Relaties
alle pijlers
Hij kan altijd alles beter (volgens hem)
zondag 15 juli 2007 om 16:33
Zijn er nog meer meiden die een vriend hebben die vindt dat hij altijd alles beter kan? En hij vindt het dan ook lastig om anderen (bijvoorbeeld jou) dingen te laten doen. Van klusjes in huis tot de vaatwasser inruimen.
Hij zegt dan dat hij de dingen liever zelf doet omdat hij dan zeker weet dat het goed gaat (lijkt me ook onzekerheid bij hem!). Hij vindt het heel moeilijk om dingen uit handen te geven of afhankelijk te zijn van handelen. Het gevolg is dat ik niks meer durf te doen omdat ik geen zin heb te horen dat het niet goed is, of we krijgen ruzie, omdat hij vindt dat zijn manier beter is.
Het zegt natuurlijk ook wat over mij dat ik er niet altijd tegenin durf te gaan, maar het is echt niet altijd leuk om te horen dat je het niet goed doet (volgens hem dan), want op zijn manier gaat het allemaal veel handiger, sneller en slimmer. Daarnaast wordt ik er ook letterlijk moe van om steeds te denken: als ik dit doe, zou dat dan wel goed zijn?
Het grappige is dat als ik iets heb gedaan als hij weg is (bijv. de plantjes in de tuin zetten) en hij komt terug vindt hij het heel leuk geworden. Maar was hij erbij en ziet hij de manier waarop ik de plantjes er in zou zetten, dan had hij een betere, snellere, of manier gevonden waardoor je minder vies wordt of wat dan ook. Pfff...
Maar... wat hij moet leren is dat er ook andere manieren zijn om bepaalde dingen te doen. Ik heb mijn eigen manier van de vaatwasser in te ruimen en ook al zet ik de kopjes aan de andere kant of doe ik er wat langer over, mijn manier is ook goed.
Hij heeft toegegeven dat hij hier last van heeft, maar hoe ga je hier verder mee om en hoe kan hij dit veranderen/erop letten?
Ik heb hem ook gezegd dat zijn manier van doen bij anderen uitlokt dat zij vervolgens niks meer durven te doen of een grote bek tegen hem gaan geven. Dat hij zich goed moet beseffen wat de gevolgen van zijn gedrag kunnen zijn! Hij heeft een verantwoordelijke baan, dat werkt ook mee in zijn gedrag/humeur.
Hij doet soms wel z'n best om zich in te houden of het rustig uit te leggen hoe hij het zou doen (i.p.v. snauwend of iets uit mijn handen trekken), dus dat is wel goed, maar ik begin soms aan onze relatie te twijfelen zo van 'is dit een persoon die ik wil?'...
Trouwens, hij kan ook echt een schat zijn hoor, het is een trek(je) waaraan ik me de laatste tijd steeds irriteer (we zijn al vele jaren samen).
Zijn er meiden die ook zo'n vriend hebben en hoe ga jij en hoe gaan jullie er samen mee om?
Of heb je tips/een mening erover, dan hoor ik het graag!
Thanks!
Hij zegt dan dat hij de dingen liever zelf doet omdat hij dan zeker weet dat het goed gaat (lijkt me ook onzekerheid bij hem!). Hij vindt het heel moeilijk om dingen uit handen te geven of afhankelijk te zijn van handelen. Het gevolg is dat ik niks meer durf te doen omdat ik geen zin heb te horen dat het niet goed is, of we krijgen ruzie, omdat hij vindt dat zijn manier beter is.
Het zegt natuurlijk ook wat over mij dat ik er niet altijd tegenin durf te gaan, maar het is echt niet altijd leuk om te horen dat je het niet goed doet (volgens hem dan), want op zijn manier gaat het allemaal veel handiger, sneller en slimmer. Daarnaast wordt ik er ook letterlijk moe van om steeds te denken: als ik dit doe, zou dat dan wel goed zijn?
Het grappige is dat als ik iets heb gedaan als hij weg is (bijv. de plantjes in de tuin zetten) en hij komt terug vindt hij het heel leuk geworden. Maar was hij erbij en ziet hij de manier waarop ik de plantjes er in zou zetten, dan had hij een betere, snellere, of manier gevonden waardoor je minder vies wordt of wat dan ook. Pfff...
Maar... wat hij moet leren is dat er ook andere manieren zijn om bepaalde dingen te doen. Ik heb mijn eigen manier van de vaatwasser in te ruimen en ook al zet ik de kopjes aan de andere kant of doe ik er wat langer over, mijn manier is ook goed.
Hij heeft toegegeven dat hij hier last van heeft, maar hoe ga je hier verder mee om en hoe kan hij dit veranderen/erop letten?
Ik heb hem ook gezegd dat zijn manier van doen bij anderen uitlokt dat zij vervolgens niks meer durven te doen of een grote bek tegen hem gaan geven. Dat hij zich goed moet beseffen wat de gevolgen van zijn gedrag kunnen zijn! Hij heeft een verantwoordelijke baan, dat werkt ook mee in zijn gedrag/humeur.
Hij doet soms wel z'n best om zich in te houden of het rustig uit te leggen hoe hij het zou doen (i.p.v. snauwend of iets uit mijn handen trekken), dus dat is wel goed, maar ik begin soms aan onze relatie te twijfelen zo van 'is dit een persoon die ik wil?'...
Trouwens, hij kan ook echt een schat zijn hoor, het is een trek(je) waaraan ik me de laatste tijd steeds irriteer (we zijn al vele jaren samen).
Zijn er meiden die ook zo'n vriend hebben en hoe ga jij en hoe gaan jullie er samen mee om?
Of heb je tips/een mening erover, dan hoor ik het graag!
Thanks!
zondag 15 juli 2007 om 16:40
Ooh laat hem lekker gaan joh, mannen denken altijd dat ze alles beter kunnen. Ik laat hem dan lekker aanklooien en als hij weg is doe ik het op mijn eigen manier. Mijn vriend is niet zo erg als die van jou maar hij zegt wel altijd, kijk uit, nee doe dat nou zoo, enz. Dan zeg ik altijd ja papa, en dan moet ie lachen is ie direct weer lief. Hij heeft af en toe gewoon de neiging om heel erg alles voor me te doen en ik ben juist heel zelfstandig. Dus dan vraag ik gewoon aan hem of ie een ander klusje wil doen, wat ik echt niet zelf kan, wat echt niet lukt en dat hij t vast heel goed kan. Dan is hij uit mijn nek en voelt hij zich belangrijk. Net kinderen die mannen :P
zondag 15 juli 2007 om 16:58
Hoe moeilijk het ook is, ik zou niet wachten tot hij weg is voordat jij een klusje doet. Ik zou het gesprek nog één keer met hem aangaan en uitleggen dat het niet voor je werkt, en zeggen dat je hem voortaan zal negeren als hij het weer doet. En dan inderdaad de volgende keer doen alsof je neus bloedt. Of inderdaad nog 's een keer zeggen: "ja papa", voor het geval hij niet door heeft waarom je geen antwoord geeft.
Ook als je iets doet als hij weg is, probeer die stem in je hoofd te negeren "doe ik het wel goed?", en als hij achteraf aanmerkingen heeft, weer in de negeer-stand gaan.
Voor de rest hoef je er helemaal geen strijd of debacle van te maken. "Gewoon" negeren en zelf sterk in je schoenen blijven staan.
Kan je hier iets mee?
Ook als je iets doet als hij weg is, probeer die stem in je hoofd te negeren "doe ik het wel goed?", en als hij achteraf aanmerkingen heeft, weer in de negeer-stand gaan.
Voor de rest hoef je er helemaal geen strijd of debacle van te maken. "Gewoon" negeren en zelf sterk in je schoenen blijven staan.
Kan je hier iets mee?
zondag 15 juli 2007 om 18:10
Hoi hoi,
Het negeren heb ik idd al eens geprobeerd, dat ging vroeger wel ok, maar tegenwoordig begint het irriteren bij mij al ervoor. Als ik iets doe en hij staat ernaast, dan weet ik al dat er wat komt. Schat, zet het vuur eens wat zachter dat kost alleen maar energie, schat je hoeft geen warm water te gebruiken om dat kopje af te wassen enz.
Nou, tegenwoordig als ik de warm water kraan aan zet denk ik: oeps, is dat wel nodig? Wat nou als hij dit zou zien? Terwijl ik gewoon die warm water kraan aan moet kunnen zetten als ik dat wil!
En dan probeer ik er echt schijt aan te hebben, zijn commentaar uit mijn hoofd te zetten en lekker warm water te gebruiken, maar het breekt me de laatste tijd een beetje op.
Het werkt een beetje zo: bij alles wat je doet commentaar.
Denk je dat je de was lekker aan het ophangen bent komt meneer boven (toevallig of niet): schat, dat truitje moet daar zodat die broek daar kan, zie je dat niet? Au, weer commentaar.
Heb ik het hele huis schoongemaakt: schat, kijk nou naar die elektrische tandenborstel, er zit nog allemaal tandpasta op! Au, weer commentaar. (dan zeg ik: nou, een mooi klusje voor jou, maar ondertussen heb je wel weer commentaar gehad en daar gaat het mij om).
Ben je de vaatwasser aan het inruimen komt meneer er weer aan (toevallig of niet): schat, de messen en vorken moeten andersom, dan heb je meer ruimte en de pan moet daar en daar, want dat past beter. Terwijl het op mijn manier ook past! Argggggggggggg!!!
Of als ik iets niet meteen begrijp wat hij uitlegt dan wordt ik soms meteen bestempeld als dom (bijv. iets met cijfers, maar daar ben ik gewoon niet goed in).
Of als ik bijvoorbeeld de weg niet goed weet die ik 1 of 2x eerder heb gereden. Dan zeg ik: is iedereen die iets niet begrijpt bij jou dom? Misschien leg jij het wel niet duidelijk uit?
Hij is eigenlijk een type dat alles perfect wil doen en verwacht dat ook van zijn omgeving (ik heb hem al zo vaak gezegd dat hij zo veel kan willen maar dat dit echt niet zo werkt in de grote mensen wereld!)
Ik ben een type dat eigenlijk zelden sjagie of boos is en kan me niet voorstellen hoe je je druk kunt maken om dit soort dingen... :D
Ik zou hier eigenlijk boven moeten staan, maar op de een of andere manier heb ik de moed een beetje opgegeven wat dit betreft. Maar na meer dan 10 jaar geef ik niet zomaar deze relatie op, want hij heeft ook leuke dingen.
De laatste tijd denk ik steeds vaker: als we kinderen zouden hebben zou hij dan ook zo tegen hen doen? Want volgens mij is dat geen relaxte opvoeding als je kinderen perfect moeten zijn en alles goed moeten doen net als hun vader! :?
Het negeren heb ik idd al eens geprobeerd, dat ging vroeger wel ok, maar tegenwoordig begint het irriteren bij mij al ervoor. Als ik iets doe en hij staat ernaast, dan weet ik al dat er wat komt. Schat, zet het vuur eens wat zachter dat kost alleen maar energie, schat je hoeft geen warm water te gebruiken om dat kopje af te wassen enz.
Nou, tegenwoordig als ik de warm water kraan aan zet denk ik: oeps, is dat wel nodig? Wat nou als hij dit zou zien? Terwijl ik gewoon die warm water kraan aan moet kunnen zetten als ik dat wil!
En dan probeer ik er echt schijt aan te hebben, zijn commentaar uit mijn hoofd te zetten en lekker warm water te gebruiken, maar het breekt me de laatste tijd een beetje op.
Het werkt een beetje zo: bij alles wat je doet commentaar.
Denk je dat je de was lekker aan het ophangen bent komt meneer boven (toevallig of niet): schat, dat truitje moet daar zodat die broek daar kan, zie je dat niet? Au, weer commentaar.
Heb ik het hele huis schoongemaakt: schat, kijk nou naar die elektrische tandenborstel, er zit nog allemaal tandpasta op! Au, weer commentaar. (dan zeg ik: nou, een mooi klusje voor jou, maar ondertussen heb je wel weer commentaar gehad en daar gaat het mij om).
Ben je de vaatwasser aan het inruimen komt meneer er weer aan (toevallig of niet): schat, de messen en vorken moeten andersom, dan heb je meer ruimte en de pan moet daar en daar, want dat past beter. Terwijl het op mijn manier ook past! Argggggggggggg!!!
Of als ik iets niet meteen begrijp wat hij uitlegt dan wordt ik soms meteen bestempeld als dom (bijv. iets met cijfers, maar daar ben ik gewoon niet goed in).
Of als ik bijvoorbeeld de weg niet goed weet die ik 1 of 2x eerder heb gereden. Dan zeg ik: is iedereen die iets niet begrijpt bij jou dom? Misschien leg jij het wel niet duidelijk uit?
Hij is eigenlijk een type dat alles perfect wil doen en verwacht dat ook van zijn omgeving (ik heb hem al zo vaak gezegd dat hij zo veel kan willen maar dat dit echt niet zo werkt in de grote mensen wereld!)
Ik ben een type dat eigenlijk zelden sjagie of boos is en kan me niet voorstellen hoe je je druk kunt maken om dit soort dingen... :D
Ik zou hier eigenlijk boven moeten staan, maar op de een of andere manier heb ik de moed een beetje opgegeven wat dit betreft. Maar na meer dan 10 jaar geef ik niet zomaar deze relatie op, want hij heeft ook leuke dingen.
De laatste tijd denk ik steeds vaker: als we kinderen zouden hebben zou hij dan ook zo tegen hen doen? Want volgens mij is dat geen relaxte opvoeding als je kinderen perfect moeten zijn en alles goed moeten doen net als hun vader! :?
zondag 15 juli 2007 om 20:50
hai....
Jeetje wat herken ik zoveel in je verhaal wolkje
Alleen bij mijw as de relatie zo kort aan en ik woonde niet eens samen.....
Ik kon het in zijn ogen ook nooit goed doen... alleen vond hij dat ik er zo'n probleem van maakte...
Hij is 17 jaar getrouwd geweest en ik merk toch wel dat hij erg gewend is om dingen op zijn manier te doen.... Maar wat hij zegt en doet is goed...! zo irritant! en hoe ik erop reageer is fout!
Het begon met een pizza uit de oven halen: ik deed het een beetje onhandig.. Ik was een kluns,.. Vervolgens begon het met een koffiezetapparaat... van senseo... Ik klapte hem te hard dicht dus de volgende keer ging hij achter mij staan om te controleren of ik het dekseltje goed dichtklapte.... Ik zuchte en pufte toen ik merkte dat hij achter mij stond en dat nam hij mij kwalijk!
Vaatwas mag ik niet inruimen ... dat doet hij op zijn manier... inderdaad zijn manier is de beste!.. We gingen samen de kerstboom doen.. Ik wilde hem meehelpen met verlichting... dat mocht niet... Omdat hij dat altijd doet op zijn manier! De ballen mocht ik er wel inhangen... goh ! wat aardig!
Ik gooi te hard met autodeur en oooh ja het tandpastadopje... was ik vergeten op te draaien... Jeetje ik had net 3 maanden verkering met hem...
Ligt het nou aan mij?????? oooh en ik hak in de boter inplaats van smeren.... Waar gaat dit over????
We zitten nu in een soort time out al een paar maanden.. Ik ben nog steeds gek op hem.. Hij heeft nu zo veel aan zijn hoofd... Hij is net gescheiden, co-ouderschap kindje van 3, reorganisatie werk, en heeft net de sleutel gekregen van zijn nieuwe huis en gaat over 10 dagen ook verhuizen (zijn huis verkocht waar hij woonde met ex)
We voelen nog wat voor elkaar... maar ik en hij twijfelen of we met elkaar kunnen samenleven in de toekomst.... Komen we hieruit??
Ik kan hierover niet goed met praten... want hij weet alles beter!!!!
Verdori wil gewoon dat onze relatie gaat werken..... !
Jeetje wat herken ik zoveel in je verhaal wolkje
Alleen bij mijw as de relatie zo kort aan en ik woonde niet eens samen.....
Ik kon het in zijn ogen ook nooit goed doen... alleen vond hij dat ik er zo'n probleem van maakte...
Hij is 17 jaar getrouwd geweest en ik merk toch wel dat hij erg gewend is om dingen op zijn manier te doen.... Maar wat hij zegt en doet is goed...! zo irritant! en hoe ik erop reageer is fout!
Het begon met een pizza uit de oven halen: ik deed het een beetje onhandig.. Ik was een kluns,.. Vervolgens begon het met een koffiezetapparaat... van senseo... Ik klapte hem te hard dicht dus de volgende keer ging hij achter mij staan om te controleren of ik het dekseltje goed dichtklapte.... Ik zuchte en pufte toen ik merkte dat hij achter mij stond en dat nam hij mij kwalijk!
Vaatwas mag ik niet inruimen ... dat doet hij op zijn manier... inderdaad zijn manier is de beste!.. We gingen samen de kerstboom doen.. Ik wilde hem meehelpen met verlichting... dat mocht niet... Omdat hij dat altijd doet op zijn manier! De ballen mocht ik er wel inhangen... goh ! wat aardig!
Ik gooi te hard met autodeur en oooh ja het tandpastadopje... was ik vergeten op te draaien... Jeetje ik had net 3 maanden verkering met hem...
Ligt het nou aan mij?????? oooh en ik hak in de boter inplaats van smeren.... Waar gaat dit over????
We zitten nu in een soort time out al een paar maanden.. Ik ben nog steeds gek op hem.. Hij heeft nu zo veel aan zijn hoofd... Hij is net gescheiden, co-ouderschap kindje van 3, reorganisatie werk, en heeft net de sleutel gekregen van zijn nieuwe huis en gaat over 10 dagen ook verhuizen (zijn huis verkocht waar hij woonde met ex)
We voelen nog wat voor elkaar... maar ik en hij twijfelen of we met elkaar kunnen samenleven in de toekomst.... Komen we hieruit??
Ik kan hierover niet goed met praten... want hij weet alles beter!!!!
Verdori wil gewoon dat onze relatie gaat werken..... !
zondag 15 juli 2007 om 20:57
Ik zou het gewoon niet meer serieus nemen... jij weet toch dat de manier waarop jij het doet, ook werkt? En hij weet dat vast eigenlijk ook wel. Dus ik zou zeggen, op mijn allerliefste toon: "schat, je zeurt een beetje... geeft niks hoor"
Óf je gooit het over een andere boeg, een je geeft hem compleet gelijk... "Je hebt gelijk lieverd, nu past de afwasmachine niet meer dicht, worden de borden nooit schoon, en moeten we voortaan van kartonnen bordjes eten tot ons geld op is en we de aardappelen zó uit de pan moeten prikken. Wat fijn dat jij dat hebt voorkomen!"
Eigenlijk denk ik dat een goed gesprek het handigst is, maar als hij niet zou luisteren zou ik een van bovenstaande tactieken uit de kast trekken.
Óf je gooit het over een andere boeg, een je geeft hem compleet gelijk... "Je hebt gelijk lieverd, nu past de afwasmachine niet meer dicht, worden de borden nooit schoon, en moeten we voortaan van kartonnen bordjes eten tot ons geld op is en we de aardappelen zó uit de pan moeten prikken. Wat fijn dat jij dat hebt voorkomen!"
Eigenlijk denk ik dat een goed gesprek het handigst is, maar als hij niet zou luisteren zou ik een van bovenstaande tactieken uit de kast trekken.
zondag 15 juli 2007 om 21:08
Hoi Mabel en Minnie,
Ook jullie bedankt voor je commentaar! Ik moest er erg bij gniffelen en vond ze erg scherp!! ;)
Weet ik toch dat het niet zo aan mij ligt.
Ik ga ze ook zeker onthouden en ze uittesten!
En idd, als hij zo slim denkt te zijn weet hij dat er verschillende wegen naar Rome leiden.
Ik heb al vaker tegen hem gezegd dat ook mijn manier goed is, ook al is die anders dan die van hij. Dan is zijn weerwoord: ja, maar ik heb overal een logische reden voor en jij niet.
Ok, voorbeeldjes:
- Het dichtdraaien van de warm water kraan: is zonde van het warm maken van het water als je het maar even gebruikt (en dus van het geld, maar zo krap bij kas zitten we niet, dus ik zie het probleem niet). Mijn idee is: met warm water worden dingen beter schoon!
- als ik het iets te donker vind om me op te maken en de lamp aan klik klikt hij 'm weer uit (of hij zegt er wat van). Zijn reden: het is licht genoeg om je op te maken en het is zonde van de stroom. Sinds wanneer bepaald hij dat voor mij? :@
Euhhh... sorry hoor, maar woon ik ook nog in dit huis of hoe zit dat?
Zullen we gewoon lekker relaxed leven of zullen we over elk klein dingetje nadenken wat we doen of dat wel zo efficient is?
Nee, ik doe het vaak op de vrolijke, relaxte maar soms misschien iets minder efficiente, maar een uiteindelijke net zo goed lukkende manier. Hij doet alles op de gestresseste, constant berekende, en daardoor vaak sjagerijnige manier. Nou, kies maar wat je wilt! Ik weet het wel! ;)
Onze kat krijgt ook commentaar als hij te veel miauwt terwijl er iets bij meneer niet (meteen) lukt of hij sjagie is.
Vandaar die vraag over kinderen, je kunt toch niet zomaar tegen je kind zeggen: hou je kop! ? Zo'n kind leert dat dan toch ook over te nemen?
Hij heeft ook al eens letterlijk tegen mij gezegd dat hij zelf zo perfect mogelijk probeert te zijn, want dat werkt het best, snelst en efficienst en dat hij dat ook van anderen het liefst verlangt, zowel in zijn werk als zijn prive. Gezellig he?
Ik denk dat ik 'm de volgende keer eens vraag: denk jij dat je leuk bent om mee te leven op deze manier? Hij heeft zelf al eens zoiets gezegd als: ik denk dat ik soms best moeilijk ben om mee te leven. Punt.
En wat ook zo is: als hij zo graag een perfect iemand wil, dan moet hij maar een relatie met zichzelf beginnen!
Gek, ik zit soms zelf al antwoorden te schrijven, maar ik baal gewoon dat dit gebeurt. Heb inmiddels al zoveel woede in me! :@
Het is de laatste tijd (zo'n half jaartje) namelijk een stuk erger geworden dan de andere jaren. Ook omdat hij veel stress heeft op zijn werk. Ik heb eigenlijk de hoop dat het minder wordt als het op zijn werk ook rustiger wordt.
Aan de andere kant zorgt hij er wel voor dat ik lekker comfortabel in ons huis leef doordat alles goed en wel werkt en kunnen we op een zondagmiddag ook lekker in het zonnetje met een wijntje en een stokbroodje de uurtjes doorbrengen.
Ik denk ook niet dat hij expres de boeman wil zijn, maar waarom doet hij dan zo?
Ook jullie bedankt voor je commentaar! Ik moest er erg bij gniffelen en vond ze erg scherp!! ;)
Weet ik toch dat het niet zo aan mij ligt.
Ik ga ze ook zeker onthouden en ze uittesten!
En idd, als hij zo slim denkt te zijn weet hij dat er verschillende wegen naar Rome leiden.
Ik heb al vaker tegen hem gezegd dat ook mijn manier goed is, ook al is die anders dan die van hij. Dan is zijn weerwoord: ja, maar ik heb overal een logische reden voor en jij niet.
Ok, voorbeeldjes:
- Het dichtdraaien van de warm water kraan: is zonde van het warm maken van het water als je het maar even gebruikt (en dus van het geld, maar zo krap bij kas zitten we niet, dus ik zie het probleem niet). Mijn idee is: met warm water worden dingen beter schoon!
- als ik het iets te donker vind om me op te maken en de lamp aan klik klikt hij 'm weer uit (of hij zegt er wat van). Zijn reden: het is licht genoeg om je op te maken en het is zonde van de stroom. Sinds wanneer bepaald hij dat voor mij? :@
Euhhh... sorry hoor, maar woon ik ook nog in dit huis of hoe zit dat?
Zullen we gewoon lekker relaxed leven of zullen we over elk klein dingetje nadenken wat we doen of dat wel zo efficient is?
Nee, ik doe het vaak op de vrolijke, relaxte maar soms misschien iets minder efficiente, maar een uiteindelijke net zo goed lukkende manier. Hij doet alles op de gestresseste, constant berekende, en daardoor vaak sjagerijnige manier. Nou, kies maar wat je wilt! Ik weet het wel! ;)
Onze kat krijgt ook commentaar als hij te veel miauwt terwijl er iets bij meneer niet (meteen) lukt of hij sjagie is.
Vandaar die vraag over kinderen, je kunt toch niet zomaar tegen je kind zeggen: hou je kop! ? Zo'n kind leert dat dan toch ook over te nemen?
Hij heeft ook al eens letterlijk tegen mij gezegd dat hij zelf zo perfect mogelijk probeert te zijn, want dat werkt het best, snelst en efficienst en dat hij dat ook van anderen het liefst verlangt, zowel in zijn werk als zijn prive. Gezellig he?
Ik denk dat ik 'm de volgende keer eens vraag: denk jij dat je leuk bent om mee te leven op deze manier? Hij heeft zelf al eens zoiets gezegd als: ik denk dat ik soms best moeilijk ben om mee te leven. Punt.
En wat ook zo is: als hij zo graag een perfect iemand wil, dan moet hij maar een relatie met zichzelf beginnen!
Gek, ik zit soms zelf al antwoorden te schrijven, maar ik baal gewoon dat dit gebeurt. Heb inmiddels al zoveel woede in me! :@
Het is de laatste tijd (zo'n half jaartje) namelijk een stuk erger geworden dan de andere jaren. Ook omdat hij veel stress heeft op zijn werk. Ik heb eigenlijk de hoop dat het minder wordt als het op zijn werk ook rustiger wordt.
Aan de andere kant zorgt hij er wel voor dat ik lekker comfortabel in ons huis leef doordat alles goed en wel werkt en kunnen we op een zondagmiddag ook lekker in het zonnetje met een wijntje en een stokbroodje de uurtjes doorbrengen.
Ik denk ook niet dat hij expres de boeman wil zijn, maar waarom doet hij dan zo?
zondag 15 juli 2007 om 21:18
Hoi Allis, leuk om je reactie te lezen.Weer 2 goede tips erbij!
En muis, wat fijn dat jij dit ook herkent (hoe idioot het ook is!). Ja, zo'n voorbeeld van die Senseo: ik herken het zo! Daar sla je toch stijl van achterover!:o
Heb je ook niet zoiets van: er zijn toch belangrijkere dingen om je druk over te maken? :?
Misschien is het ook wel iets van de controle hebben over dingen. Omdat andere gebeurtenissen om zo iemand heen al hectisch/rommelig/onzeker zijn proberen ze hiermee controle te houden over de zaken thuis, hoe klein die zaken ook zijn. Alleen, dat gaat ten koste van de partner en eventuele kinderen, huisdieren enz. En, hoe lang hou je dat zelf vol???
Het uiteindelijke gevolg is namelijk: je durft niks meer te doen omdat dat toch fout is of je denk bij alles 'zou het wel goed zijn'? Idioot toch? Wat jij, muis? Ik probeer nu behoorlijk te vechten tegen dat stemmetje!
En muis, wat fijn dat jij dit ook herkent (hoe idioot het ook is!). Ja, zo'n voorbeeld van die Senseo: ik herken het zo! Daar sla je toch stijl van achterover!:o
Heb je ook niet zoiets van: er zijn toch belangrijkere dingen om je druk over te maken? :?
Misschien is het ook wel iets van de controle hebben over dingen. Omdat andere gebeurtenissen om zo iemand heen al hectisch/rommelig/onzeker zijn proberen ze hiermee controle te houden over de zaken thuis, hoe klein die zaken ook zijn. Alleen, dat gaat ten koste van de partner en eventuele kinderen, huisdieren enz. En, hoe lang hou je dat zelf vol???
Het uiteindelijke gevolg is namelijk: je durft niks meer te doen omdat dat toch fout is of je denk bij alles 'zou het wel goed zijn'? Idioot toch? Wat jij, muis? Ik probeer nu behoorlijk te vechten tegen dat stemmetje!
zondag 15 juli 2007 om 21:22
Hier nog eentje. Ik snap je irritatie heel goed. Die van mij is echt een enorme lieverd, maar geeft altijd overal commentaar op. Zijn hele leven flapt ie dat er al uit zonder verder te denken en daardoor stoot ie weleens mensen voor hun kop. In het begin moest ik ook erg aan hem wennen, vond het doodvermoeiend. Maar ik weet inmiddels dat de meeste mannen wel denken dat zij alles beter kunnen of weten en ik leg het verder dus naast me neer. Ik weet dat hij mij soms dom vindt omdat ik niet altijd binnen een halve seconde begrijp wat hij me uitlegt. Ik weet ook dat uitgerekend ik juist altijd een raar probleem met mijn computer of zo heb (wat hij dan nooit heeft en volgens hem ook echt niet zo kan zijn) en hij me dan niet serieus neemt, en denkt dat ik onzin verkondig. Ik weet ook dat hij niets kan delegeren omdat hij het zelf alleen zo goed weet...prima toch? Dan doet ie fijn alles zelf en dan draait ie maar door van de vele klussen hoor. Ik ga er niet meer van wakker liggen. Ik heb geleerd hem alles dat hij meent beter te kunnen, onmiddellijk vanaf dan zelf te laten doen en mijn leven is dus goed georganiseerd, lekker rustig en dat van hem overvol en druk. Als ie daarover moppert, zeg ik: lieverd jij kan dat echt veel beter, dus ik doe die andere dingen wel. Als hij er dan toch graag vanaf wil, geeft ie in elk geval nooit meer commentaar als ik het doe. Je moet het je niet zo aantrekken. Jij bepaalt hoeveel invloed hij op je humeur heeft!
Want wat is nou belangrijker? Jouw mening over jou zelf of ZIJN mening over jou? ...
Want wat is nou belangrijker? Jouw mening over jou zelf of ZIJN mening over jou? ...
zondag 15 juli 2007 om 21:26
En ik vergat nog dit: je probeert alleen maar om hem tevreden te stellen en aan zijn eisen te voldoen. Eisen, die je DENKT dat hij heeft. Zijn het wel eisen of is het alleen wat gezeik?
Want als je er niet op ingaat en hem aankijkt alsof hij van Mars komt en gewoon op jouw manier doorgaat en zegt: o ja? goh zeg, maar eh... ik doe het ZO, heb je kans dat ie wel een keer ophoudt hoor. Hoe meer je zo iemand laat kletsen en niet inhoudelijk reageert, hoe eerder de lol van het commentaar af is. Zolang je maar steeds hetzelfde kalmpjes terugzegt. Hij heeft dan geen vat op je en weet nu dat ie dat wel heeft.
Want als je er niet op ingaat en hem aankijkt alsof hij van Mars komt en gewoon op jouw manier doorgaat en zegt: o ja? goh zeg, maar eh... ik doe het ZO, heb je kans dat ie wel een keer ophoudt hoor. Hoe meer je zo iemand laat kletsen en niet inhoudelijk reageert, hoe eerder de lol van het commentaar af is. Zolang je maar steeds hetzelfde kalmpjes terugzegt. Hij heeft dan geen vat op je en weet nu dat ie dat wel heeft.
zondag 15 juli 2007 om 22:14
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar vond je openingspost herkenbaar.
Ook mijn man vindt dat ie alles beter weet. Nou, met de vaatwasser geef ik hem dat gelijk ook, vind ik wel makkelijk. Maar ook van dingen waar ie geen verstand van heeft weet ie het beter. Zo heb ik bijvoorbeeld ons huis geschilderd, hij heeft geen kwast aangeraakt maar wist het wel beter.... net als met de tuin... Tja, ik zeg er gewoon wat van maar ga lekker mijn eigen gang. Ik denk dat het echt een typische manneneigenschap is. Soms frustreert het wel. dan zeg ik doe het zelf en loop ikzelf vervolgens (boos c.q. teleurgesteld) weg. Ik ben er wel onzekerder door geworden, waardoor ik sommige dingen niet oppak, omdat ik het toch niet goed doe. Uiteraard praten we hierover en dan gaat het weer een tijdje goed. Ach ja, mannen......
Zo denken ze vast ook over vrouwen.
Ook mijn man vindt dat ie alles beter weet. Nou, met de vaatwasser geef ik hem dat gelijk ook, vind ik wel makkelijk. Maar ook van dingen waar ie geen verstand van heeft weet ie het beter. Zo heb ik bijvoorbeeld ons huis geschilderd, hij heeft geen kwast aangeraakt maar wist het wel beter.... net als met de tuin... Tja, ik zeg er gewoon wat van maar ga lekker mijn eigen gang. Ik denk dat het echt een typische manneneigenschap is. Soms frustreert het wel. dan zeg ik doe het zelf en loop ikzelf vervolgens (boos c.q. teleurgesteld) weg. Ik ben er wel onzekerder door geworden, waardoor ik sommige dingen niet oppak, omdat ik het toch niet goed doe. Uiteraard praten we hierover en dan gaat het weer een tijdje goed. Ach ja, mannen......
Zo denken ze vast ook over vrouwen.
maandag 16 juli 2007 om 09:11
Hier nog zo iemand met een vriend die het altijd beter denkt te weten. Tegenwoordig is het al een stuk minder en kan hij beter los laten dat ik dingen op mijn manier doe.
Het is heel moeilijk om niet geirriteerd te raken en zo rustig en kalm te reageren. Hoe vaak ik niet midden in een klusje gestopt ben en de boel de boel gelaten heb en weggelopen ben.... Maar dat werkt natuurlijk ook niet.
Soms op een rustiger moment doe ik hem wel eens na in een soort van persiflage. Moet je wel mee oppassen dat hij dat kan waarderen, maar die van mij moet erom lachen en het komt zo toch wel over.
Sowieso op een rustiger moment erover beginnen is wel verstandig denk ik. En ik denk inderdaad dat de stress op zijn werk er wel mee samen hangt. Hij kan waarschijnlijk gewoon moeilijk delegeren.
Het is heel moeilijk om niet geirriteerd te raken en zo rustig en kalm te reageren. Hoe vaak ik niet midden in een klusje gestopt ben en de boel de boel gelaten heb en weggelopen ben.... Maar dat werkt natuurlijk ook niet.
Soms op een rustiger moment doe ik hem wel eens na in een soort van persiflage. Moet je wel mee oppassen dat hij dat kan waarderen, maar die van mij moet erom lachen en het komt zo toch wel over.
Sowieso op een rustiger moment erover beginnen is wel verstandig denk ik. En ik denk inderdaad dat de stress op zijn werk er wel mee samen hangt. Hij kan waarschijnlijk gewoon moeilijk delegeren.
maandag 16 juli 2007 om 09:59
Mijn vriend heeft ook 'van die momenten'. Ik negeer ze meestal ook (hoewel, als hij kooktips heeft, heeft hij (jammer genoeg hihi) meestal wel gelijk. Hij heeft een enorme feeling voor 'smaak'), maar als hij overdrijft, dan doet hij het zelf maar. Als hij beter kan afwassen, dat hij dat maar doet. Of dweilen, moet hij dan ook maar zelf doen. Zijn ma doet beter de was dan mij? Moet hij maar naar haar doen (zijn maar voorbeelden hoor). Hoe meer hij zelf doet, hoe minder ik moet doen. En na een tijdje vraagt hij me toch om te helpen (want hij moet alles alleen doen hehe) en dan houdt hij wijselijk zijn mond en laat hij mij mijn ding doen... ;) hehe.
maandag 16 juli 2007 om 10:43
Hoi Wolkje, ook ik ben blijkbaar onhandig en vooral a-technisch, volgens mijn vriend. In het begin trok ik mij dit aan omdat het me onzeker maakte wat hij echt voor mij voelde. Ik heb toen gevraagd om iets meer complimenten van zijn kant, wat hij nu ook geeft (bijv. het eten is nu lekker, hij bedankt me als ik attent ben etc.). Hoe zit dat bij jou? Geeft ie jou ooooit wel eens complimenten of blijft het bij negatieve feedback?
Verder heb ik de eigenschap dat ik super eigenwijs ben. Dus wanneer mijn vriend tegen mij zegt: 'je moet de vaatwasser zo en zo inruimen', dan zeg ik: 'nou, ik doe het lekker zo'. Ik krijg dan alleen nog gemopper dat ik een eigenwijze drol ben, maar het commentaar neemt wel af! Bovendien geeft het mij voldoening dat het op mijn manier uiteindelijk allemaal ook goed gaat. Wolkje, wat gebeurt er bij jou als jij het toch op je eigen manier doet? Wordt je vriend dan kwaad, agressief, negeert hij jou of duwt ie je op zij en gaat zelf aan de slag?
Iemand hiervoor gaf aan dat zij elke keer zei:"ja papa" bij elk commentaar dat ze krijgt. Dit lijkt me ook heel effectief, want daardoor krijgt hij door hoe vaak hij eigenlijk wel niet commentaar geeft (ik denk namelijk dat ie het zelf niet echt beseft). Veel sterkte er in ieder geval mee!
Verder heb ik de eigenschap dat ik super eigenwijs ben. Dus wanneer mijn vriend tegen mij zegt: 'je moet de vaatwasser zo en zo inruimen', dan zeg ik: 'nou, ik doe het lekker zo'. Ik krijg dan alleen nog gemopper dat ik een eigenwijze drol ben, maar het commentaar neemt wel af! Bovendien geeft het mij voldoening dat het op mijn manier uiteindelijk allemaal ook goed gaat. Wolkje, wat gebeurt er bij jou als jij het toch op je eigen manier doet? Wordt je vriend dan kwaad, agressief, negeert hij jou of duwt ie je op zij en gaat zelf aan de slag?
Iemand hiervoor gaf aan dat zij elke keer zei:"ja papa" bij elk commentaar dat ze krijgt. Dit lijkt me ook heel effectief, want daardoor krijgt hij door hoe vaak hij eigenlijk wel niet commentaar geeft (ik denk namelijk dat ie het zelf niet echt beseft). Veel sterkte er in ieder geval mee!
maandag 16 juli 2007 om 11:11
hai wolkje
hahaha... ja ik denk net als jij... waar maak je druk om??? zijn veel belangrijkere dingen in het leven??? Ik dacht dat mannen zulke relativerende en rationele mensen waren maar in dit geval doen ze toch wel vaak moeilijk!!!!!
Nee... ik ben vrij netjes... alles is opgeruimd bij mij thuis en toch als ie een beetje stof vindt dan maakt ie een opmerking... En dan denk ik wat is het nut om hier wat van te zeggen???
Ik ken hem niet eens zo lang .. ik ken hem sinds juli 2006... Hij heeft 17 jaar een relatie gehad . Zij heeft hem aan de kant gezet voor een ander. Zei heeft ook tegen hem gezegd jij weet alles beter!!! Dus bij haar speelde hetzelfde probleem.... erg! Dat die mannen zelf geen zelfkritiek hebben en wel jou vertellen hoe je iets fout doet en iets anders moet doen...
Wolkje ... ik ben gek op deze man maar heb sterk twijfelsw over ene toekomst samen.... en nu na het lezen van jouw verhaal komen weer zoveel dingen terug die ik verdrongen had zeg maar... Ik heb zelf een dominante vader gehad die altijd mij thuis de les zat te lezen... licht uit, bad is niet drooggemaakt etc... Stel dat ik straks met hem samenwoon jeetje dan heb ik geen eigen leven meer....
Ik kan er dus niet tegen.. en hou het zeker niet vol... Het punt moet zeker aan de orde gebracht worden als blijkt datw e toch verder met elkaar willen...
Jij hebt 10 jaar een relatie en je moet hem echt laten doordringen dat het voor jou zo niet doorkan.... dat jij het niet meer ziet zitten op zo'n manier... Uiteindelijk gaat het je opbreken echt!
Het ergste vind ik nog dat mijn ventz egt dat ie makkelijk is en flexibel hahaha... en dan druk maken om een tandpastadopje wat er niet op zit....
nou... ik ga mijzelf niet veranderen voor hem hoor... Hij past zich maar aan...en anders dan maar een andere man (zeg ik stoer hahahaha)
x
hahaha... ja ik denk net als jij... waar maak je druk om??? zijn veel belangrijkere dingen in het leven??? Ik dacht dat mannen zulke relativerende en rationele mensen waren maar in dit geval doen ze toch wel vaak moeilijk!!!!!
Nee... ik ben vrij netjes... alles is opgeruimd bij mij thuis en toch als ie een beetje stof vindt dan maakt ie een opmerking... En dan denk ik wat is het nut om hier wat van te zeggen???
Ik ken hem niet eens zo lang .. ik ken hem sinds juli 2006... Hij heeft 17 jaar een relatie gehad . Zij heeft hem aan de kant gezet voor een ander. Zei heeft ook tegen hem gezegd jij weet alles beter!!! Dus bij haar speelde hetzelfde probleem.... erg! Dat die mannen zelf geen zelfkritiek hebben en wel jou vertellen hoe je iets fout doet en iets anders moet doen...
Wolkje ... ik ben gek op deze man maar heb sterk twijfelsw over ene toekomst samen.... en nu na het lezen van jouw verhaal komen weer zoveel dingen terug die ik verdrongen had zeg maar... Ik heb zelf een dominante vader gehad die altijd mij thuis de les zat te lezen... licht uit, bad is niet drooggemaakt etc... Stel dat ik straks met hem samenwoon jeetje dan heb ik geen eigen leven meer....
Ik kan er dus niet tegen.. en hou het zeker niet vol... Het punt moet zeker aan de orde gebracht worden als blijkt datw e toch verder met elkaar willen...
Jij hebt 10 jaar een relatie en je moet hem echt laten doordringen dat het voor jou zo niet doorkan.... dat jij het niet meer ziet zitten op zo'n manier... Uiteindelijk gaat het je opbreken echt!
Het ergste vind ik nog dat mijn ventz egt dat ie makkelijk is en flexibel hahaha... en dan druk maken om een tandpastadopje wat er niet op zit....
nou... ik ga mijzelf niet veranderen voor hem hoor... Hij past zich maar aan...en anders dan maar een andere man (zeg ik stoer hahahaha)
x
maandag 16 juli 2007 om 12:36
mijn ex was ook zoon betweter/alleskunner het is niet voor niets mijn ex...
ik heb/had er super hekel aan als niets wat jij doet goed is en zijn dingen geweldig zijn...... tel zijn supergrote ego er bij op en het was voor mij genoeg redenen om hem keihard te dumpen.
zulke mensen zijn slecht voor je zelfvertrouwen!!
ik heb/had er super hekel aan als niets wat jij doet goed is en zijn dingen geweldig zijn...... tel zijn supergrote ego er bij op en het was voor mij genoeg redenen om hem keihard te dumpen.
zulke mensen zijn slecht voor je zelfvertrouwen!!
maandag 16 juli 2007 om 13:00
Heb de overige reacties niet gelezen, maar oei, wat herkenbaar.
Alleen.... ben ik dus thuis degene die dingen moeilijk uit handen kan geven :$.
Mijn man heeft het geheuigen van een zeef (echt waar), dus ik ben thuis de lopende agenda, klusjesplanner, regelneef, en daardoor ook degene die meestal denkt... oh laat mij maar even, dat doe je zo, vind je dat echt handig?, zou je niet...
Heel irritant, ook voor mezelf overigens, en inderdaad, als manlief zelf iets gedaan heeft, vind ik het meestal prachtig... Maar ik merk af en toe dat ik me echt moet verbijten om ergens eens géén opmerking over te maken. En meestal heb ik het er al uit gefloept voordat ik er erg in heb.
Waarschijnlijk is je man erg perfectionistisch (hoewel dat niet betekent dat hij klussen waar hij aan begint ook afmaakt) en houdt hij graag de controle in eigen hand. Wat bij mij helpt?
Zodra ik een opmerking maakt, direct zeggen dat je het zelf ook wel kan en dat mijn methode echt niet altijd de beste is. De helft van de tijd heb ik namelijk niet in de gaten dat ik weer 'bezig' ben met zeuren over niks en me er telkens weer aan herinneren is het enige wat helpt om me er bewust van te zijn en me de mond te snoeren :D
Hoop dat het bij je man ook helpt...
Alleen.... ben ik dus thuis degene die dingen moeilijk uit handen kan geven :$.
Mijn man heeft het geheuigen van een zeef (echt waar), dus ik ben thuis de lopende agenda, klusjesplanner, regelneef, en daardoor ook degene die meestal denkt... oh laat mij maar even, dat doe je zo, vind je dat echt handig?, zou je niet...
Heel irritant, ook voor mezelf overigens, en inderdaad, als manlief zelf iets gedaan heeft, vind ik het meestal prachtig
... Maar ik merk af en toe dat ik me echt moet verbijten om ergens eens géén opmerking over te maken. En meestal heb ik het er al uit gefloept voordat ik er erg in heb.Waarschijnlijk is je man erg perfectionistisch (hoewel dat niet betekent dat hij klussen waar hij aan begint ook afmaakt) en houdt hij graag de controle in eigen hand. Wat bij mij helpt?
Zodra ik een opmerking maakt, direct zeggen dat je het zelf ook wel kan en dat mijn methode echt niet altijd de beste is. De helft van de tijd heb ik namelijk niet in de gaten dat ik weer 'bezig' ben met zeuren over niks en me er telkens weer aan herinneren is het enige wat helpt om me er bewust van te zijn en me de mond te snoeren :D
Hoop dat het bij je man ook helpt...
maandag 16 juli 2007 om 13:34
