Grip kwijt op dochter (15)

Claire45 donderdag 6 juni 2024 om 15:17

Beste forummers,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, schaam me erg voor de situatie waar ik in zit. Ik heb geen grip meer op mijn dochter (15) en ben bang om haar te verliezen aan mijn ex. We hebben co-ouderschap, maar ik voel dat ze van me wegdrijft. Ze neemt mij de scheiding kwalijk en snapt niet waarom ik mijn ex eruit heb gegooid (hij ging vreemd, ik heb te lang mijn ogen gesloten). Dochter wil haar oude leventje terug. Snap ik, ik zou ook niets liever willen. Maar het is zoals het is. Haar verdriet en boosheid doen me pijn. Voor mij is de scheiding beter, maar zij is ongelukkig en ik zie haar afglijden. Ze heeft al therapie, maar komt vaak de afspraken niet na. Spijbelt, drinkt, rookt, en het ergste: ze vertrekt naar ex als wij ruzie hebben en dreigt om bij hem te gaan wonen. Wat dan? Ik moet er niet aan denken om haar kwijt te raken. Ex woont bij zijn nieuwe liefde en haar kids. Het is daar de zoete inval. Dochter geniet van die sfeer. Ik ben alleen en kan geen echt gezinsleven bieden met gezelligheid en alle dagen feest. Wat als ze straks daar wil wonen?

En nog iets. Dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje (19). Ze is erg verliefd, maar mijn gevoel over hem is dubbel. Ik weet het niet goed, soms denk ik dat het aan mij ligt, maar ik kan mijn gevoel niet negeren. Hij heeft erg veel geld voor zijn leeftijd, koopt dure cadeaus voor dochter, is vaag over hoe hij het geld verdient. Dochter is kwetsbaar, ik wil haar beschermen maar hoe? Bij mijn ex mag haar vriendje altijd blijven slapen dus ik heb ook toestemming gegeven. Het wringt wel. Ik voel me niet meer thuis in mijn eigen huis. Laatst lag de jongen opeens in ons bad, ook nog te roken (had deur niet op slot gedaan). Ik heb me snel omgedraaid en later gezegd dat hij niet mag roken in huis. Daarna kreeg ik meteen bonje met dochter. Het is ook haar huis, zegt ze, en anders gaat ze wel bij haar vader wonen, die doet niet moeilijk. Ik weet het even niet. Mijn kind heeft het zwaar, maar ik wil haar niet verliezen aan mijn ex.

Wat zouden jullie doen? Veel dank voor het lezen.

noorderlicht76 dinsdag 18 juni 2024 om 20:21

Claire45 schreef: ↑
17-06-2024 19:25
Ik snap dat het ongezond overkomt maar het was ons gezinsleven, voor ons was het normaal om een klein en veilig huis te hebben en niet, zoals je wel eens hoort, steeds mensen/familie/vrienden over de vloer te hebben (wel vriendinnetjes van dochter uiteraard). En ik snap ook dat mijn dochter nu haar eigen weg gaat. Wat het lastig maakt is mijn dubbele gevoel over haar vriendje. Ik ben bang dat hij handig gebruik maakt van haar kwetsbaarheid, ze is verdrietig en boos en mist haar oude leventje, en hij is op dit moment niet alleen haar steunpilaar maar ook degene met wie ze zich kan afzetten tegen haar ouders. Mijn ex ziet ook wel dat het vriendje niet de ideale schoonzoon is, zeg maar, maar hij geloof in zelf fouten maken en zo volwassen worden. Ik vind dat heel moeilijk. Ik heb het gevoel dat onze dochter nog sturing en begrenzing nodig heeft in dit opzicht. Ze weet zelf ook wel dat deze jongen niet onze ‘cup of tea’ is (ook niet van mijn ex, maar die ziet het als een “fase” en wil door zijn eigen strenge jeugd vooral laten zien dat hij niet oordeelt over dochters keuzes) maar dat is volgens mij precies waarom ze hem leuk vind. Omdat wij hem niet leuk vinden.

Dus ja, ze wil loskomen van ons kleine gezin (dat sowieso niet meer bestaat) en dat is haar goed recht en ik gun het haar ook, maar waarom moet dat nou met deze jongen zijn? Ik zou het minder moeilijk vinden als ze gewoon met haar vriendinnen rebelleerde.

het klinkt handig voor je ex, het gezien isoleren en zijn leven buiten de deur zelf leiden. Ik denk dat je uit moet kijken dat je niet een vorm van buitensluiten idealiseert

Nanouk dinsdag 18 juni 2024 om 22:12

Claire45 schreef: ↑
18-06-2024 20:00
Wat me tegenhoudt is het drama dat waarschijnlijk weer los barst als we elkaar zien en spreken. Ex is ingetrokken bij zijn nieuwe liefde maar had het liefst alles bij het oude gehouden. Hij had het goed voor elkaar toen hij een vrouw én een minnares had. Hij kon niet kiezen en had er ook nog veeeeel langer over willen nadenken maar voor mij was de maat vol. Blij dat het zo gegaan is hoor. Maar afspreken? Dan komen alle oude koeien weer uit de sloot, kleine kans dat we een constructief gesprek over onze dochter kunnen voeren. Ooit wel, hoop ik. Maar nu is afstand beter.

Dan is het goed samen in therapie te gaan om dat te leren. Dingen naar elkaar uit te spreken zodat jullie als ouders weer verder kunnen. Jullie hoeven geen vrienden of geliefde meer te zijn, maar jullie blijven ouders van een dochter. Zeker in deze tijd is het heel belangrijk dat jullie samen gaan optrekken. Kunnen jullie dat niet zelf, dan moeten jullie daar iets mee, dat zijn jullie je dochter wel verplicht
Bedoel het niet rot, heb helaas ervaring met een hele vervelende scheiding met kinderen in de pubertijd. Deze situatie kan echt hele grote gevolgen hebben. Ik wil hier in het openbaar niet teveel over kwijt maar je mag me altijd een PB sturen.

belgali woensdag 19 juni 2024 om 14:34

Het is echt niet zo dat het overal van een leien dakje gaat hoor TO. Dus open je naar een vriendin en je zal zien dat het ouderen van een puber altijd wikken en wegen is. En dat ze af en toe onredelijk en ondankbaar uit de hoek komen en totaal geen rekening met je willen houden. Maar weet je: zo hoort het ook. Jouw taak is een kader maken en handhaven. Hun taak is tegen dat kader aanschoppen.

Het enige waar jij nu tegen aan loopt is dat je niemand hebt om je back-up te zijn. En dat is in het begin behoorlijk wennen, maar al doende leer je. Dus niet meer toegeven als je echt iets belangrijks vindt.

Verder vind ik dat je ex wel gelijk heeft: jongeren leren vaak het meest door zelf te ervaren wat de consequenties zijn van bepaald gedrag. Je kan ze niet hun hele leven lang klein en beschermd houden - daar krijg je ook alleen onzelfstandige, angstige jongvolwassenen van en dat moet je ook niet willen.

Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€

Claire45 woensdag 19 juni 2024 om 17:01

noorderlicht76 schreef: ↑
18-06-2024 20:21
het klinkt handig voor je ex, het gezien isoleren en zijn leven buiten de deur zelf leiden. Ik denk dat je uit moet kijken dat je niet een vorm van buitensluiten idealiseert

Die laatste zin begrijp ik niet, kun je uitleggen wat je bedoelt?

meisje85 woensdag 19 juni 2024 om 17:06

Ik denk dat Noorderlicht bedoelt dat het natuurlijk heel leuk en bijna romantisch klinkt: een beetje van "wij tegen de rest van de wereld", in je eigen gezinsbubbel etc. Klein en veilig noem je het. Maar hoe leuk en romantisch en veilig is het werkelijk als één van de twee er vervolgens een heel ander leven op na blijkt te houden, dat misschien juist wel kon bestaan bij de gratie van dit isolement. (En in het slechtste geval was het misschien zelfs zo vooropgezet)

Claire45 woensdag 19 juni 2024 om 17:07

Nanouk schreef: ↑
18-06-2024 22:12
Dan is het goed samen in therapie te gaan om dat te leren. Dingen naar elkaar uit te spreken zodat jullie als ouders weer verder kunnen. Jullie hoeven geen vrienden of geliefde meer te zijn, maar jullie blijven ouders van een dochter. Zeker in deze tijd is het heel belangrijk dat jullie samen gaan optrekken. Kunnen jullie dat niet zelf, dan moeten jullie daar iets mee, dat zijn jullie je dochter wel verplicht
Bedoel het niet rot, heb helaas ervaring met een hele vervelende scheiding met kinderen in de pubertijd. Deze situatie kan echt hele grote gevolgen hebben. Ik wil hier in het openbaar niet teveel over kwijt maar je mag me altijd een PB sturen.

Samen in therapie… oef, ik moet er (nog) niet aan denken. Ik geloof dat je het niet rot bedoeld hoor, zo te lezen heb jij ook genoeg meegemaakt. Ik ga nadenken over therapie met ex, kijken of ik dat aankan. Klinkt egoïstisch, het gaat niet om mij maar om mijn dochter, maar ik zal toch een drempel over moeten.

Charlotta woensdag 19 juni 2024 om 17:14

Claire45 schreef: ↑
19-06-2024 17:07
Samen in therapie… oef, ik moet er (nog) niet aan denken. Ik geloof dat je het niet rot bedoeld hoor, zo te lezen heb jij ook genoeg meegemaakt. Ik ga nadenken over therapie met ex, kijken of ik dat aankan. Klinkt egoïstisch, het gaat niet om mij maar om mijn dochter, maar ik zal toch een drempel over moeten.

Misschien is therapie ook niet de juiste methode, maar hebben jullie wat aan mediaton om te leren overleggen over jullie dochter. Doe ik ook met enige regelmaat met mijn ex want zonder derde erbij is het soms verdomd moeilijk om een redelijk gesprek te voeren.

Claire45 woensdag 19 juni 2024 om 17:15

meisje85 schreef: ↑
19-06-2024 17:06
Ik denk dat Noorderlicht bedoelt dat het natuurlijk heel leuk en bijna romantisch klinkt: een beetje van "wij tegen de rest van de wereld", in je eigen gezinsbubbel etc. Klein en veilig noem je het. Maar hoe leuk en romantisch en veilig is het werkelijk als één van de twee er vervolgens een heel ander leven op na blijkt te houden, dat misschien juist wel kon bestaan bij de gratie van dit isolement. (En in het slechtste geval was het misschien zelfs zo vooropgezet)

Ah, zo. Dat snap ik. Het was eerder mijn keuze dan van mijn ex. Hij vond het soms jammer dat ik zo’n huismus was. En dat ik maar 1 kind wilde.

Claire45 woensdag 19 juni 2024 om 17:25

Charlotta schreef: ↑
19-06-2024 17:14
Misschien is therapie ook niet de juiste methode, maar hebben jullie wat aan mediaton om te leren overleggen over jullie dochter. Doe ik ook met enige regelmaat met mijn ex want zonder derde erbij is het soms verdomd moeilijk om een redelijk gesprek te voeren.

Klopt helemaal. Daarom doen we nu alles via WhatsApp. Dan nog kan hij mijn berichtjes negeren, maar het scheelt een hoop geschreeuw en gedreig. We zijn 1 keer bij een mediator geweest maar toen zat mijn ex die mediator belachelijk te maken door steeds ‘rare’ woorden te herhalen op een sarcastische toon: “Een ná-huwelijk?” en zo, dus dat vond hij allemaal ontzettend grappig en nam het totaal niet serieus.

Nanouk woensdag 19 juni 2024 om 17:54

Claire45 schreef: ↑
19-06-2024 17:25
Klopt helemaal. Daarom doen we nu alles via WhatsApp. Dan nog kan hij mijn berichtjes negeren, maar het scheelt een hoop geschreeuw en gedreig. We zijn 1 keer bij een mediator geweest maar toen zat mijn ex die mediator belachelijk te maken door steeds ‘rare’ woorden te herhalen op een sarcastische toon: “Een ná-huwelijk?” en zo, dus dat vond hij allemaal ontzettend grappig en nam het totaal niet serieus.

Wij hebben systeemtherapie gehad. Niet dat ik het fijn vond, ik vond het vreselijk, deed het ook niet voor mezelf, maar voor onze kinderen die er erg veel last van hadden omdar wij als ouders niet konden communiceren. Het is ook lastig te communiceren met een man die vreemd ging en tijdens onze relatie niet goed voor mij was en tijdens dit traject de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis kreeg. Maar het heeft de kinderen enorm geholpen en dat gaat het om. Ik moet zeggen dat het mij ook ontzettend veel rust en wijsheid heeft gegeven. Bedenk dat jouw dochter een enorm lastige leeftijd heeft voor het leven dat ze nu leeft en door wat er nu gebeurd enorm bepalend is voor de rest van haar leven.
Als het niet laagdrempeliger kan zoals een mediator zou ik echt andere hulp zoeken.

Snuffelkleed donderdag 20 juni 2024 om 15:28

noorderlicht76 schreef: ↑
18-06-2024 20:21
het klinkt handig voor je ex, het gezien isoleren en zijn leven buiten de deur zelf leiden. Ik denk dat je uit moet kijken dat je niet een vorm van buitensluiten idealiseert

Hier ben ik het helemaal mee eens, want dit is precies mij overkomen. Het was voor hem een prima basis voor een uitgebreid dubbelleven. Nu snap ik dat de pakkans daardoor veel kleiner was.

Claire45 donderdag 20 juni 2024 om 21:30

Nanouk schreef: ↑
19-06-2024 17:54
Wij hebben systeemtherapie gehad. Niet dat ik het fijn vond, ik vond het vreselijk, deed het ook niet voor mezelf, maar voor onze kinderen die er erg veel last van hadden omdar wij als ouders niet konden communiceren. Het is ook lastig te communiceren met een man die vreemd ging en tijdens onze relatie niet goed voor mij was en tijdens dit traject de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis kreeg. Maar het heeft de kinderen enorm geholpen en dat gaat het om. Ik moet zeggen dat het mij ook ontzettend veel rust en wijsheid heeft gegeven. Bedenk dat jouw dochter een enorm lastige leeftijd heeft voor het leven dat ze nu leeft en door wat er nu gebeurd enorm bepalend is voor de rest van haar leven.
Als het niet laagdrempeliger kan zoals een mediator zou ik echt andere hulp zoeken.

Jeetje, zo’n diagnose is wel heftig zeg. Had je een vermoeden of was het een totale verrassing? Waarschijnlijk vielen de puzzelstukjes wel op hun plaats daarna.

Mijn ex is losbandig en non-conformistisch (zegt hij zelf

) maar niet kwaadaardig of gestoord, voor zo ver ik hem ken. Therapie of andere hulp lijkt me nuttig maar ik vrees dat hij er te non-conformistisch voor is. Of te lui. Whatever. Maar voor onze dochter gaat hij door het vuur dus misschien krijg ik hem uiteindelijk toch zo ver. Ik zou het graag willen.

Claire45 donderdag 20 juni 2024 om 21:33

Snuffelkleed schreef: ↑
20-06-2024 15:28
Hier ben ik het helemaal mee eens, want dit is precies mij overkomen. Het was voor hem een prima basis voor een uitgebreid dubbelleven. Nu snap ik dat de pakkans daardoor veel kleiner was.

Ja… ik was zelf degene die ons leven klein en afgeschermd hield, ik heb weinig behoefte aan prikkels van buitenaf en geniet juist van de rust, maar als je het zo zegt: misschien heb ik het mijn ex wel heel gemakkelijk gemaakt.

Raver zondag 23 juni 2024 om 11:18

belgali schreef: ↑
19-06-2024 14:34
Het is echt niet zo dat het overal van een leien dakje gaat hoor TO. Dus open je naar een vriendin en je zal zien dat het ouderen van een puber altijd wikken en wegen is. En dat ze af en toe onredelijk en ondankbaar uit de hoek komen en totaal geen rekening met je willen houden. Maar weet je: zo hoort het ook. Jouw taak is een kader maken en handhaven. Hun taak is tegen dat kader aanschoppen.

Het enige waar jij nu tegen aan loopt is dat je niemand hebt om je back-up te zijn. En dat is in het begin behoorlijk wennen, maar al doende leer je. Dus niet meer toegeven als je echt iets belangrijks vindt.

Verder vind ik dat je ex wel gelijk heeft: jongeren leren vaak het meest door zelf te ervaren wat de consequenties zijn van bepaald gedrag. Je kan ze niet hun hele leven lang klein en beschermd houden - daar krijg je ook alleen onzelfstandige, angstige jongvolwassenen van en dat moet je ook niet willen.

Hier haal je iets aan wat zo belangrijk is te weten als moeder en ook van daaruit ook te handelen en reageren.

Nanouk zondag 23 juni 2024 om 11:40

Claire45 schreef: ↑
20-06-2024 21:33
Ja… ik was zelf degene die ons leven klein en afgeschermd hield, ik heb weinig behoefte aan prikkels van buitenaf en geniet juist van de rust, maar als je het zo zegt: misschien heb ik het mijn ex wel heel gemakkelijk gemaakt.

Probeer hier niet aan vast te houden. Voor jezelf is dat misschien fijn maar voor een puber veel te beklemmend.

Claire45 zondag 23 juni 2024 om 19:14

Nanouk schreef: ↑
23-06-2024 11:40
Probeer hier niet aan vast te houden. Voor jezelf is dat misschien fijn maar voor een puber veel te beklemmend.

Ik doe mijn best. Ik realiseer me door wat jullie schrijven dat ik mijn dochter meer ruimte moet geven. Hoe moeilijk ik dat ook vind. En ik realiseer me ook dat mijn behoefte aan rust, veiligheid en afzondering heel erg míjn verlangens zijn, en niet die van haar. Ik blijf alleen heel erg veel moeite hebben met haar vriendje. Niet met hem als persoon (ik ken hem niet goed) maar wel met de dynamiek tussen dochter en hem. Met míjn onderbuikgevoel. Zoals mijn dochter zou zeggen: de vibe. Er is iets. Denk ik. Maar tegelijkertijd denk ik: bemoei je er niet mee, ze zijn verliefd, en dochter heeft al zo’n zware en verdrietige tijd achter de rug… geef haar even de ruimte. Dat wil ik ook echt. Maar het vóelt niet goed. Ik denk niet dat hij het beste met haar voorheeft. En terwijl ik dit typ denk ik meteen: stel je niet aan, wat weet jij ervan als oude doos, geef die twee gewoon de ruimte en ga niet spastisch naar rode vlaggen lopen zoeken.

Het kan heel goed aan mij liggen. Ik ben niet op mijn sterkst, voel me verloren en onzeker. Dus misschien is het projectie. Geen jaloezie, dat weet ik zeker. Maar wel onzekerheid. En angst. Ik wil haar zo graag loslaten en vertrouwen op haar verstand (en dat heeft ze) maar het lukt me gewoon niet.

FaceofOZ zondag 23 juni 2024 om 19:47

De één na laatste zin van je post is: 'ik wil haar niet verliezen aan mijn ex'.
Nu die niet meer gedemoniseerd wordt en toch wel ok blijkt te zijn, zijn nu je pijlen gericht om aan te tonen dat haar vriend niet ok is.

Je kind heeft wellicht regels en structuur nodig, maar dat biedt je niet. je maakt ruzie over een telefoon en zet het op een zuipen.

Degene die zich onveilig gedraagt ben jij. En ik zou daar iets aan gaan doen met goede hulp. Ik zou er open over zijn, jezelf kwetsbaar opstellen, want anders gaat het niet veranderen. Je dochter gaat niet bij je komen met haar problemen, wanneer je je zo blijft gedragen.

belgali maandag 24 juni 2024 om 10:34

Ik geloof dat (bijna) elk meisje als ze jong is dat ene foute vriendje heeft (gehad). Waarvan de ouders echt wakker lagen. En als het goed is knalt dat na een hele heftige verliefdheid uit mekaar en leert dat meisje er van wat ze niet wil. En kijkt ze terug en denkt: wtf was I thinking ?

Dus in die zin: gun je kind die les (als het geen totaal crimineel figuur is natuurlijk). Het hoort ook bij volwassenen worden. Het is een cadeau als je als moeder je kind kunt gunnen dat je vertrouwt op hun oordeel. Dan leren ze ook vertrouwen op zichzelf namelijk.

Er komt een moment dat ze namelijk zelf gaat zien dat verliefdheid blind maakt en dat de prins een kikker blijkt te zijn. Dan sta je klaar met een luisterend oor, een bak ijs en heel veel knuffels.

Je oudert heel veel vanuit angst. Dat lijkt me een slechte raadgever.

Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€

romany maandag 24 juni 2024 om 10:53

Wat dat betreft was ik een rampen moeder
k zei op die leeftijd toen ze bij m'n ex wilde gaan wonen (na de zoveelste keer overigens) zal ik je helpen je spullen pakken of lukt het zelf? Ik blijf thuis m'n telefoon nummer blijft hetzelfde dus ik ben er als t moet, na 2 dagen belde ze me op, ze was er uit gedonderd, (ja echt)
Qua vriendje op die dezelfde leeftijd haar een keer op telex laten zetten, in dat opzicht kan ik niet anders zeggen als sterkte want meiden van 15?? Ben blij dat ze inmiddels 19 is

Pontipiene maandag 24 juni 2024 om 17:47

Charlotta schreef: ↑
07-06-2024 11:11
Sorry, echt 100% niet mee eens. Dat meisje heeft verdriet en zit met zichzelf in de knoop. Daarnaast is ze met 15 jaar gewoon nog een kind. Ze heeft een moeder nodig die dichtbij blijft, niet eentje die zegt: prima, ga maar naar papa, ik zie je wel als je 18 bent.

Ik heb zelf een dochter van die leeftijd en no way dat ik haar nu zomaar zou laten vertrekken. Er zouden sowieso eerst een paar goede gesprekken moeten komen met vader erbij, en liefst ook met de therapeut. "Bij vader mag ik wel alles" lijkt me namelijk geen sterk argument om bij moeder te vertrekken.

Hier ben ik het mee eens.

En van dat rokende heerschap in m'n bad daar zou ik niet van gecharmeerd zijn. Ik vind dat ongegeneerd. Is dat dan nadat ze hebben liggen 'rollebollen"? Ik zou dat niet trekken en ben hierin veel lastiger dan mijn eigen moeder toen ik jong was. Mijn dochter is gelukkig nog maar 10.

Nanouk maandag 24 juni 2024 om 17:58

Pontipiene schreef: ↑
24-06-2024 17:47
Hier ben ik het mee eens.

Ik weet niet of je alle berichten hebt gelezen maar dit werd heel wat genuanceerder gezegd als wat Charlotta schetst.

nanouk wijzigde dit bericht op 24-06-2024 21:36

0.22% gewijzigd

Claire45 maandag 24 juni 2024 om 21:02

FaceofOZ schreef: ↑
23-06-2024 19:47
De één na laatste zin van je post is: 'ik wil haar niet verliezen aan mijn ex'.
Nu die niet meer gedemoniseerd wordt en toch wel ok blijkt te zijn, zijn nu je pijlen gericht om aan te tonen dat haar vriend niet ok is.

Je kind heeft wellicht regels en structuur nodig, maar dat biedt je niet. je maakt ruzie over een telefoon en zet het op een zuipen.

Degene die zich onveilig gedraagt ben jij. En ik zou daar iets aan gaan doen met goede hulp. Ik zou er open over zijn, jezelf kwetsbaar opstellen, want anders gaat het niet veranderen. Je dochter gaat niet bij je komen met haar problemen, wanneer je je zo blijft gedragen.

Huh? Dit bericht vat ik even niet. Ruzie over een telefoon, zuipen? Misschien moet ik het topic even teruglezen maar wat bedoel je precies? En wat is er zo fout aan mijn gedrag? Ik stel me zeker wel kwetsbaar op, maar ik kan mijn kind toch moeilijk opzadelen met míjn onzekerheid en mijn angst om haar kwijt te raken? En wat bedoel je precies met dat mijn ex niet meer gedemoniseerd wordt? Door wie? Ik heb hem nooit gedemoniseerd hoor. Hij is gewoon een 13-uit-een-dozijn flapdrol die een jongere vrouw wilde. Geen duivel, eerder een sukkel met een midlifecrisis. Maak het niet dramatischer dan het is. Maar intussen zit ik met een opstandige dochter die van de gelegenheid gebruik wil maken om zichzelf het middelpunt te maken van alle drama. Omdat ze 15 is. Omdat ze een flapdrol van een vader heeft (dit is geen demoniseren, dit is het beestje bij de naam noemen). Omdat het kán.

Dat is (en was al in de OP) mijn probleem. Waarom vind jij dat ik me onveilig gedraag?

Claire45 maandag 24 juni 2024 om 21:07

belgali schreef: ↑
24-06-2024 10:34
Ik geloof dat (bijna) elk meisje als ze jong is dat ene foute vriendje heeft (gehad). Waarvan de ouders echt wakker lagen. En als het goed is knalt dat na een hele heftige verliefdheid uit mekaar en leert dat meisje er van wat ze niet wil. En kijkt ze terug en denkt: wtf was I thinking ?

Dus in die zin: gun je kind die les (als het geen totaal crimineel figuur is natuurlijk). Het hoort ook bij volwassenen worden. Het is een cadeau als je als moeder je kind kunt gunnen dat je vertrouwt op hun oordeel. Dan leren ze ook vertrouwen op zichzelf namelijk.

Er komt een moment dat ze namelijk zelf gaat zien dat verliefdheid blind maakt en dat de prins een kikker blijkt te zijn. Dan sta je klaar met een luisterend oor, een bak ijs en heel veel knuffels.

Je oudert heel veel vanuit angst. Dat lijkt me een slechte raadgever.

Je hebt gelijk, ik had zelf ook zo’n vriendje en toen was ik 14. Mijn ouders bogen mee tot ze beseften dat hij echt crimineel was, toen hebben ze me een jaar naar het buitenland gestuurd (en ik was stiekem opgelucht want uitmaken durfde ik inmiddels niet meer).

Misschien ben ik daarom zo alert. Ik kan zelf alleen niet inschatten of ik door mijn eigen ervaring iets in hem ‘herken’ of dat ík projecteer.

Claire45 maandag 24 juni 2024 om 21:11

romany schreef: ↑
24-06-2024 10:53
Wat dat betreft was ik een rampen moeder
k zei op die leeftijd toen ze bij m'n ex wilde gaan wonen (na de zoveelste keer overigens) zal ik je helpen je spullen pakken of lukt het zelf? Ik blijf thuis m'n telefoon nummer blijft hetzelfde dus ik ben er als t moet, na 2 dagen belde ze me op, ze was er uit gedonderd, (ja echt)
Qua vriendje op die dezelfde leeftijd haar een keer op telex laten zetten, in dat opzicht kan ik niet anders zeggen als sterkte want meiden van 15?? Ben blij dat ze inmiddels 19 is

Ja… deze tip werd al gegeven inderdaad. Knap dat jij het doorgezet hebt. Heel moeilijk lijkt me dat. En wat erg dat jouw ex haar eruit gooide! Arm meisje…

Claire45 maandag 24 juni 2024 om 21:29

Er is intussen ook goed nieuws: dochter blijft niet zitten als ze de laatste periode op school niet spijbelt en gebruik maakt van huiswerkbegeleiding. Op school denken ze echt lief mee. Ze zien ook dat dochter een zware tijd heeft en wat is het fijn dat er aandacht is voor buitenschoolse problematiek! Dus dat is even een meevaller.

Actieve topics