Relaties
alle pijlers
Geen gelijkwaardige relatie met zus
donderdag 29 augustus 2024 om 19:35
Ik heb een situatie waarbij ik het even niet meer goed weet...
Mijn zus, 2 jaar jonger als ik, staat vrijwel nooit voor mij klaar. Ik daarentegen sta altijd voor haar klaar, ik omarm haar met al haar problemen die ze heeft. Ik help haar in huis en hoor de problemen aan die ze bijv. heeft in haar huwelijk.
Maar tegenovergestelde gaat niet op (ze helpt mij vrijwel nooit, en als ik met problemen kom dan worden die weggewuifd). Als ik me soms neerslachtig voel of ongelukkig, dan begint ze een tijdje later over dat de sfeer niet goed was. Ze accepteert dan niet wie ik ben, ik moet een soort masker opzetten om door haar goed vonden te worden.
Als zij problemen heeft met haar man, dan denk ik ook weleens van oh ze is wel kortaf, maar ik zeg dat soort dingen niet van dat de sfeer niet goed is, ik accepteer haar zoals ze is. Het leven is soms zwaar. Ik zou het niet uit mn mond kunnen krijgen, om dan ook maar over de sfeer te beginnen. Eigenlijk zegt ze van, veroorzaak vooral geen problemen in mijn leven, met jouw problemen. Wat op mij overkomt als een afwijzing.
Ik had een tijdje terug erg last van mijn onderrug, daarvoor naar het ziekenhuis geweest, maar konden niets vinden (gelukkig). Maar ik had daar soms wel de hele dag last van en nu vind ze het nodig om over de sfeer te beginnen van die periode dat ik daar last van had onder het motto "ja maar er was toch niets". Dan leg ik uit dat ik pijn had. En dan komt ze met het argument dat het psychisch was en ik psychologische hulp moet gaan zoeken, nadat ze over de sfeer begonnen is. Het is niet aan haar om daar een oordeel over te geven en al zou ik nooit hulp zoeken, dan nog hoop ik op gelijkwaardig contact tussen zussen onderling. Als in een arm om elkaar heen slaan. Het is een eenrichtingsverkeer van contact, waarbij ik alles geef, de arm om haar heen, maar het niet terug krijg.
Ik wil dit gaan aankaarten aan haar, want het zit me dwars, de relatie niet gelijkwaardig. Iemand tips?
Mijn zus, 2 jaar jonger als ik, staat vrijwel nooit voor mij klaar. Ik daarentegen sta altijd voor haar klaar, ik omarm haar met al haar problemen die ze heeft. Ik help haar in huis en hoor de problemen aan die ze bijv. heeft in haar huwelijk.
Maar tegenovergestelde gaat niet op (ze helpt mij vrijwel nooit, en als ik met problemen kom dan worden die weggewuifd). Als ik me soms neerslachtig voel of ongelukkig, dan begint ze een tijdje later over dat de sfeer niet goed was. Ze accepteert dan niet wie ik ben, ik moet een soort masker opzetten om door haar goed vonden te worden.
Als zij problemen heeft met haar man, dan denk ik ook weleens van oh ze is wel kortaf, maar ik zeg dat soort dingen niet van dat de sfeer niet goed is, ik accepteer haar zoals ze is. Het leven is soms zwaar. Ik zou het niet uit mn mond kunnen krijgen, om dan ook maar over de sfeer te beginnen. Eigenlijk zegt ze van, veroorzaak vooral geen problemen in mijn leven, met jouw problemen. Wat op mij overkomt als een afwijzing.
Ik had een tijdje terug erg last van mijn onderrug, daarvoor naar het ziekenhuis geweest, maar konden niets vinden (gelukkig). Maar ik had daar soms wel de hele dag last van en nu vind ze het nodig om over de sfeer te beginnen van die periode dat ik daar last van had onder het motto "ja maar er was toch niets". Dan leg ik uit dat ik pijn had. En dan komt ze met het argument dat het psychisch was en ik psychologische hulp moet gaan zoeken, nadat ze over de sfeer begonnen is. Het is niet aan haar om daar een oordeel over te geven en al zou ik nooit hulp zoeken, dan nog hoop ik op gelijkwaardig contact tussen zussen onderling. Als in een arm om elkaar heen slaan. Het is een eenrichtingsverkeer van contact, waarbij ik alles geef, de arm om haar heen, maar het niet terug krijg.
Ik wil dit gaan aankaarten aan haar, want het zit me dwars, de relatie niet gelijkwaardig. Iemand tips?
donderdag 29 augustus 2024 om 19:42
Jij helpt haar.
Daar begint de ongelijkwaardigheid al.
Zij is een volwassen getrouwde vrouw. Wat voor hulp moet jij haar geven dan?
Welke hulp heeft zij van je nodig? Wil ze die hulp eigenlijk wel van haar grote zus?
Zolang jij haar helpt, zul je nooit een gelijkwaardige relatie hebben.
Daar begint de ongelijkwaardigheid al.
Zij is een volwassen getrouwde vrouw. Wat voor hulp moet jij haar geven dan?
Welke hulp heeft zij van je nodig? Wil ze die hulp eigenlijk wel van haar grote zus?
Zolang jij haar helpt, zul je nooit een gelijkwaardige relatie hebben.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 29 augustus 2024 om 19:44
Ik ben ongeveer halverwege gestopt maar... In de zorg word ons heel hard ingepeperd dat je niet voor een ander kan zorgen wanneer je zelf niet goed in je vel/in de problemen zit.
Dit zou hier kunnen spelen.
Een wisselwerking kan goed zijn, dat de ene er voor de andere is wanneer het niet goed gaat en als het dan beter gaat dat de rollen omgekeerd zijn maar soms is beide, in de problemen zitten én die van een ander opvangen te veel.
Dit zou hier kunnen spelen.
Een wisselwerking kan goed zijn, dat de ene er voor de andere is wanneer het niet goed gaat en als het dan beter gaat dat de rollen omgekeerd zijn maar soms is beide, in de problemen zitten én die van een ander opvangen te veel.
attraverso wijzigde dit bericht op 29-08-2024 19:48
0.23% gewijzigd
donderdag 29 augustus 2024 om 19:45
Waarschijnlijk niet wat je wilt horen maar ik denk dat de oplossing meer zit in acceptatie dan in aankaarten . Acceptatie dat de band niet is zoals jij zou willen.
Jij wilt heel graag een warme, liefdevolle band maar daar zijn er twee voor nodig.
Wellicht heb je een soort ideaalbeeld van twee zussen die beste vriendinnen zijn, maar dat zit er misschien gewoon niet in. Dan heb je er meer aan om dat ideaalbeeld los te laten dan toch proberen het na te streven.
Jij wilt heel graag een warme, liefdevolle band maar daar zijn er twee voor nodig.
Wellicht heb je een soort ideaalbeeld van twee zussen die beste vriendinnen zijn, maar dat zit er misschien gewoon niet in. Dan heb je er meer aan om dat ideaalbeeld los te laten dan toch proberen het na te streven.
donderdag 29 augustus 2024 om 19:47
Klopt, ze belde me een keer op door problemen met haar man in haar huwelijk, ik had niet door wat er aan de hand was. Ze begon toen te schreeuwen "ik ben je zus!", zo van ik moet haar problemen aanhoren. Wat ik overigens graag doe.
Ook belt ze me regelmatig om te vragen of ik kom helpen in de tuin of in het huishouden.
Ik had dit er inderdaad bij moeten zeggen. Ze zou het absoluut niet accepteren als ik haar problemen zou wegwuiven of bagatelliseren. Ze dwingt mij min of meer een luisterend oor te zijn, maar op deze manier gaat het niet lang stand houden vrees ik.
Ook belt ze me regelmatig om te vragen of ik kom helpen in de tuin of in het huishouden.
Ik had dit er inderdaad bij moeten zeggen. Ze zou het absoluut niet accepteren als ik haar problemen zou wegwuiven of bagatelliseren. Ze dwingt mij min of meer een luisterend oor te zijn, maar op deze manier gaat het niet lang stand houden vrees ik.
donderdag 29 augustus 2024 om 19:49
Ik moest ook denken aan die woorden inderdaad... maar het gaat hier al wel over een langere periode, waardoor voor mij een beetje de emmer aan overlopen is langzamerhand.Attraverso schreef: ↑29-08-2024 19:44Ik ben ongeveer halverwege gestopt maar... In de zorg word ons heel hart ingepeperd dat je niet voor een ander kan zorgen wanneer je zelf niet goed in je vel/in de problemen zit.
Dit zou hier kunnen spelen.
Een wisselwerking kan goed zijn, dat de ene er voor de andere is wanneer het niet goed gaat en als het dan beter gaat dat de rollen omgekeerd zijn maar soms is beide, in de problemen zitten én die van een ander opvangen te veel.
donderdag 29 augustus 2024 om 19:52
Ze kan je daartoe niet dwingen hoor.
Heeft ze geen vriendinnen waar ze eens terecht kan? Of je kan haar ook zeggen dat ze haar problemen gewoon moet aanpakken.
En gaan helpen met haar huishouden hoeft toch ook niet als je dat niet wil? Ze kan poetshulp inschakelen.
Ik heb zo een beetje het idee dat je veel te braaf bent...
Heeft ze geen vriendinnen waar ze eens terecht kan? Of je kan haar ook zeggen dat ze haar problemen gewoon moet aanpakken.
En gaan helpen met haar huishouden hoeft toch ook niet als je dat niet wil? Ze kan poetshulp inschakelen.
Ik heb zo een beetje het idee dat je veel te braaf bent...
donderdag 29 augustus 2024 om 19:53
Nee. Dit doe je zelf. Tenzij ze je met een pistool dwingt om te luisteren of helpen dan. Je kunt altijd nee zeggen. Nee tegen klusjes, nee tegen telefoontjes.Brenda8543 schreef: ↑29-08-2024 19:47Klopt, ze belde me een keer op door problemen met haar man in haar huwelijk, ik had niet door wat er aan de hand was. Ze begon toen te schreeuwen "ik ben je zus!", zo van ik moet haar problemen aanhoren. Wat ik overigens graag doe.
Ook belt ze me regelmatig om te vragen of ik kom helpen in de tuin of in het huishouden.
Ik had dit er inderdaad bij moeten zeggen. Ze zou het absoluut niet accepteren als ik haar problemen zou wegwuiven of bagatelliseren. Ze dwingt mij min of meer een luisterend oor te zijn, maar op deze manier gaat het niet lang stand houden vrees ik.
Je kunt beter bij jezelf te rade gaan waarom jij dit toelaat. Hoop je zo een betere band af te dwingen? Vind je dat dit hoort? Hoop je tegen beter weten in dat goed voorbeeld goed doet volgen?
donderdag 29 augustus 2024 om 19:55
Met een aantal vriendinnen heeft ze het contact verbroken die niet naar haar problemen wilde luisteren of het niet serieus namen. Ze verwacht van haar hele omgeving zowat dat die haar "shit" om het maar even te noemen aanhoren, dat ziet zij als "goed" contact. Het klopt, ik had misschien gehoopt dat het wederzijdse contact erin zat, en heb dat nagestreeft en ben te lief geweest. Maar ja dat komt dan uit angst voort om haar kwijt te raken.Attraverso schreef: ↑29-08-2024 19:52Ze kan je daartoe niet dwingen hoor.
Heeft ze geen vriendinnen waar ze eens terecht kan? Of je kan haar ook zeggen dat ze haar problemen gewoon moet aanpakken.
En gaan helpen met haar huishouden hoeft toch ook niet als je dat niet wil? Ze kan poetshulp inschakelen.
Ik heb zo een beetje het idee dat je veel te braaf bent...
donderdag 29 augustus 2024 om 19:56
Wat raak je dan kwijt? Wat geeft zij jou? Ik lees namelijk alleen maar dat ze neemt.Brenda8543 schreef: ↑29-08-2024 19:55Met een aantal vriendinnen heeft ze het contact verbroken die niet naar haar problemen wilde luisteren of het niet serieus namen. Ze verwacht van haar hele omgeving zowat dat die haar "shit" om het maar even te noemen aanhoren, dat ziet zij als "goed" contact. Het klopt, ik had misschien gehoopt dat het wederzijdse contact erin zat, en heb dat nagestreeft en ben te lief geweest. Maar ja dat komt dan uit angst voort om haar kwijt te raken.
donderdag 29 augustus 2024 om 19:57
Hier ben ik het mee eens. Met het najagen van een Fata Morgana bezorg je jezelf alleen maar teleurstellingen.andnowwedance schreef: ↑29-08-2024 19:45Waarschijnlijk niet wat je wilt horen maar ik denk dat de oplossing meer zit in acceptatie dan in aankaarten . Acceptatie dat de band niet is zoals jij zou willen.
Jij wilt heel graag een warme, liefdevolle band maar daar zijn er twee voor nodig.
Wellicht heb je een soort ideaalbeeld van twee zussen die beste vriendinnen zijn, maar dat zit er misschien gewoon niet in. Dan heb je er meer aan om dat ideaalbeeld los te laten dan toch proberen het na te streven.
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 29 augustus 2024 om 20:02
Waarom zo omslachtig? Zij heeft ook geen moeite om gewoon te zeggen wat er in haar opkomt. Dergelijke mensen hoef je niet met fluwelen handschoentjes aan te pakken, die kun je ook gewoon zeggen waar het op staat. Dat is het type communicatie dat ze begrijpen. Dus als je geen zin hebt in haar gezeur over de strubbelingen met haar man, dan zeg je dat. Als je vindt dat ze helemaal fout zet met haar conclusies over jouw pijn, dan zeg je dat. Wees duidelijk.
En je hoeft een zus niet uit een soort misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel te helpen. Elkaar helpen is leuk, maar het gaat twee kanten op.
En je hoeft een zus niet uit een soort misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel te helpen. Elkaar helpen is leuk, maar het gaat twee kanten op.
donderdag 29 augustus 2024 om 20:09
Je zus kan je niet geven waar je naar zoekt. Zij kan met niemand gelijkwaardig zijn lees ik.Brenda8543 schreef: ↑29-08-2024 19:55Met een aantal vriendinnen heeft ze het contact verbroken die niet naar haar problemen wilde luisteren of het niet serieus namen. Ze verwacht van haar hele omgeving zowat dat die haar "shit" om het maar even te noemen aanhoren, dat ziet zij als "goed" contact. Het klopt, ik had misschien gehoopt dat het wederzijdse contact erin zat, en heb dat nagestreeft en ben te lief geweest. Maar ja dat komt dan uit angst voort om haar kwijt te raken.
Waarom verwacht je dat dan wel? Het is het recept voor teleurstelling voor jou. Het contact is namelijk niet wederkerig. Ze belt als ze je nodig heeft. Anders niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 29 augustus 2024 om 20:14
Het begint met verwachtingen. Jij doet dingen op een bepaalde manier, en je verwacht dat ook van haar. Of dat terecht is of niet, dat weet ik niet. Sommige dingen misschien wel, andere dingen misschien niet. Maar jullie zijn inderdaad een dynamiek gerold die jij niet meer fijn vindt. Daar kun je uit stappen. Echt waar. En kijken wat er dan groeit.
Maar dan moet je wel stoppen met jezelf als slachtoffer van je zus zien. Je móet haar niet helpen. Je hóeft lelijke opmerkingen niet te accepteren. Ze dwingt je tot niets, dat laat je echt zelf toe. En wat ze wel of niet accepteert, is niet jouw probleem. Je bent toch geen willoze slaaf van je zus?
Maar dan moet je wel stoppen met jezelf als slachtoffer van je zus zien. Je móet haar niet helpen. Je hóeft lelijke opmerkingen niet te accepteren. Ze dwingt je tot niets, dat laat je echt zelf toe. En wat ze wel of niet accepteert, is niet jouw probleem. Je bent toch geen willoze slaaf van je zus?
donderdag 29 augustus 2024 om 20:20
Je kan de ander niet veranderen, je kan alleen jezelf veranderen. Wellicht komt er dan iets op gang in de dynamiek tussen jullie.
Verdiep je eens in de drama driehoek.
Jij wil graag redden, zij is soms slachtoffer, maar als je te veel aan het redden slaat, wordt zij aanklager. (En jij slachtoffer, die echter niet door zus gered wordt).
Vraag je af welke positie je in wil nemen in die driehoek, wil je wel een positie innemen in de driehoek. Online ook veel over te vinden hoe je uit de rol kan blijven.
Maar misschien levert het je ook wat op en is dat reden voor jou om wel in de driehoek te blijven.
Verdiep je eens in de drama driehoek.
Jij wil graag redden, zij is soms slachtoffer, maar als je te veel aan het redden slaat, wordt zij aanklager. (En jij slachtoffer, die echter niet door zus gered wordt).
Vraag je af welke positie je in wil nemen in die driehoek, wil je wel een positie innemen in de driehoek. Online ook veel over te vinden hoe je uit de rol kan blijven.
Maar misschien levert het je ook wat op en is dat reden voor jou om wel in de driehoek te blijven.
donderdag 29 augustus 2024 om 20:32
In essentie deden we dat ook, maar ja dan kreeg ik later te horen dat de sfeer niet oke was, terwijl ik dus de hele dag pijn had. En we worden allemaal ouder, ik denk die pijn en klachten die gaan alleen maar meer voorkomen.
donderdag 29 augustus 2024 om 20:45
Serieuze vraag, maar los van het feit dat je een bloedband deelt, wat is er leuk aan deze versie van een zus? Weinig toch? Ik lees dat ze dwingend, onempatisch en egoistisch is. Ben jij opgevoed dat jongere zusjes zich altijd als een naar prinsesje mogen gedragen waar oudere zussen dan maar gewillig gehoor aan moeten geven?Brenda8543 schreef: ↑29-08-2024 19:55Met een aantal vriendinnen heeft ze het contact verbroken die niet naar haar problemen wilde luisteren of het niet serieus namen. Ze verwacht van haar hele omgeving zowat dat die haar "shit" om het maar even te noemen aanhoren, dat ziet zij als "goed" contact. Het klopt, ik had misschien gehoopt dat het wederzijdse contact erin zat, en heb dat nagestreeft en ben te lief geweest. Maar ja dat komt dan uit angst voort om haar kwijt te raken.
Je wordt niet gedwongen. Je bedient haar en stelt geen grenzen. Dat doe je zelf. Misschien heeft je zus een rotkarakter. Misschien ook niet. Misschien verbetert haar gedrag als je er paal en perk aan stelt, misschien ook niet. Maar je bent er wel zelf bij wat je toelaatbaar vindt. En als ze telkens over je grenzen heenwalst, wordt het misschien tijd om hetzelfde te doen als haar vriendinnen: de stekker eruit trekken en haar veel geluk met haar leven wensen.
En focus je dan op je eigen leven. Misschien draait ze ooit bij, gaat ze zelfreflectie ontwikkelen. En wie weet kunnen jullie dan weer een relatie met elkaar opbouwen. Maar voor nu zou ik veel afstand inbouwen en op alles gewoon 'nee, wil ik niet' zeggen. Daar kun je jezelf echt in trainen en dan wordt het steeds makkelijker.
donderdag 29 augustus 2024 om 20:55
Dus jij gaat een dag 'leuk doen' terwijl je pijn hebt.Brenda8543 schreef: ↑29-08-2024 20:32In essentie deden we dat ook, maar ja dan kreeg ik later te horen dat de sfeer niet oke was, terwijl ik dus de hele dag pijn had. En we worden allemaal ouder, ik denk die pijn en klachten die gaan alleen maar meer voorkomen.
Zij vind de 'sfeer' niet leuk, maar zegt daar pas later wat van.
Ga toch doen wat je leuk vind, een goede sfeer is en niemand pijn heeft. En als dat dan alleen maar een terras pakken is, dan is dat zo. Maar jullie mogen beide gaan leren (voor zover jullie dat kunnen) om in het moment de boel ten goede te draaien. En geen verwijten te maken (over de sfeer) en slachtoffer zijn (omdat je doorliep met pijn) achteraf.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 29 augustus 2024 om 22:15
Ik ben er vaak voor vriendinnen met al hun perikelen en daar vraag ik niks voor terug. Ik vind het namelijk heel fijn om er voor iemand te zijn en het feit dat zij dat ook fijn vinden zorgt voor een win-win situatie. Ik geef, zij ontvangen en we zijn allemaal blij.
Als mijn geven als offeren gaat voelen, als ik er leeg op loop, als ik merk dat mijn geven niet onvoorwaardelijk ontvangen wordt dan stopt het. Ik ben namelijk gekke Henkie niet. Niemand hoeft mij te vertellen dat ik de sfeer verpest, niemand hoeft mijn pijn te bagatelliseren en niemand hoeft mij te bekritiseren, ook mijn zus niet. En dat is niet omdat ik zoveel geef, dat is gewoon omdat niemand mij zo hoort te behandelen punt.
Jouw grenzen deugen niet. Ik denk dat je daarmee aan de slag mag.
Als mijn geven als offeren gaat voelen, als ik er leeg op loop, als ik merk dat mijn geven niet onvoorwaardelijk ontvangen wordt dan stopt het. Ik ben namelijk gekke Henkie niet. Niemand hoeft mij te vertellen dat ik de sfeer verpest, niemand hoeft mijn pijn te bagatelliseren en niemand hoeft mij te bekritiseren, ook mijn zus niet. En dat is niet omdat ik zoveel geef, dat is gewoon omdat niemand mij zo hoort te behandelen punt.
Jouw grenzen deugen niet. Ik denk dat je daarmee aan de slag mag.
...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
