Relaties
alle pijlers
Help verliefd op de broer van mijn vriend
woensdag 20 juni 2007 om 16:07
hallo,
Ik loop al een tijdje met een probleem waar ik echt met niemand over kan praten, vandaar mijn verhaal hier op het viva-forum.
Ik heb een relatie waarvan ik al enige tijd weet dat ik met hem niet echt gelukkig zal worden. Omdat er kinderen bij betrokken zijn probeer ik wel naar alle eventuele mogelijkheden te kijken om toch bij elkaar te blijven. Als ik echt eerlijk ben weet ik wel dat wij waarschijnlijk beide gelukkiger zijn met een eigen leven.
Nu alleen het volgende. Wij zijn echte familiemensen en het is dan ook heel normaal dat iedereen in en uit loopt. Heerlijk! Met de broer van mijn vriend heb ik het altijd heel goed kunnen vinden. Wij hebben het altijd heel gezellig en kunnen echt over alles praten. Ik heb wel eens gedacht dat ik meer voor hem voel. Daar vervolgens nooit meer over nagedacht want ik heb tenslotte een relatie met zijn broer en zoiets kan gewoon niet.
Dit is heel lang goed gegaan. Tot enkele weken geleden. Zijn broer heeft mij vertelt dat hij verliefd op mij is. Hij loopt er blijkbaar al lang mee en kon het echt niet meer voor zich houden (hij kan er ook met niemand over praten). De eerste weken heb ik ontkend zoiets kan gewoon niet. De broer van mijn vriend. Ten eerste heb ik nog een relatie en wel met zijn broer en ten tweede ik zie me aankomen bij hun moeder bijvoorbeeld.
Ik kan alleen echt niet anders dan toegeven dat ik ook verliefd ben op hem. Ik wou dat ik kon zeggen dat het niet zo is maar helaas. Overigens zou ik absoluut niet vreemd gaan ofzo maar dit gevoel is zo ingewikkeld.
Ik wil gewoon bij hem zijn en alleen naar hem kijken daar word ik al helemaal gelukkig van. Ik voel me wel enorm schuldig ondanks dat er verder niks gebeurt is. ik heb hem gemeld dat dit echt niet kan en dat ik het er verder niet meer over wil hebben maar toch.
Nou een heel lang verhaal. Misschien dat er iemand hier ook zoiets heeft meegemaakt. Wat vinden jullie?
Ik loop al een tijdje met een probleem waar ik echt met niemand over kan praten, vandaar mijn verhaal hier op het viva-forum.
Ik heb een relatie waarvan ik al enige tijd weet dat ik met hem niet echt gelukkig zal worden. Omdat er kinderen bij betrokken zijn probeer ik wel naar alle eventuele mogelijkheden te kijken om toch bij elkaar te blijven. Als ik echt eerlijk ben weet ik wel dat wij waarschijnlijk beide gelukkiger zijn met een eigen leven.
Nu alleen het volgende. Wij zijn echte familiemensen en het is dan ook heel normaal dat iedereen in en uit loopt. Heerlijk! Met de broer van mijn vriend heb ik het altijd heel goed kunnen vinden. Wij hebben het altijd heel gezellig en kunnen echt over alles praten. Ik heb wel eens gedacht dat ik meer voor hem voel. Daar vervolgens nooit meer over nagedacht want ik heb tenslotte een relatie met zijn broer en zoiets kan gewoon niet.
Dit is heel lang goed gegaan. Tot enkele weken geleden. Zijn broer heeft mij vertelt dat hij verliefd op mij is. Hij loopt er blijkbaar al lang mee en kon het echt niet meer voor zich houden (hij kan er ook met niemand over praten). De eerste weken heb ik ontkend zoiets kan gewoon niet. De broer van mijn vriend. Ten eerste heb ik nog een relatie en wel met zijn broer en ten tweede ik zie me aankomen bij hun moeder bijvoorbeeld.
Ik kan alleen echt niet anders dan toegeven dat ik ook verliefd ben op hem. Ik wou dat ik kon zeggen dat het niet zo is maar helaas. Overigens zou ik absoluut niet vreemd gaan ofzo maar dit gevoel is zo ingewikkeld.
Ik wil gewoon bij hem zijn en alleen naar hem kijken daar word ik al helemaal gelukkig van. Ik voel me wel enorm schuldig ondanks dat er verder niks gebeurt is. ik heb hem gemeld dat dit echt niet kan en dat ik het er verder niet meer over wil hebben maar toch.
Nou een heel lang verhaal. Misschien dat er iemand hier ook zoiets heeft meegemaakt. Wat vinden jullie?
woensdag 20 juni 2007 om 16:16
He Amdr
Nou, ik zelf heb het niet meegemaakt maar heb het wel van dichtbij gezien.. Mijn zus namelijk.. en nu waren het geen broers maar wel neven en dikke vrienden van elkaar.. En tja, wat moet je doen?
Je zegt dat je eigenlijk al weet dat het met je vriend niks gaat worden en dat jullie beter af zouden zijn met een eigen leven, misschien moet je je eerst even daar op concentreren. Voor hetzelfde geldt is de broer van je vriend alleen een vluchtweg om bij je vriend weg te gaan..
Als je nu al weet dat het met je vriend niks word dan zou ik die relatie wel verbreken. Als er kinderen in het spel zijn is het erger om bij elkaar te blijven vanwege hun, want kind of niet.. ze voelen dat echt wel aan..
En wie weet blijkt de broer van je vriend dan ineens niet meer zo leuk te zijn.. het lijkt me allemaal erg moeilijk en ik hoop echt dat je eruit komt..
Nou, ik zelf heb het niet meegemaakt maar heb het wel van dichtbij gezien.. Mijn zus namelijk.. en nu waren het geen broers maar wel neven en dikke vrienden van elkaar.. En tja, wat moet je doen?
Je zegt dat je eigenlijk al weet dat het met je vriend niks gaat worden en dat jullie beter af zouden zijn met een eigen leven, misschien moet je je eerst even daar op concentreren. Voor hetzelfde geldt is de broer van je vriend alleen een vluchtweg om bij je vriend weg te gaan..
Als je nu al weet dat het met je vriend niks word dan zou ik die relatie wel verbreken. Als er kinderen in het spel zijn is het erger om bij elkaar te blijven vanwege hun, want kind of niet.. ze voelen dat echt wel aan..
En wie weet blijkt de broer van je vriend dan ineens niet meer zo leuk te zijn.. het lijkt me allemaal erg moeilijk en ik hoop echt dat je eruit komt..
woensdag 20 juni 2007 om 16:21
Wat een ellende zeg meid.
Dit is natuurlijk hoe dan ook een onmogelijke situatie, of er nu ooit iets gebeurt tussen jou en de broer of niet.
Probeer vooral niet alleen naar de korte termijn te kijken maar ook naar de lange termijn, bijvoorbeeld hoe het er uit gaat zien als jij en je man uit elkaar gaan, jij verder gaat met de broer en jouw kinderen hun oom als stiefvader krijgen. Dat kan alleen als iedereen zichzelf ontzettend opzij zet, denk je dat dat er in zou zitten?
Verliefdheid is heel mooi en leuk en ook heel lastig soms maar verliefdheid heeft vooral ook de neiging om over te gaan.
Wat je moet doen kan ik je niet vertellen, ik denk dat je vooral niet teveel moet doen met je verliefdheid, echt, het lijkt me hoe dan ook een hele lastige situatie om een relatie te hebben met de broer van je ex als er kinderen in het spel zijn.
Een affaire beginnen is ook al geen goed idee, wat blijft er over behalve leven met een verliefdheid, of een hele ingewikkelde relatieconstructie? Natuurlijk kan het gebeuren dat jij en je zwager echt niet zonder elkaar kunnen maar denk goed na raad ik je aan, er zijn veel mensen betrokken bij deze verliefdheid en misschien kun je het maar gewoon laten voor wat het is om de schade te beperken.
Dit is natuurlijk hoe dan ook een onmogelijke situatie, of er nu ooit iets gebeurt tussen jou en de broer of niet.
Probeer vooral niet alleen naar de korte termijn te kijken maar ook naar de lange termijn, bijvoorbeeld hoe het er uit gaat zien als jij en je man uit elkaar gaan, jij verder gaat met de broer en jouw kinderen hun oom als stiefvader krijgen. Dat kan alleen als iedereen zichzelf ontzettend opzij zet, denk je dat dat er in zou zitten?
Verliefdheid is heel mooi en leuk en ook heel lastig soms maar verliefdheid heeft vooral ook de neiging om over te gaan.
Wat je moet doen kan ik je niet vertellen, ik denk dat je vooral niet teveel moet doen met je verliefdheid, echt, het lijkt me hoe dan ook een hele lastige situatie om een relatie te hebben met de broer van je ex als er kinderen in het spel zijn.
Een affaire beginnen is ook al geen goed idee, wat blijft er over behalve leven met een verliefdheid, of een hele ingewikkelde relatieconstructie? Natuurlijk kan het gebeuren dat jij en je zwager echt niet zonder elkaar kunnen maar denk goed na raad ik je aan, er zijn veel mensen betrokken bij deze verliefdheid en misschien kun je het maar gewoon laten voor wat het is om de schade te beperken.
woensdag 20 juni 2007 om 16:27
Ben je misschien verliefd op hem nu omdat hij zijn gevoelens heeft geuit? Het is een veelvoorkomen fenomeen dat mensen aantrekkelijker worden als zij uiten dat ze verliefd op je zijn. Bovendien is het logisch dat je gevoeliger bent voor iemand die zijn liefde uit omdat het lekker loopt in je eigen relatie.
Ik wil jouw gevoelens niet in twijfel trekken, maar ga wel even bij jezelf te rade waar dit vandaan komt. Zijn het onderdrukte gevoelens of is het een aanwakkering van (normale) gevoelens van genegenheid door zijn liefdesverklaring?
Ik wil jouw gevoelens niet in twijfel trekken, maar ga wel even bij jezelf te rade waar dit vandaan komt. Zijn het onderdrukte gevoelens of is het een aanwakkering van (normale) gevoelens van genegenheid door zijn liefdesverklaring?
woensdag 20 juni 2007 om 16:47
Zo snel al zulke lieve reactie's bedankt!
De hele situatie knaagt toch erg aan mij.
En inderdaad vraag ik me af is het niet een bevlieging. Zijn de gevoelens echt of komt het door mijn relatie die niet goed loopt.
Daarbij heeft hij de bij verliefdheid horende bewondering voor mij, mijn vriend is dat al tijden kwijt. Zou dat de reden zijn dat ik dit verliefde gevoel heb? Ik kan het allemaal gelukkig nog wel redelijk bedenken dus zal niet snel dingen doen waar ik spijt van kan krijgen denk ik.
De enige reden dat ik twijfel is dat ik zelf al ver voordat hij aangaf verliefd te zijn op mij mijzelf afvroeg of ik diepere gevoelens voor hem heb. Ik kan echt lezen en schrijven met deze man. Als je een relatie hebt dan kom je natuurlijk ook "problemen" tegen. Maar de klik die ik met hem heb, zelfs zonder relatie, heb ik echt nog nooit ervaren....
(misschien moet ik juist daarom er helemaal nooit aan beginnen )
De hele situatie knaagt toch erg aan mij.
En inderdaad vraag ik me af is het niet een bevlieging. Zijn de gevoelens echt of komt het door mijn relatie die niet goed loopt.
Daarbij heeft hij de bij verliefdheid horende bewondering voor mij, mijn vriend is dat al tijden kwijt. Zou dat de reden zijn dat ik dit verliefde gevoel heb? Ik kan het allemaal gelukkig nog wel redelijk bedenken dus zal niet snel dingen doen waar ik spijt van kan krijgen denk ik.
De enige reden dat ik twijfel is dat ik zelf al ver voordat hij aangaf verliefd te zijn op mij mijzelf afvroeg of ik diepere gevoelens voor hem heb. Ik kan echt lezen en schrijven met deze man. Als je een relatie hebt dan kom je natuurlijk ook "problemen" tegen. Maar de klik die ik met hem heb, zelfs zonder relatie, heb ik echt nog nooit ervaren....
(misschien moet ik juist daarom er helemaal nooit aan beginnen )
donderdag 21 juni 2007 om 00:14
Of ik mijn eigen verhaal zit te lezen....... ik, man, 48 jaar, verkeer in dezelfde situatie, helaas. Waarom helaas? Het is ontzettend moeilijk om het gevoel van verliefdheid weg te drukken, en je normale leven op te pakken. Ik ben verliefd geworden op een hele goede kennis van ons, die we al een kleine 18 jaar kennen. Wij kunnen goed met elkaar overweg, alleen met haar kan ik over alles praten, wat thuis moeilijk kan. Mijn vrouw is erg gesloten, en hierdoor is het moeilijk om een gesprek te voeren. Daar waar het gaat over de relatie. Met de "vriendin" kunnen we het samen over van alles en nog wat hebben. door de gesprekken en het samenzijn, is om wat voor reden dan ook, het kwartje gevallen. Eerst dacht ik nog, ik lijk wel niet wijs, ik heb het thuis goed. En was verbaasd over mijn gedrag.Uiteindelijk heb ik het na een paar maanden aan haar opgebiecht. En dan is het gebeurt met je. Je bent gespannen als je elkaar ziet, je zadelt een ander op met jouw probleem. (omdat ik de gene was die verliefd was). Zij houdt het hoofd gelukkig koel, alhoewel ik merk dat zij er ook onder te lijden heeft. Nee ik had het beter niet kunnen vertellen. Dan was het ook makkelijker uit mijn hoofd gegaan. Nu 3 jaar later, heb ik er af en toe nog last van. Zij zit in mijn hoofd en lichaam. En ik kan er niks mee.Uiteindelijk heb ik hulp gezocht, om hiermee te leren omgaan. Want het beinvloed je dagelijkse dingetjes. Het plopt te pas en te onpas naar boven. Voor nu laat ik haar maar met rust, en hoop ik dat ze de kracht kan vinden, om hiermee om te gaan. Anders zijn er inderdaad 2 gezinnen overhoop gehaalt, en is het resultaat nog maar afwachten. Want ook jij bent begonnen met verliefdheid met je huidige partner. En omdat je verhaal eindigt met "maar toch" proef ik twijfels over je beslissing.En dan moet je de keuze maken, ga ik door met ons huwelijk, of kap ik het af. En vertel hem dan ook dat het niet wederzijds is. Daarmee wordt het zijn probleem en kun je er na enige tijd mee omgaan. En creeer je bij hem geen verwachting.Waardoor hij het ook kan verwerken.Ik heb alleen geen afkappen of doorgaan keuzes gemaakt, omdat ik niet zeker weet hoe zij erover denkt. Ik hoor alleen het gras is niet groener bij de buren, en misschien is het ook wel zo.Kortom sterkte meid, het valt niet mee. Maar uiteindelijk komt het goed, hetzij met de 1 of met de ander.
donderdag 21 juni 2007 om 21:33
Of met niemand, of met heeeeel iemand anders.
Mijn idee: maak een eind aan je huwelijk, daar wordt niemand beter van. Ook de kinderen niet. Ik las vandaag een hele mooie zin: Beter gekwetst door de waarheid dan getroost met een leugen. Laat je kinderen niet in de leugen leven dat jullie huwelijk goed is.
En met die verliefdheid: probeer er niet op in te gaan. Je maakt er zoveel mee kapot. Probeer eerst je eigen draad weer op te pakken. Misschien kom je er dan achter dat je helemaal niet verliefd bent op je zwager, maar dat je jezelf het hoofd op hol hebt gebracht. En kom je er achter dat je toch echt verliefd bent en hij is het ook nog steeds, dan kun je er op een later tijdstip op in gaan, als het leed van de scheiding achter de rug is.
vrijdag 22 juni 2007 om 16:12
Ik ken een bedrijf waar drie broers de hele dag samenwerken en de middelste broer verliefd werd op de vrouw van de jongste broer en zij op hem. Het is al weer een paar jaar geleden en ondertussen is zij getrouwd met de middelste vroer en heeft de jongste broer een nieuwe liefde. Het zal heus niet makkelijk zijn geweest, maar het KAN dus wel goedkomen.
vrijdag 22 juni 2007 om 20:24
Oeps, erg lastig.
Ik heb vorig jaar ook zoiets aan de hand gehad. Ik scharrelde met de ene broer A en toen kwam broer A op visite met broer B. Ik had broer B wel eens gezien en vond hem toen al erg leuk, maar ik wist niet dat zij broers waren en toen stonden ze dus opeens in mijn huis...
Ik merkte dat het toch niks kon worden met broer A en toen heb ik daar een punt achter gezet. Na 2 maanden ging ik met broer B. Dat ging een stuk beter.
Maar ja, family-wise werd het wel lastig. De broers hadden geen ruzie om mij, maar broer A vond mij niet meer aardig zeg maar en we konden niet bij elkaar over de vloer komen. Ook werd broer B toch ook wel een beetje onzeker. Namelijk, wist ik wel zeker dat ik niks meer voor zijn broer A voelde?
Ik denk dat je je geluk achterna moet. Hoe moeilijk het ook zal worden.
Met medelijden help je niemand. Jij wordt er ongelukkig van, je huidige partner merkt dat en dan zijn jullie straks uiteindelijk samen ongelukkig. Dat lijkt me ook een slecht voorbeeld voor je kids. Maar ja, wat is je geluk.
Ik denk dat je je wel moet afvragen wat er nu mis is tussen jullie. Kan je er met communicatie niet uitkomen? Als het niet lekker gaat tussen jullie is het meestal eenvoudig om ontvankelijk te zijn voor een ander.
veel sterkte.
Ik had er overigens geen spijt van, maar makkelijk was het niet.
Ik heb vorig jaar ook zoiets aan de hand gehad. Ik scharrelde met de ene broer A en toen kwam broer A op visite met broer B. Ik had broer B wel eens gezien en vond hem toen al erg leuk, maar ik wist niet dat zij broers waren en toen stonden ze dus opeens in mijn huis...
Ik merkte dat het toch niks kon worden met broer A en toen heb ik daar een punt achter gezet. Na 2 maanden ging ik met broer B. Dat ging een stuk beter.
Maar ja, family-wise werd het wel lastig. De broers hadden geen ruzie om mij, maar broer A vond mij niet meer aardig zeg maar en we konden niet bij elkaar over de vloer komen. Ook werd broer B toch ook wel een beetje onzeker. Namelijk, wist ik wel zeker dat ik niks meer voor zijn broer A voelde?
Ik denk dat je je geluk achterna moet. Hoe moeilijk het ook zal worden.
Met medelijden help je niemand. Jij wordt er ongelukkig van, je huidige partner merkt dat en dan zijn jullie straks uiteindelijk samen ongelukkig. Dat lijkt me ook een slecht voorbeeld voor je kids. Maar ja, wat is je geluk.
Ik denk dat je je wel moet afvragen wat er nu mis is tussen jullie. Kan je er met communicatie niet uitkomen? Als het niet lekker gaat tussen jullie is het meestal eenvoudig om ontvankelijk te zijn voor een ander.
veel sterkte.
Ik had er overigens geen spijt van, maar makkelijk was het niet.