammer, te laat...
In zijn mail waarin hij vroeg hoe het met me ging stond ook dat hij nog steeds single was (hij wilde altijd op deze leeftijd vader worden, dat heeft hij me vroeger ook verteld, maar het probleem was dat hij nooit lang een partner om zich heen kon verdragen) en of ik op zijn feestje (in London!) kwam. Ik heb dus ook teruggeschreven dat dat een beetje moeilijk ging en dat zoiets na twee jaar van geen contact ook niet zo'n goed idee is. Vandaar dat ik het idee heb dat hij zich nu afgewezen voelt.
En ja, laat 'm maar achter de beren aanhobbelen, ik ben er nu echt klaar mee. Weet je, ik geloof heel cliche dat dingen een reden hebben en voor mij is nu duidelijk dat contact houden echt niet mogelijk is. Dus het laatste strohalmpje is nu ook door, ik moet hem loslaten want ik wil geen contact met iemand die daar in z'n eentje de voorwaarden voor denkt te kunnen bepalen. Hij kan niet telkens zomaar mijn leven binnenkomen en dan weer weggaan wanneer hij zin heeft.
Heb ik een beetje antwoord kunnen geven op je vraag?
De eerste periode tussen mij en ex was heel intens, nog steeds ben ik ervan overtuigd dat er een spiritueel zielsverwantschap tussen ons bestaat. Het is echt een heel lang verhaal, maar in die periode dachten we constant aan dezelfde dingen op hetzelfde moment, hadden we aan een half woord genoeg, etc. Emotioneel gezien zijn er toen wonderlijke dingen met me gebeurd, we zaten samen ver weg in het buitenland en misschien heb ik de periode wel overgeromantiseerd. In ieder geval weet ik wel dat ik bijv. zijn problemen destijds heb onderschat. Hij heeft uiteindelijk het contact verbroken, maar ik heb het nr. gehouden omdat ik altijd een soort hoop had dat we in zielsverband ook als vrienden "in touch" konden blijven. Op het spirituele niveau hebben we een band die ik met niemand anders ooit zo heb gevoeld en die wat mij betreft ook vriendschappelijk kon bestaan, EN: als hij en mijn vriend allebei in een brandend huis zitten zou ik toch echt eerst mijn vriend gaan redden omdat ik uiteindelijk veel meer van hem hou en met hem oud wil worden.
Wat me vooral irriteert aan de situatie is dat ik er misschien meer in heb gezien dan ik dacht. Ik ben gewoon kwaad. Hij neemt contact met me op en is iemand die dat niet zomaar doet. Hij heeft een aantal mensen eerder onder het mom van "zelfbescherming" uit zijn leven gebannen.
De vorige keer verbrak hij het contact omdat hij het me kwalijk nam dat ik een nieuwe vriend had. We waren toen al een aantal maanden gewoon vriendschappelijk met elkaar omgegaan en hij was weer gaan daten (waar hij me ook over vertelde) en ik moedigde hem alleen maar aan. Maar toen IK ineens eens een vriend kreeg stond hij in NL voor de deur (terwijl hij daarvoor nooit tijd had), en mijn reactie was: Jammer, te laat...
In zijn mail waarin hij vroeg hoe het met me ging stond ook dat hij nog steeds single was (hij wilde altijd op deze leeftijd vader worden, dat heeft hij me vroeger ook verteld, maar het probleem was dat hij nooit lang een partner om zich heen kon verdragen) en of ik op zijn feestje (in London!) kwam. Ik heb dus ook teruggeschreven dat dat een beetje moeilijk ging en dat zoiets na twee jaar van geen contact ook niet zo'n goed idee is. Vandaar dat ik het idee heb dat hij zich nu afgewezen voelt.
En ja, laat 'm maar achter de beren aanhobbelen, ik ben er nu echt klaar mee. Weet je, ik geloof heel cliche dat dingen een reden hebben en voor mij is nu duidelijk dat contact houden echt niet mogelijk is. Dus het laatste strohalmpje is nu ook door, ik moet hem loslaten want ik wil geen contact met iemand die daar in z'n eentje de voorwaarden voor denkt te kunnen bepalen. Hij kan niet telkens zomaar mijn leven binnenkomen en dan weer weggaan wanneer hij zin heeft.
Heb ik een beetje antwoord kunnen geven op je vraag?
woensdag 14 november 2007 om 18:41
Lief koetje, dank voor je uitgebreide antwoord zelfs! En dat terwijl ik op afstand alleen maar erg nieuwsgierig was :-).
Maar ik snap het en denk het ook wel te kunnen begrijpen. Ik hoop dat je voor jezelf er ook echt afstand van kunt nemen, en die spiritualiteit dan met je toekomstige man kunt opbouwen. Want ik ben bang dat, indien de Brit jouw in zijn macht blijft houden, je een aantal vrouwen op dit forum de hand zou kunnen gaan schudden... (lees bijvoorbeeld eens het topic van Mastermind 'voor de 1000e keer op mijn bek gegaan. Niet dat ik direct arrogant concludeer dat dat dan wel hetzelfde is, maar ik proef best veel overeenkomsten in het gedrag van deze mannen).
Ik hoop dat je snel kunt gaan zeggen: ik héb hem losgelaten.
warme groet,
TD
Maar ik snap het en denk het ook wel te kunnen begrijpen. Ik hoop dat je voor jezelf er ook echt afstand van kunt nemen, en die spiritualiteit dan met je toekomstige man kunt opbouwen. Want ik ben bang dat, indien de Brit jouw in zijn macht blijft houden, je een aantal vrouwen op dit forum de hand zou kunnen gaan schudden... (lees bijvoorbeeld eens het topic van Mastermind 'voor de 1000e keer op mijn bek gegaan. Niet dat ik direct arrogant concludeer dat dat dan wel hetzelfde is, maar ik proef best veel overeenkomsten in het gedrag van deze mannen).
Ik hoop dat je snel kunt gaan zeggen: ik héb hem losgelaten.
warme groet,
TD
woensdag 14 november 2007 om 18:52
Lieve Tia Dalma,
MM en ik hebben elkaar eerder al de hand geschud in een topic over de aantrekkingskracht van "foute mannen" (waar ondergetekende ook een zwak voor heeft, helaas...). Ik volg haar laatste topic dan ook met interesse en het is een "feest der herkenning".
Ik heb ook zeker een spirituele band met mijn vriend. Misschien niet zo diep als met de Brit, maar uiteindelijk hoeft dat ook niet. Met mijn vriend deel ik ook veel van het aardse (iets dat ik met de Brit niet deed), we wonen al een flinke tijd samen en dat gaat heel erg goed, we hebben heel veel kleinburgerlijk huiselijk geluk
. Hij is gewoon mijn perfecte partner op alle andere fronten (liefde, seksualiteit, samenwonen, zorgzaamheid, etc.), en dat hij dan op spiritueel gebied nog net even voorbijgestreefd wordt door iemand uit het verleden die slechts nog een herinnering is, is nog geen reden om voorkeur aan die andere persoon te geven. En het is handig dat ex en ik relatief minstens een zee tussen ons hebben zitten, zodat hij niet echt in de buurt is.
Ex is ook nooit echt iemand geweest met wie ik een toekomst zag (vanwege eerdergenoemde slechte eigenschappen en zijn vreemde houding). Ik hoef ook geen contact meer, ook niet vriendschappelijk. Ik ben klaar met hem, dus uiteindelijk voel ik me aan het einde van de dag toch nog enorm bevrijd! (het zou te abrupt zijn om nu al te zeggen dat ik helemaal van hem af ben, maar ik vind het proces van het totaal loslaten niet langer beangstigend!)
Warme groeten terug!
MM en ik hebben elkaar eerder al de hand geschud in een topic over de aantrekkingskracht van "foute mannen" (waar ondergetekende ook een zwak voor heeft, helaas...). Ik volg haar laatste topic dan ook met interesse en het is een "feest der herkenning".
Ik heb ook zeker een spirituele band met mijn vriend. Misschien niet zo diep als met de Brit, maar uiteindelijk hoeft dat ook niet. Met mijn vriend deel ik ook veel van het aardse (iets dat ik met de Brit niet deed), we wonen al een flinke tijd samen en dat gaat heel erg goed, we hebben heel veel kleinburgerlijk huiselijk geluk
. Hij is gewoon mijn perfecte partner op alle andere fronten (liefde, seksualiteit, samenwonen, zorgzaamheid, etc.), en dat hij dan op spiritueel gebied nog net even voorbijgestreefd wordt door iemand uit het verleden die slechts nog een herinnering is, is nog geen reden om voorkeur aan die andere persoon te geven. En het is handig dat ex en ik relatief minstens een zee tussen ons hebben zitten, zodat hij niet echt in de buurt is.Ex is ook nooit echt iemand geweest met wie ik een toekomst zag (vanwege eerdergenoemde slechte eigenschappen en zijn vreemde houding). Ik hoef ook geen contact meer, ook niet vriendschappelijk. Ik ben klaar met hem, dus uiteindelijk voel ik me aan het einde van de dag toch nog enorm bevrijd!
(het zou te abrupt zijn om nu al te zeggen dat ik helemaal van hem af ben, maar ik vind het proces van het totaal loslaten niet langer beangstigend!)Warme groeten terug!
woensdag 14 november 2007 om 19:02
:
Ik ben klaar met hem, dus uiteindelijk voel ik me aan het einde van de dag toch nog enorm bevrijd!
Ah, hear hear
! Ook ik deal trouwens nu met een soortgelijk proces, dus wat dat betreft heb ik mijn eigen adviezen ook nog verder te volgen en lees ik ook in dat opzicht aandachtig mee met dit soort 'kies voor jezelf en laat het belemmerende los'-topics.Veel plezier nog met je studie in het buitenland, en geniet van je huidige relatie die zo te lezen het genieten waard is!
donderdag 15 november 2007 om 10:43
hoi koetje,
Heb een beetje hetzelfde, ben nu al een jaar echt supergelukkig met me huidige vriend, en zou hem echt niet kwijtwillen, wel long distance nu maargoed.
Zo een 2 jaar geleden heb ik me ex ontmoet, en toen echt een hele heftige vrij korte relatie gehad. Maar ging met veel emoties gepaard, idd een soort van zielsverwanten, aan een half woord genoeg etc etc. Toen echter heeft hij het contact verbroken, en mijn hart gebroken. Toen maaaanden lang niks van hem gehoord totdatie me ineens vanuit het niets belde. Begon over hoe goed we het wel niet hadden samen blablabla. Ik was toen nogal beledigd datie zomaar dacht dat ik een beetje op hem had zitten wachten in die tijd.
Heb sinds die tijd niks meer van hem gehoord, maar hij is ook wel het type dat morgen zomaar ineens een email ofzo zou sturen ik zou er niet van staan te kijken.
Als ik me ex vergelijk met mijn huidige vriend, Nu zie ik echt toekomst bij me ex hij had idd van dat rare gedrag.
Denk nog wellis aan hem terug, maar zou hem echt nooooit meer willen ruilen met me vriend
Heb een beetje hetzelfde, ben nu al een jaar echt supergelukkig met me huidige vriend, en zou hem echt niet kwijtwillen, wel long distance nu maargoed.
Zo een 2 jaar geleden heb ik me ex ontmoet, en toen echt een hele heftige vrij korte relatie gehad. Maar ging met veel emoties gepaard, idd een soort van zielsverwanten, aan een half woord genoeg etc etc. Toen echter heeft hij het contact verbroken, en mijn hart gebroken. Toen maaaanden lang niks van hem gehoord totdatie me ineens vanuit het niets belde. Begon over hoe goed we het wel niet hadden samen blablabla. Ik was toen nogal beledigd datie zomaar dacht dat ik een beetje op hem had zitten wachten in die tijd.
Heb sinds die tijd niks meer van hem gehoord, maar hij is ook wel het type dat morgen zomaar ineens een email ofzo zou sturen ik zou er niet van staan te kijken.
Als ik me ex vergelijk met mijn huidige vriend, Nu zie ik echt toekomst bij me ex hij had idd van dat rare gedrag.
Denk nog wellis aan hem terug, maar zou hem echt nooooit meer willen ruilen met me vriend
donderdag 15 november 2007 om 10:48
Maargoed, om een lang verhaal kort te maken. Soms denken mannen gewoon dat als zei uit je leven gaan jouw leven stil gaat staan. Een aantal van me vriendinnen hebben ook soort gelijke verhalen.
En ookal kun je tegen een ander zeggen laat het los enzo het is soms moeilij om je eigen advies op te volgen.
En ookal kun je tegen een ander zeggen laat het los enzo het is soms moeilij om je eigen advies op te volgen.
donderdag 15 november 2007 om 11:09
Koetje1984, volgens mij maak je er meer van dan het is. Als je verliefd bent heb je al snel het gevoel dat je een spirituele band hebt, om eerlijk te zijn, ik geloof daar niet zo in.
Misschien dat het 'foute-man aspect' hem interessanter maakte en dat je daarom een soort mysterieus/spannend gevoel bij hem had.
Heb je de breuk met hem wel helemaal verwerkt? Ik vind het namelijk wel wat vreemd dat het je nog zoveel doet.
Misschien dat het 'foute-man aspect' hem interessanter maakte en dat je daarom een soort mysterieus/spannend gevoel bij hem had.
Heb je de breuk met hem wel helemaal verwerkt? Ik vind het namelijk wel wat vreemd dat het je nog zoveel doet.
donderdag 15 november 2007 om 13:24
@Reiger en Sunshine
Die spirituele band is wel iets waar ik in geloof. Met hem had ik gesprekken op niveaus dat we beiden boven onszelf en onze eigen capaciteiten uitstegen, we haalden het beste uit elkaar. Beiden hadden we een spirituele maar anti-dogmatische leefwijze die we allebei nog niet bij anderen tegengekomen waren. Maar zoals ik al eerder schreef, waarschijnlijk heb ik de periode en de gevoelens overgeromantiseerd aangezien de setting ook erg romantisch was (verre oorden, onder de sterren, etc.).
Ik weet niet of ik het helemaal verwerkt heb. Ik weet wel dat toen hij op de stoep in NL stond ik me lichamelijk niet tot hem aangetrokken voelde en dat het destijds weinig moeite kostte om hem de deur te wijzen en voor mijn vriend te kiezen (ik kan over deze situatie ook heel open praten met m'n vriend, hij weet ervan). Natuurlijk zal ik nog altijd om hem blijven geven, maar hij is niet de belangrijkste persoon in mijn leven (dat is hij ook nooit echt geweest). Zelf ben ik iemand die uberhaupt moeilijk dingen los kan laten. Bijv. in mijn laatste baan was mijn bazin echt een tiran (Anna Wintour is een lieverdje vergeleken bij haar), ik ben nu zes maanden weg en nog steeds zit het me dwars.
Het heeft me vooral aangegrepen omdat ik me gewoon beledigd voel door de makkelijkheid waarmee hij in- en uit mijn leven denkt te stappen. Ik heb dan ook besloten dat ik de mate van contact niet meer van hem af ga laten hangen, ik wil geen contact meer
Die spirituele band is wel iets waar ik in geloof. Met hem had ik gesprekken op niveaus dat we beiden boven onszelf en onze eigen capaciteiten uitstegen, we haalden het beste uit elkaar. Beiden hadden we een spirituele maar anti-dogmatische leefwijze die we allebei nog niet bij anderen tegengekomen waren. Maar zoals ik al eerder schreef, waarschijnlijk heb ik de periode en de gevoelens overgeromantiseerd aangezien de setting ook erg romantisch was (verre oorden, onder de sterren, etc.).
Ik weet niet of ik het helemaal verwerkt heb. Ik weet wel dat toen hij op de stoep in NL stond ik me lichamelijk niet tot hem aangetrokken voelde en dat het destijds weinig moeite kostte om hem de deur te wijzen en voor mijn vriend te kiezen (ik kan over deze situatie ook heel open praten met m'n vriend, hij weet ervan). Natuurlijk zal ik nog altijd om hem blijven geven, maar hij is niet de belangrijkste persoon in mijn leven (dat is hij ook nooit echt geweest). Zelf ben ik iemand die uberhaupt moeilijk dingen los kan laten. Bijv. in mijn laatste baan was mijn bazin echt een tiran (Anna Wintour is een lieverdje vergeleken bij haar), ik ben nu zes maanden weg en nog steeds zit het me dwars.
Het heeft me vooral aangegrepen omdat ik me gewoon beledigd voel door de makkelijkheid waarmee hij in- en uit mijn leven denkt te stappen. Ik heb dan ook besloten dat ik de mate van contact niet meer van hem af ga laten hangen, ik wil geen contact meer
