Relaties
alle pijlers
Hier ben je veilig
dinsdag 13 februari 2007 om 09:45
Het valt me al tijden op dat er bijna niemand meer komt op de groep die een hele tijd geleden is opgericht om te praten over dingen die we op dat moment té persoonlijk vonden om hier op het forum te plaatsen.
In het begin was er veel activiteit, maar dit werd steeds minder en minder, totdat er nu bijna niemand meer komt.
Eigenlijk begrijp ik dit niet zo goed (misschien ook weer wel; het maakt dingen natuurlijk wél heel echt, als je erover praat) .... en ik vind het jammer. Ik mis uitwisseling en het gevoel van contact. Eerlijk gezegd sta ik op het punt om het voor mezelf af te ronden, en mijn lidmaatschap te beëindigen.
Dit is zeker geen oproep om daar weer te schrijven, ik weet niet precies wat ik ermee wil. Misschien mensen eraan herinneren dat er zoiets is, een veilige plek om te praten over wat je overkomen is? Behoefte peilen?
In het begin was er veel activiteit, maar dit werd steeds minder en minder, totdat er nu bijna niemand meer komt.
Eigenlijk begrijp ik dit niet zo goed (misschien ook weer wel; het maakt dingen natuurlijk wél heel echt, als je erover praat) .... en ik vind het jammer. Ik mis uitwisseling en het gevoel van contact. Eerlijk gezegd sta ik op het punt om het voor mezelf af te ronden, en mijn lidmaatschap te beëindigen.
Dit is zeker geen oproep om daar weer te schrijven, ik weet niet precies wat ik ermee wil. Misschien mensen eraan herinneren dat er zoiets is, een veilige plek om te praten over wat je overkomen is? Behoefte peilen?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 februari 2007 om 10:38
Lieve Elmervrouw,Ik ben sinds lang geleden op de groep geweest en ik vind het ook jammer dat er nog maar weinig gebruik van wordt gemaakt maar ik doe het zelf ook niet. Ik vind het nog steeds heel goed dat we een goep zijn begonnen vorig jaar maar mij vloog het op een gegeven moment aan.Ik zou best wel weer willen posten maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe en waar ik moet beginnen.....[Bewerkt door moderator, niet werkende link]Via deze link kan iedereen die ervaring heeft met seksueel misbruik en het effect daarvan op je leven, lid worden. bewerkt door moderator,
dinsdag 13 februari 2007 om 10:42
Sorry, ik heb het mailadres neergezet, dat is niet goed. Ik probeerde de uitnodigingslink neer te zetten maar kreeg het bericht dat er onderhoud plaasvind en dat je er niet op kunt nu.
Elmervrouw, jij kunt ook mensen uitnodigen toch? Jij bent ook beheerder.
http://groups.msn.com/Hierbenjeveilig
Kijken of dit werkt.
Elmervrouw, jij kunt ook mensen uitnodigen toch? Jij bent ook beheerder.
http://groups.msn.com/Hierbenjeveilig
Kijken of dit werkt.
dinsdag 13 februari 2007 om 11:18
Hoi Elmervrouw,
Toevallig sprak ik gisteren een dame die, net als ik, destijds ook in dat topic schreef. Ik ben een aantal keren in de msn groep geweest, maar heb me al snel uitgeschreven. Aangezien ik dat heb gedaan vóór ik een bijdrage had geleverd leek het me niet zo nuttig om daar specifiek iets over te zeggen.
Het topic liet mij destijds zien dat de gevolgen van mijn ervaringen diep doorwerkten tot in mijn leven van dat moment. Met als belangrijkste nawee het feit dat ik mezelf absoluut geen waarde toekende. Dit was een eye opener die mijn blik op mijn hele leven veranderde en me dingen heeft doen inzien waar ik lange tijd mijn ogen voor gesloten hield.
Om een lang verhaal kort te maken was de impact van het topic nogal groot en was de msn groep zowel een beetje te veel van het goede als de voor mij verkeerde vorm op dat moment. Virtuele interactie was niet voldoende en liet me veel te veel 'zwemmen'. Dus ik heb het in real life klankborden gezocht, onder andere met professionele hulp.
Dat heeft me doen inzien dat ik mijn leven opnieuw moest indelen en dat ik heel veel meer waard was dan wat er op dat moment mijn deel was. Ik ben gescheiden, wat niet zonder slag of stoot is gegaan. En ik ben mezelf zo ongeveer kleurenblind geschrokken van hoe ik met mezelf heb om laten gaan.
Raar dat ik al die jaren niet de link heb gelegd met die ervaringen van toen. Aangezien ik geen directe problemen meer had met intimiteit en/of sexualiteit en ik geen last meer had van angst was ik er van uitgegaan dat ik er wel klaar mee was. Met de gebeurtenissen op zich is dat dus ook wel het geval geweest, maar met de veranderingen die ze in mijn persoonlijkheid hebben aangebracht moe(s)t ik dus echt nog afrekenen.
Jammer dat de groep ter ziele gaat, hij kwam voort uit één van de mooiste topics die ik hier ooit heb gezien.
Liefs,
Sprank
Toevallig sprak ik gisteren een dame die, net als ik, destijds ook in dat topic schreef. Ik ben een aantal keren in de msn groep geweest, maar heb me al snel uitgeschreven. Aangezien ik dat heb gedaan vóór ik een bijdrage had geleverd leek het me niet zo nuttig om daar specifiek iets over te zeggen.
Het topic liet mij destijds zien dat de gevolgen van mijn ervaringen diep doorwerkten tot in mijn leven van dat moment. Met als belangrijkste nawee het feit dat ik mezelf absoluut geen waarde toekende. Dit was een eye opener die mijn blik op mijn hele leven veranderde en me dingen heeft doen inzien waar ik lange tijd mijn ogen voor gesloten hield.
Om een lang verhaal kort te maken was de impact van het topic nogal groot en was de msn groep zowel een beetje te veel van het goede als de voor mij verkeerde vorm op dat moment. Virtuele interactie was niet voldoende en liet me veel te veel 'zwemmen'. Dus ik heb het in real life klankborden gezocht, onder andere met professionele hulp.
Dat heeft me doen inzien dat ik mijn leven opnieuw moest indelen en dat ik heel veel meer waard was dan wat er op dat moment mijn deel was. Ik ben gescheiden, wat niet zonder slag of stoot is gegaan. En ik ben mezelf zo ongeveer kleurenblind geschrokken van hoe ik met mezelf heb om laten gaan.
Raar dat ik al die jaren niet de link heb gelegd met die ervaringen van toen. Aangezien ik geen directe problemen meer had met intimiteit en/of sexualiteit en ik geen last meer had van angst was ik er van uitgegaan dat ik er wel klaar mee was. Met de gebeurtenissen op zich is dat dus ook wel het geval geweest, maar met de veranderingen die ze in mijn persoonlijkheid hebben aangebracht moe(s)t ik dus echt nog afrekenen.
Jammer dat de groep ter ziele gaat, hij kwam voort uit één van de mooiste topics die ik hier ooit heb gezien.
Liefs,
Sprank
dinsdag 13 februari 2007 om 15:17
dinsdag 13 februari 2007 om 15:22
Hallo Sprankelend,
ik hoop, en wens je toe, dat je nickname een afspiegeling is van hoe je je nu voelt.
En ik hoop dat het inmiddels met de andere leden ook een heel stuk beter gaat en dat dat de reden is dat ze niet meer komen.
Zelf vond ik de groep een aanvulling op inderdaad ook IRL contact, waaronder psychotherapie. In mijn leven zijn er de laatste maanden veel veranderingen gekomen, door juist dingen in het echte leven tegen echte mensen uit te spreken. En dat is natuurlijk ook de plek waar het moet gebeuren, zeg maar, in het echte leven en niet alleen maar achter een beeldscherm.
Bij je compliment sluit ik me overigens helemaal van harte aan.:R
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 februari 2007 om 15:44
Ik kwam ook veel op de groep, en tegenwoordig haast niet meer. Af en toe kom ik nog even "kijken", maar omdat er nog maar zo weinig activiteit is, voel ik mezelf ook niet geroepen om iets te posten. Wat anderen ook al zeiden: het is erg confronterend en ik wil niet steeds hoeven denken aan en praten over wat me destijds allemaal is overkomen.
Het is ook niet zo'n issue meer in mijn leven. Daar heeft de groep zeker wel een bijdrage in geleverd. Ik kon mijn verhaal kwijt, gewoon een keertje van A tot Z, in plaats van alle "stukjes" die ik tot dan toe had verteld. En het gaat absoluut nooit meer weg, het zal altijd een deel van mij blijven en er zijn wonden geslagen die bij elke zware periode in mijn leven weer "opengekrabd" worden, maar ik kan er nu mee omgaan. Ik heb geen moeite meer met intimiteit, ik kan er tegenwoordig zelfs van genieten. Het moment (nog niet eens zo lang geleden) dat ik dat ontdekte, gaf de doorslag. Het moment dat ik niet meer aan boodschappenlijstjes dacht tijdens de sex, maar gewoon genoot. Toen merkte ik dat ik er klaar mee ben, voor zover dat mogelijk is.
Het is inderdaad zonde dat de groep dood aan het bloeden is. Ik heb zelf gemerkt hoeveel iemand eraan kan hebben. Tegelijkertijd kwam er ook wel weer erg veel naar boven wat ik "veilig" had weggestopt.
Maar het klopt wel. Daar, op die groep, ben je veilig. Ik hoop dat dat in stand gehouden kan worden.
Het is ook niet zo'n issue meer in mijn leven. Daar heeft de groep zeker wel een bijdrage in geleverd. Ik kon mijn verhaal kwijt, gewoon een keertje van A tot Z, in plaats van alle "stukjes" die ik tot dan toe had verteld. En het gaat absoluut nooit meer weg, het zal altijd een deel van mij blijven en er zijn wonden geslagen die bij elke zware periode in mijn leven weer "opengekrabd" worden, maar ik kan er nu mee omgaan. Ik heb geen moeite meer met intimiteit, ik kan er tegenwoordig zelfs van genieten. Het moment (nog niet eens zo lang geleden) dat ik dat ontdekte, gaf de doorslag. Het moment dat ik niet meer aan boodschappenlijstjes dacht tijdens de sex, maar gewoon genoot. Toen merkte ik dat ik er klaar mee ben, voor zover dat mogelijk is.
Het is inderdaad zonde dat de groep dood aan het bloeden is. Ik heb zelf gemerkt hoeveel iemand eraan kan hebben. Tegelijkertijd kwam er ook wel weer erg veel naar boven wat ik "veilig" had weggestopt.
Maar het klopt wel. Daar, op die groep, ben je veilig. Ik hoop dat dat in stand gehouden kan worden.
woensdag 14 februari 2007 om 00:47
Ha Elmervrouw en de anderen... ik heb me - zoals jullie weten - ook op een gegeven moment teruggetrokken van de groep, voornamelijk om redenen die hier al eerder zijn genoemd: het greep me teveel naar de keel, het kwam weer teveel terug.. het maakt voor mij (en dat geldt puur voor mij, ik spreek niet voor anderen natuurlijk) zo doorgaans geen deel meer uit van mijn dagelijkse gedachten. Dat het een rol speelt en blijft spelen, staat buiten kijf natuurlijk.. maar ik wilde mezelf en wil mezelf, niet continu confronteren met die gedachten over iets wat 'van toen' is en waar ik niet meer al te vaak aan wil denken.
Misschien kunnen we een andere manier bedenken waarop je kunt spuien en feedback kunt krijgen? Want ik denk dat het gewoon gaat om het feit dat het gelezen wordt en eventueel op gereageerd wordt? *;
Ook voor mij geldt overigens dat het topic een van de meest indrukwekkende, mooiste en heftigste topics is geweest waar ik ooit in mee heb gesproken.. het heeft kwartjes laten vallen, die anders wellicht waren blijven rondspoken in mijn hoofd.
Misschien kunnen we een andere manier bedenken waarop je kunt spuien en feedback kunt krijgen? Want ik denk dat het gewoon gaat om het feit dat het gelezen wordt en eventueel op gereageerd wordt? *;
Ook voor mij geldt overigens dat het topic een van de meest indrukwekkende, mooiste en heftigste topics is geweest waar ik ooit in mee heb gesproken.. het heeft kwartjes laten vallen, die anders wellicht waren blijven rondspoken in mijn hoofd.
woensdag 14 februari 2007 om 10:09
Daar zal 't verschil dan misschien wel in zitten: voor mij is het nog elke dag zó deel van mijn dagelijkse werkelijkheid, omdat ik nu pas dingen aan het verwerken ben. Omdat ik zó klein was toen dingen gebeurden, dat het heel lang ver weg was. NU beïnvloedt het mijn relatie, de opleiding die ik doe, mijn toekomstplannen, contact met familie is uiteindelijk min of meer verbroken sinds ik mijn mond opendoe - dáárom heb ik (nog) wél behoefte aan die veilige plek. Aan EEN veilige plek. Want het kost nog steeds heel veel moeite om dat maar enigszins te kunnen voelen, het lijkt of zijn ogen overal waren en zijn, terwijl hij al het grootste deel van mijn leven dood is.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 14 februari 2007 om 10:20
Lieve, lieve Elmervrouw... *;
Ik vind het zo erg om te lezen dat het je tot op de dag van vandaag zoveel pijn doet, en dat het zo aanwezig blijft. Je bent altijd zo lief voor anderen, je hebt zoveel lieve reacties gegeven op mijn berichtjes... Ik voel echt heel erg met je mee! Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen, maar meer dan heel, heel erg met je meeleven kan ik helaas niet...
Je bent echt een supermens, een bijzonder mens.... dat mag je nooit vergeten!
woensdag 14 februari 2007 om 11:20
Oh Elmervrouw wat naar om te horen :(. Misschien is het een idee om het topic gewoon opnieuw te starten. Het onderwerp blijft (helaas) gewoon actueel.
Heel erg veel sterkte en super dat je actief de strijd aangaat met behulp van al dan niet professionele hulptroepen. Ik hoop dat je degene die je dit heeft aangedaan zelf ook binnen afzienbare tijd kunt 'begraven'.
Liefs,
Sprankelend
Heel erg veel sterkte en super dat je actief de strijd aangaat met behulp van al dan niet professionele hulptroepen. Ik hoop dat je degene die je dit heeft aangedaan zelf ook binnen afzienbare tijd kunt 'begraven'.
Liefs,
Sprankelend
woensdag 14 februari 2007 om 12:05
Weet je, Elm, ik kan altijd luisteren. Lezen, dus. Praten, schrijven, kost veel meer energie dan ik heb. Of energie die ik nodig heb voor mijn kinderen of gewoon overleven of dat hele kleine netwerkje dat ik heb.
Misschien geldt dat soort dingen voor meer mensen in de groep. Ik snap dat dat donders pijn doet maar als je jezelf niet kunt dragen, kun je een ander ook niet dragen. Kun je er alleen maar zijn en op het internet wordt lezen niet waargenomen.
Ik hoop dat je je veilige plekje vindt. Misschien is het er toch tussen al die mensen in hun eigen coconnetje die weten wat je hebt meegemaakt en waar je mee worstelt - ook al zeggen ze niets meer.
Misschien geldt dat soort dingen voor meer mensen in de groep. Ik snap dat dat donders pijn doet maar als je jezelf niet kunt dragen, kun je een ander ook niet dragen. Kun je er alleen maar zijn en op het internet wordt lezen niet waargenomen.
Ik hoop dat je je veilige plekje vindt. Misschien is het er toch tussen al die mensen in hun eigen coconnetje die weten wat je hebt meegemaakt en waar je mee worstelt - ook al zeggen ze niets meer.
woensdag 14 februari 2007 om 13:42
Inderdaad. Het is confronterend. Ik heb laatst nog een topic hier geopend over de dingen die er speelden, gewoon om het van me af te schrijven. Op de groep wordt het snel intiem. En lees ik ook verhalen van anderen. Die verhalen zijn in mijn ogen zo veel erger dan wat er met mij aan de hand is dat ik hetgene wat mij overkomt ga bagatelliseren. Zo van alsof ik geen recht heb me te voelen zoals ik me voel. Dat het altijd erger kan. Begrijp me niet verkeerd, dit komt niet door jullie. De berichtjes zijn zo lief. Maar elke keer als ik wat in tik denk ik ach....wat zit ik nou te zeuren... snap je?
woensdag 14 februari 2007 om 13:47
Rare 'twist' is dat hè. Dat het altijd lijkt alsof het bij anderen erger is. Heb zelf in de nadagen van mijn huwelijk ook met geweld te maken gekregen. Is eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Dat is ook bij alle andere mensen erger dan bij mij.
Ik zou het fijn vinden als 'we' als vrouwen onszelf de ruimte zouden kunnen gunnen om gewoon af en toe eens zo zielig te zijn als we daadwerkelijk zijn zonder dat het dan meteen het beeld oproept dat we zwak zijn.
Ik zou het fijn vinden als 'we' als vrouwen onszelf de ruimte zouden kunnen gunnen om gewoon af en toe eens zo zielig te zijn als we daadwerkelijk zijn zonder dat het dan meteen het beeld oproept dat we zwak zijn.
woensdag 14 februari 2007 om 14:10
Nou ik merk wel, áls ik me een keer extreem zielig voel, of kut, dat er gauw gezegt wordt dat ik me niet moet laten kennen. Je wordt ook dood gegooid met "wees sterk" en "sta er boven". Ik wordt al 10 jaar lastig gevallen, heb het altijd genegeerd..wat dus niet werkt. En dan zit ik er doorheen en dan is het van "laat je niet kennen want dan heeft ie je waar hij je hebben wil"
Daardoor ga je ook steeds moeilijker op een forum of op een msn groep je gal spuwen omdat hoe lullig ook, dat niet de woorden zijn waar je eigenlijk op wacht. Tuurlijk snap ik wel dat ik me niet moet laten kennen, maar als je problemen maar blijven en niet weggaan in je hoofd dan heb je toch weleens even zoiets van 'krak.... nu kan ik even niet meer' Niet dat het op de groep gebeurt dat je gevoelens niet meer serieus worden genomen, nee ik bedoel meer dat je je opsluit in je eigen gevoel en er lastig over praat door negatieve reacties uit de buitenwereld. Puur omdat je wordt geconditioneerd met sterk moeten zijn, niet zeuren, geen zelfmeelij hebben etc.
Misschien beetje wazig verhaal... maar ja
Daardoor ga je ook steeds moeilijker op een forum of op een msn groep je gal spuwen omdat hoe lullig ook, dat niet de woorden zijn waar je eigenlijk op wacht. Tuurlijk snap ik wel dat ik me niet moet laten kennen, maar als je problemen maar blijven en niet weggaan in je hoofd dan heb je toch weleens even zoiets van 'krak.... nu kan ik even niet meer' Niet dat het op de groep gebeurt dat je gevoelens niet meer serieus worden genomen, nee ik bedoel meer dat je je opsluit in je eigen gevoel en er lastig over praat door negatieve reacties uit de buitenwereld. Puur omdat je wordt geconditioneerd met sterk moeten zijn, niet zeuren, geen zelfmeelij hebben etc.
Misschien beetje wazig verhaal... maar ja
woensdag 14 februari 2007 om 14:29
Is het niet zo dat je eigenlijk op dat soort momenten alleen maar gehoord wilt worden? Dat je wilt dat je punt/probleem/situatie/gevoel op dat moment wordt erkend.. meer heb ík in ieder geval nooit nodig.
Ik reageer zelfs nukkig als mensen dan zeggen 'ik begrijp precies wat je bedoelt'.. want je begrijpt het niet.. zelfs als je iets vergelijkbaars hebt meegemaakt, dan begrijp je het niet, want je was niet waar ik was. Zo'n reactie is natuurlijk goed bedoeld en mijn reactie onterecht, maar dat is mijn eerste gevoel dan altijd.. je wilt gehoord worden en meer niet.
Elmervrouw en Christine, kunnen jullie niet je verhaal kwijt hier op het forum of in de msn-groep of desnoods per mail (van mij mag je me mailen..) en dat je dan voldoende hebt aan een 'ik hoor je..' / 'ik luister'. Of willen jullie ook alle goedbedoelde adviezen horen? *;
Ik reageer zelfs nukkig als mensen dan zeggen 'ik begrijp precies wat je bedoelt'.. want je begrijpt het niet.. zelfs als je iets vergelijkbaars hebt meegemaakt, dan begrijp je het niet, want je was niet waar ik was. Zo'n reactie is natuurlijk goed bedoeld en mijn reactie onterecht, maar dat is mijn eerste gevoel dan altijd.. je wilt gehoord worden en meer niet.
Elmervrouw en Christine, kunnen jullie niet je verhaal kwijt hier op het forum of in de msn-groep of desnoods per mail (van mij mag je me mailen..) en dat je dan voldoende hebt aan een 'ik hoor je..' / 'ik luister'. Of willen jullie ook alle goedbedoelde adviezen horen? *;
woensdag 14 februari 2007 om 14:45
Hallo lieve elmervrouw*; Ook ik kom er nog weinig en idd doordat er weinig of niets meer te doen is.dit ligt zeker ook aan mijzelf,ik ben er nl ook weinig.
Kan er nu niet eens meer komen omdat mijn computerprogramma verandert is:@.Maar hoop dat het met iedereen goed gaat en hoop zeker dat jij je beter gaat voelen elmervrouw.Weet vaak ook gewoon niet wat ik moet zeggen,ben niet zo,n ster in gevoelens opschrijven.
Maar voor anderen die hier meelezen hoop ik ook echt dat ze uit die groep steun kunnen krijgen,al is het alleen maar om te zien dat je niet de enige bent.
en veilig is het daar zeer zeker!!!!O+
Liefs mormel en een voor jou lieve sterke elmervrouw
Kan er nu niet eens meer komen omdat mijn computerprogramma verandert is:@.Maar hoop dat het met iedereen goed gaat en hoop zeker dat jij je beter gaat voelen elmervrouw.Weet vaak ook gewoon niet wat ik moet zeggen,ben niet zo,n ster in gevoelens opschrijven.
Maar voor anderen die hier meelezen hoop ik ook echt dat ze uit die groep steun kunnen krijgen,al is het alleen maar om te zien dat je niet de enige bent.
en veilig is het daar zeer zeker!!!!O+
Liefs mormel en een voor jou lieve sterke elmervrouw
woensdag 14 februari 2007 om 15:22
Nou, die kl**tzak ligt gelukkig al heel lang letterlijk onder de grond, mijn vader is overleden toen ik 19 was.
Het gaat mij, als ik erover nadenk, ook helemaal niet over adviezen. Die hoeft zelfs mijn therapeut mij niet eens te geven. Ik weet zelf nu heel goed wat ik nodig heb voor mijn healing, en daar ben ik ook mee bezig.
Nee, ik denk dat het vooral gaat om 'gehoord worden'. Gehoord en gezien worden. Mezelf erkennen door me uit te spreken, en weten dat iemand het leest of hoort. Dat is genoeg.
En ik zou iedereen willen zeggen: vergelijk niets... dat is helemaal niet relevant. Jouw leed is jouw leed, hoe klein of groot ook in andermans ogen. Niemand weet hoe jij dat beleeft of voelt of hoe zwaar het voor jou is. Geef jezelf in ieder geval de erkenning dat het is zoals het is, voor jou. (En geloof me, dat heeft bij mij lang geduurd hoor, voordat ik dat kon: erkennen hoe erg het was en hoeveel last ik er nu nog van heb.) Pas door dit te voelen, kun je echt verder komen, lijkt me. Zo ervaar ik het tenminste. Mij helpt het als ik mij eerlijk durf uit te spreken tegen iemand, en die ander hoeft niets anders te doen dan simpelweg 'bij mij te zijn'.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 14 februari 2007 om 15:35
Ik denk dat dat beeld dat 'we' dan zwak zouden zijn, ook alleen uit onszelf komt. Of bedoelde je dat ook?
Natuurlijk "kan het altijd erger", maar voor onszelf is het zo erg als het is. We moeten het vooral ook niet met elkaar willen vergelijken. Met ons allemaal is iets gebeurd wat nooit had mogen gebeuren. Daar zijn absoluut geen gradaties van "erg" en "minder erg" in.
donderdag 15 februari 2007 om 17:53
Ja, dat bedoelde ik ook
Los van wat echte horken die volledig zonder empathisch vermogen door het leven moeten gaan, denk ik namelijk dat we zèlf de reacties categoriseren die 'we' krijgen. Als iemand namelijk zegt dat je sterk moet zijn en ergens boven moet staan dan lijkt dat me niet meer dan logisch, aangezien zeggen dat je maar helemaal kopje onder moet gaan in je verdriet en je hele leven nu naar de Gallemiezen is, niet zo constructief werkt. Het is dus een opbouwend bedoelde uitspraak, hij voldoet alleen niet aan 'onze' wens van dat moment.
Ik denk dat het de diepgewortelde angst is dat je zwak bènt dat je dat als boodschap eruit haalt. En laten we wel wezen, op het moment dat geweld je overkomt, of dat nou sexueel is of anders, bèn je ook zwak. Je delft het onderspit en het feit dat dat kan gebeuren is verschrikkelijk angstaanjagend. Diep in ons hart zijn we namelijk niet veel ouder dan 3 jaar en gaan we nog steeds uit van een bepaalde mate van onsterfelijkheid :D.
Die onschuld wordt je afgenomen bij dit soort gebeurtenissen. Voor mij is dat één van de ergste gevolgen van (sexueel)geweld. Ik ben er dan ook van overtuigd dat het feit dat ik die onschuld kwijt was zorgde voor een (onbewust) angstige grondhouding (altijd bang om zwak te zijn = ik moet àlles kunnen dragen/trotseren/doorstaan/etc.) die weer zorgde dat ik extra kwetsbaar was voor geweld. Vandaar dat ik het zo in en in jammer vind dat 'we' dit van 'onszelf' denken.
Ik ga nu dus naar een psycholoog om weer drie te worden. Wat nou Botox of Oil of Olaz, weglullen die rimpels ;)
donderdag 15 februari 2007 om 21:36
Sprankelend, heb je weleens hypnotherapie geprobeerd? 'Werken met delen'? Dan kun je rechtstreeks met je innerlijke kindje spreken........
(Ik volg de opleiding hypnotherapie/NLP, confronterend maar érg leerzaam. Ik leer mezelf steeds beter begrijpen. Naast natuurlijk de psychotherapie die ik doe bij een therapeut.)
(Ik volg de opleiding hypnotherapie/NLP, confronterend maar érg leerzaam. Ik leer mezelf steeds beter begrijpen. Naast natuurlijk de psychotherapie die ik doe bij een therapeut.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 17 februari 2007 om 10:55
Nee Elmervrouw, nooit geprobeerd. Ik heb nu een verwijzing voor een 'reguliere' psycholoog met een aantekening dat EMDR wellicht een idee zou kunnen zijn. Voor zover ik weet is dat vrij nieuw en werkt het heel snel. Jammergenoeg werkt het niet op wachtlijsten :D.
Is die opleiding die je volgt op dit moment niet heel erg confronterend? NLP vind ik (voor zover mijn kennis reikt) bij uitstek iets voor als je in je basis goed in je vel zit.
Is die opleiding die je volgt op dit moment niet heel erg confronterend? NLP vind ik (voor zover mijn kennis reikt) bij uitstek iets voor als je in je basis goed in je vel zit.
