Relaties
alle pijlers
Extreem jaloers en onzeker na vreemdgaan, wat doe ik eraan!!!!
maandag 14 mei 2007 om 10:08
Een half jaar geleden is mijn vriend vreemdgegaan met een collega. Dit is niet eenmalig geweest, maar heeft ongeveer 3 weken geduurd. Hij bleef dan bij haar slapen, terwijl hij zij dat hij bij een mannelijke collega bleef slapen, hij werkte buiten de plaats.
Ik ben er op een gegeven moment achter gekomen, en we hebben veel gepraat. we hebben besloten dat we bij elkaar bleven, en dat hij zou kappen met haar. Het ging toen niet goed met onze relatie, we zouden al apart gaan wonen, en de reden volgens hem dat hij vreemdging, is niet omdat hij verliefd was, maar omdat hij dacht dat het niet meer goed zou komen met ons, en hij is bang om alleen te zijn. Loze reden natuurlijk, maar so be it.
We zijn nu een half jaar verder, en het gaat beter dan ooit, we gaan zelfs binnenkort weer samenwonen. Ik word alleen verscheurd door jaloezie. Ik zoek overal wat achter, terwijl ik diep in mijn hart weet dat hij echt van me houdt. Hij zei laatst zelfs dat hij zeker weet dat we altijd bij elkaar blijven, en hij is niet het type dat dat zegt zonder het echt te menen. Maar ik blijf jaloers en ontzettend onzeker. Ik heb geleerd dat onze relatie niet vanzelfsprekend is, en dat het zo over kan zijn. We hebben een gezamelijke vriendin, waar hij ook wel eens heen gaat. Hij zal nooit met hem vreemdgaan, en zij ook niet met hem, maar toch voel ik me echt kut als hij erheen gaat. Als hij een bedrijfsfeestje heeft, hetzelfde. We praten er veel over, en hij heeft onwijs veel geduld met me, en beantwoord alle vragen die ik heb. Het gaat superlekker tussen ons verder, en hij is voor mij the one, en ik ook voor hem. Tegen onze vrienden zegt hij ook dat ik echt alles voor hem ben, en dat hij altijd bij me wil blijven.
Maar toch, die onzekerheid en jaloezie, dat steekt. Ik word ook echt gek van mezelf vanwege dit gedrag. Kortom, hebben jullie tips,en hoelang duurde het bij jullie voordat je over het vreemdgaan heen was? En wat heb je eraan gedaan?
Ik ben er op een gegeven moment achter gekomen, en we hebben veel gepraat. we hebben besloten dat we bij elkaar bleven, en dat hij zou kappen met haar. Het ging toen niet goed met onze relatie, we zouden al apart gaan wonen, en de reden volgens hem dat hij vreemdging, is niet omdat hij verliefd was, maar omdat hij dacht dat het niet meer goed zou komen met ons, en hij is bang om alleen te zijn. Loze reden natuurlijk, maar so be it.
We zijn nu een half jaar verder, en het gaat beter dan ooit, we gaan zelfs binnenkort weer samenwonen. Ik word alleen verscheurd door jaloezie. Ik zoek overal wat achter, terwijl ik diep in mijn hart weet dat hij echt van me houdt. Hij zei laatst zelfs dat hij zeker weet dat we altijd bij elkaar blijven, en hij is niet het type dat dat zegt zonder het echt te menen. Maar ik blijf jaloers en ontzettend onzeker. Ik heb geleerd dat onze relatie niet vanzelfsprekend is, en dat het zo over kan zijn. We hebben een gezamelijke vriendin, waar hij ook wel eens heen gaat. Hij zal nooit met hem vreemdgaan, en zij ook niet met hem, maar toch voel ik me echt kut als hij erheen gaat. Als hij een bedrijfsfeestje heeft, hetzelfde. We praten er veel over, en hij heeft onwijs veel geduld met me, en beantwoord alle vragen die ik heb. Het gaat superlekker tussen ons verder, en hij is voor mij the one, en ik ook voor hem. Tegen onze vrienden zegt hij ook dat ik echt alles voor hem ben, en dat hij altijd bij me wil blijven.
Maar toch, die onzekerheid en jaloezie, dat steekt. Ik word ook echt gek van mezelf vanwege dit gedrag. Kortom, hebben jullie tips,en hoelang duurde het bij jullie voordat je over het vreemdgaan heen was? En wat heb je eraan gedaan?
dinsdag 15 mei 2007 om 10:37
Heldere reactie Suuz, jij verwoord ook prima wat je beweegt.
Ik hoop dat je vrede kunt hebben met dat het niet meer wordt zoals het was waarschijnlijk, omdat er iets ingrijpends is gebeurt. Maar als jij gelukkig bent en er genoeg redenen zijn om samen door te gaan dan wens ik je simpelweg het allerbeste en veel geluk.
:R
Ik hoop dat je vrede kunt hebben met dat het niet meer wordt zoals het was waarschijnlijk, omdat er iets ingrijpends is gebeurt. Maar als jij gelukkig bent en er genoeg redenen zijn om samen door te gaan dan wens ik je simpelweg het allerbeste en veel geluk.
:R
dinsdag 15 mei 2007 om 10:54
Dank je Eleonora, en idd dat het niet meer zo word als dat het was, dat accepteer ik ook. Na een relatie van 3 jaar stop je er niet zo maar mee, en weeg je de voordelen en nadelen tegen elkaar af om een beslissing te maken.
Ik vind veel steun in de tips en dergelijke op het forum, en dat is fijn.
Ik ga er samen met mijn mannetje het beste uithalen wat erin zit, en dat moet helemaal goedkomen!
Ik vind veel steun in de tips en dergelijke op het forum, en dat is fijn.
Ik ga er samen met mijn mannetje het beste uithalen wat erin zit, en dat moet helemaal goedkomen!
dinsdag 15 mei 2007 om 14:03
Het is niet zo dat we het onderwerp uit de weg gaan, integendeel. Ik heb alleen niet zozeer een behoefte om er nog vragen over te stellen, want die zijn beantwoord. De vraag hoe het gaat gebeuren, is de topictitel. Als ik had geweten hoe ik het aan moet pakken, had ik er geen topic over geopend.
Wat dat gamen betreft, dat ik het niet zie, is idd een schijnoplossing, dat snap ik ook wel. Daarom heb ik dit probleem uitgebreid met hem en in het betreffende topic besproken, omdat ik me terdege besef dat het nu nog niet veranderd is. Daarom hebben we ook een afspraak gemaakt voor hoe het gaat als we samenwonen.
En nogmaals, als het allemaal kommer en kwel geweest was, was ik niet bij hem geweest. Dit zijn de enige problemen tussen ons die er spelen, andere dingetjes hebben we in het verleden ook overwonnen, dus waarom zou het nu niet lukken? Ik heb het idee dat anderen op dit forum mijn relatie als verschrikkelijk zien, terwijl dit in mijn ogen niet zo is. Je velt een oordeel aan de hand van twee topics, dus hoe kan je zo zeker weten hoe mijn relatie in elkaar zit? Als ik het niet de moeite waard had gevonden om de problemen in mijn relatie op te lossen, dan was ik wel bij hem weggegaan.
dinsdag 15 mei 2007 om 15:40
Suuzz
Ik vel nergens een oordeel. (Je suggereerde zelf dat mensen een vertekend beeld van je relatie zouden krijgen door de twee topics; ik vind dat het lezen van beide topics een duidelijker beeld schept over het geheel)
Ik geef wat suggesties, dingen die in me opkomen. Ik stel vragen die je niet aan mij hoeft te beantwoorden, maar die je ms kunnen helpen als je ze aan jezelf beantwoordt.
Ik vel nergens een oordeel. (Je suggereerde zelf dat mensen een vertekend beeld van je relatie zouden krijgen door de twee topics; ik vind dat het lezen van beide topics een duidelijker beeld schept over het geheel)
Ik geef wat suggesties, dingen die in me opkomen. Ik stel vragen die je niet aan mij hoeft te beantwoorden, maar die je ms kunnen helpen als je ze aan jezelf beantwoordt.
dinsdag 15 mei 2007 om 15:50
Dan heb ik het verkeerd begrepen. Ik dacht dat je bedoelde dat aan de hand van die twee topics een duidelijk over all beeld gecreeerd was. Maar je bedoelde dus dat het gewoon handig is om beide topics even te lezen.
Dan heb ik het verkeerd begrepen, is ook lastig, lezen geeft altijd een ander beeld dan gewoon praten.
Dan heb ik het verkeerd begrepen, is ook lastig, lezen geeft altijd een ander beeld dan gewoon praten.
dinsdag 15 mei 2007 om 15:56
dinsdag 15 mei 2007 om 16:46
tja, een kat in nood maakt gekke sprongen, laten we het daarop houden, was van hem gewoon een domme actie. Ik heb idd ook altijd gezegd, vreemdgaan is exit, maar we zijn inmiddels 3,5 jaar samen, en dat gooi je niet zomaar weg.
Ik zag dat je in Sex op mijn andere topic hebt gereageerd, maar wat bedoel je met dat ik veel heb meegemaakt? Is wel zo, maar dat heb ik in een ander topic gezet. Ach ja, heb de nodige shit achter de rug, maar ja wat doesn't kill you makes you stronger...
Ik zag dat je in Sex op mijn andere topic hebt gereageerd, maar wat bedoel je met dat ik veel heb meegemaakt? Is wel zo, maar dat heb ik in een ander topic gezet. Ach ja, heb de nodige shit achter de rug, maar ja wat doesn't kill you makes you stronger...
woensdag 16 mei 2007 om 10:23
Hoi Suuzzz,
Je zegt steeds dat het nu weer 'beter dan ooit' gaat tussen je vriend en jou, maar dat kan ik me niet zo goed voorstellen, gezien je gevoelens van onzekerheid en angst. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat die gevoelens volledig logisch en terecht zijn, maar is het dan niet een beetje een illusie om te spreken van je 'goede relatie'? In een goede relatie hoef je die gevoelens namelijk niet te hebben en gaat er bovendien niemand vreemd. Ik zie echt niet in hoe je een dergelijke situatie je 'sterker' maakt, want mijns inziens zou zoiets überhaupt helemaal niet 'nodig' hoeven zijn om met z'n tweeën een solide basis te vormen.
Waarom blijf je bij een jongen die je belazerd heeft en daarmee dus laat zien dat hij geen respect voor je heeft? Dat hij zich eens aangetrokken voelt tot een ander, terwijl hij een relatie met jou heeft (al ben ik van mening dat dat ook al een indicatie is dat er iets niet goed zit, maar daarover zijn de meningen nogal eens verdeeld) dat kan nog gebeuren, maar daar kan hij dan toch eerlijk voor uit komen en er met jou over praten? Dat zou pas sterk zijn en getuigen van respect voor jou! Nadat het vreemdgaan is uitgekomen spijt betuigen en zeggen dat je er zeker van bent dat jullie altijd bij elkaar zullen blijven is zo makkelijk. Hij komt er relatief makkelijk vanaf, kan opgelucht adem halen dat 'ie z'n veilige haven niet verloren heeft en jij moet ondertussen je wonden likken en wordt verscheurd door allerlei verwarrende gevoelens. Niet echt eerlijk, vind je niet?
Dus, waar klamp je je nou eigenlijk aan vast?
Je zegt steeds dat het nu weer 'beter dan ooit' gaat tussen je vriend en jou, maar dat kan ik me niet zo goed voorstellen, gezien je gevoelens van onzekerheid en angst. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat die gevoelens volledig logisch en terecht zijn, maar is het dan niet een beetje een illusie om te spreken van je 'goede relatie'? In een goede relatie hoef je die gevoelens namelijk niet te hebben en gaat er bovendien niemand vreemd. Ik zie echt niet in hoe je een dergelijke situatie je 'sterker' maakt, want mijns inziens zou zoiets überhaupt helemaal niet 'nodig' hoeven zijn om met z'n tweeën een solide basis te vormen.
Waarom blijf je bij een jongen die je belazerd heeft en daarmee dus laat zien dat hij geen respect voor je heeft? Dat hij zich eens aangetrokken voelt tot een ander, terwijl hij een relatie met jou heeft (al ben ik van mening dat dat ook al een indicatie is dat er iets niet goed zit, maar daarover zijn de meningen nogal eens verdeeld) dat kan nog gebeuren, maar daar kan hij dan toch eerlijk voor uit komen en er met jou over praten? Dat zou pas sterk zijn en getuigen van respect voor jou! Nadat het vreemdgaan is uitgekomen spijt betuigen en zeggen dat je er zeker van bent dat jullie altijd bij elkaar zullen blijven is zo makkelijk. Hij komt er relatief makkelijk vanaf, kan opgelucht adem halen dat 'ie z'n veilige haven niet verloren heeft en jij moet ondertussen je wonden likken en wordt verscheurd door allerlei verwarrende gevoelens. Niet echt eerlijk, vind je niet?
Dus, waar klamp je je nou eigenlijk aan vast?
woensdag 16 mei 2007 om 11:15
Geloof me, ik heb het hem echt niet makkelijk gemaakt na dat vreemdgaan. En met dat het beter gaat dan ooit, daarmee bedoel ik het volgende.
In de tijd dat hij vreemdging, zat onze relatie in een dip. Je gaat natuurlijk ook niet vreemd als je relatie helemaal geweldig is. Is geen excuus!
Door het vreemdgaan zijn we na heel veel praten en natuurlijk ook ruzie, erachter gekomen dat we echt niet zonder elkaar kunnen. We zijn erachter gekomen dat we voor elkaar de ideale partner zijn die we zoeken. De dip waar we in zaten, daar zijn er uitgekomen. Ik heb me in eerste instantie afwachtend opgesteld, en hem moeite laten doen om te bewijzen dat hij voor onze relatie wil vechten. We nemen nu weer de tijd voor elkaar, en doen leuke dingen samen. Voor het hele gebeuren waren we eigenlijk een beetje uitgepraat zegmaar. Maar als er zoiets gebeurd word je echt even met de neus op de feiten gedrukt, en ga je echt nadenken over wat er wel en niet goed zit. We zijn allebei niet echt van die praters, maar hierdoor zijn we veel meer met elkaar gaan praten over dingen die ons dwarszitten, die beter kunnen, of die we juist zo moeten houden. Ik weet dat het vreemd klinkt, dat mijn relatie sterker wordt door zo'n gebeurtenis, maar het heeft in ons beiden een hoop losgemaakt.
Daarbij komt, dat ik dit topic geopend heb omdat ik van jullie wil weten hoe ik met mijn wantrouwen en jaloezie moet omgaan. Maar door de laatste reacties ben ik telkens mijn relatie aan het verdedigen. Ik voel me goed bij hoe het nu gaat, er zijn alleen wat dingetjes die nog opgelost moeten worden. Als ik twijfels had gehad over mijn relatie, was dat wel mijn vraag geweest.
In de tijd dat hij vreemdging, zat onze relatie in een dip. Je gaat natuurlijk ook niet vreemd als je relatie helemaal geweldig is. Is geen excuus!
Door het vreemdgaan zijn we na heel veel praten en natuurlijk ook ruzie, erachter gekomen dat we echt niet zonder elkaar kunnen. We zijn erachter gekomen dat we voor elkaar de ideale partner zijn die we zoeken. De dip waar we in zaten, daar zijn er uitgekomen. Ik heb me in eerste instantie afwachtend opgesteld, en hem moeite laten doen om te bewijzen dat hij voor onze relatie wil vechten. We nemen nu weer de tijd voor elkaar, en doen leuke dingen samen. Voor het hele gebeuren waren we eigenlijk een beetje uitgepraat zegmaar. Maar als er zoiets gebeurd word je echt even met de neus op de feiten gedrukt, en ga je echt nadenken over wat er wel en niet goed zit. We zijn allebei niet echt van die praters, maar hierdoor zijn we veel meer met elkaar gaan praten over dingen die ons dwarszitten, die beter kunnen, of die we juist zo moeten houden. Ik weet dat het vreemd klinkt, dat mijn relatie sterker wordt door zo'n gebeurtenis, maar het heeft in ons beiden een hoop losgemaakt.
Daarbij komt, dat ik dit topic geopend heb omdat ik van jullie wil weten hoe ik met mijn wantrouwen en jaloezie moet omgaan. Maar door de laatste reacties ben ik telkens mijn relatie aan het verdedigen. Ik voel me goed bij hoe het nu gaat, er zijn alleen wat dingetjes die nog opgelost moeten worden. Als ik twijfels had gehad over mijn relatie, was dat wel mijn vraag geweest.
woensdag 16 mei 2007 om 11:35
Je hoeft je relatie niet te verdedigen; het is jouw relatie en als jij (en je vriend natuurlijk) het oke vinden, is het oke.
Dat je nog last hebt van wantrouwen en jaloezie is heel normaal, dat is restschade, dat moet slijten. En dat lukt het best als je dat zelf accepteert en je vriend vooral ook.
Het feit dat jij deze gevoelens nog hebt betekent niet dat je hem de kwestie nog nadraagt of verwijt.
Daarom is het belangrijk dat je deze gevoelens gewoon met hem bespreekt, hem deelgenoot maakt van het proces waar je inzit. Juist omdat je zegt dat jullie problemen deels ontstaan zijn door een gebrek aan praten, is het belangrijk dat je nu niet weer zwijgt over dingen die heel erg in je leven. Omgekeerd zou je vriend ook over zijn proces moeten praten. Ik ken hem natuurlijk niet, maar ik denk dat het heel goed mogelijk is dat hij in zichzelf ook nog wel appeltjes zit te schillen over zn gedrag, zn akties, de duistere kantjes van zn ziel, zeg maar.
Juist als je als stel ook dat kunt delen, gewoon erover praten, bouw je een hechtere band.
Wat heb je te verliezen, je hebt aan de rand van de (relatie)afgrond gestaan, dus je kunt alleen maar winnen.
Succes
woensdag 16 mei 2007 om 11:37
Tja, hoe je met je gevoelens om moet gaan, dat kan niemand je vertellen. Daar zijn nou eenmaal geen richtlijnen voor. Belangrijk is denk ik wel dat je alles wat je voelt ook de ruimte geeft. Het heeft geen zin om dingen te doen 'omdat het zo hoort' of 'omdat het nu maar eens over moet zijn' o.i.d. Je voelt wat je voelt en daar kun je weinig aan veranderen. Wel kun je natuurlijk besluiten welke conlusies je uit die gevoelens kunt trekken. Wil je afstand, of juist niet? Heb je behoefte aan constante bevestiging, of kan hij beter even zijn mond houden e.d.
Het lijkt me essentieel om nu vooral aan jezélf te denken en niet aan 'de relatie' of aan wat er nu goed gaat of juist niet en hoe bepaalde dingen 'anders' zou kunnen doen.
Het lijkt me essentieel om nu vooral aan jezélf te denken en niet aan 'de relatie' of aan wat er nu goed gaat of juist niet en hoe bepaalde dingen 'anders' zou kunnen doen.
woensdag 16 mei 2007 om 11:44
Ik denk inderdaad nu ook heel goed na over wat ik zelf wil. Ook hebben mijn partner en ik het er wel eens over hoe het allemaal voor hem is.
Hij gaf laatst aan dat hij er misschien wel net zoveel pijn achteraf van heeft gehad als ik, omdat hij zag dat ik er toen echt kapot aan ging. Hij zei dit heel voorzichtig, als in: ik ben de schuldige hieraan, maar het heeft mij ook pijn gedaan. We hebben echt geleerd om dingen te bepraten, en niet alles naar de achtergrond te schuiven.
Voor mij voelt deze relatie gewoon echt goed, en ik weet inderdaad ook wel dat jullie niet kunnen vertellen hoe ik me moet voelen, maar vroeg me af wat jullie in deze situatie hebben gedaan, misschien dat ik er lering uit kan trekken.
Hij gaf laatst aan dat hij er misschien wel net zoveel pijn achteraf van heeft gehad als ik, omdat hij zag dat ik er toen echt kapot aan ging. Hij zei dit heel voorzichtig, als in: ik ben de schuldige hieraan, maar het heeft mij ook pijn gedaan. We hebben echt geleerd om dingen te bepraten, en niet alles naar de achtergrond te schuiven.
Voor mij voelt deze relatie gewoon echt goed, en ik weet inderdaad ook wel dat jullie niet kunnen vertellen hoe ik me moet voelen, maar vroeg me af wat jullie in deze situatie hebben gedaan, misschien dat ik er lering uit kan trekken.
woensdag 16 mei 2007 om 12:04
Wat ik heb gedaan in een dergelijkse situatie? Hem voor rotte vis uitgemaakt en daarna m'n spullen gepakt! Aan spijt en excuses had ik geen boodschap. Maar goed, dat ben ik.
En die gevoelens van kwaadheid en jaloezie? Ja, die heb ik de maanden daarna ook nog veelvuldig gehad. Maar man, wat was ik blij dat die in mijn eentje kon verwerken, zonder nog met hem geconfronteerd te hoeven worden.
En die gevoelens van kwaadheid en jaloezie? Ja, die heb ik de maanden daarna ook nog veelvuldig gehad. Maar man, wat was ik blij dat die in mijn eentje kon verwerken, zonder nog met hem geconfronteerd te hoeven worden.
woensdag 16 mei 2007 om 13:34
Hoi Suuz,
Jee meid wat herken ik veel in je verhaal. Ook mijn vriend is vreemdgegaan, met een collega nog wel en dat een half jaar voordat we zouden gaan trouwen. Ook ik heb ik ervoor gekozen om hem nog een kans te geven (en dat terwijl ik altijd riep: als je me dat flikt, dan is het over) en ook ik zit met dezelfde gevoelens die jij ook hebt, jaloezie, achterdocht, angst, paniek. Natuurlijk niet de hele tijd en het wordt ook al aardig minder maar af en toe steekt het toch de kop op. Dan denk ik: wat als ie het me weer flikt? wat als ie er nog steeds gewoon mee doorgaat? De 'wat als' vragen zijn legio. Maar net als jij zijn wij er beter uitgekomen, mijn vriend liet bijv. nooit echt het achterste van zijn tong zien, dat heeft ie de maanden nadat het uit was gekomen wel gedaan. Wij zijn beiden door een heel, heel moeilijke, een heel, heel intensieve maar ook heel intense periode heengegaan. Ik heb alle gevoelens die je je maar kunt voorstellen wel gehad, het was een achtbaan van emoties: ik ging van haat naar liefde, van woede naar teleurstelling, van verdriet naar hoop, van wraakgevoel naar medelijden en weer terug! Maar niet alleen ik ben door een hel gegaan, ook mijn vriend. Ik geloof echt dat hij er erg veel spijt van heeft en dat hij nu pas goed beseft wat wij samen hebben. Het is heel erg dat dit dan moest gebeuren om hem dat te doen beseffen maar het is zo. Wij vechten ervoor. Maar ik weet dus heeel goed wat je doormaakt. Ik heb het ook. Kom ik ooit nog van die gevoelens af? Kan en zal ik hem ooit weer 100% vertrouwen? Het is nu 4 maanden geleden dat het uit is gekomen en het vertrouwen groeit. Maar het gaat heel heel langzaam en met ups en downs. Ik weet niet wat de toekomst ons/mij brengt maar wie weet dat wel? Ik heb in ieder geval goede hoop. Ik wens je heel veel sterkte met dit alles en hoop dat jullie er ook helemaal uit gaan komen.
*;
Jee meid wat herken ik veel in je verhaal. Ook mijn vriend is vreemdgegaan, met een collega nog wel en dat een half jaar voordat we zouden gaan trouwen. Ook ik heb ik ervoor gekozen om hem nog een kans te geven (en dat terwijl ik altijd riep: als je me dat flikt, dan is het over) en ook ik zit met dezelfde gevoelens die jij ook hebt, jaloezie, achterdocht, angst, paniek. Natuurlijk niet de hele tijd en het wordt ook al aardig minder maar af en toe steekt het toch de kop op. Dan denk ik: wat als ie het me weer flikt? wat als ie er nog steeds gewoon mee doorgaat? De 'wat als' vragen zijn legio. Maar net als jij zijn wij er beter uitgekomen, mijn vriend liet bijv. nooit echt het achterste van zijn tong zien, dat heeft ie de maanden nadat het uit was gekomen wel gedaan. Wij zijn beiden door een heel, heel moeilijke, een heel, heel intensieve maar ook heel intense periode heengegaan. Ik heb alle gevoelens die je je maar kunt voorstellen wel gehad, het was een achtbaan van emoties: ik ging van haat naar liefde, van woede naar teleurstelling, van verdriet naar hoop, van wraakgevoel naar medelijden en weer terug! Maar niet alleen ik ben door een hel gegaan, ook mijn vriend. Ik geloof echt dat hij er erg veel spijt van heeft en dat hij nu pas goed beseft wat wij samen hebben. Het is heel erg dat dit dan moest gebeuren om hem dat te doen beseffen maar het is zo. Wij vechten ervoor. Maar ik weet dus heeel goed wat je doormaakt. Ik heb het ook. Kom ik ooit nog van die gevoelens af? Kan en zal ik hem ooit weer 100% vertrouwen? Het is nu 4 maanden geleden dat het uit is gekomen en het vertrouwen groeit. Maar het gaat heel heel langzaam en met ups en downs. Ik weet niet wat de toekomst ons/mij brengt maar wie weet dat wel? Ik heb in ieder geval goede hoop. Ik wens je heel veel sterkte met dit alles en hoop dat jullie er ook helemaal uit gaan komen.
*;
woensdag 16 mei 2007 om 13:43
Tascha, bedankt voor je reactie, het is wel fijn om iemand te horen die exact hetzelfde heeft meegemaakt, en dus weet wat ik bedoel..
Ik heb het gewoon bij vlagen nog erg moeilijk met het verhaal, dan verdwijnt het verhaal weer even op de achtergrond, en ineens steekt het door iets stoms weer de kop op...
Jij ook heel erg veel sterkte!
Ik heb het gewoon bij vlagen nog erg moeilijk met het verhaal, dan verdwijnt het verhaal weer even op de achtergrond, en ineens steekt het door iets stoms weer de kop op...
Jij ook heel erg veel sterkte!
vrijdag 18 mei 2007 om 12:48
Hee suuzzz en anderen,
Ik herken een heleboel in jullie verhalen. Ik vind het vaak moeilijk om een grens te bepalen, Wat kan ik wel van mijn vriend verwachten en wat niet, en hoe lang moeten we het aankijken, hoeveel begrip moet ik voor hem tonen enz. enz.. Ik heb het er nog steed erg moeilijk mee, maar vind zelf ook dat ik af en toe te ver ga. Vind het zo moeilijk dat IK steeds degene bent die momenten 'verpest' doordat ik me weer onzeker, gekwetst, boos o.i.d. voel waardoor ik het niet op kan brengen te doen alsof er niets aan de hand is. Doordat ik zo 'moeilijk' doe wordt ik alleen onzekerder tegenover mijn vriend. Hij heeft er wel begrip voor maar hij heeft wel een grens (wil het niet iedere dag horen etc.). Hij zegt soms dat ik gewoon zo onzeker ben en dat hij daar niet altijd rekening mee kan houden. Door dit soort opmerkingen denk ik soms dat hij me wel een zeur zal vinden....
Heb denk ik mee behoefte aan begrip, schuldbekentenis en bevestiging. Maar wat mag ik verwachten?
Suuuzz, waar ik ook nog benieuwd naar ben; wat voor een soort vragen heb jij allemaal gesteld? Wil je die wel weten of ga je daar alleen maar over piekeren? Ik heb ook vragen maar weet nog steed niet of ik ze wel durf te stellen.
Knuffel
PS. Afgelopen maandag heb ik een berich gepost over mijn vriend die naar porno-achtige feestjes wil. Bleek dat hij helemaal niet wist wat voor een soort feesten dit waren! Hij wil er gelukkig niet meer heen...
Ik herken een heleboel in jullie verhalen. Ik vind het vaak moeilijk om een grens te bepalen, Wat kan ik wel van mijn vriend verwachten en wat niet, en hoe lang moeten we het aankijken, hoeveel begrip moet ik voor hem tonen enz. enz.. Ik heb het er nog steed erg moeilijk mee, maar vind zelf ook dat ik af en toe te ver ga. Vind het zo moeilijk dat IK steeds degene bent die momenten 'verpest' doordat ik me weer onzeker, gekwetst, boos o.i.d. voel waardoor ik het niet op kan brengen te doen alsof er niets aan de hand is. Doordat ik zo 'moeilijk' doe wordt ik alleen onzekerder tegenover mijn vriend. Hij heeft er wel begrip voor maar hij heeft wel een grens (wil het niet iedere dag horen etc.). Hij zegt soms dat ik gewoon zo onzeker ben en dat hij daar niet altijd rekening mee kan houden. Door dit soort opmerkingen denk ik soms dat hij me wel een zeur zal vinden....
Heb denk ik mee behoefte aan begrip, schuldbekentenis en bevestiging. Maar wat mag ik verwachten?
Suuuzz, waar ik ook nog benieuwd naar ben; wat voor een soort vragen heb jij allemaal gesteld? Wil je die wel weten of ga je daar alleen maar over piekeren? Ik heb ook vragen maar weet nog steed niet of ik ze wel durf te stellen.
Knuffel
PS. Afgelopen maandag heb ik een berich gepost over mijn vriend die naar porno-achtige feestjes wil. Bleek dat hij helemaal niet wist wat voor een soort feesten dit waren! Hij wil er gelukkig niet meer heen...
zondag 20 mei 2007 om 19:50
Knuffel, ik heb een aantal vragen in eerste instantie niet gesteld, omdat ik dacht dat ik het niet wilde weten. Echter, ernaar gissen is veel erger, voor mij dan. Ik heb bijvoorbeeld gevraagd of ze ook orale sex gehad hebben, omdat ik weet dat mijn vriend dat als iets heel intiems ziet. Dat soort dingen bijvoorbeeld, voor mij werkt de waarheid weten beter dan raden wat er gebeurd is maar dat is natuurlijk persoonlijk.
Ik begrijp dat je vriend het er niet elke dag over wil hebben, maar verder moet hij niet zeuren dat hij niets aan je onzekerheid kan doen. Hij moet realiseren dat hij hier verantwoordelijk voor is, en wie zijn billen brandt....
Ofwel, als je vragen aan hem hebt, stel ze! Als je nog boos op hem bent, wat ik soms ook nog heb, zeg het. Mijn vriend weet dat ik het er moeilijk mee heb, en als ik even helemaal chagerijnig op hem ben, en uitleg waarom, kan hij dat beter begrijpen.
Sterkte meid!
Ik begrijp dat je vriend het er niet elke dag over wil hebben, maar verder moet hij niet zeuren dat hij niets aan je onzekerheid kan doen. Hij moet realiseren dat hij hier verantwoordelijk voor is, en wie zijn billen brandt....
Ofwel, als je vragen aan hem hebt, stel ze! Als je nog boos op hem bent, wat ik soms ook nog heb, zeg het. Mijn vriend weet dat ik het er moeilijk mee heb, en als ik even helemaal chagerijnig op hem ben, en uitleg waarom, kan hij dat beter begrijpen.
Sterkte meid!
dinsdag 22 mei 2007 om 12:52
Ik wilde echt álles weten, iedere seconde, wat hij allemaal heeft gedaan bij haar, wat zij allemaal had gedaan bij hem, hoe het was begonnen, wie was begonnen, hoeveel keren, wanneer precies, waar etc.etc. Ik weet nu echt élk detail. Het was een enorme zelfkwelling....ook voor hem...maar ik móest het gewoon weten...ik moest alles weten voordat ik het een plek kon gaan geven. En weet je, het heeft me geholpen. Natuurlijk ben ik zoals ik al zei, bij vlagen wantrouwend, onzeker en verdrietig maar over het algemeen gaat het heel goed. Ik heb rust nu ik precies weet hoe of wat. Heel gek maar bij mij was het het beste....
