Relaties
alle pijlers
Hoe "flitsend" is jouw leven?
zondag 29 juli 2007 om 13:13
Soms vraag ik me af hoe het leven van anderen er uitziet. Ik maak me best wel eens zorgen over de invlulling van mijn eigen leventje namelijk.
Ben 33, single. Het ieder weekend stappen heb ik achter de rug en mensen om me heen zijn of gesetteld of verhuisd naar de andere kant van het land zodat het contact voornamelijk bestaat uit mailen en bellen. Ik heb geen massa's vrienden, een klein groepje die ik dus door bovengenoemde redenen niet heel vaak zie maar wel vaak spreek. Ik zit best wel eens weekenden thuis zonder afspraken en heb geen 300 vrienden op Hyves
.
k voel me best wel eens alleen of eenzaam en vraag me af of bij anderen het ieder weekend gezellig eten met vrienden is, naar de film met vriendinnen en sex and the city marathons.
Ik zou wel meer contacten willen maar vind dat best moeilijk. Het is allemaal zo anders dan vroegah en soms heb ik het idee dat iedereen doorgaat met het opbouwen van zijn/haar leventje en dat ik de enige ben waarbij het stil staat.
Wanneer moet je tevreden zijn met wat je hebt en wanneer moet je je zorgen maken? Ik ben nogal een piekeraar. Hoe zit dat bij jullie?
Ben 33, single. Het ieder weekend stappen heb ik achter de rug en mensen om me heen zijn of gesetteld of verhuisd naar de andere kant van het land zodat het contact voornamelijk bestaat uit mailen en bellen. Ik heb geen massa's vrienden, een klein groepje die ik dus door bovengenoemde redenen niet heel vaak zie maar wel vaak spreek. Ik zit best wel eens weekenden thuis zonder afspraken en heb geen 300 vrienden op Hyves
.k voel me best wel eens alleen of eenzaam en vraag me af of bij anderen het ieder weekend gezellig eten met vrienden is, naar de film met vriendinnen en sex and the city marathons.
Ik zou wel meer contacten willen maar vind dat best moeilijk. Het is allemaal zo anders dan vroegah en soms heb ik het idee dat iedereen doorgaat met het opbouwen van zijn/haar leventje en dat ik de enige ben waarbij het stil staat.
Wanneer moet je tevreden zijn met wat je hebt en wanneer moet je je zorgen maken? Ik ben nogal een piekeraar. Hoe zit dat bij jullie?
zondag 29 juli 2007 om 13:20
Soms vraag ik me af hoe het leven van anderen er uitziet. Ik maak me best wel eens zorgen over de invlulling van mijn eigen leventje namelijk.
Ben 33, single. Het ieder weekend stappen heb ik achter de rug en mensen om me heen zijn of gesetteld of verhuisd naar de andere kant van het land zodat het contact voornamelijk bestaat uit mailen en bellen. Ik heb geen massa's vrienden, een klein groepje die ik dus door bovengenoemde redenen niet heel vaak zie maar wel vaak spreek. Ik zit best wel eens weekenden thuis zonder afspraken en heb geen 300 vrienden op Hyves
k voel me best wel eens alleen of eenzaam en vraag me af of bij anderen het ieder weekend gezellig eten met vrienden is, naar de film met vriendinnen en sex and the city marathons.
Ik zou wel meer contacten willen maar vind dat best moeilijk. Het is allemaal zo anders dan vroegah en soms heb ik het idee dat iedereen doorgaat met het opbouwen van zijn/haar leventje en dat ik de enige ben waarbij het stil staat.
Wanneer moet je tevreden zijn met wat je hebt en wanneer moet je je zorgen maken? Ik ben nogal een piekeraar. Hoe zit dat bij jullie?
Een goede vriendin van mij is single. Zij heeft een grote vriendengroep, waarvan iedereen bijna single is (tussen 26 - 36 jaar). In mijn ogen leek hun leven fantastisch: ieder weekend samen stappen, leuke culturele dingen doen, samen op vakantie..... ga maar door! Toen ik het daar later met mijn vriendin over had, bleek dat ze allemaal een relatie misten.... Ze genoten van het leven, maar toch..... een partner zou een welkome aanvulling zijn.
Wat ik hiermee wil zeggen is: wat zoek jij precies? Zou je een relatie willen of een groot vriendennetwerk?
(Overigens wil ik hiermee ABSOLUUT niet zeggen dat je als single niet gelukkig kunt zijn! Ik weet dat dit voor iedereen verschillend is!)
zondag 29 juli 2007 om 13:28
Het zit em voor mij niet echt in het single zijn. Ja, ik wil wel graag ooit een man en kindjes. Maar waar het mij omgaat is dat ik vind dat ik een "leeg" leven heb, dat ik het idee heb dat het bij anderen (single of niet) altijd veel leuker en fijner is. Of zijn er meer mensen die wel eens een weekend op de bank hangen zonder afspraken?
zondag 29 juli 2007 om 13:44
zondag 29 juli 2007 om 13:48
Wat jij zegt heb ik denk ik ook... Ik heb mijn werk en mijn kindje dan om voor de zorgen, maar die wordt ook alleen maar groter en zal haar dus ook los moeten laten.
Ik kan dus niet zo makkelijk weg door mijn kindje, maar begrijp wel wat je bedoeld.
Ik ben nadat de relatie over was alleen achter gebleven met vrienden die ik op 1 hand kan tellen.
In een kroeg of iets dergelijks zal je mij niet aantreffen... dus daar zal ik mijn contacten niet vandaan halen. Wel heb ik andere contacten gelegd via de school van mijn kindje.
En vrienden maak je denk ik op deze leeftijd niet meer zo makkelijk... vroeger 'waaiden' ze zeg maar gewoon aan.
Nu ken ik ook het verhaal van een vriendin, zij was alleen, ging elke week stappen en had 'veel' vrienden. Maar achteraf bleek dat ze aan de antidepressiva zat omdat alles toch niet zo rooskleurig was en zij een leven leidde wat ze niet echt leidde. Maar door de medicijnen was het voor haar makkelijker.
Dan denk ik ook weer dat wat je om je heen ziet ook weer niet zo is als dat het allemaal lijkt.
zondag 29 juli 2007 om 14:07
Ja, dat is wat ik bedoelde met de posting over die viendengroep van mijn vriendin.
Feit blijft voor Ponichella dat ze niet tevreden is met oe haar leven er nu uitziet. Als je voor jezelf helder hebt waarom niet, en het is inderdaad die 'eenzaamheid in het weekend', dan moet je dat aanpakken.... de vraag is hoe? Je hebt vast al overwogen om bij een sportclub te aan, yogalessen te gaan volgen of een cursus te volgen.... Dat blijven hoe dan ook de manieren om mensen te ontmoeten. Anders kun je overwegen om een singlereis te gaan maken, dan kom je mensen tegen die in hetzelfde schuitje zitten. Het heeft misschien een 'nerdig imago', maar dat is absoluut niet zo.
Succes ermee!
zondag 29 juli 2007 om 14:08
pontichella wat jij beschrijft is heel herkenbaar voor mij.
Zit namelijk in precies dezelfde situatie als jij.
Zit ook bijna alle weekenden alleen thuis. Heb 2 goede vriendinnnen die allebei samenwonen en in het weekend liever iets leuks met hun partner en zijn vriendengroepje gaan doen. Die vriendinnen spreek ik meestal alleen door de week bij mij of hen thuis als hun partner er niet is.
Als je 's maandags op je werk komt heeft iedereen verhalen over wat ze in het weekend hebben gedaan. Zit sinds kort op een datingsite en als je dan wat mailt met mensen vragen ze ook altijd wat doe je in het weekend?
uh niets en jij? En dan komen ze met allerlei afspraken van etentjes, stappen etc.
Dan voel ik mij soms echt een wereldvreemde muts.
Dat ik weekend na weekend thuis zit.
Af en toe doe ik ook wel eens wat leuks hoor maar dat is dan 1x per 2 maanden of zo.
Zit namelijk in precies dezelfde situatie als jij.
Zit ook bijna alle weekenden alleen thuis. Heb 2 goede vriendinnnen die allebei samenwonen en in het weekend liever iets leuks met hun partner en zijn vriendengroepje gaan doen. Die vriendinnen spreek ik meestal alleen door de week bij mij of hen thuis als hun partner er niet is.
Als je 's maandags op je werk komt heeft iedereen verhalen over wat ze in het weekend hebben gedaan. Zit sinds kort op een datingsite en als je dan wat mailt met mensen vragen ze ook altijd wat doe je in het weekend?
uh niets en jij? En dan komen ze met allerlei afspraken van etentjes, stappen etc.
Dan voel ik mij soms echt een wereldvreemde muts.
Dat ik weekend na weekend thuis zit.
Af en toe doe ik ook wel eens wat leuks hoor maar dat is dan 1x per 2 maanden of zo.
zondag 29 juli 2007 om 14:13
Het lijkt altijd alsof anderen het zoveel beter voor elkaar hebben, maar dat is helemaal niet zo. Dingen veranderen ook gewoon als je ouder wordt. Zoals je vroeger als jongere leefde voor de weekenden om te gaan stappen met vrienden (die achteraf eigenlijk kennissen bleken te zijn) dat doe je op een gegeven moment niet meer, omdat je je er niet meer tussen thuis voelt. Het is goed om een paar mensen te hebben waar je af en toe eens iets mee afspreekt, je hoeft echt niet zoveel sociale contacten te hebben om gelukkig te zijn. Een weekend geen afspraken hoeft geen ramp te zijn, je kunt genoeg dingen ook alleen ondernemen, bijvoorbeeld de markt vind ik zelf altijd heerlijk alleen, al die kleuren, geuren, verscheidenheid van mensen en aangeboden artikelen. Ik heb zelf een druk gezin en ik moet alle dingen rondom de kinderen plannen, dat is soms ook weleens minder leuk. Dingen gebeuren niet vaak meer spontaan omdat je weer op tijd thuis moet zijn omdat ze uit school komen. Vrienden van ons hebben geen kinderen en zij zeggen weleens dat ze "jaloers"zijn op ons bijvoorbeeld tijdens de gezellige dagen rond Sinterklaas en de kerst vanwege het samenzijn met het gezin. Wij daarentegen kijken ervan op als zij weer eens samen een weekje gaan relaxen met z'n 2 in zo'n resort en helemaal niets doen als alleen zonnen en lezen. Het lijkt altijd of een ander het beter doet.
zondag 29 juli 2007 om 14:41
Herkenbaar.
Ik heb leuke vriendinnen maar zijn m.u.v. 1 allemaal gesettled en wonen ook niet in mijn woonplaats. Door de weeks spreek ik regelmatig wat af maar in het weekend heb ik vaak weinig afspraken doordat merendeel in het weekend al plannen heeft met partner en/of kids. Begrijpelijk maar ik voel me soms ook een saaie muts en weleens alleen. Ook bij mij heeft het niet zozeer te maken met het single zijn, zou leuk zijn om weer een relatie te hebben maar ik heb zoiets van dat komt wel als het komt maar ik wil toch wat meer invulling geven aan m'n sociale leven in zoverre wat nieuwe mensen leren kennen, beetje een frisse wind door m'n huidige sociale kring, niet dat er iets mis mee is maar ik mis wat meer single meiden die niet gebonden zijn aan partner en/of kids in het weekend.
Denk zelf dat het misschien toch een idee is om wat hobbies op te pakken, bijv. taalcursus, kookles of idd een alleengaanden reis, beetje een drempel voor mij maar denk dat ik toch maar eens de stap ga wagen.
Ik heb leuke vriendinnen maar zijn m.u.v. 1 allemaal gesettled en wonen ook niet in mijn woonplaats. Door de weeks spreek ik regelmatig wat af maar in het weekend heb ik vaak weinig afspraken doordat merendeel in het weekend al plannen heeft met partner en/of kids. Begrijpelijk maar ik voel me soms ook een saaie muts en weleens alleen. Ook bij mij heeft het niet zozeer te maken met het single zijn, zou leuk zijn om weer een relatie te hebben maar ik heb zoiets van dat komt wel als het komt maar ik wil toch wat meer invulling geven aan m'n sociale leven in zoverre wat nieuwe mensen leren kennen, beetje een frisse wind door m'n huidige sociale kring, niet dat er iets mis mee is maar ik mis wat meer single meiden die niet gebonden zijn aan partner en/of kids in het weekend.
Denk zelf dat het misschien toch een idee is om wat hobbies op te pakken, bijv. taalcursus, kookles of idd een alleengaanden reis, beetje een drempel voor mij maar denk dat ik toch maar eens de stap ga wagen.
zondag 29 juli 2007 om 14:53
Aan de ene kant herken ik het heel goed, ben single, 37 jaar, zit deze zondag ook maar thuis voor de buis en achter de PC, maar voel me niet eenzaam, heb mijn fulltime job, hoebbies, huishouden, vriendinnen, die allemaal een vriend, man en kids hebben, maar ik spreek zo nu en dan een weekend af en dan ben ik bij hun of gaan we wat leuks doen, in mijn geval, paardrijden, shoppen, bijkletsen.
Ik zou ook wel graag een relatie willen, maar ja, ben niet verliefd, mis het eigenlijk niet zo, maar hoop wel weer eens iemand tegen te komen, zo niet, dan maak ik het in mijn ééntje leuk. Ik kan ook hele drukke weekenden hebben, daar geniet ik ook van, maar vind het ook heel fijn om gewoon thuis te zijn.
Ik zou ook wel graag een relatie willen, maar ja, ben niet verliefd, mis het eigenlijk niet zo, maar hoop wel weer eens iemand tegen te komen, zo niet, dan maak ik het in mijn ééntje leuk. Ik kan ook hele drukke weekenden hebben, daar geniet ik ook van, maar vind het ook heel fijn om gewoon thuis te zijn.
zondag 29 juli 2007 om 16:02
Ik ben niet de enige!! Haha, dat klinkt wel erg sneu!
Ik herken veel in wat jullie schrijven. Ik kan ook prima alleen zijn, ben ook een rustig type, geen wilde tante. Toch mis ik iets. Ik kan soms echt "jaloers" zijn op mijn vriendin aan de andere kant van nederland die iedere vrijdag in de kroeg zit en lol heeft. Ik hoef niet iedere vrijdag naar de kroeg maar de contacten die zij heeft wil ik wel heel graag.
Zo ook een andere vriendin die een man en drie kindjes heeft. Ik weet dat het zwaar is, drie van die ukken maar ik ik zou zo graag ik haar schoenen staan. Ik heb ook het idee dat je met kleine kinderen makkelijker in contact komt met ouders van andere kleine kinderen. Ik zie dan beelden voor me van een tuin met houten tafel en lekkere hapjes en rose en veel mensen en kinderen eromheen. En dan met andere moeders naar de kinderboerderij.
Ik heb nu zeker ook geen slecht leven. Een leuke baan, ik reis fijn de wereld rond en heb een aantal lieve mensen waarbij ik terecht kan. Toch mis ik iets en kan ik me dus heel eenzaam voelen. Dan denk ik: dit zou de beste tijd van mijn leven moeten zijn en het gaat gewoon aan me voorbij...
Ik herken veel in wat jullie schrijven. Ik kan ook prima alleen zijn, ben ook een rustig type, geen wilde tante. Toch mis ik iets. Ik kan soms echt "jaloers" zijn op mijn vriendin aan de andere kant van nederland die iedere vrijdag in de kroeg zit en lol heeft. Ik hoef niet iedere vrijdag naar de kroeg maar de contacten die zij heeft wil ik wel heel graag.
Zo ook een andere vriendin die een man en drie kindjes heeft. Ik weet dat het zwaar is, drie van die ukken maar ik ik zou zo graag ik haar schoenen staan. Ik heb ook het idee dat je met kleine kinderen makkelijker in contact komt met ouders van andere kleine kinderen. Ik zie dan beelden voor me van een tuin met houten tafel en lekkere hapjes en rose en veel mensen en kinderen eromheen. En dan met andere moeders naar de kinderboerderij.
Ik heb nu zeker ook geen slecht leven. Een leuke baan, ik reis fijn de wereld rond en heb een aantal lieve mensen waarbij ik terecht kan. Toch mis ik iets en kan ik me dus heel eenzaam voelen. Dan denk ik: dit zou de beste tijd van mijn leven moeten zijn en het gaat gewoon aan me voorbij...
zondag 29 juli 2007 om 16:05
Veel mensen denken dat hoe actiever je leven is hoe gelukkiger je dan ook bent. Ik heb niet een saai leven maar ook niet actief. ik vind een zekere mate van structuur ( voorspelbaarheid dus) belangrijk en ook nodig om gelukkig te zijn.
Daarom ben ik ook van de vaste relaties en monogaam ingesteld, ik vind geen spanning in het veel ondernemen en wisselen van vriendjes.
Daarom ben ik ook van de vaste relaties en monogaam ingesteld, ik vind geen spanning in het veel ondernemen en wisselen van vriendjes.
zondag 29 juli 2007 om 17:24
ik ben 29..
gelukkig zijn mn vrienden allemaal single.. van 23 tot 30. maar ik ontmoet ook veel singles met uitgaan.. en vrienden van vrienden.. gewoon sociale kring uitbouwen..
ik vermaak me wel!!.. tuurlijk wil ik een vriendje.. maar alleen als die goed en speciaal is..
dus voor all the eenzame singles.. verbreed gewoon je sociale kring.. zijn echt veel singles hoor..
x
gelukkig zijn mn vrienden allemaal single.. van 23 tot 30. maar ik ontmoet ook veel singles met uitgaan.. en vrienden van vrienden.. gewoon sociale kring uitbouwen..
ik vermaak me wel!!.. tuurlijk wil ik een vriendje.. maar alleen als die goed en speciaal is..
dus voor all the eenzame singles.. verbreed gewoon je sociale kring.. zijn echt veel singles hoor..
x
zondag 29 juli 2007 om 20:01
Ik ben niet de enige!! Haha, dat klinkt wel erg sneu!
Ik herken veel in wat jullie schrijven. Ik kan ook prima alleen zijn, ben ook een rustig type, geen wilde tante. Toch mis ik iets. Ik kan soms echt "jaloers" zijn op mijn vriendin aan de andere kant van nederland die iedere vrijdag in de kroeg zit en lol heeft. Ik hoef niet iedere vrijdag naar de kroeg maar de contacten die zij heeft wil ik wel heel graag.
Zo ook een andere vriendin die een man en drie kindjes heeft. Ik weet dat het zwaar is, drie van die ukken maar ik ik zou zo graag ik haar schoenen staan. Ik heb ook het idee dat je met kleine kinderen makkelijker in contact komt met ouders van andere kleine kinderen. Ik zie dan beelden voor me van een tuin met houten tafel en lekkere hapjes en rose en veel mensen en kinderen eromheen. En dan met andere moeders naar de kinderboerderij.
Ik heb nu zeker ook geen slecht leven. Een leuke baan, ik reis fijn de wereld rond en heb een aantal lieve mensen waarbij ik terecht kan. Toch mis ik iets en kan ik me dus heel eenzaam voelen. Dan denk ik: dit zou de beste tijd van mijn leven moeten zijn en het gaat gewoon aan me voorbij...
Ja ik ken je gevoel maar ik ben er wel achtergekomen dat alles wat een ander heeft in jouw ogen er heel spannend of ideaal uitziet terwijl dat 9 van de 10 keer niet zo is. Waar het op neerkomt is dat het gras altijd groener is bij de ander. Jij benijdt je vriendin met de kids terwijl ze misschien " jaloers" is op jou om je single bestaan en dat je kunt gaan en staan waar je wilt.
Waar het uiteindelijk om gaat is dat je je leven zo inricht dat je het alleen ook naar je zin hebt, een relatie moet een aanvulling op je leven zijn ipv opvulling en het is denk ik zeker waar dat het uitbreiden van sociale kring zeker positief uitpakt dus zodoende ga ik me daar ook maar aan wagen;-)
zondag 29 juli 2007 om 20:01
Ik ben 36, herken veel uit je post, maar dan van een aantal jaren geleden.
Door de jaren heen heb ik ontdekt dat mijn karakter niet geschikt is
voor een "traditionele relatie". Daarmee bedoel ik samenwonen, kinderen
etc. Ik ben veel te gehecht geraakt aan mijn vrijheid en mijn eigen
dingetjes.
Heeeel soms voel ik me een beetje eenzaam, maar nooit lang. Ik heb
fijne vrienden, die het me nooit kwalijk nemen als ik even geen zin heb
om afspraken te maken. Uit elke dag haal ik hetgene dat ik er op dat
moment uit wil halen. Dat kan een dagje met vrienden zijn, een
barbeque, een avondje de kroeg in. Maar net zo goed kan ik heerlijk
thuis op de bank liggen en TV kijken, of surfen op het net.
Ik heb het geluk dat mijn omgeving begrijpt dat ik nou eenmaal zo in
elkaar zit. Nooit lang van tevoren afspraken maken. Als ik iets met
vrienden ga doen, dan wordt het zelden langer dan een week vooraf
vastgelegd.
Eigenlijk ben ik een egoïst. Dat klinkt hard, maar ik functioneer nou
eenmaal op die manier het beste. Da's beter dan met een chagrijnige kop
ergens opdraven tegen je zin. Daar is niemand bij gebaat. Ik ben een
gevoelsmens in zeer grote mate.
Af en toe wens ik dat ik anders in elkaar stak, maar dat is nou eenmaal
niet zo. Daarom berust ik daarin en haal het maximale uit het leven. Op
mijn manier.
Door de jaren heen heb ik ontdekt dat mijn karakter niet geschikt is
voor een "traditionele relatie". Daarmee bedoel ik samenwonen, kinderen
etc. Ik ben veel te gehecht geraakt aan mijn vrijheid en mijn eigen
dingetjes.
Heeeel soms voel ik me een beetje eenzaam, maar nooit lang. Ik heb
fijne vrienden, die het me nooit kwalijk nemen als ik even geen zin heb
om afspraken te maken. Uit elke dag haal ik hetgene dat ik er op dat
moment uit wil halen. Dat kan een dagje met vrienden zijn, een
barbeque, een avondje de kroeg in. Maar net zo goed kan ik heerlijk
thuis op de bank liggen en TV kijken, of surfen op het net.
Ik heb het geluk dat mijn omgeving begrijpt dat ik nou eenmaal zo in
elkaar zit. Nooit lang van tevoren afspraken maken. Als ik iets met
vrienden ga doen, dan wordt het zelden langer dan een week vooraf
vastgelegd.
Eigenlijk ben ik een egoïst. Dat klinkt hard, maar ik functioneer nou
eenmaal op die manier het beste. Da's beter dan met een chagrijnige kop
ergens opdraven tegen je zin. Daar is niemand bij gebaat. Ik ben een
gevoelsmens in zeer grote mate.
Af en toe wens ik dat ik anders in elkaar stak, maar dat is nou eenmaal
niet zo. Daarom berust ik daarin en haal het maximale uit het leven. Op
mijn manier.
maandag 30 juli 2007 om 09:02
Het valt me op dat men vaak het tegenovergestelde wil van wat men heeft. Ben je single, dan verlang je naar een vaste relatie met ( veel?) kinderen, om de grote ronde tafel, ozo gezellig...het lijkt mooi, maar de realiteit is natuurlijk totaal anders.
Heeft men wèl een relatie met kinderen, dan verlangt men naar het vrijgezel zijn. Men kijkt jaloers naar het flitsende leven van haar single vrienden..
Wel een beetje gek eigenlijk. Ik denk dat het verlangen naar een intieme relatie trouwens heel menselijk en wezenlijk is. Maar als je pas 33 bent, kom je die nog wel tegen lijkt me. En meestal pas op een moment dat je er totaal niet meer op rekent.
Heeft men wèl een relatie met kinderen, dan verlangt men naar het vrijgezel zijn. Men kijkt jaloers naar het flitsende leven van haar single vrienden..
Wel een beetje gek eigenlijk. Ik denk dat het verlangen naar een intieme relatie trouwens heel menselijk en wezenlijk is. Maar als je pas 33 bent, kom je die nog wel tegen lijkt me. En meestal pas op een moment dat je er totaal niet meer op rekent.
maandag 30 juli 2007 om 09:57
Marco Borsato / De Wens
Kan iemand me vertellen
Wanneer een schutter rust
Wanneer de boog zich mag ontspannen
Z'n pijl het laatste doelwit kust
Wanneer is een mens tevreden
Merkt hij voor een keer als hij kijkt
Over de schutting van de buren
Dat 't het gras net iets groener lijkt
Zeg me waar moeten we zoeken
En wat is nou die wens
Waarna we niet meer verder hoeven
Waar en wanneer ligt die grens
En waarm wil ik alsmaar verder
Als ik ergens ben
Wat maakt het onbekende beter
Dan al hetgene dat ik ken
En waarom ben ik nooit compleet gelukkig
Met wat er hoort bij mij
Waarom moet er toch steeds weer iets bij
Waarom nooit eens een keer
Ietsje minder dan meer
Wanneer laat dat verlangen mij vrij
Als ik dit nummer hoorde, moest ik altijd janken, want zo was het ook! Zo voelde het! Totdat ik mijn grootste les had geleerd en door kon met mijn leven. Het komt echt goed, ineens is het er! Klinkt wazig, maar het is echt zo. Heb vertrouwen! Succes!
maandag 30 juli 2007 om 12:14
Het zou een beschrijving van mijn leven kunnen zijn! Ik ben ook 33 en single en ik heb ook vaak het idee dat mijn leven "stil" staat. Ik werk hard, doe m'n ding maar heb het gevoel dat ik niks opbouw. M'n vrienden (ook geen tientallen) gaan trouwen, krijgen kinderen en verhuizen naar een nieuwbouwwijk waar ze een heel ander nieuw sociaal leven krijgen. Ik woon nog steeds in m'n "starterswoning" in de stad, de woning waar vroegah (Den Haag, Pontichella? ;)) iedereen vol verrukking binnenviel (want zij woonden nog thuis) en nu bijna niemand meer langskomt want "bij ons hoef je niet te betalen voor het parkeren/ik rij niet zo graag met onze nieuwe auto in de stad/bij ons kunnen we in de tuin zitten/de kinderen hebben bij jou niet zoveel ruimte als thuis/etc".
Soms vraag ik me af hoe het leven van anderen er uitziet. Ik maak me best wel eens zorgen over de invlulling van mijn eigen leventje namelijk.
Ben 33, single. Het ieder weekend stappen heb ik achter de rug en mensen om me heen zijn of gesetteld of verhuisd naar de andere kant van het land zodat het contact voornamelijk bestaat uit mailen en bellen. Ik heb geen massa's vrienden, een klein groepje die ik dus door bovengenoemde redenen niet heel vaak zie maar wel vaak spreek. Ik zit best wel eens weekenden thuis zonder afspraken en heb geen 300 vrienden op Hyves
k voel me best wel eens alleen of eenzaam en vraag me af of bij anderen het ieder weekend gezellig eten met vrienden is, naar de film met vriendinnen en sex and the city marathons.
Ik zou wel meer contacten willen maar vind dat best moeilijk. Het is allemaal zo anders dan vroegah en soms heb ik het idee dat iedereen doorgaat met het opbouwen van zijn/haar leventje en dat ik de enige ben waarbij het stil staat.
Wanneer moet je tevreden zijn met wat je hebt en wanneer moet je je zorgen maken? Ik ben nogal een piekeraar. Hoe zit dat bij jullie?
Heb een hele lange en een lange relatie gehad en nu alweer een aantal jaren single en aan de ene kant bevalt dat me wel goed. Dat beangstigt me want aan de andere kant heb ik een kinderwens en begint "de tijd te dringen". Want ook ik wil eerst een stabiele relatie opbouwen alvorens aan eventuele kinderen te denken en tja.. dat heeft tijd nodig.
En hoe heerlijk ik het vaak vind dat ik nu zo lekker egoïstisch kan zijn (doen wat ik wil, geen rekening houden met), ik mis de kant van mij die graag zorgt, die het heerlijk vindt het ook een ander naar de zin te maken met gezelligheid, warmte en veeeeeel liefde
.Ik leef bij de dag en probeer me geen zorgen te maken (al ben ik ook een piekeraar!) over dat klokje wat doortikt want je moet het toch maar accepteren zoals het gaat.
maandag 30 juli 2007 om 12:25
Overigens is het bij mij ook zeker zo dat een eventuele relatie een aanvulling op mijn leven is, geen invulling. Ik heb het goed, geniet 9 van de 10 keer enorm van het alleen zijn, doe daarnaast genoeg leuke dingen met vrienden, ik weet wat ik wèl en wat ik niet wil. Als ik een aantal jaren jonger was, zou er ook niks aan de hand zijn.. dan zou ik hooguit af en toe de warmte/sex/gezelligheid met een partner missen maar er vanuit gaan dat dat vanzelf wel weer zou komen.
Nu zit ik inderdaad in een leeftijdsfase waarvan ik denk "nu moet ik iets opbouwen, dit zijn m'n jaren.. als ik een gezin wil" en dat maakt het allemaal wat ingewikkelder.
Nu zit ik inderdaad in een leeftijdsfase waarvan ik denk "nu moet ik iets opbouwen, dit zijn m'n jaren.. als ik een gezin wil" en dat maakt het allemaal wat ingewikkelder.
maandag 30 juli 2007 om 12:47
Nou, hier zelfde verhaal..
Ik heb 3 dagen weekend, wat een luxe is,
maar ik kan die 3 dagen ook soms als 'leeg' ervaren.
Ik kan me prima alleen vermaken, beetje huisje opknappen /lezen/ boodschapjes doen/ lekker koken/ internetten/dvd-tje kijken/ muziek luisteren/ winkelen/ filmpje pakken/ festivalletje /hardlopen/yoga .....
Maar toch.. oh wat kan het SAAI zijn.... en LEEG...
En wat kan ik soms balen als er echt niemand is die iets mee wil / kan gaan doen...
De laaste jaar probeer ik zelf meer te regelen met vrienden: dat ik in ieder geval 1 afspraak maak voor het weekend, terwijl ik niet zo'n afspraken-maker ben, ben meer van het spontane...
Maar ja, dat wil niet zeggen dat DAT altijd lukt en of ik er mee bezig ben, met wat ga ik het weekend eens doen..
Ook heb ik eens van dat nieuwe-mensen-leren-kennen gebeuren op internet geprobeerd,
maar daar ben ik weer geen mens voor:
ik houd niet van dat groepsgebeuren met onbekende mensen...
Nee, ik ben liever bij mijn lieve vrienden of familie, tja en dat die niet altijd kunnen, niet in mijn stad wonen, kinderen hebben, in buitenland vertoeven, in relatie zijn, druk hebben etc.
Tja dat hoort er denk gewoon bij in deze tijden...
Maar saai kan het zeker zijn!!!!
maandag 30 juli 2007 om 12:57
Pontichella,
is het geen idee om bij een vereniging of teamsport te gaan ofzo? Dan leer je wat nieuwe mensen kennen en je hebt meteen een vaste avond in de week waarop je andere mensen ziet.
Ik herken het wel hoor wat je zegt, maarja.. dingen veranderen nou eenmaal. Overigens vind ik het zelf nogal raar dat vriendinnen met een relatie in hun vrije tijd alleen nog maar met hun partner dingen willen doen, maar ok, zo is het nou eenmaal.
Ik denk dat je het heft in eigen hand moet nemen en op zoek moet gaan naar nieuwe vriendschappen en/of contacten. Als je wat meer mensen leert kennen word je vanzelf ook uitgenodigd op feestjes enzo.
Ik heb niet veel sociale contacten, maar probeer dit de laatste tijd wat meer op te bouwen. En ik kan je wel zeggen: het werkt! Ook al ben ik zelf nog lang niet waar ik zijn wil.
succes!
is het geen idee om bij een vereniging of teamsport te gaan ofzo? Dan leer je wat nieuwe mensen kennen en je hebt meteen een vaste avond in de week waarop je andere mensen ziet.
Ik herken het wel hoor wat je zegt, maarja.. dingen veranderen nou eenmaal. Overigens vind ik het zelf nogal raar dat vriendinnen met een relatie in hun vrije tijd alleen nog maar met hun partner dingen willen doen, maar ok, zo is het nou eenmaal.
Ik denk dat je het heft in eigen hand moet nemen en op zoek moet gaan naar nieuwe vriendschappen en/of contacten. Als je wat meer mensen leert kennen word je vanzelf ook uitgenodigd op feestjes enzo.
Ik heb niet veel sociale contacten, maar probeer dit de laatste tijd wat meer op te bouwen. En ik kan je wel zeggen: het werkt! Ook al ben ik zelf nog lang niet waar ik zijn wil.
succes!
maandag 30 juli 2007 om 13:05
Grappig, ik ben sinds een maand of 4 ook lid van NMLK. Ik ben niet heel actief (ik werk onregelmatig en groepsvorming is ook niet zo mijn ding) maar de dingen die ik gedaan heb of gepland heb staan zijn wel weer erg leuk! Strandfeest, themafeest, borrel op een terras of een concert, etc. Ik ben niet zo'n sociaal dier maar ik heb enorm veel lol gehad met de mensen waarmee ik was. Het moet voor mij geen "way of life" worden, daarvoor ben ik veel teveel op m'n alleen-zijn gesteld, maar ik doe via NMLK wel dingen die ik normaal niet meer zo snel met (een groep) vrienden zou doen.
