Relaties
alle pijlers
Het leven met een workaholische partner
vrijdag 21 september 2007 om 19:32
Hoi hoi,
Soms denk ik gewoon werk je nou om te leven of leef je om te werken....Het maakt me behoorlijk in de war.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van mekaar. Hardstikke mooi, wat is het probleem zou je zeggen...... Mijn vriend werkt al heel lang te veel. Hij heeft een hoge functie met veel verantwoordelijkheid en wil de carriereladder alleen nog maar verder bestijgen. Hij werkt elf uur per dag en als hij thuis komt gaat hij vrolijk verder. Inderdaad vrolijk. In het weekend zit hij ook achter zijn pc te werken. Dan bellen zijn medewerkers hem, dan weer andere werkgerelateerde mensen. Hij heeft plezier in zijn baan en werkt daarom niets liever. Alleen ik zit daar wel mee. We doen eigenlijk weinig samen. Als we samen zijn is het allemaal heel zoetsappig maar echt iets ondernemen lukt niet omdat hij moe is en gewoon verder moet met werk.
Wat ik dus echt kwijt wil is dat ik er genoeg van heb. Op deze manier leven bevalt me totaal niet! Werken, werken en nog eens werken lijkt zo belangrijk. Maar gaan relaties er daardoor niet onder door? Wat moet ik doen? Begrijp me niet verkeerd ik ben absoluut helemaal gek op mn vriend. We gaan zelfs trouwen, maar de lifestyle bevalt me niet. Ik heb het er met hem over gehad maar echt verandering kan er niet komen op dit moment.
Zijn er meer mensen zoals ik die het gevoel hebben dat ze eigenlijk eenzaam zijn in hun relatie door het werkgedrag van hun partner? Alvast bedankt voor de reacties.
Groetjes, Rosanne
Soms denk ik gewoon werk je nou om te leven of leef je om te werken....Het maakt me behoorlijk in de war.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van mekaar. Hardstikke mooi, wat is het probleem zou je zeggen...... Mijn vriend werkt al heel lang te veel. Hij heeft een hoge functie met veel verantwoordelijkheid en wil de carriereladder alleen nog maar verder bestijgen. Hij werkt elf uur per dag en als hij thuis komt gaat hij vrolijk verder. Inderdaad vrolijk. In het weekend zit hij ook achter zijn pc te werken. Dan bellen zijn medewerkers hem, dan weer andere werkgerelateerde mensen. Hij heeft plezier in zijn baan en werkt daarom niets liever. Alleen ik zit daar wel mee. We doen eigenlijk weinig samen. Als we samen zijn is het allemaal heel zoetsappig maar echt iets ondernemen lukt niet omdat hij moe is en gewoon verder moet met werk.
Wat ik dus echt kwijt wil is dat ik er genoeg van heb. Op deze manier leven bevalt me totaal niet! Werken, werken en nog eens werken lijkt zo belangrijk. Maar gaan relaties er daardoor niet onder door? Wat moet ik doen? Begrijp me niet verkeerd ik ben absoluut helemaal gek op mn vriend. We gaan zelfs trouwen, maar de lifestyle bevalt me niet. Ik heb het er met hem over gehad maar echt verandering kan er niet komen op dit moment.
Zijn er meer mensen zoals ik die het gevoel hebben dat ze eigenlijk eenzaam zijn in hun relatie door het werkgedrag van hun partner? Alvast bedankt voor de reacties.
Groetjes, Rosanne
vrijdag 21 september 2007 om 19:40
Rosanne,
Je schrijft dat je het er met hem over gehad hebt, maar niet hoe hij daar dan op reageert. Hoe ziet hij de relatie en de verhouding werk/privé voor zich? Waarom is er geen verandering mogelijk? Omdat hij geen verandering wil, zijn baan dit niet toelaat?
En: Is deze situatie al zo sinds jullie elkaar kennen of is het tijdens jullie relatie veranderd (bijvoorbeeld doordat hij meer verantwoordelijkheid kreeg en zeg maar min of meer vanzelf meer ging werken)?
Je schrijft dat je het er met hem over gehad hebt, maar niet hoe hij daar dan op reageert. Hoe ziet hij de relatie en de verhouding werk/privé voor zich? Waarom is er geen verandering mogelijk? Omdat hij geen verandering wil, zijn baan dit niet toelaat?
En: Is deze situatie al zo sinds jullie elkaar kennen of is het tijdens jullie relatie veranderd (bijvoorbeeld doordat hij meer verantwoordelijkheid kreeg en zeg maar min of meer vanzelf meer ging werken)?
vrijdag 21 september 2007 om 20:00
ik heb dit gehad in een vorige relatie en ik ben er aan onderdoor gegaan. voelde me emotioneel verwaarloosd en een handige accesoire op feestjes. heb het wel 5 jaar bij hem volgehouden, maar toen hij voor zijn werk naar amsterdam wilde verhuizen vanuit limburg wist ik dat het niet zou werken. ik geniet van het leven en wil dat gevoel delen...en liefst niet tussen de telefoontjes en de pctjes in...
je moet zelf even uitmaken in hoeverre het je dwarszit en of je er mee door kan gaan.
ook hier de vraag, hoe reageerde je vriend toen jullie het erover hadden? misschien heeft hij helemaal niet door hoeveel tijd hij in zijn werk steekt, of beter gezegd, hoe weinig tijd hij in de relatie investeert.
succes
x
je moet zelf even uitmaken in hoeverre het je dwarszit en of je er mee door kan gaan.
ook hier de vraag, hoe reageerde je vriend toen jullie het erover hadden? misschien heeft hij helemaal niet door hoeveel tijd hij in zijn werk steekt, of beter gezegd, hoe weinig tijd hij in de relatie investeert.
succes
x
vrijdag 21 september 2007 om 22:09
Of relaties eraan onderdoor gaan? Dat ligt aan wat de partner acceptabel vindt en hoe hij/zij daarmee om kan gaan. Dus de ene relatie wel en de andere niet. Uit je bericht begrijp ik dat je hebt aangegeven dat je zijn vele werken niet prettig vindt en dat hij niet wil minderen. Je schrijft ook dat hij duidelijk veel plezie heeft in zijn werk en niet anders zou willen. Persoonlijk zou ik dan mijn partner dan niet willen veranderen, en hem niet willen vragen of dwingen iets op te geven wat hij leuk vindt. Aan de andere kant moet jij ook serieus genomen worden. Is het een idee om afspraken te maken? Bijvoorbeeld: op zaterdavond werkt hij vast niet. Kunnen jullie samen dan iets leuks doen? Zo zijn er vast nog wel (een paar...) dagdelen waarop hij tijd vrij heeft. Het zal er wel op neerkomen dat jij je overige vrije tijd zonder hem invult, en vriendschappen etc ook onderhoudt zonder hem. Vind je dat acceptabel? Zo niet, dan zou ik in jouw geval mijn conclusies trekken.
Sterkte!
vrijdag 21 september 2007 om 23:20
Heb je er met je vriend over gesproken, weet je bv of hij dit ook in jullie latere toekomst zo ziet?
Don't get me wrong, maar aan je schrijfstijl te zien zijn jullie nog redelijk jong. Mocht je echt iets willen bereiken, is waarschijnlijk nú je tijd. (of dan die van je partner). In sommige beroepsgroepen kan het dan wel zo zijn dat als je eenmaal jezelf in the picture gezet hebt, het iets rustiger gaat worden.
Verder vwb je vraag: ik werk als zelfstandige en mijn partner slaapt zelfs 3-4 nachten per week bij zijn werk, omdat zijn werkdagen nooit minder dan 12 uur zijn en dan met reistijd niet vol te houden is. Ik vrees dat voor ons beiden geldt dat wij niet veel anders zouden kunnen en daarbij ook floreren met de zegen van een begripvolle partner. Maar eea is natuurlijk erg subjectief.
Don't get me wrong, maar aan je schrijfstijl te zien zijn jullie nog redelijk jong. Mocht je echt iets willen bereiken, is waarschijnlijk nú je tijd. (of dan die van je partner). In sommige beroepsgroepen kan het dan wel zo zijn dat als je eenmaal jezelf in the picture gezet hebt, het iets rustiger gaat worden.
Verder vwb je vraag: ik werk als zelfstandige en mijn partner slaapt zelfs 3-4 nachten per week bij zijn werk, omdat zijn werkdagen nooit minder dan 12 uur zijn en dan met reistijd niet vol te houden is. Ik vrees dat voor ons beiden geldt dat wij niet veel anders zouden kunnen en daarbij ook floreren met de zegen van een begripvolle partner. Maar eea is natuurlijk erg subjectief.
Computer says nooooo
zaterdag 22 september 2007 om 16:29
Hoi, ik ken het dilemma. Mijn (ex)partner maakte ook "carriere" en zijn priveleven bestond voor 99% uit zakelijke beslommeringen. Regelmatig zat hij in het buitenland. Ons werkritme kwam totaal niet overeen (ondanks dat ik zelf ook een hoge functie had met veel verantwoordelijkheden). Kortom ... als ik eens een keer thuis was (en dat was niet vaak), was hij er niet ...Begrijp me niet verkeerd.. carriere vind ik belangrijk, maar nu (ben 35) niet meer het allerbelangrijkste.
We hadden een heel mooi huis, maar "genoten" er niet van. We hadden het altijd leuk samen (ook echt goeie sex) maar "genoten niet meer samen". Op een gegeven moment woonden we "alleen nog maar onder hetzelfde dak". Als hij en ik eens samen vrij waren, waren we te moe om samen nog iets leuks te ondernemen. Ik was op mijn werk een leukere actievere ondernemende dame als thuis. Hij waarschijnlijk een idem dito man op zijn werk. Ook de sex werd steeds minder tussen ons, terwijl we vroeger bij wijze van spreke op de trap al bleven steken :-)) We zijn uit elkaar gegroeid ... heel simpel ... zonder ruzies etc... maar je gaat allebei zo op in je werk ... en dan is het zo makkelijk om iemand tegen te komen op je werk die net zo leeft voor dat vak als waar jij voor leeft ... en dan is die "ander" thuis waar je ooit voor ging ... naar de achtergrond geschoven ... alsof die "ander" uit een totaal andere wereld komt ... Op een gegeven moment hebben we er samen een punt achter gezet. (we hebben beiden een misstap begaan maar dat was niet de uiteindelijke oorzaak voor de defintieve breuk). Enfin ... no hard feelings naar elkaar toe. Maar toch jammer dat hij niet wilde inzien... dat er naast werk en carriere ook "andere" simpele dingen heel belangrijk kunnen en in mijn ogen moeten zijn.
We hadden een heel mooi huis, maar "genoten" er niet van. We hadden het altijd leuk samen (ook echt goeie sex) maar "genoten niet meer samen". Op een gegeven moment woonden we "alleen nog maar onder hetzelfde dak". Als hij en ik eens samen vrij waren, waren we te moe om samen nog iets leuks te ondernemen. Ik was op mijn werk een leukere actievere ondernemende dame als thuis. Hij waarschijnlijk een idem dito man op zijn werk. Ook de sex werd steeds minder tussen ons, terwijl we vroeger bij wijze van spreke op de trap al bleven steken :-)) We zijn uit elkaar gegroeid ... heel simpel ... zonder ruzies etc... maar je gaat allebei zo op in je werk ... en dan is het zo makkelijk om iemand tegen te komen op je werk die net zo leeft voor dat vak als waar jij voor leeft ... en dan is die "ander" thuis waar je ooit voor ging ... naar de achtergrond geschoven ... alsof die "ander" uit een totaal andere wereld komt ... Op een gegeven moment hebben we er samen een punt achter gezet. (we hebben beiden een misstap begaan maar dat was niet de uiteindelijke oorzaak voor de defintieve breuk). Enfin ... no hard feelings naar elkaar toe. Maar toch jammer dat hij niet wilde inzien... dat er naast werk en carriere ook "andere" simpele dingen heel belangrijk kunnen en in mijn ogen moeten zijn.
zaterdag 22 september 2007 om 19:41
In wezen is een work-a-holic, de naam zegt het natuurlijk al, ook verslaafd. Het is moeilijk om naast/met een work-a-holic te leven.
Ook ik heb het meegemaakt. Mijn ex was muzikant, en echt bijna elke avond weg. 's Ochtends lag ie in bed tot een uurtje of 12. 's Middags dingen uitzoeken of voorbereiden, liedjes uitzoeken of iets repeteren, en 's avonds een optreden. Door het hele land, de ene keer in Goes, de andere keer in Veendam. Hij kwam thuis rond een uur of 3. Soms nog later. En dan ging alles weer van voren af aan.
Ik ben trouwens ook muzikant, maar leefde niet zo voor de muziek als hij dat deed. Ik denk dat het je vooral op gaat breken als je een gezin krijgt, het hebben van kinderen combineert zich hier nl niet mee.
Ook ik heb het meegemaakt. Mijn ex was muzikant, en echt bijna elke avond weg. 's Ochtends lag ie in bed tot een uurtje of 12. 's Middags dingen uitzoeken of voorbereiden, liedjes uitzoeken of iets repeteren, en 's avonds een optreden. Door het hele land, de ene keer in Goes, de andere keer in Veendam. Hij kwam thuis rond een uur of 3. Soms nog later. En dan ging alles weer van voren af aan.
Ik ben trouwens ook muzikant, maar leefde niet zo voor de muziek als hij dat deed. Ik denk dat het je vooral op gaat breken als je een gezin krijgt, het hebben van kinderen combineert zich hier nl niet mee.
zondag 23 september 2007 om 11:30
Of jullie trekken agenda's om tijd vrij te maken voor elkaar en er dan ook echt te zijn voor elkaar. Of jullie laten het zo zoals het is en dan moet jij goed achter je oren krabben of het wel handig is om te trouwen. Is het iets wat tijdelijk is? Want ergens bereikt hij toch de top (van zijn kunnen of in de functie waarin hij zit?) Worden die uren dan niet wat normaler of blijven die zo hoog? Het is natuurlijk harstikke fijn als hij plezier heeft in zijn werk en het hem uitdaagd. Maar wat wil hij met jou? En jullie relatie? Want ook hierin moet je investeren. Of je moet het niet willen en je werk belangrijker vinden. Ben benieuwd wat zijn gedachtengang in deze is.
dinsdag 25 september 2007 om 15:49
Bedankt voor jullie waardevolle tips. Het is niet mijn bedoeling tussen mn vriend en zijn werk te staan. Alleen moet er gewoon een balans gevonden worden. Ik heb begrepen dat ik ook niet de enige ben die in zo'n relatie staat waarin een van de twee teveel met werk bezig is. Vanaf het begin is mijn vriend al een carrieretijger. Toen ik we na een aantal maanden gingen samenwonen, doorgaans best snel, heeft hij meteen al promotie gekregen. En zo gaat het eigenlijk bergopwaarts. Hij wil het zelf en geeft aan dat zijn relatie het belangrijkste is maar zijn werk mag ik niet van hem afpakken. Ik gun het hem van harte. Ik ben er achter gekomen dat het ook een beetje door mijn ietwat afhankelijke instelling kom. Ik laat mijn tijdsindeling teveel afhangen van mijn vriend. Misschien moet ik gewoon meer een eigen leven leiden. Een dag in de week moet gewoon vastgeprikt worden met de agenda's erbij. Het klinkt wel heel zakelijk maar het geeft mij meer voldoening en hem uiteinelijk ook.
Maar is 'workaholisme' ook niet echt iets van deze tijd? Carriere en status schijnt zo belangrijk te worden. Aanzien, waardering, geld. Is dit nou echt wat deze mensen de meeste voldoening geeft? Ik kan het me niet voostellen. Sociale contacten, relaties en alle activiteiten erom heen maakt een mens toch veel gelukkiger.
Maar is 'workaholisme' ook niet echt iets van deze tijd? Carriere en status schijnt zo belangrijk te worden. Aanzien, waardering, geld. Is dit nou echt wat deze mensen de meeste voldoening geeft? Ik kan het me niet voostellen. Sociale contacten, relaties en alle activiteiten erom heen maakt een mens toch veel gelukkiger.
dinsdag 25 september 2007 om 16:41
hi,
zo bloed een relatie toch ook dood, ik heb dit ook gehad maar niet met een werker, maar met iemand die zijn foute vriend heeeel belangerijk vond, en coffeeshops/gokhallen. Waardoor we ook enorm weinig samen deden veel ruzie etc...een relatie gaat hierdoor echt dood, maak tijd voor elkaar en onderneem dingen, anders weet ik niet deze relatie lang stand houd
Ontvlucht jouw vriend iets? misschien dat het een soort van vluchtegdrag is, praat er over met hem,
groetjesss
zo bloed een relatie toch ook dood, ik heb dit ook gehad maar niet met een werker, maar met iemand die zijn foute vriend heeeel belangerijk vond, en coffeeshops/gokhallen. Waardoor we ook enorm weinig samen deden veel ruzie etc...een relatie gaat hierdoor echt dood, maak tijd voor elkaar en onderneem dingen, anders weet ik niet deze relatie lang stand houd
Ontvlucht jouw vriend iets? misschien dat het een soort van vluchtegdrag is, praat er over met hem,groetjesss
dinsdag 25 september 2007 om 16:45
Ook zijn we doordat, we weinig samen deden uit elkaar gegroeid en is het gevoel in de loop der tijd verdwenen.........hij vond hele andere dingen heel erg belangerijk, dingen die je toekomst om zeep helpen...dat wil niet zeggen dat werken je toekomst om zeep helpt natuurlijk, maar als het TE word kan dat het wel zijn! met het oog op een partner die er problemen mee krijgt........maar op den duur lijkt me het dat hij het ook gaat merken...
X
X
dinsdag 25 september 2007 om 16:52
Het kan best zijn dat hij iets ontvlucht. Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik dacht altijd dat hij zich misschien steeds wil bewijzen voor iets. Maar wat het is ben ik nog niet achter gekomen. Ik heb het hem welles heel direct gevraagd maar toen ontkende hij dat. Hij is sowieso best een gesloten type en zijn ware gevoelens kan ik niet zomaar achterhalen. Dat is het moeilijke ervan.
dinsdag 25 september 2007 om 16:59
Maar ik probeer er toch aan te wennen, hoe moeilijk het ook is. We houden gewoon heel veel van elkaar. Hij houdt ook nog eens van zijn werk. Da's beter dan dat hij verslaafd zou zijn aan verdovende middelen. Zolang hij maar niet liegt en bedriegt kan ik het verdragen. En liefde en geduld is natuurlijk het sleutelwoord.
Misslady, was jouw ex-vriend al van begin af aan zo 'close' met die vriend van hem. Dus toen je hem had leren kennen of werd dat later erger? Heb je hem ermee geconfronteerd.
X
Misslady, was jouw ex-vriend al van begin af aan zo 'close' met die vriend van hem. Dus toen je hem had leren kennen of werd dat later erger? Heb je hem ermee geconfronteerd.
X
dinsdag 25 september 2007 om 18:12
Carriere en status zijn naar mijn idee zo belangrijk als je ze zelf maakt.. En dat betekent niet dat jij je automatisch maar moet aanpassen aan de carriere van je man, er maar aan wennen. Het lijkt me toch echt dat je hier samen meer evenwicht in moet vinden..
En ook, er is een verschil tussen praten en iemand confronteren natuurlijk.. Hoe reageert hij bijvoorbeeld als je zegt dat je wel graag iets meer tijd samen zou willen om dingen te ondernemen? Ik krijg namelijk de indruk dat hij dat minder belangrijk vindt dan jij.. En hoeveel tijd brengen jullie nu in de praktijk samen door? Is ie echt altijd maar weg of maak jij dat ervan omdat je zelf weinig om handen hebt en het daarom zo lijkt?
En ook, er is een verschil tussen praten en iemand confronteren natuurlijk.. Hoe reageert hij bijvoorbeeld als je zegt dat je wel graag iets meer tijd samen zou willen om dingen te ondernemen? Ik krijg namelijk de indruk dat hij dat minder belangrijk vindt dan jij.. En hoeveel tijd brengen jullie nu in de praktijk samen door? Is ie echt altijd maar weg of maak jij dat ervan omdat je zelf weinig om handen hebt en het daarom zo lijkt?
dinsdag 25 september 2007 om 19:20
hi rosanne,
Hij was daarvoor ook best close met die vriend, maar toen die vriend ook ging samen wonen werd het minder...........toen het met die vriend zn relatie over ging door drugsgebruik ging hij ook beetje zitten stoken lijkt wel bij ons. Door op het balkon joints te roken terwijl die vriend weet hoe ik erover denk en anti drugs ben, mijn ex zei er ook helemaal niks over, deed geregeld vrolijk mee.......ze gingen ook geregeld samen gokken( of hij alleen), ik betaalde de helft van t huurgeld en die verdweeen in 1 avond in zo'n gokkast wij ondernamen dus steeds minder..........
Ben nu dus weer helemaal happy zonder hem!
Xxx
Hij was daarvoor ook best close met die vriend, maar toen die vriend ook ging samen wonen werd het minder...........toen het met die vriend zn relatie over ging door drugsgebruik ging hij ook beetje zitten stoken lijkt wel bij ons. Door op het balkon joints te roken terwijl die vriend weet hoe ik erover denk en anti drugs ben, mijn ex zei er ook helemaal niks over, deed geregeld vrolijk mee.......ze gingen ook geregeld samen gokken( of hij alleen), ik betaalde de helft van t huurgeld en die verdweeen in 1 avond in zo'n gokkast wij ondernamen dus steeds minder..........
Ben nu dus weer helemaal happy zonder hem!
Xxx
dinsdag 25 september 2007 om 19:37
wat me vaak op valt in dergelijke topics is een gebrek aan nuance en het besef dat eea (om het gemakkelijker te maken) ook enorm subjectief is.
Mensen verschillen nu eenmaal, niemand is precies hetzelfde. Niet iedereen streeft 'tegenwoordig' een enorme carriere na. Ook niet alle mannen die ik ken. Maar jouw vriend blijkbaar nu eenmaal wel. Dat hoeft nog niet eens te betekenen dat hij zijn carriére zoveel belangrijker vind, of op de eerste plaats heeft (boven/voor jou).
Volgens TO 'moet er een balans gevonden worden'... misschien is de balans echter voor de vriend van TO volkomen in orde?
Want dan heb je ws wel een probleempje.
En wat ik me verder af vraag: TO zou graag zien dat er iets minder aandacht r. werk gaat, maar KAN dat überhaupt, zonder de carriere op het spel te zetten? Nog steeds is het helaas zo in bepaalde beroepen dat er nu eenmaal een monsterlijk lange werkweek bij hoort.
Misschien is het idee om ook bijv. eens te kijken of de tijd die je samen doorbrengt, ook 'quality-time' is. Dat kan ook al een hoop schelen. Wij hebben hier bijvoorbeeld eens in de zoveel tijd (vaak na of voorafgaande aan een drukke periode met bv veel overwerk) een dikke rode streep door de agenda voor een weekeinde oid. Dat is dan echt 'ons-tijd' en daar wijkt (bijna) alles voor, dan.
Een heel verhaal, maar misschien heb je er iets aan. In dit geval dus vanuit het oogpunt van een , volgens sommigen, workaholic.
Ik werk niet zoveel vanuit een diepere psychologische achtergrond, evenals mijn partner. Wij vinden ons werk nu eenmaal erg leuk en de inhoud daarvan is gewoonweg niet anders.
Mensen verschillen nu eenmaal, niemand is precies hetzelfde. Niet iedereen streeft 'tegenwoordig' een enorme carriere na. Ook niet alle mannen die ik ken. Maar jouw vriend blijkbaar nu eenmaal wel. Dat hoeft nog niet eens te betekenen dat hij zijn carriére zoveel belangrijker vind, of op de eerste plaats heeft (boven/voor jou).
Volgens TO 'moet er een balans gevonden worden'... misschien is de balans echter voor de vriend van TO volkomen in orde?
Want dan heb je ws wel een probleempje.
En wat ik me verder af vraag: TO zou graag zien dat er iets minder aandacht r. werk gaat, maar KAN dat überhaupt, zonder de carriere op het spel te zetten? Nog steeds is het helaas zo in bepaalde beroepen dat er nu eenmaal een monsterlijk lange werkweek bij hoort.
Misschien is het idee om ook bijv. eens te kijken of de tijd die je samen doorbrengt, ook 'quality-time' is. Dat kan ook al een hoop schelen. Wij hebben hier bijvoorbeeld eens in de zoveel tijd (vaak na of voorafgaande aan een drukke periode met bv veel overwerk) een dikke rode streep door de agenda voor een weekeinde oid. Dat is dan echt 'ons-tijd' en daar wijkt (bijna) alles voor, dan.
Een heel verhaal, maar misschien heb je er iets aan. In dit geval dus vanuit het oogpunt van een , volgens sommigen, workaholic.
Ik werk niet zoveel vanuit een diepere psychologische achtergrond, evenals mijn partner. Wij vinden ons werk nu eenmaal erg leuk en de inhoud daarvan is gewoonweg niet anders.
Computer says nooooo
dinsdag 25 september 2007 om 20:25
Lieve Rosanne, zelf ben ik net gestopt met een relatie waarvan ons enige probleem was dat hij zoveel werkte. Maar dat was wel een groot probleem! Ook ik heb met hem gepraat en gevraagd of hij voor mij wilde minderen hierin. Pas geleden ben ik er achter gekomen dat dit gewoonweg niet gaat veranderen! Workahoic = workaholic. Zolang jouw vriend niet inziet dat er meer in het leven is dan werken, zal hij zijn instelling niet veranderen. Ik maak uit jouw verhaal op dat jij liever wel iets maakt van je leven en geniet van de vrije uren die je hebt. En dat zal altijd blijven botsen!
Maak voor jezelf goed duidelijk of je met de situatie waar je in zit kunt leven ja of nee: kies je voor hem en zijn werk of voor jezelf en je leven (met of zonder hem erin)?!?!? Denk er goed over na, je komt vanzelf wel tot de juiste beslissing, alles op zijn tijd!!!
Veel succes en sterkte, ik hoop dat je wat aan de reacties van iedereen hebt!!
Maak voor jezelf goed duidelijk of je met de situatie waar je in zit kunt leven ja of nee: kies je voor hem en zijn werk of voor jezelf en je leven (met of zonder hem erin)?!?!? Denk er goed over na, je komt vanzelf wel tot de juiste beslissing, alles op zijn tijd!!!
Veel succes en sterkte, ik hoop dat je wat aan de reacties van iedereen hebt!!
Het komt wel goed!
