Relaties
alle pijlers
Gesprek voeren over zijn twijfel over een toekomst samen
woensdag 25 september 2024 om 11:15
Hi allemaal,
Even van mij afschrijven en behoefte aan advies of tips
Ik ben een vrouw van 37, ik heb 3 kinderen van 18, 13 en 7 jaar.
Sinds 2 jaar gescheiden en sinds een jaar aan het daten met een hele leuke man.
Hij is 55 en heeft een kind van 17.
Ik ben ontzettend verliefd op hem en voor zover ik weet, ook hij op mij.
We kennen elkaar van het boksen, we sporten graag samen, kunnen heel goed praten met elkaar, met elkaar lachen, enz.
Ik heb mijn kinderen om de week. In de andere week ben ik volledig bij hem. In de week met mijn kinderen zie ik hem regelmatig tijdens bokstrainingen en tussendoor voor een wandeling of met een kop koffie.
Ik heb goed contact met zijn kind. Andersom is er geen contact met mijn kinderen. Enkel mijn oudste van 18 is op de hoogte dat ik date.
Maar mijn vriend geeft nu sinds een tijdje aan dat hij twijfelt vanwege de toekomst.
Hij is op t punt dat hij er naar uit kijkt dat zijn kind oud genoeg is om haar eigen pad te gaan. En dat dat zorgt voor een bepaalde mate van vrijheid waar hij naar uit kijkt. Meer rust in huis, makkelijker kunnen doen wat je wilt en vaker naar het buitenland op vakantie of eropuit.
Hij zou heel graag willen samenwonen e.d.
Zijn twijfel is er omdat zijn toekomstbeeld waar hij naar uitkijkt niet haalbaar is vanwege mijn nog jongere kinderen.
We hebben dit gesprek een aantal keer geprobeerd te voeren maar merken dat wij dit beide lastig vinden. Mede omdat in mijn optiek hij hier best zwart/wit in is, als het over de toekomst gaat. Want los van dat (natuurlijk belangrijke) stuk, zien wij geen enkele reden om een punt achter de relatie te zetten.
Nu willen we aankomend weekend hier in alle rust over gaan praten.
Ik merk alleen dat ik al heel snel in de gedachten van, we gaan er straks niet uitkomen en dan raak ik hem kwijt, schiet.
Waardoor ik heel erg mijn best ga doen om hem te overtuigen.
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik zie voor me dat we de komende jaren latten. Waarbij over enige tijd de jongste kinderen van mij ook kennis gaan maken met hem. Waardoor we de week dat de kinderen bij mij zijn ook af en toe bijvoorbeeld samen kunnen eten of elkaar ook soms bij mij thuis kunnen zien.
Ik vind op den duur samenwonen ook heel fijn maar ik vind het ook ok om daar mee te wachten tot dat de jongste 17/18 is.
Al vind ik dit ook lastig omdat ik nu eenmaal niet weet hoe die band gaat zijn tussen mijn kinderen en hem, misschien is die wel hartstikke goed en kan samenwonen daardoor eerder.
Ik zie mogelijkheden voor korte vakanties buiten hoogseizoen in de week dat de kinderen niet bij mij zijn en verder op in de toekomst misschien ook wel eens wat langer aangezien mijn oudste een stuk ouder zijn en mogelijk wel eens de jongste een week kunnen laten logeren.
Ik wil zelf ook heel graag naar het buitenland verhuizen en zie dat ook zeker zitten samen met mijn vriend.
In zijn visie is dat allemaal niet mogelijk, in mijn visie is dat wel zo, alleen op een later moment dan hij had gehoopt.
En natuurlijk wel daarnaast het feit dat door de leeftijd van mijn kinderen en nu mensen zijn waar rekening mee gehouden moet worden met het maken van plannen. Dat stukje vrijheid is daardoor idd anders.
Ik hoop eigenlijk dat we tijdens dit gesprek duidelijk kunnen krijgen wat we nu beide voor de toekomst voor ogen hadden. En dan kijken of dat we beide kunnen leven met de alternatieve die er zijn. Wat mijn inziens met name het verschil in tijd is. En of hij dus ok is met vertraging.
Maar vraag ik dan teveel van hem? Is het onredelijk vanuit mijn kant. Ik vind het zelf ook gewoon erg lastig om te begrijpen dat hij nadenkt over het verbreken van de relatie terwijl we in het hier en nu zo onwijs goed met elkaar gaan.
Ik ben gewoon bang dat hij nu de keus gaat maken om de relatie te beëindigen omdat hij van mening is, dat omdat hij over dit stuk twijfelt er geen toekomst is voor ons. En het voor hem voelt alsof we ons hoofd in het zand steken door dit onderwerp en de beslissing hierover voor ons uit te schuiven.
Geen flauw idee of dit beetje te lange verhaal logisch te begrijpen is. Maar misschien heeft iemand een soort gelijk iets meegemaakt of inzichten die je kan delen.
Liefs babs
Even van mij afschrijven en behoefte aan advies of tips
Ik ben een vrouw van 37, ik heb 3 kinderen van 18, 13 en 7 jaar.
Sinds 2 jaar gescheiden en sinds een jaar aan het daten met een hele leuke man.
Hij is 55 en heeft een kind van 17.
Ik ben ontzettend verliefd op hem en voor zover ik weet, ook hij op mij.
We kennen elkaar van het boksen, we sporten graag samen, kunnen heel goed praten met elkaar, met elkaar lachen, enz.
Ik heb mijn kinderen om de week. In de andere week ben ik volledig bij hem. In de week met mijn kinderen zie ik hem regelmatig tijdens bokstrainingen en tussendoor voor een wandeling of met een kop koffie.
Ik heb goed contact met zijn kind. Andersom is er geen contact met mijn kinderen. Enkel mijn oudste van 18 is op de hoogte dat ik date.
Maar mijn vriend geeft nu sinds een tijdje aan dat hij twijfelt vanwege de toekomst.
Hij is op t punt dat hij er naar uit kijkt dat zijn kind oud genoeg is om haar eigen pad te gaan. En dat dat zorgt voor een bepaalde mate van vrijheid waar hij naar uit kijkt. Meer rust in huis, makkelijker kunnen doen wat je wilt en vaker naar het buitenland op vakantie of eropuit.
Hij zou heel graag willen samenwonen e.d.
Zijn twijfel is er omdat zijn toekomstbeeld waar hij naar uitkijkt niet haalbaar is vanwege mijn nog jongere kinderen.
We hebben dit gesprek een aantal keer geprobeerd te voeren maar merken dat wij dit beide lastig vinden. Mede omdat in mijn optiek hij hier best zwart/wit in is, als het over de toekomst gaat. Want los van dat (natuurlijk belangrijke) stuk, zien wij geen enkele reden om een punt achter de relatie te zetten.
Nu willen we aankomend weekend hier in alle rust over gaan praten.
Ik merk alleen dat ik al heel snel in de gedachten van, we gaan er straks niet uitkomen en dan raak ik hem kwijt, schiet.
Waardoor ik heel erg mijn best ga doen om hem te overtuigen.
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik zie voor me dat we de komende jaren latten. Waarbij over enige tijd de jongste kinderen van mij ook kennis gaan maken met hem. Waardoor we de week dat de kinderen bij mij zijn ook af en toe bijvoorbeeld samen kunnen eten of elkaar ook soms bij mij thuis kunnen zien.
Ik vind op den duur samenwonen ook heel fijn maar ik vind het ook ok om daar mee te wachten tot dat de jongste 17/18 is.
Al vind ik dit ook lastig omdat ik nu eenmaal niet weet hoe die band gaat zijn tussen mijn kinderen en hem, misschien is die wel hartstikke goed en kan samenwonen daardoor eerder.
Ik zie mogelijkheden voor korte vakanties buiten hoogseizoen in de week dat de kinderen niet bij mij zijn en verder op in de toekomst misschien ook wel eens wat langer aangezien mijn oudste een stuk ouder zijn en mogelijk wel eens de jongste een week kunnen laten logeren.
Ik wil zelf ook heel graag naar het buitenland verhuizen en zie dat ook zeker zitten samen met mijn vriend.
In zijn visie is dat allemaal niet mogelijk, in mijn visie is dat wel zo, alleen op een later moment dan hij had gehoopt.
En natuurlijk wel daarnaast het feit dat door de leeftijd van mijn kinderen en nu mensen zijn waar rekening mee gehouden moet worden met het maken van plannen. Dat stukje vrijheid is daardoor idd anders.
Ik hoop eigenlijk dat we tijdens dit gesprek duidelijk kunnen krijgen wat we nu beide voor de toekomst voor ogen hadden. En dan kijken of dat we beide kunnen leven met de alternatieve die er zijn. Wat mijn inziens met name het verschil in tijd is. En of hij dus ok is met vertraging.
Maar vraag ik dan teveel van hem? Is het onredelijk vanuit mijn kant. Ik vind het zelf ook gewoon erg lastig om te begrijpen dat hij nadenkt over het verbreken van de relatie terwijl we in het hier en nu zo onwijs goed met elkaar gaan.
Ik ben gewoon bang dat hij nu de keus gaat maken om de relatie te beëindigen omdat hij van mening is, dat omdat hij over dit stuk twijfelt er geen toekomst is voor ons. En het voor hem voelt alsof we ons hoofd in het zand steken door dit onderwerp en de beslissing hierover voor ons uit te schuiven.
Geen flauw idee of dit beetje te lange verhaal logisch te begrijpen is. Maar misschien heeft iemand een soort gelijk iets meegemaakt of inzichten die je kan delen.
Liefs babs
donderdag 26 september 2024 om 13:33
Nee, dat was het zeker niet.
Helaas loopt niet alles in het leven wat we voor onszelf wensen.
Maar gelukkig zijn mensen veerkrachtig
En in mijn geval ben ik dat ook, waardoor ik ook kracht en een hele hoop levenservaring mag meedragen. Waar ik met regelmaat dankbaar gebruik van maak.
En soms dan weet ik t ook even niet meer, ik doe inprincipe ook maar wat
En dan is het fijn om via een forum als dit op zoek te gaan naar andere inzichten, advies of goede gesprekken.
donderdag 26 september 2024 om 13:46
Dit inderdaad. Ik vroeg het je ook al eerder.
Wanneer denk je dat je naar het buitenland zou kunnen vertrekken?
Wacht je nog 15 jaar of ga je eerder met het idee dat als je jongste dan nog niet op eigen benen staat ze fulltime bij haar vader gaat wonen en in de vakanties jouw kan op komt.
Ik denk dat hij je partner daar ook wel antwoord op wil dit weekend.
jojojo wijzigde dit bericht op 26-09-2024 13:50
6.18% gewijzigd
donderdag 26 september 2024 om 13:48
Wat mooi en goed dat je zo zorgvuldig bent in het voorstellen aan je kinderen.
Jullie zitten in een andere levensfase. Zijn kind gaat straks het huis uit en daar groei je als ouder ook in mee. Ik vraag me toch af of hij het andere tijdspad te overbruggen vindt. De mensen die ik ken die daadwerkelijk succesvol gaan emigreren bereiden dit ook echt jaren en jaren van te voren al voor. Dat jij het misschien ooit ook wil, terwijl hij nu al in de 50 is, lijkt mij voor hem best wel onzeker. (Ik vul het in hè) nu de eerste verliefdheid wat gaat zakken is het sowieso het moment om na te denken over hoe ziet de toekomst er dan uit. De roze bril gaat af en wil hij dan ook weer echt de commitment van een gezinsleven? Los van het emigreren.
Jullie zitten in een andere levensfase. Zijn kind gaat straks het huis uit en daar groei je als ouder ook in mee. Ik vraag me toch af of hij het andere tijdspad te overbruggen vindt. De mensen die ik ken die daadwerkelijk succesvol gaan emigreren bereiden dit ook echt jaren en jaren van te voren al voor. Dat jij het misschien ooit ook wil, terwijl hij nu al in de 50 is, lijkt mij voor hem best wel onzeker. (Ik vul het in hè) nu de eerste verliefdheid wat gaat zakken is het sowieso het moment om na te denken over hoe ziet de toekomst er dan uit. De roze bril gaat af en wil hij dan ook weer echt de commitment van een gezinsleven? Los van het emigreren.
donderdag 26 september 2024 om 13:59
En dan laat je je drie kinderen, ( later misschien nog kleinkinderen ) ouders, broers, zussen, vrienden en vriendinnen achter ?Babs1987 schreef: ↑26-09-2024 13:02Nee hoor. Ik overigens ook niet.
Ik ben in mijn leven tot nu toe om en nabij 28 keer verhuisd.
Ik hecht niet veel waarde aan een huis of spullen. Wel aan mensen om mij heen waar ik van hou en die van mij houden. :)
Maar als dat kan in de natuur, met een iets warmer klimaat en met een eigen bedrijf dan zou dat zeker bijdragen aan mijn visie van een gelukkig leven.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 september 2024 om 14:04
Dat weet ik nog helemaal niet.jojojo schreef: ↑26-09-2024 13:46Dit inderdaad. Ik vroeg het je ook al eerder.
Wanneer denk je dat je naar het buitenland zou kunnen vertrekken?
Wacht je nog 15 jaar of ga je eerder met het idee dat als je jongste dan nog niet op eigen benen staat ze fulltime bij haar vader gaat wonen en in de vakanties jouw kan op komt.
Dat is afhankelijk van best wel wat verschillende factoren idd.
Maar idd, dan gaan we voor het gemak er maar even van uit alsof dit dan idd is zoals ik dit zou doen
En mijn zoon op zn 19de of 23ste bijvoorbeeld niet op kamers zou gaan, of zelf naar het buitenland of what ever.
Maar dat hij bij zijn vader gaat wonen.
Dan woont hij dus bij iemand die net zoveel van hem houd als dat ik doe.
En dan gaan we er voor het gemak maar even ervanuit dat ik niet 24 uur vliegen bij ze vandaan zit, dan zou ik alsnog een goede band met mijn zoon kunnen hebben. Er zijn zat mogelijkheden om contact met elkaar te hebben en betrokken te zijn in elkaars levens.
Maar nogmaals het zit m in de twijfel in het gevoel van vrijheid. Dat is niet enkel op basis van die droom om naar het buitenland te verhuizen. Iets wat ik als ik geen relatie met hem heb ook zelf nog heel graag wil uitvoeren.
Ik ga in elk geval aankomend weekend een gesprek voeren met iemand die belangrijk is in mijn leven om te kijken of dat verenigbaar is met elkaar. En nogmaals, waarbij ik door de verschillende reacties van iedereen ik mij nog meer bewust ben dat dit een gesprek is die mogelijk niet verenigbaar is. Dat maakt mij of mijn vriend niet goed of fout, maar 2 mensen die aan het onderzoeken zijn of zij samen kunnen bouwen aan een toekomst.
En dat blijf ik gewoon spannend vinden
donderdag 26 september 2024 om 14:25
Ik vind het nogal wat dat je er nu al mee bezig bent hoe oud/jong de kinderen de deur uitgaan zodat je met zijn ‘buitenland’ idee kan meegaan. Zodat je hem kan overtuigen dat de kinderen daarom niet belemmerend zouden zijn maar dat het alleen iets langer duurt. Want je kunt het leuk brengen maar dat is waar het op neerkomt. En ja, ze hebben een vader maar dat maakt jouw rol nog niet minder. Andersom had ik hetzelfde gezegd.
Dus dit alles om deze man te houden, bijzonder.
En als dat lukt is het maar te hopen dat hij dit blijft, want hij is wel een stuk ouder.
Ik heb het idee dat je niet veel bezig bent met wat jij wil (behalve hem ‘houden’ ) en wat het voor jouw toekomst betekent; het leeftijdsverschil, eventueel buitenland en wat dat met de band met je kinderen gaat doen etc.
Je zou bijna denken dat hij de laatste man op aarde is
Dus dit alles om deze man te houden, bijzonder.
En als dat lukt is het maar te hopen dat hij dit blijft, want hij is wel een stuk ouder.
Ik heb het idee dat je niet veel bezig bent met wat jij wil (behalve hem ‘houden’ ) en wat het voor jouw toekomst betekent; het leeftijdsverschil, eventueel buitenland en wat dat met de band met je kinderen gaat doen etc.
Je zou bijna denken dat hij de laatste man op aarde is
donderdag 26 september 2024 om 14:26
donderdag 26 september 2024 om 14:27
Wat zijn precies zijn plannen van naar het buitenland verhuizen? Welke omgeving? Duitsland of België is natuurlijk heel anders dan Spanje. Ook voor de kinderen. Naar die eerste kan je prima een weekend toe en op die manier blijven latten. Dus voor de kinderen verandert er dan niet veel (als je er niet permanent woont). Familie van mij hebben een huisje in het buitenland en die zijn er elke twee weken een paar dagen.
Zou je zelf over 15 jaar in het buitenland willen wonen? En waar ongeveer? En hoe zie je dat gaan met de kinderen? Zonder even over hem na te denken.
Ik snap hem wel, maar uiteindelijk zouden m’n kinderen altijd voorgaan dus ik zou een goeie tussenweg proberen te zoeken of de relatie verbreken.
Zou je zelf over 15 jaar in het buitenland willen wonen? En waar ongeveer? En hoe zie je dat gaan met de kinderen? Zonder even over hem na te denken.
Ik snap hem wel, maar uiteindelijk zouden m’n kinderen altijd voorgaan dus ik zou een goeie tussenweg proberen te zoeken of de relatie verbreken.
donderdag 26 september 2024 om 14:44
Ik merk dat de laatste reacties met name gericht zijn op de laatste zin in dit siltukje van mijn openingspost,
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik begrijp uit sommige reacties dat dit niet een keus is die "jullie" zouden maken. En dat daar een vrij stevige mening aan verbonden is. Dat is ok, alleen ga ik niet proberen om dit laatste zinnetje volledig uit te diepen op dit forum.
Ik denk zelf dat het vooral gaat om wat daarvoor beschreven is. En dat ik op zoek was naar op welke manier ik hier een gesprek over kan voeren, zonder te willen gaan overtuigen, maar wel om oprecht samen te kijken of hetgeen waar hij over twijfelt iets is wat verenigbaar is.
En ik heb hier mooie uitgangspunten en andere visies op terug gekregen.
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik begrijp uit sommige reacties dat dit niet een keus is die "jullie" zouden maken. En dat daar een vrij stevige mening aan verbonden is. Dat is ok, alleen ga ik niet proberen om dit laatste zinnetje volledig uit te diepen op dit forum.
Ik denk zelf dat het vooral gaat om wat daarvoor beschreven is. En dat ik op zoek was naar op welke manier ik hier een gesprek over kan voeren, zonder te willen gaan overtuigen, maar wel om oprecht samen te kijken of hetgeen waar hij over twijfelt iets is wat verenigbaar is.
En ik heb hier mooie uitgangspunten en andere visies op terug gekregen.
donderdag 26 september 2024 om 14:59
Tja, je kan mooi tikken maar je weet echt wel dat wat hij het liefst wil gewoon niet zo leuk en aardig is voor jouw gezin.
Maar jij wil per se bij hem blijven en in je fantasie ben je helemaal niet eerlijk tegen jezelf en doe je ook nog eens je kinderen tekort.
Maar jij wil per se bij hem blijven en in je fantasie ben je helemaal niet eerlijk tegen jezelf en doe je ook nog eens je kinderen tekort.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 26-09-2024 14:59
0.77% gewijzigd
donderdag 26 september 2024 om 14:59
Mensen die veel hebben meegemaakt hebben ook de neiging geen gezonde grenzen te kunnen stellen en op te komen voor hun eigen behoeften.Babs1987 schreef: ↑26-09-2024 13:33Nee, dat was het zeker niet.
Helaas loopt niet alles in het leven wat we voor onszelf wensen.
Maar gelukkig zijn mensen veerkrachtig
En in mijn geval ben ik dat ook, waardoor ik ook kracht en een hele hoop levenservaring mag meedragen. Waar ik met regelmaat dankbaar gebruik van maak.
Ze hebben namelijk elk scenario al geleefd, ze zijn eerder uitgelubberd als een elastiek, dan 'veerkrachtig'.
Wat is jouw scenario voor het leven? Als je zijn wensen volledig buiten beschouwing zou laten. Hoe zien de komende 5/10/15 jaar eruit?
Blijven het altijd 3 eilandjes? Hij met zijn dromen, jij met jouw leven, een stukje met jullie samen.
Alles wat je zegt gaat alleen maar van hem uit. Jij moet weten wat jij wil en nodig hebt van een partner. Van daaruit kun je een gesprek gaan voeren wat hij wil en nodig heeft.
dropdrop wijzigde dit bericht op 26-09-2024 15:02
11.72% gewijzigd
donderdag 26 september 2024 om 15:00
Nope.Maris_90 schreef: ↑26-09-2024 14:26Ben ik de enige die het echt mega naïef vind om te denken dat zijn/ jouw kinderen wel zsm uitvliegen (zodat jullie kunnen samenwonen of naar het buitenland) terwijl er een giga huizencrisis is en je in sommige plekken 20 jaar mag gaan wachten tot je een huisje hebt?
donderdag 26 september 2024 om 15:11
ik denk dat het niet verenigbaar is, tenzij hij zijn toekomstplannen in de ijskast zet/overboord gooit of dat jij je kinderen niet meer om de week een hele week hebt.Babs1987 schreef: ↑26-09-2024 14:44Ik merk dat de laatste reacties met name gericht zijn op de laatste zin in dit siltukje van mijn openingspost,
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik begrijp uit sommige reacties dat dit niet een keus is die "jullie" zouden maken. En dat daar een vrij stevige mening aan verbonden is. Dat is ok, alleen ga ik niet proberen om dit laatste zinnetje volledig uit te diepen op dit forum.
Ik denk zelf dat het vooral gaat om wat daarvoor beschreven is. En dat ik op zoek was naar op welke manier ik hier een gesprek over kan voeren, zonder te willen gaan overtuigen, maar wel om oprecht samen te kijken of hetgeen waar hij over twijfelt iets is wat verenigbaar is.
En ik heb hier mooie uitgangspunten en andere visies op terug gekregen.
Het enige wat wel mogelijk is, is vakantie buiten de schoolvakanties als dat kan in overleg met je ex of alleen in de week dat de kinderen bij hun vader zijn.
Maar samenwonen houdt in dat hij in een gezin met jongere kinderen komt en hij niet vrij is zoals hij zou willen. Dus of hij accepteert dat of jij moet zorgen dat er geen gezin is zoals het nu is.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 26 september 2024 om 15:17
Ik denk dat het verstandig is in het gesprek uit te gaan van jouw ideaal en daarin het onderscheid maken tussen in beton gegoten zaken en fluïde zaken.Babs1987 schreef: ↑26-09-2024 14:44Ik denk zelf dat het vooral gaat om wat daarvoor beschreven is. En dat ik op zoek was naar op welke manier ik hier een gesprek over kan voeren, zonder te willen gaan overtuigen, maar wel om oprecht samen te kijken of hetgeen waar hij over twijfelt iets is wat verenigbaar is.
En ik heb hier mooie uitgangspunten en andere visies op terug gekregen.
In beton gegoten is: Je hebt kinderen en je kunt niet eerder emigreren dan wanneer zij op eigen benen staan.
Fluïde is: Samenwonen/latten of een combi van die 2. Ik noem maar wat.
Als hij hetzelfde doet kunnen jullie samen kijken of jullie naar elkaar toe kunnen buigen. Als het goed is hoef jij niet te overtuigen maar ook niet teveel in te leveren.
Als het te ver buigt barst het en dat is ook een optie maar niet meteen de optie waar jullie voor kiezen neem ik aan.
...
donderdag 26 september 2024 om 15:20
Je bent om de week een paar dagen met hem samen, je hebt een jaar een 'relatie' met hem. In zo'n korte tijd is alles nog leuk en nieuw. Hij is wat realistischer dan jij, geeft heel bewust aan dat hij uitkijkt naar de vrijheid die hij heeft. Jij bent een belemmerende factor omdat je zelf ook kinderen hebt waarvan er eentje zwaar onder de vrij recente scheiding heeft geleden en de ander nog heel jong is. Maar nu moet er omdat hij dat wil en jij je roze bril op hebt samengewoond gaan worden. Nee, mijn advies zou zijn om dat niet te doen. Gun je kinderen een tijd een stabiele basis. Die man is met andere dingen bezig dan met het mede opvoeden van jouw kinderen. Die heeft daar gewoon geen zin in. Andere levensfase. Daarnaast vind ik het in deze tijd heel naïef om maar te denken dat je over een paar jaar naar het buitenland gaat en je kinderen makkelijk hier laat. Moeilijk voor de kinderen maar ook moeilijk voor jou.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
donderdag 26 september 2024 om 15:22
Babs1987 schreef: ↑26-09-2024 14:44Ik merk dat de laatste reacties met name gericht zijn op de laatste zin in dit siltukje van mijn openingspost,
Ik wil bij dit gesprek echt samen kijken naar zijn twijfel.
Hij ziet voor zich dat hij de zorg van in elk geval mijn jongste voor een deel op zich moet gaan nemen omdat hij graag wil samenwonen. En dat hij hierdoor dat stukje qua rust en onafhankelijkheid kwijt raakt. Hij geeft aan moeite te hebben met de omschakeling van een week samen naar een week alleen. Dat hij niet meer buiten hoogseizoen makkelijk op reis kan en heeft daarnaast de wens om over een lange tijd naar het buitenland te verhuizen.
Ik begrijp uit sommige reacties dat dit niet een keus is die "jullie" zouden maken. En dat daar een vrij stevige mening aan verbonden is. Dat is ok, alleen ga ik niet proberen om dit laatste zinnetje volledig uit te diepen op dit forum.
Ik denk zelf dat het vooral gaat om wat daarvoor beschreven is. En dat ik op zoek was naar op welke manier ik hier een gesprek over kan voeren, zonder te willen gaan overtuigen, maar wel om oprecht samen te kijken of hetgeen waar hij over twijfelt iets is wat verenigbaar is.
En ik heb hier mooie uitgangspunten en andere visies op terug gekregen.
Wat zie jij voor oplossing voor je dan?
Hij wil graag samenwonen maar heeft geen behoefte meer aan een jong gezin. Wat heel begrijpelijk is. Sinds 3 maanden merkt hij dat die week samen week niet hem te zwaar valt. De eerste 9 maanden heeft hij niet zo beseft dat hij of moet wennen aan die week op week af of aan het idee dat hij weer samenwoont met een jong gezin. Heel begrijpelijk, eerst ben je verliefd en zit je op een roze wolk, en na die 9 maanden daalde het besef in. Hij twijfelt niet aan jou, hij vindt jou erg leuk en vindt het daarom moeilijk om vanwege deze reden de relatie te verbreken. Maar het is wat het is. Of wennen aan week op week af of over een paar jaar pas met jou en je kinderen samenwonen. Hij mag daarover twijfelen en van daaruit beslissen of hij de relatie verbreekt of niet.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 26 september 2024 om 15:56
Nee hoor, ik begrijp deze wens ook niet. Ik zou het ook niet willen als mijn kinderen wel de deur uit zijn, maar überhaupt, voordat het zo ver is kan nog wel 20 jaar duren en is hij ondertussen bejaardMaris_90 schreef: ↑26-09-2024 14:26Ben ik de enige die het echt mega naïef vind om te denken dat zijn/ jouw kinderen wel zsm uitvliegen (zodat jullie kunnen samenwonen of naar het buitenland) terwijl er een giga huizencrisis is en je in sommige plekken 20 jaar mag gaan wachten tot je een huisje hebt?
donderdag 26 september 2024 om 17:32
Maris_90 schreef: ↑26-09-2024 14:26Ben ik de enige die het echt mega naïef vind om te denken dat zijn/ jouw kinderen wel zsm uitvliegen (zodat jullie kunnen samenwonen of naar het buitenland) terwijl er een giga huizencrisis is en je in sommige plekken 20 jaar mag gaan wachten tot je een huisje hebt?
Nou ja, je kent de financiële situatie niet. Misschien is er wel voldoende geld om een tweede huis in het buitenland te kopen, dan kunnen de kinderen in het huidige huis blijven. Of ze gaan bij hun vader wonen. Ik denk dat er wel een oplossing voor is, al moet natuurlijk de vraag zijn of TO dit moet willen met een man die dan zo’n beetje tegen de 70 is.
Ik denk net als anderen hier dat het gewoon niet gaat werken vanwege het leeftijdsverschil
donderdag 26 september 2024 om 17:37
De kinderen worden groot, krijgen eigen relaties en op een dag zelf kinderen.
Hou je ook rekening met dat scenario? Dat je later ooit oma kan worden en hoe je die rol in wilt en ook kunt vullen op dat moment?
Wat voor oma wil je zijn voor de kinderen van je kinderen?
En hij, hoe ziet hij zichzelf als toekomstige opa?
Neem dat ook mee in de plannen.
Hou je ook rekening met dat scenario? Dat je later ooit oma kan worden en hoe je die rol in wilt en ook kunt vullen op dat moment?
Wat voor oma wil je zijn voor de kinderen van je kinderen?
En hij, hoe ziet hij zichzelf als toekomstige opa?
Neem dat ook mee in de plannen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 26 september 2024 om 18:50
TO is stapelverliefd op deze man en wil nog niet onder ogen zien dat deze man allang is uitgecheckt maar niet zo goed weet hoe hij de relatie moet beëindigen omdat TO er zelfs haar kinderen voor wil 'opofferen' om met hem samen te kunnen blijven.
Het zou hem sieren als hij haar niet langer aan een lijntje houdt.
Het zou hem sieren als hij haar niet langer aan een lijntje houdt.
donderdag 26 september 2024 om 19:12
Er wordt te veel gefocust op de verre toekomst. Emigreren is nog niet van toepassing. Het probleem stelt zich nu al, dat vriend niet veel meer moet bezig zijn met opvoeden en een nieuwe vrijheid zou kunnen ontdekken maar daar ik beperkt wordt door de jonge kinderen van to.
De vraag is of hij dat er voor over heeft.
De vraag is of hij dat er voor over heeft.
donderdag 26 september 2024 om 19:14
Als je stapelverliefd op elkaar bent dan speelt dit niet dan probeer je beiden het te laten werken. Hij heeft al 3 maanden twijfels en eigenlijk gezegd dat hij wil samenwonen maar niet met haar kinderen. Als je stapelverliefd bent dan neem je desnoods de hele familie erbij als je maar bij degene kan zijn waar je stapelverliefd op bent.Purplepeanut schreef: ↑26-09-2024 19:11Dat denk ik niet perse, eerlijk gezegd. Constateren dat jullie verwachtingen cq levensfase niet matcht kan ook als je beide stapelverliefd bent.
donderdag 26 september 2024 om 19:19
stapelverliefd is iets dat een paar maanden duurt, waarbij je alle realiteit kunt wegpoetsen en rechtlullen. Meeste mensen komen daarna met de voetjes op aarde terug en bedenken zich of het leven waar zij van denken gelukkig te worden wel matched met iemand anders manier van leven.
Je kunt iemand nóg zo geweldig vinden, maar als jij je het gelukkigst voelt op de bank met een kopje thee en netflix en de ander ziet zichzelf het liefst 10 maanden per jaar rondtrekken op de fjorden van Ijsland om daar haar passie achterna te gaan (ijslandse fjordengeologie), dan kun je elkaar nog zo leuk vinden, maar 1 vd 2 gaat het niet trekken om dit te laten werken.
Idem voor kinderwensen, migratieplannen of andere vormen van levensinvulling waar niet echt een middenweg voor te vinden is. Denk topsport of een carriere die 500% in het teken staat van beschikbaarheid.
Je kunt iemand nóg zo geweldig vinden, maar als jij je het gelukkigst voelt op de bank met een kopje thee en netflix en de ander ziet zichzelf het liefst 10 maanden per jaar rondtrekken op de fjorden van Ijsland om daar haar passie achterna te gaan (ijslandse fjordengeologie), dan kun je elkaar nog zo leuk vinden, maar 1 vd 2 gaat het niet trekken om dit te laten werken.
Idem voor kinderwensen, migratieplannen of andere vormen van levensinvulling waar niet echt een middenweg voor te vinden is. Denk topsport of een carriere die 500% in het teken staat van beschikbaarheid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
