Hoe maak jij ruzie met je partner?

Wij hebben verschillende soorten ruzies. De explosieruzies, lees: opgekropte frustraties die er in 1 keer uitkomen en dan hebben we even een half uurtje ernstige ruzie met rotopmerkingen en daarna heerlijke goedmaaksex. Maar we hebben ook heel af en toe een echt ruzie waarbij er wel goed gepraat kan worden. Meestal begint het met een hele heftige discussie waarna er gezwegen wordt, dan trekken we een conclusie, zeggen sorry en dan zijn we weer lief voor elkaar. Gelukkig hebben we niet zovaak ruzie maar ik denk dat we ook niet zonder kunnen, op zo'n moment voel je weer even hoeveel je om elkaar geeft. Als je niet om elkaar zou geven zou ruzie ook geen pijn doen toch?

Afhankelijk van waar het over gaat . Meestal rustig, bij iets groters dan kan de hele buurt meegenieten .

Als wij het niet met elkaar eens zijn, verheffen we onze stem wel, om het zo maar te zeggen. Dat duurt dan een kwartiertje en dan praten we normaal het uit. Maar tijdens het stem verheffen denk ik dat de buren wel mee kunnen genieten ...

En als ik een haarclip ofzo in mijn handen heb wil ik die nog wel eens uit frustratie op de grond gooien, maar borden niet hoor!



Ik scheld mijn vriend nooit uit, hij mij ook niet. Eén keer heb ik eikel tegen hem gezegd en toen was hij supergekwetst. Dat nooit meer, hoe boos ik ook ben.

Ik copy paste ff uit dat andere topic, compleet met spelfouten



Onze 1e ruzie was na een half jaar smaenwonen. Ging natuurlijk nergens over. Ik was aan het strijken (met zijn strijkijzer) en dat was gewoon een kutding, dus het lukte niet. Dus ik ontplof. Dat was altijd mijn normale reactie. Bij ons thuis werd er flink gescholden en geschreeuwd. En na hooguit een kwartier was het weer vergeten.

Bij Lief thuis werd er daarentegen gezwegen. Vooral Lief en zijn ma waren daar goed in. Die 2 konden iemand dagenlang de silent treatment geven. Zijn pa en zijn zus pikten dat gewoon.

Dus ik ontplof en Lief zegt niks. En na een kwartier nog niet. En na 20 minuten gaf ie nog geen antwoord.

Dat werkte dus niet. Ik heb heel duidelijk gegzegd dat ik zijn gedrag niet pik want respectloos. Maar hij vond mijn gedrag respectloos.

Dus hebbenw e afgesproken dat ik tot 10 tel (en soms tot 100 ) en hij na een minuut of 10 weer gewoon doet.

Nu hebben we amper ruzie en meestal ben ik degene die zegt 'zullen we het maar weer uitpraten' en dan is het weer goed.

En ik heb steeds beter geleerd om dingen te laten gaan (ik ben nogal van de confrontatie) en hij kan steeds beter praten over wat 'm dwars zit (hij is nogal een binnenvetter)

De meeste ruzies gaan hier als volgt; 'Ik vind het niet zo leuk als je dit of dat doet of zegt'

'Ik bedoelde het niet zo lullig. Ik vind alleen wel dat.....'En dan pratenw e het uit.

We zijn echt niet perfect hoor, zowel Lief als ik schieten nog weleens terug in ons oude gedrag, maar meestal weten we elkaar daar wel weer 'uit te trekken'.

We hebben niet vaak ruzie gelukkig. Maar als het een keer wel zo is, dan praten we allebei nog op redelijk normale toon en we proberen naar elkaar te luisteren en daarop te antwoorden. Met iets gooien, schelden, met deuren slaan etc. doen we echt nooit.

Ik vind het echt mezelf onwaardig om hem uit te gaan staan schelden of om met iets te gooien. Bovendien lost het niks op. Uitpraten is het enige wat helpt, volgens mij.

Schelden/ schreeuwen doen we niet, en dingen kapot gooien ook niet. Ik heb wel een keer mijn borstel door midden gebroken, omdat ik toch IETS met mijn woede moest doen, maar ik wil toch altijd beschaafd wil blijven . Wij zijn meer van de ijzige stiltes, die niet langer dan een half uurtje duren, want ik sta er altijd op het uit te praten, maar toch...

Maar ruzie hebben we eigenlijk niet veel.

quote:Naski schreef op 05 januari 2008 @ 14:43:

We hebben niet vaak ruzie gelukkig. Maar als het een keer wel zo is, dan praten we allebei nog op redelijk normale toon en we proberen naar elkaar te luisteren en daarop te antwoorden. Met iets gooien, schelden, met deuren slaan etc. doen we echt nooit.

Ik vind het echt mezelf onwaardig om hem uit te gaan staan schelden of om met iets te gooien. Bovendien lost het niks op. Uitpraten is het enige wat helpt, volgens mij.



Zo gaat het bij ons ook.. Meestal is er een twistpunt.. tot nu toe altijd een opmerking van hem die ik niet begreep of in het verkeerde keelgat schoot (in totaal 3 keer in 2 jaar).. Dan word ik eerst stil en ga ik nadenken waarom ik nu precies boos ben zodat ik het daarna helder kan formuleren.. Ik ben zo rationeel in ruzies en lief houdt helemaaal niet van stemverheffingen (erfstuk uit oude relatie), dus dat komt allemaal goed uit..

Pff.. als ik bedenk waar onze ruzies of tijdelijke stiltes over gingen, was dat een ongenuanceerde opmerking van lief over homo's... de volgende over politiek... en nog een langer verhaaltje.. Allemaal binnen een half uur uitgepraat... behalve dat laatste.. bijna een hele dag..

Tot nu toe hebben we nog geen ruzie gehad (we zijn nu 5 maanden samen). Maar ik weet van mezelf dat wanneer ik boos wordt dat vaak gepaard gaat met tranen. Wat ik zelf dan weer frustrerend vind.

Ik heb zowieso een hekel aan ruzie maken in de zin van schreeuwen, met dingen gooien etc. Ik praat het liever uit. Desnoods loop ik even weg om af te koelen en ga daarna het gesprek aan.

allereerst wil ik even zeggen dat ik ruzie hebben heel gezond vind in een relatie.....( niet te vaak natuurlijk)



als wij ruzie maken dan kan ik onwijs hard gaan praten, en zeg ik wel dingen als sukkel tegen mijn man....gooien met dingen gebeurt nooit...( wel een deur iets harder dichtslaan ofzo)



als ik echt gekwetst ben kan ik niets meer zeggen en sluit ik mezelf op om even heel zielig te huilen ( hihih) erg he??

maar daarna maken we t altijd goed!