Relaties
alle pijlers
help met mijn handen in het haar: relatie wel of niet verbreken?!?!?!
zaterdag 28 juli 2007 om 21:14
na zo ontzettend veel nadenken wil ik graag jullie mening weten:
mijn vriend en ik hebben best vaak ruzie... om verschillende dingen ik heb er al heel lang over na zitten denken om het uit te maken maar elke keer toch weer die twijfel...maar nu is er iets waar ik gewoon echt niet mee kan leven:
vanaf het moment dat ik in zijn familie kwam, nu vier jaar geleden, werd ik niet echt geaccepteerd. mijn vriend had wel al eea over zijn familie verteld: zo zou door de botte en onpersoonlijke houding van zijn vader vele emoties verstoord geraakt zijn binnen het gezin, enz.
vanaf de eerste keer dat ik bij hun was werd ik als volgt behandeld: zuchten als ik iets zei, negeren, heel schijnheilig doen, een paar uur niets zeggen enz. ik wist dus via mijn vriend dat zijn vorige vriendin ook zo behandeld was, maar nu was zij ineens ontzettend leuk. ik heb al die tijd geprobeerd mijn eigen stijl aan te houden, maar een rokje aanhebben was vaak al te veel (jemig! jij koopt echt alleen maar kleren! en dan weer twee uur negeren). hij heeft overigens twee zussen. ik heb het eerst wat genegeerd: wat kon mij dat schelen die paar keer per jaardat we elkaar zagen?ik zorgde ervoor dat mijn vriend niet alleen hoefde te gaan, paste me verder wat aan (een spelletje doen? prima, nog neit eten? prima enz) maar hun houding ging van kwaad tot erger. gelukkig hoorde ik op een gegeven moment dat ze dit ook bij anderen haddengedaan dus was het niet persoonlijk maar toch voelde het echt niet goed. ik ben van mezelf uit best sociaal om het maar even zo te zeggen en het echt nog bij elke gelegenheid geprobeerd bv leuke kadootjes mee te nemen maar die werden ook met een zucht en een steun uitgepakt enz. als ik ziek ben vinden ze me overdreven. ikben eenpaar keer echt heel vervelend behandeld. na een tijd besloot ik als er weer zoon bui kwam bij een van beiden te vragen wat er is. maar geloof me jehova getuigen zijn er niets bij. je stelt een vraag,er komen tien oneliners op je af (dit gesprek heeft geen zin, ikm erk aan je dat het je veel te hoog zit, ja dat vindik ja! enz). in mijn dagelijkse leven ben ik echt een heel nromaal persoon maar hebecht een tijdje aan mezlef getwijfeld. hun reacties is echt eenmengeling van jaloezie en frustratie en dat twerjil ze zelf echt eengoede relatie een kind enalles van de wereld hebben.
tot vorigjaar zomerheb ik nog gedacht:boeie, mijn krijgtniemand eronder terwijlikbest veel verdriet had van hoe alles ging,ik heb dat zelfs nog een keer aangegeven maar kreegtoen glashardte horen dat het niet hun verantwoordelijkheid was dat ik eenleuke schoonfamilie had...
nu komt het waar het om gaat: mijn vriend distansieert zich helemaal van het geheel. aldie tijd, al die bezoekjes stelthij zich op als derden: ja heeft hij op het begin gezegd zo zijn mijn zussen enz.het zijn mijn zussen en datzullen ze altijd zo blijven (ok dacht iknog: ik wil ook zeker niet dat hij de band met zijn zussen kwijt zal raken dus hou ik me maar rustig). daarna was het van: ja dan moet je ze erop aanspreken! of dan zei hij: ja ik was er niet bij, dus ik weet niet wat er gebeurd is. of hij zegt: ja ikkan er wel wat van zeggen maar dan zeggen zei: o nee hoor, ik weet niet wat ze bedoeld en wat moet ikdan zeggen? of hij doet net zo van: nee joh ik zie mijn familie eenpaar keer per jaar en ik ga me er niet alleamal druk om maken...
logisch klinkt dat allemaal maar in de praktijk niet. vorig jaar hebben we een gesprek gehad met vrienden endie vonden dat ik neiet meer mee moest gaan naar zijn famlie omdat het echt buiten proporties was wat er gebeurde (echt elk bezoekje stond vol van zuchten steunen, negeren enz.). ik vond dit een goed idee ware het niet dat er gemiddeld elke maand wel een gebeurtenis is (een doop, een geboorte een verjaardag) vanuit diefamlie. ditzorgt bij mijn vriend voor veel spanning enn iet eens in de zin van dat hij het moeilijk vindt hoe het gaat (o nee het doet me allemaal niets is het dan, ik ga wel alleen mij hoor jeniet klagen) maar..........
nou doet hij tegen mij: ja ik ga lekker naar mijn familie! het komt er nu dus op neer dat ik hem geen famlie zou gunnen. hij gaat ook gezellig op alles in wat er wordt aangeboden en behandeld mij dan echt als een derde. dat hij het nu alleen doet vindtik prima, maar bv. vorige week was hij jarig en ik stelde voor wat samen te gaan doen. meteen fel: neeik ga mijn famlie vragen! en dat doe ik toch wel! en jij hebt geen ruggegraad getoond.
ook spreekt hij af entoe met zijn zussen af en dan komt hij heel vrolijkthuis is hij lekker uit eten geweest, dan komt er weer een opmerking van: omaar dat kan jij natuurlijk niet hebbenhe of ik kan nu zeker niets eroververtellenomdat het over mjn familie gaat.
ik vind dit zo erg. echt iedereen om me heen zegt: jouw vriend had gelijk erop moeten rammen! je betn zo goed geweest voor die familie en nou sta je helemaal buiten spel
echt de laatste dire jaar ben ik puur voor mijn vriend nog meegegaan marals ik dat tegenhem zeg dan gaat hij heel hard klappen en zegt hij: applaus!
hij beweert ook dat andersom hij altijd mee zou zijn gegaan naar mijn familie (niemand kan mij kapot maken enz.)
ik ivnd het dus nogmaals niet erg dat hij dingen met zijn famlie doet maar gewoon de manier waarop (alles wat stiekem, van die vragen stellen waar ikniets mee kan zoals: ja mag iknou nog van jou familie op mijn verjaardag uitnodigen)
radeloos wordt ik ervan!!!
ikh oop dat jullie het begrijpen
xxx
mijn vriend en ik hebben best vaak ruzie... om verschillende dingen ik heb er al heel lang over na zitten denken om het uit te maken maar elke keer toch weer die twijfel...maar nu is er iets waar ik gewoon echt niet mee kan leven:
vanaf het moment dat ik in zijn familie kwam, nu vier jaar geleden, werd ik niet echt geaccepteerd. mijn vriend had wel al eea over zijn familie verteld: zo zou door de botte en onpersoonlijke houding van zijn vader vele emoties verstoord geraakt zijn binnen het gezin, enz.
vanaf de eerste keer dat ik bij hun was werd ik als volgt behandeld: zuchten als ik iets zei, negeren, heel schijnheilig doen, een paar uur niets zeggen enz. ik wist dus via mijn vriend dat zijn vorige vriendin ook zo behandeld was, maar nu was zij ineens ontzettend leuk. ik heb al die tijd geprobeerd mijn eigen stijl aan te houden, maar een rokje aanhebben was vaak al te veel (jemig! jij koopt echt alleen maar kleren! en dan weer twee uur negeren). hij heeft overigens twee zussen. ik heb het eerst wat genegeerd: wat kon mij dat schelen die paar keer per jaardat we elkaar zagen?ik zorgde ervoor dat mijn vriend niet alleen hoefde te gaan, paste me verder wat aan (een spelletje doen? prima, nog neit eten? prima enz) maar hun houding ging van kwaad tot erger. gelukkig hoorde ik op een gegeven moment dat ze dit ook bij anderen haddengedaan dus was het niet persoonlijk maar toch voelde het echt niet goed. ik ben van mezelf uit best sociaal om het maar even zo te zeggen en het echt nog bij elke gelegenheid geprobeerd bv leuke kadootjes mee te nemen maar die werden ook met een zucht en een steun uitgepakt enz. als ik ziek ben vinden ze me overdreven. ikben eenpaar keer echt heel vervelend behandeld. na een tijd besloot ik als er weer zoon bui kwam bij een van beiden te vragen wat er is. maar geloof me jehova getuigen zijn er niets bij. je stelt een vraag,er komen tien oneliners op je af (dit gesprek heeft geen zin, ikm erk aan je dat het je veel te hoog zit, ja dat vindik ja! enz). in mijn dagelijkse leven ben ik echt een heel nromaal persoon maar hebecht een tijdje aan mezlef getwijfeld. hun reacties is echt eenmengeling van jaloezie en frustratie en dat twerjil ze zelf echt eengoede relatie een kind enalles van de wereld hebben.
tot vorigjaar zomerheb ik nog gedacht:boeie, mijn krijgtniemand eronder terwijlikbest veel verdriet had van hoe alles ging,ik heb dat zelfs nog een keer aangegeven maar kreegtoen glashardte horen dat het niet hun verantwoordelijkheid was dat ik eenleuke schoonfamilie had...
nu komt het waar het om gaat: mijn vriend distansieert zich helemaal van het geheel. aldie tijd, al die bezoekjes stelthij zich op als derden: ja heeft hij op het begin gezegd zo zijn mijn zussen enz.het zijn mijn zussen en datzullen ze altijd zo blijven (ok dacht iknog: ik wil ook zeker niet dat hij de band met zijn zussen kwijt zal raken dus hou ik me maar rustig). daarna was het van: ja dan moet je ze erop aanspreken! of dan zei hij: ja ik was er niet bij, dus ik weet niet wat er gebeurd is. of hij zegt: ja ikkan er wel wat van zeggen maar dan zeggen zei: o nee hoor, ik weet niet wat ze bedoeld en wat moet ikdan zeggen? of hij doet net zo van: nee joh ik zie mijn familie eenpaar keer per jaar en ik ga me er niet alleamal druk om maken...
logisch klinkt dat allemaal maar in de praktijk niet. vorig jaar hebben we een gesprek gehad met vrienden endie vonden dat ik neiet meer mee moest gaan naar zijn famlie omdat het echt buiten proporties was wat er gebeurde (echt elk bezoekje stond vol van zuchten steunen, negeren enz.). ik vond dit een goed idee ware het niet dat er gemiddeld elke maand wel een gebeurtenis is (een doop, een geboorte een verjaardag) vanuit diefamlie. ditzorgt bij mijn vriend voor veel spanning enn iet eens in de zin van dat hij het moeilijk vindt hoe het gaat (o nee het doet me allemaal niets is het dan, ik ga wel alleen mij hoor jeniet klagen) maar..........
nou doet hij tegen mij: ja ik ga lekker naar mijn familie! het komt er nu dus op neer dat ik hem geen famlie zou gunnen. hij gaat ook gezellig op alles in wat er wordt aangeboden en behandeld mij dan echt als een derde. dat hij het nu alleen doet vindtik prima, maar bv. vorige week was hij jarig en ik stelde voor wat samen te gaan doen. meteen fel: neeik ga mijn famlie vragen! en dat doe ik toch wel! en jij hebt geen ruggegraad getoond.
ook spreekt hij af entoe met zijn zussen af en dan komt hij heel vrolijkthuis is hij lekker uit eten geweest, dan komt er weer een opmerking van: omaar dat kan jij natuurlijk niet hebbenhe of ik kan nu zeker niets eroververtellenomdat het over mjn familie gaat.
ik vind dit zo erg. echt iedereen om me heen zegt: jouw vriend had gelijk erop moeten rammen! je betn zo goed geweest voor die familie en nou sta je helemaal buiten spel
echt de laatste dire jaar ben ik puur voor mijn vriend nog meegegaan marals ik dat tegenhem zeg dan gaat hij heel hard klappen en zegt hij: applaus!
hij beweert ook dat andersom hij altijd mee zou zijn gegaan naar mijn familie (niemand kan mij kapot maken enz.)
ik ivnd het dus nogmaals niet erg dat hij dingen met zijn famlie doet maar gewoon de manier waarop (alles wat stiekem, van die vragen stellen waar ikniets mee kan zoals: ja mag iknou nog van jou familie op mijn verjaardag uitnodigen)
radeloos wordt ik ervan!!!
ikh oop dat jullie het begrijpen
xxx
zaterdag 28 juli 2007 om 21:34
Kun je je vriend niet duidelijk maken dat dit voor jou zo niet meer te doen is?
Zeg dat je het hem van harte gunt wanneer ie naar zijn familie gaat maar dat jij er van nu af aan voor kiest om thuis te blijven omdat voor jou de lol er allang af is en je er niet langer al je energie in wilt stoppen omdat ze je toch niet respecteren en je niet langer zo behandeld wilt worden.
Hij had trouwens best op mogen komen voor je zeg.........lijkt wel of ie bang is om ze daar tegen te spreken.
Zo wil toch niemand behandeld worden, je bent wel meer waard zeg!!!!!!
dikke kus redlock
Zeg dat je het hem van harte gunt wanneer ie naar zijn familie gaat maar dat jij er van nu af aan voor kiest om thuis te blijven omdat voor jou de lol er allang af is en je er niet langer al je energie in wilt stoppen omdat ze je toch niet respecteren en je niet langer zo behandeld wilt worden.
Hij had trouwens best op mogen komen voor je zeg.........lijkt wel of ie bang is om ze daar tegen te spreken.
Zo wil toch niemand behandeld worden, je bent wel meer waard zeg!!!!!!
dikke kus redlock
zaterdag 28 juli 2007 om 22:15
hoi
ja we wonen samen en ja ik word er gek van. vooral dat stiekeme schijnheilige gedoe de hele tijd (kom ik zijn kamer binnen heeft hij digitale fotoos gekregen van zijn pasgeboren nichtje, klikt hij die snel weg als hij zijn familie gaat bellen loopt hij de kamer uit enz)
ik word er ook echt heel verdrietig van.ik zou zo een lijst kunnen maken met vijftig klote dingen die zij gedaan hebben en vijftig dingen die ik gewoon op hun heb aangepast of "leuk voor hun" heb gedaan.
het probleem is dat de familie dus totaal niet met emoties om kan gaan. dus als ik zeg dat het me verdriet doet zegt hij: ja mij doet het ook verdriet. en klaar ben ik dan weer
dit is gewoon niet mijn leven. ik heb in miijn vriendenkring juist allemaal verschillende mensen (dik dun zwart blank homo hetero hoogopgeleid laagopgeleid en ga zo maar door) ik heb altijd als instelling dat ik mensen totaal niet veroordeel.ik ivnd het juist leuk om me in verschillende groepen te begeven dus ik weet dat het gewoon inet aan mij ligt maar het maakt compleet niet uit wat ik doe (zelfs in mijn eigen keuken voor een tweede broodje een schoonmesje pakken wekt al irritatie: jemig! pfff jehad toch al een mesje en dan boos welopen)
ik heb al zo vaak meegemaakt dat ik middenin een verhal zit en dan draait iemand gewoon heel ongeinteresseerd zijn hoofd om gaat op zijn nagels bijten en roept vervolgens er dwars doorheen: kom!wieheeft er zinin eenlekker KOEKJE???
nooit heeft mijn vriend het voor me opgenomen. en ik snap het ook niet van hem. in principe zouden zijn zussen hem toch alles moeten gunnen? zelfs al zouden ze me niet een leuk meisje voo rhem vinden of wat dan ook dannog zouden ze toch niet zo moeten doen?
ik voel me zo buiten spel gezet. vorig jaarmet kerstook had zijn moeder ons (per sms notabene) uitgenodigd voor het kerstdiner.dus ik zeg tegen mijn vriend: ik ganiet met je mee (was a afgesproken en b had ik ook nog een operatie achter de rug aan mijn hand). dan wordt hij fel en zegt: ik wil het toch metmijn famlie vieren want ik benuitgenodigd. uiteindelijk is hij niet gegaan maar heeft als reden gegeven dat wij veel ruzie haddendie week.
ja zegt hij dan ik leef al mijn hele leven in die familie ikga me er niet meer druk ommaken en dat klinkt o zo logsich
je snapt wel hoe klote ik me voel
ja we wonen samen en ja ik word er gek van. vooral dat stiekeme schijnheilige gedoe de hele tijd (kom ik zijn kamer binnen heeft hij digitale fotoos gekregen van zijn pasgeboren nichtje, klikt hij die snel weg als hij zijn familie gaat bellen loopt hij de kamer uit enz)
ik word er ook echt heel verdrietig van.ik zou zo een lijst kunnen maken met vijftig klote dingen die zij gedaan hebben en vijftig dingen die ik gewoon op hun heb aangepast of "leuk voor hun" heb gedaan.
het probleem is dat de familie dus totaal niet met emoties om kan gaan. dus als ik zeg dat het me verdriet doet zegt hij: ja mij doet het ook verdriet. en klaar ben ik dan weer
dit is gewoon niet mijn leven. ik heb in miijn vriendenkring juist allemaal verschillende mensen (dik dun zwart blank homo hetero hoogopgeleid laagopgeleid en ga zo maar door) ik heb altijd als instelling dat ik mensen totaal niet veroordeel.ik ivnd het juist leuk om me in verschillende groepen te begeven dus ik weet dat het gewoon inet aan mij ligt maar het maakt compleet niet uit wat ik doe (zelfs in mijn eigen keuken voor een tweede broodje een schoonmesje pakken wekt al irritatie: jemig! pfff jehad toch al een mesje en dan boos welopen)
ik heb al zo vaak meegemaakt dat ik middenin een verhal zit en dan draait iemand gewoon heel ongeinteresseerd zijn hoofd om gaat op zijn nagels bijten en roept vervolgens er dwars doorheen: kom!wieheeft er zinin eenlekker KOEKJE???
nooit heeft mijn vriend het voor me opgenomen. en ik snap het ook niet van hem. in principe zouden zijn zussen hem toch alles moeten gunnen? zelfs al zouden ze me niet een leuk meisje voo rhem vinden of wat dan ook dannog zouden ze toch niet zo moeten doen?
ik voel me zo buiten spel gezet. vorig jaarmet kerstook had zijn moeder ons (per sms notabene) uitgenodigd voor het kerstdiner.dus ik zeg tegen mijn vriend: ik ganiet met je mee (was a afgesproken en b had ik ook nog een operatie achter de rug aan mijn hand). dan wordt hij fel en zegt: ik wil het toch metmijn famlie vieren want ik benuitgenodigd. uiteindelijk is hij niet gegaan maar heeft als reden gegeven dat wij veel ruzie haddendie week.
ja zegt hij dan ik leef al mijn hele leven in die familie ikga me er niet meer druk ommaken en dat klinkt o zo logsich
je snapt wel hoe klote ik me voel
zaterdag 28 juli 2007 om 22:59
Wat zegt hij dan als je 'm vraagt waarom ie zo stiekem doet?
dat is toch niet normaal meer........en zich druk maken om een schoon mes......pfffffffffffffff.
Ik kan goed geloven dat je hier niet goed van wordt.
Kun je dit nou echt niet op de een of andere manier aan 'm duidelijk maken?
Ik zou daar dus ook gek van worden.
En dan die zussen : dduuuuuuuuuuuhhhhhhhhhhh
Leuke familie dus, je zal er maar mee op gescheept zitten zeg.
dikke kus en *; redlock
dat is toch niet normaal meer........en zich druk maken om een schoon mes......pfffffffffffffff.
Ik kan goed geloven dat je hier niet goed van wordt.
Kun je dit nou echt niet op de een of andere manier aan 'm duidelijk maken?
Ik zou daar dus ook gek van worden.
En dan die zussen : dduuuuuuuuuuuhhhhhhhhhhh
Leuke familie dus, je zal er maar mee op gescheept zitten zeg.
dikke kus en *; redlock
zaterdag 28 juli 2007 om 23:06
Lieve puimsteentje,
Jij hebt er alles aan gedaan om een normaal of in elk geval beleefd contact met je schoonfamilie te hebben. Je vriend heeft je, naar mijn idee, totaal in de kou laten staan. Hij vindt dat JIJ geen ruggegraat hebt getoond? Ondertussen laat hij z'n familie z'n vriendin/toekomstige vrouw/vrouw, degene met wie hij oud wil worden, op een totaal respectloze manier behandelen?..
Je weet zelf ook dat je beter verdient!
Sterkte
Jij hebt er alles aan gedaan om een normaal of in elk geval beleefd contact met je schoonfamilie te hebben. Je vriend heeft je, naar mijn idee, totaal in de kou laten staan. Hij vindt dat JIJ geen ruggegraat hebt getoond? Ondertussen laat hij z'n familie z'n vriendin/toekomstige vrouw/vrouw, degene met wie hij oud wil worden, op een totaal respectloze manier behandelen?..
Je weet zelf ook dat je beter verdient!
Sterkte
zaterdag 28 juli 2007 om 23:12
Puimsteentje, hebben jullie verder wel een fijne relatie?
Mijn ex-schoonmoeder moest mij ook absoluut niet. Ik:
* ruimde nl. nooit af, nadat ik meegegeten had (heb ik dus ALTIJD WEL gedaan);
* trok m'n bek niet open; er was geen normaal gesprek met mij te voeren (ik ben van nature niet zo enorm aanwezig en daarnaast kwam ik er bij hen ook zowat nooit tussen :P);
* stortte haar zoon in een neerwaartse spiraal van depressie (dat was dus andersom, maar ja, dat wilde schoonma-lief natuurlijk niet zien van haar eigen zoon);
* hielp haar zoon aan de drank en aan de slaappillen (ik heb geen slaappillen. De enige die ik ooit -sporadisch- heb geslikt, was die ZIJ me gaf, want zij heeft een herhaalrecept voor 30 pillen per maand... Wat drank betreft idem);
Het enige verschil is dat mijn ex gelukkig in dezen WEL volledig achter mij bleef staan en me verdedigde. Anders had ik hem al eerder eruit gebonjourd, denk ik.
Ik merk trouwens dat ik, hoewel het al verleden tijd is, nog steeds kwaad word erom en nog steeds de neiging heb om me te verdedigen. Hoe KON iemand ZO over mij denken!!!!
Gelukkig is mijn inmiddels-ex daar nooit in mee gegaan.
Trek je eigen plan; ga er niet meer heen als dat niet goed voelt. Maar ik vind wel dat je vriend wat meer voor je op mag komen, zeg!
Mijn ex-schoonmoeder moest mij ook absoluut niet. Ik:
* ruimde nl. nooit af, nadat ik meegegeten had (heb ik dus ALTIJD WEL gedaan);
* trok m'n bek niet open; er was geen normaal gesprek met mij te voeren (ik ben van nature niet zo enorm aanwezig en daarnaast kwam ik er bij hen ook zowat nooit tussen :P);
* stortte haar zoon in een neerwaartse spiraal van depressie (dat was dus andersom, maar ja, dat wilde schoonma-lief natuurlijk niet zien van haar eigen zoon);
* hielp haar zoon aan de drank en aan de slaappillen (ik heb geen slaappillen. De enige die ik ooit -sporadisch- heb geslikt, was die ZIJ me gaf, want zij heeft een herhaalrecept voor 30 pillen per maand... Wat drank betreft idem);
Het enige verschil is dat mijn ex gelukkig in dezen WEL volledig achter mij bleef staan en me verdedigde. Anders had ik hem al eerder eruit gebonjourd, denk ik.
Ik merk trouwens dat ik, hoewel het al verleden tijd is, nog steeds kwaad word erom en nog steeds de neiging heb om me te verdedigen. Hoe KON iemand ZO over mij denken!!!!
Gelukkig is mijn inmiddels-ex daar nooit in mee gegaan.
Trek je eigen plan; ga er niet meer heen als dat niet goed voelt. Maar ik vind wel dat je vriend wat meer voor je op mag komen, zeg!
zaterdag 28 juli 2007 om 23:36
Nou Suzanne,
Wees maar blij dat jou ex 't in ieder geval wel voor je opnam.
Het is toch te zot voor woorden dat mensen zo doen, zeggen lukraak maar wat en denken niet eens na over de inpact die die woorden kunnen hebben.
Het feit dat je nog steeds in de verdediging schiet zegt eigenlijk al genoeg.
Men zegt zo makkelijk : het zijn maar woorden........maar ze kunnen verdomd hard aan komen en enorm zeer doen.
Men zou beter wat meer respect tonen aan juist diegene waarbij je zoon / dochter op dat moment gelukkig is.
Wees maar blij dat jou ex 't in ieder geval wel voor je opnam.
Het is toch te zot voor woorden dat mensen zo doen, zeggen lukraak maar wat en denken niet eens na over de inpact die die woorden kunnen hebben.
Het feit dat je nog steeds in de verdediging schiet zegt eigenlijk al genoeg.
Men zegt zo makkelijk : het zijn maar woorden........maar ze kunnen verdomd hard aan komen en enorm zeer doen.
Men zou beter wat meer respect tonen aan juist diegene waarbij je zoon / dochter op dat moment gelukkig is.
zondag 29 juli 2007 om 00:12
Ik denk dat je diep in je hart al wel een besluit genomen hebt, maar dat je nog net bevestiging nodig hebt om de stap te zetten om het uit te maken. Liefde en een relatie is iets moois! Door liefde gaan alle deuren weer open. Als het steeds een terugkerende last wordt en is, krijg je daar heel veel problemen door..... Met andere woorden; neem je beslissing, je zal je er stukken beter door voelen! Niets is uitzichtloos! Succes!
Gwen16
Gwen16
zondag 29 juli 2007 om 01:53
Jij hebt geen probleem met je schoonfamilie, jij hebt een probleem met je vriend.
Als zijn familie jou behandeld als bovenstaande, hoort je vriend achter zijn keus te gaan staan. Hij heeft gekozen voor jou. Doet hij dat niet, dan is het zinloos om tegen de familie te gaan vechten, want hij staat blijkbaar aan hun kant.
Als zijn familie jou behandeld als bovenstaande, hoort je vriend achter zijn keus te gaan staan. Hij heeft gekozen voor jou. Doet hij dat niet, dan is het zinloos om tegen de familie te gaan vechten, want hij staat blijkbaar aan hun kant.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 29 juli 2007 om 02:02
zondag 29 juli 2007 om 07:43
die familie is zo ontzettend niet te doorgronden, het is niet normaal meer. en wat ik al zei mijn vriend brengt het zo dat ik me inmiddels alweer achter mijn oren krab van "ben ik niet een watje". dan zegt ie: ja als je dingen irriteren moet je er gewoon wat van zeggen! moet ik dat weer voor je doen? of idd de theorie van: ïk maak me er niet druk om, ik zie ze een paar keer per jaar enz. wat ze ook doen is zeggen tegen mijn vriend steeds dat hij zo af is gevallen en er zo slecht uitziet.
ik heb ook wel die beslissing genomen maar dan zgt mijn vriend weer dus omdat ik niet een leeuke famlie heb wil je niet met mij verder...
ik zeg ook wel: hoe denk je nou dat het is dat je ales verstopt nu opeens. dan zegt hij ja we hadden toch afgesproken dat jij niets meer met mijn familie te makn wilde hebben? en ja dat is zo maar hij zal nooit op mijn gevoel ingaan.
het is ook toen ze hier nog kwamen echt 10 keer gebeurd dat ik gwoon niet de gastvrouw was. dan was ik ook bezig geweest het hier leuk en gzellig te maken en dan kon ik niet eens epalen of ik koffie zou inschenken of hoelaat mensen kwamen. op zijn verjaardag had ik egen hem gezegd: zg nou vanaf een uur of twee dan eten we lekker een taartje enz.enz. en dan maak ik vor savonds lekker eten. vriendlief kan dat niet communiceren met zijn familie met als gevolg dat ze op een heel ander tijdsti kome, onderweg al mc op hebben. het ergste vond ik dat er drie pannen met eten op het fornuis stonden, zijn moeder zag adt prima maar om vijf uur gingen ze weer terug. ja zegt mijn riend moet ik ze dwingen an hier te eten?
ik heb dit ook nog nooit meegemaakt heb gewono vel vriendinnen enzo...
ik heb ook wel die beslissing genomen maar dan zgt mijn vriend weer dus omdat ik niet een leeuke famlie heb wil je niet met mij verder...
ik zeg ook wel: hoe denk je nou dat het is dat je ales verstopt nu opeens. dan zegt hij ja we hadden toch afgesproken dat jij niets meer met mijn familie te makn wilde hebben? en ja dat is zo maar hij zal nooit op mijn gevoel ingaan.
het is ook toen ze hier nog kwamen echt 10 keer gebeurd dat ik gwoon niet de gastvrouw was. dan was ik ook bezig geweest het hier leuk en gzellig te maken en dan kon ik niet eens epalen of ik koffie zou inschenken of hoelaat mensen kwamen. op zijn verjaardag had ik egen hem gezegd: zg nou vanaf een uur of twee dan eten we lekker een taartje enz.enz. en dan maak ik vor savonds lekker eten. vriendlief kan dat niet communiceren met zijn familie met als gevolg dat ze op een heel ander tijdsti kome, onderweg al mc op hebben. het ergste vond ik dat er drie pannen met eten op het fornuis stonden, zijn moeder zag adt prima maar om vijf uur gingen ze weer terug. ja zegt mijn riend moet ik ze dwingen an hier te eten?
ik heb dit ook nog nooit meegemaakt heb gewono vel vriendinnen enzo...
zondag 29 juli 2007 om 07:47
Ik weet niet in wat voor fase jullie relatie zit wat betreft voor elkaar kiezen voor de rest van je leven, maar zie jij voor je dat dit de rest van je leven zo doorgaat?
Iemand die zo tegen mij praat (en dan heb ik het over je vriend) vind ik respectloos en dat zou voor mij al betekenen dat ik een eind aan de relatie zou maken.
Iemand die zo tegen mij praat (en dan heb ik het over je vriend) vind ik respectloos en dat zou voor mij al betekenen dat ik een eind aan de relatie zou maken.
zondag 29 juli 2007 om 08:42
ja ik wil dit ook echt niet meer maar steeds probeer ik te relativeren (ok ok het is zijn familie en ik wil ook niet dat hij die verliest....misschien ben ik wel een watje....misschien komt hij nog tot het inzicht...)
ik zou al heel blij zijn als hij een keer voor me zou gaan staan en zou zeggen: luister ik vind dit zo K*T voor jou allemaal en het doet me echt zoveel verdriet het allemaal te zien want je hebt je echt zo goed ingezet. maar dat zal hij nooi zeggen. soms zegt hij: misschien zou ik het ooit nog weleens anders gaan zien maar jij hebt er al zoveel over gezeken dat ik niet meer weet wat ik zelf vindt
en als ik soms tegen hem zeg: omgekeerd had ik het nooit zo laten komen, ik had jou hoe dat ook je nooit rot laten voelen in mijn familie als jij je gewon leuk en normaal had opgesteld. dan is eht van: bl\ablabla dat verhaal kennen we nu wel of dan zegt hij: o neeh oor dat had me niets gedaan. ik was altijd leuk met je meegegaan!
grrrrrrrrrrrrrrrrrrr
ik zou al heel blij zijn als hij een keer voor me zou gaan staan en zou zeggen: luister ik vind dit zo K*T voor jou allemaal en het doet me echt zoveel verdriet het allemaal te zien want je hebt je echt zo goed ingezet. maar dat zal hij nooi zeggen. soms zegt hij: misschien zou ik het ooit nog weleens anders gaan zien maar jij hebt er al zoveel over gezeken dat ik niet meer weet wat ik zelf vindt
en als ik soms tegen hem zeg: omgekeerd had ik het nooit zo laten komen, ik had jou hoe dat ook je nooit rot laten voelen in mijn familie als jij je gewon leuk en normaal had opgesteld. dan is eht van: bl\ablabla dat verhaal kennen we nu wel of dan zegt hij: o neeh oor dat had me niets gedaan. ik was altijd leuk met je meegegaan!
grrrrrrrrrrrrrrrrrrr
zondag 29 juli 2007 om 08:51
Als je al een tijd twijfelt over wel of niet uitmaken, dan gebeuren er dingen in je relatie waar je geen vrede mee hebt. Het antwoord is simpel: uitmaken!
Als je vriend het onbeschofte gedrag van zijn familie ontkent en het zelf erop uit laat draaien dat het eigenlijk aan jou ligt, kun je ervan uitgaan dat als jullie getrouwd zijn en 20 jaar verder zijn jullie een kopie zullen worden van zijn ouders. Je bent nu nog buigzaam en sterk, maar het houdt een keer op en meestal wordt je dan meegesleept in het negatieve gedrag. Nu mee stoppen en (na eerst genoten te hebben van je vrijheid) op zoek gaan naar een partner met een gezond verstand en het liefst met een leuke familie, dan wordt je het gelukkigst, is mijn advies.
Als je vriend het onbeschofte gedrag van zijn familie ontkent en het zelf erop uit laat draaien dat het eigenlijk aan jou ligt, kun je ervan uitgaan dat als jullie getrouwd zijn en 20 jaar verder zijn jullie een kopie zullen worden van zijn ouders. Je bent nu nog buigzaam en sterk, maar het houdt een keer op en meestal wordt je dan meegesleept in het negatieve gedrag. Nu mee stoppen en (na eerst genoten te hebben van je vrijheid) op zoek gaan naar een partner met een gezond verstand en het liefst met een leuke familie, dan wordt je het gelukkigst, is mijn advies.
zondag 29 juli 2007 om 09:06
Het lijkt alsof je er alles aan gedaan hebt om het te laten werken (veel geslikt ook!) Degene die geen ruggegraat toont is je vriend. Het is respectloos dat hij jou zo laat behandelen door zijn familie.
Aangezien hij uit t zelfde nest komt kijkt hij er waarschijnlijk anders tegen aan en voelt zich dr bij thuis.
Als hij jou respecteerde en het eens voor je op zou nemen tijdens een bezoek dan was het anders maar hij doet niets voor je en maakt t op een belachelijke manier alleen maar erger, komt heel kinderlijk over(stiekeme gedrag)
Je schoonfamilie krijg je bij je lief. Maar als vriendlief zich aanpast aan wat zijn familie uitstraalt dan zou de liefde snel bekoeld zijn van mijn kant.
Volgens mij ben je zelf ook op het punt gekomen dat genoeg ook echt genoeg is. Kies voor jezelf puimsteen. Dit legt een hele grote druk op je en op de relatie met je vriend en verandering in gedrag van hun kant zit er niet echt in.
*;
zondag 29 juli 2007 om 09:53
Ik zit te lezen en denk de hele tijd, het is niet die familie maar die vriend die hier dwarsligt. Zegt Poez precies hetzelfde! (Lekkere Solerosloerie van me)
Je vriend accepteert het gedrag van zijn familie en steunt jou niet. Het is duidelijk dat zijn familie jou niet mag, zoals ze niemand van buiten de familie mogen (dat is dus inderdaad niets persoonlijk op zich) maar hij behandelt jou óók alsof hij je niet mag. Ook als jullie niet bij zijn familie zíjn maar het alleen over zijn familie gáát nota bene.
Je zou er voor kunnen kiezen om niet meer met ze om te gaan, dus ook niet meer mee te gaan naar familiebijeenkomsten maar ik ben bang dat dat in jouw geval verkeerd zal gaan, dan ben je helemaal de gebeten hond. Je best doen heeft ook al geen zin zoals je zelf ondervonden hebt.
Meid, ik weet gewoon niet wat ik je moet adviseren, ik kan me voorstellen dat je er geen trek meer in hebt. Zou ik ook niet hebben. Wat een vreselijke mensen, inclusief jouw vriend, sorry dat ik het zeg.
Je vriend accepteert het gedrag van zijn familie en steunt jou niet. Het is duidelijk dat zijn familie jou niet mag, zoals ze niemand van buiten de familie mogen (dat is dus inderdaad niets persoonlijk op zich) maar hij behandelt jou óók alsof hij je niet mag. Ook als jullie niet bij zijn familie zíjn maar het alleen over zijn familie gáát nota bene.
Je zou er voor kunnen kiezen om niet meer met ze om te gaan, dus ook niet meer mee te gaan naar familiebijeenkomsten maar ik ben bang dat dat in jouw geval verkeerd zal gaan, dan ben je helemaal de gebeten hond. Je best doen heeft ook al geen zin zoals je zelf ondervonden hebt.
Meid, ik weet gewoon niet wat ik je moet adviseren, ik kan me voorstellen dat je er geen trek meer in hebt. Zou ik ook niet hebben. Wat een vreselijke mensen, inclusief jouw vriend, sorry dat ik het zeg.
zondag 29 juli 2007 om 10:14
jullie zijn zo ontzettend lief, ik heb het allemaal veel te lang voor mezelf gehouden realiseer ikme nu.
mijn vriend zal het allemaalnooit inzien, sterker nog,hij zegt elke keer:ikmag toch gewoon dit en dat doen?
een vb: we waren op de bruiloft vanzijn ene zus enikwerd daar de hele dag genegeerd door hun (behalve dan een paar opmerkingen, er stond eenlange wachtrij bij de dameswc, de kerkdienst zou beginnen dus ging ik snel de herentoiletin, dat was op zich echt niet raar dat hadden al meerdere vrouwen gedaan. schreeuwt zijn jongste zusje keihard: en weet je wat ze deed?ze ging gewoon bij de heren! op een trouwerij!!!).
een paar weken later krijgt mijn vriend een envelop in zijn hand gedruktmet daarin vijf fotoos: met daarp alleen het bruidspaar en hemzelf (paar mooie closup fotoos). ik vind dat oprecht heel vreemd, had voor 200 euro kleren gekocht, dan geef je toch fotoos van samen of desnoods een waarik opsta? dat zeg ik dan tegen mijn vriend en dan zegt hij: ikm ag toch gewoon fotoos van mijn zus krijgen? ikkrijg wel vaker iets van haar. kan je at niet hebben ofzo? dan moetje haar bellen en vragen of je ook een foto mag hebben waar je zefl opstaat!!! en dat alles op een hatelijk toontje.
mijn vriend zal het allemaalnooit inzien, sterker nog,hij zegt elke keer:ikmag toch gewoon dit en dat doen?
een vb: we waren op de bruiloft vanzijn ene zus enikwerd daar de hele dag genegeerd door hun (behalve dan een paar opmerkingen, er stond eenlange wachtrij bij de dameswc, de kerkdienst zou beginnen dus ging ik snel de herentoiletin, dat was op zich echt niet raar dat hadden al meerdere vrouwen gedaan. schreeuwt zijn jongste zusje keihard: en weet je wat ze deed?ze ging gewoon bij de heren! op een trouwerij!!!).
een paar weken later krijgt mijn vriend een envelop in zijn hand gedruktmet daarin vijf fotoos: met daarp alleen het bruidspaar en hemzelf (paar mooie closup fotoos). ik vind dat oprecht heel vreemd, had voor 200 euro kleren gekocht, dan geef je toch fotoos van samen of desnoods een waarik opsta? dat zeg ik dan tegen mijn vriend en dan zegt hij: ikm ag toch gewoon fotoos van mijn zus krijgen? ikkrijg wel vaker iets van haar. kan je at niet hebben ofzo? dan moetje haar bellen en vragen of je ook een foto mag hebben waar je zefl opstaat!!! en dat alles op een hatelijk toontje.
zondag 29 juli 2007 om 10:20
Jouw vriend komt uit een heel asociale familie en blijkbaar heeft hij zelf ook een behoorlijke klap van de molen gekregen.
Je moet je afvragen wat jij wilt met je leven? Stel dat je bij hem blijft en jullie krijgen kinderen? Dan groeien die ook op tussen zijn familieleden en krijgen ze een behoorlijk vertekend beeld van wat normaal is. Wil je dat?
Je moet je afvragen wat jij wilt met je leven? Stel dat je bij hem blijft en jullie krijgen kinderen? Dan groeien die ook op tussen zijn familieleden en krijgen ze een behoorlijk vertekend beeld van wat normaal is. Wil je dat?
zondag 29 juli 2007 om 10:37
Beste Puimsteentje,
Ik vind het nog knap dat je het zo lang hebt uitgehouden met je vriend. Idd is niet je schoonfamilie (alhoewel dat uiteraard ook behoorlijk raar gedrag is) het probleem, maar je vriend zelf. Iemand die zo kinderachtig, onloyaal, respectloos en ronduit onvriendelijk naar je toe is, is in mijn ogen uberhaupt niet het predikaat 'vriend' waardig.
Ik vind het nog knap dat je het zo lang hebt uitgehouden met je vriend. Idd is niet je schoonfamilie (alhoewel dat uiteraard ook behoorlijk raar gedrag is) het probleem, maar je vriend zelf. Iemand die zo kinderachtig, onloyaal, respectloos en ronduit onvriendelijk naar je toe is, is in mijn ogen uberhaupt niet het predikaat 'vriend' waardig.
zondag 29 juli 2007 om 10:40
quote: puimsteentje reageerde
een paar weken later krijgt mijn vriend een envelop in zijn hand gedruktmet daarin vijf fotoos: met daarp alleen het bruidspaar en hemzelf (paar mooie closup fotoos). ik vind dat oprecht heel vreemd, had voor 200 euro kleren gekocht, dan geef je toch fotoos van samen of desnoods een waarik opsta? dat zeg ik dan tegen mijn vriend en dan zegt hij: ikm ag toch gewoon fotoos van mijn zus krijgen? ikkrijg wel vaker iets van haar. kan je at niet hebben ofzo? dan moetje haar bellen en vragen of je ook een foto mag hebben waar je zefl opstaat!!! en dat alles op een hatelijk toontje.
Vind je dit zelf ook niet raar dan? Zo gedraag je je toch niet tegenover je vriendin? Ik vind het ronduit kinderachtig en liefdeloos en zou niet weten hoe snel ik deze vent kwijt zou kunnen raken.
een paar weken later krijgt mijn vriend een envelop in zijn hand gedruktmet daarin vijf fotoos: met daarp alleen het bruidspaar en hemzelf (paar mooie closup fotoos). ik vind dat oprecht heel vreemd, had voor 200 euro kleren gekocht, dan geef je toch fotoos van samen of desnoods een waarik opsta? dat zeg ik dan tegen mijn vriend en dan zegt hij: ikm ag toch gewoon fotoos van mijn zus krijgen? ikkrijg wel vaker iets van haar. kan je at niet hebben ofzo? dan moetje haar bellen en vragen of je ook een foto mag hebben waar je zefl opstaat!!! en dat alles op een hatelijk toontje.
Vind je dit zelf ook niet raar dan? Zo gedraag je je toch niet tegenover je vriendin? Ik vind het ronduit kinderachtig en liefdeloos en zou niet weten hoe snel ik deze vent kwijt zou kunnen raken.
