Relaties
alle pijlers
Grip kwijt op dochter (15)
donderdag 6 juni 2024 om 15:17
Beste forummers,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, schaam me erg voor de situatie waar ik in zit. Ik heb geen grip meer op mijn dochter (15) en ben bang om haar te verliezen aan mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar ik voel dat ze van me wegdrijft. Ze neemt mij de scheiding kwalijk en snapt niet waarom ik mijn ex eruit heb gegooid (hij ging vreemd, ik heb te lang mijn ogen gesloten). Dochter wil haar oude leventje terug. Snap ik, ik zou ook niets liever willen. Maar het is zoals het is. Haar verdriet en boosheid doen me pijn. Voor mij is de scheiding beter, maar zij is ongelukkig en ik zie haar afglijden. Ze heeft al therapie, maar komt vaak de afspraken niet na. Spijbelt, drinkt, rookt, en het ergste: ze vertrekt naar ex als wij ruzie hebben en dreigt om bij hem te gaan wonen. Wat dan? Ik moet er niet aan denken om haar kwijt te raken. Ex woont bij zijn nieuwe liefde en haar kids. Het is daar de zoete inval. Dochter geniet van die sfeer. Ik ben alleen en kan geen echt gezinsleven bieden met gezelligheid en alle dagen feest. Wat als ze straks daar wil wonen?
En nog iets. Dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje (19). Ze is erg verliefd, maar mijn gevoel over hem is dubbel. Ik weet het niet goed, soms denk ik dat het aan mij ligt, maar ik kan mijn gevoel niet negeren. Hij heeft erg veel geld voor zijn leeftijd, koopt dure cadeaus voor dochter, is vaag over hoe hij het geld verdient. Dochter is kwetsbaar, ik wil haar beschermen maar hoe? Bij mijn ex mag haar vriendje altijd blijven slapen dus ik heb ook toestemming gegeven. Het wringt wel. Ik voel me niet meer thuis in mijn eigen huis. Laatst lag de jongen opeens in ons bad, ook nog te roken (had deur niet op slot gedaan). Ik heb me snel omgedraaid en later gezegd dat hij niet mag roken in huis. Daarna kreeg ik meteen bonje met dochter. Het is ook haar huis, zegt ze, en anders gaat ze wel bij haar vader wonen, die doet niet moeilijk. Ik weet het even niet. Mijn kind heeft het zwaar, maar ik wil haar niet verliezen aan mijn ex.
Wat zouden jullie doen? Veel dank voor het lezen.
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, schaam me erg voor de situatie waar ik in zit. Ik heb geen grip meer op mijn dochter (15) en ben bang om haar te verliezen aan mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar ik voel dat ze van me wegdrijft. Ze neemt mij de scheiding kwalijk en snapt niet waarom ik mijn ex eruit heb gegooid (hij ging vreemd, ik heb te lang mijn ogen gesloten). Dochter wil haar oude leventje terug. Snap ik, ik zou ook niets liever willen. Maar het is zoals het is. Haar verdriet en boosheid doen me pijn. Voor mij is de scheiding beter, maar zij is ongelukkig en ik zie haar afglijden. Ze heeft al therapie, maar komt vaak de afspraken niet na. Spijbelt, drinkt, rookt, en het ergste: ze vertrekt naar ex als wij ruzie hebben en dreigt om bij hem te gaan wonen. Wat dan? Ik moet er niet aan denken om haar kwijt te raken. Ex woont bij zijn nieuwe liefde en haar kids. Het is daar de zoete inval. Dochter geniet van die sfeer. Ik ben alleen en kan geen echt gezinsleven bieden met gezelligheid en alle dagen feest. Wat als ze straks daar wil wonen?
En nog iets. Dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje (19). Ze is erg verliefd, maar mijn gevoel over hem is dubbel. Ik weet het niet goed, soms denk ik dat het aan mij ligt, maar ik kan mijn gevoel niet negeren. Hij heeft erg veel geld voor zijn leeftijd, koopt dure cadeaus voor dochter, is vaag over hoe hij het geld verdient. Dochter is kwetsbaar, ik wil haar beschermen maar hoe? Bij mijn ex mag haar vriendje altijd blijven slapen dus ik heb ook toestemming gegeven. Het wringt wel. Ik voel me niet meer thuis in mijn eigen huis. Laatst lag de jongen opeens in ons bad, ook nog te roken (had deur niet op slot gedaan). Ik heb me snel omgedraaid en later gezegd dat hij niet mag roken in huis. Daarna kreeg ik meteen bonje met dochter. Het is ook haar huis, zegt ze, en anders gaat ze wel bij haar vader wonen, die doet niet moeilijk. Ik weet het even niet. Mijn kind heeft het zwaar, maar ik wil haar niet verliezen aan mijn ex.
Wat zouden jullie doen? Veel dank voor het lezen.
woensdag 26 juni 2024 om 17:34
woensdag 26 juni 2024 om 18:32
De situatie is idd niet precies hetzelfde maar de kern van het verhaal wel. 2 mensen die boos op de andere ouder zijn. Hun gevoel op de kinderen projecteren, afgeven op de andere ouder en andere ouder niet geschikt vinden omdat ze "te los" zijn terwijl ze zelf alles doen om het kind strak en bij henzelf willen houden en de dingen willen bepalen.Sjaantje37 schreef: ↑26-06-2024 10:19Ik vind jouw situatie toentertijd niet te vergelijken met TO. Zij is bedrogen en verlaten voor een andere vrouw. Haar ex-man vind ik overigens wel een flapdrol want hij zou TO meer kunnen steunen met hun dochter, hij is nota bene de oorzaak van alle ellende.
Maargoed er komt nu een discussie op gang en dat was helemaal niet mijn bedoeling. Mijn berichten naar TO waren goed bedoeld.
woensdag 26 juni 2024 om 21:30
Ja klopt, het is nu te laat om nog invloed te hebben op de relatie, ik heb het al te ver laten komen. Ik ben onzeker hierover, omdat ik denk: vind ik het lastig om hem in huis te hebben omdat ik op mijn privacy gesteld ben en het moeilijk vind om samen te leven (af en toe) met een buitenstaander? Of komt mijn onderbuikgevoel ergens vandaan en slaat mijn instinct aan omdat er iets niet klopt aan die jongen? En daar tussendoor speelt dan nog het schuldgevoel naar mijn dochter, die zo verliefd is en eindelijk weer een beetje lekker in haar vel zit, dus wat doet het met haar (en met onze relatie) als ik zeg dat ik haar vriendje afkeur? Of niet afkeuren, maar ik voel me ongemakkelijk in zijn gezelschap, een beetje geïntimideerd (hij is nogal zeker van zichzelf, weet alles beter). Ik kan hem wel aan hoor, ik beschrijf alleen mijn onderbuikgevoel.Pontipiene schreef: ↑26-06-2024 09:27Beste Claire ik loop een beetje achter met lezen en las je OP gisteren. Ik weet dat anderen je goed adviseren hier op het forum, maar dit is iets waar ik wat over wil zeggen. Al weet ik niet of mijn mening een verstandige mening is. Het lijkt me super lastig om een 15 jarige te begrenzen en al helemaal als er grote veranderingen in het gezin hebben plaatsgevonden.
Ik had op mijn 15e ook een vriend (mijn eerste) van 19 en daar stelden mijn ouders geen vragen over noch werden er grenzen gesteld. Nu ik zelf een dochter heb zou ik tegen zo'n man zeggen (want hij is een man nietwaar?) "als je mijn dochter echt zo leuk vind dan kom je maar terug als ze 18 is. Ze is nog een kind en ik ben verantwoordelijk voor haar bescherming." Ik zal hierom wel keihard uitgelachen worden, maar ik vind het niet gelijkwaardig tussen hen.
Waarom neemt die 19 jarige geen vriendinnetje van z'n eigen leeftijd? Dat is omdat hij iemand nodig heeft die tegen hem opkijkt en hem niet aanspreekt op bepaald gedrag. Iemand van z'n eigen leeftijd heeft meer levenservaring en zelfvertrouwen en kan mede daardoor beter haar grenzen aangeven en verwacht ook meer van hem.
Voor jou dochter is dat nu ook te laat, want die jongeman voelt zich al vrij genoeg om in jouw huis in bad te gaan en te roken. Je dochter mag best weten dat dat brutaal is van hem. Verder kun je haar niet veel meer begrenzen hierin, behalve de regels in jouw huis. Wees niet bang hem aan te spreken op zijn gedrag.
Wat voor voorbehoedsmiddel gebruikt ze? Besef dat ze zwanger kan worden he. Die vriend van haar hoeft de eventuele gevolgen daarvan niet te ondergaan, maar jouw meisje wel.
Wat anticonceptie betreft: dat heeft ze met mijn man besproken en geregeld via de huisarts, en ze heeft het daarna ook aan mij verteld.
woensdag 26 juni 2024 om 21:34
Zo zie ik het ook. Maar in mijn eentje is het lastig om een veilige omgeving te creëren. Er zijn twee plekken, bij mij en bij ex. Dus die grenzen vervagen als ze daar is, en voelen voor haar onredelijk als ze hier is.
woensdag 26 juni 2024 om 21:48
Niet meer welkom betekent dat dochter bij ex gaat wonen. Wat nog 1 ding is. Maar de relatie met vriendje gaat dan nog intenser worden. Zijn ouders wonen in een andere stad dus liefst logeert hij bij mij of ex. Ik ben veel thuis dus kan een beetje monitoren wat er gebeurt en hoe laat (en of) ze thuiskomen maar ex blijft zelf soms dagen weg voor werk. Zijn nieuwe vriendin heeft tegen dochter gezegd dat ze geen opvoed-rol wil, daar zit ze niet op te wachten, wat helemaal prima is, maar wie let er dan op dochter? Ex zegt: maak je niet druk joh, ze is geen zes meer. Dat is waar. Maar 15 is niet volwassen en ik weet als moeder helaas maar al te goed hoe dom en naïef ik zelf was op die leeftijd.Pioen00 schreef: ↑26-06-2024 17:24Ben je nou helemaal? Jij bepaalt wat er in jouw huis gebeurt hoor. Haar 19-jarige vriend met verdacht veel geld die in je bad ligt te roken?? Waarom laat je dat allemaal gebeuren??
Voortaan kan hij op bezoek komen en that's it. Gedraagt hij zich niet dan ook niet meer welkom.
En ik leef met je mee wat betreft je dochter maar de angst om haar kwijt te raken laat je de verkeerde signalen afgeven als ik het zo lees.
woensdag 26 juni 2024 om 21:51
Dat weet ik, dat je het goed bedoelt en ik waardeer je berichten. Maar heb jij nooit angst gehad dat je de grip verloor en dat je misschien te weinig (in jouw geval) steun gaf?Nanouk schreef: ↑26-06-2024 18:32De situatie is idd niet precies hetzelfde maar de kern van het verhaal wel. 2 mensen die boos op de andere ouder zijn. Hun gevoel op de kinderen projecteren, afgeven op de andere ouder en andere ouder niet geschikt vinden omdat ze "te los" zijn terwijl ze zelf alles doen om het kind strak en bij henzelf willen houden en de dingen willen bepalen.
Maargoed er komt nu een discussie op gang en dat was helemaal niet mijn bedoeling. Mijn berichten naar TO waren goed bedoeld.
woensdag 26 juni 2024 om 22:49
Kellebel87 schreef: ↑25-06-2024 12:02Ik heb niet alle pagina's gelezen maar een aantal dingen die ik (heel gemakkelijk vanuit deze positie) je zou willen zeggen:
- Stel duidelijke regels en grenzen (hou het bij een aantal simpele basisregels): "Dit zijn de regels in mijn huis (niet roken in huis, X tijd thuis zijn, vriendje mag langskomen maar alleen in de weekenden slapen etc), hier houd je je aan en als dat niet zo is dan zeg ik er iets van en op den duur zal dat een consequentie opleveren" "Als je naar je vader gaat is dat prima, maar dan wil ik graag dat je dat laat weten" "Weet dat je ook altijd weer welkom bent om naar huis te komen, hoe boos je ook op me geweest bent (of andersom), de deur staat altijd open".
- Laat je schuldgevoel niet je drijfveer zijn om alles van je dochter te tolereren of goed te praten. Het is niet jouw schuld dat haar leven op zijn kop staat, ook al ziet zij dat wel zo. Later als ze ouder is zal ze begrijpen dat dat niet zo is en dat je juist heel sterk bent geweest door voor jezelf te kiezen. Ook voor haar zit er rouw om het verlies van een gezin dat er niet meer is. Zeker als ze 14-15 jaar zijn is dat natuurlijk super moeilijk! Je dochter speelt heel goed in op jouw schuldgevoel en dat moet je los zien te trekken.
- Ook al heb jij niet een gezellig gezin, je hebt wel je dochter waar je leuke dingen mee kunt doen. Misschien vindt ze het leuk om met je te gaan winkelen of te lunchen of naar de bioscoop.
- Vriendjes afkeuren is alleen maar een grotere reden om er naartoe te rennen. Hou haar en hem dicht bij je, zodat je ze in de gaten kunt houden.
Misschien heb je iets aan het boek van Kluun, Help ik heb een puber. Het is een simpel boek waar toch wel handige tips in staan.
En ik snap dat dit allemaal heel makkelijk gezegd en gedaan is vanuit de andere kant, maar probeer niet je schuldgevoel met je aan de haal te laten gaan, want hier heb je alleen jezelf mee. Succes en sterkte!
[/quote
Hier wil ik nog even op inhaken, klinkt allemaal heel veel simpeler als dat het is, m'n zoon, toen 12 nu 15 (heeft t ergste geloof ik gelukkig gehad) had ik diezelfde basis regels; binnenshuis ging prima, maar tijden als op tijd thuis komen? Nou nee hoor, en dan stuurde ik hem naar z'n kamer, of hij ging vrijwillig en klom dan uit z'n raam om s nachts door de politie thuis gebracht te worden omdat ze zich af vroegen wat hij om 03 s nachts op het station deed, en sta jij daar te vertellen dat je het in HEMELSNAAM niet weet. Vriendjes van dochter dichtbij je houden? Heb ik ook gedaan, heeft notabene in overleg een tijdje bij ons ingewoond, was 2x zo oud , had een dochter notabene in MIJN dochter haar klas, maar werd ze vandaan geplukt toen ik haar eenmaal op de telex had laten zetten.
Dus ik snap je theorie heus maar in de praktijk werkt het (helaas) allemaal niet zo gemakkelijk.
Waarmee ik eigenlijk wil zeggen, veel ligt ook aan hoe het betreffende kind in elkaar steekt.
Ben het wel eens met dat laten leiden door schuld gevoel, achteraf ben ik me er van bewust dat ik dat in hun jongere jaren best wel heb gedaan.
Sterkte voor TO nogmaals
woensdag 26 juni 2024 om 23:15
Dank voor je bericht (hoe moeilijk het ook is om te lezen). Wat heb jij ook een heftige tijd achter de rug zeg. Ik probeer inderdaad het vriendje maar dichtbij te houden, maar oh wat voelt het slecht en wat had ik graag een klankbord gehad (ex is geen optie, maar iemand die de situatie van dichtbij kent). Ik ben steeds bang dat ik het verkeerd doe: overreacting of juist te meegaand?
donderdag 27 juni 2024 om 09:39
Misschien moet je je eens niet zo af laten schrikken door je dochter. Als zij om alles zegt: Dan ga ik wel bij pa wonen... Daar zou ik eens een gesprek over aangaan en als ze dat weer zegt zou ik haar succes wensen.
Het komt bij mij zo over dat je nogal afgeeft op je ex en zijn nieuwe partner (en het vriendje van je dochter). Als je dat ook doet waar je dochter bij (aanwezig) is dan praat je negatief over iemand waaraan zij loyaal is.
Ja je bent 15, ja je bent puber maar in mijn huis gelden mijn regels. Daar heb je je aan te houden, welke levensfase je ook inzit.
Het komt bij mij zo over dat je nogal afgeeft op je ex en zijn nieuwe partner (en het vriendje van je dochter). Als je dat ook doet waar je dochter bij (aanwezig) is dan praat je negatief over iemand waaraan zij loyaal is.
Ja je bent 15, ja je bent puber maar in mijn huis gelden mijn regels. Daar heb je je aan te houden, welke levensfase je ook inzit.
koekies zijn lekker
donderdag 27 juni 2024 om 09:52
Fouten maak je sowieso, net als elke ouder. Ik had ook zo’n intens moeilijke puber, die idd ook een tijd bij zijn vader is gaan wonen. En ondanks dat dat enorm verdriet deed bij mij was het ook goed. Het gaf ons allebei ruimte en mij ook ruimte om weer bij mezelf te komen en los te laten.Claire45 schreef: ↑26-06-2024 23:15Dank voor je bericht (hoe moeilijk het ook is om te lezen). Wat heb jij ook een heftige tijd achter de rug zeg. Ik probeer inderdaad het vriendje maar dichtbij te houden, maar oh wat voelt het slecht en wat had ik graag een klankbord gehad (ex is geen optie, maar iemand die de situatie van dichtbij kent). Ik ben steeds bang dat ik het verkeerd doe: overreacting of juist te meegaand?
Het enige wat ik deed was altijd de deur open laten, maar verder was het vooral schipperen tussen mijn grenzen, grenzen stellen en loslaten.
Ook ik vond het moeilijk om niet te kunnen sparren met iemand die net zo dicht op hem stond, mijn zorgen te kunnen delen en een gezamenlijke aanpak te kunnen hanteren. Zei ik nee, zei ex ja etc. Dat maakt het gewoon vele malen zwaarder.
donderdag 27 juni 2024 om 10:03
TO hoe moeilijk het ook is maar ik zou je niet langer laten chanteren door je dochter met haar ik ga bij mijn vader wonen.
Dan doet ze dat maar want het is echt niet normaal dat er een of andere 19 jarige knul in jouw bad ligt te roken, die had ik echt het bad uitgetrokken.
Dat haar vader van alles goedkeurt daarvan gaat ze ook nog wel inzien dat dit niet is wat zij nodig heeft, juist niet!
Wat zij nodig heeft is een stabiele moeder die grenzen aangeeft en dat er niet gerookt wordt in jouw huis en dat het geen zoete inval is voor dat vriendje is er een van.
Van alles toestaan omdat je bang bent haar kwijt te raken gaat niet werken. Een moeder die ondanks alles in haar kracht staat daar heeft ze meer aan. Ze weet dat je van haar houdt en er voor haar wil zijn meer kan je nu niet doen hoe verdrietig dit ook klinkt.
Dan doet ze dat maar want het is echt niet normaal dat er een of andere 19 jarige knul in jouw bad ligt te roken, die had ik echt het bad uitgetrokken.
Dat haar vader van alles goedkeurt daarvan gaat ze ook nog wel inzien dat dit niet is wat zij nodig heeft, juist niet!
Wat zij nodig heeft is een stabiele moeder die grenzen aangeeft en dat er niet gerookt wordt in jouw huis en dat het geen zoete inval is voor dat vriendje is er een van.
Van alles toestaan omdat je bang bent haar kwijt te raken gaat niet werken. Een moeder die ondanks alles in haar kracht staat daar heeft ze meer aan. Ze weet dat je van haar houdt en er voor haar wil zijn meer kan je nu niet doen hoe verdrietig dit ook klinkt.
donderdag 27 juni 2024 om 10:14
Het komt op me over dat jij gewoon te weinig mensen over de vloer krijgt om te vergelijken en om als klankbord te dienen. Dat is een gevolg van het kleine cocon-leven dat je had zoals je zelf beschreef. Wat prima en veilig kan aanvoelen als je kind klein is, maar nu zijn de deuren naar de boze buitenwereld (zo ervaar jij het tenminste wel) als het ware open gegaan en je weet je daar geen raad mee.
Heb je een vriendin met pubers - een zus ? een collega die je kan vertrouwen ? Praat er meer over zo zal je merken dat sommige zaken in een bepaalde heel normaal kunnen zijn en veel voorkomen. Dan kan je ook beter onderscheiden wat hoofd- en bijzaken zijn.
Bijvoorbeeld: dat vriendje is vol van zichzelf en weet alles beter. Uiteraard zou ik haast zeggen. Want op die leeftijd denk je dat je alles weet en blaas je jezelf op om zelfverzekerd over te komen. Ik heb genoeg pubers aan mijn keukentafel gehad om dat te herkennen van die leeftijd. Ik kan het me ook nog van mezelf herinneren - denken dat ik alles al wist.
Dus mijn raad is: wereld openen en praten. En deur open zetten naar alle vrienden en vriendinnen van je kind. Met wie gaat ze verder om naast dit vriendje? Kan je hier wat meer in stimuleren als dat wel geschiktere personen zijn in je ogen
Trouwens: ik lees een dochter die zelf naar de huisarts is gegaan en heeft nagedacht. Je hebt dus geen dom kind. Naïef ja zeker, maar dat mag nog op die leeftijd.
Vanaf nu moet jij je eigen koers gaan varen - los van wat bij papa al dan niet gebeurt. Bepaal duidelijker je eigen normen en waarden en waai niet mee met de dreigementen en manipulatie van je kind. Lastig ja, maar wel jouw taak. Zoek er eventueel externe hulp bij.
Heb je een vriendin met pubers - een zus ? een collega die je kan vertrouwen ? Praat er meer over zo zal je merken dat sommige zaken in een bepaalde heel normaal kunnen zijn en veel voorkomen. Dan kan je ook beter onderscheiden wat hoofd- en bijzaken zijn.
Bijvoorbeeld: dat vriendje is vol van zichzelf en weet alles beter. Uiteraard zou ik haast zeggen. Want op die leeftijd denk je dat je alles weet en blaas je jezelf op om zelfverzekerd over te komen. Ik heb genoeg pubers aan mijn keukentafel gehad om dat te herkennen van die leeftijd. Ik kan het me ook nog van mezelf herinneren - denken dat ik alles al wist.
Dus mijn raad is: wereld openen en praten. En deur open zetten naar alle vrienden en vriendinnen van je kind. Met wie gaat ze verder om naast dit vriendje? Kan je hier wat meer in stimuleren als dat wel geschiktere personen zijn in je ogen
Trouwens: ik lees een dochter die zelf naar de huisarts is gegaan en heeft nagedacht. Je hebt dus geen dom kind. Naïef ja zeker, maar dat mag nog op die leeftijd.
Vanaf nu moet jij je eigen koers gaan varen - los van wat bij papa al dan niet gebeurt. Bepaal duidelijker je eigen normen en waarden en waai niet mee met de dreigementen en manipulatie van je kind. Lastig ja, maar wel jouw taak. Zoek er eventueel externe hulp bij.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 27 juni 2024 om 10:32
Wat een vervelend situatie To.
Ik was door andere factoren een los geslagen puber.
Maar ben altijd blij geweest dat mijn vader altijd de stelling heeft gehouden van.
Hou je vriend dicht bij maar je vijand nog dichterbij.
Hierdoor had hij duidelijk zicht op wat er gebeurde en kon ook met mij een gesprek aan gaan als er iets gebeurde wat niet door de beugel ging. Vooral omdat hij mij zelf liet na denken over de situatie.
Dus ik zou proberen de situatie zo open mogelijk houden binnen duidelijk afgesproken kaders.
Ik was door andere factoren een los geslagen puber.
Maar ben altijd blij geweest dat mijn vader altijd de stelling heeft gehouden van.
Hou je vriend dicht bij maar je vijand nog dichterbij.
Hierdoor had hij duidelijk zicht op wat er gebeurde en kon ook met mij een gesprek aan gaan als er iets gebeurde wat niet door de beugel ging. Vooral omdat hij mij zelf liet na denken over de situatie.
Dus ik zou proberen de situatie zo open mogelijk houden binnen duidelijk afgesproken kaders.
donderdag 27 juni 2024 om 13:05
Het klopt dat niet elke 'bedachte' regel voor elk kind geldt en mijn kinderen zijn zo ver nog niet dus wie weet hoe ik over een paar jaar praat. Maar, ervan uitgaande dat er met het kind niks aan de hand is qua stoornis o.i.d. is de basis toch wel dat er in huis een aantal basisregels moeten zijn en dat je kind zich hier ook aan moet houden. Dat het dat niet altijd doet is niet vreemd, maar dat er dan straf of maatregelen volgen ook niet!romany schreef: ↑26-06-2024 22:49Hier wil ik nog even op inhaken, klinkt allemaal heel veel simpeler als dat het is, m'n zoon, toen 12 nu 15 (heeft t ergste geloof ik gelukkig gehad) had ik diezelfde basis regels; binnenshuis ging prima, maar tijden als op tijd thuis komen? Nou nee hoor, en dan stuurde ik hem naar z'n kamer, of hij ging vrijwillig en klom dan uit z'n raam om s nachts door de politie thuis gebracht te worden omdat ze zich af vroegen wat hij om 03 s nachts op het station deed, en sta jij daar te vertellen dat je het in HEMELSNAAM niet weet. Vriendjes van dochter dichtbij je houden? Heb ik ook gedaan, heeft notabene in overleg een tijdje bij ons ingewoond, was 2x zo oud , had een dochter notabene in MIJN dochter haar klas, maar werd ze vandaan geplukt toen ik haar eenmaal op de telex had laten zetten.
Dus ik snap je theorie heus maar in de praktijk werkt het (helaas) allemaal niet zo gemakkelijk.
Waarmee ik eigenlijk wil zeggen, veel ligt ook aan hoe het betreffende kind in elkaar steekt.
Ben het wel eens met dat laten leiden door schuld gevoel, achteraf ben ik me er van bewust dat ik dat in hun jongere jaren best wel heb gedaan.
Sterkte voor TO nogmaals
Ik ken de dochter van TO niet, mijn indruk is nu vooral dat ze haar moeder onder druk zet door op haar schuldgevoel in te praten en ze onzeker te maken dat het bij papa allemaal veel leuker is en alles mag. Daarom ben ik vooral voorstander van 'strenge' regels maar wel liefdevol blijven naar mijn kind.
Als ik jouw verhaal lees heb je een behoorlijke kluif gehad aan je pubers (en de situatie met het vriendje van je dochter is zéér uitzonderlijk dus totaal niet te vergelijken met het vriendje van de dochter van TO) hopelijk zitten ze nu in rustiger vaarwater.
donderdag 27 juni 2024 om 13:25
donderdag 27 juni 2024 om 15:33
Ik wil niet al te zweefteverig overkomen maar kun je bij je moedergevoel komen? Ik vind bovenstaande echt ongelooflijk, mijn "guts" wisten echt bijna altijd wat te doen en als ik ze even kwijt was kwam ik er vanzelf weer bij terug. Even stilstaan, even een stapje terug, even heel bewust een ander zintuig het werk laten doen.
Soms krijgen we zoveel input dat we "vergeten" dat we een fantastisch oersysteem hebben waarmee kinderen aan ouders verbonden zitten.
.
donderdag 27 juni 2024 om 16:02
Ik begrijp je onzekerheid heel goed, je kunt ook niet alles voor zijn zeker niet als je in scheiding ligt. Je wil ook niet de zure vrouw zijn die pleziertjes verpest. En je hebt je beschermende moeder gevoel. Wat betreft anticonceptie als dat de pil krijgt ze wel dagelijks hormonen binnen. Het is onnatuurlijk en niet ideaal dus. Ik vind eigenlijk dat zo'n jong meisje geen hormonen moet slikken omdat ze een ouder vriendje heeft. Waarom neemt hij de prikpil niet? Ik neem dat de behoefte aan seks in eerste instantie van hem kwam. Ik blijf het vreemd vinden dat een 19 jarige met een 15 jarige een relatie wil hebben. Voor de juiste verhoudingen in je huis is het niet de bedoeling dat je je geïntimideerd voelt door hem. Kun je nagaan een meisje van 15. Je ex-man heeft natuurlijk ook nog een beschermende rol in haar leven. Snapt hij dat?Claire45 schreef: ↑26-06-2024 21:30Ja klopt, het is nu te laat om nog invloed te hebben op de relatie, ik heb het al te ver laten komen. Ik ben onzeker hierover, omdat ik denk: vind ik het lastig om hem in huis te hebben omdat ik op mijn privacy gesteld ben en het moeilijk vind om samen te leven (af en toe) met een buitenstaander? Of komt mijn onderbuikgevoel ergens vandaan en slaat mijn instinct aan omdat er iets niet klopt aan die jongen? En daar tussendoor speelt dan nog het schuldgevoel naar mijn dochter, die zo verliefd is en eindelijk weer een beetje lekker in haar vel zit, dus wat doet het met haar (en met onze relatie) als ik zeg dat ik haar vriendje afkeur? Of niet afkeuren, maar ik voel me ongemakkelijk in zijn gezelschap, een beetje geïntimideerd (hij is nogal zeker van zichzelf, weet alles beter). Ik kan hem wel aan hoor, ik beschrijf alleen mijn onderbuikgevoel.
Wat anticonceptie betreft: dat heeft ze met mijn man besproken en geregeld via de huisarts, en ze heeft het daarna ook aan mij verteld.
donderdag 27 juni 2024 om 16:06
Rooss4.0 schreef: ↑27-06-2024 15:33Ik wil niet al te zweefteverig overkomen maar kun je bij je moedergevoel komen? Ik vind bovenstaande echt ongelooflijk, mijn "guts" wisten echt bijna altijd wat te doen en als ik ze even kwijt was kwam ik er vanzelf weer bij terug. Even stilstaan, even een stapje terug, even heel bewust een ander zintuig het werk laten doen.
Soms krijgen we zoveel input dat we "vergeten" dat we een fantastisch oersysteem hebben waarmee kinderen aan ouders verbonden zitten.
Ik vaar normaal zelf ook sterk op mijn instinct maar snap de twijfel van TO in deze situatie maar al te goed: als je ex (die toch in hetzelfde systeem verbonden is met zijn dochter) een totaal andere lijn volgt dan jij, dan ga je aan jezelf twijfelen. Dit is mij helaas ook niet vreemd, mijn ex denkt over bepaalde cruciale opvoedingszaken compleet anders dan ik en weet zijn mening ook heel stellig te uiten. Best moeilijk om in zo'n situatie je guts nog te vertrouwen.
donderdag 27 juni 2024 om 17:53
Ehm, omdat er geen prikpil voor mannen bestaat? En als die wel bestond, konden vrouwen er niet op vertrouwen. Omdat zij degene zijn die zwanger worden als het misgaat.Pontipiene schreef: ↑27-06-2024 16:02Ik vind eigenlijk dat zo'n jong meisje geen hormonen moet slikken omdat ze een ouder vriendje heeft. Waarom neemt hij de prikpil niet?
Edit: mocht het een tikfout zijn: in de prikpil voor vrouwen zitten nog meer hormonen dan in de nieuwste anticonceptiepil.
donderdag 27 juni 2024 om 23:51
Ik ben altijd dicht bij mezelf gebleven. Mijn normen en waarden, mijn regels en ja daar zijn ze het niet altijd mee eens en dat hoort erbij. Een collega van mij zei ooit, in de pubertijd gaan ze schoppen maar keren altijd terug aar de basis en als die goed is komt dat altijd weer goed. Ik heb ervaren dat je pp veel dingen geen invloed hebt. Je hebt geen invloed op wat ex doet geen invloed op wat dochter wil. Het enige wat je kan doen is er voor haar zijn, zorgen dat het thuis een fijne stabiele plek is waar ze thuis kan komen. Ze zal altijd gaan vergelijken maar hoe ouder ze worden hoe meer ze zien wat er echt belangrijk is in het leven. Voor nu zal.ze misschien denken bij kijn vader, die vrijheid heerlijk. Maar dit is voor even leuk en verlangt dan juist weer naar duidelijkheid, structuur en warmte van een moeder. Je zal.het moeten ervaren om dat vertrouwen te krijgen en dat oslaten kan best lastig zijn zeker als jullie zo leefde als je vertelde. Maar onthoud dat het gezond is voor een puber om.zich los te maken van ouders en zie dat niet direct als afzetten tegen jou.
Wat me wel opvalt is dat je aangeeft AC met vader besproken en geregeld te hebben. Die vader is dus zo'n flapdrol nog niet
. Heb je enig idee waarom ze hiervoor naar haar vader ging?Zou ze dit eerder met vader besproken hebben omdat hij wat vrijer denkt en bang was voor je reactie? Misschien valt hier nog wel winst voor je te behalen.
vrijdag 28 juni 2024 om 11:04
Oh, dan heb ik het verkeerd begrepen. Sowieso dan geen prikpil voor haarKipzonderkop schreef: ↑27-06-2024 17:53Ehm, omdat er geen prikpil voor mannen bestaat? En als die wel bestond, konden vrouwen er niet op vertrouwen. Omdat zij degene zijn die zwanger worden als het misgaat.
Edit: mocht het een tikfout zijn: in de prikpil voor vrouwen zitten nog meer hormonen dan in de nieuwste anticonceptiepil.
.Het jarenlang slikken van hormonen en het omzeilen van een normale cyclus is niet ideaal voor het lichaam van de vrouw. Vrouwen moeten al zoveel absorberen en dan ook nog deze medicijnen erbij. En dan ben je nog maar 15. Als een condoom scheurt kun je een morning aftelpil gebruiken (ook een bak vol hormonen, maar dan is het een noodgeval). Mannen vinden zonder lekkerder en dat weegt zwaarder dan de gezondheid van de vrouw blijkbaar. Nog los gezien van seksueel overdraagbare aandoeningen die je kan oplopen.
vrijdag 28 juni 2024 om 11:35
Vrouwen moeten al zoveel absorberen? Wat bedoel je daar mee?Pontipiene schreef: ↑28-06-2024 11:04Oh, dan heb ik het verkeerd begrepen. Sowieso dan geen prikpil voor haar
Het jarenlang slikken van hormonen en het omzeilen van een normale cyclus is niet ideaal voor het lichaam van de vrouw. Vrouwen moeten al zoveel absorberen en dan ook nog deze medicijnen erbij. En dan ben je nog maar 15. Als een condoom scheurt kun je een morning aftelpil gebruiken (ook een bak vol hormonen, maar dan is het een noodgeval). Mannen vinden zonder lekkerder en dat weegt zwaarder dan de gezondheid van de vrouw blijkbaar. Nog los gezien van seksueel overdraagbare aandoeningen die je kan oplopen.
Ik snap niks van je post. Hormonale anticonceptie is het niet, maar condooms ook niet. Wat dan wel?
vrijdag 28 juni 2024 om 11:38
Ik zag gister een item dat op TikTok door diverse influencers periodieke onthouding wordt gepromoot.
Het aantal abortussen en geslachtsziektes stijgen flink. Ik zou zéker kiezen voor degene anticonceptie zoals de (prik)pil, hormoonspiraal.
vrijdag 28 juni 2024 om 11:50
De morning afterpil als anticonceptie promoten? Echt?!Pontipiene schreef: ↑28-06-2024 11:04Oh, dan heb ik het verkeerd begrepen. Sowieso dan geen prikpil voor haar
Het jarenlang slikken van hormonen en het omzeilen van een normale cyclus is niet ideaal voor het lichaam van de vrouw. Vrouwen moeten al zoveel absorberen en dan ook nog deze medicijnen erbij. En dan ben je nog maar 15. Als een condoom scheurt kun je een morning aftelpil gebruiken (ook een bak vol hormonen, maar dan is het een noodgeval). Mannen vinden zonder lekkerder en dat weegt zwaarder dan de gezondheid van de vrouw blijkbaar. Nog los gezien van seksueel overdraagbare aandoeningen die je kan oplopen.
Bovendien is dit helemaal off topic. TO vertelt juist dat dochter verantwoordelijk is en AC heeft geregeld….
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
