Relaties
alle pijlers
Geen aantrekkingskracht meer.. kan "t nog terug komen?
donderdag 28 juni 2007 om 19:04
Heb sinds 2 jaar bijna een vriend, wonen samen in een ontzettend leuk huis (gekocht) hebben het gezellig met elkaar, vertrouwen elkaar en laten elkaar onze eigen dingen doen etc. etc.
Gaat goed zou je zeggen..
Ik heb al sinds de 3e maand dat ik hem ken allerlei dingen gevonden die ik uiterlijk niet aantrekkelijk vond bij hem. Ik heb die gedachtes proberen weg te te stoppen omdat ik eindelijk eens een jongen had gevonden die mij goed behandeld. Ik had eindelijk geestelijke rust, nooit gehad bij mijn vorige relaties. Maar wel had ik altijd sexuele aantrekkingskracht. We hebben maar weinig intiem contact hierdoor nu (1x per maand zoiets) Ben 27 jaar dat kan toch niet :( dat weet ik, nu al zo weinig intimiteit. Nu zitten we met het idee dat we zo niet verder kunnen, en hebben eerder al op het punt gestaan om uit elkaar te gaan hierdoor. Dit kan ik m'n vriend niet aandoen.. Alleen ben ik alles kwijt waar ik altijd van gedroomd had verder (behalve dan m'n probleem) als we die stap nemen. Ik wil graag kinderen ook. De angst om nooit meer een leuke vent tegen te komen is groot. Waar moet ik heen als het over is? Weer terug naar af... Daardoor ben ik steeds gebleven o.a. en omdat ik dacht, het komt wel weer goed, misschien moet ik een knop omzetten! Maar dat lukt maar even en dan is het 't weer hetzelfde liedje.. Wie herkent dit? En weet wat ik voor stappen moet nemen?
Liefs Roxzz
Gaat goed zou je zeggen..
Ik heb al sinds de 3e maand dat ik hem ken allerlei dingen gevonden die ik uiterlijk niet aantrekkelijk vond bij hem. Ik heb die gedachtes proberen weg te te stoppen omdat ik eindelijk eens een jongen had gevonden die mij goed behandeld. Ik had eindelijk geestelijke rust, nooit gehad bij mijn vorige relaties. Maar wel had ik altijd sexuele aantrekkingskracht. We hebben maar weinig intiem contact hierdoor nu (1x per maand zoiets) Ben 27 jaar dat kan toch niet :( dat weet ik, nu al zo weinig intimiteit. Nu zitten we met het idee dat we zo niet verder kunnen, en hebben eerder al op het punt gestaan om uit elkaar te gaan hierdoor. Dit kan ik m'n vriend niet aandoen.. Alleen ben ik alles kwijt waar ik altijd van gedroomd had verder (behalve dan m'n probleem) als we die stap nemen. Ik wil graag kinderen ook. De angst om nooit meer een leuke vent tegen te komen is groot. Waar moet ik heen als het over is? Weer terug naar af... Daardoor ben ik steeds gebleven o.a. en omdat ik dacht, het komt wel weer goed, misschien moet ik een knop omzetten! Maar dat lukt maar even en dan is het 't weer hetzelfde liedje.. Wie herkent dit? En weet wat ik voor stappen moet nemen?
Liefs Roxzz
donderdag 28 juni 2007 om 19:12
hoi meid,
ik vrees dat er maar een ding opzit als je al zo lang weet dat hij je niet (meer) aantrekt: kappen ermee. is niet makkelijk, heb ik ook moeten doen na een relatie van vijf jaar, maar uiteindelijk is dat het beste en eerlijkste voor jezelf en voor je vriend. zo geef je hem en jezelf de kans iemand tegen te komen die wel alles heeft.
ik ben alweer een tijdje gelukkig met mijn huidige vriend die wel alles heeft! en mijn ex ook.
veel sterkte!
ik vrees dat er maar een ding opzit als je al zo lang weet dat hij je niet (meer) aantrekt: kappen ermee. is niet makkelijk, heb ik ook moeten doen na een relatie van vijf jaar, maar uiteindelijk is dat het beste en eerlijkste voor jezelf en voor je vriend. zo geef je hem en jezelf de kans iemand tegen te komen die wel alles heeft.
ik ben alweer een tijdje gelukkig met mijn huidige vriend die wel alles heeft! en mijn ex ook.
veel sterkte!
donderdag 28 juni 2007 om 19:46
Hee roxxz,
wat herkenbaar! Ook ik begon iets met mijn vriend terwijl er eigenlijk meteen al iets heel erg miste: inderdaad lichamelijke aantrekkingskracht. Het was er wel een beetje en ik kon met dat kleine beetje wel genoegen nemen, maar ook bij ons werd de intimiteit steeds minder. (tong)zoenen deden we sowieso nooit meer omdat ik dat met hem echt niet lekker vond, en seks hadden we misschien 1 keer in de maand. Voor mij heeft de eeuwige twijfel die ik het laatste jaar had de doorslag gegeven. Het was moeilijk om de relatie te verbreken omdat we echt maatjes waren, maar nu (2,5 maand verder) voel ik me veel beter en ben ik zo opgelucht dat ik het gedurfd heb! Ik heb bijna spijt dat ik de beslissing niet eerder heb genomen.
Meid, neem er de tijd voor. Je twijfels zullen niet verdwijnen, sterker nog: ze zullen steeds sterker worden. Maar belangrijk is dat jij de beslissing neemt op het moment dat je er klaar voor bent. Ik snap je angst zeker weten, ik ben zelf ook heel bang dat ik nooit meer iemand vind enzo en voor mij is het ook heel moeilijk om weer alleen te zijn. Maar toch: je zult er sterker uitkomen, zeker weten!
veel sterkte!
liefs,
boebele
wat herkenbaar! Ook ik begon iets met mijn vriend terwijl er eigenlijk meteen al iets heel erg miste: inderdaad lichamelijke aantrekkingskracht. Het was er wel een beetje en ik kon met dat kleine beetje wel genoegen nemen, maar ook bij ons werd de intimiteit steeds minder. (tong)zoenen deden we sowieso nooit meer omdat ik dat met hem echt niet lekker vond, en seks hadden we misschien 1 keer in de maand. Voor mij heeft de eeuwige twijfel die ik het laatste jaar had de doorslag gegeven. Het was moeilijk om de relatie te verbreken omdat we echt maatjes waren, maar nu (2,5 maand verder) voel ik me veel beter en ben ik zo opgelucht dat ik het gedurfd heb! Ik heb bijna spijt dat ik de beslissing niet eerder heb genomen.
Meid, neem er de tijd voor. Je twijfels zullen niet verdwijnen, sterker nog: ze zullen steeds sterker worden. Maar belangrijk is dat jij de beslissing neemt op het moment dat je er klaar voor bent. Ik snap je angst zeker weten, ik ben zelf ook heel bang dat ik nooit meer iemand vind enzo en voor mij is het ook heel moeilijk om weer alleen te zijn. Maar toch: je zult er sterker uitkomen, zeker weten!
veel sterkte!
liefs,
boebele
vrijdag 29 juni 2007 om 13:00
Ik zou er misschien eerder mee gestopt zijn als ik een eigen huisje zou hebben, dat klinkt echt verschrikkelijk dat dat de reden is waarom ik nog bij hem ben. Maar er zijn nog meer dingen waardoor ik bij hem wil blijven, zoals ik in mijn berichtje had aangegeven, maar of die reeel genoeg zijn... Woonden jullie ook samen in een koophuis? Zal ook zoveel mensen teleurstellen mijn ouders bijvoorbeeld, die zijn echt harstikke gek op hem.. ohhh die twijfels..zucht..
vrijdag 29 juni 2007 om 13:09
Hoi,
nee wij woonden niet samen en daardoor was het misschien iets gemakkelijker. Alhoewel gemakkelijker... ik heb 2 maanden lang bijna aan 1 stuk door gehuild
En ja, dat van die mensen teleurstellen dat herken ik ook. Ik dacht: ik kán het gewoon niet uitmaken, iedereen denk dat het perfect gaat tussen ons! Maarja, op een gegeven moment toch maar aangekaart dat het dus allemaal niet zo perfect was als het leek.
Veel mensen (waaronder mijn ouders) begrijpen mijn keus niet, maarja, het is mijn leven en ik was gewoon echt niet gelukkig. En ik dacht ook vaak: ik ben nu 29, wil ik op deze manier oud worden, zonder seks en intimiteit? Het antwoord was dus nee. Als ik 65 was geweest had ik misschien een andere keus gemaakt, maar nu heb ik nog een heel leven voor me en zou ik echt iets missen als ik bij hem was gebleven.
Ik snap trouwens heel goed dat je voor een groot deel bij hem blijft omdat jullie samen een huis hebben. De financiele rompslomp die er bij zo'n scheiding komt kijken is niet mis.
Ik wens je veel sterkte!
x
boebele
vrijdag 29 juni 2007 om 13:11
Ik kom net uit een vergelijkbare relatie. De aantrekkingskracht was er op zich nog wel, maar er was geen passie. Toch is dat niet de reden waarom het uiteindelijk is uitgegaan, maar dat is hier even niet relevant.
Wel zat ik met dezelfde gedachten als jij: is dit wat je wilt? en wanneer besluit je er voor te gaan ondanks dat het niet op alle gebieden klikt?
Ikzelf ben van mening dat je heel gelukkig kunt worden in een dergelijke relatie, maar je moet er wel energie in steken. Ik ben net zou oud als jij en kom dus net uit een lange relatie en om eerlijk te zijn had ik graag doorgewild (hoewel ik het zelf heb uitgemaakt). Aan de andere kant, het moet wel van twee kanten komen, als jij er energie in wil steken, maar hij niet, dan werkt het niet. Maar als je allebei er voor wilt gaan, dan kan het best slagen.
Wel zat ik met dezelfde gedachten als jij: is dit wat je wilt? en wanneer besluit je er voor te gaan ondanks dat het niet op alle gebieden klikt?
Ikzelf ben van mening dat je heel gelukkig kunt worden in een dergelijke relatie, maar je moet er wel energie in steken. Ik ben net zou oud als jij en kom dus net uit een lange relatie en om eerlijk te zijn had ik graag doorgewild (hoewel ik het zelf heb uitgemaakt). Aan de andere kant, het moet wel van twee kanten komen, als jij er energie in wil steken, maar hij niet, dan werkt het niet. Maar als je allebei er voor wilt gaan, dan kan het best slagen.
zaterdag 30 juni 2007 om 10:06
Hallo,
Sinds een week leef ik op de automatische piloot. Mijn vriend heeft het uitgemaakt. Heb hem leren kennen via internetdaten sinds dec. 06. Ik voelde dat er wat aan de hand was en vroeg het hem. Het bla bla verhaal kwam naar voren: 't lampje ging uit, het ligt niet aan jou. Maar de echte reden is er niet uit gekomen. Hij had dat gevoel al een maand. Heb echt zoiets van waarom praat je er niet over. Hadden we nog sex de laatste maand? Ja.
Mijn vraag aan hem is dan ook: ligt het aan mij, waar ging het mis, heb ik wat gezegd of gedaan? Heb veel vragen waar ik geen antwoord op krijg en dat doet heel veel pijn. Ben ik nog verliefd op hem? JA
Als ik aan hem denk gaan de vlinders door mijn buik als ik weet niet wat.
Wat ik met dit verhaal wil vertellen, is als je niet meer tevreden bent over je relatie wees dan eerlijk, hoe moeilijk het ook is. Doe je het niet dan trap je iemand giga op zijn/haar ziel. De waarheid kan ook hard aankomen maar het is in ieder geval de waarheid. Laat niet iemand in onzekerheid. En ja liefde moet van 2 kanten komen.
Heb me de laatste week net zo gevoeld als het weer. Kloten dus.
Succes!!
Sinds een week leef ik op de automatische piloot. Mijn vriend heeft het uitgemaakt. Heb hem leren kennen via internetdaten sinds dec. 06. Ik voelde dat er wat aan de hand was en vroeg het hem. Het bla bla verhaal kwam naar voren: 't lampje ging uit, het ligt niet aan jou. Maar de echte reden is er niet uit gekomen. Hij had dat gevoel al een maand. Heb echt zoiets van waarom praat je er niet over. Hadden we nog sex de laatste maand? Ja.
Mijn vraag aan hem is dan ook: ligt het aan mij, waar ging het mis, heb ik wat gezegd of gedaan? Heb veel vragen waar ik geen antwoord op krijg en dat doet heel veel pijn. Ben ik nog verliefd op hem? JA
Als ik aan hem denk gaan de vlinders door mijn buik als ik weet niet wat.
Wat ik met dit verhaal wil vertellen, is als je niet meer tevreden bent over je relatie wees dan eerlijk, hoe moeilijk het ook is. Doe je het niet dan trap je iemand giga op zijn/haar ziel. De waarheid kan ook hard aankomen maar het is in ieder geval de waarheid. Laat niet iemand in onzekerheid. En ja liefde moet van 2 kanten komen.
Heb me de laatste week net zo gevoeld als het weer. Kloten dus.
Succes!!
zaterdag 30 juni 2007 om 11:39
Je onrust (dat je hem vanaf maand drie minder aantrekkelijk vond) wegstoppen heeft geen zin. De onrust blijft. Je zult iets met die onrust moeten doen, je gedachten heb je niet voor niets.
Het is altijd een teken, dat er iets scheefzit wanneer jij er in gedachten constant mee bezig bent. Door dat weg te drukken word je uiteindelijk steeds minder happy. En dat gaat zich nu dus wreken.
Wees eerlijk tegenover jezelf, dit is een langdurend terugkerend thema; je vind je vriend niet zo aantrekkelijk. Daardoor mis je iets en dat blijft knagen.
Vaak knagen er dingen die je met praten kunt oplossen. Ik denk dat het probleem wat jij hebt niet op te lossen is, je vindt iemand aantekkelijk of je vindt het niet. Bovendien; hoe langer je bij elkaar bent, hoe meer moeite je moet doen om de passie erin te houden. Dit is dus geen goed vooruitzicht, dus bedenk het worst case scenario en vraag jezelf af, wil ik dit nog 10 jaar? En onderneem actie als het antwoord je duidelijk is.
zaterdag 30 juni 2007 om 13:48
Als je met deze jongen door blijft gaan, zal je leven rustig voortkabbelen en wordt je samen op een rustige manier oud. De vraag is of jij dat wilt, je hebt maar een leven. Je zult in deze relatie geen passie ervaren, dat is zo te horen vanaf het begin niet aanwezig geweest. De rust die je vond na je vorige onstuimig relaties was iets waarnaar je toen op zoek was en deed je een tijd goed. Uiteindelijk blijkt deze man niet helemaal de juiste voor je te zijn. Om maar te blijven omdat je bang bent dat je anders overschiet is niet verstandig, je bent pas 27!. Het beste zou zijn om een tijdje alleen te wonen en jezelf weer terug te vinden.
zaterdag 30 juni 2007 om 13:56
Ik was ook gek op mijn schoonzoon, en ik vond het jammer dat het niet werkte tussen mijn dochter en hem, maar haar gevoel vond ik toch iets belangrijker. Ongetwijfeld zullen je ouders het jammer vinden, maar je bent hun dochter en die willen ze denk ik, toch het liefst gelukkig zien. Woonruimte is te regelen, dat is ook geen reden om te blijven hangen in een relatie waarin je ongelukkig bent.
zaterdag 30 juni 2007 om 14:23
Niks is zo erg dan om woonruimte te moeten delen met iemand waar het niet erg mee klikt. De ruimte waarbinnen zich alles afspeelt, is heel belangrijk. Woonruimte delen is meer dan alleen maar die vierkante meters. Veel mensen zijn uiteindelijk gelukkiger met veel minder vierkante meters maar zonder een vriend die niet bij ze past. Zit je ongelukkig te zijn in je drie slaapkamers en mooie woonkamer, dan zie je dat mooie echt niet meer op den duur. En ben je gelukkig met je tweekamer flatje, dan wordt die ruimte ook daadwerkelijk heel mooi, hoe klein ook.
zaterdag 30 juni 2007 om 15:11
Dit is echt bijna scarry om te lezen.....Het lijkt alsof ik mijn eigen verhaal lees! Alleen ben ik pas sinds feb bij hem. Hij is echt heel erg goed voor mij...alleen mis ik ook echt de aantrekkingskracht!!
Hierdoor mis ik mijn ex nog meer....(sinds okt uit) want daar was het echt geweldig....alleen wilde hij niet meer met mij.
Ik voel het allemaal ook als falen van mezelf en ik wil ook zo graag verder, huisje boompje beestje en kids.....straks blijf ik....
Het is zo'n lastige situatie!!!
zaterdag 30 juni 2007 om 20:33
Roxzz, twee vragen:
1. Stel je voor: je hoort dat je vriend aan het bellen is in een andere ruimte. Je hoort wat hij zegt: Ja, Roxzz is een lieve meid, maar ik voel me al maanden niet meer tot haar aangetrokken, ik vind het helemaal niks meer. Maar ja, als ik bij haar weg ga, dan ben ik mijn huis kwijt, en mijn ouders vinden het zo jammer. Hoe voel jij je dan?
2. Stel je voor: het is 2013. Jij woont nog steeds samen met je vriend en jullie hebben twee schatjes van kinderen van 3 en 5. Engeltjes. Je moet ze alleen heel, heel, heel veel pijn gaan doen; papa en mama gaan uit elkaar, want mama was al voor de komst van de schatjes niet meer op papa verliefd. Hoe voel je je dan?
Ik vind dat je nogal onvolwassen en egocentrisch in deze relatie staat. Als het niet is zoals je wilt, heb je twee mogelijkheden: je rent heel hard weg, maakt het uit en kapt ermee of je bent eerlijk tegen je vriend en gaat aan je relatie werken, desnoods met behulp van een therapeut om eruit te halen wat er in zit.
Sterkte!
1. Stel je voor: je hoort dat je vriend aan het bellen is in een andere ruimte. Je hoort wat hij zegt: Ja, Roxzz is een lieve meid, maar ik voel me al maanden niet meer tot haar aangetrokken, ik vind het helemaal niks meer. Maar ja, als ik bij haar weg ga, dan ben ik mijn huis kwijt, en mijn ouders vinden het zo jammer. Hoe voel jij je dan?
2. Stel je voor: het is 2013. Jij woont nog steeds samen met je vriend en jullie hebben twee schatjes van kinderen van 3 en 5. Engeltjes. Je moet ze alleen heel, heel, heel veel pijn gaan doen; papa en mama gaan uit elkaar, want mama was al voor de komst van de schatjes niet meer op papa verliefd. Hoe voel je je dan?
Ik vind dat je nogal onvolwassen en egocentrisch in deze relatie staat. Als het niet is zoals je wilt, heb je twee mogelijkheden: je rent heel hard weg, maakt het uit en kapt ermee of je bent eerlijk tegen je vriend en gaat aan je relatie werken, desnoods met behulp van een therapeut om eruit te halen wat er in zit.
Sterkte!
maandag 2 juli 2007 om 11:33
Wat ik ben vergeten te vertellen is dat mijn vriend er wel degelijk vanaf weet hoe ik in deze relatie sta. We hebben het er zelfs meerdere malen over gehad. Hij weet dat ik me niet meer aangetrokken voel tot hem en door de situatie voelt hij daardoor ook minder voor mij. Eigenlijk, en dat weten we ook, hebben we gewoon een ontzettende goede vriendschap. We hebben veel lol samen, vinden het gezellig met elkaar, vinden elkaar ook lief., we kunnen alles tegen elkaar zeggen in principe. Alleen daarom al willen we gewoon dat deze relatie slaagt. En hopen dat daardoor de intimiteit er ook ooit kan zijn.
Vandaar dat ik dit topic ben begonnen, omdat ik me afvroeg of dat wel kan gebeuren. Hij zou ook uit deze relatie kunnen stappen want hij weet hoe ik me er bij voel, maar hij wilt het ook proberen. Maar af en toe verlang ik inderdaad naar een relatie met passie, want dat moet er ook gewoon zijn. Maar wat is belangrijker, dat speelt steeds in mijn hoofd, iedere dag weer..
Vandaar dat ik dit topic ben begonnen, omdat ik me afvroeg of dat wel kan gebeuren. Hij zou ook uit deze relatie kunnen stappen want hij weet hoe ik me er bij voel, maar hij wilt het ook proberen. Maar af en toe verlang ik inderdaad naar een relatie met passie, want dat moet er ook gewoon zijn. Maar wat is belangrijker, dat speelt steeds in mijn hoofd, iedere dag weer..
maandag 2 juli 2007 om 11:40
Het feit dat dit iedere dag door je hoofd blijft spoken, zegt ook iets.
Namelijk dat je misschien met je verstand weet dat dit een goede relatie is, maar je gevoel zegt duidelijk dat dit niet is wat je wilt. Voor nu is het misschien prima, maar je verstand zegt dat op langere termijn gaat knagen.
Als je graag bij hem bent verder, zou je kunnen beslissen om bij hem te blijven (hij wil dat ook). Want uitmaken zal je dan ook veel pijn doen en eigenlijk wil je dat ook niet.
Als het negatieve gevoel steeds sterker wordt, zou ik misschien een periode inlassen van time-out. Dan kom erachter wat je voelt en wat je mist, of niet..
dan zorg je ervoor dat ook je gevoel meegaat met je verstand en als die twee hetzelfde zeggen dan is de knoop doorhakken (uitmaken) voor jouw gevoel logischer.
Namelijk dat je misschien met je verstand weet dat dit een goede relatie is, maar je gevoel zegt duidelijk dat dit niet is wat je wilt. Voor nu is het misschien prima, maar je verstand zegt dat op langere termijn gaat knagen.
Als je graag bij hem bent verder, zou je kunnen beslissen om bij hem te blijven (hij wil dat ook). Want uitmaken zal je dan ook veel pijn doen en eigenlijk wil je dat ook niet.
Als het negatieve gevoel steeds sterker wordt, zou ik misschien een periode inlassen van time-out. Dan kom erachter wat je voelt en wat je mist, of niet..
dan zorg je ervoor dat ook je gevoel meegaat met je verstand en als die twee hetzelfde zeggen dan is de knoop doorhakken (uitmaken) voor jouw gevoel logischer.
maandag 2 juli 2007 om 11:41
Tja, dat zal voor iedereen anders zijn; het gaat erom wat je zelf vindt. En blijkbaar ben je er niet tevreden mee. Dus je kunt kiezen om dit mankement in je relatie op de koop toe te nemen, omdat alles verder perfect is. Of je kunt kiezen de relatie te verbreken om te zien of je in de toekomst een man/relatie kunt vinden die je wel de gewenste passie brengt.
Gebaseerd op je openingspost ben ik geneigd te zeggen dat je deze relatie meer bent aangegaan vanwege de goede kwaliteiten van de man, dan vanwege je gevoelens voor hem.
Hoe zit het met dat laatste? Hoe zit het met zijn gevoelens voor jou?
maandag 2 juli 2007 om 11:42
Schiet me te binnen; ik heb afgelopen weekend besloten om mijn vriend niet het hele weekend te zien. Omdat ik even niet meer wist wat ik nu voelde en me afvroeg hoe het zou zijn zonder hem. Dat hield ik vol tot aan zaterdagavond, 's middags miste ik hem al en werd gewoon verdrietig van het feit dat hij er niet was. Toen wist ik, met mijn gevoel zit alles goed.
Mijn verstand draaide op volle toeren in de afgelopen week, veroorzaakt door wat dingen die gebeurd zijn, ook al is de relatie verder prima.
Nu zijn verstand en gevoel het met elkaar eens, dat is gebleken en ben ik niet meer onrustig. Ik weet nu dat mijn twijfel werd veroorzaakt door ander ruis, en soms heb je het dan nodig om pas op de plaats te maken.
Mijn verstand draaide op volle toeren in de afgelopen week, veroorzaakt door wat dingen die gebeurd zijn, ook al is de relatie verder prima.
Nu zijn verstand en gevoel het met elkaar eens, dat is gebleken en ben ik niet meer onrustig. Ik weet nu dat mijn twijfel werd veroorzaakt door ander ruis, en soms heb je het dan nodig om pas op de plaats te maken.
maandag 2 juli 2007 om 12:55
Wat belangrijk is dat je je gelukkig voelt in een relatie, dankzij je partner. Passie en verliefheid zijn in het begin wel belangrijk vind ik persoonlijk. Dat is toch de basis. Natuurlijk ben je na 3 jaar of 10 jaar minder verliefd en is er wat minder passie, maar als het na 3 maanden al weg is kun je je afvragen wat er dan na 10 jaar overblijft?
maandag 2 juli 2007 om 14:53
Na 3 maanden vind ik ook vrij snel..oke, er zijn niet echt maatstaven voor, maar dit klinkt meer als een verhaal van mensen die jaren bij elkaar zijn en de passie terug moeten halen..Natuurlijk verdwijnen de vlinders die je in het begin voelt na een tijdje, verliefdheid maakt plaats voor liefde, een bekend fenomeen. En passie betekent trouwens veel meer dan de sexuele aantrekkingskracht alleen. Net als intimiteit veel meer is dan sex.
Maar even on topic, als je deze jongen van begin af aan niet erg aantrekkelijk hebt gevonden en je al na 3 maanden aan hem ergerde (terwijl het in mijn belevind nog een grote roze wolk zou moeten zijn), dan vraag ik me af hoe het dan ineens kan omslaan? Zou hij iets aan zijn gedrag kunnen aanpassen waardoor je hem aantrekkelijker zou kunnen vinden? Of in zijn kleding, ik roep maar wat.
Maar even on topic, als je deze jongen van begin af aan niet erg aantrekkelijk hebt gevonden en je al na 3 maanden aan hem ergerde (terwijl het in mijn belevind nog een grote roze wolk zou moeten zijn), dan vraag ik me af hoe het dan ineens kan omslaan? Zou hij iets aan zijn gedrag kunnen aanpassen waardoor je hem aantrekkelijker zou kunnen vinden? Of in zijn kleding, ik roep maar wat.
dinsdag 3 juli 2007 om 17:01
In antwoord op hoe hij zich bij deze relatie voelt is eigenlijk hetzelfde als mij, alleen is het bij hem geleidelijk aan minder geworden. Dit omdat ik minder van mezelf gaf steeds. Logisch uiteraard! Qua uiterlijk doen we ook veel om het leuker voor elkaar te maken, hij sport, verzorgt zichzelf, ik ook. Dus, wat kunnen we nog meer doen..
xx
xx
dinsdag 3 juli 2007 om 20:08
Helemaal niks, helaas. Die chemie heb je met elkaar of niet.
Denk dat het uiteindelijk niet standhoudt, want het gemis zit te diep.
Die aantrekkingskracht gaat vaak niet weg, maar op den duur ben je zo aan elkaar gewend dat je dan minder behoefte hebt om er iets mee te doen. Maar dat is de normale gang van zaken na verloop van tijd. Denk dat er atlijd iets blijft knagen als je nu doorgaat.
vrijdag 6 juli 2007 om 12:55
Ik ben bang van wel idd, dat ik altijd zal blijven zoeken.. het feit wil ook dat hoe afstandelijker de één tegen de ander doet, je elkaar echt aansteekt. En het word steeds moeilijker om weer toenadering te zoeken merk ik.. Hoe langer je niet intiem met elkaar bent, hoe moeilijk die stap wordt om het weer te proberen. Ik heb trouwens bij onze gemeente gevraagd hoe het zit met de huurhuisjes, en dat kan jaren duren eer je aan de beurt bent! Zijn er meiden die het anders hebben opgelost, en werkte dat?
