hij is de ware, trouwen???

Hoi Rachellauren, ik ben getrouwd (eerste huwelijk) toen ik net als jij 22 was, mijn partner was toen 32. We hadden toen al zes jaar een relatie (maar zagen elkaar alleen in het weekend).

Waarom ik dacht dat hij de ware was? Omdat we allebei erg verliefd waren en voor een groot deel dezelfde interesses hadden en we voor we getrouwd waren, nooit ruzie hadden. Tenminste, dat we dezelfde interesses hadden dacht ik, maar nu besef ik dat ik gewoon zijn interesses had overgenomen, ik had me helemaal aan hem aangepast. Want ik was pas 16 toen de relatie begon.

Het huwelijk werd echter een hel en ik ben na 23 jaar gescheiden.



Nu ben ik voor de tweede keer getrouwd, ik was 49 en mijn man was 53.

Waarom ik nu weet dat hij de ware is? Omdat hij superlief is, me op handen draagt, omdat hij zachtaardig en behulpzaam is, omdat hij trouw, eerlijk en integer is, omdat hij over zijn gevoelens kan praten, omdat we over alle belangrijke zaken (liefde, maatschappij...) grotendeels hetzelfde denken, omdat we allebei dezelfde grote behoefte aan praten, knuffelen en vrijen hebben, omdat we gelijkaardige wensen hebben wat onze levensstijl betreft, omdat we met elkaar durven praten over al onze intieme gedachten en over geheimen die we nooit met iemand anders hebben durven delen, omdat we al acht jaar ontzettend gelukkig met elkaar zijn en nog altijd geregeld vlinders en 'geluksaanvallen' hebben.

Ik wens jou veel geluk!

ik heb altijd gezegd dat ik wil trouwen als ik mijn eerste eigen klas heb.



Waarom heb je dat altijd gezegd en waarom wil je dat?

Hoi hoi,



Ik ben getrouwd toen ik 21 was, mijn man was toen 27.



Hoe ik wist dat hij de ware was? Ik was en ben superverliefd op hem, we kunnen supergoed met elkaar praten, we denken in grote lijnen over veel dingen hetzelfde, hij is uiteraard ontzettend lief, betrouwbaar, eerlijk. Kortom gewoon een supervent!!



Ik ben nu 3 jaar getrouwd en nog steeds heel erg gelukkig!

Ik was 19 toen ik mijn huidige man ontmoette, en 4 jaar later zijn we getrouwd.

Ik was toen 23 en mijn man 36. (13 jaar verschil dus)

Wij zijn komende week 4 jaar getrouwd en in totaal 8 jaar samen, en inmiddels hebben we een zoontje van anderhalf.

Ik ben nog steeds erg gelukkig met hem, en hoop dat uiteraard voor altijd te blijven.



Ik vind echter niet dat je moet gaan trouwen omdat je altijd hebt gezegt dat je dat zou doen als je je eerste klas hebt.

Je moet trouwen omdat je heel veel van iemand houdt en omdat je graag met die persoon oud wilt worden.

Volgens mij maakt het niet uit hoe oud je bent als je elkaar leert kennen, je kunt 'de ware' ontmoeten als je 16 of 77 bent, en een leeftijdsverschil van 8 jaar vind ik persoonlijk niet zo groot.

Wat wel belangrijk is, is of jullie bij elkaar passen, en dat is voor ieder stel verschillend. Bovendien moet ieder van beide partners eigenschappen hebben die een duurzame relatie mogelijk maken (bijv. trouw, eerlijkheid, kunnen praten, enz.).

Ik ben benieuwd waarom je die vraag stelt. Twijfel je over de vraag of je het goed is om te trouwen?

.

Mijn vriend en ik kennen elkaar nog niet zolang, maar hij is de eerste waarvan ik ben overtuigd dat 'dit hem is' en 'dat we voor altijd bij elkaar blijven'. Als hij met me zou willen trouwen ooit dan zal hij me moeten vragen. We hebben wel al het e.e.a. besproken en over een jaar ofzo gaan we dus practisch gezien wel dingen regelen en op papier zetten, dit komt omdat als ik toevallig kom te overlijden er nogal een grote erfenis vrij komt en die moet ik goeie handen vallen vind ik.

Toen ik mijn ex-man op 18-jarige leeftijd leerde kennen wist ik ook zeker dat hij de ware voor me was. Vijf jaar later, op 23-jarige leeftijd zijn we getrouwd en ruim 6 jaar later, op 29-jarige leeftijd ben ik van mijn ex-man gescheiden omdat hij toen niet meer de ware voor mij bleek te zijn.



Achteraf gezien was ik gewoon veel te jong aan zo'n relatie begonnen, veel te jong uit huis gegaan, veel te jong getrouwd. Verliefd en onbezonnen, zonder echt te weten wat je nu eigenlijk van een relatie verwacht en wat het is om voor de rest van je leven voor iemand te kiezen, om voor de rest van je leven met die persoon samen te leven.



Ik was hevig verliefd, wilde zo graag volwassen zijn, wilde op eigen benen staan en mijn ex-man was 8 jaar ouder, al zijn vrienden woonden samen, gingen trouwen, kregen kinderen en als 18-jarige vond ik dat het helemaal het einde.



Helaas vond ik dat een aantal jaren daarna niet meer zo, je wordt volwassen, je gaat over het leven nadenken, over die dingen die je wilt bereiken in het leven, de dingen die je wilt doen en beleven.

Datgene wat ik wilde pastte toen helemaal niet meer bij datgene wat mijn ex-man wilde en dus pastten wij toen helemaal niet meer zo goed bij elkaar.



Maar natuurlijk zijn er ook succesverhalen, zoals hierboven of zoals mijn ouders die al "verkering" hadden toen ze twaalf waren en nog steeds bij elkaar zijn