Relaties
alle pijlers
Familie: een jaar verder en ben nog steeds kwaad
vrijdag 22 februari 2008 om 20:32
Inmiddels al bijna een jaar geleden is mijn oma overleden. Het was de moeder van mijn moeder en de familie van die kant is op zijn zachtst gezegd een beetje...moeilijk. Mijn moeder en haar zus spreken al sinds begin jaren negentig niet met elkaar en ik heb daardoor ook geen contact met mijn nichten, die ik daarvoor met enige regelmaat zag.
Zowel mijn oma in de laatste jaren van haar leven als mijn moeder vermoeden bij mijn tante Borderline. Ze is erg egocentrisch, grillig en een ware dramaqueen. Goed, de dag van de begrafenis schitterde ze in afwezigheid. Haar (volwassen) kinderen waren er ook niet. En dat laatste, begin ik nu te merken, zit mij nu nog steeds dwars. Mijn oma - of onze oma dus - heeft altijd voor die twee klaar gestaan, heeft alles in haar macht gedaan om hen leuke dagen/tijden/dingen te bezorgen.
Toppunt is dat mijn oudste nicht de begrafenisplechtigheid heeft aangegrepen om ongezien mijn oma's woning in te gaan met een sleutel die ze eerder van oma's buurman had ontfutseld met een smoes. Daar heeft ze alle zaken die van waarde zijn voor haar en haar moeder weggehaald. Ik merk dat ik de laatste tijd naar bed ga en zo intens verdrietig ben als ik bedenk hoe harteloos dit alles is richting mijn oma.
Wat wil ik uberhaupt met dit topic? Zoals ik zei: dit zit me zo dwars; die woede komt weer naar boven nu het bijna een jaar geleden is. Moet ik me er maar gewoon bij neerleggen of zou jij je printer alvast aanzetten en een pittige brief typen? En wellicht dat er ook andere forummers zijn die zo'n vernaggelde familie hebben.
Zowel mijn oma in de laatste jaren van haar leven als mijn moeder vermoeden bij mijn tante Borderline. Ze is erg egocentrisch, grillig en een ware dramaqueen. Goed, de dag van de begrafenis schitterde ze in afwezigheid. Haar (volwassen) kinderen waren er ook niet. En dat laatste, begin ik nu te merken, zit mij nu nog steeds dwars. Mijn oma - of onze oma dus - heeft altijd voor die twee klaar gestaan, heeft alles in haar macht gedaan om hen leuke dagen/tijden/dingen te bezorgen.
Toppunt is dat mijn oudste nicht de begrafenisplechtigheid heeft aangegrepen om ongezien mijn oma's woning in te gaan met een sleutel die ze eerder van oma's buurman had ontfutseld met een smoes. Daar heeft ze alle zaken die van waarde zijn voor haar en haar moeder weggehaald. Ik merk dat ik de laatste tijd naar bed ga en zo intens verdrietig ben als ik bedenk hoe harteloos dit alles is richting mijn oma.
Wat wil ik uberhaupt met dit topic? Zoals ik zei: dit zit me zo dwars; die woede komt weer naar boven nu het bijna een jaar geleden is. Moet ik me er maar gewoon bij neerleggen of zou jij je printer alvast aanzetten en een pittige brief typen? En wellicht dat er ook andere forummers zijn die zo'n vernaggelde familie hebben.
vrijdag 22 februari 2008 om 20:56
Laat het gaan....
Zeker nu, na een jaar heeft het geen zin meer om er weer over te beginnen alhoewel ik goed kan begrijpen dat het heel moeilijk is. Je bereikt er niets mee als je het wel doet. Probeer het los te laten.
Denk aan de mooie herinneringen die jij aan je oma hebt. Sterkte in deze moeilijke tijd...
Zeker nu, na een jaar heeft het geen zin meer om er weer over te beginnen alhoewel ik goed kan begrijpen dat het heel moeilijk is. Je bereikt er niets mee als je het wel doet. Probeer het los te laten.
Denk aan de mooie herinneringen die jij aan je oma hebt. Sterkte in deze moeilijke tijd...
vrijdag 22 februari 2008 om 20:56
Hmm, nee, ik wil gewoon niet meer kwaad zijn. Ik zou dit echt heel graag los willen laten, maar op de een of andere manier blijft dit nou juist zo hangen. Misschien is het het denk-niet-aan-roze-olifantjes-effect.
Ik heb eerlijk gezegd nog nooit een brief geschreven naar iemand omdat ik boos was; ik schrijf juist brieven als ik iemand mis of heel aardig vind. Ik heb dan ook nooit begrepen waarom het aangeraden wordt om een brief te richten aan iemand op wie je kwaad bent. Maar da's op zich een heel ander topic!
Ik heb eerlijk gezegd nog nooit een brief geschreven naar iemand omdat ik boos was; ik schrijf juist brieven als ik iemand mis of heel aardig vind. Ik heb dan ook nooit begrepen waarom het aangeraden wordt om een brief te richten aan iemand op wie je kwaad bent. Maar da's op zich een heel ander topic!
vrijdag 22 februari 2008 om 21:05
Waarom zou je geen brief kunnen sturen? Het zit je heel erg dwars, dus het moet eruit. Het contact is er toch al niet meer, dus veel te verliezen heb je niet. Je kunt de brief vanuit jouw gevoel schrijven. Dus niet verwijtend en veroordelend, maar beschrijvend wat jouw gevoel is en wat het met je doet. Alleen het opschrijven al kan heel opluchtend werken.
vrijdag 22 februari 2008 om 21:12
Waarom schrijf je niet een brief met een tekst die uit de grond van je hart komt en steek je hem daarna in de brand? Schrijven, van je áf schrijven, dat helpt. Misschien heb je wel tien brieven nodig om ál je boosheid en teleurstelling te verwoorden. Of 100. Maar je hebt het dan toch opgeschreven. En omdat het zinloos is om de brief te posten (of je moet zin hebben in echte ruzie), steek je hem in brand en gaan je boosheid en teleurstelling - letterlijk - in rook op... Klinkt allemaal heel simpel, maar voor mij, een nuchtere Hollandse, werkt het toch wel. Ik hoop dat jij er ook iets aan hebt.
Enne, voor wat het waard is: wat een achterbakse rotfamilie! Daar mis je weinig aan...
Enne, voor wat het waard is: wat een achterbakse rotfamilie! Daar mis je weinig aan...
vrijdag 22 februari 2008 om 21:12
Hm, zo had ik het nooit gezien eigenlijk, ik dacht altijd dat zo'n brief een en al gescheld en getier zou zijn, haha. Niet verwijtend lijkt me een behoorlijke uitdaging; misschien zou het daarom al een goeie oefening zijn. Dat vroeg ik me ook af: ik ben natuurlijk zo subjectief als de neten wat dit betreft.
Overigens herlas ik net mijn openingstukje en besef dat het er nu uitziet alsof ik borderliners als egotrippende dramaqueens zie. Dat is niet zo; ik beschrijf daarmee mijn tante op haar slechtst (uiteraard was ze vaak ook juist heel leuk, niemand is denk ik alleen maar 'slecht').
Overigens herlas ik net mijn openingstukje en besef dat het er nu uitziet alsof ik borderliners als egotrippende dramaqueens zie. Dat is niet zo; ik beschrijf daarmee mijn tante op haar slechtst (uiteraard was ze vaak ook juist heel leuk, niemand is denk ik alleen maar 'slecht').
vrijdag 22 februari 2008 om 21:21
Bedankt Tientje. Ja, echt een heel gemis, not! Ik wil ze door dat verhaal van mijn OP geen van allen ooit nog zien of spreken, dus een brief echt versturen lijkt me idd een erg slecht plan. Hmm... Ik zal dat dan toch eens proberen, zo'n brief schrijven aan iemand waar ik kwaad op ben. Hoe meer ik er over na denk, hoe minder sceptisch ik word eigenlijk. Het is idd dat 'van je afschrijven' gedeelte dat ik best zie zitten.
vrijdag 22 februari 2008 om 22:25
Dorothy Gale,
schrijf je brief als je wilt, maar schuur hem nooit op. Bij mij in de familie is het juist misgegaan omdat er dus wel zo'n brief is geschreven en verzonden en het kwaad was echt niet meer te overzien. Bij ons in de familie is het na 10 jaar eindelijk weer rustig genoeg dat de familie elkaar weer een beetje opzoekt...
Is er geen familielid dat met beide gezinnen nog contact heeft die een beetje als mediator kan optreden?
Sterkte ermee.
schrijf je brief als je wilt, maar schuur hem nooit op. Bij mij in de familie is het juist misgegaan omdat er dus wel zo'n brief is geschreven en verzonden en het kwaad was echt niet meer te overzien. Bij ons in de familie is het na 10 jaar eindelijk weer rustig genoeg dat de familie elkaar weer een beetje opzoekt...
Is er geen familielid dat met beide gezinnen nog contact heeft die een beetje als mediator kan optreden?
Sterkte ermee.
vrijdag 22 februari 2008 om 22:37
Ik zou geen brief schrijven. Het drama-queen-gehalte is hoog, dus reken er maar op dat deze brief niet in goed ontvangst genomen gaat worden. Jij hebt het kwijt, maar achteraf heb je misschien spijt dat je de eer niet aan jezelf hebt gehouden.
Deze mensen zien waarschijnlijk hun fouten niet eens in. En zo'n brief zal ze de ogen niet gaan openen. Ze worden waarschijnlijk alleen maar boos. Wie denkt ze wel dat ze is? Hoor ik ze al bijna denken.
Ik snap je heel goed hoor. Ik snap je frustraties en het achterbakse gedrag achter de rug van de familie maar ook achter die van je oma die je zo dierbaar is. Ze hebben zich ronduit onbeschoft gedragen.
Ik weet uit ervaring dat een brief met jouw gevoelens erin de ruzie alleen maar erger maakt. In het beroerdste geval gaat de brief nog de hele familie rondt.
Probeer het achter je te laten. Troost je met de gedachte dat dit soort mensen zichzelf heus wel een keer tegenkomen. Misschien binnenkort of in de toekomst. Dan denk jij: eigen schuld, dikke bult.
Deze mensen zien waarschijnlijk hun fouten niet eens in. En zo'n brief zal ze de ogen niet gaan openen. Ze worden waarschijnlijk alleen maar boos. Wie denkt ze wel dat ze is? Hoor ik ze al bijna denken.
Ik snap je heel goed hoor. Ik snap je frustraties en het achterbakse gedrag achter de rug van de familie maar ook achter die van je oma die je zo dierbaar is. Ze hebben zich ronduit onbeschoft gedragen.
Ik weet uit ervaring dat een brief met jouw gevoelens erin de ruzie alleen maar erger maakt. In het beroerdste geval gaat de brief nog de hele familie rondt.
Probeer het achter je te laten. Troost je met de gedachte dat dit soort mensen zichzelf heus wel een keer tegenkomen. Misschien binnenkort of in de toekomst. Dan denk jij: eigen schuld, dikke bult.
zondag 24 februari 2008 om 14:33
@ Dorothy Gale: ik kan me goed voorstellen dat je zo kwaad bent en dat je het moeilijk vindt om het van je af te zetten! Wat een rotstreek!
Ik moet me echter ook bij Sandra aansluiten; bij ons in de familie is ook een keer een brief verstuurd om iets en die heeft de hele familie in twee kampen verdeeld. Iedereen heeft 'm zo ongeveer wel gelezen en er is een hele bak gezeur uit voortgekomen.
Nou spoort de helft sowieso al niet erg, dus ze doen maar, maar toch...
De suggestie van een brief schrijven, al je frustraties uiten en 'm daarna verbranden, weggooien, weet-ik-veel-wat, vind ik wel een goede. Je schrijft het van je af, misschien helpt dat je wel.
Succes!
Ik moet me echter ook bij Sandra aansluiten; bij ons in de familie is ook een keer een brief verstuurd om iets en die heeft de hele familie in twee kampen verdeeld. Iedereen heeft 'm zo ongeveer wel gelezen en er is een hele bak gezeur uit voortgekomen.
Nou spoort de helft sowieso al niet erg, dus ze doen maar, maar toch...
De suggestie van een brief schrijven, al je frustraties uiten en 'm daarna verbranden, weggooien, weet-ik-veel-wat, vind ik wel een goede. Je schrijft het van je af, misschien helpt dat je wel.
Succes!
zondag 24 februari 2008 om 14:54
zondag 24 februari 2008 om 15:18
Hoi Dorothy.
Ik begrijp best wat je bedoelt ik zit eigenlijk een beetje met een soort gelijk probleem .
Het gaat om mijn moeder en mijn zus,mijn zus wil onterecht geen contact meer met mijn moeder.
Ik probeer soms te bemiddelen maar heb de moed reeds opgegeven .
Mijn zus is een stijfkop en is ook niet helemaal eerlijk tegen mijn moeder ik vind dit heel erg voor mijn moeder maar eigenlijk kun je hier niets aan doen .
Boze brieven schrijven heeft ook geen zin,ik raad je aan om dit proberen te vergeten en het beste van de hele situatie te maken .
Ik maak mij hier soms ook heel boos om maar als je het goed bekijk hebben we enkel ons zelf hiermee,en geloof me sommige mensen zijn dat niet eens waard .
Heel veel sterkte en kop op Roos
Ik begrijp best wat je bedoelt ik zit eigenlijk een beetje met een soort gelijk probleem .
Het gaat om mijn moeder en mijn zus,mijn zus wil onterecht geen contact meer met mijn moeder.
Ik probeer soms te bemiddelen maar heb de moed reeds opgegeven .
Mijn zus is een stijfkop en is ook niet helemaal eerlijk tegen mijn moeder ik vind dit heel erg voor mijn moeder maar eigenlijk kun je hier niets aan doen .
Boze brieven schrijven heeft ook geen zin,ik raad je aan om dit proberen te vergeten en het beste van de hele situatie te maken .
Ik maak mij hier soms ook heel boos om maar als je het goed bekijk hebben we enkel ons zelf hiermee,en geloof me sommige mensen zijn dat niet eens waard .
Heel veel sterkte en kop op Roos
