Relaties
alle pijlers
Gevalletje hopeloos naar een heftig gesprek
woensdag 22 augustus 2007 om 14:51
Eindelijk na lang twijfelen toch besloten om met mijn vriend te praten over mijn onzekerheid, we hebben gister 3uur aan de telefoon gezeten. Hij vraagt aan mij waar ik zo onzeker of bang voor ben, ik ben bang dat het uit gaat, ik wil hem niet kwijt. Nu had hij het over verlatingsangst en ja ik heb de topic gelezen en inderdaad er zijn heel veel overeenkomsten, ik heb verlatingsangst. Nu maakte hij een opmerking naar mij van 'waarom ben je nou zo bang dat het uit gaat?', er zijn meer jongens als ik. Hij denkt er heel makkelijk over, een beetje te makkelijk naar mijn zin. Hij geeft aan dat hij al zoveel x gekwetst is en er rekening mee houdt dat het wel eens over zou kunnen gaan, hij houdt er rekening mee zodat hij wat zekerder in een relatie kan staan, hij ziet het als een samenlevingscontract, waarom sluiten stellen een samenlevingscontract op, uit voorzorg dat het weleens over zou kunnen zijn. Er waar zit mijn zelfvertrouwen of vertrouwen nu weer in deze relatie, ergens onderaan de ladder, verdorie hij kwetst mij met die opmerking, ben ik maar een bevlieging? Hij zegt ook wel dat hij van me houdt, dat hij het heeft getroffen met mij en mij niet kwijt wil maar sorry hoor wat moet ik nou van deze opmerking denken? Ik weet het niet meer! Graag hoor ik jullie mening!
vrijdag 24 augustus 2007 om 00:44
Meiden , wat afschuwelijk als elke actie , of gebrek aan actie , zo geanaliseerd wordt.... en als je zelf "moet " nadenken bij alles wat je doet.... is dat bij elke relatie zo geweest ? Hadden jullie dat bijv. ook met vriendinnen , dat jullie dachten dat ze niet meer je beste vriendin was, of is dat puur alleen in een relatie zo ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 24 augustus 2007 om 01:55
Nu dit weer! Ik kon het niet laten, bel hem op. Ik vraag stoor ik en wat krijg ik als antwoord 'ja'. Ik ben een examen aan het maken ik bel dalijk terug, oke prima. Ik ben naar bed gegaan. ik schrik wakker meneer heeft niet gebeld. Ik bel hem op en hij ligt te pitten op de bank. Ik vraag lukt het? 'zo spannend is het examen niet, hoor'. Verder alles goed? 'Ja hoor', hij is zo kortaf. Ik zeg moet ik ophangen of zo? 'Moet jij weten'. Ik zeg ik wil je succes wensen voor morgen en met mij gaat alles goed hoor, zei ik geirriteerd. Ik zou vandaag een sollicitatie gesprek hebben ging helaas niet door dus ik vertel dat zo en het doet hem totaal niets dat hij daar geen erg in heeft gehad. Ik zeg ik had wel een telefoontje verwacht, geen antwoord erop, stil aan de overkant zeg maar. Ik voel gewoon dat hij afstand neemt. Ik zeg gaat onze afspraak nog door, ja die gaat door. Das fijn maar het is nog geen 18.00uur dus ik ben benieuwd of hij zijn afspraak ook daadwerkelijk nakomt. Ik schrijf het nu maar van me af want ik ben geneigd hem te bellen en hem te confronteren met het feit dat hij me kwetst, volgens mij heeft hij hier absoluut geen boodschap aan maar die conclusie mag ik niet trekken. Ik ben zeker van plan om hem morgen te confronteren face to face, nu wil ik de onderste kan boven. Hij heeft er volgens mij geen zin meer in maar hou me dan ook niet aan het lijntje. Ik begin ook steeds meer te twijfelen of zijn liefde echt voor mij is. Het gekke is ik ben helemaal niet verdrietig wel boos.
vrijdag 24 augustus 2007 om 01:59
Teddy , sommige mensen zijn niet zo gezellig als ze wakker gebeld worden.......die zijn bezig mens te worden en hebben geen erg in jouw sollicitatie....
Als je ruzie wilt moet je hem inderdaad NU direct meteen opbellen , weet je ook wat je om 18.00 gaat doen.niets, waarschijnlijk.
Adem in , adem uit, meid.
Als je ruzie wilt moet je hem inderdaad NU direct meteen opbellen , weet je ook wat je om 18.00 gaat doen.niets, waarschijnlijk.
Adem in , adem uit, meid.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 24 augustus 2007 om 02:07
Hij is in slaap gevallen.......dat is nou niet echt moedwillig kwetsen,dat is bek-af zijn.
Je maakt hem wakker, godskanon.....dan ben je niet meteen into prietpraat .
Je gedrag laat je hem niet zien : juist wel.......je gedachtes niet ; maar je gedrag ECHT WEL .
Je maakt hem wakker, godskanon.....dan ben je niet meteen into prietpraat .
Je gedrag laat je hem niet zien : juist wel.......je gedachtes niet ; maar je gedrag ECHT WEL .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 24 augustus 2007 om 22:50
Teddy80, wat ik uit je verhaal op maak is dat je je eigenlijk al afgewezen voelde toen hij de eerste keer dat je belde niet met je wilde praten i.v.m. dat examen.
Waarschijnlijk was hij daar erg op gefocussed en mannen kunnen sowieso minder goed twee dingen tegelijk, dus dan is het ook echt omschakelen, want hij zit met zijn hoofd bij dat examen.
Ik merk ook dat je enigszins verongelijkt reageert met 'moet ik ophangen ofzo?'. Je wilt eigenlijk horen dat hij heel blij is dat je belt, maar inderdaad, hij is net wakker, is laat nog bezig geweest met dat examen en heeft gewoon even iets anders aan zijn hoofd. Het lijkt me sterk dat hij het uit wil maken.
Je reageert inderdaad erg gekwetst dat hij je sollicitatie gesprek is vergeten. Misschien kun je het iets luchtiger houden en wat minder snel gepikeerd of verongelijkt reageren. Ik begrijp wel dat het door het gevoel van afwijzing komt, maar vaak door dat soort opmerkingen kan je vriend het toch benauwd krijgen, alsof hij steeds op zijn hoede moet zijn dat hij niet iets vergeet of dat hij op de verkeerde manier reageert.
Je had misschien in het eerste telefoongesprek al kunnen zeggen 'hee, ik snap dat je nu met dat tentamen zit, ik ga zo slapen, dus ik wens je vast veel succes, spreek je morgen wel weer'.
Hoop dat je het niet als kritiek opvat, maar meer ziet als een steun in de rug. Is hij zijn afspraak nagekomen? Hebben jullie het nog over gisteravond gehad?
Waarschijnlijk was hij daar erg op gefocussed en mannen kunnen sowieso minder goed twee dingen tegelijk, dus dan is het ook echt omschakelen, want hij zit met zijn hoofd bij dat examen.
Ik merk ook dat je enigszins verongelijkt reageert met 'moet ik ophangen ofzo?'. Je wilt eigenlijk horen dat hij heel blij is dat je belt, maar inderdaad, hij is net wakker, is laat nog bezig geweest met dat examen en heeft gewoon even iets anders aan zijn hoofd. Het lijkt me sterk dat hij het uit wil maken.
Je reageert inderdaad erg gekwetst dat hij je sollicitatie gesprek is vergeten. Misschien kun je het iets luchtiger houden en wat minder snel gepikeerd of verongelijkt reageren. Ik begrijp wel dat het door het gevoel van afwijzing komt, maar vaak door dat soort opmerkingen kan je vriend het toch benauwd krijgen, alsof hij steeds op zijn hoede moet zijn dat hij niet iets vergeet of dat hij op de verkeerde manier reageert.
Je had misschien in het eerste telefoongesprek al kunnen zeggen 'hee, ik snap dat je nu met dat tentamen zit, ik ga zo slapen, dus ik wens je vast veel succes, spreek je morgen wel weer'.
Hoop dat je het niet als kritiek opvat, maar meer ziet als een steun in de rug. Is hij zijn afspraak nagekomen? Hebben jullie het nog over gisteravond gehad?
vrijdag 24 augustus 2007 om 23:05
Blijfgewoonbianca, het is inderdaad afschuwelijk en heel vermoeiend. Ik had het in mijn vorige relatie veel minder, maar dat was een man die veel minder een eigen leven had, we zaten vanaf dag 1 al zo'n beetje elke dag bij elkaar en ik heb me aan hem waarschijnlijk nooit zo gehecht als dat ik nu aan mijn vriend doe.
Mijn huidige vriend is veel onafhankelijker, is graag met mij samen, maar ook heel graag alleen op zijn tijd heeft een brede vrienden -en kennissenkring. Allemaal heel normaal, maar ik ben hier niet aan gewend en moet hiermee leren omgaan.
Mijn psych vergelijkt het met een kind dat bij zijn ouders wil blijven en in paniek raakt als zijn vader of moeder de kamer uitgaat.
Bij mij is er in mijn jeugd iets niet goedgegaan met de hechting, waardoor ik nog steeds datzelfde gevoel krijg, alleen nu als mijn vriend 'uit beeld' gaat. Het is zelfs zo erg dat ik dus al niet rustig kan doorslapen als hij 's nachts uit bed gaat, of als hij later naar bed gaat dan ik, ik word dan heel onrustig.
Ik reageer dus voor een deel nog zoals een kind zou reageren en ik ben nu bezig om dat kinderlijke deel te herkennen en me daarover heen te zetten, mezelf ook toe te spreken op die momenten.
Ik kan van mijn vriend niet verwachten dat hij dezelfde toewijding heeft als een ouder voor zijn kind heeft, dat is voor hem veel te benauwend. Veel relaties van mensen met verlatingsangst lopen daarop ook stuk.
Ik heb dus momenten dat ik heel volwassen reageer en me niet afgewezen voel als mijn vriend geen tijd heeft of geen zin heeft om te bellen of te moe is, ik hoop dat die momenten uiteindelijk steeds meer gaan overheersen, ik wil namelijk echt graag van die angst en paniek af.
Mijn huidige vriend is veel onafhankelijker, is graag met mij samen, maar ook heel graag alleen op zijn tijd heeft een brede vrienden -en kennissenkring. Allemaal heel normaal, maar ik ben hier niet aan gewend en moet hiermee leren omgaan.
Mijn psych vergelijkt het met een kind dat bij zijn ouders wil blijven en in paniek raakt als zijn vader of moeder de kamer uitgaat.
Bij mij is er in mijn jeugd iets niet goedgegaan met de hechting, waardoor ik nog steeds datzelfde gevoel krijg, alleen nu als mijn vriend 'uit beeld' gaat. Het is zelfs zo erg dat ik dus al niet rustig kan doorslapen als hij 's nachts uit bed gaat, of als hij later naar bed gaat dan ik, ik word dan heel onrustig.
Ik reageer dus voor een deel nog zoals een kind zou reageren en ik ben nu bezig om dat kinderlijke deel te herkennen en me daarover heen te zetten, mezelf ook toe te spreken op die momenten.
Ik kan van mijn vriend niet verwachten dat hij dezelfde toewijding heeft als een ouder voor zijn kind heeft, dat is voor hem veel te benauwend. Veel relaties van mensen met verlatingsangst lopen daarop ook stuk.
Ik heb dus momenten dat ik heel volwassen reageer en me niet afgewezen voel als mijn vriend geen tijd heeft of geen zin heeft om te bellen of te moe is, ik hoop dat die momenten uiteindelijk steeds meer gaan overheersen, ik wil namelijk echt graag van die angst en paniek af.
