Het overkomt ook mannen

Wat wil je vrouw?

Wil zij vergeven en vergeten en dan gewoon doorgaan?



Denk niet dat dat een optie is

Praten lijkt me in eerste instantie handig



Weet van lang geleden dat dit niet iets is waar je je heel makkelijk overheen kan gaan zetten.



Succes!

Helaas Barend, de vragen waarop jij antwoorden wilt hebben, zijn niet te geven.

Jij mist nu een aantal dingen in je relatie, maar bijv. de knuffel op de bank kun je haar toch gewoon geven?

In een van de alineas spreek je over haar als de grote afvallige. In een andere alinea zeg je, dat je wilt knokken voor je relatie.

Zij is degene die vreemd gegaan is, de absolute foute in jouw ogen, maar je zult haar toch door andere ogen weer moeten gaan bekijken, wil je je relatie nog een kans van slagen geven.

Waar je overigens niets over schrijft is hoe jouw vrouw deze bekentenis gemaakt heeft en of zij er net zo mee zit als jij.



Maar wanneer het zo moeilijk voor je is om nu met haar samen in een huis te zitten, zoals ik lees lijkt het op een kwelling, dan is het misschien beter om even wat afstand te nemen en te gaan logeren ergens anders. Dat brengt voor beiden wat rust en mogelijk is dan een doorstart makkelijker.

Barend, wat een ontzettend rotte situatie is dat. En inderdaad wordt er weinig door mannen over geschreven. Er zijn niet veel topics over, maar ook hier zijn er een aantal topics van mannen over, tenminste als ze de recente forum omzetting hebben overleefd. Over de vrouwelijke kant, gaan tal van topics.



Ook al wil jij vergeven en vergeten, stel je erop in dat je vrouw vaak nog lang door een heel verwerkings proces heen gaat, terwijl jij het onderwerp al wil laten rusten. Ik denk dat het belangrijk is dat je begrijpt waarom ze vreemd ging. Was het "lust" of voelde ze zich emotioneel (bv te weinig communiceren) verwaarloosd.



Het positieve is dat je, als je er door praten weer uit komt, dan meestal weer heel erg naar elkaar groeit, maar het zal wel een pijnlijk proces zijn. Sterkte!

Join the ride. Ik zit voorin die achtbaan. (lees minnaressen topic, en eh nee, ik ben geen minnares). Wat ik uit verschillende postings binnenkrijg (als de grijze massa het even toelaat) is dat het enige hulpmiddel de tijd is. Je hebt tijd nodig om te verwerken, het moet slijten, praten, weer balans zoeken tussen normale dingen die ook moeten en De Kwestie.

Bij mij ging dat vandaag dus niet. Heb mijn man afgeblaft door de telefoon, veel te weinig aandacht aan mijn kinderen gegeven, amper geslapen vannacht. Dus morgen zal het allicht weer beter gaan. En dan zie ik de dag daarop wel weer.

Maar het doet pijn en ik ben boos en ik ben er nog lang niet.

De tijd zal het leren?

Sterkte in ieder geval!

Beste Barend,



Ik herken héél veel in je verhaal, van 2 kanten zelfs. Ooit, in een ver verleden, heb ik ook een ONS gehad terwijl ik een hele lieve vriend had. Tot op de dag van vandaag kan ik geen goede reden geven waarom ik dat toen deed. Kwam niets te kort qua liefde, aandacht, zorg of wat dan ook. "Het gebeurde gewoon" is de meest stupide verklaring die je kunt geven, maar ik kom nog steeds niet veel verder. Geiligheid? Nee, niet eens. Ego-kwestie? Deels, waarschijnlijk. Het kostte me wel mijn relatie ... En ik doe het ook echt nooit, nooit meer. Vreselijk, de pijn die je veroorzaakt!



Jaren later (mijn vorige relatie) ging mijn vriend vreemd. Mijn god, wat doet dat een pijn! Ik twijfelde meteen aan alles, ondanks wat ik hier boven heb geschreven (jaja, het maakt nogal wat uit aan welke kant van het verhaal je staat!). Wij zijn er uiteindelijk uit gekomen, vooral omdat hij het wel meteen eerlijk toegaf. Dat stukje eerlijkheid was voor mij heel belangrijk. Zou hij het hebben verzwegen - al was het maar een week - dan zou het voor mij einde oefening zijn geweest.



Het is héél veel werk, en het duurt lang. Maar je kunt absoluut verder na zoiets. Vooral omdat je vrouw wél meteen eerlijk is geweest. Dat zegt heel wat, vind ik persoonlijk.



Het advies van Pom vind ik goed: neem even wat afstand, ga ergens logeren, kom tot rust. Blijf de lijn van communicatie wél open houden, niet weglopen. En echt, je kunt er samen door komen, als je er beide volledig voor gaat ...

(Dat mijn relatie met die man niet meer is had daar helemaal niks mee te maken, even voor de duidelijkheid ).



In elk geval héél veel sterkte!

Eén dag tegelijk. Het is een bewuste keuze die je maakt om door te gaan.

Dan zul je haar de misstap moeten vergeven hoe moeilijk het ook is. En dat zal best een tijd duren. Het helpt als je erover praat. Met een vriend, met haar, misschien hier.

In de eerste instantie wil je haar misschien net zo diep kwetsen als ze jou heeft gedaan.

Maar beter is om haar duidelijk te maken hoe diep je gekrenkt bent...zij zal je vertrouwen terug moeten winnen en dat is erg moeilijk. Wat neem je haar het meest kwalijk, proberen daar de vinger op te leggen Dus praten praten praten...ik denk dat er dan wel lichtpuntjes zullen komen.

Ik begrijp wel dat Barend zijn vrouw aan de ene kant een afvallige vindt, maar aan de andere kant toch voor haar wil vechten. Barend, ik vraag me net als de anderen ook af, welke rol jouw vrouw in dit verhaal speelt. Welke redenen geeft zij voor haar vreemdgaan, hoe ziet zij de toekomst. Want die toekomst hangt wél van jullie samen af, ookal lijkt het dat de beslissing kompleet bij jou ligt.

Dat je haar nu even niet kunt knuffelen of kussen vind ik volkomen begrijpelijk. Maar als je jullie relatie nog een kans wilt geven, moet je oppassen, dat deze lichamelijke afstandelijkheid er niet juist voor zorgt, dat jullie helemáál uit elkaar groeien.

Ik zou ook even weggaan, naar vrienden, familie. Zodat jullie allebei wat meer in kontakt komen me je eigen gevoelens en niet die van de ander, die je op dit moment toch niet echt kunt begrijpen. En daarna veel praten.

Sterkte hoor.

ik vrouw, voel me de laatste jaar aangetrokken door de buurman. mijn man weet dat we altijd met elkaar praten als er een mogelijkheid er is.

ik heb de liefste man ter wereld, ik mag alles (niet vreemdgaan) maar ondertussen gaat hij lekker door met zijn werk, en er blijft hier veel werk liggen, mijn dochter heeft al 10 maand geen licht enz.

hiervoor heb ik altijd voor het licht gezorgd hoor.

hij weet dat hij niet goed bezig is, hij werkt nu ong.90 uur per week, maar brengt ondertussen ook onze kinderen op bed. dus ik heb de goede man, niet bang om te werken enz.

maar ben ik zo vreemd die al jaren tegen zijn man zegt dat het niet kan.

ik heb de goede man, maar ik ben er niet gelukkig mee. terwijl ik hem niet kwijt wil. dus ik ga niet vreemd, maar ik wil graag in buurmans armen uithuilen. maar zeker geen relatie.

mijn man en ik zijn een. maar zolang mijn man het niet inziet, kan het gebeuren dat ik in de armen van de buurman lig.

mijn man ziet het voor zijn ogen gebeuren.

Het is ook ontzettend moeilijk. Degene van wie je het meest houdt, kan je ook het meest pijn doen. Ikzelf heb in hetzelfde schuitje als jij gezeten, nu bijna een jaar geleden.



In het begin is t idd een achtbaan van emoties. Verdriet, boosheid, twijfel, alles wisselt elkaar af. Ook ik heb ervoor gekozen om voor onze relatie te vechten.



Wat ik in eerste instantie heb gedaan is heel veel praten. Hem vragen stellen over wat ik allemaal wilde weten, hem verteld wat het met me deed. Gelukkig heeft hij heel veel spijt, heeft hij zich altijd begripvol opgesteld en naar me geluisterd.



Ik dacht dat ik hem nooit meer zou kunnen vertrouwen, bij vlagen denk ik dat nog steeds. Maar elke dag gaat het beter, stukje bij beetje. Het verwerk gaat in fases. Eerst boosheid, onbegrip, verwijten, verdriet. Maar ik heb op een gegeven moment voor mezelf een knop omgezet. Als ik voor deze relatie wil vechten, moet ik hem ook de kans geven om te laten zien dat het anders kan.



Kortom, mijn tip: Praat veel, vertel wat het met je doet. Maar sluit na een tijd ook die periode af, en probeer verder te gaan. Het is zeker niet makkelijk, maar als je echt van elkaar houdt, en zij stelt zich begripvol op, dan heeft het een kans.



Heel erg veel sterkte.

Graspolletje, heb je ooit aan je man gevraagd hoe jij ervoor kan zorgen dat hij niet zolang hoeft te werken? Misschien kan jij wat werk van hem overnemen? Het leest als prinsessegedrag wat jij schrijft, mannetje werkt zich de rambam en jij huilt intussen even uit in de armen van buurman. Rot op zeg, help je man eens!

Bovendien snap ik net warom je dochter geen licht heeft, in haar kamertje niet, in haar woning niet, en wat heb jij eraan gedaan dan? Voorlopig niet veel begrijp ik.

Barend, je hebt schrijverskwaliteiten. Heel mooi opgeschreven. Ik ben geslagen met de gesel van het feminisme, en inwendig voer ik nog altijd de strijd dat ik ervoor sta dat de man even goed of slecht is als de vrouw. Jij hebt dat prachtig verwoord. Inderdaad is het probleem hoe je vrouw nu denkt (dat weten wij niet), en is het inderdaad een idee om even afstand te nemen. Er is geen standaardoplossing.

dat wil ik zeggen, ik ben niet slecht, na 18 jaar niet. maar hij hoeft niet 90 uur te werken. en ik help hem wel mee, maar nu ben ik een paar maand uitgeschakeld, en hij gaat wel door om buiten zijn baan wel te werken. dit is met de bevallings 3 keer ook door gegaan. en toch houd hij van mij, en heeft hij alles voor me over, buiten zijn werk. dus hij heeft geen eigen leven buiten zijn werk want dat ben ik.

dit wil ik barend vertellen, je kan ook van iemand houden maar toch je eigen leven er op na houden. (dit doet mijn man dus) en ik ben er niet gelukkig mee en dit vertel ik hem al een aantal jaar.

komt het jou als een koude douche, of had je het nooit gedacht.

Hai Barend,



Wat erg voor je jongen. De pijn van een partner die je bedrogen heeft is niet in woorden te vatten bijna, zó veel pijn heb je er van.



Er zijn minder mannen dan vrouwen die hier schrijven over vreemdgaan, dat klopt. Dit is dan ook grotendeels een vrouwenforum, waar vrouwen elkaar opzoeken om met elkaar van gedachten te wisselen. Er schrijven in verhouding maar een handjevol mannen mee hier. Dat maakt jouw probleem er niet minder op, maar is wel een verklaring waarom de vrouwenverhalen hier in de overgrote meerderheid zijn. Dat zegt niet dat mannen niet bedrogen worden, mannen praten er alleen minder vaak over op een fourm, in ieder geval niet op dít forum.



Ten eerste is het natuurlijk al heel wat dat je wil vechten. Vechten voor je liefde. Dat is heel mooi en ook de moeilijkste weg. Weggaan, wat je je voorgenomen had als je vrouw ooit vreemd zou gaan, is uiteindelijk makkelijker want liefdesverdriet gaat over en zeker als je elkaar niet meer ziet, dan slijt het sneller dan de pijn van bij elkaar blijven en dag in, dag uit geconfronteerd worden met degene die je zo bezeerd heeft.



Je vrouw gaat op een dag gewoon weer zichzelf zijn, ook zij zal willen dat alles weer is zoals het was en dat is iets wat je in de gaten moet houden voor jezelf. Dan zou best weleens kunnen blijken dat jij nog niet zo ver bent als zij. Zij wil gewoon doorgaan met leven, met jou waarschijnlijk, jij zult de meeste pijn hebben en je kunt jammer genoeg niet van je vrouw verwachten dat ze tot in lengte van dagen een kruis zal dragen.



Hoe nu verder?

Kijk uit voor de herhalingsvalkuil. Als jullie gaan praten op dit moment, met jullie zenuwen zo aan de oppervlakte liggend, loop je de kans elkaar te beschadigen. Pas daarvoor op. Probeer niet in een cirkel te praten.



Als je merkt dat je voor de tweede of derde keer dezelfde vraag stelt (maar wanneer besloot je dat je verder wilde gaan? Wat deed jij om het tegen te gaan? Wanneer realiseerde je je dat je over de schreef was gegaan? Dacht je niet aan mij?) stop dan met praten. Loop even een rondje, ga thee zetten, laat de hond uit maar kap met het gesprek want de kans dat je elkaar van allerlei verwijten naar het hoofd gaat gooien is dan erg groot. Jij naar haar, die jou bedrogen heeft, zij die zich wil verdedigen en niet altijd met gebogen hoofd jouw woede zal kunnen verdragen.



Iemand zei het al; leef met de dag. Hou van haar, knuffel haar, spreek je eigen behoefte aan genegenheidsblijken uit, laat je vasthouden en spendeer tijd aan elkaar waarbij je niet iedere keer over datzelfde onderwerp gaat praten. Ruim tijd in om te praten, desnoods een vast moment op de dag. Laat daar niets of niemand tussenkomen. Het hoeft dan helemaal niet over het vreemdgaan te gaan, het mag overal over gaan, als het maar jullie sámentijd is waarin je de kans hebt er over te praten als je dat wil.



Spreek je daarentegen af om op zondag een strandwandeling te maken, maak dan een strandwandeling, hou elkaar vast, kijk naar de zonsondergang, zorg dat er ook tijd is voor kwaliteitsuren zonder dat het over haar bedrog gaat. Dit om het 'doodpraten' van het onderwerp tegen te gaan. Het zou namelijk kunnen dat je elkaar op den duur gaat ontlopen, of zij jou, als ze het gevoel heeft iedere keer, als jij met haar alleen bent, 'de vreemdgaande vrouw' te zijn, in plaats van de vrouw met wie je je leven wil delen.



Kijk ook uit voor een te veel aan informatie Barend. natuurlijk wil je alles weten maar kauw het niet uit. Ze heeft seks gehad met een ander, daar heb je beeld bij neem ik aan, probeer niet de details uit te pluizen, ga niet handelingen e.d. bespreken. Het doet alleen maar meer pijn en je schiet er niets mee op.



Kiezen voor doorgaan met iemand die je zo ontzettend gekwetst heeft vraagt veel van je emotioneel omdat doorgaan ook betekent dat je wil vergeven en vergeven betekent dat je aanvaardt dat iets gebeurd is. Punt. Het kan niet meer teruggedraaid worden en na de eerste rouw moet je door want dat is wat je wil tenslotte. Merk je dat je dat niet opbrengt dan zal het heel moeilijk worden om je relatie te redden.

Graspolletje, zoals je nu fantaseert, is het 2 voor 12 voor dat je relatie op de klippen loopt, het klinkt als een laatste noodkreet. Zo te horen, reageert manlief dat nog niet, terwijl je dat wel zou willen. Misschien moet je hem gewoon van je fantasien vertellen, en bereik je het gewenste schokeffect.

kreeft, je zegt het en ik voel het. ik zou met hem mee, vanacht voor een klus, de kinderen zij bij opa en oma.

maar ik heb geen zin meer, dus ik ben niet meer gegaan.

maar ik snap barend helemaal, ik ga ook voor mijn man, want er is niemand beter.

en ik hoop dat jou vrouw dat ook heeft.

ik ben niet gelukkig, maar ik heb een goede vent.

dus is jou metgezel je alles, ga ervoor.

kan je zonder haar doe het dan.

Graspolletje, ongetwijfeld heeft het vuur eens voor hem gebrand, en nu zeg je er is niemand beter, en daarom blijf je maar bij hem, en bovendien is hij een goede vent. Dat klinkt heel onheilspellend voor je relatie, net alsof je jezelf de laatste moed in praat.



Ik denk dat de kans groot is dat hij denkt: "Graspolletje is een geweldige vrouw, maar ik zou graag willen, dat ze wat meer warmte naar mij toont. Ik doe zo geweldig mijn best voor haar, ik werk wel 90 uur, en zij staat alleen maar te flirten met de buurman. Of ze is zo moe dat ze nergens zin meer in heeft."



Hebben jullie ooit een weekend voor elkaar, zonder kids, weg van huis, zodat je er 100% voor elkaar bent?

Hmm, nu valt misschien iedereen over me heen, maar toch: is het niet handiger als graspolletje een "eigen" topic opent? Barend opende dit topic omdat zijn vrouw een ONS heeft gehad, en nu gaat het topic min of meer over een vrouw die (als fantasie?) overweegt iets met haar buurman te beginnen ...

Absoluut niet rot bedoeld, in tegendeel zelfs, maar ik vind het niet echt een lekkere mix, zeg maar ...



@Barend: hoe is het nu? Hoe staat je vrouw in dit hele verhaal, hoe gaat het met haar? Kunnen jullie het goed bespreken, en is er ook ruimte om het even 'los te laten'?

Als man, die overspel van alle kanten heeft meegemaakt ben ik vooral benieuwd hoe Barend's vrouw hier nu in staat. Het gaat er ook om wat of zij wil knokken voor de relatie.



Ik lees Eleonora's adviezen dan ook met wisselende gevoelens. Natuurlijk kun je vanalles doen om de relatie te verbeteren, je schrijft al over je eigen aandeel, maar blijf vooral jezelf en ga je niet uit de sloffen lopen om het haar makkelijk en beter te maken. In Martin Gaus termen, beloon haar niet voor verkeerd gedrag.



Tenslotte, er zijn 3 miljard vrouwen op aarde hoor

Een vrouw is geen hond , Vent , en ik ben zowel tegen belonen als tegen straffen in liefdesrelaties .

Op beiden punten met je eens bgb (hoewell straffen soms ook best leuk kan zijn ).



Ik had het ook niet over straffen. Ik waarschuwde wel tegen het teveel naar de zin maken van de vreemdganger/ster in een poging om de relatie te redden. Ten eerste is het moeilijk vol te houden, en ten tweede denk ik dat je de kans op herhaling alleen maar vergroot.

Teveel naar de zin maken ? Ik neem aan dat jij bedoelt dat je jezelf geen geweld aan moet doen ........ Maar normaal gesproken wil je het elkaar graag naar de zin maken , toch ? Zou een slechte zaak zijn als dat niet zo is .... vaak blijkt pas NA vreemdgaan dat dat stukje er even niet meer was ....

Ik vind dat er behoorlijk mild wordt gereageerd op de vrouw van Barend. Ze is hartstikke fout!! Als ze de man in de relatie was geweest weet ik zeker dat ze al helemaal afgekraakt was. Bij de meeste topics over dit ondewerp wordt de bedrogen dame aangeraden haar partner onmiddelijk te dumpen, maar Barend moet zijn vriendin bijna extra in de watten leggen. PARDON!?!?



Barend, het is heel nobal van je dat je door wilt gaan met je relatie, dat hangt echter in hele balangrijke mate af van in hoeverre je vriendin daar ook achter staat. Het vertrouwen terugwinnen, of gedeeltelijk, dat zal ZIJ moeten doen, en jij zult het in moeten willen zien als ze daar haar best voor doet.



Maar de eerste stap daarin, die zal zij moeten zetten. Vent70 omschreef het een beetje knullig, maar met de strekking ben ik het wel eens, ZIJ was de foute, dus Zij moet het goedmaken. Je kunt allerlei redenen verzinnen waarom ze is vreemdgegaan, maar er is maar een hoofdschuldige en dat is ZIJ, want ZIJ deed het.



Heel veel sterkte ermee

quote:Beukenootje schreef op 17 oktober 2007 @ 14:47:

Ik vind dat er behoorlijk mild wordt gereageerd op de vrouw van Barend. Ze is hartstikke fout!! Als ze de man in de relatie was geweest weet ik zeker dat ze al helemaal afgekraakt was. Bij de meeste topics over dit ondewerp wordt de bedrogen dame aangeraden haar partner onmiddelijk te dumpen, maar Barend moet zijn vriendin bijna extra in de watten leggen. PARDON!?!?





Ik denk dat dat komt door wat Barend zelf schrijft: hij wil verder, of in elk geval kijken of dat mogelijk is. Vanuit dat punt komen de reacties.



In veel van de topics waar de vrouwen het advies krijgen de man in kwestie aan de kant te zetten gaat het om kortere relaties en/of heeft de vrouw het ontdekt en is de man niet eerlijk. Dat is een hele andere situatie (in mijn ogen) ...

quote:Vent70 schreef op 17 oktober 2007 @ 13:28:

Als man, die overspel van alle kanten heeft meegemaakt ben ik vooral benieuwd hoe Barend's vrouw hier nu in staat. Het gaat er ook om wat of zij wil knokken voor de relatie.



Ik lees Eleonora's adviezen dan ook met wisselende gevoelens. Natuurlijk kun je vanalles doen om de relatie te verbeteren, je schrijft al over je eigen aandeel, maar blijf vooral jezelf en ga je niet uit de sloffen lopen om het haar makkelijk en beter te maken. In Martin Gaus termen, beloon haar niet voor verkeerd gedrag.



Tenslotte, er zijn 3 miljard vrouwen op aarde hoor



Jah, er zijn 3 miljard vrouwen op aarde en Barend wil graag door met de vrouw die hij al had.



Mijn adviezen zijn gesprékstips. Je weet wel, van práten met elkaar en samen (verder)leven met wat er gebeurd is. Sámen dus. Handig is de waarschuwing (dacht ik) voor een aantal valkuilen waar je makkelijk in kunt trappen als er zoiets ingrijpends in je relatie heeft plaatsgevonden.



Op het moment dat je er voor kiest om samen te blijven ga je er ook sámen tegenaan om de relatie weer voor beide partners op de rit te krijgen. Het pobleem doodpraten of langdurig in hysterische ruzies belanden, iedere keer als er gepraat wordt, is niet echt bevorderlijk voor een relatie die al beschadigd is.



Ik heb ze niet zelf verzonnen trouwens hoor, het zijn adviezen van relatietherapeuten aan mensen die zich melden met problemen zoals die van Barend.



Ik vind ze persoonlijk redelijk en handig, vandaar dat ik ze deel. Vanzelfsprekend is het belangrijk dat ook Barends vrouw zich in wil zetten maar ik ging er vanuit dat dat zo was eigenlijk.

Als reactie op Beukenootje even onderstaand citaat uit de OP;quote:barend24 schreef op 16 oktober 2007 @ 17:41:



Ik ben er intussen achter gekomen dat ik bereid ben om voor deze relatie te knokken. Maar ik weet niet hoe ik hier structuur in moet krijgen. Moet ik het per dag bekijken en elk stapje als winst zien, is er een structuur hoe ik ons leven weer op de rit kan krijgen. Ik weet het niet en ook niet hoe lang dat knokken duurt.



Jullie merken het al, ik ben zoekende en op zoek naar mensen met dezelfde ervaring. Hoe lang gaat dit duren, jaren? heb ik hier de energie wel voor? of zijn er al lichtpuntjes te bekennen na weken? en hoe ga je intussen met elkaar om. Ik mis die zoen als je in de ochtend vertrekt of als zij thuiskomt. De knuffel op de bank. Ai, ai, ai, ik mis al het goede.



Ja, de vrouw van Barend zat fout. De vrouw van Barend zou waarschijnlijk door veel mensen gedumpt zijn als zij Barend waren maar Barend wil aan de slag met zijn relatie, dat geeft hij zelf aan. Dan kunnen we allemaal wel gaan adviseren dat hij zijn vrouw alsnog aan de kant moet zetten en dat wij dat zeer zeker zouden doen als wij Barend waren maar wij zijn hem niet. Hij wil weten hoe hij verder moet en hij wil niet weg bij zijn vrouw.



Wat wij als forummers dan van die vrouw denken, is dat nog belangrijk of interessant? Mocht Barend besluiten om toch bij zijn vrouw weg te gaan dan heeft hij daar een prima reden voor maar dat is nu niet aan de orde.