Relaties
alle pijlers
Hoe je verleden achter je laten en opnieuw beginnen?
maandag 25 februari 2008 om 13:51
Veel mensen hier hebben een 'rugzakje', dingen uit je vorige relaties die je meeneemt in je nieuwe relatie. Maar mij lukt het niet altijd om bepaalde dingen af te sluiten. Graag zou ik mijn rugzakje legen en vanaf nul beginnen, maar dat blijkt niet te lukken.
Met als resultaat dat ik na een relatie van reeds 1 jaar nog steeds af en toe dingen denk en zie die er niet zijn. Het gaat dan vooral over liegen, bedriegen, bedrogen worden en gewoontes die eigenlijk voor de meeste mensten niet 'normaal' zijn als je een goede relatie hebt (zoals apart op vakantie gaan, met anderen mannen/vrouwen uitgaan), enz...
Zo heb ik soms periodes waarin ik overtuigd ben dat mijn vriend me zal verlaten binnen een paar jaren, terwijl er niks is dat dat aangeeft. Ik heb dan zoiets als: mijn vorige vriendjes dumpten me na een paar jaren, hij zal het ook wel doen en ergens ben ik reeds bezig me daarbij neer te leggen. Tijdens ruzies zou ik soms mijn spullen willen pakken, gewoon om mijn vriend 'de kans niet te geven' om me op straat te zetten (wat totaal zijn bedoeling niet is)...
Wie heeft dit ook meegemaakt? Hoe raak je er vanaf? Hoe hebben jullie dat gedaan?
Effe een aanvulling op dit topic (wou geen nieuw starten):
Ik ondervind dat ik behoefte heb om te 'voelen' dat mijn vriend mij graag ziet, waardoor ik soms ver ga om zo'n reactie van hem te krijgen (zoals zeggen dat ik een weekje bij een vriendin ga slapen). Ik weet dat hij me graag ziet, maar toch moet ik nog eens die bevestiging krijgen... Waarom doe ik dit toch?
Met als resultaat dat ik na een relatie van reeds 1 jaar nog steeds af en toe dingen denk en zie die er niet zijn. Het gaat dan vooral over liegen, bedriegen, bedrogen worden en gewoontes die eigenlijk voor de meeste mensten niet 'normaal' zijn als je een goede relatie hebt (zoals apart op vakantie gaan, met anderen mannen/vrouwen uitgaan), enz...
Zo heb ik soms periodes waarin ik overtuigd ben dat mijn vriend me zal verlaten binnen een paar jaren, terwijl er niks is dat dat aangeeft. Ik heb dan zoiets als: mijn vorige vriendjes dumpten me na een paar jaren, hij zal het ook wel doen en ergens ben ik reeds bezig me daarbij neer te leggen. Tijdens ruzies zou ik soms mijn spullen willen pakken, gewoon om mijn vriend 'de kans niet te geven' om me op straat te zetten (wat totaal zijn bedoeling niet is)...
Wie heeft dit ook meegemaakt? Hoe raak je er vanaf? Hoe hebben jullie dat gedaan?
Effe een aanvulling op dit topic (wou geen nieuw starten):
Ik ondervind dat ik behoefte heb om te 'voelen' dat mijn vriend mij graag ziet, waardoor ik soms ver ga om zo'n reactie van hem te krijgen (zoals zeggen dat ik een weekje bij een vriendin ga slapen). Ik weet dat hij me graag ziet, maar toch moet ik nog eens die bevestiging krijgen... Waarom doe ik dit toch?
dinsdag 26 februari 2008 om 17:15
Hi Fien,
Wat ik heb gedaan om mijn rugzak minder zwaar te gaan zien, is voor elk stukje verleden een apart 'kamertje' te maken in mijn hoofd.
Door de jaren heen kan ik die deuren inmiddels open doen, de herinneringen naar voren halen zonder hardheid, scherpte van de pijn, verdriet, vreugde, liefde etc. En...da's veel belangrijker, ik kan die deur ook op die manier weer sluiten.
Zomaar zeggen, mijn verleden is klaar, punt over uit. Dat werkt niet. De kunst is om er zodanig mee om te gaan dat het je niet meer hindert in je huidige en toekomstige manier van leven, omgaan met mensen, hoe je tegen dingen aankijkt, hoe ga je om met conflicten etc.
Maar als je het hebt puur over het afsluiten van een gedeelte, zeg ik voor mezelf: mijn afsluiting was een fotocollage van al de jaren die we samen hebben beleefd, met een ieder die ons pad heeft gekruisd en teruggaan naar de plek waar het toen zo rottig was geeindigd. Dat heeft heel veel gedaan in het durven loslaten van 'onze' toekomst.
Mss ligt daar de kern ook wel, durven loslaten.
Wat ik heb gedaan om mijn rugzak minder zwaar te gaan zien, is voor elk stukje verleden een apart 'kamertje' te maken in mijn hoofd.
Door de jaren heen kan ik die deuren inmiddels open doen, de herinneringen naar voren halen zonder hardheid, scherpte van de pijn, verdriet, vreugde, liefde etc. En...da's veel belangrijker, ik kan die deur ook op die manier weer sluiten.
Zomaar zeggen, mijn verleden is klaar, punt over uit. Dat werkt niet. De kunst is om er zodanig mee om te gaan dat het je niet meer hindert in je huidige en toekomstige manier van leven, omgaan met mensen, hoe je tegen dingen aankijkt, hoe ga je om met conflicten etc.
Maar als je het hebt puur over het afsluiten van een gedeelte, zeg ik voor mezelf: mijn afsluiting was een fotocollage van al de jaren die we samen hebben beleefd, met een ieder die ons pad heeft gekruisd en teruggaan naar de plek waar het toen zo rottig was geeindigd. Dat heeft heel veel gedaan in het durven loslaten van 'onze' toekomst.
Mss ligt daar de kern ook wel, durven loslaten.
donderdag 6 maart 2008 om 18:31
En je aanvulling je vraag waarom je dit doet?
In de loop der jaren heb je flink aan eigenwaarde verloren.Zie dat terug te winnen voor jezelf en vooral bespreek het met je vriend dat je hiermee zit en of hij jou daarmee kan helpen.
Zowiezo niet van die schrikreacties veroorzaken want daarmee vraag je wat jij voor jouzelf bevestigd wilt zien.Niet doen is nergens voor nodig lijkt me gezien je vriend die graag jou bij zich heeft.
In de loop der jaren heb je flink aan eigenwaarde verloren.Zie dat terug te winnen voor jezelf en vooral bespreek het met je vriend dat je hiermee zit en of hij jou daarmee kan helpen.
Zowiezo niet van die schrikreacties veroorzaken want daarmee vraag je wat jij voor jouzelf bevestigd wilt zien.Niet doen is nergens voor nodig lijkt me gezien je vriend die graag jou bij zich heeft.
