Gevoel versus verstand!

Herkenning ja. Mensen 'durven' vaak pas na een scheiding met hun verhalen te komen (best logisch, de boodschapper wordt vaak onthoofd en zeker als de relatie nog niet over is).

Tjsa, het zal af en toe best even slikken zijn, maar zie het als weer een bevestiging van je goede beslissing.

Ze doen het tenslotte niet om je te kwetsen.

Ja idd zie het als bevestiging van jouw goede keuze om alleen verder te gaan. Kijk vooruit, je zit nu nog midden in de perikelen, maar als straks alles is afgerond, kun je ook echt weer vooruit en dit achter je laten. Dat gevoel wat je hebt is een soort rouwgevoel, daar moet je doorheen. Probeer positieve energie in het nieuwe te steken, en probeer de negatieve energie die je van al die verhalen krijgt achterwege te laten. Zeg ook gerust tegen mensen, ik hoef dat allemaal niet meer te horen, te weten, mijn gevoel is helemaal bevestigd, en ik ga me nu richten op de toekomst.Het is zo jammer voor jezelf dat nu je eindelijk voor jezelf hebt gekozen, je nog ellendig voelt voor wat er in het verleden is gebeurt. Probeer het andersom te draaien, ik weet wat ik achter me laat, en het kan me alleen maar beter gaan in de toekomst. Hij is de moeite niet meer waard om je druk over te maken, iemand die je zo behandeld heeft , toch?? Dus maak je druk om de nieuwe leuke dingen die komen gaan. Wens je heel veel succes!!

Ja Sanne, herkenning hoor. Je gaat je realiseren in welke beerput je hebt moeten leven en wat je je allemaal aan hebt laten leunen in de naam van de liefde. Het is een fase die hoort bij uit elkaar zijn. Woede en realisatie.



Wees voorzichtig met die verhalen die je nu hoort. Ik heb mensen op een gegeven monent gevraagd om er mee op te houden ze te vertellen. Wat had ik er nog aan? Ik wist al lang dat mijn ex vreemdging. Ik had eigenlijk geen behoefte aan verhalen dat hij spannende partykleding bij zijn beste vriend had liggen, zich bij die vriend omkleedde en in latex broekjes en ondergoed met gaten er in op housefeesten rondliep. Dat het niet klopte wist ik zelf al lang, de details zijn niet zo heel belangrijk.



Als men het allemaal al wist en eigenlijk niet kon wachten het me te vertellen, dan hadden ze dat moeten doen terwijl ik nog een relatie had met die man. Ze konden toen hun mond houden omdat ze niet wilden stoken, ik zag het nut er niet van in dat ik diezelfde verhalen achteraf wel te horen kon krijgen. Iedere keer moest ik weer een week nadenken, soms misselijk zijn en niet slapen als er weer een lijk uit de kast kwam vallen. Na verloop van tijd wist ik het wel. KLaar.



Gebruik - zoals de anderen al schreven - deze fase om dóór te kunnen. Je hebt geleerd van deze relatie, het is geen weggegooide tijd. Spijt hebben van een liefde, dát is pas echt zonde. Het zal je niet meer gebeuren want jij weet nu waar je grenzen liggen en je zult niemand meer toestaan daar overheen te gaan.



Wat ik nu ga zeggen is keihard maar neem van me aan dat ik het heel goed bedoel en het is een advies wat ik ooit kreeg en waar ik veel aan had; Verdriet is goed, huilen is prima maar niet jezelf zielig gaan vinden, je was er zelf bij tenslotte en hoewel niemand je zoveel pijn zou moeten doen heb jij dat lang toegestaan. Wees dus trots op het feit dat je voor jezelf hebt gekozen want het was blijkbaar heel zwaar om uit een voor jou ongezonde relatie te stappen.



Dat heb je dus heel goed gedaan!



(f)

Lieve Sanne,



Begrijp helaas maar al te goed wat je bedoeld .

Sluit me helemaal aan bij Wipkipje , Ookdatnog en Eleonore.

Dit is iets waar je door heen moet en dat kost pijn, verdriet en vooral tijd.

Het is inderdaad een rouwproces,maar geloof me, je komt er doorheen meid.

Bedenk dat je de juiste beslissing hebt genomen.

Heel veel sterkte .

Ben het helemaal met eleonora eens. Je hebt er niks meer aan om al die details te weten, dus vraag vertel mensen dat ook als ze er weer eens over beginnen.



Waar het nu om gaat is dat JIJ gelukkig wordt en weer een fijn leven opbouwt. Daar ben je nu al lekker mee bezig, en ga zo door! Hij verdient het niet om je daar nog bezig mee te houden, ook al begrijp ik dat het iedere keer weer een klap voor je is om iets naars over hem te horen. Wees sterk en kies voor jezelf.

Tips? Nee eigenlijk niet. Het is zo'n fase waar je doorheen moet, maar daar heb je eigenlijk bar weinig aan nu.

Zelf heb ik ook in zo'n situatie gezeten, de relatie is over, dingen moeten geregeld worden en mensen komen met hun verhalen. Je hebt er eigenlijk niks aan om die verhalen te horen, ze zijn juist op dat moment zo kwetsend. Juist op dat moment heb je behoefte aan troost en mensen menen dat te kunnen geven met dergelijke verhalen.

Het is zo'n verdrietige fase waar je nu in zit,maar echt wanneer je dadelijk weer het heft in eigen handen hebt, dan wordt je leven o zo vele malen prettiger dan nu. Dan merk je direct hoe fijn het is om overgeleverd te zijn aan alleen je eigen problemen.

Hoe bevrijdend het leven echt is.

Mijn leven leek een waar feest op het moment dat ik mijn eigen deur achter me dichtsloeg. Alles, maar ook alles werd zoveel minder gecompliceerd.

Focus je daarop Sanne, straks is het allemaal vele malen beter!

Sterkte!

Sanne, nogmaals, ik begrijp je heel goed en het ís ook heel rot en het ís een reden om lekker om te janken. Ik hoop alleen voor jou dat je energie krijgt in deze fase. Energie van het feit dat jij dus een voor jou goede keuze hebt gemaakt, ook al was het verleden nog zo rot, je gaat nu vooruit en niet meer terug.



En natuurlijk draaikont je ex en ligt het aan jou. Dat is dan weer zijn waarheid en zíjn overlevingsmechanisme. Zo lost hij zijn zaken op. Jij doet het op jouw manier en laten we wel wezen, als er twee mensen uit elkaar gaan geven die twee mensen negen van de tien keer elkaar de schuld van de problemen die er waren. Dat is eigenlijk doodnormaal. Er zijn maar bitter weinig mensen die de hand in hun eigen boezem steken en toegeven zelf een aandeel te hebben in de relatiebreuk.



Mensen die echt niet kunnen bedenken waarom een relatie misgelopen is vertrouw ik ook voor geen meter want die hebben blijkbaar geen radar of een heel laag afgesteld inlevingsvermogen. Een langdurige relatie gaat zelden 'zomaar' over. Er is meestal wel het een en ander aan vooraf gegaan al hoeven dat helemaal geen grote drama's te zijn. Snap je wat ik bedoel?



Laat hem lekker denken en doen wat hij wil. Jij richt je op jou en je kinderen. Vreselijk dat hij zich niets van zijn kinderen aantrekt trouwens. Dat vind ik echt erg. Het sterkt jou denk ik alleen maar in je keuze maar voor je kinderen vind ik het bijzonder triest.

Je verhaal is herkenbaar, ik heb dan wel geen kinderen, maar wat je over je ex man schrijft herken ik zeker. Helaas moet je door sommige fasen heen, daar kun je niet omheen. Maar je doet het wel, je loopt er niet voor weg. Des te sneller kun je het allemaal doorlopen. Alleen het achter je laten? Ik vind dat altijd een wat ongelukkige omschrijving, ja het wordt straks echt een onderdeel van je verleden, het speelt dan (gelukkig!) niet meer in het heden. Maar alles wat je meemaakt vormt je en maakt deel uit van de persoon die je nu bent geworden. Daar kun je kracht uithalen (en het lijkt erop dat je dat doet) maar je mag van sommige dingen ook best balen! Alles heeft positieve en negatieve kanten, het positieve is waar je je energie uithaalt en het is belangrijk voor ogen te houden dat het positieve het negatieve moet overstijgen. Maar het negatieve valt niet weg te poetsen helaas. Je staat aan het begin van iets nieuws, waar je zoals je zelf omschrijft al heel lang aan toe bent. En neem het jezelf niet te kwalijk dat je misschien te lang in een situatie hebt gezeten en bent gebleven, die niet het beste voor jou was. Als je ergens middenin zit is het altijd een stuk lastiger om de zaken goed te overzien en ze op een rijtje te zetten. Nu pas kun je meer afstand nemen en kom je bepaalde dingen tot ontdekking (die je misschien eigenlijk al wist) en dit kun je nu meer in een grotere context plaatsen dan toen je er nog midden in zat. Dat heeft iedereen. Je hebt de knoop doorgehakt en bent nu een stap dichterbij jezelf gekomen. Dat is iets om trots op te zijn, daar was lef voor nodig!

Er komt ruimte nu je niet meer bezig bent om te overleven in die relatie, niet meer energie hoeft te stoppen in het negeren of accepteren van dingen die je veel pijn hebben gedaan. En dan rouw je, om wie je was en niet meer bent. Om wat had kunnen zijn en niet heeft mogen zijn. Om de pijn die je jezelf hebt aagedaan omdat je iemand over je grenzen hebt laten gaan. Om alle verwondingen die je niet ten volle hebt kunnen voelen omdat je er nog middenin zat.



Negeer hem, negeer alles wat hij nu nog zegt, negeer dat hij de schuld bij jou wil leggen. Het is onzin en niet de moeite waard van het aanhoren. Verdedig jezelf en je keuzes niet, je hebt ze gemaakt en ze zijn goed. En zorg goed voor jezelf. Geef jezelf de tijd en ruimte om te rouwen. Hoe pijnlijk het ook is, het is goed dat het eruit komt. Wanneer je uitgehuild bent, zul je in staat zijn de draad op te pakken en echt een nieuw leven voor jezelf op te gaan bouwen. En dat verdien je.