Extreem jaloers en onzeker na vreemdgaan, wat doe ik eraan!!!!

Een half jaar geleden is mijn vriend vreemdgegaan met een collega. Dit is niet eenmalig geweest, maar heeft ongeveer 3 weken geduurd. Hij bleef dan bij haar slapen, terwijl hij zij dat hij bij een mannelijke collega bleef slapen, hij werkte buiten de plaats.



Ik ben er op een gegeven moment achter gekomen, en we hebben veel gepraat. we hebben besloten dat we bij elkaar bleven, en dat hij zou kappen met haar. Het ging toen niet goed met onze relatie, we zouden al apart gaan wonen, en de reden volgens hem dat hij vreemdging, is niet omdat hij verliefd was, maar omdat hij dacht dat het niet meer goed zou komen met ons, en hij is bang om alleen te zijn. Loze reden natuurlijk, maar so be it.



We zijn nu een half jaar verder, en het gaat beter dan ooit, we gaan zelfs binnenkort weer samenwonen. Ik word alleen verscheurd door jaloezie. Ik zoek overal wat achter, terwijl ik diep in mijn hart weet dat hij echt van me houdt. Hij zei laatst zelfs dat hij zeker weet dat we altijd bij elkaar blijven, en hij is niet het type dat dat zegt zonder het echt te menen. Maar ik blijf jaloers en ontzettend onzeker. Ik heb geleerd dat onze relatie niet vanzelfsprekend is, en dat het zo over kan zijn. We hebben een gezamelijke vriendin, waar hij ook wel eens heen gaat. Hij zal nooit met hem vreemdgaan, en zij ook niet met hem, maar toch voel ik me echt kut als hij erheen gaat. Als hij een bedrijfsfeestje heeft, hetzelfde. We praten er veel over, en hij heeft onwijs veel geduld met me, en beantwoord alle vragen die ik heb. Het gaat superlekker tussen ons verder, en hij is voor mij the one, en ik ook voor hem. Tegen onze vrienden zegt hij ook dat ik echt alles voor hem ben, en dat hij altijd bij me wil blijven.



Maar toch, die onzekerheid en jaloezie, dat steekt. Ik word ook echt gek van mezelf vanwege dit gedrag. Kortom, hebben jullie tips,en hoelang duurde het bij jullie voordat je over het vreemdgaan heen was? En wat heb je eraan gedaan?

Bij mij was dat exact hetzelfde. Ik dacht ook dat ik sommige dingen helemaal niet wilde weten, bang dat ik het echt voor me ging zien.



Ik heb hem toen een hele lange brief geschreven met daarin alle vragen die ik had. Hij heeft die brief gelezen terwijl ik naast hem zat, en beantwoordde elke vraag die ik had opgeschreven. Ik ging namelijk alleen maar mijn kop gekmaken met wat er gebeurd had kunnen zijn, en daar werd ik helemaal gek van gewoon.



Eerlijk gezegd heb ik nog het meeste moeite met het feit dat hij daar ook op de bank heeft gezeten met haar en heeft zitten kletsen zegmaar. Gewoon van die dingen die je als vriend en vriendin ook doet. Heel vreemd misschien, maar ja, wat doe je eraan.



Doordat ik nu weet wat ik wil weten, kan ik nu gaan beginnen met het afsluiten van het hele gebeuren. Dit is heel moeilijk, en zal heel langzaam gaan, maar het gaat elke keer weer beter.



Ik moet mezelf wel heel erg voorhouden om mezelf de kop niet gek te maken. Als je niet snapt wat ik bedoel, kijk dan het filmpje wat Kjong gelinkt heeft. De eerste 3 minuten van dat filmpje maken heel duidelijk hoe gek ik mezelf wel eens maak.



(en het heeft me eerlijk gezegd echt een spiegel voorgehouden..hihi)

Je moet maar zo denken, tijd heelt alle wonden, zo had ik gisteren nog iets.



Ik zit nog op een ander forum en ben erachter gekomen dat 'zij' daar ook op zit. In een topic over "de ander" zijn, stond een reactie van haar, dat zij dat ook heeft gehad, dat hij tegen anderen had gezegd dat zijn vriendin al een ex was, dat dit niet zo bleek te zijn. Op zich is dit niet iets voor mijn vriend om zoiets te zeggen, en ik weet ook dat zij van mijn bestaan wist ten tijde van hun ding, maar toch ga je het je afvragen. Nu weet ik dat zij vaak met mannen iets heeft, ben er bijvoorbeeld via dat forum achter gekomen dat ze terwijl ze wat met mijn vriend had, tegelijkertijd een ander neukte. Maar toch vroeg ik me af of ze het over mijn vriend had.



Op een gegeven moment dacht ik: En dan? als hij dat toen gezegd heeft. Dat was toen. Nu is nu. Ik weet nu hoe hij over onze relatie denkt, en dat is hetgeen wat er toe doet. Tuurlijk is het allemaal vervelend, maar het gaat erom dat we het nu leuk hebben.



Ik voelde me eerlijk gezegd een stuk beter, en ben denk ik weer een stukje verder in het verwerkingsproces.

Ik vind het zelf ook heel fijn dat mijn vriend zich zo kwetsbaar en begripvol opstelt. Hij beantwoord alle vragen die ik heb, en wil altijd luisteren als ik het even moeilijk heb. Dat is ook echt nodig. Als je het idee hebt dat je niet bij hem terecht kan met je vragen en frustraties, zou ik me afvragen hoeveel spijt hij ervan heeft. Niet dat ik zeg dat je vriend geen spijt heeft, maar mijn vriend beseft dat hij fout is geweest, en het minste wat hij kan doen is er voor me zijn als ik hem nodig heb.

@knuffeltje:Ik heb er steeds minder moeite mee, maar de pijn blijft. Ik vind het gewoon erg moeilijk te verkroppen. Mijn vriend voelt zich er ook ontzettend schuldig over. Het is alleen een beetje zo dat ik probeer om er zo min mogelijk aan te denken. Ik probeer vooruit te kijken in plaats van telkens terug naar die periode. Mijn vriend doet ook echt zijn best om me te laten zien dat hij voor mij kiest, en alleen van mij houdt. Het is alleen soms zo moeilijk..



Ik heb ook dat ik niet perse elke keer boos wil worden om het vreemdgaan, maar ik merk dat ik mijn boosheid dan op iets anders onbenulligs projecteer, heel vervelend.



Als je er over wil babbelen met een "ervaringsdeskundige" mag je me mailen. mijn mail is suuzzz8@live.nl. Ik denk nl. dat we ongeveer in het zelfde schuitje zitten, misschien kunnen we elkaar helpen!