Hij vindt je leuk, maar niet in moeilijke tijden..

Ik loop er steeds weer tegenaan. Ik ontmoet iemand waarmee het leuk is en die mij ook helemaal leuk vindt, me bijzonder, lief, lekker geweldig en weet ik allemaal niet wat vindt.. Iemand waarmee het fijn is, maar vooral wanneer het met mij allemaal goed gaat, wanneer ik straal en blij en gezond ben.. Maar op momenten dat het niet lekker gaat en ik behoefte heb aan een beetje steun/liefde, moet ik het zelf maar uitzoeken.



Ergens snap ik dit wel, aangezien ik verder een heel onafhankelijk type ben en mezelf wel red, ook in de minder goede tijden ben ik sterk. Maar op zulke momenten geeft de man in kwestie vaak niet thuis.. Ik weet niet of het toeval is dat het me al meerdere keren op die manier overkomen is.. Dat ik dan toch steeds meer het gevoel heb dat ik vooral maar leuk en blij moet zijn om goed genoeg te zijn voor zo iemand. Dat ie me niet hoeft als ik verdrietig ben, terwijl ik het nou juist in een relatie zo belangrijk vind dat er wederzijdse belangstelling is en dat je er voor elkaar bent, ook als het wat minder gaat.



Gister kreeg ik van hem (jongen waar ik al tijdje mee date en waarbij het leek alsof we iets aan het opbouwen waren) te horen dat ik niet zoveel moet verwachten, toen ik hem nadat ik al een hele dag ziek op bed had gelegen nog even belde om zijn stem te horen. Hij werd bijna kwaad toen ik zei dat ik het wel fijn zou vinden als ie bij me zou zijn maar dat ik begreep dat ie het druk had en vervolgens vond ie het allemaal een vervelend telefoongesprek. Daarna heb ik niks meer van hem gehoord.



In dit geval weet ik wel weer dat ik niet me hem verder wil, maar het levert gewoon steeds opnieuw teleurstellingen op voor mezelf.



Wanneer komt er nou es iemand die mij helemaal leuk vindt, OOK als ik niet helemaal shiny happy Uk ben ? Iemand die uiteindelijk mijn hele persoon wil, niet alleen mijn lekker lichaam ofzo... In dit geval ben ik ook niet hard van stapel gelopen, heb hem rustig beter leren kennen en had echt vertrouwen in hem..



Waarom word ik verliefd op mannen die op deze manier reageren, terwijl ik in mijn vriendenkring mannen heb die er wel altijd zijn.. maar daar voel ik dan weer niet die 'klik' mee?

@ wuiles, ik zou zeggen zie boven. Ik zeg ook nergens dat je in het wilde weg hebt gereageerd, dat is je eigen interpretatie. Ik was namelijk niet teleurgesteld dat ie er niet voor me was, maar verbaasd over de boze manier waarop hij reageerde toen ik hem gewoon even belde. (wat niet gek is, lijkt me.. en ik weet net als jij dat ik niet dood ga aan een griepje en dus niet enorm zielig ben ofzo).

Maar goed, hij en ik zijn er vandaag samen prima uitgekomen en weten beter wat we aan elkaar hebben en van elkaar willen. Al met al was deze discussie voor ons even enorm nuttig.



Verder: natuurlijk heb ik ook jouw post gelezen en zie ik dat als een serieuze reactie.. alleen was het verhaal anders dan je schreef, vandaar mijn opmerking over beter lezen. Ik was namelijk neit enorm energie van hem aan het zuigen en aan het smeken of ie toch tijd voor me wilde maken ofzo. BTW: als je goed kijkt in de rest van mn posts heb ik er ook wel wat mee gedaan en het hele gebeuren gerelativeerd.

@Pom, jammer dat er altijd zo heftig gereageerd moet worden, zeker als het hele 'probleem' al lang van de baan is. Altijd lekker om het forum te gebruiken om iemand af te zeiken toch?

Wat moeilijke tijden betreft ging dat meer over het algemene stuk en eerdere ervaringen.. , niet over dit ene incident. (en nogmaals: hij hoefde niet meteen naar me toe te rennen of wat dan ook te doen en ik zie een griepje ook niet als het einde van de wereld..)

Anyway, ik geloof dat het weinig zin heeft hier langer te reageren. Je conclusies over mij zijn wat kort door de bocht, maar denk lekker wat je wilt.