Relaties
alle pijlers
Hellup! Mijn man staat tussen mij en zn ouders in!!!
maandag 18 juni 2007 om 18:46
Ik zit al een paar jaar met een probleem, sinds mijn man en ik zijn getrouwd eigenlijk. Ik weet niet goed wat ik eraan moet doen, misschien hebben jullie goede raad??
Het zit zo: mijn man en ik zijn 5 jaar getrouwd, en vanaf het begin kan ik moeilijk met zijn ouders overweg. Ook heeft hij een zus, die wat minder begaafd is, zeg maar.
Mijn man vindt dat hij zulke ontzettende lieve goede ouders heeft, dat hij ze altijd moet steunen, en alles voor ze moet doen waar ze maar om vragen. Hij zal ze daardoor nooit tegenspreken, wat ze ook doen of zeggen. Kortom, hij ziet hun fouten niet.
Als ik bijv. onenigheid heb met zijn moeder, waarbij het overduidelijk is dat zij onredelijk is, geeft hij haar gelijk, want 'ik moet niet zeuren, ik moet haar nemen zoals ze is'. In alle situaties tussen mij en zijn moeder/vader kiest hij voor zijn moeder/vader en nooit voor mij.
Dat vind ik heel frustrerend. Om nooit gelijk te krijgen van je eigen man, ik vind dat heel moeilijk. Soms spring ik dan ook uit mijn vel en gooi ik alles wat mooi en lelijk is over zijn familie eruit. Ik wil dan een voet bij hem aan de grond krijgen, maar dit is natuurlijk ook niet de manier. Dan jaag ik hem verder tegen me in het harnas.
Mijn vraag is: wie weet een manier om mijn man te laten inzien dat zijn ouders ook gewone mensen zijn met fouten? En dat je best eens tegen je vader mag zeggen dat je het niet met hem eens bent (dat doet ie dus nooooit!!!).
Door zijn gedrag krijg ik steeds meer de pest aan zijn familie, omdat hij altijd maar hun gelijk geeft. Het is niet zo dat ik perse altijd gelijk moet hebben, maar een beetje erkenning is niet verkeerd. Ik vind dat hij net doet of zijn ouders God zijn ofzo, en die kunnen geen fouten maken.
Beetje lang verhaal, maar hopelijk hebben jullie een oplossing!
Bedankt
Het zit zo: mijn man en ik zijn 5 jaar getrouwd, en vanaf het begin kan ik moeilijk met zijn ouders overweg. Ook heeft hij een zus, die wat minder begaafd is, zeg maar.
Mijn man vindt dat hij zulke ontzettende lieve goede ouders heeft, dat hij ze altijd moet steunen, en alles voor ze moet doen waar ze maar om vragen. Hij zal ze daardoor nooit tegenspreken, wat ze ook doen of zeggen. Kortom, hij ziet hun fouten niet.
Als ik bijv. onenigheid heb met zijn moeder, waarbij het overduidelijk is dat zij onredelijk is, geeft hij haar gelijk, want 'ik moet niet zeuren, ik moet haar nemen zoals ze is'. In alle situaties tussen mij en zijn moeder/vader kiest hij voor zijn moeder/vader en nooit voor mij.
Dat vind ik heel frustrerend. Om nooit gelijk te krijgen van je eigen man, ik vind dat heel moeilijk. Soms spring ik dan ook uit mijn vel en gooi ik alles wat mooi en lelijk is over zijn familie eruit. Ik wil dan een voet bij hem aan de grond krijgen, maar dit is natuurlijk ook niet de manier. Dan jaag ik hem verder tegen me in het harnas.
Mijn vraag is: wie weet een manier om mijn man te laten inzien dat zijn ouders ook gewone mensen zijn met fouten? En dat je best eens tegen je vader mag zeggen dat je het niet met hem eens bent (dat doet ie dus nooooit!!!).
Door zijn gedrag krijg ik steeds meer de pest aan zijn familie, omdat hij altijd maar hun gelijk geeft. Het is niet zo dat ik perse altijd gelijk moet hebben, maar een beetje erkenning is niet verkeerd. Ik vind dat hij net doet of zijn ouders God zijn ofzo, en die kunnen geen fouten maken.
Beetje lang verhaal, maar hopelijk hebben jullie een oplossing!
Bedankt
woensdag 20 juni 2007 om 15:02
Maar jullie komen blijbaar uit heel verschillende families met heel verschillende gewoontes en familie daar heb gewoon mee te maken en als jullie kinderen krijgen gaat het allemaal nog veel intenser worden. Denk dat je daar realistisch in moet zijn.
Wat nodig is om het geen onoverkomelijk probleem te laten worden is heel veel ruimte en respect voor elkaars verschillen.
Jij schrijft dat je man jouw familie 'maar raar' vind. Natuurlijk mag hij dat vinden maar het is wel belangrijk dat hij jou respecteert. Dat jullie familie (bv) geen lange verjaardagstraditie heeft en dat hij jou de ruimte geeft om op een manier waar jij je prettig bij voelt contact met zijn familie te hebben. Andersom geld dat natuurlijk ook. Zolang jij hem de ruimte geeft om zijn familieverjaardagen op zijn manier te vieren is het prima, maar je hoeft er niet eindeloos naast te zitten.
Ik wou ff reageren op het verhaal van dametje. Het moet idd geen overkomelijk probleem worden. Maar soms zit ik daar heel erg over in.
Mn man mag van mij weten of hij lang of kort naar mn familie gaat. Maar hij heeft zoiets van 'samen uit samen thuis'. En hij vindt dus dat ik ook zo moet denken. Ik ben daar gewoon vrijer, makkelijker in.
Zijn fam. is wat conservatiever, ze komen uit een klein christelijk dorpje, en daar heb je toch bepaalde gewoonten, die gewoon niet doorbroken mogen worden.
Over kerkelijke zaken hebben we nu (nog) geen onenigheid. Maar ik weet zeker: als we ooit een kind krijgen, dat hij vindt dat het moet worden gedoopt, want dat hoort zo. Hij denkt er ook totaal niet aan, om zoiets niet te doen.
Stel dat wij ons kindje niet zouden laten dopen (om maar ver vooruit te denken hihi), dat de mond van zijn ouders een halve meter open zou vallen van verbazing, en we zouden commentaar krijgen, terwijl ze zelf noooooit naar de kerk gaan.
Ze hebben een beetje een houding van: alles moet leuk en aardig lijken voor de buitenwereld. En als je je kind niet laat dopen: dat KAN gewoon niet in hun milieu. Tsja, en ik zou het voor mezelf schijnheilig vinden om mn kind te laten dopen, het zegt me gewoon weinig!
Om maar een voorbeeld te noemen. En op nog meer punten denkt mn man net als zn ouders. En ook dat leuk doen naar de buitenwereld.
Nou ja ik kan nog wel een half uur doorgaan, maar ik hou ermee op...
Wat nodig is om het geen onoverkomelijk probleem te laten worden is heel veel ruimte en respect voor elkaars verschillen.
Jij schrijft dat je man jouw familie 'maar raar' vind. Natuurlijk mag hij dat vinden maar het is wel belangrijk dat hij jou respecteert. Dat jullie familie (bv) geen lange verjaardagstraditie heeft en dat hij jou de ruimte geeft om op een manier waar jij je prettig bij voelt contact met zijn familie te hebben. Andersom geld dat natuurlijk ook. Zolang jij hem de ruimte geeft om zijn familieverjaardagen op zijn manier te vieren is het prima, maar je hoeft er niet eindeloos naast te zitten.
Ik wou ff reageren op het verhaal van dametje. Het moet idd geen overkomelijk probleem worden. Maar soms zit ik daar heel erg over in.
Mn man mag van mij weten of hij lang of kort naar mn familie gaat. Maar hij heeft zoiets van 'samen uit samen thuis'. En hij vindt dus dat ik ook zo moet denken. Ik ben daar gewoon vrijer, makkelijker in.
Zijn fam. is wat conservatiever, ze komen uit een klein christelijk dorpje, en daar heb je toch bepaalde gewoonten, die gewoon niet doorbroken mogen worden.
Over kerkelijke zaken hebben we nu (nog) geen onenigheid. Maar ik weet zeker: als we ooit een kind krijgen, dat hij vindt dat het moet worden gedoopt, want dat hoort zo. Hij denkt er ook totaal niet aan, om zoiets niet te doen.
Stel dat wij ons kindje niet zouden laten dopen (om maar ver vooruit te denken hihi), dat de mond van zijn ouders een halve meter open zou vallen van verbazing, en we zouden commentaar krijgen, terwijl ze zelf noooooit naar de kerk gaan.
Ze hebben een beetje een houding van: alles moet leuk en aardig lijken voor de buitenwereld. En als je je kind niet laat dopen: dat KAN gewoon niet in hun milieu. Tsja, en ik zou het voor mezelf schijnheilig vinden om mn kind te laten dopen, het zegt me gewoon weinig!
Om maar een voorbeeld te noemen. En op nog meer punten denkt mn man net als zn ouders. En ook dat leuk doen naar de buitenwereld.
Nou ja ik kan nog wel een half uur doorgaan, maar ik hou ermee op...
woensdag 20 juni 2007 om 23:22
Het zijn lastige kwesties en hoe verder je relati emet je man vordert hoe meer issues je tegen zult komen. Zijn ouders zijn overtuigd van hun goeddoen, jouw man van het zijne en jij van het jouwe.
Rederlijkerwijs moet iedereen water bij de wijn doen maar niet iedereen is bij machte(of wil) om dat te doen.
Toch vind ik echt dat jij niet de enige bent die zich aan hoeft te passen.
Vraag me alleen af of dergelijke kwesties ooit besproken zijn tussen jou en je man. Je hebt ieder een beeld van hoe dingen "moeten" zijn en dan kom je zaken in je relatie tegen waarover je anders denkt en dan probeer je tot een oplossing te komen waarmee beiden door de deur kunnen.
Iemand die niet van wijken wil weten en halsstariig vasthoudt aan eigen gewoontes omdat die normaal zijn daar zou ik niet mee willen trouwen want vroeg of laat krijg je dan onmin.
Is het verschil in normen en waarden nu pas duidelijk geworden en waarom vormt het nu ineens een probleem voor je? Heb je je jaren lang stil gehouden en ben je daar klaar mee?
Rederlijkerwijs moet iedereen water bij de wijn doen maar niet iedereen is bij machte(of wil) om dat te doen.
Toch vind ik echt dat jij niet de enige bent die zich aan hoeft te passen.
Vraag me alleen af of dergelijke kwesties ooit besproken zijn tussen jou en je man. Je hebt ieder een beeld van hoe dingen "moeten" zijn en dan kom je zaken in je relatie tegen waarover je anders denkt en dan probeer je tot een oplossing te komen waarmee beiden door de deur kunnen.
Iemand die niet van wijken wil weten en halsstariig vasthoudt aan eigen gewoontes omdat die normaal zijn daar zou ik niet mee willen trouwen want vroeg of laat krijg je dan onmin.
Is het verschil in normen en waarden nu pas duidelijk geworden en waarom vormt het nu ineens een probleem voor je? Heb je je jaren lang stil gehouden en ben je daar klaar mee?
donderdag 21 juni 2007 om 19:35
Dogcrazy,
Ik heb me inderdaad te lang stil gehouden. Ik was altijd vrij onzeker, en mn man kon veel van me gedaan krijgen. Ook dingen die zijn ouders vonden en deden, daar bemoeide ik me niet zo mee, en ik zei snel ja als ze iets vroegen. Door een bepaalde gebeurtenis ben ik in gaan zien dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is wat ze vinden en doen. Sindsdien verzet ik me er lichtjes tegen. En mijn verzet ertegen wordt steeds heftiger. Het kriebelt me steeds meer om meer voor mijn mening uit te komen. Ik merk daardoor dat ze me iets minder aardig vinden. We hebben geen ruzie hoor, echt niet, en we praten gewoon over koetjes en kalfjes, maar gewoon bepaalde dingen waar ik het aan merk.
Mijn zwager durft zn mond nog steeds niet open te trekken tegen ze, in hun ogen is hij een luie waardeloze nietsnut (terwijl mn schoonzus niet werkt, en hij 40 uur!!), en dan gaan ze ook nog tegen hem zeiken dat ie de tuin netjes moet onderhouden, bijvoorbeeld. Hun dochter houden ze de hand boven het hoofd en helpen ze overal mee. Omdat ze vinden dat dat moet want ze is niet zo begaafd. Daardoor is zij heel lui en gemakkelijk geworden.
De laatste jaren begin ik me drukker te maken omdat we kindjes willen. Ik hoor al verschillende mensen over hun relatie met schoonouders als ze zelf kinderen hebben. Dan krijg je meer met ze te maken, en vinden ze dat ze vaker over de vloer mogen komen, omdat ze het recht hebben om hun kleinkind te zien.
Ik praat hier met veel mensen over in mijn omgeving. De reden dat ik dit bericht heb geplaatst is dat ik wil weten hoe vreemden er op reageren. Ik moet zeggen, dat ik daar veel aan heb, vooral aan jou reacties Dogcrazy. Mensen die mijn schoonfam. kennen zijn toch bevooroordeeld, mede door hun gedrag, en door wat ik ze vertel.
Ik kan niet wachten tot de volgende verjaardag, en dan pas ik mn nieuwe 'tactiek' toe. Ik lul wel met ze mee, tot op zekere hoogte. Ik geef mijn mening, als ik vind dat dat moet (vaak snoer ik ze dan meteen de mond).
Ik heb me inderdaad te lang stil gehouden. Ik was altijd vrij onzeker, en mn man kon veel van me gedaan krijgen. Ook dingen die zijn ouders vonden en deden, daar bemoeide ik me niet zo mee, en ik zei snel ja als ze iets vroegen. Door een bepaalde gebeurtenis ben ik in gaan zien dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is wat ze vinden en doen. Sindsdien verzet ik me er lichtjes tegen. En mijn verzet ertegen wordt steeds heftiger. Het kriebelt me steeds meer om meer voor mijn mening uit te komen. Ik merk daardoor dat ze me iets minder aardig vinden. We hebben geen ruzie hoor, echt niet, en we praten gewoon over koetjes en kalfjes, maar gewoon bepaalde dingen waar ik het aan merk.
Mijn zwager durft zn mond nog steeds niet open te trekken tegen ze, in hun ogen is hij een luie waardeloze nietsnut (terwijl mn schoonzus niet werkt, en hij 40 uur!!), en dan gaan ze ook nog tegen hem zeiken dat ie de tuin netjes moet onderhouden, bijvoorbeeld. Hun dochter houden ze de hand boven het hoofd en helpen ze overal mee. Omdat ze vinden dat dat moet want ze is niet zo begaafd. Daardoor is zij heel lui en gemakkelijk geworden.
De laatste jaren begin ik me drukker te maken omdat we kindjes willen. Ik hoor al verschillende mensen over hun relatie met schoonouders als ze zelf kinderen hebben. Dan krijg je meer met ze te maken, en vinden ze dat ze vaker over de vloer mogen komen, omdat ze het recht hebben om hun kleinkind te zien.
Ik praat hier met veel mensen over in mijn omgeving. De reden dat ik dit bericht heb geplaatst is dat ik wil weten hoe vreemden er op reageren. Ik moet zeggen, dat ik daar veel aan heb, vooral aan jou reacties Dogcrazy. Mensen die mijn schoonfam. kennen zijn toch bevooroordeeld, mede door hun gedrag, en door wat ik ze vertel.
Ik kan niet wachten tot de volgende verjaardag, en dan pas ik mn nieuwe 'tactiek' toe. Ik lul wel met ze mee, tot op zekere hoogte. Ik geef mijn mening, als ik vind dat dat moet (vaak snoer ik ze dan meteen de mond).
donderdag 21 juni 2007 om 20:08
Puur op wat je hier geschreven hebt vind/denk ik twee dingen.
Ten eerste denk ik dat het absoluut niet verstandig is om te beginnen aan kinderen met hem. Ik denk namelijk dat je weinig aan hem en de situatie zal veranderen en kan zo tig doemscenario' s bedenken waar je kinderen mee te maken zullen krijgen. Zij zullen ook moeten voldoen aan eisen van je schoonouders en aangezien je man vind dat dat zijn ouders altijd gelijk hebben, zal je niet veel steun van hem kunnen verwachten.
Ten tweede vind ik dat je man jou weinig respect toont. Er wordt steeds over zijn familie gesproken en gezegd dat men vaak voor hun familie op komt. Wat ben jij dan sinds je met hem getrouwd bent?
Goed dat hij een hechte band heeft met zijn familie, goed dat hij zich goed voelt bij de gewoontes van zijn familie, maar 'correct me if I'm wrong' toen hij met jou trouwde ging hij een band met JOU aan. Die band gooit hij m.i. te grabbel. Dat hij de gewoontes aan wilt blijven houden is 1 ding, maar dat hij het doodnormaal vind en zelf vind dat jij zeurt wanneer jij dat niet wilt, getuigd van niet veel respect naar jou toe. Als jij je verjaardag wilt vieren op jou manier, waarom zou jij dan ter compensatie nog een etentje moeten geven omdat jij het niet viert zoals zij het willen? Samen uit samen thuis, erg leuk, maar als jij er niet prettig bij voelt zou het hem sieren dit te respecteren en zelf wellicht langer te blijven, maar jou de keuze te laten om eerder weg te gaan.
En jou afvallen tegenover zijn familie??? Ik heb wel vaker mijn tong af moeten bijten omdat ik vond dat mijn man onjuist reageerde of opstelde naar mijn familie toe. Dat kreeg hij fijn te horen, THUIS zonder mijn familie daarbij.
Kortom, naast dat zijn schoonfamilie niet de schoonheidsprijs krijgen, vind ik de manier dat jouw man jou behandeld erg treurig.
Ten eerste denk ik dat het absoluut niet verstandig is om te beginnen aan kinderen met hem. Ik denk namelijk dat je weinig aan hem en de situatie zal veranderen en kan zo tig doemscenario' s bedenken waar je kinderen mee te maken zullen krijgen. Zij zullen ook moeten voldoen aan eisen van je schoonouders en aangezien je man vind dat dat zijn ouders altijd gelijk hebben, zal je niet veel steun van hem kunnen verwachten.
Ten tweede vind ik dat je man jou weinig respect toont. Er wordt steeds over zijn familie gesproken en gezegd dat men vaak voor hun familie op komt. Wat ben jij dan sinds je met hem getrouwd bent?
Goed dat hij een hechte band heeft met zijn familie, goed dat hij zich goed voelt bij de gewoontes van zijn familie, maar 'correct me if I'm wrong' toen hij met jou trouwde ging hij een band met JOU aan. Die band gooit hij m.i. te grabbel. Dat hij de gewoontes aan wilt blijven houden is 1 ding, maar dat hij het doodnormaal vind en zelf vind dat jij zeurt wanneer jij dat niet wilt, getuigd van niet veel respect naar jou toe. Als jij je verjaardag wilt vieren op jou manier, waarom zou jij dan ter compensatie nog een etentje moeten geven omdat jij het niet viert zoals zij het willen? Samen uit samen thuis, erg leuk, maar als jij er niet prettig bij voelt zou het hem sieren dit te respecteren en zelf wellicht langer te blijven, maar jou de keuze te laten om eerder weg te gaan.
En jou afvallen tegenover zijn familie??? Ik heb wel vaker mijn tong af moeten bijten omdat ik vond dat mijn man onjuist reageerde of opstelde naar mijn familie toe. Dat kreeg hij fijn te horen, THUIS zonder mijn familie daarbij.
Kortom, naast dat zijn schoonfamilie niet de schoonheidsprijs krijgen, vind ik de manier dat jouw man jou behandeld erg treurig.
donderdag 21 juni 2007 om 20:24
Hoe reageert je man op jou verandering na die bewuste gebeurtenis? Je zult toch over meer dingen anders zijn gaan denken?(waarschijnlijk het meest over de rol die jij inneemt in relaties in de maatschappij?)
Dogcrazy,
Ik heb me inderdaad te lang stil gehouden. Ik was altijd vrij onzeker, en mn man kon veel van me gedaan krijgen. Het is logisch dat je dan tegengas gaat krijgen, je man kent je niet anders dan meegaand. Daarbij zul je niet van de 1 op de andere dag totaal veranderen, daar gaat meestal behoorlijk wat tijd over heen dus er is wentijd:)) Maar zoals ik al eerder schreef moet je trouw zijn aan jezelf en je leven niet laten leiden zoals een ander denkt hoe t moet terwijl jij je dr niet goed bij voelt. Niets minder dan dat:@Ook dingen die zijn ouders vonden en deden, daar bemoeide ik me niet zo mee, en ik zei snel ja als ze iets vroegen. Door een bepaalde gebeurtenis ben ik in gaan zien dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is wat ze vinden en doen. Better let as net (beter laat dan niet) toch? Een mens is nooit te oud om te leren, of ze moeten enorm halsstarrig en vastgeroest zijn:PhahaSindsdien verzet ik me er lichtjes tegen. Je hebt recht op je eigen mening. En mijn verzet ertegen wordt steeds heftiger. Het kriebelt me steeds meer om meer voor mijn mening uit te komen. Ik merk daardoor dat ze me iets minder aardig vinden. We hebben geen ruzie hoor, echt niet, en we praten gewoon over koetjes en kalfjes, maar gewoon bepaalde dingen waar ik het aan merk.
Mijn zwager durft zn mond nog steeds niet open te trekken tegen ze, in hun ogen is hij een luie waardeloze nietsnutLaat hij zich er nooit over uit, ook niet als je met zijn tweetjes bent? (terwijl mn schoonzus niet werkt, en hij 40 uur!!), en dan gaan ze ook nog tegen hem zeiken dat ie de tuin netjes moet onderhouden, bijvoorbeeld. Hun dochter houden ze de hand boven het hoofd en helpen ze overal mee. Ik denk dat ouders hun eigen kinderen vaak gefilterd bekijken, de mindere kanten worden niet belicht. Onvoorwaardelijk he. Maar uiteraard juist daardoor kortzichtig over wat er werkelijk gaande kan zijn.Omdat ze vinden dat dat moet want ze is niet zo begaafd. Daardoor is zij heel lui en gemakkelijk geworden. Het 1 zal t ander creeren en in stand houden, daar verander je niets aan en dat moet je ook maar niet willen. Deze mensen hebben toch hun mening al gevormd.
Je schoonouders zul je niet kunnen veranderen. Ze zullen langzaam doorkrijgen dat jij veranderd en hier en daar tegenwind geven omdat jij "raar" doet. Ook hun moeten wennen aan de nieuwe schoondochter. De ideale schoondochter zul je nooit worden maar moet je dat ambieeren? Het zijn tenslotte in jouw ogen ook geen ideale schoonouders toch?
Wat versta je trouwens onder minder begaafd? Waar moet ik dan aan denken?
Ik werk zelf met mensen met een verstandelijke beperking en probeer er een beeld bij te vormen haha
De laatste jaren begin ik me drukker te maken omdat we kindjes willen. Ik kan me voorstellen dat als je over kids na gaat denekn en ziet hoe dingen nu gaan met de andere "klein"kinderen dat je de schrik om je hart krijft. Mogelijk omdat je dan voor je gevoel nog veel meer gebonden bent aan deze mensen terwijl je als het je schoonouders niet zouden zijn je ze allang uit je adresboekje had verwijderd(laat staan dat ze dr ooit in gekomen zouden zijn;))Ik hoor al verschillende mensen over hun relatie met schoonouders als ze zelf kinderen hebben. Dan krijg je meer met ze te maken, en vinden ze dat ze vaker over de vloer mogen komen, omdat ze het recht hebben om hun kleinkind te zien.
Ik praat hier met veel mensen over in mijn omgeving. De reden dat ik dit bericht heb geplaatst is dat ik wil weten hoe vreemden er op reageren. Ik moet zeggen, dat ik daar veel aan heb, vooral aan jou reacties Dogcrazy. :RMensen die mijn schoonfam. kennen zijn toch bevooroordeeld, mede door hun gedrag, en door wat ik ze vertel.Dat is logisch...... Wat meingen van meerdere mensen kan nooit geen kwaad, dan is een forum ideaal.
Ik kan niet wachten tot de volgende verjaardag( braaf opzitten, meelullen en een leuk :gwab:, meenemen?:P) en dan pas ik mn nieuwe 'tactiek' toe. Ik lul wel met ze mee, tot op zekere hoogte. Ik geef mijn mening, als ik vind dat dat moet (vaak snoer ik ze dan meteen de mond).Je bent wie je bent en je bent waardoor je gevormd wordt. Dat geldt voor jouw man maar zeker ook voor jou. Jij hebt jouw ideeen en mening, een ander denkt er anders over. Zolang er ruimte is voor elkaars mening hoeft dit geen probleem te geven. Is die ruimte dr niet dan zal dit best een wrevel geven. Conflicten hoeven niet opgezocht te worden maar je mening geven is je democratisch recht:)
Geven en nemen.
Manlief en ik ondernemen trouwens ook solo wel bezoekjes aan onze eigen ouders, dat hoeft niet altijd met zijn tweeen. Was ook wel even wennen voor manlief maar uiteindelijk is het zo dat er niet steeds irritatie ontstaat zodra schoonouderbezoekjes op de agenda staan.
Als hij meer tijd bij zijn ouders wil doorbrengen dan dat jij mee wil kan hij toch best solo eens gaan?
Hoe geregeld zijn de bezoekjes tussen de fantastische verjaardagen door????
Hij gaat toch ook niet altijd met jou mee als jij naar jou ouders gaat? En dat is omdat?
Kun je verder met hem altijd goed tot compromissen komen?
donderdag 21 juni 2007 om 20:50
Goh, dit is ook voor mijn een redelijk herkenbaar verhaal. Mijn man ziet ook de fouten dingen van zijn ouders niet.
Hij is vroeger nogal een moeilijk mannetje voor ze geweest en heeft daar nu spijt van. Daarom denkt hij het goed te kunnen maken door nooit tegen ze in te gaan.
Ook ik kan het met mijn schoonzus niet goed vinden, zij en mijn schoonmoeder zijn ook jaloers op mijn familie als ze komen of als mijn dochtertje bij andere oma is.
Ik was het nooit zo eens met hun en liet inderdaad alles van me afglijden maar nu we een dochter hebben is dat anders dan moet je afentoe wel ingrijpen. Zij hebben een totaal andere manier van opvoeden (of juist niet opvoeden) en als je kind in het spel is dan reageer je wel...
Ik ga nu zo min mogelijk naar ze toe en ontloop ze. Ik heb het maar even kort samengevat maar geloof me ik kan er een boek over schrijven...
Het meest frustrerende vind ik dat ze mij als aanhangsel van hun zoon zien. Ze hebben totaal geen respect voor mij en het is ook altijd zijn huis, zijn kind niets is van ons maar altijd alleen van hun zoon.
Alleen als hun het in hun nadeel zien dan is het wel van mij of door mijn schuld. (bijv. we gaan niet in hun caravan op vakantie, dat komt door mij want dat hun zoon dat niet wil gaat er bij hun niet in ).
Onze dochter gaat niet naar de school waar mijn man en hun dochter op hebben gezeten, is volgens hun ook alleen door mij besloten, enz.
Super irritant allemaal, ik wens je veel succes en blijf lekker voor je eigen meningen uitkomen...
Hij is vroeger nogal een moeilijk mannetje voor ze geweest en heeft daar nu spijt van. Daarom denkt hij het goed te kunnen maken door nooit tegen ze in te gaan.
Ook ik kan het met mijn schoonzus niet goed vinden, zij en mijn schoonmoeder zijn ook jaloers op mijn familie als ze komen of als mijn dochtertje bij andere oma is.
Ik was het nooit zo eens met hun en liet inderdaad alles van me afglijden maar nu we een dochter hebben is dat anders dan moet je afentoe wel ingrijpen. Zij hebben een totaal andere manier van opvoeden (of juist niet opvoeden) en als je kind in het spel is dan reageer je wel...
Ik ga nu zo min mogelijk naar ze toe en ontloop ze. Ik heb het maar even kort samengevat maar geloof me ik kan er een boek over schrijven...
Het meest frustrerende vind ik dat ze mij als aanhangsel van hun zoon zien. Ze hebben totaal geen respect voor mij en het is ook altijd zijn huis, zijn kind niets is van ons maar altijd alleen van hun zoon.
Alleen als hun het in hun nadeel zien dan is het wel van mij of door mijn schuld. (bijv. we gaan niet in hun caravan op vakantie, dat komt door mij want dat hun zoon dat niet wil gaat er bij hun niet in ).
Onze dochter gaat niet naar de school waar mijn man en hun dochter op hebben gezeten, is volgens hun ook alleen door mij besloten, enz.
Super irritant allemaal, ik wens je veel succes en blijf lekker voor je eigen meningen uitkomen...
vrijdag 22 juni 2007 om 14:46
Babette76,
Net of ik mezelf hoor praten, echt precies! Ik probeer ze ook (incl. zijn zus en zwager) zoveel mogelijk te ontwijken. Maar met verjaardagen, vaderdag, moederdag, kerst etc. gaat dat lastig. Ik ga zo kort mogelijk naar ze toe, en ik vertel niks over dingen die ik doe (ik merk nl. dat ze ongeinteresseerd zijn, en liever zichzelf horen praten).
Ik voel me ook een aanhangsel, ze zien me denk ik ook als 'boeman'. Ik heb de verplichte verjaardagsetentjes afgeschaft, mijn man kan daar niks aan doen.
Ik wil mijn/onze kinderwens niet opgeven omdat ik niet met mn schoonfam. kan. Ik kan me voorstellen dat je dan meer voor jezelf en je kind opkomt. Wel denk ik dat ze met ons kind anders om zullen gaan dan die met van onze dochter, omdat de dochter (en ook de man) niet de slimsten zijn, en zij vinden dat ze zich daarom overal mee moeten bemoeien. Ze voeden met zn 4en de kids van mn schoonzus op zeg maar!
Het enige verschil is dat mijn man niet vindt dat hij iets goed heeft te maken, hij vindt gewoon dat hij op alle mogelijke manier hun moet steunen, helpen, aardig zijn, het altijd met ze eens zijn etc. Ze hebben hem nl. wijsgemaakt dat ze het vroeger heeeel zwaaaar hadden (ze moesten trouwen want zwanger, maar ja, dat moest toen iedereen volgens mij), en ze hadden geen geld, en geen huis, en ze hebben zo vreselijk hard moeten werken om te bereiken wat ze nu hebben! En dat hebben ze nogal vaak laten horen. Mn man is zo trots op ze dat ze zo hard hebben gewerkt, en zo dankbaar. Als ik nu naar ze kijk zie ik 2 oudjes (en zo oud zijn ze nog niet), die onophoudelijk klagen, ze gedragen zich als 85.
Superirritant, maar ik zal mijn stem laten horen bij ze!
Dogcrazy,
Met minder begaafd bedoel ik niet die mensen waar jij mee werkt (zulke mensen vind ik altijd heel aardig en opgewekt!). Ik bedoel gewoon dom, niet kunnen leren (mn schoonzus heeft op een speciale school gezeten), en mijn schoonma heeft ook een handje van die dommigheid. Dingen niet begrijpen, niet openstaan voor anderen, in je eigen wereldje ronddraaien. En wat vooral irritant is hieraan: ze vinden zichzelf superslim! Ze behandelen mij een beetje als een dom eendje wat net komt kijken, heel ergerlijk. Uiteraard past er bij mijn schoonzus alleeen een domme man, resultaat: minder begaafde kinderen. De oudste blijft al zitten in groep 1 v.d. kleuterschool, zij poept nog in de broek en kan niet kleuren.
Ik heb weleens gezegd onder 4 ogen, dat ik het niet eerlijk vindt dat ze zn zwager zo afkatten, maar ja wat zn ouders doen, daar is hij het mee eens, en hij kraakt zn zwager net zo hard af als zn ouders.
Over zn zus kan ik gelukkig wel minder aardige dingen zeggen, waar hij het dan roerend mee eens is (bijv. dingen over dat ze hun kids slecht (lees 'niet') opvoeden, dat ze er op financieel gebied een potje van maken (mn man heeft ze al weleens een groot bedrag 'geleend'). Hij kraakt zn zus ook weleens af waar ze bij is.
Op andere gebieden komen we er samen helemaal uit. Soms wel wat discussie maar dat is normaal.
We bezoeken buiten verplichte bezoekjes om altijd onze ouders apart. Hij gaat iedere week naar zijn ouders en ik ga nooit mee. Andersom net zo. Alleen zijn ouders houden van visite, dus als ze een aantal weken ons niet hebben gezien, bellen ze op of ze kunnen komen. Mn man vindt dat dan ook vaak nodig, en heb ik ze weer een avond over de vloer. En hij vindt ook dat we af en toe samen bij hun langsmoeten, maar dat probeer ik altijd te beperken tot een half uur ofzo (ik zorg dan dat ik daarna een 'belangrijke' afspraak heb). Dus dat lukt wel aardig.
Ik denk dat mn schoonma ook 100% verwacht dat ze straks, als het allemal lukt, op ons kind mag passen, als wij werken. NOU MOOI NIET. Ze rookt als een ketter, en dat wil ik niet hebben, en dan sleept ze het kind vast mee naar mn schoonzus, en dat vind ik een nachtmerrie (ze voedt haar eigen kinderen ook niet op dus). En tegen de kinderen van mn schoonzus wordt constant op gevit door iedereen, om gek van te worden. Dat wil ik mn kind niet aandoen. (binnenshuis mogen ze niks, dan worden ze direct naar bed gestuurd, buitenshuis breken ze alles af en wordt er niks van gezegd, bijv. in de supermarkt verse broodjes zomaar pakken, een hap nemen en op de grond gooien, dat mag gewoon). Die kinderen begrijpen daar natuurlijk geen zak van!
Net of ik mezelf hoor praten, echt precies! Ik probeer ze ook (incl. zijn zus en zwager) zoveel mogelijk te ontwijken. Maar met verjaardagen, vaderdag, moederdag, kerst etc. gaat dat lastig. Ik ga zo kort mogelijk naar ze toe, en ik vertel niks over dingen die ik doe (ik merk nl. dat ze ongeinteresseerd zijn, en liever zichzelf horen praten).
Ik voel me ook een aanhangsel, ze zien me denk ik ook als 'boeman'. Ik heb de verplichte verjaardagsetentjes afgeschaft, mijn man kan daar niks aan doen.
Ik wil mijn/onze kinderwens niet opgeven omdat ik niet met mn schoonfam. kan. Ik kan me voorstellen dat je dan meer voor jezelf en je kind opkomt. Wel denk ik dat ze met ons kind anders om zullen gaan dan die met van onze dochter, omdat de dochter (en ook de man) niet de slimsten zijn, en zij vinden dat ze zich daarom overal mee moeten bemoeien. Ze voeden met zn 4en de kids van mn schoonzus op zeg maar!
Het enige verschil is dat mijn man niet vindt dat hij iets goed heeft te maken, hij vindt gewoon dat hij op alle mogelijke manier hun moet steunen, helpen, aardig zijn, het altijd met ze eens zijn etc. Ze hebben hem nl. wijsgemaakt dat ze het vroeger heeeel zwaaaar hadden (ze moesten trouwen want zwanger, maar ja, dat moest toen iedereen volgens mij), en ze hadden geen geld, en geen huis, en ze hebben zo vreselijk hard moeten werken om te bereiken wat ze nu hebben! En dat hebben ze nogal vaak laten horen. Mn man is zo trots op ze dat ze zo hard hebben gewerkt, en zo dankbaar. Als ik nu naar ze kijk zie ik 2 oudjes (en zo oud zijn ze nog niet), die onophoudelijk klagen, ze gedragen zich als 85.
Superirritant, maar ik zal mijn stem laten horen bij ze!
Dogcrazy,
Met minder begaafd bedoel ik niet die mensen waar jij mee werkt (zulke mensen vind ik altijd heel aardig en opgewekt!). Ik bedoel gewoon dom, niet kunnen leren (mn schoonzus heeft op een speciale school gezeten), en mijn schoonma heeft ook een handje van die dommigheid. Dingen niet begrijpen, niet openstaan voor anderen, in je eigen wereldje ronddraaien. En wat vooral irritant is hieraan: ze vinden zichzelf superslim! Ze behandelen mij een beetje als een dom eendje wat net komt kijken, heel ergerlijk. Uiteraard past er bij mijn schoonzus alleeen een domme man, resultaat: minder begaafde kinderen. De oudste blijft al zitten in groep 1 v.d. kleuterschool, zij poept nog in de broek en kan niet kleuren.
Ik heb weleens gezegd onder 4 ogen, dat ik het niet eerlijk vindt dat ze zn zwager zo afkatten, maar ja wat zn ouders doen, daar is hij het mee eens, en hij kraakt zn zwager net zo hard af als zn ouders.
Over zn zus kan ik gelukkig wel minder aardige dingen zeggen, waar hij het dan roerend mee eens is (bijv. dingen over dat ze hun kids slecht (lees 'niet') opvoeden, dat ze er op financieel gebied een potje van maken (mn man heeft ze al weleens een groot bedrag 'geleend'). Hij kraakt zn zus ook weleens af waar ze bij is.
Op andere gebieden komen we er samen helemaal uit. Soms wel wat discussie maar dat is normaal.
We bezoeken buiten verplichte bezoekjes om altijd onze ouders apart. Hij gaat iedere week naar zijn ouders en ik ga nooit mee. Andersom net zo. Alleen zijn ouders houden van visite, dus als ze een aantal weken ons niet hebben gezien, bellen ze op of ze kunnen komen. Mn man vindt dat dan ook vaak nodig, en heb ik ze weer een avond over de vloer. En hij vindt ook dat we af en toe samen bij hun langsmoeten, maar dat probeer ik altijd te beperken tot een half uur ofzo (ik zorg dan dat ik daarna een 'belangrijke' afspraak heb). Dus dat lukt wel aardig.
Ik denk dat mn schoonma ook 100% verwacht dat ze straks, als het allemal lukt, op ons kind mag passen, als wij werken. NOU MOOI NIET. Ze rookt als een ketter, en dat wil ik niet hebben, en dan sleept ze het kind vast mee naar mn schoonzus, en dat vind ik een nachtmerrie (ze voedt haar eigen kinderen ook niet op dus). En tegen de kinderen van mn schoonzus wordt constant op gevit door iedereen, om gek van te worden. Dat wil ik mn kind niet aandoen. (binnenshuis mogen ze niks, dan worden ze direct naar bed gestuurd, buitenshuis breken ze alles af en wordt er niks van gezegd, bijv. in de supermarkt verse broodjes zomaar pakken, een hap nemen en op de grond gooien, dat mag gewoon). Die kinderen begrijpen daar natuurlijk geen zak van!
vrijdag 22 juni 2007 om 21:09
Spongebob,
Het is niet te geloven, als ik jouw verhaal lees is het echt zo hetzelfde als bij mij. Mijn schoonzus is in mijn ogen ook minder begaafd en mijn schoonmoeder ook. Alleen met hun zelf bezig zijn, als ik tegen ze praat is het al meerdere malen gebeurd dat ze wegdraaien. Of dingen die ik al 70 keer heb verteld nog eens vragen, omdat ze nooit luisteren naar een ander.
Mijn schoonzus is een kei in aandacht naar haar toe trekken, en als ze niet genoeg aandacht krijgt gaat ze op een verjaardag naar huis toe.
Goh, dat vind ik erg...:P.
Nu gaat ze volgend jaar trouwen en op elke verjaardag heeft ze het daar over. Mijn dochter mag bruidsmeisje zijn en ze heeft een jurk uitgezocht, daar heeft ze een foto van uitgeknipt, denk vooral niet dat ze die aan mij laat zien. Nee, alleen mijn man mag dat zien, terwijl ik nota bene in de kinderkleding zit !
Als ze eenmaal getrouwd is zal ze wel snel zwanger proberen te worden want dat is ook aandacht en het kan van mij niet snel genoeg gaan.
Dan zal mijn dochter wel niet meer zio belangrijk zijn voor mijn schoonmoeder, want mijn schoonzus zal er alles aan doen om te zorgen dat haar kind meer aandacht krijgt. Prima, want ik wil haar niet teveel bij mijn kind laten omdat er dus zo'n verschil is qua opvoeding en bijvoorbeeld snoepgedrag. Ze wordt werkelijk volgestampt met snoep en ik heb er al zo vaak wat van gezegd maar dan geeft ze het stiekem wel.
Ik heb bijna een jaar borstvoeding gegeven en tijdens de zwangerschap niets gedronken of gerookt. Ik heb er dus alles aan gedaan om haar gezond te houden, dan verwacht ik dat andere dat ook doen.
Ze mag uiteraard heus wel snoepen bij oma maar dit gaat alle perken te buiten. Ons laatste bezoek aan de tandarts was het dan ook raak, 5 gaatjes ze moest onder narcose geholpen worden. Ik heb oma nogmaals op het hart gedrukt dat ze niet zoveel mag snoepen, en erbij gezegd dat ik dat niet zeg om te pesten maar in het belang van mijn dochter want dat meisje heeft nu dus een trauma van de tandarts. Dan knikt ze wel, maar waarschijnlijk denkt ze stik toch, mens.
Ter info: ik ga al 10 jaar met mijn man en steeds maar weer heb ik geprobeerd om maar weer aardig te doen.
Nu houdt het een beetje op, er is teveel gebeurd.
Ook andere mensen delen mijn mening over mijn schoonmoeder, ze is ook altijd wel lief en bezig met mijn dochter maar dan weer op een ziekelijke manier. Als er een verjaardag is en mijn ouders er ook zijn, en andere mensen die onze dochter al lang niet hebben gezien.
Dan eist ze haar helemaal op, mijn ouders zien haar niet zoveel. Als mijn moeder dan haar aandacht heeft zoals pas op mijn man's verjaardag dan gaat ze er de hele tijd omheen hangen. Ze kan ook geen nee zeggen en dt is voor een kind natuurlijk geweldig, mijn dochter zegt en vraag dus constant haar aandacht en ze kan niet meer zelf met iemand kletsen op een verjaardag, In het begin zei ik daar natuurlijk wat van, van laat oma eens met rust maar dan zei ze heel geiriteerd : nee, laat haar maar.
Dus nu heb ik zoiets van: zoek het uit !
Maar goed, al met al een zeer herkenbare situatie !
Het is niet te geloven, als ik jouw verhaal lees is het echt zo hetzelfde als bij mij. Mijn schoonzus is in mijn ogen ook minder begaafd en mijn schoonmoeder ook. Alleen met hun zelf bezig zijn, als ik tegen ze praat is het al meerdere malen gebeurd dat ze wegdraaien. Of dingen die ik al 70 keer heb verteld nog eens vragen, omdat ze nooit luisteren naar een ander.
Mijn schoonzus is een kei in aandacht naar haar toe trekken, en als ze niet genoeg aandacht krijgt gaat ze op een verjaardag naar huis toe.
Goh, dat vind ik erg...:P.
Nu gaat ze volgend jaar trouwen en op elke verjaardag heeft ze het daar over. Mijn dochter mag bruidsmeisje zijn en ze heeft een jurk uitgezocht, daar heeft ze een foto van uitgeknipt, denk vooral niet dat ze die aan mij laat zien. Nee, alleen mijn man mag dat zien, terwijl ik nota bene in de kinderkleding zit !
Als ze eenmaal getrouwd is zal ze wel snel zwanger proberen te worden want dat is ook aandacht en het kan van mij niet snel genoeg gaan.
Dan zal mijn dochter wel niet meer zio belangrijk zijn voor mijn schoonmoeder, want mijn schoonzus zal er alles aan doen om te zorgen dat haar kind meer aandacht krijgt. Prima, want ik wil haar niet teveel bij mijn kind laten omdat er dus zo'n verschil is qua opvoeding en bijvoorbeeld snoepgedrag. Ze wordt werkelijk volgestampt met snoep en ik heb er al zo vaak wat van gezegd maar dan geeft ze het stiekem wel.
Ik heb bijna een jaar borstvoeding gegeven en tijdens de zwangerschap niets gedronken of gerookt. Ik heb er dus alles aan gedaan om haar gezond te houden, dan verwacht ik dat andere dat ook doen.
Ze mag uiteraard heus wel snoepen bij oma maar dit gaat alle perken te buiten. Ons laatste bezoek aan de tandarts was het dan ook raak, 5 gaatjes ze moest onder narcose geholpen worden. Ik heb oma nogmaals op het hart gedrukt dat ze niet zoveel mag snoepen, en erbij gezegd dat ik dat niet zeg om te pesten maar in het belang van mijn dochter want dat meisje heeft nu dus een trauma van de tandarts. Dan knikt ze wel, maar waarschijnlijk denkt ze stik toch, mens.
Ter info: ik ga al 10 jaar met mijn man en steeds maar weer heb ik geprobeerd om maar weer aardig te doen.
Nu houdt het een beetje op, er is teveel gebeurd.
Ook andere mensen delen mijn mening over mijn schoonmoeder, ze is ook altijd wel lief en bezig met mijn dochter maar dan weer op een ziekelijke manier. Als er een verjaardag is en mijn ouders er ook zijn, en andere mensen die onze dochter al lang niet hebben gezien.
Dan eist ze haar helemaal op, mijn ouders zien haar niet zoveel. Als mijn moeder dan haar aandacht heeft zoals pas op mijn man's verjaardag dan gaat ze er de hele tijd omheen hangen. Ze kan ook geen nee zeggen en dt is voor een kind natuurlijk geweldig, mijn dochter zegt en vraag dus constant haar aandacht en ze kan niet meer zelf met iemand kletsen op een verjaardag, In het begin zei ik daar natuurlijk wat van, van laat oma eens met rust maar dan zei ze heel geiriteerd : nee, laat haar maar.
Dus nu heb ik zoiets van: zoek het uit !
Maar goed, al met al een zeer herkenbare situatie !
zaterdag 23 juni 2007 om 00:27
Schoonouders, de mijne zijn superlief maar veel te lief. Ze hebben de sleutel van zijn appartement 'voor als er iets is', maar hebben ons laatst tijdens 'de daad' betrapt, toen ze het een of ander wilden brengen. Ik probeer nu in ieder geval afstand te scheppen in de zin van hoe vaak we ze zien, maar daarover is al gedissieerd.
De band tussen ouders en kind is zo verschrikkelijk sterk (volgens pedagogen) dat het lastig is er iets aan/mee te doen. Mijn manier om het 'niet-heilig-zijn' van schoonouders te laten zien, is meestal op een vragende manier:'Zie je niet dat?' 'Heb je nu werkelijk niet door dat?' Etc. Probeer hem een spiegel voor te houden. Probeer hem het zelf in te laten zien, dat hij je vragen met zijn eigen antwoorden beantwoordt... Is dat een idee?
De band tussen ouders en kind is zo verschrikkelijk sterk (volgens pedagogen) dat het lastig is er iets aan/mee te doen. Mijn manier om het 'niet-heilig-zijn' van schoonouders te laten zien, is meestal op een vragende manier:'Zie je niet dat?' 'Heb je nu werkelijk niet door dat?' Etc. Probeer hem een spiegel voor te houden. Probeer hem het zelf in te laten zien, dat hij je vragen met zijn eigen antwoorden beantwoordt... Is dat een idee?
zaterdag 23 juni 2007 om 15:49
Hahaha Fiezels
Dat is helemaal erg, dat ze je zo moeten betrappen. Ook aardig brutaal dat ze die sleutel ongevraagd gebruiken! Mn schoonouders hebben onze sleutel ook, maar die gebruiken ze niet zomaar.
Wat mn schoonma wel doet is bij ons achter het huis in de tuin koekeloeren, terwijl we allebei overdag aan het werk zijn. Ik heb ook weleens gehad dat mn auto bij de deur stond op een doordeweekse dag. Ik was toen ziek. Dan kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen, en kwam ze aan de deur (eerst 10x aanbellen en roepen, en toen achterom naar binnen loeren en op de ramen kloppen), omdat ze toch dringend moest weten waarom die auto toch thuis was. Ik heb toen niet opengedaan, dat gaat me te ver!!
Dat is helemaal erg, dat ze je zo moeten betrappen. Ook aardig brutaal dat ze die sleutel ongevraagd gebruiken! Mn schoonouders hebben onze sleutel ook, maar die gebruiken ze niet zomaar.
Wat mn schoonma wel doet is bij ons achter het huis in de tuin koekeloeren, terwijl we allebei overdag aan het werk zijn. Ik heb ook weleens gehad dat mn auto bij de deur stond op een doordeweekse dag. Ik was toen ziek. Dan kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen, en kwam ze aan de deur (eerst 10x aanbellen en roepen, en toen achterom naar binnen loeren en op de ramen kloppen), omdat ze toch dringend moest weten waarom die auto toch thuis was. Ik heb toen niet opengedaan, dat gaat me te ver!!
zaterdag 23 juni 2007 om 16:01
Oh ik wou nog wat toevoegen:
Je hebt het over mijn man de spiegel voorhouden. Dat doe ik steeds vaker. Eerst ontbrak het mij aan tact, en gebruikte ik grove taal terwijl in over zijn fam. sprak. Dat werkt dus averechts!
Ik heb een mooi voorbeeld van hoe mn schoonouders het gedrag van hun dochter door de vingers zien, en wat mijn man ook niet ziet.
Laatst was ik jarig, en mn schoonzus zou savonds komen met dr man. Maar ze vertelde me dat ze later zou komen omdat ze 2 taarten moest maken voor een feest, bij haar thuis, de volgende dag. Vond ik meteen al vreemd, maar moet zij weten, ik mis haar niet, ookal komt ze helemaal niet. Mn schoonzus werkt niet, en heeft overdag de kids op school! ik had dus het gevoel dat ze expres op mn verjaardag de taarten ging maken! Ze had het ook overdag kunnen doen. Het waren ook nog hele simpele kwarktaarten die je in een kwartier maakt, maar ze kwam savonds om 10 uur aankakken!!!! Belachelijk vond ik het. Maar mn man zei niks, mn schoonouders vonden het normaal dat ze dat deed, en haar man vond het ook allemaal wel best.
Ik dacht bij mezelf, ze is wat minder begaafd, dus laat maar wezen. Ik was wel hellig, dat ik van plan was haar terug te pakken, op haar feest de volgende avond.
De volgende avond wilde mn man stipt half 9 op het feest zijn. Ik zei dat ik rustig aan deed, en geen haast had. Hij werd boos " ga je weer vervelend doen?!" zei hij. En toen heb ik een voorbeeld bedacht van wat hij zou vinden als ik nu taarten ging bakken, op haar feest! Ik zei " dan zou je toch tegen me zeggen dat ik dat beter morgenvroeg kon doen?" Hij vond dat ik gelijk had (uiteraard heeft hij zn zus er niet mee geconfronteerd).
Echt heel krom! Wij waren laatst 10 minuten later dan afgesproken op de koffie bij hun, en daar vallen ze verschikkelijk over! En hun dochter die doodleuk taarten gaat bakken op mijn verjaardag, dat is doodnormaal!
Maar goed, mn man gaf me gelijk! Dat was wel fijn. Dit is 1 van de weinige dingen die mn man gewoon NIET ZIET! Zo zijn er nog 100 dingen te bedenken, die hem niet opvallen.
Je hebt het over mijn man de spiegel voorhouden. Dat doe ik steeds vaker. Eerst ontbrak het mij aan tact, en gebruikte ik grove taal terwijl in over zijn fam. sprak. Dat werkt dus averechts!
Ik heb een mooi voorbeeld van hoe mn schoonouders het gedrag van hun dochter door de vingers zien, en wat mijn man ook niet ziet.
Laatst was ik jarig, en mn schoonzus zou savonds komen met dr man. Maar ze vertelde me dat ze later zou komen omdat ze 2 taarten moest maken voor een feest, bij haar thuis, de volgende dag. Vond ik meteen al vreemd, maar moet zij weten, ik mis haar niet, ookal komt ze helemaal niet. Mn schoonzus werkt niet, en heeft overdag de kids op school! ik had dus het gevoel dat ze expres op mn verjaardag de taarten ging maken! Ze had het ook overdag kunnen doen. Het waren ook nog hele simpele kwarktaarten die je in een kwartier maakt, maar ze kwam savonds om 10 uur aankakken!!!! Belachelijk vond ik het. Maar mn man zei niks, mn schoonouders vonden het normaal dat ze dat deed, en haar man vond het ook allemaal wel best.
Ik dacht bij mezelf, ze is wat minder begaafd, dus laat maar wezen. Ik was wel hellig, dat ik van plan was haar terug te pakken, op haar feest de volgende avond.
De volgende avond wilde mn man stipt half 9 op het feest zijn. Ik zei dat ik rustig aan deed, en geen haast had. Hij werd boos " ga je weer vervelend doen?!" zei hij. En toen heb ik een voorbeeld bedacht van wat hij zou vinden als ik nu taarten ging bakken, op haar feest! Ik zei " dan zou je toch tegen me zeggen dat ik dat beter morgenvroeg kon doen?" Hij vond dat ik gelijk had (uiteraard heeft hij zn zus er niet mee geconfronteerd).
Echt heel krom! Wij waren laatst 10 minuten later dan afgesproken op de koffie bij hun, en daar vallen ze verschikkelijk over! En hun dochter die doodleuk taarten gaat bakken op mijn verjaardag, dat is doodnormaal!
Maar goed, mn man gaf me gelijk! Dat was wel fijn. Dit is 1 van de weinige dingen die mn man gewoon NIET ZIET! Zo zijn er nog 100 dingen te bedenken, die hem niet opvallen.
zaterdag 23 juni 2007 om 16:07
Babette,
Ja echt waar precies!! Mn schoonzus verzint ook altijd allerlei gekkigheid om aandacht te krijgen (bijv. zwanger worden, of een vage operatie ondergaan, zodat iedereen vraagt wat je hebt).
Dat wordt nog heel wat zeg, met die bruiloft van haar. Belachelijk dat je die jurk niet mag zien.
Die schoonzus is toch de zus van je man he? Ja dan vind ik het logisch dat zij van haar moeder straks meer aandacht krijgt als ze een kind heeft! Moeder-dochter is toch een heel andere relatie.
Achterlijk hoor, dat je schoonma haar zo volpropt met snoep. Mijn schoonma doet dat ook bij de kleinkids. Bijv. dan stopt ze ze de hele middag vol met snoep, koek, chips etc etc. Daarna blijven ze eten en hoeven ze niks, dan krijgen ze als ' beloning' een dikke vulkoek toe! Kun je haar er niet wat minder vaak mee naar toe nemen? Dat ze bijv. bij een vriendinnetje speelt, als jullie bij je schoonouders langsgaan. Of meer savonds langsgaan, als zij op bed ligt.
Uit jouw verhaal blijkt wel dat er vrijwel niks aan te doen is. Het enige leuke is dat we er lekker over kunnen praten hihi! Dat moeten we dan maar blijven doen.
Ja echt waar precies!! Mn schoonzus verzint ook altijd allerlei gekkigheid om aandacht te krijgen (bijv. zwanger worden, of een vage operatie ondergaan, zodat iedereen vraagt wat je hebt).
Dat wordt nog heel wat zeg, met die bruiloft van haar. Belachelijk dat je die jurk niet mag zien.
Die schoonzus is toch de zus van je man he? Ja dan vind ik het logisch dat zij van haar moeder straks meer aandacht krijgt als ze een kind heeft! Moeder-dochter is toch een heel andere relatie.
Achterlijk hoor, dat je schoonma haar zo volpropt met snoep. Mijn schoonma doet dat ook bij de kleinkids. Bijv. dan stopt ze ze de hele middag vol met snoep, koek, chips etc etc. Daarna blijven ze eten en hoeven ze niks, dan krijgen ze als ' beloning' een dikke vulkoek toe! Kun je haar er niet wat minder vaak mee naar toe nemen? Dat ze bijv. bij een vriendinnetje speelt, als jullie bij je schoonouders langsgaan. Of meer savonds langsgaan, als zij op bed ligt.
Uit jouw verhaal blijkt wel dat er vrijwel niks aan te doen is. Het enige leuke is dat we er lekker over kunnen praten hihi! Dat moeten we dan maar blijven doen.
zaterdag 23 juni 2007 om 17:07
Hoi Spongebob,
Je zegt wel dat je het logisch vindt dat het kind van mijn schoonzus straks mee aandacht krijgt. Maar daar ben ik het niet mee eens hoor.
Weet je wat het is mijn dochter is bijna 5 en krijgt al die jaren dus die overdreven aandacht, hoe zal het voor haar zijn als ze op een tweede plek wordt gezet. Kijk, ik begrijp dat kinderen hun aandacht moeten leren delen maar onze dochter is op zo;n absurde manier aandacht gewend van oma dat kan ze het niet kan maken om haar dan opzij te schuiven.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan niet wachten tot het zover is, maar vanuit onze dochter gezien is het niet eerlijk.
De overeenkomsten zijn echt om te lachen, ze rookt ook als een ketter en ook dat heeft de nodige problemen opgeleverd. Ik wil ook niet dat mijn dochter in een huis zit waar het blauw staat. Maar ook dat begrijpen ze niet...
Ze proppen haar dus ook vol met snoep en als ze dan niet goed eet, zeggen ze: Waarom eet je zo slecht ?
Begrijpen ze dus ook niet. Maar ik zit en lach nu in mezelf want mijn dochter veranderd in een tirannetje als schoonma komt: Oma doe dit, oma kom hier en ik zeg lekker niets meer want dat is toch niet nodig.
Ik moet zeggen dat ik het redelijk onder controle heb de keren dat mijn dochter ze ziet, ze zit nu op de basisschool dus kan ze haar niet komen ophalen. Weet je hoe ze dat doet ?
Dan komt ze binnen en zegt ze: Ga je met oma mee ? Dus niet aan mij vragen of het wel mag/uitkomt maar aan een kind van 4. Die zegt altijd ja, want met oma kan en mag alles. Nu mag ze niet meer zoveel snoepen en dan geeft ze het in mijn dochters hand en dan moet mijn dochter vragen aan mij of ze het mag hebben. Handig he, ze heeft het al in haar hand en als ik dan nee zeg ben ik de boeman weer.
Maar ik zeg nu wel nee hoor als ik het niet goed vindt.
Laatst zei ze: Ja, maar het is voor een kind moeilijk om NEE te zeggen tegen snoep hoor. Toen zei ik dus: Dan moet je het niet aanbieden, hoeft ze ook geen NEE te zeggen. Ze keek me aan of ze water zag branden...
Grappig dat jouw schoonzus ook van die leuke operaties ondergaat, dat doet die van mij ook. Mevrouw is 5 jaar geleden aan haar knie geopereerd (overgewicht, alleen ziet ze dat zelf niet, iedereen is lelijk en dik behalve zij).
Maar elke verjaardag showt ze haar schroefjes nog die in haar been zaten, denk nu niet dat we het over een 10-jarige hebben, ze is 26.
Haar hond was pas overleden en toen werden we uitgenodigd voor de begrafenis (ben niet geweest hoor). Ik heb zelf ook dieren maar ik zorg ervoor en hou van ze, zij keek er amper naar om alleeen als ze jong zijn en daarna is de leukigheid er wel af. Bovendien krijg je met een pup veeeel meer aandacht dan met een volwassen hond..
Maar goed, ik zou echt niet zo overdreven doen als zij en ik weet bijna zeker dat ik meer van mijn dieren hou.
Ze had overigens met 2 weken weer een nieuwe pup, dus hoe diep zat de liefde dan he ? Ze houdt hele fotoalbums bij, ik zweer je zij heeft meer foto's van haar hond dan wij van onze dochter.
Maar je moet er maar om lachen, ook al halen ze het bloed wel eens onder je nagels vandaan....
Je zegt wel dat je het logisch vindt dat het kind van mijn schoonzus straks mee aandacht krijgt. Maar daar ben ik het niet mee eens hoor.
Weet je wat het is mijn dochter is bijna 5 en krijgt al die jaren dus die overdreven aandacht, hoe zal het voor haar zijn als ze op een tweede plek wordt gezet. Kijk, ik begrijp dat kinderen hun aandacht moeten leren delen maar onze dochter is op zo;n absurde manier aandacht gewend van oma dat kan ze het niet kan maken om haar dan opzij te schuiven.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan niet wachten tot het zover is, maar vanuit onze dochter gezien is het niet eerlijk.
De overeenkomsten zijn echt om te lachen, ze rookt ook als een ketter en ook dat heeft de nodige problemen opgeleverd. Ik wil ook niet dat mijn dochter in een huis zit waar het blauw staat. Maar ook dat begrijpen ze niet...
Ze proppen haar dus ook vol met snoep en als ze dan niet goed eet, zeggen ze: Waarom eet je zo slecht ?
Begrijpen ze dus ook niet. Maar ik zit en lach nu in mezelf want mijn dochter veranderd in een tirannetje als schoonma komt: Oma doe dit, oma kom hier en ik zeg lekker niets meer want dat is toch niet nodig.
Ik moet zeggen dat ik het redelijk onder controle heb de keren dat mijn dochter ze ziet, ze zit nu op de basisschool dus kan ze haar niet komen ophalen. Weet je hoe ze dat doet ?
Dan komt ze binnen en zegt ze: Ga je met oma mee ? Dus niet aan mij vragen of het wel mag/uitkomt maar aan een kind van 4. Die zegt altijd ja, want met oma kan en mag alles. Nu mag ze niet meer zoveel snoepen en dan geeft ze het in mijn dochters hand en dan moet mijn dochter vragen aan mij of ze het mag hebben. Handig he, ze heeft het al in haar hand en als ik dan nee zeg ben ik de boeman weer.
Maar ik zeg nu wel nee hoor als ik het niet goed vindt.
Laatst zei ze: Ja, maar het is voor een kind moeilijk om NEE te zeggen tegen snoep hoor. Toen zei ik dus: Dan moet je het niet aanbieden, hoeft ze ook geen NEE te zeggen. Ze keek me aan of ze water zag branden...
Grappig dat jouw schoonzus ook van die leuke operaties ondergaat, dat doet die van mij ook. Mevrouw is 5 jaar geleden aan haar knie geopereerd (overgewicht, alleen ziet ze dat zelf niet, iedereen is lelijk en dik behalve zij).
Maar elke verjaardag showt ze haar schroefjes nog die in haar been zaten, denk nu niet dat we het over een 10-jarige hebben, ze is 26.
Haar hond was pas overleden en toen werden we uitgenodigd voor de begrafenis (ben niet geweest hoor). Ik heb zelf ook dieren maar ik zorg ervoor en hou van ze, zij keek er amper naar om alleeen als ze jong zijn en daarna is de leukigheid er wel af. Bovendien krijg je met een pup veeeel meer aandacht dan met een volwassen hond..
Maar goed, ik zou echt niet zo overdreven doen als zij en ik weet bijna zeker dat ik meer van mijn dieren hou.
Ze had overigens met 2 weken weer een nieuwe pup, dus hoe diep zat de liefde dan he ? Ze houdt hele fotoalbums bij, ik zweer je zij heeft meer foto's van haar hond dan wij van onze dochter.
Maar je moet er maar om lachen, ook al halen ze het bloed wel eens onder je nagels vandaan....
zondag 24 juni 2007 om 19:33
zondag 24 juni 2007 om 19:44
Crystal,
Ja leg uit, het kinderlijk gedrag wat je bedoelt! Ik heb ook een aantal praktijkvoorbeelden genoemd, als dat niet genoeg is ...
Tuurlijk maakt elk mens fouten! Ik vind het een hele opluchting dat ik op dit forum met mensen kan praten over wat MIJ dwars zit! Ik leer echt het 'probleem' van andere kanten te bekijken, en dat doet me goed. Het leert me om er beter mee om te gaan.
En als ik dan personen tegenkom op dit forum die exact hetzelfde meemaken met de schoonfamilie, kan ik daar in zekere zin om lachen ja! Het doet me goed om te merken dat ik niet de enige ben met dit probleem!
Ja leg uit, het kinderlijk gedrag wat je bedoelt! Ik heb ook een aantal praktijkvoorbeelden genoemd, als dat niet genoeg is ...
Tuurlijk maakt elk mens fouten! Ik vind het een hele opluchting dat ik op dit forum met mensen kan praten over wat MIJ dwars zit! Ik leer echt het 'probleem' van andere kanten te bekijken, en dat doet me goed. Het leert me om er beter mee om te gaan.
En als ik dan personen tegenkom op dit forum die exact hetzelfde meemaken met de schoonfamilie, kan ik daar in zekere zin om lachen ja! Het doet me goed om te merken dat ik niet de enige ben met dit probleem!
zondag 24 juni 2007 om 19:56
Soesa
Ik houd niet de hand boven het hoofd van mijn man vind ik!
Ik kan mn ei niet kwijt over de onenigheden met de schoonfam., bij hem. Hij geeft ze onvoorwaardelijk gelijk. Vooral zn moeder kan raar doen. Ik zal je niet vervelen met 100 praktijkvoorbeelden (van voorkruipen bij de kassa tijdens het winkelen, tot weglopen als je niet genoeg aandacht krijgt, en bij je man gaan klagen ...).
Hij is het onvoorwaardelijk met haar eens, hier kan ik niet tegen. Hoe gek ze ook doet, hij praat altijd haar gedrag goed. Hierdoor krijg ik steeds meer een hekel aan haar. Als hij gewoon eens zou zeggen "ja mn moeder doet af en toe een beetje raar", dat zou voor mij al een hele opluchting zijn!
Het is niet zo dat ik grote problemen heb met ze, maar ik denk dat het in de toekomst erger wordt. Kijk maar naar het verhaal van Babette, over haar dochtertje!
Als de problemen zo zouden blijven zou ik het prima vinden, en red ik me er wel mee. Maar zolang mijn man voor haar blijft kiezen, en noooooit voor de vrouw van zijn leven, ga ik me ongewild steeds meer tegen ze afzetten!
Ik houd niet de hand boven het hoofd van mijn man vind ik!
Ik kan mn ei niet kwijt over de onenigheden met de schoonfam., bij hem. Hij geeft ze onvoorwaardelijk gelijk. Vooral zn moeder kan raar doen. Ik zal je niet vervelen met 100 praktijkvoorbeelden (van voorkruipen bij de kassa tijdens het winkelen, tot weglopen als je niet genoeg aandacht krijgt, en bij je man gaan klagen ...).
Hij is het onvoorwaardelijk met haar eens, hier kan ik niet tegen. Hoe gek ze ook doet, hij praat altijd haar gedrag goed. Hierdoor krijg ik steeds meer een hekel aan haar. Als hij gewoon eens zou zeggen "ja mn moeder doet af en toe een beetje raar", dat zou voor mij al een hele opluchting zijn!
Het is niet zo dat ik grote problemen heb met ze, maar ik denk dat het in de toekomst erger wordt. Kijk maar naar het verhaal van Babette, over haar dochtertje!
Als de problemen zo zouden blijven zou ik het prima vinden, en red ik me er wel mee. Maar zolang mijn man voor haar blijft kiezen, en noooooit voor de vrouw van zijn leven, ga ik me ongewild steeds meer tegen ze afzetten!
zondag 24 juni 2007 om 20:00
Babette
Ja grappig he al die operaties. Die van mij is ook dik, en heeft een maagband! Ze weet alleen niet hoe ze er mee om moet gaan, want ze lust alles nu eenmaal graag, en door die band zit je snel vol, dus overgeven maar. Ja en dan val je wel af.
Ze vindt het ook vreselijk knap van zichzelf dat ze zo is afgevallen. Ze doet dan net of ze het helemaal zelf heeft gedaan, en geen maagband heeft.
We hadden het laatst over dat je boven de 30 de kilo's er niet meer makkelijk afkrijgt. Zegt zij heeeel trots: "nou IKKE wel hoor!" Toen heb ik gezegd "zou ook niet best zijn, met die maagband". Schoonma en -zus keken elkaar aan alsof ze water zagen branden, maar ik kreeg geen reactie terug.
Belachelijk dat je schoonma je dochtertje rechtstreeks dingen vraagt. Ze ontwijkt je daarin expres, lijkt het wel. Sterkte dr mee!
Ja grappig he al die operaties. Die van mij is ook dik, en heeft een maagband! Ze weet alleen niet hoe ze er mee om moet gaan, want ze lust alles nu eenmaal graag, en door die band zit je snel vol, dus overgeven maar. Ja en dan val je wel af.
Ze vindt het ook vreselijk knap van zichzelf dat ze zo is afgevallen. Ze doet dan net of ze het helemaal zelf heeft gedaan, en geen maagband heeft.
We hadden het laatst over dat je boven de 30 de kilo's er niet meer makkelijk afkrijgt. Zegt zij heeeel trots: "nou IKKE wel hoor!" Toen heb ik gezegd "zou ook niet best zijn, met die maagband". Schoonma en -zus keken elkaar aan alsof ze water zagen branden, maar ik kreeg geen reactie terug.
Belachelijk dat je schoonma je dochtertje rechtstreeks dingen vraagt. Ze ontwijkt je daarin expres, lijkt het wel. Sterkte dr mee!
dinsdag 26 juni 2007 om 12:29
Hallo,
Ja, ik heb ook het idee dat ze dat expres doet. Wie gaat nou aan een kind van 4 dingen vragen? Hieruit blijkt ook dat ze dus geen respect heeft voor mij.
Als ze opbellen dan is het ook altijd: Is je man thuis, dit doet zowel mijn schoonmoeder als mijn schoonzus en dan vragen ze iets aan mijn man, en dat weet hij dat niet, maar ik wel. Dus moet hij het alsnog aan mij vragen en dat zijn dan ook dingen die meer in mijn straatje passen, dus voor de duidelijkheid naar mensen die het niet snappen: Ieder ander persoon die zou bellen zou dit zeer beslist aan mij vragen, hun passeren mij dan eerst. Dan ben ik inderdaad wel weer zo kinderachtig om geen antwoord op de vraag te geven maar te zeggen dat ik het echt niet weet !!
Ik moet zeggen dat ik mijn schoonouders al een poosje niet heb gezien, ook wel lekker. Maar ik hou mijn man uiteraard niet bij ze weg, waarschijnlijk komen ze zondag wel weer een langs. En dan begin ik weer met frisse moed aan het bezoek (doe ik al 10 jaar !), maar helaas kan mijn schoonmoeder opmerkingen plaatsen of dingen met ons kind doen dat ik alle moed weer laat zakken..
Jammer hoor,ik heb hiervoor ook verschillende relatie's gehad, maar nooit problemen gehad met mijn exschoonouders. Ik had ook nooit gedacht dat mij dat zou gaan overkomen, maar goed het is niet anders.
Ja, ik heb ook het idee dat ze dat expres doet. Wie gaat nou aan een kind van 4 dingen vragen? Hieruit blijkt ook dat ze dus geen respect heeft voor mij.
Als ze opbellen dan is het ook altijd: Is je man thuis, dit doet zowel mijn schoonmoeder als mijn schoonzus en dan vragen ze iets aan mijn man, en dat weet hij dat niet, maar ik wel. Dus moet hij het alsnog aan mij vragen en dat zijn dan ook dingen die meer in mijn straatje passen, dus voor de duidelijkheid naar mensen die het niet snappen: Ieder ander persoon die zou bellen zou dit zeer beslist aan mij vragen, hun passeren mij dan eerst. Dan ben ik inderdaad wel weer zo kinderachtig om geen antwoord op de vraag te geven maar te zeggen dat ik het echt niet weet !!
Ik moet zeggen dat ik mijn schoonouders al een poosje niet heb gezien, ook wel lekker. Maar ik hou mijn man uiteraard niet bij ze weg, waarschijnlijk komen ze zondag wel weer een langs. En dan begin ik weer met frisse moed aan het bezoek (doe ik al 10 jaar !), maar helaas kan mijn schoonmoeder opmerkingen plaatsen of dingen met ons kind doen dat ik alle moed weer laat zakken..
Jammer hoor,ik heb hiervoor ook verschillende relatie's gehad, maar nooit problemen gehad met mijn exschoonouders. Ik had ook nooit gedacht dat mij dat zou gaan overkomen, maar goed het is niet anders.
dinsdag 26 juni 2007 om 12:46
Babette,
Dat herken ik ook weer!
Mn schoonzus belde laatst over een verjaardagscadeautje voor haar oudste. Ze weet dat ik altijd de cadeautjes koop, ze krijgt mij aan de lijn, vraagt naar mn man, en die weet het antwoord niet, en die vraagt het weer aan mij.
Ik had een cadeautje voor haar oudste gekocht, van het verlanglijstje. Ze belde op of ik het a.j.b. weer terug wilde brengen naar de winkel, want ze had het ook aan haar ouders gevraagd, en die hadden het ook gekocht. Dat doe ik dus niet, moet ze maar niet 1 ding aan 2 personen vragen.
Nou heel veel plezier zondag dan! Over een paar weken houdt mn man zn verjaardag, in het weekend, en hij is door de week jarig. Mn schoonfam. komt dan dus. Eerder zie ik ze niet weer, tenzij ze vinden dat ze ook door de week op zijn verj. moeten komen. Dat hoop ik niet. Dubbel vieren vind ik zo'n flauwekul.
Maar ja, waar hebben we het eigenlijk over, elders op dit forum las ik het bericht over je broer, dát is pas een probleem, waar dit bij in het niet valt. Heel veel sterkte daar mee!!
Spongebob
Dat herken ik ook weer!
Mn schoonzus belde laatst over een verjaardagscadeautje voor haar oudste. Ze weet dat ik altijd de cadeautjes koop, ze krijgt mij aan de lijn, vraagt naar mn man, en die weet het antwoord niet, en die vraagt het weer aan mij.
Ik had een cadeautje voor haar oudste gekocht, van het verlanglijstje. Ze belde op of ik het a.j.b. weer terug wilde brengen naar de winkel, want ze had het ook aan haar ouders gevraagd, en die hadden het ook gekocht. Dat doe ik dus niet, moet ze maar niet 1 ding aan 2 personen vragen.
Nou heel veel plezier zondag dan! Over een paar weken houdt mn man zn verjaardag, in het weekend, en hij is door de week jarig. Mn schoonfam. komt dan dus. Eerder zie ik ze niet weer, tenzij ze vinden dat ze ook door de week op zijn verj. moeten komen. Dat hoop ik niet. Dubbel vieren vind ik zo'n flauwekul.
Maar ja, waar hebben we het eigenlijk over, elders op dit forum las ik het bericht over je broer, dát is pas een probleem, waar dit bij in het niet valt. Heel veel sterkte daar mee!!
Spongebob
woensdag 27 juni 2007 om 15:03
Hoi Spongebob,
Ja ik had je berichtje ook gelezen bij het topic over mijn broer.
Dat is inderdaad een groot probleem, en dit valt dan ook allemaal wel mee.
Maar ook met dit onderwerp is het prettig om je hart te luchten, en ik vind het erg grappig dat jij zoveel dezelfde dingen meemaakt.
Ik weet, ondanks dat ik veel met mijn broer bezig ben, dat het leven ook doorgaat. Het is voor mij alleen maar goed om afentoe afleiding te zoeken, zeker nu ik in dit opzicht een lotgenote heb gevonden.
En we hoeven dit probleem niet te onderschatten, want ik heb echt wel eens staan janken om hoe mijn mn. schoonmoeder en zus zich tegenover mij gedragen. Als je dan geen steun krijgt van je man is het helemaal frustrrend. Mijn man is het opzich wel met me eens, maar wat heb je er aan als hij niets ertegen onderneemd?
Hij zegt altijd:Even doorbijten, ze zijn zo weer weg, maar dat pik ik niet meer. Als ze het te bont maken, zeg ik wel wat en dat krijg ik dan later weer van mijn man te horen. (Had je je nou niet even in kunnen houden ?)
Ik reageer lang niet op alles, maar wel als mijn dochter volgepropt wordt met snoep, of andere in mijn ogen niet normale dingen mag van oma. (bijvoorbeeld dicht langs water lopen zonder zwembandjes).
Bedankt voor je steun !
Ik verheug me al op zondag.;)
Ja ik had je berichtje ook gelezen bij het topic over mijn broer.
Dat is inderdaad een groot probleem, en dit valt dan ook allemaal wel mee.
Maar ook met dit onderwerp is het prettig om je hart te luchten, en ik vind het erg grappig dat jij zoveel dezelfde dingen meemaakt.
Ik weet, ondanks dat ik veel met mijn broer bezig ben, dat het leven ook doorgaat. Het is voor mij alleen maar goed om afentoe afleiding te zoeken, zeker nu ik in dit opzicht een lotgenote heb gevonden.
En we hoeven dit probleem niet te onderschatten, want ik heb echt wel eens staan janken om hoe mijn mn. schoonmoeder en zus zich tegenover mij gedragen. Als je dan geen steun krijgt van je man is het helemaal frustrrend. Mijn man is het opzich wel met me eens, maar wat heb je er aan als hij niets ertegen onderneemd?
Hij zegt altijd:Even doorbijten, ze zijn zo weer weg, maar dat pik ik niet meer. Als ze het te bont maken, zeg ik wel wat en dat krijg ik dan later weer van mijn man te horen. (Had je je nou niet even in kunnen houden ?)
Ik reageer lang niet op alles, maar wel als mijn dochter volgepropt wordt met snoep, of andere in mijn ogen niet normale dingen mag van oma. (bijvoorbeeld dicht langs water lopen zonder zwembandjes).
Bedankt voor je steun !
Ik verheug me al op zondag.;)
