Relaties
alle pijlers
Help! Vreselijke ruzies!!
zondag 22 juli 2007 om 17:02
Pfff.... ik word soms echt gék van mezelf! Ik ben helemaal niet leuk tegen mn vriend. En waarom niet?? Ik weet het echt niet...
Hij is lief voor me (ik meestal ook voor hem) maar op de een of andere manier pak ik bepaalde dingen totaal verkeerd aan. Als me iets dwars zit, zeg ik niets. Ik word stil, sjaggerijnig en begin te katten. Mn vriend knuffelt me dan en vraagt heel lief wat er is. Ik zeg dat er niks is. Waarom ik dan zo stil ben? Ik weet het ook niet. (ondertussen weet ik het dondersgoed, maar ik zeg het niet. Waarom niet? Ik weet het écht niet)
Totdat de bom barst. En dan is het helemaal mis. Ik begin te schreeuwen, te janken en smijt allemaal verwijten naar zn hoofd. En dan staat hij dus met zn mond vol tanden. "ik vraag je tien keer wat er is, dan zeg je niks, en nu krijg ik dit!" Ik word er gek van. Waarom doe ik dit? De ruzies escaleren altijd enorm, de verwijten, scheldwoorden en voorwerpen vliegen door het huis... En ik ben degene die dat doet. Hij wordt wel boos, maar scheldt mij niet uit. Ik hem wel. Ik schreeuw dat ik bij hem weg ga, terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik smijt met alles wat voor handen ligt. En achteraf... schaam ik me dood. En als hij mij één keer wel uitscheld (wat dus vandaag gebeurde, tijdens zo'n wederom zeer geëscaleerde ruzie) wordt ik woest. Terwijl ik hem al zo vaak heb uitgescholden in zulke ruzies...
Ik ben in dit opzicht het tegenovergestelde van dit gezegde "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"... Pfff...
Ik weet eigenlijk niet wat ik van jullie verwacht, maar soms is het wel fijn om je verhaal even kwijt te kunnen. Een ieder die wil reageren, wat dan ook, graag! Ik moet hierin veranderen, maar ik weet niet hoe...
Hij is lief voor me (ik meestal ook voor hem) maar op de een of andere manier pak ik bepaalde dingen totaal verkeerd aan. Als me iets dwars zit, zeg ik niets. Ik word stil, sjaggerijnig en begin te katten. Mn vriend knuffelt me dan en vraagt heel lief wat er is. Ik zeg dat er niks is. Waarom ik dan zo stil ben? Ik weet het ook niet. (ondertussen weet ik het dondersgoed, maar ik zeg het niet. Waarom niet? Ik weet het écht niet)
Totdat de bom barst. En dan is het helemaal mis. Ik begin te schreeuwen, te janken en smijt allemaal verwijten naar zn hoofd. En dan staat hij dus met zn mond vol tanden. "ik vraag je tien keer wat er is, dan zeg je niks, en nu krijg ik dit!" Ik word er gek van. Waarom doe ik dit? De ruzies escaleren altijd enorm, de verwijten, scheldwoorden en voorwerpen vliegen door het huis... En ik ben degene die dat doet. Hij wordt wel boos, maar scheldt mij niet uit. Ik hem wel. Ik schreeuw dat ik bij hem weg ga, terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik smijt met alles wat voor handen ligt. En achteraf... schaam ik me dood. En als hij mij één keer wel uitscheld (wat dus vandaag gebeurde, tijdens zo'n wederom zeer geëscaleerde ruzie) wordt ik woest. Terwijl ik hem al zo vaak heb uitgescholden in zulke ruzies...
Ik ben in dit opzicht het tegenovergestelde van dit gezegde "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"... Pfff...
Ik weet eigenlijk niet wat ik van jullie verwacht, maar soms is het wel fijn om je verhaal even kwijt te kunnen. Een ieder die wil reageren, wat dan ook, graag! Ik moet hierin veranderen, maar ik weet niet hoe...
dinsdag 24 juli 2007 om 08:30
Jullie zijn echt zo lief! *; Bedankt voor al die uitgebreide reacties. Vind het echt verbazingwekkend dat hier zoveel mensen zijn die de moeite nemen om een uitgebreide reactie te schrijven aan iemand die ze niet eens kennen. Ik heb echt wat aan jullie reacties.
Ik ben zelf ook veel meer een schrijver dan een prater. Maar ik vond dat altijd een beetje raar, om naar elkaar te gaan schrijven terwijl je een relatie hebt! Fijn om te lezen dat er dus meer mensen zijn die dat zo doen. Ik had al een heel verhaal getypt op mn laptop (zondag al, direct na de ruzie) en heb er al over zitten denken om dat naar hem te mailen. Maar heb het niet gedaan. Hij is geen schrijver en zeker geen mailer, hij is een prater.
Maar goed. Ik was gister lekker vroeg naar huis gegaan. Ben dan helemaal zenuwachtig als ik thuis kom... maar hij kwam direct naar me toe lopen en gaf me een dikke knuffel van zo'n 10 minuten :D We hebben erover gepraat en we hebben allebei erge spijt van hoe het is gelopen... die ruzie is echt veel te erg geescaleert, en dat had nooit moeten gebeuren. We hebben afspraken gemaakt hoe we elkaar (vooral mij) kunnen helpen om zulke vreselijke ruzies te voorkomen. Ik had hierbij echt wat aan jullie reacties! Erg prettig om de visie van iemand anders te lezen. En voor mij werkt het alleen maar goed als ik hier te lezen krijg dat ik écht anders om moet gaan met mijn emoties / frustraties, ik wist het al wel, maar als er dan ook nog anderen zijn die het bevestigen....
We hebben wel bij de "vrienden" gegeten en het was best leuk. We zijn lekker vroeg naar huis gegaan, vroeg naar bed en lekker liggen knuffelen terwijl de regen keihard op het raam kletterde...
Maar goed, bovenstaande neemt niet weg dat ik nog steeds anders om moet gaan met het uiten van mijn irritaties. Hier hebben we over gesproken, en nu is het mijn taak om dit ook daadwerkelijk uit te gaan voeren in de praktijk. Ik hoop dat het lukt! Ik heb het in mn hoofd en op papier, maar theorie omzetten naar praktijk is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik ga er zeker aan werken, want ik wil die ruzies echt niet meer op die manier...
Ik ben zelf ook veel meer een schrijver dan een prater. Maar ik vond dat altijd een beetje raar, om naar elkaar te gaan schrijven terwijl je een relatie hebt! Fijn om te lezen dat er dus meer mensen zijn die dat zo doen. Ik had al een heel verhaal getypt op mn laptop (zondag al, direct na de ruzie) en heb er al over zitten denken om dat naar hem te mailen. Maar heb het niet gedaan. Hij is geen schrijver en zeker geen mailer, hij is een prater.
Maar goed. Ik was gister lekker vroeg naar huis gegaan. Ben dan helemaal zenuwachtig als ik thuis kom... maar hij kwam direct naar me toe lopen en gaf me een dikke knuffel van zo'n 10 minuten :D We hebben erover gepraat en we hebben allebei erge spijt van hoe het is gelopen... die ruzie is echt veel te erg geescaleert, en dat had nooit moeten gebeuren. We hebben afspraken gemaakt hoe we elkaar (vooral mij) kunnen helpen om zulke vreselijke ruzies te voorkomen. Ik had hierbij echt wat aan jullie reacties! Erg prettig om de visie van iemand anders te lezen. En voor mij werkt het alleen maar goed als ik hier te lezen krijg dat ik écht anders om moet gaan met mijn emoties / frustraties, ik wist het al wel, maar als er dan ook nog anderen zijn die het bevestigen....
We hebben wel bij de "vrienden" gegeten en het was best leuk. We zijn lekker vroeg naar huis gegaan, vroeg naar bed en lekker liggen knuffelen terwijl de regen keihard op het raam kletterde...
Maar goed, bovenstaande neemt niet weg dat ik nog steeds anders om moet gaan met het uiten van mijn irritaties. Hier hebben we over gesproken, en nu is het mijn taak om dit ook daadwerkelijk uit te gaan voeren in de praktijk. Ik hoop dat het lukt! Ik heb het in mn hoofd en op papier, maar theorie omzetten naar praktijk is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik ga er zeker aan werken, want ik wil die ruzies echt niet meer op die manier...
dinsdag 24 juli 2007 om 09:42
En je moet in dit proces ook leren dat je gerust kunt zeggen wat er aan scheelt of waaraan je je ergert, zonder dat de ander daar meteen iets mee moet doen.
Om maar bij de kopjes te blijven; als jij een shitdag op je werk hebt gehad zul je je ws enorm ergeren aan de troep op het aanrecht. Heb je daarentegen een gezellige dag uit gehad dan denk je glimlachend: ach gut het is weer zover en gooi je zelf even de zooi in de vaatwasser. Dat denk ik teninste: ws kun je afhankelijk van je eigen stemming heel verschillend reageren op precies hetzelfde voorval.
In het eerste geval ga je ws zitten mokken op de bank. Als vriendlief dan vraagt wat er is, zou je gewoon kunnen zeggen, ik erger me aan de zooi en ik heb een shitdag op het werk gehad. PUNT. Dan ben je het kwijt en blaast het zich niet op in je hoofd. Je zult merken dat als je dingen gewoon kunt uitspreken, ze een stuk minder erg worden.
En als hij dan meteen spoorslags naar de keuken rent om op te ruimen, kun je nog zeggen dat dat niet hoeft; je bent geen prinsesje aan wier wensen ten allen tijde moet worden voldaan. Je bent een grote meid, je kunt best met je minder aangename gevoelens dealen.
En omgekeerd geldt dat ook voor hem.
Om maar bij de kopjes te blijven; als jij een shitdag op je werk hebt gehad zul je je ws enorm ergeren aan de troep op het aanrecht. Heb je daarentegen een gezellige dag uit gehad dan denk je glimlachend: ach gut het is weer zover en gooi je zelf even de zooi in de vaatwasser. Dat denk ik teninste: ws kun je afhankelijk van je eigen stemming heel verschillend reageren op precies hetzelfde voorval.
In het eerste geval ga je ws zitten mokken op de bank. Als vriendlief dan vraagt wat er is, zou je gewoon kunnen zeggen, ik erger me aan de zooi en ik heb een shitdag op het werk gehad. PUNT. Dan ben je het kwijt en blaast het zich niet op in je hoofd. Je zult merken dat als je dingen gewoon kunt uitspreken, ze een stuk minder erg worden.
En als hij dan meteen spoorslags naar de keuken rent om op te ruimen, kun je nog zeggen dat dat niet hoeft; je bent geen prinsesje aan wier wensen ten allen tijde moet worden voldaan. Je bent een grote meid, je kunt best met je minder aangename gevoelens dealen.
En omgekeerd geldt dat ook voor hem.