Relaties
alle pijlers
Gesprek voeren over zijn twijfel over een toekomst samen
woensdag 25 september 2024 om 11:15
Hi allemaal,
Even van mij afschrijven en behoefte aan advies of tips
Ik ben een vrouw van 37, ik heb 3 kinderen van 18, 13 en 7 jaar.
Sinds 2 jaar gescheiden en sinds een jaar aan het daten met een hele leuke man.
Hij is 55 en heeft een kind van 17.
Ik ben ontzettend verliefd op hem en voor zover ik weet, ook hij op mij.
We kennen elkaar van het boksen, we sporten graag samen, kunnen heel goed praten met elkaar, met elkaar lachen, enz.
Ik heb mijn kinderen om de week. In de andere week ben ik volledig bij hem. In de week met mijn kinderen zie ik hem regelmatig tijdens bokstrainingen en tussendoor voor een wandeling of met een kop koffie.
Ik heb goed contact met zijn kind. Andersom is er geen contact met mijn kinderen. Enkel mijn oudste van 18 is op de hoogte dat ik date.
Maar mijn vriend geeft nu sinds een tijdje aan dat hij twijfelt vanwege de toekomst.
Hij is op t punt dat hij er naar uit kijkt dat zijn kind oud genoeg is om haar eigen pad te gaan. En dat dat zorgt voor een bepaalde mate van vrijheid waar hij naar uit kijkt. Meer rust in huis, makkelijker kunnen doen wat je wilt en vaker naar het buitenland op vakantie of eropuit.
Hij zou heel graag willen samenwonen e.d.
Zijn twijfel is er omdat zijn toekomstbeeld waar hij naar uitkijkt niet haalbaar is vanwege mijn nog jongere kinderen.
We hebben dit gesprek een aantal keer geprobeerd te voeren maar merken dat wij dit beide lastig vinden. Mede omdat in mijn optiek hij hier best zwart/wit in is, als het over de toekomst gaat. Want los van dat (natuurlijk belangrijke) stuk, zien wij geen enkele reden om een punt achter de relatie te zetten.
Nu willen we aankomend weekend hier in alle rust over gaan praten.
Ik merk alleen dat ik al heel snel in de gedachten van, we gaan er straks niet uitkomen en dan raak ik hem kwijt, schiet.
Waardoor ik heel erg mijn best ga doen om hem te overtuigen.
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik zie voor me dat we de komende jaren latten. Waarbij over enige tijd de jongste kinderen van mij ook kennis gaan maken met hem. Waardoor we de week dat de kinderen bij mij zijn ook af en toe bijvoorbeeld samen kunnen eten of elkaar ook soms bij mij thuis kunnen zien.
Ik vind op den duur samenwonen ook heel fijn maar ik vind het ook ok om daar mee te wachten tot dat de jongste 17/18 is.
Al vind ik dit ook lastig omdat ik nu eenmaal niet weet hoe die band gaat zijn tussen mijn kinderen en hem, misschien is die wel hartstikke goed en kan samenwonen daardoor eerder.
Ik zie mogelijkheden voor korte vakanties buiten hoogseizoen in de week dat de kinderen niet bij mij zijn en verder op in de toekomst misschien ook wel eens wat langer aangezien mijn oudste een stuk ouder zijn en mogelijk wel eens de jongste een week kunnen laten logeren.
Ik wil zelf ook heel graag naar het buitenland verhuizen en zie dat ook zeker zitten samen met mijn vriend.
In zijn visie is dat allemaal niet mogelijk, in mijn visie is dat wel zo, alleen op een later moment dan hij had gehoopt.
En natuurlijk wel daarnaast het feit dat door de leeftijd van mijn kinderen en nu mensen zijn waar rekening mee gehouden moet worden met het maken van plannen. Dat stukje vrijheid is daardoor idd anders.
Ik hoop eigenlijk dat we tijdens dit gesprek duidelijk kunnen krijgen wat we nu beide voor de toekomst voor ogen hadden. En dan kijken of dat we beide kunnen leven met de alternatieve die er zijn. Wat mijn inziens met name het verschil in tijd is. En of hij dus ok is met vertraging.
Maar vraag ik dan teveel van hem? Is het onredelijk vanuit mijn kant. Ik vind het zelf ook gewoon erg lastig om te begrijpen dat hij nadenkt over het verbreken van de relatie terwijl we in het hier en nu zo onwijs goed met elkaar gaan.
Ik ben gewoon bang dat hij nu de keus gaat maken om de relatie te beëindigen omdat hij van mening is, dat omdat hij over dit stuk twijfelt er geen toekomst is voor ons. En het voor hem voelt alsof we ons hoofd in het zand steken door dit onderwerp en de beslissing hierover voor ons uit te schuiven.
Geen flauw idee of dit beetje te lange verhaal logisch te begrijpen is. Maar misschien heeft iemand een soort gelijk iets meegemaakt of inzichten die je kan delen.
Liefs babs
Even van mij afschrijven en behoefte aan advies of tips
Ik ben een vrouw van 37, ik heb 3 kinderen van 18, 13 en 7 jaar.
Sinds 2 jaar gescheiden en sinds een jaar aan het daten met een hele leuke man.
Hij is 55 en heeft een kind van 17.
Ik ben ontzettend verliefd op hem en voor zover ik weet, ook hij op mij.
We kennen elkaar van het boksen, we sporten graag samen, kunnen heel goed praten met elkaar, met elkaar lachen, enz.
Ik heb mijn kinderen om de week. In de andere week ben ik volledig bij hem. In de week met mijn kinderen zie ik hem regelmatig tijdens bokstrainingen en tussendoor voor een wandeling of met een kop koffie.
Ik heb goed contact met zijn kind. Andersom is er geen contact met mijn kinderen. Enkel mijn oudste van 18 is op de hoogte dat ik date.
Maar mijn vriend geeft nu sinds een tijdje aan dat hij twijfelt vanwege de toekomst.
Hij is op t punt dat hij er naar uit kijkt dat zijn kind oud genoeg is om haar eigen pad te gaan. En dat dat zorgt voor een bepaalde mate van vrijheid waar hij naar uit kijkt. Meer rust in huis, makkelijker kunnen doen wat je wilt en vaker naar het buitenland op vakantie of eropuit.
Hij zou heel graag willen samenwonen e.d.
Zijn twijfel is er omdat zijn toekomstbeeld waar hij naar uitkijkt niet haalbaar is vanwege mijn nog jongere kinderen.
We hebben dit gesprek een aantal keer geprobeerd te voeren maar merken dat wij dit beide lastig vinden. Mede omdat in mijn optiek hij hier best zwart/wit in is, als het over de toekomst gaat. Want los van dat (natuurlijk belangrijke) stuk, zien wij geen enkele reden om een punt achter de relatie te zetten.
Nu willen we aankomend weekend hier in alle rust over gaan praten.
Ik merk alleen dat ik al heel snel in de gedachten van, we gaan er straks niet uitkomen en dan raak ik hem kwijt, schiet.
Waardoor ik heel erg mijn best ga doen om hem te overtuigen.
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik zie voor me dat we de komende jaren latten. Waarbij over enige tijd de jongste kinderen van mij ook kennis gaan maken met hem. Waardoor we de week dat de kinderen bij mij zijn ook af en toe bijvoorbeeld samen kunnen eten of elkaar ook soms bij mij thuis kunnen zien.
Ik vind op den duur samenwonen ook heel fijn maar ik vind het ook ok om daar mee te wachten tot dat de jongste 17/18 is.
Al vind ik dit ook lastig omdat ik nu eenmaal niet weet hoe die band gaat zijn tussen mijn kinderen en hem, misschien is die wel hartstikke goed en kan samenwonen daardoor eerder.
Ik zie mogelijkheden voor korte vakanties buiten hoogseizoen in de week dat de kinderen niet bij mij zijn en verder op in de toekomst misschien ook wel eens wat langer aangezien mijn oudste een stuk ouder zijn en mogelijk wel eens de jongste een week kunnen laten logeren.
Ik wil zelf ook heel graag naar het buitenland verhuizen en zie dat ook zeker zitten samen met mijn vriend.
In zijn visie is dat allemaal niet mogelijk, in mijn visie is dat wel zo, alleen op een later moment dan hij had gehoopt.
En natuurlijk wel daarnaast het feit dat door de leeftijd van mijn kinderen en nu mensen zijn waar rekening mee gehouden moet worden met het maken van plannen. Dat stukje vrijheid is daardoor idd anders.
Ik hoop eigenlijk dat we tijdens dit gesprek duidelijk kunnen krijgen wat we nu beide voor de toekomst voor ogen hadden. En dan kijken of dat we beide kunnen leven met de alternatieve die er zijn. Wat mijn inziens met name het verschil in tijd is. En of hij dus ok is met vertraging.
Maar vraag ik dan teveel van hem? Is het onredelijk vanuit mijn kant. Ik vind het zelf ook gewoon erg lastig om te begrijpen dat hij nadenkt over het verbreken van de relatie terwijl we in het hier en nu zo onwijs goed met elkaar gaan.
Ik ben gewoon bang dat hij nu de keus gaat maken om de relatie te beëindigen omdat hij van mening is, dat omdat hij over dit stuk twijfelt er geen toekomst is voor ons. En het voor hem voelt alsof we ons hoofd in het zand steken door dit onderwerp en de beslissing hierover voor ons uit te schuiven.
Geen flauw idee of dit beetje te lange verhaal logisch te begrijpen is. Maar misschien heeft iemand een soort gelijk iets meegemaakt of inzichten die je kan delen.
Liefs babs
woensdag 25 september 2024 om 21:28
Wat een nonsens. Buiten het hoogseizoen op vakantie gaan is geen wild plan. Dat doen de meeste mensen die geen kinderen meer thuis hebben.Zaramorad schreef: ↑25-09-2024 17:44Hij heeft nu allemaal wilde plannen. Hij denkt dat hij die allemaal zou kunnen uitvoeren, ware het niet dat jij als een anker aan z'n been hangt. Maar gaat hij zonder jou al die plannen daadwerkelijk uitvoeren? Misschien wel, waarschijnlijk niet. De meeste ouwe mensen zijn niet zo avontuurlijk. Dromen is makkelijker dan doen.
Ben trouwens net terug van vakantie en heb er nog 3 in de komende maanden gepland staan. Was allemaal niet mogelijk met een schoolgaand kind.
En naar het buitenland verhuizen eens je in je persioen bent is ook helemaal niet moeilijk, wild of avontuurlijk. Ik kan een lijnbus vullen met de mensen die ik persoonlijk ken die dat gedaan hebben.
Op 55 bij 'ouwe mensen' horen? Ik weet niet hoe dat in NL zit maar in B is de pensioengerechtigde leeftijd 67.
woensdag 25 september 2024 om 21:30
Ik ken in mijn omgeving 3 vrouwen met een relatie met een man van ongeveer 20 jaar ouder. Dir zijn allemaa al vrij lang samen. De vrouwen zijn eind 50/begin 60.Babs1987 schreef: ↑25-09-2024 19:04Ha allemaal,
Wat een hoop reacties al. Dankjewel dat jullie de tijd ervoor hebben genomen om deze te schrijven.
Nog even wat aanvullingen n.a.v. de verschillende reacties,
Hij is wat mij betreft geen scharrel, maar, iemand als mijn nieuwe vriend introduceren aan mijn kinderen vind ik voor hun nog niet ok. Daar waar mijn ex en ik al geruime tijd zagen aankomen dat onze relatie van 16 jaar niet lang meer ging Hebben onze kinderen die aanlooptijd niet zo gehad. En daarom vind ik het voor ons fijner om dat op een rustige manier te introduceren.
Samenwonen vind ik voor mijzelf ook het ideale, maar goed, we zitten nu eenmaal in een leeftijdscategorie waarbij er vaak kinderen in het spel zijn. En samengestelde gezinnen is niet altijd de makkelijkste of ideale weg. Waardoor ik dus het alternatief, latten, voor mijzelf ook ok vind.
Hij heeft absoluut de wens om in de toekomst naar het buitenland te verhuizen. Iets waar ik ook over droom. Ver voordat wij een relatie kregen.
Maar inprincipe is het een uitgesproken wens, geen concreet plan. Maar absoluut een droom waarvan ik hoop dat deze ooit uit komt.
Ik lees dat ik als moeder er dan blijkbaar voor kies om mijn kinderen achter te laten, maar naar mijn idee zijn daar op verschillende manieren uitvoering aan te geven. En zal ik ook niet de eerste zijn die naar het buitenland zou willen vertrekken om daar te wonen en te werken.
Maar daar is nog niets concreet in.
Er is idd een groot leeftijdsverschil. Dit had ik in mijn vorige relatie ook. Daardoor ben ik mij zeker bewust van de verschillen op latere leeftijd. Ik heb meerdere mensen om mij heen met een soortgelijk leeftijdsverschil die zich inmiddels in die fase bevinden. En dit werkt voor hun.
Ik vind het gewoon ontzettend lastig omdat de liefde voor elkaar er wel is.
Over 10 jaar kan ook hij pas met pensioenHet is niet dat hij van plan is om over 2 jaar te emigreren, zijn kind woont ook nog bij hem in huis en zal dat de komende periode ook blijven doen.
Ik ben zelf van mening dat je tijdens het daten en dus met een nieuwe relatie, er momenten komen waarbij er twijfel kan zijn. Of de vraag, zie ik mijzelf voor lange tijd met deze persoon. Dat daar soms ook vraagstukken naar voren komen waar je eerder nog niet over na hebt hoeven denken. En dat je daar dan voor jezelf een afweging in moet maken.
Maar ik lees vooral terug, probeer hem niet te overtuigen. En als hij voor zichzelf beslist dat het aanpassen of uitstellen van wensen voor de toekomst niet haalbaar is en daardoor onze relatie ook niet dat dat dan zo is.
En ik denk dat jullie daarin heel scherp aanstippen wat ik overduidelijk moeilijk vind.
Een van deze vrouwen is nu inmiddels weduwe, een van de vrouwen heeft haar man in een verzorgingstehuis zitten met Alzheimer en de derde is naast haar werk continu aan het mantelzorgen voor haar man die nog wel thuis woont maar weinig kan na een hersenbloeding.
Het kan ook goed zijn en op jonge leeftijd kan het ook gebeuren maar de kans is natuurlijk met jullie leeftijd veel groter.
Als jouw vriend nog iets wil in het.leven zal dat de komende 15 jaar moeten. En die 15 jaar heb jij nog een kind/puber/jongvolwassene thuis wonen.
Ik vind het toch niet zo raar dat hij daar geen zin in heeft. Ik vind het ook niet zo raar dat dat nu na een jaar pas eruit komt. Na een jaar is meestal de ergste verliefdheid voorbij en ga je meer praktisch over de toekomst nadenken want hij ook doet.
woensdag 25 september 2024 om 22:43
Dat is idd wel iets wat mee speelt. Niet zozeer het perongeluk hechten aan mijn kinderen. Dat zou iets zijn waar hij dan bewust voor kiest en daar ook in zal investeren mocht het zo zijn.Lorem_Ipsum schreef: ↑25-09-2024 16:41Is dat ook de reden dat hij jouw jongere kinderen nog niet kent? Misschien wil hij zich er niet per ongeluk aan hechten?
Mijn middelste kind heeft het erg moeilijk gehad met de scheiding, het wisselen tussen 2 huizen, de brugklas, puberteit enz.
Ik en hij vinden het daarom niet verstandig om nu de nieuwe vriend van mama te introduceren.
Het is trouwens ook niet dat hij mijn kinderen nog nooit gezien heeft. Maar niet in het kader van de vriend van
En wij kunnen ook op een fijne manier ideeën e.d. uitwisselen over opvoeding, dingen waar ik of hij als ouder tegen aan loopt enz.
Maar die twijfel heeft hij wel een maand of 3 geleden benoemd voor het eerst. En ik wil wel dat als ik een nieuwe vriend introduceer en we daarin verder gaan kennismaken, dit vanuit een basis komt waarin we samen kiezen om met elkaar aan een toekomst te werken.
woensdag 25 september 2024 om 22:53
Vind je dat zwart wit denken Roos? Ik zou zelf ook zo denken schat ik. Waarbij ik overigens wil opmerken dat er voor mij een verschil zit tussen een lange relatie die je samen hebt, vanaf het eerste moment. Of een relatie die je jaren later hebt opgedaan, met kinderen van een ander.
In mijn lange relatie ben ik niet zo zwart wit en probeer ik idd veel meer in het hier en nu en samen te leven en te zoeken naar gezamelijke wensen. Maar ik kan me ook voorstellen dat als ik een nieuwe relatie zoek, dat ik daar zakelijker in ben en meer leef met het idee hoe ik mijn leven wil vormgeven en de wensen die ik daarin heb. Want je hebt immers al een lange relatie achter de rug, een rugzakje gevormd met dingen die je wel/niet meer wil en bovendien verschillen ze bijna 20 jaar in leeftijd. Het gevoel van later is voor to anders dan voor hem. Dat later is al voor hem begonnen en krijgt hij ook niet meer terug.
Ik vind dat niet zwart wit, maar best realistisch. Zoveel kansen heeft een mens niet om z'n leven om te gooien als die dat zou willen, dus lijkt het me belangrijk om vóór grote ingrijpende keuzes (samenwonen/ is dit de relatie tot aan mijn dood/ wil ik hier oud worden of ergens anders) goed na te denken of je dat wel ziet zitten.
woensdag 25 september 2024 om 22:56
Maar hoe diep gaat die liefde als nu blijkt dat hij eigenlijk alleen verder wil met de delen van jou als persoon die hem goed uitkomen?
Want je kinderen, jouw leven, alles wat belangrijk voor je is, zouden bij liefde toch automatisch hoger op zijn prioriteitenlijst moeten staan?
Je bent nu al aan het overwegen op welke leeftijd je je kinderen kunt achterlaten in Nederland om hem tegemoet te komen.
Ik vind dat echt heel treurig om te lezen.
woensdag 25 september 2024 om 23:20
Ik denk dat het opzich niet gek is dat er momenten in de relatie zijn waarbij je voor jezelf de balans op maakt, of je afvraagt of dat dit de persoon is waar je een langere tijd mee samen wilt zijn.Dropdrop schreef: ↑25-09-2024 22:56Maar hoe diep gaat die liefde als nu blijkt dat hij eigenlijk alleen verder wil met de delen van jou als persoon die hem goed uitkomen?
Want je kinderen, jouw leven, alles wat belangrijk voor je is, zouden bij liefde toch automatisch hoger op zijn prioriteitenlijst moeten staan?
Je bent nu al aan het overwegen op welke leeftijd je je kinderen kunt achterlaten in Nederland om hem tegemoet te komen.
Ik vind dat echt heel treurig om te lezen.
Dat is ook waarom we met elkaar in gesprek willen om zijn gevoel van twijfel te bespreken. Ik twijfel zelf ook wel eens, alleen kan ik twijfel ook zien als iets wat gebeurt omdat je serieus met elkaar verder zou willen.
Zijn twijfel zit hem vooral in het stuk van vrijheid waar hij naar uitkijkt. Verhuizen naar het buitenland is een voorbeeld die bij het gevoel van vrijheid hoort.
En het stuk over waar ik beschrijf dat ik dit ook wil, is een voorbeeld gericht op de mogelijkheid en de wensen die ik zelf heb. Maar die idd zorgen voor een andere tijdsspanne.
Ik snap dat er mensen zijn die verhuizen naar het buitenland niet zien zitten, al helemaal niet met kinderen of welke vorm daar aan gegeven wordt.
Maar dat is niet waar het hier om gaat.
Ik ben blij met alle verschillende visies van iedereen, al vind ik sommige niet helemaal aansluiten bij hoe ik onze relatie met hem, dan wel zelf met mijn kinderen zie. Ik snap dat dit gebaseerd is op de informatie die ik geef.
woensdag 25 september 2024 om 23:26
Ja, zowat de hele straat van mijn ouders zit van oktober tot januari in Spanje. Allemaal senioren.Attraverso schreef: ↑25-09-2024 21:28Wat een nonsens. Buiten het hoogseizoen op vakantie gaan is geen wild plan. Dat doen de meeste mensen die geen kinderen meer thuis hebben.
Ben trouwens net terug van vakantie en heb er nog 3 in de komende maanden gepland staan. Was allemaal niet mogelijk met een schoolgaand kind.
En naar het buitenland verhuizen eens je in je persioen bent is ook helemaal niet moeilijk, wild of avontuurlijk. Ik kan een lijnbus vullen met de mensen die ik persoonlijk ken die dat gedaan hebben.
Op 55 bij 'ouwe mensen' horen? Ik weet niet hoe dat in NL zit maar in B is de pensioengerechtigde leeftijd 67.
woensdag 25 september 2024 om 23:31
Inderdaad.Dropdrop schreef: ↑25-09-2024 22:56Maar hoe diep gaat die liefde als nu blijkt dat hij eigenlijk alleen verder wil met de delen van jou als persoon die hem goed uitkomen?
Want je kinderen, jouw leven, alles wat belangrijk voor je is, zouden bij liefde toch automatisch hoger op zijn prioriteitenlijst moeten staan?
Je bent nu al aan het overwegen op welke leeftijd je je kinderen kunt achterlaten in Nederland om hem tegemoet te komen.
Ik vind dat echt heel treurig om te lezen.
woensdag 25 september 2024 om 23:31
Nou wel toch?Babs1987 schreef: ↑25-09-2024 23:20Ik denk dat het opzich niet gek is dat er momenten in de relatie zijn waarbij je voor jezelf de balans op maakt, of je afvraagt of dat dit de persoon is waar je een langere tijd mee samen wilt zijn.
Dat is ook waarom we met elkaar in gesprek willen om zijn gevoel van twijfel te bespreken. Ik twijfel zelf ook wel eens, alleen kan ik twijfel ook zien als iets wat gebeurt omdat je serieus met elkaar verder zou willen.
Zijn twijfel zit hem vooral in het stuk van vrijheid waar hij naar uitkijkt. Verhuizen naar het buitenland is een voorbeeld die bij het gevoel van vrijheid hoort.
En het stuk over waar ik beschrijf dat ik dit ook wil, is een voorbeeld gericht op de mogelijkheid en de wensen die ik zelf heb. Maar die idd zorgen voor een andere tijdsspanne.
Ik snap dat er mensen zijn die verhuizen naar het buitenland niet zien zitten, al helemaal niet met kinderen of welke vorm daar aan gegeven wordt.
Maar dat is niet waar het hier om gaat.
Ik ben blij met alle verschillende visies van iedereen, al vind ik sommige niet helemaal aansluiten bij hoe ik onze relatie met hem, dan wel zelf met mijn kinderen zie. Ik snap dat dit gebaseerd is op de informatie die ik geef.
donderdag 26 september 2024 om 00:00
Ik mijn geval is verhuizen naar het buitenland iets wat ik zelf heel graag wil.
En ik denk dat dit voor mijn kinderen niet betekend dat er geen plek is voor hun.
Wat betreft mijn vriend en ik, hebben wij beide redelijk dezelfde invulling/wensen als het gaat om de droom om naar het buitenland te willen verhuizen.
Dit maakt dat ik van mening ben dat zijn of mijn droom niet perse een onmogelijkheid is, maar wel 1 die dus, mocht het ooit echt iets concreets worden, voor ons beide in een andere tijdsspanne plaats vind dan we los van elkaar bedacht hadden.
Weet je, als hij idd zou zeggen ik maak een eind aan onze relatie, punt, dan snap ik dat ik mij daarbij zal moeten neerleggen. Even los van het feit dat ik daar erg verdrietig van zal zijn.
Maar het is iets waar we met elkaar een moment voor hebben afgesproken om zijn twijfel te bespreken.
En dat vind ik spannend, omdat ik zelf graag zou zien dat onze relatie voort gezet kan worden. En hij veelal, het gevoel van twijfel als iets negatiefs beschouwd, of een gevoel die wijst op het snel moeten nemen van een beslissing.
Maar we zitten er samen in. En ik wil ervoor waken dat ik, vanuit mijn eigen belang, ga pushen of zijn twijfel ga bagatelliseren.
Nu ik iedereen zijn reacties ook doorlees, ga ik dit gesprek ook meer in met het idee dat het moet zorgen voor duidelijkheid. Waarbij ik mijzelf zeker ook niet moet vergeten. En bij mijzelf hoort ook mijn gezin
donderdag 26 september 2024 om 00:06
Los van het feit dat dit gewoon heel verdrietig is want je bent eenmaal verliefd, vind ik het enorm voor je spreken hoe zorgvuldig je met je kinderen omgaat in dit alles. Dat zie je veel te vaak helaas ook anders. Dus petje af voor jou hierin.Babs1987 schreef: ↑25-09-2024 22:43Dat is idd wel iets wat mee speelt. Niet zozeer het perongeluk hechten aan mijn kinderen. Dat zou iets zijn waar hij dan bewust voor kiest en daar ook in zal investeren mocht het zo zijn.
Mijn middelste kind heeft het erg moeilijk gehad met de scheiding, het wisselen tussen 2 huizen, de brugklas, puberteit enz.
Ik en hij vinden het daarom niet verstandig om nu de nieuwe vriend van mama te introduceren.
Het is trouwens ook niet dat hij mijn kinderen nog nooit gezien heeft. Maar niet in het kader van de vriend van
En wij kunnen ook op een fijne manier ideeën e.d. uitwisselen over opvoeding, dingen waar ik of hij als ouder tegen aan loopt enz.
Maar die twijfel heeft hij wel een maand of 3 geleden benoemd voor het eerst. En ik wil wel dat als ik een nieuwe vriend introduceer en we daarin verder gaan kennismaken, dit vanuit een basis komt waarin we samen kiezen om met elkaar aan een toekomst te werken.
donderdag 26 september 2024 om 06:40
Dat wat hij wil kan niet. Daarin kun je hem simpelweg niet tegemoet komen vanwege je kinderen. Dus als hij daarin niet jou tegemoet wil komen dan kan jullie relatie niet doorgaan hoe verdrietig ook.
Ik snap de dillema's. Heb ook een vriend die ouder is, en mijn kinderen zijn ook jonger dan de zijne. Dus die wonen nog wel een tijdje bij mij. Ik vind het zelf ook moeilijk dat we vanwege afstand en inwonende kinderen niet kunnen samenwonen. Hij accepteert dat gelukkig en past zich aan. Anders zou het niet kunnen slagen.
Ik snap de dillema's. Heb ook een vriend die ouder is, en mijn kinderen zijn ook jonger dan de zijne. Dus die wonen nog wel een tijdje bij mij. Ik vind het zelf ook moeilijk dat we vanwege afstand en inwonende kinderen niet kunnen samenwonen. Hij accepteert dat gelukkig en past zich aan. Anders zou het niet kunnen slagen.
donderdag 26 september 2024 om 07:02
Hij wil zich niet committeren aan een nieuw gezin maar hij wil je ook niet kwijt. Logisch want jullie hebben het leuk.
Mensen in die positie trekken daar meestal niet zelf de stekker uit, waarom zou hij als het nu leuk is met je. Ook al zou dat eigenlijk eerlijker zijn.
Dat is die "twijfel." Maar eigenlijk is dat dus geen twijfel, maar gewoon een verschil in wat je wil in het leven en dat rekken totdat het breekpunt komt.
En ik denk dat je dit eigenlijk al lang weet en aanvoelt en dat daar je angst vandaan komt. Want dit is een relatie met beperkte houdbaarheid.
Er is niets aan te doen, je kan iemand niet dwingen om zich te committeren.
Mensen in die positie trekken daar meestal niet zelf de stekker uit, waarom zou hij als het nu leuk is met je. Ook al zou dat eigenlijk eerlijker zijn.
Dat is die "twijfel." Maar eigenlijk is dat dus geen twijfel, maar gewoon een verschil in wat je wil in het leven en dat rekken totdat het breekpunt komt.
En ik denk dat je dit eigenlijk al lang weet en aanvoelt en dat daar je angst vandaan komt. Want dit is een relatie met beperkte houdbaarheid.
Er is niets aan te doen, je kan iemand niet dwingen om zich te committeren.
donderdag 26 september 2024 om 07:58
Dit is het inderdaad!
Goed inzicht en succes met je gesprek
Het is zoals het is
donderdag 26 september 2024 om 08:01
Hij twijfelt aan de relatie, Alles wat daarna komt aan 'redenen' is eigenlijk onbelangrijk.
Je hoeft in dat gesprek maar één ding te achterhalen. Wil hij met jou verder?
Want dan is er voor alles een oplossing en zijn er compromissen mogelijk.
Als hij dat niet wil, komen jullie er niet uit en kiest hij voor zichzelf verpakt als 'ik wil wel maar ik kan er niets aan doen' vanwege 'redenen'.
Je hoeft in dat gesprek maar één ding te achterhalen. Wil hij met jou verder?
Want dan is er voor alles een oplossing en zijn er compromissen mogelijk.
Als hij dat niet wil, komen jullie er niet uit en kiest hij voor zichzelf verpakt als 'ik wil wel maar ik kan er niets aan doen' vanwege 'redenen'.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 26 september 2024 om 08:25
TO, ik denk dat het vooral belangrijk is dat je weet waar je aan toe bent. Wil hij wel of niet met jou verder. Hij twijfelt al 3 maanden in een relatie van een jaar. Hij zou gewoon een knoop moeten doorhakken.
Lijkt mij echt vreselijk om in een relatie te zitten waar mijn partner al 3 maanden twijfelt.
Lijkt mij echt vreselijk om in een relatie te zitten waar mijn partner al 3 maanden twijfelt.
donderdag 26 september 2024 om 08:46
Als ik je zo lees ben ik eerder bang dat jij teveel achterover gaat buigen om hem maar tegemoet te komen in zijn levenswensen.
Ik hoop dat je duidelijk kunt maken wat jouw wensen en behoeften zijn nu op dit moment.
donderdag 26 september 2024 om 09:07
Je kijkt naar praktische oplossingen en compromissen, maar ik denk dat je over het hoofd ziet dat je vriend in een compleet andere levensfase zit dan jij. Hij is klaar met het gezinsleven (als ik het zo lees) en ik kan me heel goed voorstellen dat hij er niet zoveel voor voelt om in een nieuw gezin te stappen. Hij is toe aan die nieuwe fase.
Ik heb het gezien bij mijn moeder. Zij kreeg een relatie met een man met kinderen tussen 12 en 16 jaar. Mijn zus en ik waren toen al ruim volwassen. Mijn moeder kon het niet opbrengen om weer terug te gaan in de tijd en weer met 1 been in een gezinsleven te stappen. Zij was klaar, had inmiddels een vrij leven zonder mensen waarvoor gezorgd moest worden en rekening mee moest worden gehouden. Die relatie is na wat geknipper - want ze waren smoorverliefd - uiteindelijk om die reden beëindigd.
Ik heb het gezien bij mijn moeder. Zij kreeg een relatie met een man met kinderen tussen 12 en 16 jaar. Mijn zus en ik waren toen al ruim volwassen. Mijn moeder kon het niet opbrengen om weer terug te gaan in de tijd en weer met 1 been in een gezinsleven te stappen. Zij was klaar, had inmiddels een vrij leven zonder mensen waarvoor gezorgd moest worden en rekening mee moest worden gehouden. Die relatie is na wat geknipper - want ze waren smoorverliefd - uiteindelijk om die reden beëindigd.
donderdag 26 september 2024 om 10:51
Begrijpelijk. Ik wil ook niet terug naar die tijd. Ik ben klaar met zorgen. En ik ben jonger dan de vriend van to.
En ze hebben het pakket nu zo weten te vormen, dat het zorgen geen onderdeel is vd relatie. Maar als je dan verder kijkt naar hoe lang ze dan zo moeten blijven leven, dan is dat nog minstens 10 jaar. Want ook voor oudere kinderen moet je zorgen. Als alles vlotjes loopt, niet zoveel. Maar er zijn ook genoeg oudere kinderen die meer van je nodig hebben dan toen ze nog klein waren en waar je drukker mee bent dan met kleuters. Dus oudere kinderen hebben is geen garantie dat dan de zorgen stoppen zeg maar. En nu is to blijkbaar op een punt in de relatie gekomen, waarbij dat besef duidelijk wordt.
En ze hebben het pakket nu zo weten te vormen, dat het zorgen geen onderdeel is vd relatie. Maar als je dan verder kijkt naar hoe lang ze dan zo moeten blijven leven, dan is dat nog minstens 10 jaar. Want ook voor oudere kinderen moet je zorgen. Als alles vlotjes loopt, niet zoveel. Maar er zijn ook genoeg oudere kinderen die meer van je nodig hebben dan toen ze nog klein waren en waar je drukker mee bent dan met kleuters. Dus oudere kinderen hebben is geen garantie dat dan de zorgen stoppen zeg maar. En nu is to blijkbaar op een punt in de relatie gekomen, waarbij dat besef duidelijk wordt.
donderdag 26 september 2024 om 12:57
donderdag 26 september 2024 om 13:02
Nee hoor. Ik overigens ook niet.
Ik ben in mijn leven tot nu toe om en nabij 28 keer verhuisd.
Ik hecht niet veel waarde aan een huis of spullen. Wel aan mensen om mij heen waar ik van hou en die van mij houden.
Maar als dat kan in de natuur, met een iets warmer klimaat en met een eigen bedrijf dan zou dat zeker bijdragen aan mijn visie van een gelukkig leven.
donderdag 26 september 2024 om 13:32
Maar welke tijdspanne dan wel? Want jouw jongste blijft nog echt minimaal 15 jaar bij jou wonen. Dam is hij 72? Dan wil je nog met hem naar het buitenland verhuizen?Babs1987 schreef: ↑26-09-2024 00:00Ik mijn geval is verhuizen naar het buitenland iets wat ik zelf heel graag wil.
En ik denk dat dit voor mijn kinderen niet betekend dat er geen plek is voor hun.
Wat betreft mijn vriend en ik, hebben wij beide redelijk dezelfde invulling/wensen als het gaat om de droom om naar het buitenland te willen verhuizen.
Dit maakt dat ik van mening ben dat zijn of mijn droom niet perse een onmogelijkheid is, maar wel 1 die dus, mocht het ooit echt iets concreets worden, voor ons beide in een andere tijdsspanne plaats vind dan we los van elkaar bedacht hadden.
Weet je, als hij idd zou zeggen ik maak een eind aan onze relatie, punt, dan snap ik dat ik mij daarbij zal moeten neerleggen. Even los van het feit dat ik daar erg verdrietig van zal zijn.
Maar het is iets waar we met elkaar een moment voor hebben afgesproken om zijn twijfel te bespreken.
En dat vind ik spannend, omdat ik zelf graag zou zien dat onze relatie voort gezet kan worden. En hij veelal, het gevoel van twijfel als iets negatiefs beschouwd, of een gevoel die wijst op het snel moeten nemen van een beslissing.
Maar we zitten er samen in. En ik wil ervoor waken dat ik, vanuit mijn eigen belang, ga pushen of zijn twijfel ga bagatelliseren.
Nu ik iedereen zijn reacties ook doorlees, ga ik dit gesprek ook meer in met het idee dat het moet zorgen voor duidelijkheid. Waarbij ik mijzelf zeker ook niet moet vergeten. En bij mijzelf hoort ook mijn gezin
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
