Relaties
alle pijlers
Hoe herken je dat de koek op is? Of door blijven vechten?
dinsdag 18 december 2007 om 16:18
Ik heb me net pas geregistreerd, maar lees wel veel mee.
Ik zal proberen het verhaal zo kort mogelijk te houden, ik heb een probleem.
Mijn vriend en ik zijn nu zo'n 4 jaar samen. Het eerste jaar was fantastisch, we leken voor elkaar gemaakt. Na het eerste jaar nam de zin in sex vanaf mijn kant af, dit kwam door drukte op werk, je kent het wel. Mijn vriend heeft dit toen gezien als afwijzing, we hebben hier veel over gepraat, waardoor dit echt een issue geworden is. Als het niet meer spontaan gaat, maar een beladen onderwerp wordt, dan wordt het helemaal niks meer lijkt het. Dit probleem is inmiddels wel redelijk opgelost. We zitten elkaar er niet meer over op de nek, mijn vriend weet dat het geen afwijzing maar gewoon moeiigheid is. We hebben nu zo'n 2 keer per week sex, soms minder, maar we hebben liever af en toe goeie sex, als vaak een vluggertje zegmaar.
Toch is het nooit meer zo geworden als het altijd was.We kregen dit zelf ook door, maar weten niet waaraan het ligt. Een jaar geleden hebben we besloten apart te gaan wonen voor een tijdje, we woonden vanaf begin af aan al samen, misschien dat wat afstand zou werken. Vlak nadat we die beslissing gemaakt hadden, kwam ik erachter dat hij vreemdging. Hij is een aantal keren met een collega in bed beland, en heeft gelogen tegenover mij waar hij op dat moment was. De grond sloeg onder mijn voeten weg toen ik erachter kwam. We hebben er heel veel over gepraat, en wilden er alsnog voor gaan. Vooral nu we elkaar bijna kwijt waren, wisten we dat we niet zonder elkaar konden.
We zijn apart gaan wonen, en zagen elkaar om de dag. Dit ging hartstikke goed, we staken tijd en energie in elkaar, we hadden het leuk samen. Ook praatten we veel over wat er gebeurd was. Hij is altijd geduldig met me geweest, als ik iets wilde weten over het vreemdgaan, kon ik alles vragen, hij is door het stof gegaan.
Het ging eigenlijk weer hartstikke goed tussen ons! Van de zomer hebben we besloten dat we weer samen wilden wonen.
En al snel sloop de sleur er weer in..... We zijn allebei heel druk met werk, en 's avonds zo moe, dat we niets meer uitvoeren. Ik zit tv te kijken, hij achter de pc, op een gegeven moment gaan we slapen, en zo gaat het iedere dag. Sex wordt ook weer minder.
Vorige week kregen we ruzie. Het ging over iets heel stoms, maar uiteindelijk bleek dat mijn vriend een hoop dingen had die hem dwars zaten. Hij gaf aan dat hij het vervelend vind dat hij altijd initiatief moet nemen mbt sex, en dat hij zich vaak aan me irriteert. Hij vindt dat ik teveel praat, en heeft het gevoel dat ik hem alleen maar heb omdat ik dan iemand heb om tegenaan te praten.
Ik snap hem wel, ik praat erg veel, maar het is nooit mijn bedoeling geweest hem dit gevoel te geven! Hij vroeg zich af of het ooit nog helemaal oke wordt tussen ons en dat hij zo geen 40 wil worden met zijn tweeën. Dat ben ik met hem eens. We houden allebei zoveel van elkaar, maar het lijkt op de een of andere manier maar niet vanzelf te gaan.
Je zou toch zeggen dat als je van elkaar houdt, dat een relatie dan moet lukken? Als je het allebei echt graag wil, waarom gaat het dan toch niet? Wat doen wij fout, zien we iets over het hoofd?
Sorry als het allemaal een warrig verhaal is, maar ik hoop dat jullie me misschien wat steun en advies kunnen geven. We willen heel graag bij elkaar blijven, maar dan moet er iets veranderen. Maar wat?
Ik zal proberen het verhaal zo kort mogelijk te houden, ik heb een probleem.
Mijn vriend en ik zijn nu zo'n 4 jaar samen. Het eerste jaar was fantastisch, we leken voor elkaar gemaakt. Na het eerste jaar nam de zin in sex vanaf mijn kant af, dit kwam door drukte op werk, je kent het wel. Mijn vriend heeft dit toen gezien als afwijzing, we hebben hier veel over gepraat, waardoor dit echt een issue geworden is. Als het niet meer spontaan gaat, maar een beladen onderwerp wordt, dan wordt het helemaal niks meer lijkt het. Dit probleem is inmiddels wel redelijk opgelost. We zitten elkaar er niet meer over op de nek, mijn vriend weet dat het geen afwijzing maar gewoon moeiigheid is. We hebben nu zo'n 2 keer per week sex, soms minder, maar we hebben liever af en toe goeie sex, als vaak een vluggertje zegmaar.
Toch is het nooit meer zo geworden als het altijd was.We kregen dit zelf ook door, maar weten niet waaraan het ligt. Een jaar geleden hebben we besloten apart te gaan wonen voor een tijdje, we woonden vanaf begin af aan al samen, misschien dat wat afstand zou werken. Vlak nadat we die beslissing gemaakt hadden, kwam ik erachter dat hij vreemdging. Hij is een aantal keren met een collega in bed beland, en heeft gelogen tegenover mij waar hij op dat moment was. De grond sloeg onder mijn voeten weg toen ik erachter kwam. We hebben er heel veel over gepraat, en wilden er alsnog voor gaan. Vooral nu we elkaar bijna kwijt waren, wisten we dat we niet zonder elkaar konden.
We zijn apart gaan wonen, en zagen elkaar om de dag. Dit ging hartstikke goed, we staken tijd en energie in elkaar, we hadden het leuk samen. Ook praatten we veel over wat er gebeurd was. Hij is altijd geduldig met me geweest, als ik iets wilde weten over het vreemdgaan, kon ik alles vragen, hij is door het stof gegaan.
Het ging eigenlijk weer hartstikke goed tussen ons! Van de zomer hebben we besloten dat we weer samen wilden wonen.
En al snel sloop de sleur er weer in..... We zijn allebei heel druk met werk, en 's avonds zo moe, dat we niets meer uitvoeren. Ik zit tv te kijken, hij achter de pc, op een gegeven moment gaan we slapen, en zo gaat het iedere dag. Sex wordt ook weer minder.
Vorige week kregen we ruzie. Het ging over iets heel stoms, maar uiteindelijk bleek dat mijn vriend een hoop dingen had die hem dwars zaten. Hij gaf aan dat hij het vervelend vind dat hij altijd initiatief moet nemen mbt sex, en dat hij zich vaak aan me irriteert. Hij vindt dat ik teveel praat, en heeft het gevoel dat ik hem alleen maar heb omdat ik dan iemand heb om tegenaan te praten.
Ik snap hem wel, ik praat erg veel, maar het is nooit mijn bedoeling geweest hem dit gevoel te geven! Hij vroeg zich af of het ooit nog helemaal oke wordt tussen ons en dat hij zo geen 40 wil worden met zijn tweeën. Dat ben ik met hem eens. We houden allebei zoveel van elkaar, maar het lijkt op de een of andere manier maar niet vanzelf te gaan.
Je zou toch zeggen dat als je van elkaar houdt, dat een relatie dan moet lukken? Als je het allebei echt graag wil, waarom gaat het dan toch niet? Wat doen wij fout, zien we iets over het hoofd?
Sorry als het allemaal een warrig verhaal is, maar ik hoop dat jullie me misschien wat steun en advies kunnen geven. We willen heel graag bij elkaar blijven, maar dan moet er iets veranderen. Maar wat?
dinsdag 18 december 2007 om 17:41
Het kan natuurlijk dat zijn irritatie voortkomt uit het feit dat hij zo'n overladen programma heeft. Maar in mijn ogen nog altijd geen reden om dat dan zo op jou te projecteren. Jij kan zijn programma niet veranderen.
Je kan wel tijdelijk extra begrip opbrengen, maar voor je het weet bevind je je op een hellend vlak. En ook hij speelt daar zeker een rol in.
Wat jij kan doen is aan hem duidelijk maken dat jij niet in staat bent zijn onvrede op te lossen, dat zal hij zelf moeten doen. En als hij er dan voor kiest om er niets mee te doen, dan heb je volgens mij een groot probleem en is de koek inderdaad op. En dat je baalt is heel begrijpelijk.
Je kan wel tijdelijk extra begrip opbrengen, maar voor je het weet bevind je je op een hellend vlak. En ook hij speelt daar zeker een rol in.
Wat jij kan doen is aan hem duidelijk maken dat jij niet in staat bent zijn onvrede op te lossen, dat zal hij zelf moeten doen. En als hij er dan voor kiest om er niets mee te doen, dan heb je volgens mij een groot probleem en is de koek inderdaad op. En dat je baalt is heel begrijpelijk.
dinsdag 18 december 2007 om 18:23
woensdag 19 december 2007 om 21:44
Moeilijk, de vraag,wanneer de koek op is. Ik heb ooit een stuk gezien van een stel dat al 50 jaar getrouwd was. Toen gevraagd werd hoe ze dat voor elkaar gekregen hadden was het antwoord: Zolang je maar nooit tegelijkertijd stopt met van elkaar houden.
Ik persoonlijk denk dat in jullie situatie de drukte een grote rol speelt. Neem eens lekker
Ik persoonlijk denk dat in jullie situatie de drukte een grote rol speelt. Neem eens lekker
