Geen gelijkwaardige relatie met zus

Brenda8543 donderdag 29 augustus 2024 om 19:35

Ik heb een situatie waarbij ik het even niet meer goed weet...

Mijn zus, 2 jaar jonger als ik, staat vrijwel nooit voor mij klaar. Ik daarentegen sta altijd voor haar klaar, ik omarm haar met al haar problemen die ze heeft. Ik help haar in huis en hoor de problemen aan die ze bijv. heeft in haar huwelijk.

Maar tegenovergestelde gaat niet op (ze helpt mij vrijwel nooit, en als ik met problemen kom dan worden die weggewuifd). Als ik me soms neerslachtig voel of ongelukkig, dan begint ze een tijdje later over dat de sfeer niet goed was. Ze accepteert dan niet wie ik ben, ik moet een soort masker opzetten om door haar goed vonden te worden.

Als zij problemen heeft met haar man, dan denk ik ook weleens van oh ze is wel kortaf, maar ik zeg dat soort dingen niet van dat de sfeer niet goed is, ik accepteer haar zoals ze is. Het leven is soms zwaar. Ik zou het niet uit mn mond kunnen krijgen, om dan ook maar over de sfeer te beginnen. Eigenlijk zegt ze van, veroorzaak vooral geen problemen in mijn leven, met jouw problemen. Wat op mij overkomt als een afwijzing.

Ik had een tijdje terug erg last van mijn onderrug, daarvoor naar het ziekenhuis geweest, maar konden niets vinden (gelukkig). Maar ik had daar soms wel de hele dag last van en nu vind ze het nodig om over de sfeer te beginnen van die periode dat ik daar last van had onder het motto "ja maar er was toch niets". Dan leg ik uit dat ik pijn had. En dan komt ze met het argument dat het psychisch was en ik psychologische hulp moet gaan zoeken, nadat ze over de sfeer begonnen is. Het is niet aan haar om daar een oordeel over te geven en al zou ik nooit hulp zoeken, dan nog hoop ik op gelijkwaardig contact tussen zussen onderling. Als in een arm om elkaar heen slaan. Het is een eenrichtingsverkeer van contact, waarbij ik alles geef, de arm om haar heen, maar het niet terug krijg.

Ik wil dit gaan aankaarten aan haar, want het zit me dwars, de relatie niet gelijkwaardig. Iemand tips?

Brenda8543 donderdag 29 augustus 2024 om 22:46

Lieve schat, pijn hoort bij het leven, zeker op mijn leeftijd (en haar leeftijd). Er is altijd wel wat in het leven wat niet goed gaat, ben ik goed genoeg voor haar, daar gaat het om, of moet ik een masker dragen?

Doreia* donderdag 29 augustus 2024 om 22:48

Jij bent degene die het topic opent, mag ik je daar even aan herinneren.
En als jullie op jullie leeftijd nog steeds in deze dynamiek zitten, dan moet je je écht nog even achter je eigen oren krabben.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Rooss4.0 donderdag 29 augustus 2024 om 22:54

Wat een vreemde reactie.

Van wie precies, moet jij een masker dragen?

...

SunShine35 donderdag 29 augustus 2024 om 23:09

Ze kan jou niet dwingen. Jij laat je dwingen.

‘Ik wil mijn verhaal kwijt over mijn huwelijk.’
‘Nee, ik heb nu geen tijd.’

‘Wil je me helpen met mijn tuin?’
‘Nee, het is jouw tuin. Ik heb daar geen zin in en je wil mij ook niet helpen als ik je iets vraag.’

Zo moeilijk is het niet hoor. Jij laat het gebeuren.

MrsDuck donderdag 29 augustus 2024 om 23:18

Ik heb het contact met mijn zus op een niet brandend pitje gezet. We zijn heel verschillend in ons doen en laten, maar ook wonen we ieder aan een kant van het land. We zagen elkaar vooral bij verjaardagen en andere hoogtij dagen en dat was genoeg. Hecht waren we al niet, maar ze maakt keuzes die ik niet zou maken (en andersom waarschijnlijk). Ze is het type dat de dingen doet zoals het haar uitkomt zonder aan de gevolgen voor anderen te denken. Haar echtgenoot is ook niet echt de makkelijkste in de omgang en is zo koppig als hij groot is (en dat is ie). Mijn vader heeft hem een keer de huid volgescholden, daar had ik op zich niets mee te maken. Al was ik het met de aanleiding wel eens. Vervolgens waren mijn ouders niet meer welkom daar, maar ik en mijn gezin ook niet meer. Mijn zus bleef wel mondjesmaat contact houden met mijn moeder en op mijn feestjes kwam ze alleen met de kinderen. Uiteindelijk is de ruzie tussen mijn vader en mijn zwager uitgesproken en gaan ze redelijk met elkaar om. Maar ik ben nog steeds niet uitgenodigd voor verjaardagen of wat dan ook. Geen idee waarom niet en ik ben ook gestopt haar uit te nodigen op de mijne. Ben ik niet welkom in jouw huis, dan hoef je in mijn huis ook niet meer te komen. Soms zie ik ze nog bij mijn ouders, hooguit twee keer per jaar of zo. En dan ga ik met haar om zoals ik ook met verre familie of kennissen om ga die ik af en toe zie. Ik vind het vooral sneu voor de kinderen die elkaar amper zien. Maar voor mezelf mis ik het niet meer. Het verdriet is inmiddels wel gesleten al blijft het een litteken als ik er zo op terug kijk. Maar de streep zetten dat mijn grens bereikt is, is goed geweest. Bert van Leeuwen hoef ik niet op mijn oprit. Dus trek je grens en het is aan haar of ze er mee om kan gaan of niet.

lemoos2 vrijdag 30 augustus 2024 om 01:20

Je bent wat je bent, niemand heeft zijn/haar eigen broers of zussen mogen uitkiezen. We hebben het maar allemaal te doen met wat we hebben gekregen in de loterij des levens.
Waren jullie vroeger dan twee handen op één buik? Dat je dit weer terug wil? Ik begrijp anders niet zo goed waarom je jezelf dit oplegt.

Nee heb je, ja kun je krijgen

Attraverso vrijdag 30 augustus 2024 om 07:42

Wat een rare denkwijze... reacties genoeg en daar doe je niets mee?
je wil gewoon horen wat iemand met dezelfde denkwijze als jij zegt?
Pijn hoort bij het leven op jullie leeftijd? Jullie zijn 85+?

canis-felis vrijdag 30 augustus 2024 om 07:51

Lieve schat, je zegt eerder geholpen te zijn met de reacties, maar dat blijkt hier niet uit. Kom je hier eigenlijk enkel preken dat jouw manier van in het leven staan de enige juiste is? Als pijn bij het leven hoort is er geen enkele reden om dat in dit verhaal, nota bene als een verkapt verwijt naar je zus, op te werpen.

Succes.

Oh, en zeker chronische pijn wordt vaak versterkt door stress en over je eigen grenzen gaan. Werk aan de winkel dus. Voor jóu.

canis-felis wijzigde dit bericht op 30-08-2024 08:07

9.29% gewijzigd

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

bijtie vrijdag 30 augustus 2024 om 08:01

Dus je stelt je uit angst om haar te verliezen onderdanig op, daardoor voel je je een slachtoffer en dat is haar schuld. Wat voor zus ben je zelf?

Je zus gaat jou misschien wel nooit zien zoals je bent en erkenning geven, wil je daar echt een leven lang op wachten en voor strijden? Zonde van je tijd hier op aarde.

Marianneke vrijdag 30 augustus 2024 om 08:03

Je zult niet veel ouder zijn dan zestig, hoezo hoort pijn bij de leeftijd?

Waarom loop jij al zestig jaar achter je zusje aan? Je mag er voor kiezen om haar niet te helpen he. Zeker als ze onaardig doet.

Coffee is never my cup of tea

Ladara vrijdag 30 augustus 2024 om 08:08

Het is prima om een relatie te verwachten van wederzijdse steun, van liefdevolle nieuwsgierigheid en van erkenning van elkaars gevoelens en belevingswereld. Dat zijn de pijlers waar volwassen relaties op rusten. Als je zus dat niet kan, omdat jullie, allebei misschien, zijn opgevoed met het idee dat lichamelijk ongemak een kwestie van de juiste mindset is, en emoties alleen maar hinderlijk zijn, en jij ongelukkig wordt van haar ontkenning van jouw gevoelswereld, dan kun je dat met haar bespreken. Je kunt met haar delen dat het je verdrietig maakt dat ze je niet nieuwsgierig is naar wat je voelt, dat je haar steun mist. In een normale, volwassen relatie willen beide partijen elkaar tegemoet treden en zorgen dat beide partijen zich prettig voelen in het contact. Soms lukt dat niet, door zaken uit het verleden of door overtuigingen die onhandig zijn. Dan is het soms prettiger om het contact op een laag pitje te zetten.

Pelle vrijdag 30 augustus 2024 om 08:20

Pijn hoort bij het leven? Ik ben 50 en heb heus wel eens pijn. Pijn in mijn voeten bijvoorbeeld, maar dan ga ik niet iets doen waarbij ik veel moet lopen. Dus met pijn in mijn onderrug zou ik niet iets doen waarbij ik veel last heb.

Waarom help jij in het huishouden? Ik ken niemand die zijn zus of broer helpt in het huishouden.
Je kunt toch gewoon nee zeggen?

Uit je opmerking, zeker op mijn leeftijd, maak ik op dat je minimaal 60 bent. Als deze dynamiek er al 60 jaar is, helpt aankaarten niks. Zoals iemand al zei, je kunt alleen jezelf veranderen.

En misschien klaag je ongemerkt heel veel. Ik zou het ook niet gezellig vinden, als iemand altijd zit te klagen als we afspreken. Als er echt iets is natuurlijk wel, maar niet altijd. En als iemand pijn heeft, wil ik daar ook rekening mee houden. Dan gaan we niet iets doen, waarbij de ander last heeft.

pokkewijf vrijdag 30 augustus 2024 om 08:20

Een zeer empathische reactie van jou! En wat mij betreft zo waar.

Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)

Eurus vrijdag 30 augustus 2024 om 08:34

En jij gaat er iedere keer braaf in mee en hebt nu deze draak van een situatie gecreeerd. Klopt dat?

Honey, you should see me in a crown

Mariejan vrijdag 30 augustus 2024 om 08:37

Wat een hautaine reactie. Als dit jouw gebruikelijke manier is van communiceren dan begrijp ik in ieder geval jouw aandeel in de ongelijkwaardige relatie.

Als jij je ‘hoog’ opstelt, is het een reactie dat je zus zich ‘laag’ opstelt. Het is aan jou om je zus een gelijkwaardige relatie aan te bieden. Nu stel je je in alles op als grote zus, waardoor zij kleine zus blijft.

Mariejan vrijdag 30 augustus 2024 om 08:37

Wat een hautaine reactie. Als dit jouw gebruikelijke manier is van communiceren dan begrijp ik in ieder geval jouw aandeel in de ongelijkwaardige relatie.

Als jij je ‘hoog’ opstelt, is het een reactie dat je zus zich ‘laag’ opstelt. Het is aan jou om je zus een gelijkwaardige relatie aan te bieden. Nu stel je je in alles op als grote zus, waardoor zij kleine zus blijft.

Lorem_Ipsum vrijdag 30 augustus 2024 om 10:33

Het moet ook mogelijk zijn om ondanks nare dingen eens lekker gewoon lol te hebben. Persoonlijk blijf ik liever een keertje thuis als ik er helemaal doorheen zit en er staat een leuke activiteit met anderen op de planning. Ik wil dan niet de sfeer bederven. Dat is geen masker, dat is rekening houden met de situatie.

Een dagje pretpark of bij een leuk festival is niet het moment om eens even lekker te klagen over van alles, hoe erg het ook is. Dan moet je misschien beter even met die reden afzeggen.

Een avond fijn kunnen praten over pijn en ellende moet zeker ook weleens. Maar niet elke gelegenheid leent zich daarvoor, ook niet met je zus. Ben eens een weekend weg gegaan met een vriendin, alleen maar kommer en kwel. Ja, dan vind ik dat wel zonde van zo’n weekend, dat had ik dan liever thuis, gratis op de bank besproken.

Paska vrijdag 30 augustus 2024 om 10:51

Wat had ze dan moeten zeggen over die ‘pijn’. Er was niks aan de hand. Pijn hoort bij het leven zeg je zelf, wat verwacht je nou?

ManaGes vrijdag 30 augustus 2024 om 10:54

Jullie zijn als het ware in deze dynamiek gerold.
Het is vanzelfsprekend geworden dat zij haar rol heeft en jij jouw rol.
Leer een keer assertief te zijn en durf NEE te zeggen. Laat haar mening helemaal aan jou voorbij gaan als ze er wat van zegt.

DingDong vrijdag 30 augustus 2024 om 10:56

Dus je doet alles omdat je bang bent dat je de band met je zus kwijt raakt dan is er niet echt een oplossing zolang jij je emotioneel laat chanteren door haar. Beter zou zijn om je zus haar leven zelf te laten leiden en de tijd die je gebruikt om haar rotzooi op te ruimen, te steken in het ontmoeten van leukere mensen.

Anoniem_66d449c3dc708 vrijdag 30 augustus 2024 om 11:21

Gelijkwaardige relaties tussen broers of zussen, bestaat dat wel?

Actieve topics