Relaties
alle pijlers
help zoon wil naar oostblokland, graag mening
maandag 22 oktober 2007 om 11:57
Wat vinden jullie hiervan:
Mijn zoon, 23 jaar oud en woont nog bij mij, wil plotsklaps in een oostblokland gaan wonen. Hij denkt daar een bedrijf te beginnen, omdat de regels daar simpel zijn, je kan wit werken, kost 10% belasting, of zwart, kost niks. Aleen paspoort uit dat land nodig en boven de 18 zijn.
Zoon is 3 x anderhalve week vioor een baan in dat land geweest en heeft door dat werk een meisje ontmoet. Dat meisje kent hij dus ongeveer anderhalve maand, waarvan hij ook nog drie weken in Nederland is geweest. Hij heeft intussen zijn eigen vriendin, waar hij een jaar mee omgaat (lees half inwoont) vertelt dat hij in die paar weken, dat hij weg is geweest een leuker meije heeft gevonden, ze is dus bedankt.
Het oostblok meisje heeft zelf een computer reparatie bedrijf in dat land. Een bedrijfje daar is erg simpel, niet te vergelijken met nederlandse wetten, regels en vergunningen. Haar vader is hoofd politie. Een politie die corrupt is, volgens zoon, dus vaak geld geven garandeerd elke medewerking. De vader denkt zelfs mee wat mijn zoon daar kan gaan doen als bedrijf.
Ikzelf heb het meisje nog nooit gezien. Zoon zit op msn met haar en haar vader, maar contact met zijn moeder (vader is overleden) is blijkbaar onbelangrijk.
Mijn zoon schijnt zich niet te realiseren dat hij alle zekerheden opgeeft als hij daadwerkelijk daar gaat wonen. Hij is van plan om dat binnen een maand te gaan doe.
Ik vind het waanzin, omdat hij ten eerste het meisje amper kent, spreekt de taal niet, verbrand al zijn schepen achter zich zoals uitkeringen, pensioen, zorgverzekeringen etc.
Ik maak me dus echt zorgen, maar hij is volwassen en doet gewoon wat hij wil.
Buiten dat ik me dus grote zorgen maak dat mijn zoon iets heel doms gaat doen (enigste kind van mij), ben ik ook erg bedroefd dat ik zelf dus mijn zoon niet meer zie en geen kleinkinderen of zo meer zal krijgen. Ik had me wel verheugd op zoiets, oma zijn is toch een fase wat in je leven hoort, als je kinderen hebt.
Mijn zoon, 23 jaar oud en woont nog bij mij, wil plotsklaps in een oostblokland gaan wonen. Hij denkt daar een bedrijf te beginnen, omdat de regels daar simpel zijn, je kan wit werken, kost 10% belasting, of zwart, kost niks. Aleen paspoort uit dat land nodig en boven de 18 zijn.
Zoon is 3 x anderhalve week vioor een baan in dat land geweest en heeft door dat werk een meisje ontmoet. Dat meisje kent hij dus ongeveer anderhalve maand, waarvan hij ook nog drie weken in Nederland is geweest. Hij heeft intussen zijn eigen vriendin, waar hij een jaar mee omgaat (lees half inwoont) vertelt dat hij in die paar weken, dat hij weg is geweest een leuker meije heeft gevonden, ze is dus bedankt.
Het oostblok meisje heeft zelf een computer reparatie bedrijf in dat land. Een bedrijfje daar is erg simpel, niet te vergelijken met nederlandse wetten, regels en vergunningen. Haar vader is hoofd politie. Een politie die corrupt is, volgens zoon, dus vaak geld geven garandeerd elke medewerking. De vader denkt zelfs mee wat mijn zoon daar kan gaan doen als bedrijf.
Ikzelf heb het meisje nog nooit gezien. Zoon zit op msn met haar en haar vader, maar contact met zijn moeder (vader is overleden) is blijkbaar onbelangrijk.
Mijn zoon schijnt zich niet te realiseren dat hij alle zekerheden opgeeft als hij daadwerkelijk daar gaat wonen. Hij is van plan om dat binnen een maand te gaan doe.
Ik vind het waanzin, omdat hij ten eerste het meisje amper kent, spreekt de taal niet, verbrand al zijn schepen achter zich zoals uitkeringen, pensioen, zorgverzekeringen etc.
Ik maak me dus echt zorgen, maar hij is volwassen en doet gewoon wat hij wil.
Buiten dat ik me dus grote zorgen maak dat mijn zoon iets heel doms gaat doen (enigste kind van mij), ben ik ook erg bedroefd dat ik zelf dus mijn zoon niet meer zie en geen kleinkinderen of zo meer zal krijgen. Ik had me wel verheugd op zoiets, oma zijn is toch een fase wat in je leven hoort, als je kinderen hebt.
vrijdag 9 november 2007 om 15:12
Die regio-subsidies klinken wel heel spannend als je 't zo vertelt. Een aantal regio's in Spanje ontvangt ze ook, net als Flevoland trouwens
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Ik denk dat je beter met hem mee kan denken over hoe hij dit het intelligentst aan kan pakken, zonder zich afhankelijk te maken van anderen, dan hem af te remmen.
Hij wil gaan, hij is 23 dus je houdt 'm echt niet tegen. Je kan dan beter helpen dat 't zo goed mogelijk gaat en hij zo goed mogelijk voorbereid gaat.
Je hebt 'm jarenlang opgevoed, dat heb je zelf gedaan, ik neem aan dat 't gelukt is
dus hij zal echt niet in zeven sloten tegelijk lopen.
vrijdag 9 november 2007 om 15:31
Grappig. Als zij halsoverkop naar Nederland zou willen om met jouw zoon te gaan samenwonen zou je dat wel opvatten als 'echt heel verliefd'? Of als 'golddigger'? De meeste mensen met een partner van buiten de EU krijgen namelijk vaak te horen dat 't hem of haar wel om 't paspoort zal gaan.
Dat is bij haar dus in elk geval niet zo.
nu ik verder lees komt je zoon idd niet echt als stabiel over, maar je kan 'm nog steeds helpen eea zo goed mogelijk te regelen en verstandig mogelijk uit te denken. Nederlanderschap niet opgeven natuurlijk!
vrijdag 9 november 2007 om 15:43
Denk dat als je er tegen in gaat hij zich juist steeds harder wil bewijzen. Neem hem serieus praat en denk met hem mee en gooi er tussen door dan bijv iets door van wel ff kijken hoe dat en dat op te lossen is, waardoor hij gaat zien dat het niet zo makkelijk is nu is hij alleen maar bezig jou te overtuigen ipv van naar de haalbaarheid van zijn ideeen te kijken maar opper het niet op een negatieve manier.
