Hellup! Mijn man staat tussen mij en zn ouders in!!!

Ik zit al een paar jaar met een probleem, sinds mijn man en ik zijn getrouwd eigenlijk. Ik weet niet goed wat ik eraan moet doen, misschien hebben jullie goede raad??



Het zit zo: mijn man en ik zijn 5 jaar getrouwd, en vanaf het begin kan ik moeilijk met zijn ouders overweg. Ook heeft hij een zus, die wat minder begaafd is, zeg maar.



Mijn man vindt dat hij zulke ontzettende lieve goede ouders heeft, dat hij ze altijd moet steunen, en alles voor ze moet doen waar ze maar om vragen. Hij zal ze daardoor nooit tegenspreken, wat ze ook doen of zeggen. Kortom, hij ziet hun fouten niet.



Als ik bijv. onenigheid heb met zijn moeder, waarbij het overduidelijk is dat zij onredelijk is, geeft hij haar gelijk, want 'ik moet niet zeuren, ik moet haar nemen zoals ze is'. In alle situaties tussen mij en zijn moeder/vader kiest hij voor zijn moeder/vader en nooit voor mij.



Dat vind ik heel frustrerend. Om nooit gelijk te krijgen van je eigen man, ik vind dat heel moeilijk. Soms spring ik dan ook uit mijn vel en gooi ik alles wat mooi en lelijk is over zijn familie eruit. Ik wil dan een voet bij hem aan de grond krijgen, maar dit is natuurlijk ook niet de manier. Dan jaag ik hem verder tegen me in het harnas.



Mijn vraag is: wie weet een manier om mijn man te laten inzien dat zijn ouders ook gewone mensen zijn met fouten? En dat je best eens tegen je vader mag zeggen dat je het niet met hem eens bent (dat doet ie dus nooooit!!!).



Door zijn gedrag krijg ik steeds meer de pest aan zijn familie, omdat hij altijd maar hun gelijk geeft. Het is niet zo dat ik perse altijd gelijk moet hebben, maar een beetje erkenning is niet verkeerd. Ik vind dat hij net doet of zijn ouders God zijn ofzo, en die kunnen geen fouten maken.



Beetje lang verhaal, maar hopelijk hebben jullie een oplossing!



Bedankt

Babette,



Ja zeker een grappig/prettig idee om een lotgenote te hebben gevonden. Ik geloof graag dat dit voor jou afleiding is voor het ernstige probleem met je broer.



Je man is het wel met je eens. Nou die van mij vaak niet zoals ik al eerder uitlegde. Als ik iets over z'n zus zeg dan is ie het wel met me eens, en over z'n pa en ma, dan niet.



Ik reageer meestal niet, als ze iets doen/zeggen wat me niet aanstaat. Dat vreet dan wel aan mij, en stapelt zich soms op. Maar als het ooit zover komt dat we een kindje hebben, dan wordt het anders.



Ik ga er niet meteen vanuit, dan ze mn kind niet naar mijn zin behandelen, maar ja, ze hebben er nu 2 van mn schoonzus, en als ik kijk hoe ze daar mee omgaan, dan maak ik me alvast zorgen.



Ze bemoeien zich vreselijk met de opvoeding, schoonma trekt het ene kind duidelijk voor op de ander (zelfs mn schoonvader heeft haar daar op gewezen, waar iedereen bij zat, maar dat helpt niet). Stel dat ze ons kind niet mag???? Gaat ze die dan ook uitkafferen om niks????



Weet je, mijn man heeft zijn moeder al gevraagd (al jaaaaren terug) of zij straks op ons kindje wil passen!! Op dat moment hadden we zelf amper besloten dat we ooit kinderen zouden willen!!!! En zijn moeder vergeet nooit iets, dus als ik ooit zwanger ben, dan is dat het eerste waar ze me aan helpt herinneren ...



Verder kan ik me niet meer druk maken om wat ze van me vinden. Ik doe geen moeite meer om de leuke schoondochter te zijn. Ik heb het idee dat ze dat aan me merken, en zich afstandelijker op gaan stellen. Als ik een brandend nieuwtje heb vertel ik dat niet.Niet expres maar ze zijn toch niet geinteresseerd in de medemens, behalve hun eigen familie (en ik ben dus aanhang).



Ik merk dat aan dat mn schoonma me opeens niet meer zoent als ik jarig ben, en mijn man zoent ze dan wel?!?!  

Mijn schoonzus, die verjaardagen altijd leuk vindt (want dan kan ze zitten en niks doen) komt pas om 10 uur savonds aankakken, heeft ze ook nooit eerder gedaan!

Ik had laatst een nieuwe auto gekocht, de hele fam. kwam enthousiast kijken, en ik heb hem nu al drie maand, maar mn schoonzus heeft er nog geen blik op geworpen. Terwijl ze normaal met zulke dingen altijd met de neus vooraan staat!



Nou ja prima allemaal, hoe meer afstand hoe beter!

Veel plezier zondag, ik lees graag je ervaringen!!! Hihi.



IK WENS JUICY EN NOGEENSDAN HEEL VEEL LEESPLEZIER IN DIT TOPIC!! VOOR ALLE DUIDELIJKHEID: HET KOST ME WEINIG ENERGIE HOOR. IK ERGER ME ALLEEN ALS IK BIJ ZE BEN, EN DIT IS EEN UITLAATKLEP VOOR MIJ.



EN JA, IK HEB VEEL AAN DE REACTIES.



MIJN PROBLEEM WAS/IS NAMELIJK, DAT MIJN MAN ALTIJD VOOR ZIJN FAM. KIEST EN TUSSEN ONS INSTAAT. HET IS MIJ DUIDELIJK DOOR DE REACTIES VAN WIE DAN OOK, DAT IK DAT WS. NOOIT ZAL VERANDEREN. MAAR HET HELPT ZEKER DAT IK EEN LOTGENOTE HEB GEVONDEN!! IK VIND HET HEERLIJK ER OVER TE ZEUREN EN TE ZANIKEN, EN DIT IS DAARVOOR DE JUISTE PLEK!!

Ik heb nog nooit ergens gelezen dat je niet overmatig hoofdletters mag gebruiken op een forum. Was niet de bedoeling om niet respectvol en aanvallend over te komen. Mijn excuses.



Juicy, waar maak jij uit op dat ik niks met de tips doe??? Ik besteed ook zo min mogelijk tijd aan mijn schoonfam., maar ja, het blijft familie he, dus soms lukt dat gewoon niet. Ik kan moeilijk zeggen dat ik ze nooit meer wil zien, dat vind ik niet leuk tegenover mijn man.



Ik heb een uitlaadklep omdat ik een lotgenote heb gevonden. Dat was niet mijn eerste bedoeling van dit topic, maar een leuke bijkomstigheid. Anders had ik dat inderdaad direct gezegd, toen ik dit topic begon.



Soesa, leg uit: tegenstrijdig?? Misschien kan ik er wat mee!

Daar ben ik idd bang voor, vechten tegen een bierkaai. Ik houd het allemaal nu wat binnen te perken, mijn reacties naar hun, maar dat wil ik langzamerhand gaan veranderen. Misschien als ik het langzaamaan doe komt het niet aan als donderslag bij heldere hemel.



Ja gek he, dat hij dat maar zo vraagt! Zoiets vindt hij gewoon logisch, het HOORT zo, dat je je moeder vraagt om op te passen. Het komt niet in hem op, dat iemand daar anders over zou kunnen denken, dus vraagt hij dat zomaar zonder overleg. Ik heb toen ik het hoorde wel ff duidelijk gemaakt, dat dit niet de bedoeling is!! Hij komt uit een conservatief dorpje, uit een conservatieve familie. Zo denkt zijn hele familie. Maar niet dat ik me dit zomaar laat gebeuren hoor ...



Dat heb ik me de laatste jaren afgevraagd, wie ik ben voor hem, ik heb hem daar ook vaak op gewezen, als het weer eens ging om iets tussen zijn ouders en mij. Hij wil het niet begrijpen, lijkt het wel. Ik denk dat het gedeeltelijk door de opvoeding komt, ik heb nl. nog nooit meegemaakt dat hij 'NEE' zei tegen zijn ouders, over de kleinste onbenulligheden nog niet. En dat weten ze dondersgoed, en daar maken ze gebruik van. Hij aanbidt die mensen echt. Tuurlijk is het normaal om gek met je ouders te zijn, maar geloof me, dit slaat echt alles.



Ik heb hem ooit gewaarschuwd, dat het nog zover komt, dat onze relatie hierdoor op het spel komt te staan. Hij vindt dan dat ik maar eens met zijn moeder moet gaan shoppen bijvoorbeeld, en bloemen voor d'r moet kopen, om de relatie met mn schoonma wat leuker te maken. Hij begrijpt inmiddels dat het zo niet werkt, en doet geen pogingen meer.



Ik wijs hem hier zoooo vaaaaaak op, maar hij ziet het gewoon echt niet in. Zijn ouders zijn de beste, ik kan daar niet aan tippen. Ik voel me echt op de 2e plaats staan, in deze gevallen ... ZUCHT!



Gelukkig zie ik ze weinig, waardoor het maar een heeeel klein deel van mijn leven beheerst! Maar ja, dat verandert het beeld van mijn man niet. Hij ziet echt geen probleem.

Ik moet verder zeggen dat ze niet meer met ladingen snoepgoed komen aanzetten. Nadat ons dochtertje bij de tandarts is geweest en ik ze heel duidelijk heb gevraagd dit niet meer te doen, en ook heb gezegd dat ze het niet voor mij maar voor ons kind doen, lijkt het dan toch te zijn doorgedrongen.

Oh, gelukkig maar, luisteren ze eindelijk naar je!

Ik had voordat mijn dochter er was ook niet zoveel problemen omdat ik altijd dacht, ze gaan zo weer weg bijt maar even door. Maar geloof me als je eigen kind erbij betrokken raakt is het wel andere koek hoor.

Nee, ik heb nu ook niet echt veel moeite, maar voor zoiets ben ik bang.

Misschien is het voor mensen die leuke schoonouders hebben niet te begrijpen, maar geloof me het kan echt een groot probleem worden.

Als mijn man niet achter mij zou staan (dat doet hij wel, zegt ook wel iets,toch)? Zou het zeker een bedreiging voor onze relatie zijn....

Fijn dat je man achter je staat, dat ontbreekt bij mij dus. Daar ligt het oorspronkelijke probleem. Ik ondervind veel problemen van het feit dat hij voor hun kiest, onvoorwaardelijk. Wat ze ook doen en zeggen, en van hem verlangen. Eigenlijk ga ik hierdoor op hun afgeven, en krijg ik een echte hekel aan ze. Dat is dus eigenlijk fout van mij, maar ja, als ik hierover nooit mn ei kwijt kan bij mijn man ... Ik denk eigenlijk, dat als mijn man meer achter me zou staan, ik me er een stuk minder druk over zou maken.

Nu hebben mijn schoonouders een nieuwe caravan gekocht en hebben ze al besloten dat wij daar volgend jaar in op vakantie gaan.

Ze zeggen dat echt zo, van jullie gaan volgend jaar maar in die caravan daar en daar is nog een leuke camping. Je hoeft met kinderen niet ver weg om ze een leuke vakantie te geven. Bla bla..

Nou ik vind dat niet normaal, en waarom moeten we niet ver weg ?

Juist, zo kunnen ze zelf lekker vaak langskomen, spreek uit ervaring.

Dat zijn toch rare dingen...ze zouden het liefst ons leven bepalen maar dat gaat niet lukken.

Ja dat zouden de mijne ook vinden, in zo'n geval. Dat is echt abnormaal. Ze willen het je opdringen, ik ken het. Omdat we nog geen kids hebben, heb ik het probleem in mindere mate.



Mijn schoonma gaat soms maar zo dingen voor je regelen, zonder dat je dat wilt.



Zo wilde ik laatst via een spaaractie in de supermarkt een artikel hebben. Ik ging erheen op het op te halen, en ze hadden het niet meer. Mijn schoonma vroeg er elke keer naar, of ik het artikel al had, want ik had ook een paar spaarzegels van haar gekregen, dus houdt ze precies bij of ik het wel ophaal enzo.



Maar goed het artikel was er niet meer, en ik had tegen haar gezegd: ik hoef het ook niet persé te hebben, dan koop ik het wel gewoon in de winkel, een keertje. Maar dat HOORT ze dus niet.



Op een gegeven moment wist het hele winkelpersoneel dat haar schoondochter een bepaald artikel spaarde, en ze gingen het achterhouden. Zonder dat ik dat wilde, en ik had bovendien gezegd dat ik het niet erg vond om het artikel niet te hebben. Op een dag kwam ze dus doodleuk met het artikel aanzetten, en had ze geregeld dat ik de kaarten later in kon leveren.



Vast goed bedoeld, maar ik hoef haar bemoeizucht niet. Ik heb er deze keer niks van laten blijken, ik heb haar HARTELIJK BEDANKT. Maar eigenlijk vind ik het supervervelend, zeker als ik aangeef dat ik het helemaal niet wil!!!



Ze heeft echt een plaat voor dr kop. Ze hoort gewoon niet wat je zegt en wilt. Dus volgende keer vertel ik haar helemaal niet meer als ik wat spaar in de supermarkt, anders gaat zij er zich weer mee bemoeien. Ik durf het dan toch niet goed te zeggen, omdat ze dan zoveel moeite heeft gedaan. En als ik dan zeg "had niet gehoeven" of "ik hoef ze niet meer, neem ze maar weer mee", dan is ze op d'r teentjes getrapt. En kijkt ze me eerst niet meer aan!! Maar ik denk toch dat ik de volgende keer wel zo moet reageren!