Hij: "komt goed". Ik: "Regeltante" !!

Waarom moet je elkaar tegemoet komen? Vriend en ik hebben dit ook en we vullen elkaar juist prima aan. En als ik doorsla in mijn controlfreakerige gedrag, is hij de rustige factor, best relaxed hoor. Moet er niet aan denken dat hij net als ik was, we zouden elkaar helemaal gek maken!

Ik snap je helemaal... Wij zitten elkaar wat dit betreft soms gruwelijk op de zenuwen te werken. En aangezien we allebei graag gelijk krijgen kunnen we het ook niet nalaten om het de ander onder de neus te duwen als (in mijn geval) iets beter wel geregeld had kunnen worden of (in zijn geval) het beter was geweest om af te wachten. Achteraf kunnen we er meestal dan wel weer samen om lachen.

Nou hebben wij ook nog eens levens die totaal verschillend zijn; ik een regelmatige baan, hij onregelmatig met vaak nog laatste moment veranderingen.

Ik moet wel zeggen dat hij mij soms wel met beide benen op de grond zet, je kunt niet alles plannen. Maar soms zou ik van hem ook wel eens willen horen dat het fijn is dat ik ergens om heb gedacht. Vorig jaar waren we bijvoorbeeld te laat met een vakantie boeken, waardoor we vrij duur uit waren (moesten per se een bepaalde periode). Nu ben ik dus al druk bezig met zoeken naar een vakantie voor het najaar en heb ik al wat goedkope dingen gezien.

Elkaar tegemoet komen doen we dus niet echt, wel kunnen we verschrikkelijk om en met elkaar lachen en zolang dat de overhand heeft, denk ik dat we het wel redden samen.

Je kan met hem afspreken op zulke momenten dat je voor die-en-die datum belangrijke punten geregeld hebt, en detailinvullingen kunnen dan wat later.

Dan heb jij iets om je rust aan te ontlenen en kan hij gedeeltelijk laid-back doen. Allebei een beetje geven en nemen: jij niet alles direct hoeven te regelen, en/of tot in de details, hij geeft een beetje door op zeker moment toch met jou de basics te gaan regelen.

Binnen zo'n compromis zou je de uitdaging aan kunnen gaan om wat minder 'regelig' te zijn en te ontdekken dat dat ook relaxed kan zijn. Terwijl je tegelijkertijd zekerheid hebt over essentiële zaken die je niet op zijn beloop wilt laten.

Zit wat in, en probeer ik ook. Maar heb je dan niet soms dat je je irriteert aan dat laidback gedrag? Ik ben gewoon bang dat mijn irritatie dan te hoog oploopt op een gegeven moment snap je?

Nee, eigenlijk niet. Hij waardeert het dat ik dingen regel en vind dat prima, ik vind het prettig dat hij mij (zoals iemand hier al zei) even met twee benen op de grond kan zetten als ik helemaal opga in plannen en regelen.



Wij gaan bijv. over twee weken verhuizen, wat voor mij een heel groot regeliets is, terwijl hij er relaxter instaat. Loopt prima, geen ruzies ofzo.

Ha ha zusje, zoals jij het stelt is het inderdaad heel makkelijk...(vooral voor je vriend) Maar als je vriend nou iets zelf moet regelen voor die verhuizing, ik noem maar iets: hij moet zijn beste vriend bellen ivm hulp met sjouwen ofzo, maar je vriend is zo relaxed, en heeft 2 dagen voor de verhuizing nog niets geregeld, en de beste vriend blijkt tijdens jullie verhuizing een weekendje weg geboekt te hebben ofzo, wat dan?



Ik zit zelf met het zelfde "issue" als TO. Ik de regelaar en hij liefst alles op het laatste moment. Beide benaderingen hebben soms voordeel en soms nadeel zoals een ander ook al opmerkte.



Hoe ik ermee omga: ik herinner mijn man maximaal 2 x aan iets wat door hem geregeld moet worden, en daar laat ik het bij. Ook al moet ik mezelf soms verbijten omdat ik het zelf dan al 10 x zou hebben gedaan... Resultaat: doordat we daardoor soms in onnodige problemen of kosten kwamen, of dat hij daardoor op het laatste moment onnodig veel moeite moest doen om iets alsnog op tijd rond te krijgen, is hij zelf de voordelen van regelen meer gaan inzien en doet hij zijn best.



Uit principe ga ik juist NIET alle regeldingen van hem wegnemen want ik vind dat we samen verantwoordelijk zijn voor onze zaken. Ik respecteer wel dat we ieder een eigen stijl daarin hebben.

Hoi Lalaa,



ik heb helaas geen concrete tips voor je, maar ik ben er een van de andere kant (een niet-planner dus), en mijn ex-vriend wilde graag zoveel mogelijk plannen. Ik werd daar dus knettergek van, dingen die ik graag van het moment af wilde laten hangen, wilde hij graag vastleggen in een plan. Ik ervaarde dat dus echt als vastleggen. Soms had ik gewoon een ideetje bijvoorbeeld en hij vroeg dan meteen de volgende dag of ik al iets geregeld had. Ik moest hem dan echt duidelijk maken dat ideetjes soms gewoon fantasietjes zijn die ik niet meteen uit hoef te voeren.



Sommige dingen moeten gewoon geregeld of gedaan worden en dat doe ik dan ook wel, maar als het niet hoeft, liever niet. Ik wil niet nu al bedenken dat ik volgende week zondag bijv. naar het strand ga, ik wil volgende week we lzien of ik zin heb en of het weer er naar is bijvoorbeeld. Een andere voorbeeld, vakanties in januari al boeken vind ik verschrikkelijk, dat doe ik dus ook niet, ik ga op de bonnefooi weg. Mijn ex-vriendje wilde dus ook voor dat de vakantie begon per dag een plan maken. Ik heb dat geloof ik pertinent geweigerd (het is niet voor niks uit natuurlijk), het zou dan een teleurstelling zijn als dit of dat dan niet door zou zijn gegaan, ik wil flexibel blijven, dan heb je dat niet.



Maar als je vriend nou iets zelf moet regelen voor die verhuizing, ik noem maar iets: hij moet zijn beste vriend bellen ivm hulp met sjouwen ofzo, maar je vriend is zo relaxed, en heeft 2 dagen voor de verhuizing nog niets geregeld, en de beste vriend blijkt tijdens jullie verhuizing een weekendje weg geboekt te hebben ofzo, wat dan?



Ik persoonlijk ben een kei in last-minute oplossingen en bedenk dan wel wat, of denk ach ja, eigen schuld dikke bult. Het probleem is, stel dat ik dit al maanden van te voren heb geregeld en die vriend kan om welke reden dan ook niet, dan ben ik echt chagerijnig. Waarschijnlijk wil ik dat voorkomen door zo weinig mogelijk van te voren te regelen. Bovendien ben ik nog nooit in de problemen gekomen, eigenlijk heeft het niet plannen mij veel meer laten rond kijken, buiten de gebaande paden gaan. Ik snap Roodkapje wel.



Zo typend denk ik dat jullie beide moeten begrijpen waarom de een een regeltante is en de andere een komt-wel-goed-typ. Misschien kun je afspreken waar jij je mee bemoeit en waar hij zich mee bemoeit?

Dit hoeft toch geen probleem te zijn? Bij ons is het precies hetzelfde. Ik de controlfreak, hij vooral níet willen vastleggen.

Ik regel gewoon alles zelf wat ik persé geregeld wil hebben (zoals in het voorbeeld hier ergens boven, als zíjn vriend zou helpen met verhuizen, dan zou ik óf zelf die vriend bellen, óf mijn eigen vriendinnen bellen).

En soms moet ik ook wat tegemoet komen aan hem. Hij is zoals de schrijfster hierboven zegt: vakantie persé niet van tevoren willen boeken, op de bonnefooi, dat noemt hij 'vrijheid'.

Terwijl voor mij 'vrijheid' op vakantie alleen mogelijk is als ik van tevoren zeker weet dat ik ergens kan slapen. Dat doen wij als volgt: we gaan op de bonnefooi, maar de hele vakantie is zíjn verantwoordelijkheid, híj zorgt voor een slaapplaats voor de nacht, en indien dat hem niet op tijd lukt, is híj desnoods degene die de hele nacht doorrijdt om een slaapplaats te vinden (zelfs al zou dat betekenen, terug naar huis). Op deze manier heeft hij zijn zin (niet hoeven vastleggen) en ik mijn zin (geen zorgen hoeven maken).

Hoi allemaal,



Heb even een kleine issue en hoop dat jullie nuttige tips voor me hebben:



Ik heb een meer dan geweldige relatie en alles gaat goed. We praten heel goed, en als ons iets dwars zit praten we dat ook meteen uit. Gisteren hadden we het over onze verschillende instelling in bepaalde dingen. Namelijk, als er iets geregeld moet worden zegt hij: 'Ja, komt wel goed' en 'dat zien we dan wel weer' terwijl ik juist heel erg alles gepland wil hebben en heel georganiseerd ben. Dat neemt voor mij nu eenmaal veel stress weg en geeft mij rust in m'n koppie. We geloven allebei niet dat we dit in onszelf kunnen veranderen, ik kan dingen nu eenmaal niet loslaten als ze niet geregeld zijn en hij kan zich er nu eenmaal niet druk om maken.



Hoe kom je elkaar in dit geval nou zoveel mogelijk tegemoet?? Hoe doen jullie dit??

Ik ben het met de andere posters eens dat dit geen probleem hoeft te zijn. Mijn man en ik zijn net als jullie; ik ben de regelneef, mijn man is meer van de 'dat zien we dan wel'. Alle dingen die enkel mijzelf aangaan regel ik gewoon meteen. Alle dingen die ons samen aangaan, maar waar ik zijn hulp niet bij nodig heb (bijvoorbeeld zijn handtekening o.i.d.) en ik weet wat hij wil of het hem niet uitmaakt wat er gebeurt, regel ik ook meteen. En dan zijn er nog de dingen die ons samen aangaan maar waarbij ik wel zijn hulp nodig heb, en dan moet ik idd soms geduld opbrengen. Ik wil het meteen regelen, hij wil afwachten tot het moment daar is. Als het idd kan wachten dan laat ik het zo, maar als het niet kan wachten dan regel ik het alsnog. Dan ziet ie wel te morren, maar hij weet dat het geregeld moet worden, dus dat moet dan maar even. Dingen die enkel hem aan gaan zal ik hem (enkel als het belangrijk is) idd hooguit 2 keer aan herinneren en vaker niet. Ik vind dat ie daar verder zelf verantwoordelijk voor moet zijn. Hij regelt het op zich ook wel, maar meestal op het allerlaatste moment. Zolang het zijn dingen zijn moet hij dat zelf weten.

Ha ha zusje, zoals jij het stelt is het inderdaad heel makkelijk...(vooral voor je vriend) Maar als je vriend nou iets zelf moet regelen voor die verhuizing, ik noem maar iets: hij moet zijn beste vriend bellen ivm hulp met sjouwen ofzo, maar je vriend is zo relaxed, en heeft 2 dagen voor de verhuizing nog niets geregeld, en de beste vriend blijkt tijdens jullie verhuizing een weekendje weg geboekt te hebben ofzo, wat dan? 



       

Als het echt belangrijk is, dan doet ie het wel.  Het dreigde door fouten van de tussenpersoon bijv. bijna mis te gaan met de overdracht (papieren niet op tijd in orde) en dat heeft hij gefixt . Ik weet dus wel dat dingen die echt belangrijk zijn wel gebeuren, alleen niet op mijn manier. Misschien is dat wat TO moet loslaten?

Herkenbaar hoor,mijn vriend is ook zo van``we zien wel``.we zijn net terug van vakantie Italie met de auto we wisten dat al maanden en echt tot kort voor vetrek was er haast niks geregeld,hij wilde gewoon in de auto stappen en aanrijden terwijl ik echt zoiets had van: We moeten wel wat uitgezocht hebben omdat er tussen de verschillende campings en overnachtingshotels behoorlijk wat prijsverschil kan zitten.....

Hij heeft dus ook nooit stress omdat hij weet dat ik het toch wel regel,frustrerend soms(lees vaak..) maar ja ik kan hem niet veranderen en hij mij ook niet.......

Dingen hoeven van mijn echt niet op stel en sprong geregeld hoor. Maar in mijn enthousiaste stoom (en draaf :$) ik wel eens door. Mijn vriend kan ook echt in paniek raken als ik alleen maar hardop zit te dromen, want dan denkt hij dat ik die dingen ook morgen al wil. Soms best lastig dus, want ook ik weet dat dingen vaak niet gaan zoals je zou willen en dat dingen vastleggen echt geen garantie zijn. Maar dat neemt niet weg dat ik gewoon houd van een beetje overzicht en regelmaat in mijn bestaan. :)



En zomaar op de bonnefooi op vakantie gaan? Dat zal hij dus echt nooit doen, hij bedenkt zich gewoon te laat dat het wel handig is om een hotel oid te boeken. En mag zich daarna dus scheel betalen..