Relaties
alle pijlers
hoe overleeft mijn relatie mijn ziektebed?
vrijdag 11 januari 2008 om 12:26
Op de eerste dag van dit jaar heb ik een gemeen ongeluk gehad, hiervoor heb ik een week in het ziekenhuis gelegen. Gelukkig zal ik uiteindelijk volledig herstellen maar het zal nog zeker drie maanden duren tot ik weer de oude ben. Tot die tijd moet ik volledige bedrust houden en ben ik afhankelijk van intensieve zorg. die mijn ouders mij gelukkig kunnen bieden. Maar mijn ouders wonen helemaal aan de andere kant van het land dan waar mijn leventje gewoonlijk afspeelt.
Sinds twee maanden heb ik een fantastische vriend. Hij woont in de stad waar ik ook woon. Hij heeft een waanzinnig drukke baan en zit ook nog eens in een periode waarin de ene deadline zich na de andere aandient. Daarnaast is hij net verhuist en is ieder vrij moment bezig met klussen om het een beetje leefbaar te maken.
Hij heeft dus geen tijd om af te reizen naar de plek waar ik de komende weken aan het herstellen ben, pas eind deze maand heeft ie weer een gaatje voor mij. Ook de seks moeten we op een laag pitje zetten omdat ik hiertoe eenmaal niet in staat ben. We zijn op het moment dus compleet afhankelijk van telefoongesprekken.
Hij is ontzettend lief en ik vertrouw hem volledig, dus dat is het probleem niet. Maar nu al, na een week, merk ik dat het ons moeite kost onze gespreksonderwerpen vrolijk en interessant te houden. Hij leidt natuurlijk een druk bestaan waar ik op dit moment geen deel van uit maak en ik heb niets nieuws te vertellen. Mijn ziektebed gaat langer duren dan onze relatie bestaat.. Hoe zorgen we ervoor dat we toch een enigzins leuke relatie onderhouden tijdens deze periode? Telefoonseks is wat ons betreft geen optie.
Wie heeft er tips? Want ik wil hem absoluut niet kwijt? Heeft iemand hier ervaring mee? Please reageer!!
Sinds twee maanden heb ik een fantastische vriend. Hij woont in de stad waar ik ook woon. Hij heeft een waanzinnig drukke baan en zit ook nog eens in een periode waarin de ene deadline zich na de andere aandient. Daarnaast is hij net verhuist en is ieder vrij moment bezig met klussen om het een beetje leefbaar te maken.
Hij heeft dus geen tijd om af te reizen naar de plek waar ik de komende weken aan het herstellen ben, pas eind deze maand heeft ie weer een gaatje voor mij. Ook de seks moeten we op een laag pitje zetten omdat ik hiertoe eenmaal niet in staat ben. We zijn op het moment dus compleet afhankelijk van telefoongesprekken.
Hij is ontzettend lief en ik vertrouw hem volledig, dus dat is het probleem niet. Maar nu al, na een week, merk ik dat het ons moeite kost onze gespreksonderwerpen vrolijk en interessant te houden. Hij leidt natuurlijk een druk bestaan waar ik op dit moment geen deel van uit maak en ik heb niets nieuws te vertellen. Mijn ziektebed gaat langer duren dan onze relatie bestaat.. Hoe zorgen we ervoor dat we toch een enigzins leuke relatie onderhouden tijdens deze periode? Telefoonseks is wat ons betreft geen optie.
Wie heeft er tips? Want ik wil hem absoluut niet kwijt? Heeft iemand hier ervaring mee? Please reageer!!
vrijdag 11 januari 2008 om 12:33
vrijdag 11 januari 2008 om 12:44
Helaas is het echt geen kwestie van kunnen of willen, hij is eigen baas en totaal afhankelijk van de opdrachten die juist op dit moment veel aandacht van hem eissen. Hij kan hier niet van weglopen omdat zijn bedrijf dan ook stil komt te liggen. Zijn gedrevenheid en succes in zijn werk zijn eigenschappen waar ik juist op ben gevallen en ik wil hem hier niet in tegenwerken. Ik ben me ervan bewust dat dit als 'vriendin van' in de toekomst ook een rol gaat spelen, maar die gedrevenheid heb ik ook in mijn eigen baan. Onder normale omstandigheden accepteren we elkaars werkdruk dus makkelijk en maken we wel tijd voor elkaar.
Maar hartelijk bedankt voor je reactie en je beterschapswensen!
Maar hartelijk bedankt voor je reactie en je beterschapswensen!
vrijdag 11 januari 2008 om 12:45
Wat een rot-situatie zeg. Ik zou misschien ook even volledig focussen op mezelf..lijkt me dat je het al zwaar genoeg hebt zonder zorgen om je relatie. Zoals je zelf zegt..dez situatie gaat langer duren dan de afgelopen periode van je relatie.
Vind het ook wel heeeeeeel vreemd dat je vriend niet 's weekends komt. Hij kan het verbouwen toch even laten liggen. Krijg je verder wel een keertje bezoek??
heel veel sterkte!!
Vind het ook wel heeeeeeel vreemd dat je vriend niet 's weekends komt. Hij kan het verbouwen toch even laten liggen. Krijg je verder wel een keertje bezoek??
heel veel sterkte!!
vrijdag 11 januari 2008 om 13:06
Twee dingen die ik erg belanrijk vind in een relatie.
1) goed met elkaar kunnen praten over elk onderwerp wat je bezighoud.
2) (quality) tijd besteden aan elkaar.
Lijkt mij toch dat een vriendin die net een ongeluk heeft gehad belangrijker is dan een verbouwing. Wat maakt het nou uit dat een huis een weekend later klaar is. Dus wat dat betreft vind ik dat jij prioriteit moet hebben en dat hij best een weekend naar je toe kan komen. Heeft hij je ouders nog niet eerder gezien dan snap ik ook wel dat hij liever niet gelijk een heel weekend komt maar dan kan hij op zijn minst een dag vrij maken.
Op zich snap ik wel dat jij niet tegen hem wilt klagen om bang te zijn als een zeur over te komen zodat hij de relatie gaat beëindigen. In het begin wil je het toch vooral leuk houden.
Maar een relatie waarin alleen maar wordt gepraat over vrolijke oppervlakkige ditjes en datjes en wat je globaal hebt meegemaakt is geen echte relatie.
Er moet ook ruimte zijn om je gevoel te uitten en dat kan in deze periode gewoon zijn dat je je klote voelt.
1) goed met elkaar kunnen praten over elk onderwerp wat je bezighoud.
2) (quality) tijd besteden aan elkaar.
Lijkt mij toch dat een vriendin die net een ongeluk heeft gehad belangrijker is dan een verbouwing. Wat maakt het nou uit dat een huis een weekend later klaar is. Dus wat dat betreft vind ik dat jij prioriteit moet hebben en dat hij best een weekend naar je toe kan komen. Heeft hij je ouders nog niet eerder gezien dan snap ik ook wel dat hij liever niet gelijk een heel weekend komt maar dan kan hij op zijn minst een dag vrij maken.
Op zich snap ik wel dat jij niet tegen hem wilt klagen om bang te zijn als een zeur over te komen zodat hij de relatie gaat beëindigen. In het begin wil je het toch vooral leuk houden.
Maar een relatie waarin alleen maar wordt gepraat over vrolijke oppervlakkige ditjes en datjes en wat je globaal hebt meegemaakt is geen echte relatie.
Er moet ook ruimte zijn om je gevoel te uitten en dat kan in deze periode gewoon zijn dat je je klote voelt.
vrijdag 11 januari 2008 om 13:14
He bah, wat een naar begin van het nieuwe jaar!
Ik heb een ongeluk gehad toen mijn vriend en ik een jaar samen waren en ook samenwoonden, dus wat dat betreft is het niet echt vergelijkbaar, maar toch.
Ik denk dat het belangrijkste is om (ja, het is een open deur) goed te blijven communiceren over waar jullie mee bezig zijn, zeker als je relatie vooral op telefonisch contact is gestoeld. Blijf geinteresseerd, maar verstik hem niet nu jouw leven nogal beprkt is geworden.
Moet je de komende 3 maanden volledige bedrust houden en dus bij je ouders blijven? En is er echt geen enkele mogelijkheid voor hem om je iets eerder te bezoeken? Er moet toch wel ergens een middagje over zijn? Hoe denkt hij erover?
Ik kan niet veel meer zinnigs zeggen eigenlijk, sorry. Heel veel sterkte en beterschap!
Ik heb een ongeluk gehad toen mijn vriend en ik een jaar samen waren en ook samenwoonden, dus wat dat betreft is het niet echt vergelijkbaar, maar toch.
Ik denk dat het belangrijkste is om (ja, het is een open deur) goed te blijven communiceren over waar jullie mee bezig zijn, zeker als je relatie vooral op telefonisch contact is gestoeld. Blijf geinteresseerd, maar verstik hem niet nu jouw leven nogal beprkt is geworden.
Moet je de komende 3 maanden volledige bedrust houden en dus bij je ouders blijven? En is er echt geen enkele mogelijkheid voor hem om je iets eerder te bezoeken? Er moet toch wel ergens een middagje over zijn? Hoe denkt hij erover?
Ik kan niet veel meer zinnigs zeggen eigenlijk, sorry. Heel veel sterkte en beterschap!
vrijdag 11 januari 2008 om 13:18
Ik snap de reacties over dat hij best even tijd vrij kan maken voor me. En eerlijk gezegd ben ik het daar ook wel over eens. Alleen omdat het zo pril is vind ik het moeilijk nu al dit van hem te vragen terwijl ik weet dat zijn hoofd al omloopt. En inderdaad, hij heeft mijn ouders ook nog niet ontmoet. Wat dat betreft heb ik het gevoel dat onze relatie door deze gebeurtenis al in een stroomversnelling is geraakt.
Tijdens de eerste gesprekken was ik ook behoorlijk depri, maar ik merkte dat als ik dan ophing, ik er geen goed gevoel aan overhield. Zoals iemand al zei: je wilt het toch vooral leuk houden op het begin.
Het is inderdaad een rotsituatie en ik laveer tussen optimistisch blijven en toegeven aan de situatie, maar ik ben bang dat als de depri gesprekken de overhand krijgen, hij ook steeds minder zin heeft om aandacht aan me te besteden. Stom he, maar hoort die onzekerheid niet bij een prille relatie?
Tijdens de eerste gesprekken was ik ook behoorlijk depri, maar ik merkte dat als ik dan ophing, ik er geen goed gevoel aan overhield. Zoals iemand al zei: je wilt het toch vooral leuk houden op het begin.
Het is inderdaad een rotsituatie en ik laveer tussen optimistisch blijven en toegeven aan de situatie, maar ik ben bang dat als de depri gesprekken de overhand krijgen, hij ook steeds minder zin heeft om aandacht aan me te besteden. Stom he, maar hoort die onzekerheid niet bij een prille relatie?
vrijdag 11 januari 2008 om 13:21
Dank lara1978, fijn iemand te horen die de situatie kent. Eind februari zal ik iets meer mogen van de artsen en ben ik van plan terug naar de stad te verhuizen. Hij heeft me ook vertelt dat het makkelijker wordt als ik in de buurt ben en ik verwacht dan in ieder geval de nachten weer samen door te kunnen brengen (al is dat dan seksloos).
Zijn werk vereist helaas ook dat hij in de weekenden werkt, tja klinkt allemaal gecompliceerd he, maar hij doet iets belangrijks in de dancescene.
Zijn werk vereist helaas ook dat hij in de weekenden werkt, tja klinkt allemaal gecompliceerd he, maar hij doet iets belangrijks in de dancescene.
vrijdag 11 januari 2008 om 13:26
Gets wat rot voor je! Je hebt na zo;n ongeluk al genoeg om je druk over te maken en dan is dit niet fijn. Ik ben zo gelukkig dat ik nooit in dezelfde situatie heb verkeerd, maar toch heb ik het gevoel dat ik je een beetje begrijp: ik had drie maanden een relatie toen ik voor drie maanden naar Afrika ging om daar te werken.
Bij mij is het helaas niet goed afgelopen: op de dag dat ik terugkwam maakte hij het uit. Toch denk ik niet dat het bij jou zo hoeft te gaan... maar er zijn een aantal dingen die bij ons misliepen waar jij misschien wat aan kunt hebben... vandaar mijn reactie.
Ik ben sowieso niet zo;n beller en hij was dat ook niet. Maar daar kwam bij dat we elkaar nog niet zo goed aanvoelden. De gesprekken liepen daardoor niet vanzelf. In het begin nog wel, maar hoe langer ik weg was dat te stroever gingen onze gesprekken. Ik denk dat het een rol speelde dat ik in Afrika op een plek was die hij niet kende, en daar maakte ik vrij heftige dingen mee die ik niet goed aan hem kon vertellen. Hij ging weer studeren maar vond het ook raar om mij over zijn schooldag te vertellen als ik net in een vluchtelingenkamp zat. Omdat hij dacht dat het voor mij onbenullig zou klinken.En elke keer maar weer met 'ik mis je' aankomen gaat ook zo doods voelen, omdat je weet dat je er weinig aan kunt veranderen... dat je de ander nog lang moet missen...
Nou zit jij niet in een andere wereld, maar ik denk wel dat hetzelfde communicatieprobleem zou kunnen ontstaan. Dat hij het gevoel heeft dat zijn alledaagse belevenissen onbenullig zijn voor jou omdat jij zo 'ziek' bent.
Misschien sla ik de plank volkomen mis hoor, maar ik zou proberen het spannend te houden door afentoeeen bloemetje bij hem te laten bezorgen of een leuk kaartje te sturen (dat kun je wel regelen neem ik aan? Desnoods met behulp van anderen?) Zo verras je hem toch een beetje en houd je de spanning erin. En verder: klets lekker over koetjes en kalfjes.. lach samen... vertel hem eerlijk dat je bang bent dat je saai bent...klets over hoe jullie vroeger waren. Je weet vast nog lang niet alles van hem!
Het wordt vast niet makkelijk maar ik hoop dat jullie het beste er van kunnen maken. Sterkte!
Bij mij is het helaas niet goed afgelopen: op de dag dat ik terugkwam maakte hij het uit. Toch denk ik niet dat het bij jou zo hoeft te gaan... maar er zijn een aantal dingen die bij ons misliepen waar jij misschien wat aan kunt hebben... vandaar mijn reactie.
Ik ben sowieso niet zo;n beller en hij was dat ook niet. Maar daar kwam bij dat we elkaar nog niet zo goed aanvoelden. De gesprekken liepen daardoor niet vanzelf. In het begin nog wel, maar hoe langer ik weg was dat te stroever gingen onze gesprekken. Ik denk dat het een rol speelde dat ik in Afrika op een plek was die hij niet kende, en daar maakte ik vrij heftige dingen mee die ik niet goed aan hem kon vertellen. Hij ging weer studeren maar vond het ook raar om mij over zijn schooldag te vertellen als ik net in een vluchtelingenkamp zat. Omdat hij dacht dat het voor mij onbenullig zou klinken.En elke keer maar weer met 'ik mis je' aankomen gaat ook zo doods voelen, omdat je weet dat je er weinig aan kunt veranderen... dat je de ander nog lang moet missen...
Nou zit jij niet in een andere wereld, maar ik denk wel dat hetzelfde communicatieprobleem zou kunnen ontstaan. Dat hij het gevoel heeft dat zijn alledaagse belevenissen onbenullig zijn voor jou omdat jij zo 'ziek' bent.
Misschien sla ik de plank volkomen mis hoor, maar ik zou proberen het spannend te houden door afentoeeen bloemetje bij hem te laten bezorgen of een leuk kaartje te sturen (dat kun je wel regelen neem ik aan? Desnoods met behulp van anderen?) Zo verras je hem toch een beetje en houd je de spanning erin. En verder: klets lekker over koetjes en kalfjes.. lach samen... vertel hem eerlijk dat je bang bent dat je saai bent...klets over hoe jullie vroeger waren. Je weet vast nog lang niet alles van hem!
Het wordt vast niet makkelijk maar ik hoop dat jullie het beste er van kunnen maken. Sterkte!
vrijdag 11 januari 2008 om 13:26
Alice, heel erg vervelend allemaal, maar met je vriend, heb je gelijk de test of het goedzit. Voelt hij echt voor jouw, dan hoef je je over die 3 maanden echt geen zorgen te maken. Ook niet over de sex.
En waarom zou hij niet bij jouw langs kunnen komen, veronderstel je dat, of heeft hij dat letterlijk zo gezegd? En tijdens de telefoongesprekken, voel jezelf niet geremd. Soms vinden mannen het gewoon fijn, dat jij alles vertelt waar je mee zit, inclusief alle ongemakken nu. Al vertel je het honderd keer. En vraag ook gewoon eens naar zijn werk.
Succes, kreeft.
En waarom zou hij niet bij jouw langs kunnen komen, veronderstel je dat, of heeft hij dat letterlijk zo gezegd? En tijdens de telefoongesprekken, voel jezelf niet geremd. Soms vinden mannen het gewoon fijn, dat jij alles vertelt waar je mee zit, inclusief alle ongemakken nu. Al vertel je het honderd keer. En vraag ook gewoon eens naar zijn werk.
Succes, kreeft.
vrijdag 11 januari 2008 om 13:30
Alice, allereerst van harte beterschap en een spoedig herstel gewenst!
Mijn partner doet iets 'heel belangrijjks' in de gezondheidszorg waarvoor hij toch ook bar weinig vrije tijd over houdt, Ikzelf heb een eigen bedrijf waarvoor ik ook bijna alle dagen toch weer even aan het werk sla.
Toch.. als puntje bij paaltje komt, ben ik in het leven van summerman wel nummer 1, Met stip, en hij ook in mijn leven.
Is er geen ochtendje dat hij even langs kan komen oid?
Mijn partner doet iets 'heel belangrijjks' in de gezondheidszorg waarvoor hij toch ook bar weinig vrije tijd over houdt, Ikzelf heb een eigen bedrijf waarvoor ik ook bijna alle dagen toch weer even aan het werk sla.
Toch.. als puntje bij paaltje komt, ben ik in het leven van summerman wel nummer 1, Met stip, en hij ook in mijn leven.
Is er geen ochtendje dat hij even langs kan komen oid?
Computer says nooooo
vrijdag 11 januari 2008 om 13:43
Bedankt Raaf85 voor de tip eens een bloemetje te sturen! Dat vind ik een goeie, een verassing op afstand! Al hoop ik dat hij ook aan zoiets attents denkt. En inderdaad, ik herken veel in je verhaal. De gesprekken verlopen soms wat stroef omdat we ook nog in die aftastende fase zitten.
Om de situatie te verduidelijken: mijn ouders wonen op een eiland en zijn dus alleen bereikbaar per boot, het is dus geen kwestie van even met de auto op en neer omdat de veertijden beperkt zijn en de reis lang.
Bedankt voor alle begrip, reacties en beterschapswensen! Doet me veel goed hier vanuit bed!
Om de situatie te verduidelijken: mijn ouders wonen op een eiland en zijn dus alleen bereikbaar per boot, het is dus geen kwestie van even met de auto op en neer omdat de veertijden beperkt zijn en de reis lang.
Bedankt voor alle begrip, reacties en beterschapswensen! Doet me veel goed hier vanuit bed!
vrijdag 11 januari 2008 om 13:59
Beterschap!
Ik vind het heel knap van je dat je zo weinig van je vriend verwacht. Maar ik vind het persoonlijk wel enigszins vreemd. Een uurtje hier of daar is toch niet teveel gevraagd? Dat heb je toch over voor je nieuwe liefde? Dan wring je je toch in allerlei bochten om bij elkaar te zijn?
''Hij heeft me ook vertelt dat het makkelijker wordt als ik in de buurt ben en ik verwacht dan in ieder geval de nachten weer samen door te kunnen brengen (al is dat dan seksloos).''
Kan ik hieruit begrijpen dat zélfs als je in de buurt bent, hij alleen 's nachts tijd voor je heeft?
Ik vind het heel knap van je dat je zo weinig van je vriend verwacht. Maar ik vind het persoonlijk wel enigszins vreemd. Een uurtje hier of daar is toch niet teveel gevraagd? Dat heb je toch over voor je nieuwe liefde? Dan wring je je toch in allerlei bochten om bij elkaar te zijn?
''Hij heeft me ook vertelt dat het makkelijker wordt als ik in de buurt ben en ik verwacht dan in ieder geval de nachten weer samen door te kunnen brengen (al is dat dan seksloos).''
Kan ik hieruit begrijpen dat zélfs als je in de buurt bent, hij alleen 's nachts tijd voor je heeft?
vrijdag 11 januari 2008 om 14:19
Drie uur verderweg betekent wel dat je in totaal 6 uur reistijd hebt, en dat het je dan dus zomaar een hele dag kost om even bij je vriendin aan de rand van het bed te zitten. Als je het al zo druk hebt, kan ik me best voorstellen dat dat even niet lukt, en dat zegt niets over zijn liefde voor jou. Want ja je nieuwe huis leefbaar maken is ook belangrijk. Als je een drukke baan hebt is thuiskomen in een hal af huis nit echt relaxend. Dus ik snap wel dat ie er niet zoveel kan zijn.
Hoe je relatie dat overleeft?Moeilijk, maar de tijd zal het leren. Omstandigheden zijn ff beroerd nu maar aan de andere kant wet je zo wel wat je aan elkaar hebt. en als het niet standhoudt, heb je iig die twee maanden gehad.
beterschap iig.
Hoe je relatie dat overleeft?Moeilijk, maar de tijd zal het leren. Omstandigheden zijn ff beroerd nu maar aan de andere kant wet je zo wel wat je aan elkaar hebt. en als het niet standhoudt, heb je iig die twee maanden gehad.
beterschap iig.
vrijdag 11 januari 2008 om 14:47
Tuurlijk zijn het niet alleen de nachten die hij voor me over heeft Lalotta, hij heeft juist in de eerste twee maanden wel eens werk laten liggen speciaal voor mij. Maar dat betekent voor hem nu dus ook extra werk. In het ziekenhuis heeft hij me ook zoveel mogelijk opgezocht en kwam hij met prachtige rode rozen aanzetten terwijl ik die eigenlijk niet mocht ontvangen op de afdeling waar ik lag.
Ik ben bang dat dit inderdaad een kwestie van overleven is. Maar ik geloof ook dat als het goed zit we dit kunnen hebben.
Ik ben bang dat dit inderdaad een kwestie van overleven is. Maar ik geloof ook dat als het goed zit we dit kunnen hebben.
vrijdag 11 januari 2008 om 15:43
Beterschap!
Ik heb wel begrip voor de drukke situatie waarin je vriend zich bevindt, maar toch... Het klinkt alsof jouw ongeluk en ziekbed hem ook gewoon bar slecht uitkomt, zie zijn uitspraak dat het weer makkelijker wordt als jij in de buurt bent.
Jullie situatie is natuurlijk wel vrij extreem, heel prille relatie, jouw ouders wonen ver weg qua afstand en op een moeilijk bereikbare plek en je vriend heeft het dubbel druk met eigen zaak en verbouwing.
Ik heb wel begrip voor de drukke situatie waarin je vriend zich bevindt, maar toch... Het klinkt alsof jouw ongeluk en ziekbed hem ook gewoon bar slecht uitkomt, zie zijn uitspraak dat het weer makkelijker wordt als jij in de buurt bent.
Jullie situatie is natuurlijk wel vrij extreem, heel prille relatie, jouw ouders wonen ver weg qua afstand en op een moeilijk bereikbare plek en je vriend heeft het dubbel druk met eigen zaak en verbouwing.
vrijdag 11 januari 2008 om 15:58
bedankt voor de verduidelijking Alice, kan me voorstellen dat de boottijden ook niet echt meewerken aan de situatie. Ik wil je iig heel veel sterkte toewensen en natuurlijk veel beterschap.
Ik zou waarschijnlijk een beetje oppassen met het sturen van attenties, anders voelt hij zich misschien ook weer verplicht om het eea te regelen/sturen. maar da's natuurlijk persoonlijk.
Succes!!
Ik zou waarschijnlijk een beetje oppassen met het sturen van attenties, anders voelt hij zich misschien ook weer verplicht om het eea te regelen/sturen. maar da's natuurlijk persoonlijk.
Succes!!
anoniem_37340 wijzigde dit bericht op 11-01-2008 15:58
Reden: typfouten
Reden: typfouten
% gewijzigd
vrijdag 11 januari 2008 om 16:19
Alice, allereerst beterschap.
Ik kan me zo voorstellen dat je bang bent dat je saai wordt, en om dat nou heel krampachtig te voorkomen is waarschijnlijk ook niet helemaal goed, maar mijn vriend en ik zien elkaar voornamelijk in de weekends en bellen door de week meestal 's avonds even en dan ben ik het vertellen over de dagelijkse dingen ook wel eens zat, dus als ik een artikel in de krant zie dat hij misschien leuk vindt knip ik het uit en stuur het op, of ik vertel hem erover. Of over een boek dat ik lees of een film die ik gezien heb. Die dingen die me bezig houden en me raken. Jij kunt nu kennelijk wel internetten, dus misschien kun je zo bezig zijn met dingen die je interessant vindt? Op die manier heb je ook weer wat meer om over te praten. En ook gewoon zeggen dat je bang bent dat hij of jij het saai gaat vinden en af en toe gewoon uithuilen. Mijn vriend heeft vorig jaar ook een paar keer voor mij moeten zorgen na een blessure en een ongelukje en hij bleek heel lief en zorgzaam, terwijl ik twee keer in de steek ben gelaten door 'vriendjes' als het minder met mij ging en ik dus doodsbang was hem te verliezen.
Wees gewoon wie je bent en misschien kun je van dat elkaar niet kunnen zien ook wel iets mafs maken, dat je bijvoorbeeld met een digitale camera een verslag van je dag maakt met alles wat je doet (wassen op bed, eten op bed, spelletje doen etc) en daar een grappige presenatie van maken en die naar hem mailen? Of dat je opschrijft wanneer je die dag allemaal aan hem dachten waarom (romantisch) of wat je allemaal met hem gaat doen als jullie weer sex kunnen hebben (sexy en spannend). Maar misschien veronderstel ik nu wel allerlei dingen die je helemaal niet kunt en waar je niet de energie voor hebt. Indien wel dan moeten we met z'n allen toch nog wel wat meer van dat soort dingen kunnen bedenken. (En wie weet inspireert het hem ook tot iets leuks, al zou ik dat niet je uitgangspunt laten zijn).
Ik kan me zo voorstellen dat je bang bent dat je saai wordt, en om dat nou heel krampachtig te voorkomen is waarschijnlijk ook niet helemaal goed, maar mijn vriend en ik zien elkaar voornamelijk in de weekends en bellen door de week meestal 's avonds even en dan ben ik het vertellen over de dagelijkse dingen ook wel eens zat, dus als ik een artikel in de krant zie dat hij misschien leuk vindt knip ik het uit en stuur het op, of ik vertel hem erover. Of over een boek dat ik lees of een film die ik gezien heb. Die dingen die me bezig houden en me raken. Jij kunt nu kennelijk wel internetten, dus misschien kun je zo bezig zijn met dingen die je interessant vindt? Op die manier heb je ook weer wat meer om over te praten. En ook gewoon zeggen dat je bang bent dat hij of jij het saai gaat vinden en af en toe gewoon uithuilen. Mijn vriend heeft vorig jaar ook een paar keer voor mij moeten zorgen na een blessure en een ongelukje en hij bleek heel lief en zorgzaam, terwijl ik twee keer in de steek ben gelaten door 'vriendjes' als het minder met mij ging en ik dus doodsbang was hem te verliezen.
Wees gewoon wie je bent en misschien kun je van dat elkaar niet kunnen zien ook wel iets mafs maken, dat je bijvoorbeeld met een digitale camera een verslag van je dag maakt met alles wat je doet (wassen op bed, eten op bed, spelletje doen etc) en daar een grappige presenatie van maken en die naar hem mailen? Of dat je opschrijft wanneer je die dag allemaal aan hem dachten waarom (romantisch) of wat je allemaal met hem gaat doen als jullie weer sex kunnen hebben (sexy en spannend). Maar misschien veronderstel ik nu wel allerlei dingen die je helemaal niet kunt en waar je niet de energie voor hebt. Indien wel dan moeten we met z'n allen toch nog wel wat meer van dat soort dingen kunnen bedenken. (En wie weet inspireert het hem ook tot iets leuks, al zou ik dat niet je uitgangspunt laten zijn).
vrijdag 11 januari 2008 om 17:06
Hoi Alice,
Hier iemand met (helaas) dezelfde ervaring. 9 jaar geleden heb ik een ernstig auto ongeluk gehad, ik kende mijn vriend toen net 1 jaar. En we zaten een beetje in de fase van: willen we wel met elkaar door?
Ik had net mn eerste baan gevonden, die ik meteen ook weer kwijt was door dit ongeluk. Mijn vriend was hard aan het studeren op het HBO. En toen overkwam mij dus een ongeluk. Voor mij was het echt kantje boord. Ik heb weken op de Intensive Care gelegen. Ieder vrij uurtje kwam mijn vriend mij opzoeken. Hij reed iedere dag honderen kilometers om 2 keer 30 minuten bij mij op bezoek te mogen. Zijn tentamens leerde hij 's nachts. Alles heeft hij voor me gedaan. En na deze eerste periode wist ik het zeker: deze jongen houdt echt van mij, dat had hij dubbel en dwars bewezen.
Tuurlijk was het ook heel erg moeilijk. Met mij is het namelijk niet meer goedgekomen. Tot op vandaag kan ik door mijn slechte gezondheid niet werken. Zijn leven ging door, terwijl dat van mij stilstond. Maar inmiddels heb ik mijn weg ook weer gevonden. We wonen samen, en dat vervelende ongeluk heeft ons iets heel positiefs gebracht. Onze band is daardoor heel sterk geworden. Als we dit samen konden overleven, dan kunnen we alles aan.
Ik vind dat je vriend best wat moeite mag doen om tijd voor je te maken. Laat dat klussen maar liggen, dat is nu niet belangrijk! Hij hoort er voor jouw te zijn. Ook al moet hij daarvoor een paar uur rijden. Zeker in deze beginfase waarin je nog zo verliefd bent, zou hij dat voor je over moeten hebben.
Hij kan vast wel in t weekend een paar uurtjes op bezoek komen.
En het argument dat het allemaal makkelijker wordt als je weer terugverhuisd bent, dat vind ik erg slap. Tuurlijk is het dan voor hem makkelijker! Maar hij mag best wat moeite voor je doen nu de situatie nu eenmaal niet anders is.
Ik wens je heel veel beterschap de komende maanden!
Hier iemand met (helaas) dezelfde ervaring. 9 jaar geleden heb ik een ernstig auto ongeluk gehad, ik kende mijn vriend toen net 1 jaar. En we zaten een beetje in de fase van: willen we wel met elkaar door?
Ik had net mn eerste baan gevonden, die ik meteen ook weer kwijt was door dit ongeluk. Mijn vriend was hard aan het studeren op het HBO. En toen overkwam mij dus een ongeluk. Voor mij was het echt kantje boord. Ik heb weken op de Intensive Care gelegen. Ieder vrij uurtje kwam mijn vriend mij opzoeken. Hij reed iedere dag honderen kilometers om 2 keer 30 minuten bij mij op bezoek te mogen. Zijn tentamens leerde hij 's nachts. Alles heeft hij voor me gedaan. En na deze eerste periode wist ik het zeker: deze jongen houdt echt van mij, dat had hij dubbel en dwars bewezen.
Tuurlijk was het ook heel erg moeilijk. Met mij is het namelijk niet meer goedgekomen. Tot op vandaag kan ik door mijn slechte gezondheid niet werken. Zijn leven ging door, terwijl dat van mij stilstond. Maar inmiddels heb ik mijn weg ook weer gevonden. We wonen samen, en dat vervelende ongeluk heeft ons iets heel positiefs gebracht. Onze band is daardoor heel sterk geworden. Als we dit samen konden overleven, dan kunnen we alles aan.
Ik vind dat je vriend best wat moeite mag doen om tijd voor je te maken. Laat dat klussen maar liggen, dat is nu niet belangrijk! Hij hoort er voor jouw te zijn. Ook al moet hij daarvoor een paar uur rijden. Zeker in deze beginfase waarin je nog zo verliefd bent, zou hij dat voor je over moeten hebben.
Hij kan vast wel in t weekend een paar uurtjes op bezoek komen.
En het argument dat het allemaal makkelijker wordt als je weer terugverhuisd bent, dat vind ik erg slap. Tuurlijk is het dan voor hem makkelijker! Maar hij mag best wat moeite voor je doen nu de situatie nu eenmaal niet anders is.
Ik wens je heel veel beterschap de komende maanden!
vrijdag 11 januari 2008 om 19:35
Hier dus iemand die zich wel kan voorstellen dat je ongeluk voor je vriend, druktetechnisch, bar slecht uitkomt. Wat je zelf eigenlijk al zegt, de reis duurt zeker wel een uur of drie. Al met al is hij dus wel een dag "kwijt" aan een uurtje aan je bed zitten.
Je geeft zelf aan dat je eind februari waarschijnlijk weer terug kan naar de stad waar je zelf woont. Dat is al over 6 weken. Dat klinkt een stuk korter dan wanneer je het hebt over 3 maanden. Misschien kun je het op die manier bekijken. In die 6 weken lukt het hem vast wel om 1x langs te komen, stel over een week of 3. Dat maakt de tijd die je elkaar niet ziet nog korter.
Verder denk ik dat je het moet nemen zoals het gaat. Zoals je hem beschrijft, weten jullie beiden wel dat je er voor wilt gaan. Schrijf anders brieven. Lekker romantisch en je kunt nadenken over wat te bespreken hebt. Daarnaast een keer of 3 per week bellen ofzo
Je geeft zelf aan dat je eind februari waarschijnlijk weer terug kan naar de stad waar je zelf woont. Dat is al over 6 weken. Dat klinkt een stuk korter dan wanneer je het hebt over 3 maanden. Misschien kun je het op die manier bekijken. In die 6 weken lukt het hem vast wel om 1x langs te komen, stel over een week of 3. Dat maakt de tijd die je elkaar niet ziet nog korter.
Verder denk ik dat je het moet nemen zoals het gaat. Zoals je hem beschrijft, weten jullie beiden wel dat je er voor wilt gaan. Schrijf anders brieven. Lekker romantisch en je kunt nadenken over wat te bespreken hebt. Daarnaast een keer of 3 per week bellen ofzo
vrijdag 11 januari 2008 om 20:42
Ook ik begrijp best dat hij het druk heeft, maar ik mis zijn bezorgdheid een beetje in het verhaal. Juist op zo'n afstand, waardoor hij weinig zicht op je herstel heeft. Het zou voor hem toch ook een geruststelling moeten zijn om met eigen ogen te zien dat je opknapt? Ik zou zelf weinig rust hebben als ik mijn vriend na een ongeluk een aantal maanden niet kan zien. Ik geloof dat ik efficienter zou kunnen werken als ik af en toe toch even wat werk af zou zeggen of uit zou stellen om langs te kunnen gaan.
vrijdag 11 januari 2008 om 23:04
Wauw, bedankt voor jullie reacties, dit is de eerste keer dat ik dit doe en ik heb er echt wat aan!
Vooral het verhaal van Wohman deed me goed, het is fijn om te horen dat zo'n situatie je relatie dus niet perse negatief hoeft te beinvloeden. Al is het natuurlijk heel moeilijk wat je hebt meegemaakt, wat dat betreft mag ik van geluk spreken omdat ik weet dat ik volledig zal herstellen en wat dat betreft mijn vooruitzichten wel zo zijn dat we straks de draad weer op kunnen pakken.
Ik heb idd wel veel vertrouwen in onze relatie, hij is echt een schat en ik denk niet dat hij, ook al zit ik in een dip, mij hiervoor zal verlaten of links zal laten liggen. Wel hoop ik dat hij zal inzien dat het van hem uit moet komen om onze relatie weer nieuw leven in te blazen als het het al te veel inkakt omdat die telefoongesprekken nu eenmaal niet voldoende zijn en ik niets kan ondernemen. Het enge is dat ik niet wil/durf te verwachten dat hij inziet dat hij mij daarvoor moet opzoeken omdat ik dan voor hem ga denken. Maar stiekem hoop ik dat binnenkort onverwachts de bel gaat...
Vooral het verhaal van Wohman deed me goed, het is fijn om te horen dat zo'n situatie je relatie dus niet perse negatief hoeft te beinvloeden. Al is het natuurlijk heel moeilijk wat je hebt meegemaakt, wat dat betreft mag ik van geluk spreken omdat ik weet dat ik volledig zal herstellen en wat dat betreft mijn vooruitzichten wel zo zijn dat we straks de draad weer op kunnen pakken.
Ik heb idd wel veel vertrouwen in onze relatie, hij is echt een schat en ik denk niet dat hij, ook al zit ik in een dip, mij hiervoor zal verlaten of links zal laten liggen. Wel hoop ik dat hij zal inzien dat het van hem uit moet komen om onze relatie weer nieuw leven in te blazen als het het al te veel inkakt omdat die telefoongesprekken nu eenmaal niet voldoende zijn en ik niets kan ondernemen. Het enge is dat ik niet wil/durf te verwachten dat hij inziet dat hij mij daarvoor moet opzoeken omdat ik dan voor hem ga denken. Maar stiekem hoop ik dat binnenkort onverwachts de bel gaat...
