Relaties
alle pijlers
Hij en zijn familie
dinsdag 29 januari 2008 om 19:49
Hallo allemaal,
Ik zit met het volgende;
Mijn vriend en ik heb nu al een aantal jaren een relatie en sinds vorig jaar zijn we dan ook eindelijk gaan samenwonen. Hij woonde namelijk in het zuiden en ik in het noorden, een lastige situatie, omdat we er nooit goed uit konden komen wie waar naar toe ging. Uiteindelijk is hij bij mij ingetrokken mede omdat hij hier in de buurt een goede baan kon krijgen.
Maar wat voor hem het moeilijkst is, is dat hij 'ver' van zijn familie woont. Daar heeft hij het moeilijk mee en ik hem meerdere malen gevraagd of hij heimwee heeft. Dan zegt hij dat hij zijn familie wel mist en dat hij het jammer vind dat we niet even op dinsdagavond kunnen koffie drinken.
Nu gaan we dus wel regelmatig een weekend naar zijn ouders toe, eigenlijk om de week en daar begin ik nu dus moeite mee te krijgen. Ik vind het schatten van mensen, begrijp me niet verkeerd, maar ik begin het een beetje zat te worden om daar om het weekend naar toe te gaan. Ik heb het doordeweeks al druk en wil graag de weekend een beetje voor mezelf houden. En eigenlijk hoopte ik dat we er dan ook vanaf zouden zijn van het heen en weer reizen als we samen zouden wonen.
Ik kan er met hem niet goed over praten en vraag me ook sterk af hoe dit dan later moet? Natuurlijk begrijp ik als je net gaat samenwonen dat je nog regelmatig even naar je ouders toe gaat. Maar dat zwakt toch wel wat af in de loop der tijd. Ik hoopte hier ook samen een leven op te bouwen en een eigen vriendenkring te krijgen.
Wat nu? Ik hoop op wat goede adviezen, zodat ik dit onderwerp nog eens aan kan kaarten. Zodat hij ook inziet dat we dit niet eeuwig kunnen blijven doen. Ik wil hem hierdoor ook niet kwijt, maar eigenlijk ben ik gewoon bang dat hij heimwee heeft.
Ik zit met het volgende;
Mijn vriend en ik heb nu al een aantal jaren een relatie en sinds vorig jaar zijn we dan ook eindelijk gaan samenwonen. Hij woonde namelijk in het zuiden en ik in het noorden, een lastige situatie, omdat we er nooit goed uit konden komen wie waar naar toe ging. Uiteindelijk is hij bij mij ingetrokken mede omdat hij hier in de buurt een goede baan kon krijgen.
Maar wat voor hem het moeilijkst is, is dat hij 'ver' van zijn familie woont. Daar heeft hij het moeilijk mee en ik hem meerdere malen gevraagd of hij heimwee heeft. Dan zegt hij dat hij zijn familie wel mist en dat hij het jammer vind dat we niet even op dinsdagavond kunnen koffie drinken.
Nu gaan we dus wel regelmatig een weekend naar zijn ouders toe, eigenlijk om de week en daar begin ik nu dus moeite mee te krijgen. Ik vind het schatten van mensen, begrijp me niet verkeerd, maar ik begin het een beetje zat te worden om daar om het weekend naar toe te gaan. Ik heb het doordeweeks al druk en wil graag de weekend een beetje voor mezelf houden. En eigenlijk hoopte ik dat we er dan ook vanaf zouden zijn van het heen en weer reizen als we samen zouden wonen.
Ik kan er met hem niet goed over praten en vraag me ook sterk af hoe dit dan later moet? Natuurlijk begrijp ik als je net gaat samenwonen dat je nog regelmatig even naar je ouders toe gaat. Maar dat zwakt toch wel wat af in de loop der tijd. Ik hoopte hier ook samen een leven op te bouwen en een eigen vriendenkring te krijgen.
Wat nu? Ik hoop op wat goede adviezen, zodat ik dit onderwerp nog eens aan kan kaarten. Zodat hij ook inziet dat we dit niet eeuwig kunnen blijven doen. Ik wil hem hierdoor ook niet kwijt, maar eigenlijk ben ik gewoon bang dat hij heimwee heeft.
dinsdag 29 januari 2008 om 19:51
Hoi Jewel,
Waarom kun je er met hem niet goed over praten?
In hoeverre probeert je vriond in jullie woonplaats/regio een nieuw sociaal leven op te bouwen (sportschool, vrienden, vereniging, of wat dan ook)?
En kan hij niet af en toe een weekend alleen naar zijn familie? Moet jij altijd mee?
Waarom kun je er met hem niet goed over praten?
In hoeverre probeert je vriond in jullie woonplaats/regio een nieuw sociaal leven op te bouwen (sportschool, vrienden, vereniging, of wat dan ook)?
En kan hij niet af en toe een weekend alleen naar zijn familie? Moet jij altijd mee?
Peas on earth!
dinsdag 29 januari 2008 om 19:59
Je moet er juist over praten!! Ik ben voor mijn vriend ook naar de andere kant van het land verhuisd. WIj gaan 1 dag in de maand naar mijn vader.
Vrienden komen de ene keer hier en de andere keer gaan we weer daar heen. Is maar net hoe het uit komt! Persoonlijk zou ik 1x per twee weken ook teveel vinden. Uiteindelijk moet je wel je leventje gaan opbouwen. Maar ook het kilomtervreten zou mij dan toch wel tegen staan.
Ik zou het gewoon met hem bespreken. Mocht hij al last hebben van heimwee dan moet hij dit toch met jou kunnen bespreken. Jullie zullen samen een oplossing moeten zoeken.
Vrienden komen de ene keer hier en de andere keer gaan we weer daar heen. Is maar net hoe het uit komt! Persoonlijk zou ik 1x per twee weken ook teveel vinden. Uiteindelijk moet je wel je leventje gaan opbouwen. Maar ook het kilomtervreten zou mij dan toch wel tegen staan.
Ik zou het gewoon met hem bespreken. Mocht hij al last hebben van heimwee dan moet hij dit toch met jou kunnen bespreken. Jullie zullen samen een oplossing moeten zoeken.
dinsdag 29 januari 2008 om 20:36
Ik kan er zich wel met hem over praten, alleen begrijpt hij mijn argumenten niet goed. Ik wil niet dat het een standaard wordt dat wij daar elke twee weken heen gaan. En van mij mag en kan hij best af en toe een weekend alleen naar zijn ouders.
En wat betreft het sociale leven. Zelf onderneemt hij niet veel, maar wil wel van alles. Wat dat betreft probeer ik hem daarin wel te stimuleren.
Ik had het me alleen allemaal wat anders voorgesteld.
En wat betreft het sociale leven. Zelf onderneemt hij niet veel, maar wil wel van alles. Wat dat betreft probeer ik hem daarin wel te stimuleren.
Ik had het me alleen allemaal wat anders voorgesteld.
dinsdag 29 januari 2008 om 20:42
Eenmaal per twee weken een weekend naar zijn ouders/fam lijkt me ook nogal veel. Zeker als het structureel gaat worden en jou juist een beetje tegen gaat staan. Als je vriend in zijn nieuwe woonomgeving een sociaal netwerk krijgt, zal die behoefte denk ik minder worden. Maar daar moet hij uiteraard wel zelf aan (willen) werken. Hoe oud zijn jullie?
dinsdag 29 januari 2008 om 21:03
Hoi Jewel22,
je hoeft toch niet perse met hem mee?? Laat hem lekker alleen gaan, voor hem is het belangrijker dan voor jou om nog in die omgeving te zjn.
En vergeet niet dat de plaats waar je opgroeid dat je daar een 'binding' mee hebt, wat hij voor jou heeft gedaan is enorm knap hoor. Hij moet heel veel van je houden. Waar is voor hem het zuiden en voor jou het noorden? Dat kan ook nogal uitmaken. Jij kunt doordeweeks wel je gang gaan en op de koffie bij wie dan ook, maar hij niet, dan maakt een weekend het voor hem natuurlijk wat fijner dat hij zoveel mist doordeweeks.
Ik hoor het graag hoe het verder gaat!
je hoeft toch niet perse met hem mee?? Laat hem lekker alleen gaan, voor hem is het belangrijker dan voor jou om nog in die omgeving te zjn.
En vergeet niet dat de plaats waar je opgroeid dat je daar een 'binding' mee hebt, wat hij voor jou heeft gedaan is enorm knap hoor. Hij moet heel veel van je houden. Waar is voor hem het zuiden en voor jou het noorden? Dat kan ook nogal uitmaken. Jij kunt doordeweeks wel je gang gaan en op de koffie bij wie dan ook, maar hij niet, dan maakt een weekend het voor hem natuurlijk wat fijner dat hij zoveel mist doordeweeks.
Ik hoor het graag hoe het verder gaat!
dinsdag 29 januari 2008 om 21:06
Weet dat het voor mannen 'moeilijker' is om een sociaal netwerk op te bouwen. Kom zelf uit Nijmegen, vriend uit Hoofddorp, is ook lastig geweest. We hebben eerst drie jaar in Utrecht gewoond, de gulden middenweg en voor mijn vriend was dat lastiger dan voor mij. Hij heeft
geen sociaal leven opgebouwd in die tijd, terwijl ik via werk en contactsites al snel een hoop vrienden erbij had. Ik heb hem toen ook gepusht om te gaan sporten etc, maar dat is het niet geworden op de een of andere manier. Nu wonen we inmiddels in zijn oude omgeving, en hij bloeit helemaal op. Is weer aan het voetballen, woont dichter bij zijn oude maten en is gelukkig weer eens aan het stappen.
Wat ik wil zeggen is, praat er juist wel over maar vergeet niet dat het voor hem wellicht lastiger is, omdat hij uit zijn omgeving weg is. Bovendien is het zuiden heel anders dan het noorden, qua wonen, mensen en mentaliteit! Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet eens in de twee weken een weekend wilt offeren aan ouderbezoek, ook niet mijn hobby maar probeer ook begrip te hebben voor hem.
By the way, advies in dit soort situaties is altijd moeilijk en het is ook meer bedoeld om mijn ervaring te delen, ik hoop dat je er iets aan hebt!
geen sociaal leven opgebouwd in die tijd, terwijl ik via werk en contactsites al snel een hoop vrienden erbij had. Ik heb hem toen ook gepusht om te gaan sporten etc, maar dat is het niet geworden op de een of andere manier. Nu wonen we inmiddels in zijn oude omgeving, en hij bloeit helemaal op. Is weer aan het voetballen, woont dichter bij zijn oude maten en is gelukkig weer eens aan het stappen.
Wat ik wil zeggen is, praat er juist wel over maar vergeet niet dat het voor hem wellicht lastiger is, omdat hij uit zijn omgeving weg is. Bovendien is het zuiden heel anders dan het noorden, qua wonen, mensen en mentaliteit! Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet eens in de twee weken een weekend wilt offeren aan ouderbezoek, ook niet mijn hobby maar probeer ook begrip te hebben voor hem.
By the way, advies in dit soort situaties is altijd moeilijk en het is ook meer bedoeld om mijn ervaring te delen, ik hoop dat je er iets aan hebt!
dinsdag 29 januari 2008 om 21:07
Hoi Jewel22,
sorry, ik lees dat je het oke vindt als hij alleen gaat.
Weet je, ik zit in eensoortige situatie als jij. Ook ik had het me anders voorgesteld, ik ben van het zuiden naar het midden tot het noorden verhuisd en mis mijn omgeving verschrikkelijk. Heb ik een 1/4e deel zeg maar opgebouwd, ga ik weg! En dat voor mijn vriend, voor de liefde. Dus ik ben echt gek op hem, maar ... het gevoel alsof ik geamputeerd ben of dat mijn identiteit halfcompleet is, dat gevoel is er nog, na bijna 1 jaar.
Daarom ga ik elke week wel terug, alleen. Dan kan ik even 'bijtanken' zeg maar. De mentaliteit verschilt vaak per provincie en zeker onder de rivieren is het anders dan boven de rivieren.
Wens je vriend van mij veel sterkte en wees trots op hem!
Het is erg lastig om zo'n stap te zetten en opnieuw te beginnen plus het feit dat jullie allebei moeten wennen aan elkaar in 1 huis. Succes.
sorry, ik lees dat je het oke vindt als hij alleen gaat.
Weet je, ik zit in eensoortige situatie als jij. Ook ik had het me anders voorgesteld, ik ben van het zuiden naar het midden tot het noorden verhuisd en mis mijn omgeving verschrikkelijk. Heb ik een 1/4e deel zeg maar opgebouwd, ga ik weg! En dat voor mijn vriend, voor de liefde. Dus ik ben echt gek op hem, maar ... het gevoel alsof ik geamputeerd ben of dat mijn identiteit halfcompleet is, dat gevoel is er nog, na bijna 1 jaar.
Daarom ga ik elke week wel terug, alleen. Dan kan ik even 'bijtanken' zeg maar. De mentaliteit verschilt vaak per provincie en zeker onder de rivieren is het anders dan boven de rivieren.
Wens je vriend van mij veel sterkte en wees trots op hem!
Het is erg lastig om zo'n stap te zetten en opnieuw te beginnen plus het feit dat jullie allebei moeten wennen aan elkaar in 1 huis. Succes.
dinsdag 29 januari 2008 om 21:13
quote:Ine79 schreef op 29 januari 2008 @ 21:07:
Hoi Jewel22,
De mentaliteit verschilt vaak per provincie en zeker onder de rivieren is het anders dan boven de rivieren.
Dat is wat ik bedoelde te zeggen inderdaad, en dat is heel niet makkelijk. Het is wel wennen omdat het allemaal anders is, heb het lastig gehad hier daardoor maar uiteindelijk heb ik het nu hartstikke naar mijn zin. Er is dus hoop!
Hoi Jewel22,
De mentaliteit verschilt vaak per provincie en zeker onder de rivieren is het anders dan boven de rivieren.
Dat is wat ik bedoelde te zeggen inderdaad, en dat is heel niet makkelijk. Het is wel wennen omdat het allemaal anders is, heb het lastig gehad hier daardoor maar uiteindelijk heb ik het nu hartstikke naar mijn zin. Er is dus hoop!
woensdag 30 januari 2008 om 00:48
Eens in de 2 weken naar je ouders gaan vind ik niet zo heel veel hoor, bedoel het zijn wel je ouders en zijn hele vroegere leven ligt daar, niet zo raar om daar graag naar terug te gaan.
Verplaats je eens in hem.
Stel je voor dat het omgekeerd was en je alles had achtergelaten.
Zou jij niet graag regelmatig terug gaan dan?
Als je gewend bent regelmatig je ouders te zien en even binnen te lopen om dan terug te schakelen naar eens in de 2 weken of eens per maand is niet veel dan en heel anders. Het zijn wel je ouders.
Als je zat bent van het reizen, kunnen zijn ouders niet eens een weekend naar jullie toe komen dan?
Verder zou ik hem lekker laten gaan en zelf af en toe over slaan als je geen zin hebt.
Samen een leven opbouwen wordt daardoor toch niet onmogelijk gemaakt?
Dat kan even zo goed nog wel, ook als hij er 2 weekendjes per maand niet is, blijven er nog genoeg dagen over lijkt mij.
Verplaats je eens in hem.
Stel je voor dat het omgekeerd was en je alles had achtergelaten.
Zou jij niet graag regelmatig terug gaan dan?
Als je gewend bent regelmatig je ouders te zien en even binnen te lopen om dan terug te schakelen naar eens in de 2 weken of eens per maand is niet veel dan en heel anders. Het zijn wel je ouders.
Als je zat bent van het reizen, kunnen zijn ouders niet eens een weekend naar jullie toe komen dan?
Verder zou ik hem lekker laten gaan en zelf af en toe over slaan als je geen zin hebt.
Samen een leven opbouwen wordt daardoor toch niet onmogelijk gemaakt?
Dat kan even zo goed nog wel, ook als hij er 2 weekendjes per maand niet is, blijven er nog genoeg dagen over lijkt mij.
woensdag 30 januari 2008 om 07:02
Eens in de twee weken een heel wekend bij zijn ouders zou ik ook teveel vinden. Ik ben vanwege de liefde ook een heel eind bij mijn ouders vandaan gaan wonen, maar ik ga echt niet elke twee weken een heel weekend daar naartoe, en kan me voorstellen dat het voor jou - het zijn immers jouw ouders niet - niet prettig is.
Ik zou idd een compromis maken en bijvoorbeeld één keer in de 4 weken met hem mee gaan. Dan heb jij vaker het weekend voor jezelf, maar ga je toch ook nog regelmatig met hem mee.
Overigens, iemand postte dat het vooral voor mannen lastiger is om elders een nieuwe vriendenkring op te bouwen, maar dat lijkt mij een beetje een raar stereotype. Ik vind het lastig om nieuwe vrienden te maken, terwijl mijn man daarin juist veel soepeler is. Persoonsgebonden dus, en niet seksegebonden.
Ik zou idd een compromis maken en bijvoorbeeld één keer in de 4 weken met hem mee gaan. Dan heb jij vaker het weekend voor jezelf, maar ga je toch ook nog regelmatig met hem mee.
Overigens, iemand postte dat het vooral voor mannen lastiger is om elders een nieuwe vriendenkring op te bouwen, maar dat lijkt mij een beetje een raar stereotype. Ik vind het lastig om nieuwe vrienden te maken, terwijl mijn man daarin juist veel soepeler is. Persoonsgebonden dus, en niet seksegebonden.
woensdag 30 januari 2008 om 12:07
quote:Branwen76 schreef op 30 januari 2008 @ 07:02:
Ik zou idd een compromis maken en bijvoorbeeld één keer in de 4 weken met hem mee gaan. Dan heb jij vaker het weekend voor jezelf, maar ga je toch ook nog regelmatig met hem mee.
.Ik weet niet hoe TO hierover denkt, maar vaak leef je juist zo naar de weekenden toe en kun je gezellig iets met je vriend doen. Als hij dan in z'n eentje naar zijn ouders gaat, moet je wel echt iets op gaan pakken om zelf een leuk weekend te hebben. Daar moet je ook weer zin in hebben.
Ik zou idd een compromis maken en bijvoorbeeld één keer in de 4 weken met hem mee gaan. Dan heb jij vaker het weekend voor jezelf, maar ga je toch ook nog regelmatig met hem mee.
.Ik weet niet hoe TO hierover denkt, maar vaak leef je juist zo naar de weekenden toe en kun je gezellig iets met je vriend doen. Als hij dan in z'n eentje naar zijn ouders gaat, moet je wel echt iets op gaan pakken om zelf een leuk weekend te hebben. Daar moet je ook weer zin in hebben.
woensdag 30 januari 2008 om 13:42
[quote]Tante Sjaan schreef op 30 januari 2008 @ 00:48:
Eens in de 2 weken naar je ouders gaan vind ik niet zo heel veel hoor, bedoel het zijn wel je ouders
quote]
Ik vind het wél veel, eens in de 2 weken naar zijn ouders gaan.
Ik ben zelf 300 km verhuisd om bij mijn man te kunnen wonen en mijn drie volwassen kinderen wonen allemaal ver hier vandaan. De jongste, die geen partner heeft, zien we ongeveer om de zes weken (soms komt hij hier, soms gaan wij hem opzoeken). De andere twee, die partners hebben, zien we ongeveer vier keer per jaar. Meestal gaan wij hen opzoeken, zij komen ongeveer 1 keer per jaar op bezoek. We hebben wel veel emailcontact.
Ik zou ze uiteraard liever wat vaker zien, maar ik kan heel goed begrijpen dat ze het reizen niet zien zitten, ik vind het zelf ook een opgave om in het weekend uren te reizen.
Mijn kinderen hoeven mijn weekends niet te vullen, ik heb mijn eigen leven en verveel me geen seconde.
Eens in de 2 weken naar je ouders gaan vind ik niet zo heel veel hoor, bedoel het zijn wel je ouders
quote]
Ik vind het wél veel, eens in de 2 weken naar zijn ouders gaan.
Ik ben zelf 300 km verhuisd om bij mijn man te kunnen wonen en mijn drie volwassen kinderen wonen allemaal ver hier vandaan. De jongste, die geen partner heeft, zien we ongeveer om de zes weken (soms komt hij hier, soms gaan wij hem opzoeken). De andere twee, die partners hebben, zien we ongeveer vier keer per jaar. Meestal gaan wij hen opzoeken, zij komen ongeveer 1 keer per jaar op bezoek. We hebben wel veel emailcontact.
Ik zou ze uiteraard liever wat vaker zien, maar ik kan heel goed begrijpen dat ze het reizen niet zien zitten, ik vind het zelf ook een opgave om in het weekend uren te reizen.
Mijn kinderen hoeven mijn weekends niet te vullen, ik heb mijn eigen leven en verveel me geen seconde.
