Relaties
alle pijlers
Help! Vreselijke ruzies!!
zondag 22 juli 2007 om 17:02
Pfff.... ik word soms echt gék van mezelf! Ik ben helemaal niet leuk tegen mn vriend. En waarom niet?? Ik weet het echt niet...
Hij is lief voor me (ik meestal ook voor hem) maar op de een of andere manier pak ik bepaalde dingen totaal verkeerd aan. Als me iets dwars zit, zeg ik niets. Ik word stil, sjaggerijnig en begin te katten. Mn vriend knuffelt me dan en vraagt heel lief wat er is. Ik zeg dat er niks is. Waarom ik dan zo stil ben? Ik weet het ook niet. (ondertussen weet ik het dondersgoed, maar ik zeg het niet. Waarom niet? Ik weet het écht niet)
Totdat de bom barst. En dan is het helemaal mis. Ik begin te schreeuwen, te janken en smijt allemaal verwijten naar zn hoofd. En dan staat hij dus met zn mond vol tanden. "ik vraag je tien keer wat er is, dan zeg je niks, en nu krijg ik dit!" Ik word er gek van. Waarom doe ik dit? De ruzies escaleren altijd enorm, de verwijten, scheldwoorden en voorwerpen vliegen door het huis... En ik ben degene die dat doet. Hij wordt wel boos, maar scheldt mij niet uit. Ik hem wel. Ik schreeuw dat ik bij hem weg ga, terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik smijt met alles wat voor handen ligt. En achteraf... schaam ik me dood. En als hij mij één keer wel uitscheld (wat dus vandaag gebeurde, tijdens zo'n wederom zeer geëscaleerde ruzie) wordt ik woest. Terwijl ik hem al zo vaak heb uitgescholden in zulke ruzies...
Ik ben in dit opzicht het tegenovergestelde van dit gezegde "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"... Pfff...
Ik weet eigenlijk niet wat ik van jullie verwacht, maar soms is het wel fijn om je verhaal even kwijt te kunnen. Een ieder die wil reageren, wat dan ook, graag! Ik moet hierin veranderen, maar ik weet niet hoe...
Hij is lief voor me (ik meestal ook voor hem) maar op de een of andere manier pak ik bepaalde dingen totaal verkeerd aan. Als me iets dwars zit, zeg ik niets. Ik word stil, sjaggerijnig en begin te katten. Mn vriend knuffelt me dan en vraagt heel lief wat er is. Ik zeg dat er niks is. Waarom ik dan zo stil ben? Ik weet het ook niet. (ondertussen weet ik het dondersgoed, maar ik zeg het niet. Waarom niet? Ik weet het écht niet)
Totdat de bom barst. En dan is het helemaal mis. Ik begin te schreeuwen, te janken en smijt allemaal verwijten naar zn hoofd. En dan staat hij dus met zn mond vol tanden. "ik vraag je tien keer wat er is, dan zeg je niks, en nu krijg ik dit!" Ik word er gek van. Waarom doe ik dit? De ruzies escaleren altijd enorm, de verwijten, scheldwoorden en voorwerpen vliegen door het huis... En ik ben degene die dat doet. Hij wordt wel boos, maar scheldt mij niet uit. Ik hem wel. Ik schreeuw dat ik bij hem weg ga, terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik smijt met alles wat voor handen ligt. En achteraf... schaam ik me dood. En als hij mij één keer wel uitscheld (wat dus vandaag gebeurde, tijdens zo'n wederom zeer geëscaleerde ruzie) wordt ik woest. Terwijl ik hem al zo vaak heb uitgescholden in zulke ruzies...
Ik ben in dit opzicht het tegenovergestelde van dit gezegde "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"... Pfff...
Ik weet eigenlijk niet wat ik van jullie verwacht, maar soms is het wel fijn om je verhaal even kwijt te kunnen. Een ieder die wil reageren, wat dan ook, graag! Ik moet hierin veranderen, maar ik weet niet hoe...
zondag 22 juli 2007 om 17:18
Door letterlijk tot tien te gaan tellen voor je reageert. Jouw reacties komen tijdens een ruzie uit je buik in plaats van uit je hoofd. Tel tot tien, haal diep adem, loop even de kamer uit maar ga niet schreeuwen, schelden en met dingen gooien.
Kom op zeg, je bent toch geen peuter? Mijn dochter is drie en vertoont niet eens zulk gedrag en als ze wel driftig wordt zet ik haar op de gang. Doe jij dat ook met jezelf als je voet dat je vertsand verliest. Het gaat je een heleboel relatiegedoe schelen denk ik want op den duur is je vriend ook wel een keer klaar met je gedrag en ik geen hem groot gelijk.
Kom op zeg, je bent toch geen peuter? Mijn dochter is drie en vertoont niet eens zulk gedrag en als ze wel driftig wordt zet ik haar op de gang. Doe jij dat ook met jezelf als je voet dat je vertsand verliest. Het gaat je een heleboel relatiegedoe schelen denk ik want op den duur is je vriend ook wel een keer klaar met je gedrag en ik geen hem groot gelijk.
zondag 22 juli 2007 om 17:23
Zijn er misschien zaken in je leven waarmee je niet gelukkig bent en voel je je zo vertrouwd bij je vriend dat je bij hem al je frustraties eruit gooit? In dat geval zou ik de oorzaak gaan aanpakken, dan verdwijnen de buien missschien ook. Dit is inderdaad sneu voor je vriend.... maar goed, daar ben jij je van bewust, dus het moet zeker aan te pakken zijn! Succes!
zondag 22 juli 2007 om 17:49
Ok, je vindt het dus erg moeilijk om tegen je vriend te zeggen wat je dwars zit. Je gaat dan zo lang zitten broeden en jezelf frustreren tot de bom barst.
Je weet wel al waar het mis gaat. Nu is dus de vraag, hoe kan je zo snel mogelijk datgene wat je dwars zit tegen je vriend zeggen, om zo de schade te beperken..
Schrijf het op een briefje, of bespreek dit probleem met hem, en spreek een codewoord af zodat hij weet 'het is weer zover'.
Je moet dit echt proberen te doorbreken want het slaat nergens op en is energieverspilling voor jullie beiden. En waarschijnlijk is het ook schadelijk voor de relatie.
De diepere vraag erachter kan je jezelf ook stellen, waarom doe ik dit?
Is het een soort trots, of een blokkade, of vind je het moeilijk je emoties te tonen? Vertrouw je hem niet? Of wil je geen zwakkeling zijn - of een zeur?
Als je daar vanaf komt zal het ook iets makkelijker zijn misschien.
Succes!
Je weet wel al waar het mis gaat. Nu is dus de vraag, hoe kan je zo snel mogelijk datgene wat je dwars zit tegen je vriend zeggen, om zo de schade te beperken..
Schrijf het op een briefje, of bespreek dit probleem met hem, en spreek een codewoord af zodat hij weet 'het is weer zover'.
Je moet dit echt proberen te doorbreken want het slaat nergens op en is energieverspilling voor jullie beiden. En waarschijnlijk is het ook schadelijk voor de relatie.
De diepere vraag erachter kan je jezelf ook stellen, waarom doe ik dit?
Is het een soort trots, of een blokkade, of vind je het moeilijk je emoties te tonen? Vertrouw je hem niet? Of wil je geen zwakkeling zijn - of een zeur?
Als je daar vanaf komt zal het ook iets makkelijker zijn misschien.
Succes!
zondag 22 juli 2007 om 18:28
Ik weet het, ik schaam me dood en het is echt totaal gestoord gedrag. Ik heb al vaak nagedacht wat erachter zit, ik weet het niet zo goed. Ik ben geen makkelijk persoontje, het liefst moet alles op mijn manier gaan, ben snel van slag, zeer emotioneel en gevoelig. Ik kan heel goed over andermans gevoelens praten maar minder goed over die van mezelf. Maar waar dat vandaan komt, ik weet het écht niet. Ik ben 24 jaar, maar als me iets dwarszit, en mn vriend vraagt wat er is, dan kan ik dus niet gewoon zeggen wat er in me omgaat. Ik weet dat het volkomen idioot klinkt, en dat is het ook!! Ik wil hier zo graag in veranderen.... ;(
zondag 22 juli 2007 om 19:34
hier nog zo'n binnen vetter........
weet van me zelf dat ik niks zeg omdat ik geen woorden of ruzie wil dus zwijg ik.
probeer te veel om t leuk te houden en de lieve vrede te bewaren.
FOUT!!!!!!!!!!!! ik weet 't juist dan kun je op die bekende druppel die de emmer doet overlopen rekenen.
te vaak ook denk ik ; ach het gaat wel over met t gevolg dat ik steeds pissiger en pissiger wordt.
heb nu pas een nieuwe relatie van 3 mnd en praten over wat me dwars zit gaat me zeer moeilijk af.
Ik vrees dat dat deels komt doordat ik in mijn vorig huwelijk[ 18,5 jr. ] altijd de mond ben gesnoerd.[ ben jarenlang geestelijk en ook lichamelijk mishandeld.....heeft zelfs veel te lang geduurd voordat ik eindelijk op durfde stappen ]
net als jij weet ik dat ik daar iets aan moet doen maar ook ik weet niet hoe?
en daar moet je dan 46 voor worden volgende maand, duuuuuuuuuh!!!!
dikke kus redlock
weet van me zelf dat ik niks zeg omdat ik geen woorden of ruzie wil dus zwijg ik.
probeer te veel om t leuk te houden en de lieve vrede te bewaren.
FOUT!!!!!!!!!!!! ik weet 't juist dan kun je op die bekende druppel die de emmer doet overlopen rekenen.
te vaak ook denk ik ; ach het gaat wel over met t gevolg dat ik steeds pissiger en pissiger wordt.
heb nu pas een nieuwe relatie van 3 mnd en praten over wat me dwars zit gaat me zeer moeilijk af.
Ik vrees dat dat deels komt doordat ik in mijn vorig huwelijk[ 18,5 jr. ] altijd de mond ben gesnoerd.[ ben jarenlang geestelijk en ook lichamelijk mishandeld.....heeft zelfs veel te lang geduurd voordat ik eindelijk op durfde stappen ]
net als jij weet ik dat ik daar iets aan moet doen maar ook ik weet niet hoe?
en daar moet je dan 46 voor worden volgende maand, duuuuuuuuuh!!!!
dikke kus redlock
zondag 22 juli 2007 om 19:55
Kalm aan Sunneke, voor alles is een oplossing en ook hiervoor. Je wil er iets aan doen, weet wat je doet en bent er klaar mee, dat is al een hele stap en het begin van een verandering. Je zult wel altijd een beetje een heethoofd blijven, zo ben je gewoon maar je kunt jezelf aanleren niet primair te reageren en eerst na te denken.
Hoe weet ik dat? Ik ben ook zo. Ontzettend driftig en ik weet altijd meteen wat ik wil zeggen, ook al is het niet aardig, weldoordacht, reeël en ga zo maar door. Ik heb mezelf aangeleerd om eerst na te denken en dat deed ik door letterlijk tot 10 te tellen. Dat lukt lang niet altijd en ik knal ook nog weleens maar lang niet zoveel als vroeger want mensen worden bang voor je scherpe tong en ik had geen zin meer om altijd maar spijt te hebben van mijn onderbuikgedrag.
Begin daarmee, met, als je een driftbui op voelt komen, ademhalen, heel diep en tellen maar. Betrek je vriend bij je plannen maar laat hem je niet helpen of zo, je moet het zelf doen. In die tien tellen kun je bedenken wat je wil zeggen eigenlijk. Is tien tellen te weinig, tel dan door en zeg even niks. Leg aan je vriend uit dat je niet meteen zal reageren op zijn vraag maar dat je nog naar woorden zoekt.
Ik doe dit nog steeds. Mijn man en ik hebben zelden ruzie maar als ik een driftkriebel op voel komen en eigenlijk wil gaan gillen, dan zeg ik even niks, of zeg dat ik even na moet denken. Mijn man waardeert dit enorm, hij is zelf niet iemand die primair reageert en moet ook weleens naar woorden zoeken.
En als ik het kan Sun, kun jij het ook......
zondag 22 juli 2007 om 21:25
Ik denk dat tot 10 tellen en diep ademen voor je wat zegt voor TO niet helpt.
Dit is namelijk van toepassing als je niet gelijk je mond moet opentrekken maar eerst moet nadenken voor je wat zegt.
TO houd juist veel te lang haar mond tot ze ontploft.
Ze moet dus juist eerder haar mond open doen.
Ze zegt dat ze niet kan zeggen wat er is als haar vriend vraagt of er wat is.
In plaats van zeggen dat er niets is kan ze misschien beginnen met zeggen van ja er is inderdaad wat. Maar ik vind het moeilijk om nu te zeggen wat er is want ik wil geen ruzie maken. Bovendien ben ik bang dat ik begin te schreeuwen.
TS kan dan even weggaan en haar gevoelens op papier zetten of op een rustig plekje gaan bedenken wat ze wil zeggen.
Ze kan ook tegen haar vriend zeggen dat hij haar op zo'n moment juist niet moet knuffelen. Waarschijnlijk is het makkelijker om te zeggen wat je dwars zit als hij letterlijk wat afstand van je neemt.
Zodat jij je niet schuldig hoeft te voelen over nu wil ik wat tegen hem zeggen wat niet leuk is voor hem en dan doet hij nog wel zo lief tegen mij.
Dit is namelijk van toepassing als je niet gelijk je mond moet opentrekken maar eerst moet nadenken voor je wat zegt.
TO houd juist veel te lang haar mond tot ze ontploft.
Ze moet dus juist eerder haar mond open doen.
Ze zegt dat ze niet kan zeggen wat er is als haar vriend vraagt of er wat is.
In plaats van zeggen dat er niets is kan ze misschien beginnen met zeggen van ja er is inderdaad wat. Maar ik vind het moeilijk om nu te zeggen wat er is want ik wil geen ruzie maken. Bovendien ben ik bang dat ik begin te schreeuwen.
TS kan dan even weggaan en haar gevoelens op papier zetten of op een rustig plekje gaan bedenken wat ze wil zeggen.
Ze kan ook tegen haar vriend zeggen dat hij haar op zo'n moment juist niet moet knuffelen. Waarschijnlijk is het makkelijker om te zeggen wat je dwars zit als hij letterlijk wat afstand van je neemt.
Zodat jij je niet schuldig hoeft te voelen over nu wil ik wat tegen hem zeggen wat niet leuk is voor hem en dan doet hij nog wel zo lief tegen mij.
zondag 22 juli 2007 om 21:29
Ze zegt dat ze begint te katten. En dat na verloop van tijd de boel dat escaleert. Als ze aan zou kunnen geven dat het op dat moment nog niet helemaal duidelijk is wat er scheelt en dat ze het op dat moment niet onder woorden kan brengen maar er later, als ze de woorden wel gevonden heeft, kan vertellen wat er is, dan zou dat al een heleboel schelen.
zondag 22 juli 2007 om 21:56
Ik wil nog even duidelijk maken dat het tot 10 tellen niet bedoeld is om te voorkomen dat TO zegt wat ze wil zeggen maar beginnen met katten is gewoon jammer. Wat gezegd is, is gezegd en dat kun je niet meer terugnemen. Geef dus aan dat er iets is, dat je daar de woorden niet voor hebt maar er later op terugkomt, je vriend zal dat waarderen, let maar op.
maandag 23 juli 2007 om 08:22
Ik weet het !! Maar dat is echt makkelijker gezegd dan gedaan! Als me iets dwars zit, heb ik geen zin in ruzie (dus zeg ik maar niks) ik wil geen zeur zijn (dus zeg ik maar niks) ik wil de sfeer / avond niet verpesten (dus zeg ik maar niks!!) maar wanneer er weer een bom barst (zoals gister) dan is de sfeer voor de komende dagen verpest... En ik heb mezelf al 100x voorgenomen: de volgende keer zeg ik direct wat me dwars zit. En als er dan weer zo'n moment is, dan zeg ik soms letterlijk hardop tegen me zelf: ik ga nú zeggen wat me dwarszit. Maar als ik dan naar hem toeloop om dat ook daadwerkelijk te doen, klap ik echt totaal dicht. Ik zeg niks. In mn hoofd weet ik wat ik wil zeggen, maar ik krijg het echt letterlijk mn strot niet uit. :? Het klinkt stom, maar zo voelt het echt. De woorden blijven hangen in mn hoofd en komen er niet uit. Na zo'n ontploffing -die trouwens niet zo heel vaak voorkomen hoor!- kunnen we er wel normaal over praten. Mn vriend vraagt dan ook of ik AJB gewoon met m wil praten, of ik AJB direct wil zeggen als me iets dwarszit... en dat wil ik ook graag, maar het lukt me nog steeds niet. Ik snap niet waarom ik zo blokkeer op zo'n moment. Het is ook niet dat ik bang ben voor de reactie van mn vriend, want dat is eigenlijk een heel rustig type (helemaal in vergelijking met mij-heethoofd/driftkop/kattekop!)
Bedankt voor jullie reacties. Het tot tien tellen werkt misschien wel om zulke ontploffingen te voorkomen, maar ik moet vooral leren om met mn vriend te praten op het moment dat me iets dwars zit. Maar ik weet echt niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen, hoe ik ervoor moet zorgen dat de woorden uit mn mond komen ipv dat ze in mn hoofd blijven hangen. (klinkt stom, I know....)
maandag 23 juli 2007 om 09:09
Het is minder stom dan je denkt hoor en er zijn veel mensen met hetzelfde probleem. Niet dat dat nou een reden is om blij te zijn maar je bent in ieder geval niet de enige.
Mijn man is ook iemand die soms lang wacht met zeggen wat hij ergens van vindt. Hij moet er eerst over nadenken. Ik weet dat en als ik heb gevraagd of er iets is en hij zegt nee, of ik weet het niet, dan wacht ik tot hij er over begint. Nu wordt hij nooit kwaad of driftig, dat scheelt wel.
Als je nu eens begint met op te letten op je gedrag als je iets dwarszit. Dat je niet van je af kat maar aangeeft dat je even tijd nodig hebt om woorden te verzamelen voor je gaat praten over wat er scheelt. Als je vriend gaat smeken of je alsjeblieft wil praten schiet het niet op, vraag hem dus dat niet te doen en je even tijd te geven.
Stapje voor stapje. Dit is iets wat je opnieuw moet leren en dat kost tijd maar je kunt het echt.
Mijn man is ook iemand die soms lang wacht met zeggen wat hij ergens van vindt. Hij moet er eerst over nadenken. Ik weet dat en als ik heb gevraagd of er iets is en hij zegt nee, of ik weet het niet, dan wacht ik tot hij er over begint. Nu wordt hij nooit kwaad of driftig, dat scheelt wel.
Als je nu eens begint met op te letten op je gedrag als je iets dwarszit. Dat je niet van je af kat maar aangeeft dat je even tijd nodig hebt om woorden te verzamelen voor je gaat praten over wat er scheelt. Als je vriend gaat smeken of je alsjeblieft wil praten schiet het niet op, vraag hem dus dat niet te doen en je even tijd te geven.
Stapje voor stapje. Dit is iets wat je opnieuw moet leren en dat kost tijd maar je kunt het echt.
maandag 23 juli 2007 om 09:11
Spreek elke dag een vaste tijd af om tegenover elkaar te gaan zitten. Neem elk een kwartier om te vertellen hoe je je voelt. De ander mag in dat kwartier niet reageren, niks zeggen, niet kwaad kijken, alleen maar luisteren. Pas na afloop mag je op elkaar reageren.
Als je elke dag een vaste tijd evoor neemt, dan hoef je niet pas te praten als er wat mis is, dat is misschien makkelijker. En je komt allebei aan de beurt. Als het je dan nog niet lukt om te vertellen wat er is, probeer het dan eens met je ogen dicht.
Als je elke dag een vaste tijd evoor neemt, dan hoef je niet pas te praten als er wat mis is, dat is misschien makkelijker. En je komt allebei aan de beurt. Als het je dan nog niet lukt om te vertellen wat er is, probeer het dan eens met je ogen dicht.
maandag 23 juli 2007 om 09:16
Nou, jij doet je naam geen eer aan ;)
Goed dat je het in ieder geval al zelf in de gaten hebt.
Heb je dit je vriend ook zelf al verteld?
Waarschijnlijk kom je hier zelf niet uit. Ik raad je aan om eens met een therapeut hierover te gaan praten.
Die kan je handvatten geven om beter met dit soort gedrag om te gaan.
Je moet misschien even over een drempel heen, maar het is echt de moeite waard om te doen.
Succes *;
Goed dat je het in ieder geval al zelf in de gaten hebt.
Heb je dit je vriend ook zelf al verteld?
Waarschijnlijk kom je hier zelf niet uit. Ik raad je aan om eens met een therapeut hierover te gaan praten.
Die kan je handvatten geven om beter met dit soort gedrag om te gaan.
Je moet misschien even over een drempel heen, maar het is echt de moeite waard om te doen.
Succes *;
maandag 23 juli 2007 om 10:06
Dat van dat vaste praatkwartiertje heb ik ook al eens aan gedacht. Denk alleen dat mn vriend daar totaal niet open voor staat, die is daar niet echt een type voor. Ik vraag me ook heel erg af of het me dan wel lukt om open te zijn, maar dat zou ik dus moet proberen. Ik zal het eens voorstellen...
Zoals ik in mijn openingsbericht al zei: ik moet leren veel meer te leven volgens het gezegde "wat gij niet wilt dat u geschiedt...." Want zoals ik soms tegen hem doe, doet hij écht niet tegen mij. Als hij één keer commentaar heeft op mij (gebeurt bijna nooit, hij is gewoon veel relaxeder, niet zo'n stresskipje als ik) dan word ik pissig. Net als in zo'n boze bui, dan roep ik echt vanalles, ik scheld m uit... gister heeft hij mij voor het eerst uitgescholden en ik was er helemaal kapot van ... dat zijn van die dingen die echt te krom voor woorden zijn. Alsof ik meer rechten heb dan hij, dat is toch geen gelijkwaardige relatie! Oh, ik voel me zo slecht als ik dit zo opschrijf. Ik heb gister helemaal op papier gezet hoe ik me gedraag (mezelf heel streng toespreken en dat dan heel vaak lezen, hardop voorlezen helpt me wel eens :$) dat ik gemeen ben, dat hij niet verdient dat ik me soms als een hysterisch mokkel gedraag etc. Ook heb ik opgeschreven hoe ik dit volgens mij moet veranderen, op welke gebieden ik moet veranderen, wat ik moet doen, hoe hij me daarbij kan helpen, hoe ik graag wil dat hij mij ziet, hoe ik vind dat een ideale relatie eruitziet, wat ik moet doen om dat te bereiken etc. Maar ja, opschrijven en me er bewust van zijn is één ding, dit omzetten naar de praktijk is stap 2, veel moeilijker en veel ingewikkelder...
Ik weet dat dit allemaal klinkt als een idiote relatie, maar dat is echt niet zo. Ik ben over het algemeen echt wel lief en we zijn harstikke gek op elkaar! Het zijn ook geen onoverkomelijke relatieproblemen waar het om draait, het zijn een aantal kleine dingetjes die spelen en die ik opkrop. Ik moet gewoon wat relaxeder worden en me niet zo druk maken om kleine dingetjes!! Is daar geen cursus voor? Ik irriteer me bijvoorbeeld dat ik altijd de keuken netjes en schoon houd, terwijl hij zn kopjes altijd op het aanrecht laat staan. Ik heb al 10x gevraagd of ie dat niet wil doen, maar hij doet het toch. Hij zegt dat ie daar gewoon niet echt bij nadenkt. Maar ik word daar zo pissig van. En dat bedoel ik met : relaxeder worden! Ik moet me daar niet zo druk om maken, wat maakt een koffiekopje nou uit?! Hij doet echt álles in het huishouden, ik heb op dat gebied echt niks te klagen met hem, menig vrouw zou jaloers zijn :D en dan maak ik me dus druk om zoiets stoms... *zucht* Maar ja, kan ik een karakter eigenschap zomaar veranderen?!?!?
Zoals ik in mijn openingsbericht al zei: ik moet leren veel meer te leven volgens het gezegde "wat gij niet wilt dat u geschiedt...." Want zoals ik soms tegen hem doe, doet hij écht niet tegen mij. Als hij één keer commentaar heeft op mij (gebeurt bijna nooit, hij is gewoon veel relaxeder, niet zo'n stresskipje als ik) dan word ik pissig. Net als in zo'n boze bui, dan roep ik echt vanalles, ik scheld m uit... gister heeft hij mij voor het eerst uitgescholden en ik was er helemaal kapot van ... dat zijn van die dingen die echt te krom voor woorden zijn. Alsof ik meer rechten heb dan hij, dat is toch geen gelijkwaardige relatie! Oh, ik voel me zo slecht als ik dit zo opschrijf. Ik heb gister helemaal op papier gezet hoe ik me gedraag (mezelf heel streng toespreken en dat dan heel vaak lezen, hardop voorlezen helpt me wel eens :$) dat ik gemeen ben, dat hij niet verdient dat ik me soms als een hysterisch mokkel gedraag etc. Ook heb ik opgeschreven hoe ik dit volgens mij moet veranderen, op welke gebieden ik moet veranderen, wat ik moet doen, hoe hij me daarbij kan helpen, hoe ik graag wil dat hij mij ziet, hoe ik vind dat een ideale relatie eruitziet, wat ik moet doen om dat te bereiken etc. Maar ja, opschrijven en me er bewust van zijn is één ding, dit omzetten naar de praktijk is stap 2, veel moeilijker en veel ingewikkelder...
Ik weet dat dit allemaal klinkt als een idiote relatie, maar dat is echt niet zo. Ik ben over het algemeen echt wel lief en we zijn harstikke gek op elkaar! Het zijn ook geen onoverkomelijke relatieproblemen waar het om draait, het zijn een aantal kleine dingetjes die spelen en die ik opkrop. Ik moet gewoon wat relaxeder worden en me niet zo druk maken om kleine dingetjes!! Is daar geen cursus voor? Ik irriteer me bijvoorbeeld dat ik altijd de keuken netjes en schoon houd, terwijl hij zn kopjes altijd op het aanrecht laat staan. Ik heb al 10x gevraagd of ie dat niet wil doen, maar hij doet het toch. Hij zegt dat ie daar gewoon niet echt bij nadenkt. Maar ik word daar zo pissig van. En dat bedoel ik met : relaxeder worden! Ik moet me daar niet zo druk om maken, wat maakt een koffiekopje nou uit?! Hij doet echt álles in het huishouden, ik heb op dat gebied echt niks te klagen met hem, menig vrouw zou jaloers zijn :D en dan maak ik me dus druk om zoiets stoms... *zucht* Maar ja, kan ik een karakter eigenschap zomaar veranderen?!?!?
maandag 23 juli 2007 om 11:23
Sunshine, je zit jezelf nu helemaal op te fokken met allerlei dingen die je moet, en die je maar moet kunnen, en het risico wat je daarbij loopt is dat je als het er op aankomt bij jezelf denkt 'laat maar zitten, who cares' en dan ga je weer los. Belangrijk is nu om te weten wat je wíl, en daarover in gesprek te gaan met je partner. Dat betekent niet dat je alles zult krijgen zoals je het wilt, maar wel dat je hebt aangegeven wat er belangrijk voor je is, en wat het met je doet als je die dingen mist.
Erken dat je temperament hebt en dat je dat er niet zomaar even uitpoetst. Het is heel hard werken om redelijker te worden in de omgang met je meestgeliefde. Wel zeer de moeite waard, als je op een dag kinderen krijgt loop je het risico dat je je ook bij hen veilig genoeg voelt om je te laten gaan.
Naast therapie -de inhoud daarvan ken ik nog niet- bestaat er tegen dit soort klachten ook medicatie, als het je echt niet lukt om zelf op de rem te gaan staan. Haalt de allerscherpste randjes van je temperament eraf, kan ondersteunend werken bij therapie. Je moet dan wel opletten dat je niet weer aan de grenzen van je prikkelbaarheid gaat zitten. Dat praten, jezelf laten horen, is en blijft dus een must.
Erken dat je temperament hebt en dat je dat er niet zomaar even uitpoetst. Het is heel hard werken om redelijker te worden in de omgang met je meestgeliefde. Wel zeer de moeite waard, als je op een dag kinderen krijgt loop je het risico dat je je ook bij hen veilig genoeg voelt om je te laten gaan.
Naast therapie -de inhoud daarvan ken ik nog niet- bestaat er tegen dit soort klachten ook medicatie, als het je echt niet lukt om zelf op de rem te gaan staan. Haalt de allerscherpste randjes van je temperament eraf, kan ondersteunend werken bij therapie. Je moet dan wel opletten dat je niet weer aan de grenzen van je prikkelbaarheid gaat zitten. Dat praten, jezelf laten horen, is en blijft dus een must.
maandag 23 juli 2007 om 11:34
Ik weet niet of je Dag leest maar daar stond verleden week een artikel in over woede. Ligt hier voor me omdat ik zelf dus ook nogal een opgewonden standje ben. Ik citeer:
Tel tot tien.
Neem een pauze: Bezig met moddergooien? Even je mond houden kan wonderen doen.
Een tegengestelde respons oproepen: Als je denkt f%ck, dan denk je 'nee, bloemetjes'. Denken aan een mooie man of vrouw kan ook dienst doen.
Schrijf het op: Probeer je woorden weloverwogen op te schrijven en zet het in je dagboek.
Ga zitten en inventariseer: Probeer objectief naar je woede te kijken. Is het echt nodig om er zo moeilijk over te doen?
Drink een glas water.
Praat er met iemand over.
Ga het gras maaien. Of kies een andere rustgevende bezigheid.
Lach. Vraag anderen om je te laten lachen, of probeer een tegenstander aan het lachen te maken.
Het boek dat in het artikel besproken werd is van Francois de Waal: Vijftig manieren waarop ik mijn leven verpestte - en hoe jij dat kunt voorkomen.
Tel tot tien.
Neem een pauze: Bezig met moddergooien? Even je mond houden kan wonderen doen.
Een tegengestelde respons oproepen: Als je denkt f%ck, dan denk je 'nee, bloemetjes'. Denken aan een mooie man of vrouw kan ook dienst doen.
Schrijf het op: Probeer je woorden weloverwogen op te schrijven en zet het in je dagboek.
Ga zitten en inventariseer: Probeer objectief naar je woede te kijken. Is het echt nodig om er zo moeilijk over te doen?
Drink een glas water.
Praat er met iemand over.
Ga het gras maaien. Of kies een andere rustgevende bezigheid.
Lach. Vraag anderen om je te laten lachen, of probeer een tegenstander aan het lachen te maken.
Het boek dat in het artikel besproken werd is van Francois de Waal: Vijftig manieren waarop ik mijn leven verpestte - en hoe jij dat kunt voorkomen.
maandag 23 juli 2007 om 11:42
Ik denk niet dat een mens ècht kan veranderen. Wat wel kan is op een andere manier met je eigenaardigheden omgaan (zodat je er zelf ook minder last van hebt).
Zoals je vriend best kan leren af en toe een koffiekopje in de vaatwasser te zetten (om jou een plezier te doen), kun jij best leren je niet op te winden over dingen die er niets toe doen. Houdt jij van een schoongeruimd aanrecht, dan kun je beter zelf even dat kopje in de vaatwasser zetten. Je moet jezelf wel afvragen of het de moeite waard is om daarover je relatie te verzieken. Want iedere keer dat er zo'n gigantische ruzie is wordt er schade toegebracht. Natuurlijk zullen jullie het best weer goedmaken, maar als er zulke destructieve dingen worden geroepen, blijft er een piepklein beetje van hangen en bij elke volgende ruzie wordt dat meer.
Een ander nadelig effect is dat jullie na zo'n ruzie ws ontzettend je best doen om het weer leuk te hebben, dat je helemaal nergens meer iets over durlt zeggen. Zodat de kleine irritaties zich weer opstapelen en groter worden met als gevolg ..................... de bekende druppel en de volgende escalatie.
Accepteer dat jullie verschillende mensen zijn met verschillende karakters en gewoontes. Juist daarom moet je je uitspreken over je irritaties of beter gezegd: de dingen waarin jullie anders zijn. Dat hoeft niet tot ruzie te leiden zoals jij denkt. Je kunt ook gewoon zeggen dat jij een goed gevoel krijgt van een opgeruimd aanrecht (of huis) en als dat op enig moment niet zo is dat je daardoor wat geïrriteerd bent (als je weer te te somberen op de bank en hij vraagt ...)
Je kunt zoiets ook simpelweg constateren zonder dat het een dwangbevel is. Ook al omdat je zelf niet altijd een eenduidig gevoel hebt over deze dingen (Je ergert je aan het niet opgeruimde aanrecht, maar vindt ook dat je hierin wat relaxter moet worden). En de mate van irritatie hangt ws ook nog eens samen met je eigen stemming op een bepaald moment.
Zoals je vriend best kan leren af en toe een koffiekopje in de vaatwasser te zetten (om jou een plezier te doen), kun jij best leren je niet op te winden over dingen die er niets toe doen. Houdt jij van een schoongeruimd aanrecht, dan kun je beter zelf even dat kopje in de vaatwasser zetten. Je moet jezelf wel afvragen of het de moeite waard is om daarover je relatie te verzieken. Want iedere keer dat er zo'n gigantische ruzie is wordt er schade toegebracht. Natuurlijk zullen jullie het best weer goedmaken, maar als er zulke destructieve dingen worden geroepen, blijft er een piepklein beetje van hangen en bij elke volgende ruzie wordt dat meer.
Een ander nadelig effect is dat jullie na zo'n ruzie ws ontzettend je best doen om het weer leuk te hebben, dat je helemaal nergens meer iets over durlt zeggen. Zodat de kleine irritaties zich weer opstapelen en groter worden met als gevolg ..................... de bekende druppel en de volgende escalatie.
Accepteer dat jullie verschillende mensen zijn met verschillende karakters en gewoontes. Juist daarom moet je je uitspreken over je irritaties of beter gezegd: de dingen waarin jullie anders zijn. Dat hoeft niet tot ruzie te leiden zoals jij denkt. Je kunt ook gewoon zeggen dat jij een goed gevoel krijgt van een opgeruimd aanrecht (of huis) en als dat op enig moment niet zo is dat je daardoor wat geïrriteerd bent (als je weer te te somberen op de bank en hij vraagt ...)
Je kunt zoiets ook simpelweg constateren zonder dat het een dwangbevel is. Ook al omdat je zelf niet altijd een eenduidig gevoel hebt over deze dingen (Je ergert je aan het niet opgeruimde aanrecht, maar vindt ook dat je hierin wat relaxter moet worden). En de mate van irritatie hangt ws ook nog eens samen met je eigen stemming op een bepaald moment.
maandag 23 juli 2007 om 14:15
Mabel en Mamzelle, bedankt voor jullie reacties! Heb er wel wat aan. Heb meteen het boek besteld, haha
Nu is er dus weer zoiets, gister knallende ruzie gehad, ik ben de hele dag / avond van slag geweest (vriend moest werken) hij belde nog een paar keer op en dan begon ik alweer te huilen omdat ik me zo klote voelde. Hij ging na zn werk nog wat drinken met vrienden. Heeft ie vannacht (borrel op) met "vrienden" afgesproken dat WIJ daar vanavond komen eten. (ik zet vrienden tussen aanhalingstekens omdat we nog nooooit bij hun hebben gegeten, we kletsen alleen maar als we elkaar tegen komen in de kroeg, verder niet echt een vriendschap ofzo) Ik heb daar helemaal geen zin in!! 24 uur geleden stonden we nog naar elkaar te schreeuwen en elkaar verwijten te maken, en nu moet ik alweer doen alsof er niks aan de hand is? We hebben er nog niet eens fatsoenlijk over gepraat. Dit bedoel ik nou, ben ik nou weer te stresserig / moeilijk / zeurderig?? :?
Nu is er dus weer zoiets, gister knallende ruzie gehad, ik ben de hele dag / avond van slag geweest (vriend moest werken) hij belde nog een paar keer op en dan begon ik alweer te huilen omdat ik me zo klote voelde. Hij ging na zn werk nog wat drinken met vrienden. Heeft ie vannacht (borrel op) met "vrienden" afgesproken dat WIJ daar vanavond komen eten. (ik zet vrienden tussen aanhalingstekens omdat we nog nooooit bij hun hebben gegeten, we kletsen alleen maar als we elkaar tegen komen in de kroeg, verder niet echt een vriendschap ofzo) Ik heb daar helemaal geen zin in!! 24 uur geleden stonden we nog naar elkaar te schreeuwen en elkaar verwijten te maken, en nu moet ik alweer doen alsof er niks aan de hand is? We hebben er nog niet eens fatsoenlijk over gepraat. Dit bedoel ik nou, ben ik nou weer te stresserig / moeilijk / zeurderig?? :?
maandag 23 juli 2007 om 14:40
Nee, dit is een moment om je nieuwe houding eens in de praktijk te brengen. Zodra je hem ziet of hem weer spreekt, zeg je tegen hem dat je de afgelopen ruzie en daaruit voortvloeiende narigheid met hem wilt uitpraten. Dat het je erg dwars zit, maar dat het wel kan na de eetafspraak; en dat jullie gedurende de eetafspraak de geschillen even terzijde zetten, omdat jullie dat als volwassen mensen best kunnen.
Het uitpraten kun je dan meteen plannen voor b.v. morgenavond. Voordeel is dat je vanavond, min of meer noodgedwongen, normaal tegen elkaar doet en morgen tijdens het gesprek de ergste emoties alweer wat afgezwakt zijn en er ws wel een verstandig gesprek gevoerd kan worden.
Een van de zaken die je in dat gesprek naar voren kunt (moet) brengen is, dat het niet o.k. is dat hij afspraken maakt zonder met jou te overleggen.
Ik weet niet of je je nog herinnert wat de oorspronkelijke aanleiding was voor de ruzie (dat druppeltje dus), maar zo ja, breng dat dan ook ten berde.
Misschien helpt het ook te bedenken dat noch jij, noch hij de absolute waarheid en werkelijkheid bezitten. Soms zoek je gewoon een middenweg. Het kan je leven breder maken als je je in elkaar verdiept en je af en toe niet afvraagt of de ander zn manier van doen nou zò verkeerd is.
Ofwel, om maar even bij de kopjes te blijven, als je voor ogen houdt dat dit soort dingen niet de moeite waard zijn voor zo'n enorme ruzie, leer je misschien wel om je er niet druk om te maken en vraag je je over vijf jaar af waarom het ooit zo'n punt was.
maandag 23 juli 2007 om 14:56
dankjewel voor je reactie mabel. Ik geloof dat ik je raad maar op ga volgen. Zie het nog niet erg zitten want heb de tranen alweer in mn ogen staan, maar oke. En ik vind het nogal moeilijk om dan vrolijk te doen. Die mensen waar we heen gaan, zij is ook echt zo'n overdreven "ik ben aaaaaltijd vrolijk" type. Zo één waar je naar een paar uur koppijn van hebt (ik wel althans) ben zelf veel rustiger / ingetogener. Ik hou niet van mensen die heeeeeel hard lachen om dingen die helemaal niet grappig zijn...
Het komt nu echt op mij over alsof ik degene ben die ermee zit, die er last van heeft, hij gaat op stap, belde net vanaf het terras en spreekt af dat we vanavond naar vrienden gaan. Terwijl ik me echt nog verrot voel!! En niet eens om die kleine dingetjes, maar om die ruzie van gisteren. Dat geschreeuw, die verwijten, bah!! ;( hij heeft gemene dingen gezegd, waarvan ik wel weet dat hij ze niet meent, maar toch... het kwetste me wel. Hij heeft wel gezegd dat het hem speet en dat hij het absoluut niet meende, en dat geloof ik ook wel. Maar k*nkerh**r is niet echt een fijne om naar je hoofd geslingerd te krijgen.... ;( Ben zelf ook niet altijd even vriendelijk hoor, maar scheldwoorden in deze categorie gebruik ik niet! Aan de andere kant haal ik soms ook echt het bloed onder zn nagels vandaan met mn vreselijke gedrag.
Ik stop straks met werken en ga dan eerst naar de sportschool en daarna in de sauna, me even afreageren en mn hoofd legen. Wat kan een forum toch fijn zijn om je hart te luchten....
Het komt nu echt op mij over alsof ik degene ben die ermee zit, die er last van heeft, hij gaat op stap, belde net vanaf het terras en spreekt af dat we vanavond naar vrienden gaan. Terwijl ik me echt nog verrot voel!! En niet eens om die kleine dingetjes, maar om die ruzie van gisteren. Dat geschreeuw, die verwijten, bah!! ;( hij heeft gemene dingen gezegd, waarvan ik wel weet dat hij ze niet meent, maar toch... het kwetste me wel. Hij heeft wel gezegd dat het hem speet en dat hij het absoluut niet meende, en dat geloof ik ook wel. Maar k*nkerh**r is niet echt een fijne om naar je hoofd geslingerd te krijgen.... ;( Ben zelf ook niet altijd even vriendelijk hoor, maar scheldwoorden in deze categorie gebruik ik niet! Aan de andere kant haal ik soms ook echt het bloed onder zn nagels vandaan met mn vreselijke gedrag.
Ik stop straks met werken en ga dan eerst naar de sportschool en daarna in de sauna, me even afreageren en mn hoofd legen. Wat kan een forum toch fijn zijn om je hart te luchten....
maandag 23 juli 2007 om 15:40
Het is iets wat veel vrouwen hebben; er zit ze iets dwars maar als man vraagt of er iets is, is het antwoord "nee hoor, er is niets." Maar dan wel op zo'n toon uitgesproken (zuchtend..) dat het man heel duidelijk wordt dat er Wel Degelijks Iets Aan de Hand is. Waarom doen "wij" dat toch?! Wat moet zo'n vent daar nu mee?? En als dan uiteindelijk toch een keer de bom barst, is de mug een olifant geworden en de ruzie onproportioneel groot.
Ik (maar ook mijn man) hebben ook wel eens zoiets; je zit ergens mee, je ergert je aan iets (kleins) van de ander. Wij hebben afgesproken dat als de ander op zo'n moment vraagt, of er iets is, we het 1) Of direct zeggen, 2) Of onze ergernis "inslikken" en er ook nooit meer op terugkomen. Je kiest dan gewoon direct op het moment van de ergernis zelf, wat je doet. Een soort kiezen of delen dus. Maar het werkt bij ons wel heel goed. Nooit oude koeien in de sloot, geen "maar jij hebt toen en toen.."
Over dingen die je belangrijk vindt, moet je gewoon duidelijk communiceren. En TO, je maakt mij niet wijs, dat jij geen enkel idee hebt waarom je op het moment dat je vriend vraagt of er iets is, geen antwoord wilt (/kunt) geven. Je moet het antwoord op de vraag waarom je dingen niet makkelijk uitspreekt, heus wel kunnen vinden in jezelf.
Ik (maar ook mijn man) hebben ook wel eens zoiets; je zit ergens mee, je ergert je aan iets (kleins) van de ander. Wij hebben afgesproken dat als de ander op zo'n moment vraagt, of er iets is, we het 1) Of direct zeggen, 2) Of onze ergernis "inslikken" en er ook nooit meer op terugkomen. Je kiest dan gewoon direct op het moment van de ergernis zelf, wat je doet. Een soort kiezen of delen dus. Maar het werkt bij ons wel heel goed. Nooit oude koeien in de sloot, geen "maar jij hebt toen en toen.."
Over dingen die je belangrijk vindt, moet je gewoon duidelijk communiceren. En TO, je maakt mij niet wijs, dat jij geen enkel idee hebt waarom je op het moment dat je vriend vraagt of er iets is, geen antwoord wilt (/kunt) geven. Je moet het antwoord op de vraag waarom je dingen niet makkelijk uitspreekt, heus wel kunnen vinden in jezelf.
maandag 23 juli 2007 om 16:15
Ik herken veel in je verhaal. Zo was ik en ben nog soms zo.
Ik ben op een gegeven moment dingen die me dwars zaten gaan opschrijven. Zo, kon ik er goed over nadenken. Soms gooide ik het alsnog weg maar soms ook gaf ik het aan hem. Hieruit vloeide hele goeie gesprekken voort.
Nu heb ik deze behoefte zelden nog. of ik zeg het of niet. Afgelopen weekend had ik wel even een terug val. Ik voelde me zwaar beledigd en mijn vriend voelde dat wel aan en opende zelf het gesprek met "ik voel dat je iets dwars zit, heb ik iets verkeerds gezegd". Hartstikke lief natuurlijk en toen hebben we het uitgepraat. jammer alleen dat ik eerst had zitten mokken. Het blijft een aandachtspunt. Maar er is vooruitgang.:)
Ik ben op een gegeven moment dingen die me dwars zaten gaan opschrijven. Zo, kon ik er goed over nadenken. Soms gooide ik het alsnog weg maar soms ook gaf ik het aan hem. Hieruit vloeide hele goeie gesprekken voort.
Nu heb ik deze behoefte zelden nog. of ik zeg het of niet. Afgelopen weekend had ik wel even een terug val. Ik voelde me zwaar beledigd en mijn vriend voelde dat wel aan en opende zelf het gesprek met "ik voel dat je iets dwars zit, heb ik iets verkeerds gezegd". Hartstikke lief natuurlijk en toen hebben we het uitgepraat. jammer alleen dat ik eerst had zitten mokken. Het blijft een aandachtspunt. Maar er is vooruitgang.:)
maandag 23 juli 2007 om 23:55
Hi Sunshiney,
Ik herken ook wel het een en ander in jouw verhaal. Mijn vriend is ook degene die relaxed is, en ik ben dan vaak degene die zich druk kan maken om dingen.
Gelukkig hebben hij en ik geen ruzies, ik scheld ook nooit ofzo.
Maar wat ik wel herken is het volgende: ik zit ergens mee. Maar ik wil hem er dan niet mee lastigvallen want dan verpest ik het leuke weekend, of dan voel ik me een zeur. Dus krop ik het op. En bij mij komt het er dan op de volgende manier uiteindelijk toch uit: ik ben opeens in tranen. Volgens mij moet dat voor hem heel wonderlijk overkomen, maar goed. Dan vraagt hij wat er is en dan duurt het echt een paar minuten voordat ik de woorden over mijn lippen krijg, ik herken jouw blokkade dus wel, die is echt fysiek! Dan wordt de lucht geklaard maar ondertussen is hij dan ontdaan dat ik zo overstuur ben. We zijn overigens altijd lief tegen elkaar: ik breng het niet verwijtend ofzo. Maar achteraf schaam ik me toch wel dat ik zo overstuur was. Ik had het toch ook eerder op een normale manier kunnen zeggen?
Ik denk dat jij jezelf nu teveel verwijt.
Natuurlijk zijn ruzies en scheldpartijen niet leuk, maar dat is alleen de uitingsvorm, die mag (moet!) wel veranderen, Maar jouw wezen hoeft niet te veranderen! Jij kan en hoeft er niks aan te doen dat jij je wel ergert aan die koffiekopjes. De enige keuze is nu: hoe ga je ermee om. Ik denk dat dit een belangrijk verschil is. Anders leg je de lat ook veel te hoog: jij hoeft als persoon niet te veranderen, alleen de uitingsvorm (ruzies, schelden) zouden graag anders moeten.
Ik zou zeggen:
1) accepteer dat je je nou eenmaal veel sneller ergens druk om maakt dan hij (is bij ons ook het geval). Dat geeft niet, hij vindt JOU nou eenmaal leuk! Jij hebt nou eenmaal ook veel lieve en leuke kanten.
2) bedenk hoe je jouw uitingsvorm kunt veranderen. Vragen aan je vriend of hij toch wat beter op die kopjes wil letten? Of ze dan maar zelf altijd weghalen omdat hij nou eenmaal al andere dingen doet in huis? Niks doen is geen optie: dan barst toch wel een keer de bom. Opschrijven wat jou dwars zit en dat aan jouw vriend laten lezen? (Bijvoorbeeld als jij er even niet bij bent)
3) praat/mail er met jouw vriend over dat je graag wat aan die ruzies wilt doen. Vindt hij het echt vervelend als je er een keer over begint wat jou dwarszit en dan de goede sfeer verpest? Of vul jij dat voor hem in? Bij mij helpt het goed om te emailen (ookal denk ik dan dat hij denkt: oh nee he, daar komt weer zo'n zeur-email. Maar volgens mij valt dat eigenlijk wel mee)
4) wees blij en trots met elk klein stapje vooruit. En wanhoop niet meteen als het toch een keertje mis gaat. Jij bent ook maar een mens! Als je vriend maar merkt dat jij je best doet, dan is het halve werk al gedaan.
Heel veel succes!
Ik herken ook wel het een en ander in jouw verhaal. Mijn vriend is ook degene die relaxed is, en ik ben dan vaak degene die zich druk kan maken om dingen.
Gelukkig hebben hij en ik geen ruzies, ik scheld ook nooit ofzo.
Maar wat ik wel herken is het volgende: ik zit ergens mee. Maar ik wil hem er dan niet mee lastigvallen want dan verpest ik het leuke weekend, of dan voel ik me een zeur. Dus krop ik het op. En bij mij komt het er dan op de volgende manier uiteindelijk toch uit: ik ben opeens in tranen. Volgens mij moet dat voor hem heel wonderlijk overkomen, maar goed. Dan vraagt hij wat er is en dan duurt het echt een paar minuten voordat ik de woorden over mijn lippen krijg, ik herken jouw blokkade dus wel, die is echt fysiek! Dan wordt de lucht geklaard maar ondertussen is hij dan ontdaan dat ik zo overstuur ben. We zijn overigens altijd lief tegen elkaar: ik breng het niet verwijtend ofzo. Maar achteraf schaam ik me toch wel dat ik zo overstuur was. Ik had het toch ook eerder op een normale manier kunnen zeggen?
Ik denk dat jij jezelf nu teveel verwijt.
Natuurlijk zijn ruzies en scheldpartijen niet leuk, maar dat is alleen de uitingsvorm, die mag (moet!) wel veranderen, Maar jouw wezen hoeft niet te veranderen! Jij kan en hoeft er niks aan te doen dat jij je wel ergert aan die koffiekopjes. De enige keuze is nu: hoe ga je ermee om. Ik denk dat dit een belangrijk verschil is. Anders leg je de lat ook veel te hoog: jij hoeft als persoon niet te veranderen, alleen de uitingsvorm (ruzies, schelden) zouden graag anders moeten.
Ik zou zeggen:
1) accepteer dat je je nou eenmaal veel sneller ergens druk om maakt dan hij (is bij ons ook het geval). Dat geeft niet, hij vindt JOU nou eenmaal leuk! Jij hebt nou eenmaal ook veel lieve en leuke kanten.
2) bedenk hoe je jouw uitingsvorm kunt veranderen. Vragen aan je vriend of hij toch wat beter op die kopjes wil letten? Of ze dan maar zelf altijd weghalen omdat hij nou eenmaal al andere dingen doet in huis? Niks doen is geen optie: dan barst toch wel een keer de bom. Opschrijven wat jou dwars zit en dat aan jouw vriend laten lezen? (Bijvoorbeeld als jij er even niet bij bent)
3) praat/mail er met jouw vriend over dat je graag wat aan die ruzies wilt doen. Vindt hij het echt vervelend als je er een keer over begint wat jou dwarszit en dan de goede sfeer verpest? Of vul jij dat voor hem in? Bij mij helpt het goed om te emailen (ookal denk ik dan dat hij denkt: oh nee he, daar komt weer zo'n zeur-email. Maar volgens mij valt dat eigenlijk wel mee)
4) wees blij en trots met elk klein stapje vooruit. En wanhoop niet meteen als het toch een keertje mis gaat. Jij bent ook maar een mens! Als je vriend maar merkt dat jij je best doet, dan is het halve werk al gedaan.
Heel veel succes!
