Gezellig thuis?

Mijn eerste op jouw vraag? Door je vriend te laten vertrekken.



Maar da's vast niet het antwoord waar je op zit te wachten.



Je zegt dat jet jouw keuze was het kind te houden. Hoe stond / staat hij daar tegenover? Is hij er eigenlijk wel aan toe vader te worden?

Hoe was jullie relatie voor je zwangerschap?

Wat maakt jullie relatie nog de moeite waard om voor te vechten?

Jeetje wat een drama. Helemaal als je hoogzwanger bent met opspelende hormonen enzo. Ik denk dat jouw vriend beetje angstig wordt van de toekomst, het vader worden enzo, en niet weet hoe hij ermee om moet gaan. Dus trekt hij zich terug. Op een niet zo'n leuke manier.

Jij kunt er weinig aan doen vrees ik. De bal ligt bij hem.

Ik zou me zoveel mogelijk op mezelf richten en op de aanstaande bevalling. Niet hard gaan proberen om het gezellig te maken want dat werkt denk ik alleen maar averechts. Makkelijk gezegd voor mij, dat besef ik ook wel hoor, maar uit jouw post lijkt die vriend mij niet zo sympathiek en daardoor zou ik er ook geen moeite mee hebben om hem te negeren. Laat hem maar over de brug komen.



Sterkte!

hallo allemaal.



Moet even mijn hart luchten en heb niemand in de buurt, dus hoop dat er wat mensen online zijn.



Weet niet meer wat ik moet doen. Het lijkt wel of ik niet meer tot mijn vriend kan doordringen. Hij heeft vakantie, slaapt tot tussen-de-middag, duikt achter zijn pc tot 's avonds laat en ik zie hem ongeveer 10 minuten als hij om 6 uur even beneden zijn bord eten komt leegeten.



Als ik iets vraag hoort hij me niet, als ik iets samen wil doen heeft hij geen zin, mijn konijn is een klotebeest, ik ben hoogzwanger (ongepland en was mijn keus om het kindje te houden), en krijg af-en-toe de vraag of zwanger zijn nu nog steeds zo leuk lijkt. Hij heeft soms tot laat vrienden over de vloer, als ik vraag of de muziek uit kan omdat ik nog werk en moet slapen dan gebeurt dat meteen, maar vervolgens moet ik daarna gaan vragen of ook het stemgeluid wat naar beneden kan, want het kletst/schreeuwt gewoon door. Als ik hem even niet goed begrijp is hij meteen geirriteerd en boos en de laatste spontane knuffel/zoen is zeker 4 weken geleden.



Als ik erover begin wordt hij boos. Ik vind het zo niet leuk meer. Iemand die me een hart onder de riem kan steken en tips heeft hoe ik het weer gezellig kan krijgen thuis?

Als je hoogzwanger bent heb je juist mensen om je heen nodig die je een beetje steunen en het is jammer dat je vriend onbereikbaar is op dit moment. Ging jullie relatie voordat je zwanger werd wel goed? En toen je zwanger raakte en het eigenlijk jouw wens was het kind te houden hoe reageerde hij daarop? Als hij eigenlijk niet klaar was voor het vaderschap of als hij diep van binnen vond dat de relatie niet zo lekker liep, kan het zijn dat hij zich in een hoek gedreven voelt en is dit zijn reactie. Je wordt als het ware gestraft door zijn onverschillige gedrag. Hij is zo te horen niet erg betrokken bij de zwangerschap en de binnenkort komende bevalling. Je zult er rekening mee moeten houden dat je alleen kan komen te staan met je kindje. Het zou goed zijn als je een goede vriendin inlicht of je moeder, zodat je emotionele steun en hulp bij de bevalling van hen kan verwachten wanneer je die nodig hebt.

Mijn vraag is ook hoe je vriend tegenover de zwangerschap staat. Is het puur jouw keuze geweest? Was hij het er mee eens of juist niet?



Het komt op mij over dat hij er geen zin in heeft, en misschien wel helemaal geen zin heeft in een kindje.



Veel sterkte!

Pfff... Wat zal jij je alleen voelen!



Het klinkt mij in de oren alsof je vriend een rebelse, kinderachtige periode heeft. Door zich lekker onvolwassen te gedragen tegenover jou, heeft ie het gevoel dat ie controle heeft over zijn leven (of zoiets dergelijks), en ik denk dat het allemaal wel erg dichtbij komt nu jij hoogzwanger bent. The point of no return zeg maar.



Kan je niet proberen om vanavond iets leuks te regelen. Iets lekkers (en makkelijks) te eten maken en de tafel leuk dekken. Daarna leuke film kijken met z´n tweetjes.

Ik noem maar even iets. Dat ie even niet achter de computer zit, en even bij jou is. En als dat goed gaat, gaan jullie met z´n tweetjes naar bed, slapen jullie morgen een beetje uit, staan jullie samen op, en heb je misschien wel even een gelegenheid om met hem te praten. Echt praten...



Schets is het nu erg makkelijk? Of is dit misschien een mogelijkheidje?

Het lijkt me duidelijk dat hij niet uit zichzelf beneden komt zitten met jou...

't Is klote-weer , hij heeft vakantie en jij loopt op alledag met misschien wel wat kwaaltjes en vermoeidheid ....... zou dat mee kunnen spelen ?

Wat voor dingen om samen te doen stel jij voor ? Iets wat hij normaal gesproken heel leuk vindt of "gezellig samen naar Prénatal " ( noem maar wat )

Allereerst: ik vind het rot voor je dat de sfeer in huis zo vervelend is.



Maar, aan de andere kant, je zit in een relatie waarin je aangeeft dat JIJ hebt besloten deze baby te laten komen. Hoe stond je vriend daar tegenover? Misschien straft hij je wel voor die beslissing. Hebben jullie ooit echt goed gepraat, alle voors en tegens afgewogen van een kind? IK zou me ook niet happy voelen als mij het ouderschap werd opgedrongen als ik duidelijk had aangegeven er niet voor te voelen.



Zijn gedrag is verder laakbaar. Ik zou er dan voor hebben gekozen de relatie te verbreken, want nu voegt hij alleen maar stress toe aan een situatie waarin jij al op je tenen loopt. En dat is ook weinig constructief.



Kijk verder maar eens bij de vraag van BGB. Ga je helemaal op in het zwangerschapsgebeuren of is er ook nog ruimte voor jullie relatie? Dat kan ook best meespelen.

Goedemorgen Denna,



Iemand anders schreef al dat je je wel erg alleen moet voelen. Ik moet zeggen dat het me erg aangrijpt wat je schrijft. Ik vind je vriend een lul maar dat komt omdat ik hem natuurlijk niet ken en alleen afga op wat jij over hem verteld. Het is puur een reactie op jouw eenzaamheid die met sprongen op me afkomt, het is vast een beste man verder.



Meid, samen een kind krijgen, dat is zó bijzonder. Jouw vriend wilde eigenlijk niet dat de zwangerschap werd uitgedragen schreef je, hij had liever geen vader geworden en zegt nu de ene keer dat hij het wel leuk vind om vader te worden en de andere keer niet. Wat is er nog wel de moeite waard in jullie relatie? 'Ik hou zo van hem' is daarbij niet voldoende hoor meid. Houden van is meer dan samenwonen en aan elkander gewend zijn geraakt door de jaren heen. Het 'gezellig' hebben en elkaar helemaal het einde vinden door dik en dun is ook een vereiste.



Ik zet het woord gezellig tussen aanhalingstekens omdat jij dat woord zo duidelijk in je openingspost gebruikt. Het klinkt allemaal niet zo gezellig bij jou thuis. Ik vind dat je vriend de indruk wekt zich van je los te maken in plaats van naar je toe te groeien.



Denk je zelf dat dit gedrag spoorslags zal veranderen als de baby er is? Dat hij dan wel rekening houdt met het feit dat er 's nachts gevoed moet worden, dat er gehuild zal worden op momenten dat hij daar misschien helemaal geen zin in heeft en dat avondenlang met je vrienden naar harde muziek luisteren, hard schreeuwen en lachen met de jongens voorlopig tot het verleden zal behoren?



Het eerste jaar van een baby is ontzettend arbeidsintensief, zelfs bij een makkelijk kind. Daarbij is het heel fijn om het samen te doen. Als hij alleen maar in de weg zit en zijn eigen gang gaat kan hij beter verkassen. Wat hoop je, even eerlijk, dat hij als een blad aan een boom zal veranderen als jullie kind er eenmaal is? Ik snap best dat je hem lief vindt maar als je naar je gevoel luistert, wat zegt je gevoel dan? Ga je een leuke vader voor je kind aan hem hebben?

Tja...



Niet de reacties waar ik op gehoopt had misschien, maar vind het fijn dat jullie reageren!

Mag ik vragen waar je op gehoopt had ? Tips om het gezellig te maken ? Of wou je horen dat je beter weg kan gaan ? of ....... 





moeilijk, moeilijk...

Hoe is het nu Denna?