Relaties
alle pijlers
graag jullie mening...
woensdag 7 november 2007 om 09:22
Oh wichie dit is zoo herkenbaar.... Bij ons staat precies ditzelfde verhaal tussen ons in. Alleen is het nog niet zover dat vriend naar het buitenland is, maar dat gaat wel gebeuren komend jaar.
Ik vind het knap hoe jullie erover praten, zonder elkaar te kunnen zien. En uiteindelijk ligt er een onvermijdelijke keuze...
Ik vrees met grote vrezen dat mijn vriend het ook zo zal ervaren als hij voor drie maanden naar het buitenland gaat. En ik vrees met grote vrezen hoe dat gaat aflopen... Ik ben net als jij, ik wil een fijne baan, enzovoorts... maar ik wil ook reizen. Al vind ik reizen en gewoon thuis komen naast wonen/werken iets heel anders!
Lieve schat, veel sterkte hiermee, ik weet hoe kl*te deze situatie is en ik hoop dat je eruit komt. Maar het belangrijkste is dat jij gelukkig bent! Ik zelf zit er wel over te denken om dan vriend een kans te geven, en het een jaar te proberen in het buitenland. Maar ik weet ook dat ik hier een leven achter zou laten waar ik zielsveel van hou. Ik zal het niet kwijtraken, maar ik wil het ook niet achterlaten...
Ik vind het knap hoe jullie erover praten, zonder elkaar te kunnen zien. En uiteindelijk ligt er een onvermijdelijke keuze...
Ik vrees met grote vrezen dat mijn vriend het ook zo zal ervaren als hij voor drie maanden naar het buitenland gaat. En ik vrees met grote vrezen hoe dat gaat aflopen... Ik ben net als jij, ik wil een fijne baan, enzovoorts... maar ik wil ook reizen. Al vind ik reizen en gewoon thuis komen naast wonen/werken iets heel anders!
Lieve schat, veel sterkte hiermee, ik weet hoe kl*te deze situatie is en ik hoop dat je eruit komt. Maar het belangrijkste is dat jij gelukkig bent! Ik zelf zit er wel over te denken om dan vriend een kans te geven, en het een jaar te proberen in het buitenland. Maar ik weet ook dat ik hier een leven achter zou laten waar ik zielsveel van hou. Ik zal het niet kwijtraken, maar ik wil het ook niet achterlaten...
woensdag 7 november 2007 om 09:35
Dit in een mailtje melden vind ik echt niet netjes.... Over zulk soort beslissingen moet je samen praten. Durft hij deze confrontatie niet aan of heeft hij misschien al een beslissing genomen waar jij idd niet inpast?
Als je mijn mening vraagt vind ik dat je voor jezelf een keuze moet maken wat jij wilt. Waar word jij gelukkig van? Wat wil jij met je leven?
Persoonlijk zou ik nooit in het buitenland willen wonen en al helemaal niet elke paar jaar ergens anders. Ik zou dit ook niet voor een jongen overhebben, hoe leuk hij ook is. Ik heb mijn eigen idealen.
Heel veel sterkste en succes en ik hoop dat alles goed afloopt...
Als je mijn mening vraagt vind ik dat je voor jezelf een keuze moet maken wat jij wilt. Waar word jij gelukkig van? Wat wil jij met je leven?
Persoonlijk zou ik nooit in het buitenland willen wonen en al helemaal niet elke paar jaar ergens anders. Ik zou dit ook niet voor een jongen overhebben, hoe leuk hij ook is. Ik heb mijn eigen idealen.
Heel veel sterkste en succes en ik hoop dat alles goed afloopt...
woensdag 7 november 2007 om 09:49
Er is ook een kans dat dit zijn eerste keer in het buitenland is; alles is geweldig, iedereen is in een feeststemming en hij is overdonderd. Dit is natuurlijk niet de realiteit van het dagelijkse leven maar dat ziet hij zelf nog niet in.
Dus nogmaals mijn vraag; in welk buitenland zit hij? Als het "maar" Spanje, Italie of Duitsland is, zou ik onmiddellijk een ticket boeken en erheen gaan. Australië of Amerika wordt al wat lastiger. Dit werkt niet over de mail..
Dus nogmaals mijn vraag; in welk buitenland zit hij? Als het "maar" Spanje, Italie of Duitsland is, zou ik onmiddellijk een ticket boeken en erheen gaan. Australië of Amerika wordt al wat lastiger. Dit werkt niet over de mail..
woensdag 7 november 2007 om 09:54
Ik ken heel veel mensen die stage hebben gelopen in het buitenland of tijdelijk in het buitenland zijn geweest. En ze zeggen allemaal dat het de beste tijd van hun leven was. Nogsteeds hoor ik van die mensen dat ze nog regelmatig reizen, maar ze zijn wel weer met 2 benen op de grond gezet nu ze zijn afgestudeerd en beseffen dat je wel geld moet verdienen om te kunnen reizen.
Wat wil hij dan precies met zijn toekomst?
Hij zal toch ergens een thuisbasis moeten hebben en geld verdienen, toch?
Wat wil hij dan precies met zijn toekomst?
Hij zal toch ergens een thuisbasis moeten hebben en geld verdienen, toch?
woensdag 7 november 2007 om 09:55
Je vriend is helemaal hotel de botel van zijn nieuwe leven en twijfelt aan zijn oude leven. Een heel vaak voorkomend fenomeen bij mensen die ver van hun vaderland en geliefden vandaan zitten. Het is nieuw en uitdagend, iedere dag anders en je wordt gedwongen volkomen andere kanten op te denken dan je normaal gesproken doet. Dat vervreemd je van thuis en dat zie je bij jouw vriend ook heel duidelijk. Hij heeft minder behoefte aan contact met jou, je bent letterlijk en figuurlijk ver weg. Op dit moment ziet hij, als je tussen de regels doorleest, geen toekomst voor jullie samen.
Het valt mij op dat hij niet één keer in de verwijtende sfeer gaat zitten. Jij doet dat wel. Ik kan me dat voorstellen want je krijgt nogal wat over je heen maar het is opvallend dat hij zich alleen richt op hoe hij in het leven staat en zijn wil om jou uit te leggen waarom hij in dat leven voor jou geen rol ziet weggelegd. Jij bent emotioneel maar ook kwaad en je wordt overvallen door zijn gedachtengang waarna je (logisch) meteen allerlei redenen aangeeft waarom leven zoals hij dat wil met jou best mogelijk is.
Gevoelsmatig denk ik dat je vriend gelijk heeft en jij voor jezelf niet een leven van reizen, vaak verhuizen en dergelijke voor je ziet. Daarvoor kent hij je goed genoeg. Het lijkt me tenminste een onderwerp waar jullie al eerder over hebben gesproken met elkaar en het zou me hoogst verbazen als je toen niet uitgeproken hebt wat je écht wilde en dat dat het tegengestelde is van wat je nu wil.
Ik denk dat jij je relatie heel graag wil behouden en daarom bereid bent je aan zijn idealen aan te passen. Daar kan ik hemelaal inkomen, want hij zaagt nu min of meer de poten onder jullie relatie vandaan met zijn statement. En hoewel hij je vraagt om ook jouw mening te geven en met hem van gedachten te wisselen, is duidelijk dat hij hier al een tijd mee rondloopt en zijn mening wel vaststaat eigenlijk.
Pas op met al te toegeeflijk zijn wil ik maar zeggen. Hou vast aan je eigen ideeën en laat je niet meeslepen door zijn euforie. Stel voor om kalm aan te doen en als jullie in februari weer bij elkaar zijn verder te praten over dit onderwerp. Zo ver uit elkaar zulke grote thema's bespreken en zelfs de toekomst van je relatie aan de kaak te stellen, mail lijkt me er niet het medium voor. Die paar maanden kunnen er ook nog wel bij toch?
Laat dit even bezinken meid. Het is ontzettend moeilijk als iemand zo aan het twijfelen slaat en hoe lief hij je duidelijk ook vindt, hij heeft op dit moment een andere toekomst voor ogen dan een toekomst met jou. Dat kan ook weer overgaan, het kan ook doorzetten. Echt zeker weten hoe het verder zal gaan weet je denk ik pas als je elkaar weer recht in de ogen kunt kijken.
Het valt mij op dat hij niet één keer in de verwijtende sfeer gaat zitten. Jij doet dat wel. Ik kan me dat voorstellen want je krijgt nogal wat over je heen maar het is opvallend dat hij zich alleen richt op hoe hij in het leven staat en zijn wil om jou uit te leggen waarom hij in dat leven voor jou geen rol ziet weggelegd. Jij bent emotioneel maar ook kwaad en je wordt overvallen door zijn gedachtengang waarna je (logisch) meteen allerlei redenen aangeeft waarom leven zoals hij dat wil met jou best mogelijk is.
Gevoelsmatig denk ik dat je vriend gelijk heeft en jij voor jezelf niet een leven van reizen, vaak verhuizen en dergelijke voor je ziet. Daarvoor kent hij je goed genoeg. Het lijkt me tenminste een onderwerp waar jullie al eerder over hebben gesproken met elkaar en het zou me hoogst verbazen als je toen niet uitgeproken hebt wat je écht wilde en dat dat het tegengestelde is van wat je nu wil.
Ik denk dat jij je relatie heel graag wil behouden en daarom bereid bent je aan zijn idealen aan te passen. Daar kan ik hemelaal inkomen, want hij zaagt nu min of meer de poten onder jullie relatie vandaan met zijn statement. En hoewel hij je vraagt om ook jouw mening te geven en met hem van gedachten te wisselen, is duidelijk dat hij hier al een tijd mee rondloopt en zijn mening wel vaststaat eigenlijk.
Pas op met al te toegeeflijk zijn wil ik maar zeggen. Hou vast aan je eigen ideeën en laat je niet meeslepen door zijn euforie. Stel voor om kalm aan te doen en als jullie in februari weer bij elkaar zijn verder te praten over dit onderwerp. Zo ver uit elkaar zulke grote thema's bespreken en zelfs de toekomst van je relatie aan de kaak te stellen, mail lijkt me er niet het medium voor. Die paar maanden kunnen er ook nog wel bij toch?
Laat dit even bezinken meid. Het is ontzettend moeilijk als iemand zo aan het twijfelen slaat en hoe lief hij je duidelijk ook vindt, hij heeft op dit moment een andere toekomst voor ogen dan een toekomst met jou. Dat kan ook weer overgaan, het kan ook doorzetten. Echt zeker weten hoe het verder zal gaan weet je denk ik pas als je elkaar weer recht in de ogen kunt kijken.
woensdag 7 november 2007 om 09:56
Ik vind het wel ontzettend lullig om dit zomaar in een mailtje te melden.
Ik zou haast gaan denken dat hij iemand ontmoet heeft daar in het buitenland waar hij erg van onder de indruk is omdat ze zo'n spannend en afwisselen leven heeft als waar hij naar op zoek is.
Ik begrijp dat jullie het er al vaker over hebben gehad en ik vind het gewoon ontzettend vreemd dat hij nu plotseling zo'n mailtje stuurt nadat hij je eerst overladen heeft met berichtjes waarin staat dat hij je zo mist en zoveel van je houdt. Als je zoveel van iemand houdt dan wil je zoiets toch zeker wel persoonlijk bespreken, lijkt me.
Je moet voor jezelf uitzoeken wat jij graag wilt met je leven en of je überhaupt wel een leven wil zoals hij zich dat voorstelt. Waar wordt jij gelukkig van, wat voor leven zal jouw gelukkig maken. Een leven waarin je telkens weer naar een ander land moet verhuizen, telkens weer opnieuw moet beginnen, een nieuwe baan moet zoeken, nieuwe vrienden moet maken etc. Niet iedereen is daartoe bereid, niet iedereen wil dat. En als hij dat zo sterk voelt dan ben ik bang dat je er niets aan veranderen kunt en dan zul je moeten kiezen om met hem mee te gaan of een soort van middenweg zien te vinden zodat jullie bijv. wel voor langere tijd ergens blijven en niet elke 2 jaar of zo verkassen.
Als dat niet lukt en jullie beiden zo'n ander idee hebben over jullie toekomst dan is het nog maar de vraag of jullie überhaupt wel bij elkaar passen en met elkaar door moeten.
Wanneer zien jullie elkaar weer? Ik denk wel dat het belangrijk is dat jullie er op korte termijn samen over praten en dan niet per telefoon of e-mail maar persoonlijk.
Ik herken het verhaal van zijn kant in elk geval wel heel erg. Ik zat in dezelfde situatie 10 jaar geleden. Getrouwd, soort van huisje, boompje, beestje (gelukkig wel zonder kids) en had plotseling ook het gevoel dat dit leven me ontzettend beknelde en afremde. Ik wilde meer, de wereld zien, naar het buitenland vertrekken voor een tijdje, mensen ontmoeten, reizen, ervaring opdoen in verschillende banen etc. etc. Mijn man daarentegen was blij met zijn leven en zag dat allemaal niet zo en vond mijn ideeen maar onrealistisch en onvolwassen.
Hij vond dat we alles hadden wat iemand zich maar kon wensen en begreep niet dat ik dat niet inzag. Ja, materialistisch gezien had ik dan misschien wel alles maar geestelijk gezien niet en dat vond ik destijds zo veel belangrijker dat ik besloten heb om alleen verder te gaan.
Intussen ben ik een keer of 5 (internationaal) verhuisd en ik ga begin 2008 weer naar het buitenland verhuizen met mijn huidige man.
Ik ben wel ontzettend blij dat ik die stap destijds toch genomen heb want ik heb de afgelopen 10 jaar veel geleerd, veel mensen ontmoet, veel dingen gedaan die ik wilde doen.
En gelukkig heb ik nu een man die daar hetzelfde over denkt, ik denk echt niet dat het lukt als je 2 mensen hebt die zo'n verschillende kijk op het leven hebben.
Ik wens je wel veel sterkte toe de komende tijd.
Maar goed, laten we hem het voordeel van de twijfel geven en er vanuit gaan dat er niemand anders in het spel is.
Ik zou haast gaan denken dat hij iemand ontmoet heeft daar in het buitenland waar hij erg van onder de indruk is omdat ze zo'n spannend en afwisselen leven heeft als waar hij naar op zoek is.
Ik begrijp dat jullie het er al vaker over hebben gehad en ik vind het gewoon ontzettend vreemd dat hij nu plotseling zo'n mailtje stuurt nadat hij je eerst overladen heeft met berichtjes waarin staat dat hij je zo mist en zoveel van je houdt. Als je zoveel van iemand houdt dan wil je zoiets toch zeker wel persoonlijk bespreken, lijkt me.
Je moet voor jezelf uitzoeken wat jij graag wilt met je leven en of je überhaupt wel een leven wil zoals hij zich dat voorstelt. Waar wordt jij gelukkig van, wat voor leven zal jouw gelukkig maken. Een leven waarin je telkens weer naar een ander land moet verhuizen, telkens weer opnieuw moet beginnen, een nieuwe baan moet zoeken, nieuwe vrienden moet maken etc. Niet iedereen is daartoe bereid, niet iedereen wil dat. En als hij dat zo sterk voelt dan ben ik bang dat je er niets aan veranderen kunt en dan zul je moeten kiezen om met hem mee te gaan of een soort van middenweg zien te vinden zodat jullie bijv. wel voor langere tijd ergens blijven en niet elke 2 jaar of zo verkassen.
Als dat niet lukt en jullie beiden zo'n ander idee hebben over jullie toekomst dan is het nog maar de vraag of jullie überhaupt wel bij elkaar passen en met elkaar door moeten.
Wanneer zien jullie elkaar weer? Ik denk wel dat het belangrijk is dat jullie er op korte termijn samen over praten en dan niet per telefoon of e-mail maar persoonlijk.
Ik herken het verhaal van zijn kant in elk geval wel heel erg. Ik zat in dezelfde situatie 10 jaar geleden. Getrouwd, soort van huisje, boompje, beestje (gelukkig wel zonder kids) en had plotseling ook het gevoel dat dit leven me ontzettend beknelde en afremde. Ik wilde meer, de wereld zien, naar het buitenland vertrekken voor een tijdje, mensen ontmoeten, reizen, ervaring opdoen in verschillende banen etc. etc. Mijn man daarentegen was blij met zijn leven en zag dat allemaal niet zo en vond mijn ideeen maar onrealistisch en onvolwassen.
Hij vond dat we alles hadden wat iemand zich maar kon wensen en begreep niet dat ik dat niet inzag. Ja, materialistisch gezien had ik dan misschien wel alles maar geestelijk gezien niet en dat vond ik destijds zo veel belangrijker dat ik besloten heb om alleen verder te gaan.
Intussen ben ik een keer of 5 (internationaal) verhuisd en ik ga begin 2008 weer naar het buitenland verhuizen met mijn huidige man.
Ik ben wel ontzettend blij dat ik die stap destijds toch genomen heb want ik heb de afgelopen 10 jaar veel geleerd, veel mensen ontmoet, veel dingen gedaan die ik wilde doen.
En gelukkig heb ik nu een man die daar hetzelfde over denkt, ik denk echt niet dat het lukt als je 2 mensen hebt die zo'n verschillende kijk op het leven hebben.
Ik wens je wel veel sterkte toe de komende tijd.
Maar goed, laten we hem het voordeel van de twijfel geven en er vanuit gaan dat er niemand anders in het spel is.
woensdag 7 november 2007 om 09:56
In een mailtje is mss niet netjes, maar als hij in een ver buitenland zit en je elkaar pas in februari weer ziet kan ik me best voorstellen dat ie ook niet zo lang wil wachten.
En op zich, hij heeft er wel goed over nagedacht en is wel heel duidelijk en eerlijk. Je zegt wel dat ie van alles voor je invult, maar je geeft zelf ook toe dat jij absoluut niet elke 3 jaar wil verkassen. En kinderen, nu ben je 23, maar als je straks 30 bent wil je ze mss wel.
nu zou het naturlijk ook zo kunnen zijn dat jouw vriend nu alles rozegeur en maneschijn ziet omdat het in dit land zo goed gaat, maar dat ie straks mss ergens terechtkomt waar ie het helemaal niet naat zijn zin heeft, of dat ie op een gegeven moment er ook achterkomt dat telkens weer helemaal opnieuw moeten beginnen ook betelkent dat je alleen maar oppervlakkige kennisen overhoud en geen echte vrienden. Maar ja dat soort dingen zijn heel moeilijk te voorspellen.
Ik heb zelf ook een op zich goede relatie beeindigd omdat we een compleet verschillend beeld van de toekomst hadden. Dat was moeilijk en verdrietig, maar nu konden we in liefde en respect uitelkaar gaan. Als een van ons "uit liefde"voor de ander had toegegeven was die persoon doodongelukkig geweest, idd zichzelf kwijtgeraakt en had dat mss de ander wel eeuwig verweten. Dus hoe triest e.e.a ook is. Denk er over na, en als jij een ander beeld van de toekomst hebt, dan kun je mss beter besluiten om hem niet de rol van jouw partner meer te geven.
En op zich, hij heeft er wel goed over nagedacht en is wel heel duidelijk en eerlijk. Je zegt wel dat ie van alles voor je invult, maar je geeft zelf ook toe dat jij absoluut niet elke 3 jaar wil verkassen. En kinderen, nu ben je 23, maar als je straks 30 bent wil je ze mss wel.
nu zou het naturlijk ook zo kunnen zijn dat jouw vriend nu alles rozegeur en maneschijn ziet omdat het in dit land zo goed gaat, maar dat ie straks mss ergens terechtkomt waar ie het helemaal niet naat zijn zin heeft, of dat ie op een gegeven moment er ook achterkomt dat telkens weer helemaal opnieuw moeten beginnen ook betelkent dat je alleen maar oppervlakkige kennisen overhoud en geen echte vrienden. Maar ja dat soort dingen zijn heel moeilijk te voorspellen.
Ik heb zelf ook een op zich goede relatie beeindigd omdat we een compleet verschillend beeld van de toekomst hadden. Dat was moeilijk en verdrietig, maar nu konden we in liefde en respect uitelkaar gaan. Als een van ons "uit liefde"voor de ander had toegegeven was die persoon doodongelukkig geweest, idd zichzelf kwijtgeraakt en had dat mss de ander wel eeuwig verweten. Dus hoe triest e.e.a ook is. Denk er over na, en als jij een ander beeld van de toekomst hebt, dan kun je mss beter besluiten om hem niet de rol van jouw partner meer te geven.
woensdag 7 november 2007 om 10:15
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde even reageren op het gevoel dat je vriend heeft in het buitenland. Ik neem aan dat hij daar voor school zit en er dus ongeveer 3 maanden zit. Ik heb 2x een jaar in het buitenland gewoond en beide ervaringen waren geweldig (en heel verschillend). Toch was ik na een jaar blij dat ik weer terug kon naar Nederland, want de contacten die je daar opbouwd zijn geweldig, maar iedereen vertrekt weer na een jaar. Uit zijn mailtje haal ik dat hij een Erasmus jaar doet (weet niet of het klopt) en dat is altijd gezellig, maar die mensen vertrekken weer.
Ik zou zeggen laat hem eerst maar eens uitvogelen of het later met werk nog zo leuk is. Als je werkt is er een grote kans dat je met minder buitenlanders bij elkaar zit en is het moeilijker om contacten te leggen. Met name als je naar een niet engelstalig land gaat. Je hebt dan ongeveer 5 jaar nodig om je echt thuis te gaan voelen in zo'n land. Van al mijn buitenlandse vrienden (en dat zijn er heel veel) zijn er maar enkelen daadwerkelijk in het buitenland gebleven, maar die hadden allemaal een relatie gekregen met een Spanjaard, Fransman, Italiaan etc. Verder is iedereen uiteindelijk toch na een stage weer teruggekomen. Kan je vriend straks ook nog stage lopen? Als hij dat ook in het buitenland doet en in een ander land kan hij het beter ervaren hoe het is.
Ik zou het niet te serieus nemen. Het is waarschijnlijk wel iets wat hij nu heel leuk vind en wat hij zeker verder moet gaan kijken of het iets voor hem is, maar de meesten komen er nog wel op terug.
Succes in ieder geval.
Ik zou zeggen laat hem eerst maar eens uitvogelen of het later met werk nog zo leuk is. Als je werkt is er een grote kans dat je met minder buitenlanders bij elkaar zit en is het moeilijker om contacten te leggen. Met name als je naar een niet engelstalig land gaat. Je hebt dan ongeveer 5 jaar nodig om je echt thuis te gaan voelen in zo'n land. Van al mijn buitenlandse vrienden (en dat zijn er heel veel) zijn er maar enkelen daadwerkelijk in het buitenland gebleven, maar die hadden allemaal een relatie gekregen met een Spanjaard, Fransman, Italiaan etc. Verder is iedereen uiteindelijk toch na een stage weer teruggekomen. Kan je vriend straks ook nog stage lopen? Als hij dat ook in het buitenland doet en in een ander land kan hij het beter ervaren hoe het is.
Ik zou het niet te serieus nemen. Het is waarschijnlijk wel iets wat hij nu heel leuk vind en wat hij zeker verder moet gaan kijken of het iets voor hem is, maar de meesten komen er nog wel op terug.
Succes in ieder geval.
woensdag 7 november 2007 om 11:06
Ik begrijp je reactie, en ik zou er ook totaal ondersteboven van zijn.
Maar zijn eerlijkheid en het to the point zijn, dat zou ik echt onwijs waarderen. Je geeft aan dat je niet in zijn mail terugleest of hij wel met jou verder wil. Dat wil hij zeker wel,maar hij wil weten of je zo'n leven als hij graag wil voor je ziet met zijn tweeën. Als hij niet met je verder had gewild, dan had hij dat wel gezegd.
Heel veel sterkte!
Maar zijn eerlijkheid en het to the point zijn, dat zou ik echt onwijs waarderen. Je geeft aan dat je niet in zijn mail terugleest of hij wel met jou verder wil. Dat wil hij zeker wel,maar hij wil weten of je zo'n leven als hij graag wil voor je ziet met zijn tweeën. Als hij niet met je verder had gewild, dan had hij dat wel gezegd.
Heel veel sterkte!
woensdag 7 november 2007 om 11:09
Lieve Wichie,
Ik krijg eerlijk gezegd niet het idee dat hij het voor zich ziet dat jullie samen verder gaan. Het lijkt niet op een uitnodiging om zijn leven met jou te delen, maar meer op een notificatie dat hij dat juist níet voor zich ziet. En dat hij weliswaar van je houdt, maar niet genoeg om zijn leefstijl voor op te geven.
Het lijkt me heel zwaar om dit in je eentje te moeten verstouwen. Ik vind het dan ook vrij respectloos en makkelijk ( voor hém) om dit via de mail te doen. Ik denk dat dat ook al iets zegt. Ik hoop dat je mensen om je heen hebt waarmee je dit kan bespreken?
Ik zou in ieder geval helder zien te krijgen wat nu eigenlijk zijn bedoeling is. Voor je het weet zit jij anders oplossingen en invullingen te bedenken, terwijl hij al afscheid genomen heeft. Dus: wáár praten jullie nu precies over?
Succes.
Ik krijg eerlijk gezegd niet het idee dat hij het voor zich ziet dat jullie samen verder gaan. Het lijkt niet op een uitnodiging om zijn leven met jou te delen, maar meer op een notificatie dat hij dat juist níet voor zich ziet. En dat hij weliswaar van je houdt, maar niet genoeg om zijn leefstijl voor op te geven.
Het lijkt me heel zwaar om dit in je eentje te moeten verstouwen. Ik vind het dan ook vrij respectloos en makkelijk ( voor hém) om dit via de mail te doen. Ik denk dat dat ook al iets zegt. Ik hoop dat je mensen om je heen hebt waarmee je dit kan bespreken?
Ik zou in ieder geval helder zien te krijgen wat nu eigenlijk zijn bedoeling is. Voor je het weet zit jij anders oplossingen en invullingen te bedenken, terwijl hij al afscheid genomen heeft. Dus: wáár praten jullie nu precies over?
Succes.
woensdag 7 november 2007 om 11:21
Hmm ik ervaar juist hetzelfde als 44pje. Ik vind het een heel eerlijke mail van zijn kant. Over wie hij is, wat hij wil in zijn leven, zijn beperkingen. En dat is ook echt belangrijk. Ik vind het goed van hem dat hij zo bewust daarmee omgaat.
Ik begrijp jouw verdriet maar je bent nu vooral bezig met de angst om hem te verliezen. Terwijl hij in feite van je vraagt: denk eens heel goed na over wat jij wil van het leven. Daarom ook die vraag om het in te laten zinken. Hij wil je niet kwetsen volgens mij, hij wil dat jullie heel eerlijk kunnen kijken naar julliezelf, even los van de relatie en de verwachtingen die daarbij komen kijken.
Ik denk dat hij je niet wil kwetsen op de lange termijn. En dit daarom nu aankaart. Misschien heeft hij ongelijk in zijn aannames. Maar misschien kent hij je wel degelijk heel goed. En wil hij je niet in een relatie laten zitten waarvan hij weet dat die op de langere termijn voor jou niet gaat werken. En als hij het leven zou leiden wat jij voor ogen zou kunnen hebben, de relatie voor hem niet op langere termijn werkt.
Doe een stapje terug en kijk eens heel eerlijk naar jezelf. Niet jezelf verdedigen, niet zijn aannames onderuithalen enz. Gewoon heel simpel kijken naar wie jij nou eigenlijk bent en waar je naar verlangt in een relatie en van je leven. En probeer het zo te ervaren dat hij je niet afwijst maar juist veel van je houdt en wil dat jij gelukkig bent.
Ik begrijp jouw verdriet maar je bent nu vooral bezig met de angst om hem te verliezen. Terwijl hij in feite van je vraagt: denk eens heel goed na over wat jij wil van het leven. Daarom ook die vraag om het in te laten zinken. Hij wil je niet kwetsen volgens mij, hij wil dat jullie heel eerlijk kunnen kijken naar julliezelf, even los van de relatie en de verwachtingen die daarbij komen kijken.
Ik denk dat hij je niet wil kwetsen op de lange termijn. En dit daarom nu aankaart. Misschien heeft hij ongelijk in zijn aannames. Maar misschien kent hij je wel degelijk heel goed. En wil hij je niet in een relatie laten zitten waarvan hij weet dat die op de langere termijn voor jou niet gaat werken. En als hij het leven zou leiden wat jij voor ogen zou kunnen hebben, de relatie voor hem niet op langere termijn werkt.
Doe een stapje terug en kijk eens heel eerlijk naar jezelf. Niet jezelf verdedigen, niet zijn aannames onderuithalen enz. Gewoon heel simpel kijken naar wie jij nou eigenlijk bent en waar je naar verlangt in een relatie en van je leven. En probeer het zo te ervaren dat hij je niet afwijst maar juist veel van je houdt en wil dat jij gelukkig bent.
woensdag 7 november 2007 om 11:41
Je vriend komt over als oprecht en respectvol. Hij vertelt je eerlijk hoe hij in het leven staat en wat hij voor toekomst wil voor zichzelf. Hij geeft zelf aan dat hij graag wil dat je nadenkt over wat jij zelf wilt en hoe jij je eigen leven wilt gaan leiden. Dat doe je en jij hebt voor jezelf andere verwachtingen bij de toekomst, zo blijkt uit jouw mail aan hem.
Een gezamenlijke toekomst lijkt er niet meer in te zitten. Het is verdrietig voor je dat hij het zo naar zin heeft en weet wat hij wil (al is het ook fijn om te zien dat het zo goed met hem gaat, je geeft immers om hem.) Het is vreselijk jammer dat hij en jij niet hetzelfde willen. Maar een einde aan een toekomstdroom is niet het einde van de wereld. Daarmee wil ik je verdriet niet bagatelliseren. Maar zo gaan de dingen soms in het leven.
Een gezamenlijke toekomst lijkt er niet meer in te zitten. Het is verdrietig voor je dat hij het zo naar zin heeft en weet wat hij wil (al is het ook fijn om te zien dat het zo goed met hem gaat, je geeft immers om hem.) Het is vreselijk jammer dat hij en jij niet hetzelfde willen. Maar een einde aan een toekomstdroom is niet het einde van de wereld. Daarmee wil ik je verdriet niet bagatelliseren. Maar zo gaan de dingen soms in het leven.
woensdag 7 november 2007 om 11:59
Hoi Wichie,
Een aantal jaar geleden heb ik eenzelfde soort situatie meegemaakt. Mijn ex (maar daar is het niet door uit gegaan) was toen een half jaar in de VS. Hij vond het er in het begin helemaal fantastisch. Wilde daar gaan wonen of misschien wel ergens anders in de wereld, maar niet in Nederland in ieder geval. Na een aantal maanden was dat gevoel bezonken en keerde hij terug naar Nederland, waar hij nu 5 jaar later, nog steeds woont en werkt.
Wat ik wil zeggen is dat hij dit misschien schrijft in een enorme euforische bui, want in het begin is alles natuurlijk geweldig. Misschien kun je afspreken om er samen over na te denken en het er over een paar maanden nog eens over te hebben, wanneer hij weer wat meer met beide voeten op de grond staat.
Succes en sterkte!!
Een aantal jaar geleden heb ik eenzelfde soort situatie meegemaakt. Mijn ex (maar daar is het niet door uit gegaan) was toen een half jaar in de VS. Hij vond het er in het begin helemaal fantastisch. Wilde daar gaan wonen of misschien wel ergens anders in de wereld, maar niet in Nederland in ieder geval. Na een aantal maanden was dat gevoel bezonken en keerde hij terug naar Nederland, waar hij nu 5 jaar later, nog steeds woont en werkt.
Wat ik wil zeggen is dat hij dit misschien schrijft in een enorme euforische bui, want in het begin is alles natuurlijk geweldig. Misschien kun je afspreken om er samen over na te denken en het er over een paar maanden nog eens over te hebben, wanneer hij weer wat meer met beide voeten op de grond staat.
Succes en sterkte!!
woensdag 7 november 2007 om 14:12
Au! Dit moet een hele pijnlijke mail voor je zijn geweest...
Ondanks dat mijn ex op het moment dat wij uit elkaar gingen niet in het buitenland zat, is het wel om dezelfde redenen uitgegaan als jouw vriend in zijn mail beschrijft...
Mijn ex was iemand die alles uit zijn leven wilde halen, altijd bang was om iets te missen, altijd uitdagingen wilde hebben. Terwijl ik juist kan genieten van de kleine dingen om me heen. En niet dat ik geen ambities heb, maar ik sta over het algemeen snel tevreden in mijn leven, en dat is ook iets waar ik heel blij mee ben! Het lijkt me verschrikkelijk om altijd zoekende te zijn.
En ik vond het ook een beetje raar, wat jouw vriend ook doet, dat ex bij mij neerlegde dat ik hem niet 'uitdaagde'. Sowieso vind ik dat je jezelf moet kunnen uitdagen en ik vond dat ik hem juist uitdaagde om dingen in perspectief te zien en om met zijn beide benen op de grond te blijven staan.
Wat ik tegen jou wil zeggen is dat je zou moeten proberen, hoe moeilijk het ook is, om heel dicht bij jezelf te blijven. Op dit moment in jullie levens willen jullie blijkbaar iets anders met de toekomst, en omdat hij geen water bij de wijn wil doen, komen jullie daarin niet dichter bij elkaar. Hij stelt zijn eigen leven voorop, jij komt op nummer 2 hierin. Ik zou die plek niet willen hebben! Liefde overwint in mijn ogen een heleboel, maar dan moet je wel beide de intentie hebben om consessies te doen en een gezamenlijke weg willen vinden. Dat laatste mis ik bij hem...
Maar vooral, hoe verschrikkelijk is dit om in een mailtje te lezen. Hij is heel eerlijk en oprecht, maar ook wel zeer ontactisch vind ik...
Heel veel sterkte!
Ondanks dat mijn ex op het moment dat wij uit elkaar gingen niet in het buitenland zat, is het wel om dezelfde redenen uitgegaan als jouw vriend in zijn mail beschrijft...
Mijn ex was iemand die alles uit zijn leven wilde halen, altijd bang was om iets te missen, altijd uitdagingen wilde hebben. Terwijl ik juist kan genieten van de kleine dingen om me heen. En niet dat ik geen ambities heb, maar ik sta over het algemeen snel tevreden in mijn leven, en dat is ook iets waar ik heel blij mee ben! Het lijkt me verschrikkelijk om altijd zoekende te zijn.
En ik vond het ook een beetje raar, wat jouw vriend ook doet, dat ex bij mij neerlegde dat ik hem niet 'uitdaagde'. Sowieso vind ik dat je jezelf moet kunnen uitdagen en ik vond dat ik hem juist uitdaagde om dingen in perspectief te zien en om met zijn beide benen op de grond te blijven staan.
Wat ik tegen jou wil zeggen is dat je zou moeten proberen, hoe moeilijk het ook is, om heel dicht bij jezelf te blijven. Op dit moment in jullie levens willen jullie blijkbaar iets anders met de toekomst, en omdat hij geen water bij de wijn wil doen, komen jullie daarin niet dichter bij elkaar. Hij stelt zijn eigen leven voorop, jij komt op nummer 2 hierin. Ik zou die plek niet willen hebben! Liefde overwint in mijn ogen een heleboel, maar dan moet je wel beide de intentie hebben om consessies te doen en een gezamenlijke weg willen vinden. Dat laatste mis ik bij hem...
Maar vooral, hoe verschrikkelijk is dit om in een mailtje te lezen. Hij is heel eerlijk en oprecht, maar ook wel zeer ontactisch vind ik...
Heel veel sterkte!
woensdag 7 november 2007 om 14:13
Poeh meid......
Hij zegt eigenlijk dat hij je een schat van een vrouw vindt maar dat hij jullie relatie niet zo ok vindt. Tenminste, dat haal ik er uit. Wat denk jij?
Ik ben met hem eens dat je na 7 maanden nog helemaal happy zou moeten zijn. Wat vind je zelf?
Het is voor jou een keiharde mail, arme jij, je hart zal pijn doen, wat erg voor je meisje. Ik vind je vriend wel heel eerlijk en reeël. Jij? Als je heel eerlijk bent en het gevoel van bang zijn hem kwijt te raken van je afzet, zou je dat kunnen proberen?
Hij zegt eigenlijk dat hij je een schat van een vrouw vindt maar dat hij jullie relatie niet zo ok vindt. Tenminste, dat haal ik er uit. Wat denk jij?
Ik ben met hem eens dat je na 7 maanden nog helemaal happy zou moeten zijn. Wat vind je zelf?
Het is voor jou een keiharde mail, arme jij, je hart zal pijn doen, wat erg voor je meisje. Ik vind je vriend wel heel eerlijk en reeël. Jij? Als je heel eerlijk bent en het gevoel van bang zijn hem kwijt te raken van je afzet, zou je dat kunnen proberen?
woensdag 7 november 2007 om 14:27
Kan begrijpen dat het heel moeilijk is maar ik heb toch wel respect voor zijn eerlijkheid hoor. Probeer jezelf niet te verliezen in verdriet of boosheid maar ga is realistisch nadenken of jij zelf eigenlijk wel een leuke toekomst met hem ziet misschien dat je er dan wel achter komt dat jullie een leuke tijd hebben gehad maar dat het gewoon niet zo heeft mogen zijn.
woensdag 7 november 2007 om 14:46
Ik krijg eigenlijk ook een beetje het idee dat deze relatie "het" gewoon niet helemaal voor hem is. En of hij nou wel of niet de rest van zijn leven wil gaan reizen, hij heeft in de gaten dat hij er andere levensidealen op na houdt dan jij.
En misschien vindt hij het ook allemaal een beetje een beangstigend idee, aangezien hij volgens mij nog niet zo oud is en zich nog niet zo gebonden wil voelen en eerst de rest van de wereld nog wil bewonderen. Hij weet dat jij iig niet naar het buitenland wil, en na deze ervaring wil hij zeer waarschijnlijk ook nog ergens anders heen.
En misschien vindt hij het ook allemaal een beetje een beangstigend idee, aangezien hij volgens mij nog niet zo oud is en zich nog niet zo gebonden wil voelen en eerst de rest van de wereld nog wil bewonderen. Hij weet dat jij iig niet naar het buitenland wil, en na deze ervaring wil hij zeer waarschijnlijk ook nog ergens anders heen.
woensdag 7 november 2007 om 15:21
Halvemaan:
Beste Wichie, Er worden heel zinnige dingen gezegd m.i. in de quotes die ik hier boven heb aangehaald. Het lijkt me echt vreselijk moeilijk voor je, dit doet natuurlijk heel veel pijn!!
Ik vind het jammer dat hij sommige dingen m.i. wel erg hard verwoordt, zoals bijvoorbeeld over jouw werk. Aan de andere kant: hij is er nu heel eerlijk over en het is zijn recht om het zo te ervaren.
Ik denk alleen dat een toekomst niet zal werken tussen jullie. Als jullie na 7 maanden al zo fundamenteel (lijken te) verschillen.... misschien is het dan de tijd om het nu los te laten en "blij" te zijn dat het niet na 7 jaar is. Met blij bedoel ik niet dat je de situatie wenselijk moet vinden hoor meid, helemaal niet, ik hoop alleen dat het je helpt te relativeren. Het is heeeeel belangrijk jezelf niet te verliezen in een relatie, als jij zó gelukkig bent met je werk en hij is zó gelukkig daar (en met een compleet ander soort leven) en dat matcht niet..... dan worden jullie er op lange termijn denk ik gelukkiger van zonder elkaar verder te leven.
Eerlijk gezegd krijg ik uit zijn laatste mail (maar ook al zijn eerste) tussen de regels door wel de indruk dat hoe betrokken hij het ook vertelt, hij eigenlijk al een beetje een beslissing heeft genomen... Als ik jou was zou ik hem daar naar vragen. In hoeverre gaan jullie ECHT nog samen kijken naar mogelijkheden, of vóélt en weet hij voor zichzelf al hoe hij het wil?
Concreet gezien zou je met een antwoord op die laatste vraag dan ook kunnen gaan bedenken hoe jullie jouw bezoek met kerst daar zien. Als samen praten, als een afscheid, als te pijnlijk om het door te laten gaan, als een doorstart, etc.
Heel veel sterkte!
(f)
Yoyo:
Leo:
Sienna:
Beste Wichie, Er worden heel zinnige dingen gezegd m.i. in de quotes die ik hier boven heb aangehaald. Het lijkt me echt vreselijk moeilijk voor je, dit doet natuurlijk heel veel pijn!!
Ik vind het jammer dat hij sommige dingen m.i. wel erg hard verwoordt, zoals bijvoorbeeld over jouw werk. Aan de andere kant: hij is er nu heel eerlijk over en het is zijn recht om het zo te ervaren.
Ik denk alleen dat een toekomst niet zal werken tussen jullie. Als jullie na 7 maanden al zo fundamenteel (lijken te) verschillen.... misschien is het dan de tijd om het nu los te laten en "blij" te zijn dat het niet na 7 jaar is. Met blij bedoel ik niet dat je de situatie wenselijk moet vinden hoor meid, helemaal niet, ik hoop alleen dat het je helpt te relativeren. Het is heeeeel belangrijk jezelf niet te verliezen in een relatie, als jij zó gelukkig bent met je werk en hij is zó gelukkig daar (en met een compleet ander soort leven) en dat matcht niet..... dan worden jullie er op lange termijn denk ik gelukkiger van zonder elkaar verder te leven.
Eerlijk gezegd krijg ik uit zijn laatste mail (maar ook al zijn eerste) tussen de regels door wel de indruk dat hoe betrokken hij het ook vertelt, hij eigenlijk al een beetje een beslissing heeft genomen... Als ik jou was zou ik hem daar naar vragen. In hoeverre gaan jullie ECHT nog samen kijken naar mogelijkheden, of vóélt en weet hij voor zichzelf al hoe hij het wil?
Concreet gezien zou je met een antwoord op die laatste vraag dan ook kunnen gaan bedenken hoe jullie jouw bezoek met kerst daar zien. Als samen praten, als een afscheid, als te pijnlijk om het door te laten gaan, als een doorstart, etc.
Heel veel sterkte!
(f)
woensdag 7 november 2007 om 15:33
Wat vervelend voor je TO, maar ik geloof ook dat dit het niet wordt. Als jullie na zeven maanden al zo tegenover elkaar staan...Hij is heel erg eerlijk en ik als buitenstaander lees dat hij niet met deze relatie verder wil. Hij wil niet aan je wennen, hij wil vernieuwing, verrassing enz. Je kan het jezelf niet kwalijk nemen, het is ontzettend klote, maar denk dat het beter is om uit elkaar te gaan.
Succes!
Succes!
