Relaties
alle pijlers
Hoe reageren?
zondag 3 maart 2024 om 18:29
Dag allen, misschien iets kleins maar toch zit ik ermee. Ik vraag me af hoe ik mijn zusje het beste duidelijk kan maken zonder ruzie te krijgen dat ik een bepaalde actie van haar niet zo leuk vond.
Mijn zus (en haar gezin) en ouders op leeftijd hebben nl, zonder dit met ons (mij en mijn man) te overleggen, een vakantie geboekt naar Frankrijk. Mijn zus wilde een weekje kamperen in de meivakantie, had het erover met mijn ouders, en hen leek t leuk mee te gaan. Omdat ze zelf niet durven rijden, hebben ze een busje gehuurd. Heel leuk, alleen wat ik jammer vind is dat ze ons niet hebben meegevraagd aangezien wij ook wilden kamperen in de meivakantie (en ouders zijn al oud, niet zo goed qua gezondheid, dus leuk om nog herinneringen te maken). Nu belde mijn moeder op om te zeggen dat zij op vakantie gaan met elkaar. Toen ik vroeg of wij mee zouden mogen, zij ze ja natuurlijk. Alleen wat me dwars zit is dat ze niet direct aan ons dachten en gewoon in de familie app dit idee hadden geopperd en ons hadden mee gevráágd ipv als mededeling zeggen dat zij met elkaar gaan. Ik appte mijn zusje dat het heel leuk is dat ze dit doen, alleen dat ik het fijn had gevonden als ze ook direct aan ons hadden gedacht en besproken. Mijn zusje begreep dit niet en reageerde erg in de verdediging. Mijn moeder had tenslotte toch gebeld om te zeggen dat ze op vakantie gaan? Ik liet er er maar bij zitten daarna.
Vandaag vroeg ik in de familie app of ze ook de tweede week van de meivakantie konden gaan, zodat wij misschien mee kunnen want de eerste week kunnen we niet. Daarop appte ze:
“Wij kunnen wel, maar gaat ook om dat het huisje al geboekt en betaald is. Dat moet dan omgezet worden. En we gaan naar een naturistencamping he.”
Ik weet echt niet hoe ik hier op moet reageren. Ik vind het snibbig klinken en ook niet echt uit uitnodigend, zo van goh leuk als jullie ook mee kunnen en daar gaan we moeite voor doen. Als ze het eerder hadden gezegd, was het huisje bv nog niet geboekt en hadden we kunnen overleggen over de datum. En we kunnen zelf beslissen of we mee gaan ivm de naturisten camping, en bv een andere camping in de buurt zoeken als we daar niet heen zouden willen. Maar dat hoeven zij niet voor ons in te vullen. Wat denken jullie en hoe zal ik reageren?
Mijn zus (en haar gezin) en ouders op leeftijd hebben nl, zonder dit met ons (mij en mijn man) te overleggen, een vakantie geboekt naar Frankrijk. Mijn zus wilde een weekje kamperen in de meivakantie, had het erover met mijn ouders, en hen leek t leuk mee te gaan. Omdat ze zelf niet durven rijden, hebben ze een busje gehuurd. Heel leuk, alleen wat ik jammer vind is dat ze ons niet hebben meegevraagd aangezien wij ook wilden kamperen in de meivakantie (en ouders zijn al oud, niet zo goed qua gezondheid, dus leuk om nog herinneringen te maken). Nu belde mijn moeder op om te zeggen dat zij op vakantie gaan met elkaar. Toen ik vroeg of wij mee zouden mogen, zij ze ja natuurlijk. Alleen wat me dwars zit is dat ze niet direct aan ons dachten en gewoon in de familie app dit idee hadden geopperd en ons hadden mee gevráágd ipv als mededeling zeggen dat zij met elkaar gaan. Ik appte mijn zusje dat het heel leuk is dat ze dit doen, alleen dat ik het fijn had gevonden als ze ook direct aan ons hadden gedacht en besproken. Mijn zusje begreep dit niet en reageerde erg in de verdediging. Mijn moeder had tenslotte toch gebeld om te zeggen dat ze op vakantie gaan? Ik liet er er maar bij zitten daarna.
Vandaag vroeg ik in de familie app of ze ook de tweede week van de meivakantie konden gaan, zodat wij misschien mee kunnen want de eerste week kunnen we niet. Daarop appte ze:
“Wij kunnen wel, maar gaat ook om dat het huisje al geboekt en betaald is. Dat moet dan omgezet worden. En we gaan naar een naturistencamping he.”
Ik weet echt niet hoe ik hier op moet reageren. Ik vind het snibbig klinken en ook niet echt uit uitnodigend, zo van goh leuk als jullie ook mee kunnen en daar gaan we moeite voor doen. Als ze het eerder hadden gezegd, was het huisje bv nog niet geboekt en hadden we kunnen overleggen over de datum. En we kunnen zelf beslissen of we mee gaan ivm de naturisten camping, en bv een andere camping in de buurt zoeken als we daar niet heen zouden willen. Maar dat hoeven zij niet voor ons in te vullen. Wat denken jullie en hoe zal ik reageren?
zondag 3 maart 2024 om 23:09
Het is toch gewoon leuk om ook dingen met je ouders te doen zonder je broers/zussen erbij?
Ik vind het echt leuk om wat met zijn allen te doen, maar óók echt leuk om alleen wat met mijn ouders te doen. Hele andere dynamiek, andere gesprekken, andere activiteiten.
Ik vraag mijn broers/zussen dus ook niet altijd met alles mee. Andersom ook niet.
Ik vind het echt leuk om wat met zijn allen te doen, maar óók echt leuk om alleen wat met mijn ouders te doen. Hele andere dynamiek, andere gesprekken, andere activiteiten.
Ik vraag mijn broers/zussen dus ook niet altijd met alles mee. Andersom ook niet.
anoniem_671667da53e1d wijzigde dit bericht op 03-03-2024 23:09
14.43% gewijzigd
zondag 3 maart 2024 om 23:09
Hier zijn we ook 2 weken vrij, maar omdat koningsdag echt hier gevierd moet worden, zit je meteen al met een dag die flink drukt op je tijd dat je weg kunt.
Ik blijf bij je proeven dat je zus 'het erom doet', maar ik denk dat het echt niet zo is.
Je zus kan er ook niet veel aan doen dat je vader het op zijn werk alleen over haar had immers. En dat zij die sport samen met je vader deed. Dat is haar niet aan te rekenen. Zij was een kind, net als jij.
Ik blijf bij je proeven dat je zus 'het erom doet', maar ik denk dat het echt niet zo is.
Je zus kan er ook niet veel aan doen dat je vader het op zijn werk alleen over haar had immers. En dat zij die sport samen met je vader deed. Dat is haar niet aan te rekenen. Zij was een kind, net als jij.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 3 maart 2024 om 23:34
Ja dat is zeker zo inderdaad. Heb je gelijk in.Selene schreef: ↑03-03-2024 23:09Het is toch gewoon leuk om ook dingen met je ouders te doen zonder je broers/zussen erbij?
Ik vind het echt leuk om wat met zijn allen te doen, maar óók echt leuk om alleen wat met mijn ouders te doen. Hele andere dynamiek, andere gesprekken, andere activiteiten.
Ik vraag mijn broers/zussen dus ook niet altijd met alles mee. Andersom ook niet.
zondag 3 maart 2024 om 23:50
Wat vreselijk dat je zoveel onverwerkte pijn en verdriet hebt uit het verleden, lieve TO. Als ik je posts lees dan valt mij op dat je vader jou, figuurlijk, niet zag staan en dat je nú met je ouders op vakantie wilt vanwege de slechte gezondheid van je vader. Ergens zit je misschien vast in het patroon van de onzichtbare dochter die hunkert naar aandacht en liefde van papa. En dat is super verdrietig. Maar het is niet terecht om jouw zus dat aan te rekenen.
Ook merk ik dat de week die jouw zus en ouders nu gaan doorbrengen voor jou voelt alsof jouw volgende kans pas in mei 2025 is. Maar je kunt toch ook wat plannen in de zomer of de herfst? En als je vader echt niet lekker gaat, zou je ook voor een natuurhuisje in Nederland kunnen kiezen. Zo eentje waar de natuur naar je toekomt, zelfs al zit je binnen. Dan doe je ook iets fijns en gezelligs en ligt er geen vergelijking met de Frankrijk-vakantie op de loer.
Ook merk ik dat de week die jouw zus en ouders nu gaan doorbrengen voor jou voelt alsof jouw volgende kans pas in mei 2025 is. Maar je kunt toch ook wat plannen in de zomer of de herfst? En als je vader echt niet lekker gaat, zou je ook voor een natuurhuisje in Nederland kunnen kiezen. Zo eentje waar de natuur naar je toekomt, zelfs al zit je binnen. Dan doe je ook iets fijns en gezelligs en ligt er geen vergelijking met de Frankrijk-vakantie op de loer.
zondag 3 maart 2024 om 23:52
maandag 4 maart 2024 om 00:02
Dat hele herinneringen maken herken ik sowieso niet zo. Fijn als je die mensen nog een leuke vakantie kunt bieden, maar qua herinneringen denk je later echt niet speciaal aan die vakantie met je ouders terug. Herinneringen maak je toch doorlopend. Tenminste, bij ons zijn het altijd de alledaagse dingen die we ophalen. Als we iets eten waar mijn vader dol op was, of een flauwe grap die hij altijd maakte, of als er iets op tv is en wat hij daar zeker van gevonden zou hebben, etc.
maandag 4 maart 2024 om 07:13
Dit is sowieso heel erg raar, hoor. Tenminste, ik zou het echt heel raar en ook wat creepy vinden als mensen die ik zelf niet ken aan mijn vader ineens een foto van mij cadeau zouden doen. Dat is echt op meerdere levels absurd, ook als ie maar 1 dochter gehad zou hebben. Dus terecht dat ze zich opgelaten voelden.appelientjex schreef: ↑03-03-2024 21:56Ja daar zit toch wel wat oude pijn, ik was toen hoogzwanger en hij had niet eens vertelt dat hij opa werd. Hij snapte trouwens wel dat dit niet leuk was voor mij, zei hij daarna. Want hij kreeg dus van zijn collega’s als afscheidscadeau een uitvergrote, ingelijste sportfoto van mijn zus. Ook pijnlijk voor zijn collega’s, die toen zagen dat er nóg een dochter was waar ze geen foto van hadden ingelijst. Waardoor ik bevestigd werd in mijn buitengesloten gevoel, omdat het vroeger ook alleen maar over sport ging wat ik zelf niet deed. Zelfs mijn man, die zelf een sportliefhebber is, viel het op dat het daar altijd over ging. Dus nee ik heb me niet altijd gezien en gehoord gevoeld vroeger.
Over het eerste wat je schrijft: ik heb geen idee, ik zou dat echt niet weten eerlijk gezegd.
Am Yisrael Chai!
maandag 4 maart 2024 om 07:15
Lorem_Ipsum schreef: ↑04-03-2024 00:02Dat hele herinneringen maken herken ik sowieso niet zo. Fijn als je die mensen nog een leuke vakantie kunt bieden, maar qua herinneringen denk je later echt niet speciaal aan die vakantie met je ouders terug. Herinneringen maak je toch doorlopend. Tenminste, bij ons zijn het altijd de alledaagse dingen die we ophalen. Als we iets eten waar mijn vader dol op was, of een flauwe grap die hij altijd maakte, of als er iets op tv is en wat hij daar zeker van gevonden zou hebben, etc.
Eens. Een van mijn ouders is nogal onverwacht overleden, nog redelijk jong en gezond. Geen kans meer om herinneringen te maken. Maar die waren er al, dus dat was ook niet nodig. Ouders overlijden altijd te vroeg, je wil altijd meer met ze doen dan mogelijk is. Een vakantie meer of minder maakt dan echt niet uit.
maandag 4 maart 2024 om 07:30
Ja, bizar om als collega’s een ingelijste foto van een kind dat je niet eens kent te geven.fashionvictim schreef: ↑04-03-2024 07:13Dit is sowieso heel erg raar, hoor. Tenminste, ik zou het echt heel raar en ook wat creepy vinden als mensen die ik zelf niet ken aan mijn vader ineens een foto van mij cadeau zouden doen. Dat is echt op meerdere levels absurd, ook als ie maar 1 dochter gehad zou hebben. Dus terecht dat ze zich opgelaten voelden.
Dat er toevallig maar een kind ter sprake is gekomen snap ik dan weer wel. Het is maar net een beetje waar de gesprekken over gaan, het is op werk geen kringgesprek waar je alles uit je leven bespreekt. Bij twee merk je dat dan duidelijker als er eentje ter sprake kwam, maar heb je er vier, dan werk je ze ook niet steeds alle vier af op werk.
Maar goed, mijn moeders collega’s wisten jarenlang überhaupt niet dat ze kinderen had. Op een gegeven moment ontdekten ze dat, en vroegen ze haar waarom ze dat nooit gezegd had. Tja, was nooit ter sprake gekomen, aldus mijn moeder, haha!
Bij mij op werk merk ik soms dat mensen denken (aannemen) dat ik kinderen heb, maar die heb ik niet.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 04-03-2024 07:42
11.84% gewijzigd
maandag 4 maart 2024 om 07:44
Wat je jezelf af kunt vragen is waarom je je zus kwalijk neemt dat je vader niet over jou sprak op zijn werk.
Je wil heel graag je zus voor van alles verantwoordelijk houden, maar het leest alsof ze jouw vijandelijkheid naar haar toe echt wel merkt. En daarom zo omzichtig is, waardoor ze je moeder je laat uitnodigen.
Terwijl jij nog steeds hangt in het beeld dat je zus de veroorzaker is van dat jij je als kind misschien wel eenzaam of niet erkend hebt gevoeld. Dat lag toen veel meer bij je ouders, die daar blijkbaar geen oog voor hadden.
Nu ligt het veel meer bij jezelf. Jij pakt elke afspraak, elk contact nog steeds op alsof je dat meisje bent dat over het hoofd gezien werd. Maar je bent een volwassen vrouw met eigen gezin, je mag echt wel wat meer van jezelf houden. En jezelf de moeite waard vinden zonder ouderlijke aandacht.
Je wil heel graag je zus voor van alles verantwoordelijk houden, maar het leest alsof ze jouw vijandelijkheid naar haar toe echt wel merkt. En daarom zo omzichtig is, waardoor ze je moeder je laat uitnodigen.
Terwijl jij nog steeds hangt in het beeld dat je zus de veroorzaker is van dat jij je als kind misschien wel eenzaam of niet erkend hebt gevoeld. Dat lag toen veel meer bij je ouders, die daar blijkbaar geen oog voor hadden.
Nu ligt het veel meer bij jezelf. Jij pakt elke afspraak, elk contact nog steeds op alsof je dat meisje bent dat over het hoofd gezien werd. Maar je bent een volwassen vrouw met eigen gezin, je mag echt wel wat meer van jezelf houden. En jezelf de moeite waard vinden zonder ouderlijke aandacht.
maandag 4 maart 2024 om 07:49
nerdopviva schreef: ↑04-03-2024 07:15Eens. Een van mijn ouders is nogal onverwacht overleden, nog redelijk jong en gezond. Geen kans meer om herinneringen te maken. Maar die waren er al, dus dat was ook niet nodig. Ouders overlijden altijd te vroeg, je wil altijd meer met ze doen dan mogelijk is. Een vakantie meer of minder maakt dan echt niet uit.
Natuurlijk zijn er herinneringen en als iemand plotseling overlijdt dan zijn dat de herinneringen waar je het mee moet doen. En dan is het goed, of goed genoeg.
Is je ouder en langer leven gegund is echt wel mogelijk om nog mooie herinneringen toe te voegen in de vorm van een bijzonder iets. Dat kan een reis zijn maar ook iets anders. De laatste jaren alleen maar vullen met meer van dezelfde dagelijkse dingen is anders dan nog één keer iets speciaals doen. Het één is niet beter dan het ander. Het geeft wel andere herinneringen.
Zeker voor de mensen die straks achterblijven. Mijn ouders kampeerden altijd graag maar op hun 80 is dat alleen met zijn twee best lastig. Nu hebben wij hen een geheel verzorgde kampeervakantie kunnen geven die zij anders nooit meer gemaakt hadden. En wij hebben daar unieke herinneringen aan.
Ze zouden van de zomer zó weer mee gaan als we het zouden vragen. Jammer dat zus die vorig jaar zo graag wilde aansluiten nu niet zelf het initiatief neemt om zelf zo'n vakantie te organiseren.
maandag 4 maart 2024 om 08:06
Ja, nog een fijne vakantie bieden snap ik, voor de ouders. Zeker als dat allemaal lastiger is geworden. Maar ze gaan nu toch ook fijn op vakantie? Dus dan doe je lekker andere dingen met je ouders, gewoon in Nederland. Vaker langs, ook al woon je wat verder weg. En misschien is er later nog een mogelijkheid om ze ook mooie vakantie te bieden.
maandag 4 maart 2024 om 09:45
maandag 4 maart 2024 om 09:59
Ze zei eerder al dat de ouders 2 weken teveel van het goede vinden ivm hun gezondheidOlleGrieze schreef: ↑04-03-2024 09:45Jullie kunnen toch de tweede week naar Frankrijk gaan. En dan je zus aflossen: Rijden zus en co met jullie auto terug. Ouders blijven nog een weekje en daarna rijden jullie in het busje met de ouders weer terug. Dan hebben ouders zonder extra reizen en drukte een week met elk van de kinderen.
maandag 4 maart 2024 om 12:44
Maandag27 schreef: ↑04-03-2024 07:44Wat je jezelf af kunt vragen is waarom je je zus kwalijk neemt dat je vader niet over jou sprak op zijn werk.
Je wil heel graag je zus voor van alles verantwoordelijk houden, maar het leest alsof ze jouw vijandelijkheid naar haar toe echt wel merkt. En daarom zo omzichtig is, waardoor ze je moeder je laat uitnodigen.
Terwijl jij nog steeds hangt in het beeld dat je zus de veroorzaker is van dat jij je als kind misschien wel eenzaam of niet erkend hebt gevoeld. Dat lag toen veel meer bij je ouders, die daar blijkbaar geen oog voor hadden.
Dit. Ik ben verbaasd dat je de oorzaak zoekt bij je zusje. Ik zou het eerder de ouders kwalijk nemen. Als je dan perse een schuldige wilt aanwijzen. Nog beter is het om helemaal niet in de verwijtende sfeer terecht te komen. Jij kunt niet mee die week, dus kun je ook kijken om iets anders leuks te gaan doen met je ouders.
Coffee is never my cup of tea
maandag 4 maart 2024 om 14:17
Je moet inderdaad wel in de gaten houden voor wie je het uiteindelijk doet. Voor je jezelf en het creëren van herinneringen, of voor de ouders die een weekje weg voldoende vinden.
Er komt later in het jaar heus wel weer een mogelijkheid.
maandag 4 maart 2024 om 15:10
Dank voor alle reacties. Helpt om er met andere ogen naar te kijken. Ik vraag me ook af waarom ik hier zo snel door geraakt ben, en denk dat ik idd nog niet alles verwerkt heb van vroeger ofzo. Ik vind snel dat ik me niet zo moet aanstellen, zo erg is het toch niet. Maar aan de andere kant komen er nu toch allemaal herinneringen naar boven waarin ik mezelf tekort gedaan voel. Of onbegrepen. Soms kleine dingen, zoals dat mijn zusje (in mijn herinnering) altijd op mijn moeder schoot zat en ik dat ook wilde maar niet wist hoe ik dat moest zeggen zonder jaloers over te komen. Dus ging ik maar vervelend doen. Of grotere dingen, zoals een aantal jaar geleden toen mijn man vreemd was gegaan, en ik daarover heel boos was, mijn vader vond dat ik niet zo boos moest doen en zei dat als mijn moeder destijds zo had gereageerd als ik toen hij ooit vreemdging, hij niet meer bij haar was geweest. Dat kwetste me ook, alsof mijn gevoel er niet mocht zijn.
En aan de andere kant voel ik me emotioneel toch het meest met mijn vader verbonden, kan ik bij hem wel het best terecht met mijn emoties. Want mijn moeder is een stuk vlakker daarin, krijg ik nooit zo’n hoogte van en ze weet niet zo goed wat ze met mijn emoties aan moet volgensmij. Heb t weleens geprobeerd te bespreken wat me dwars zat, maar toen vond ze me “verbitterd” overkomen, dus dat durf ik niet meer.
Dus tja, ingewikkeld.
Idd speelt er toch meer jaloezie dan ik dacht, zelfs nu nog, en neem ik het mijn zusje idd ergens kwalijk. Onterecht misschien. Ze zien elkaar ook heel veel, wonen vlakbij elkaar, waardoor ik me al sneller buiten gesloten voel. Maar dat ook weer onzin vind van mezelf, want rationeel weet ik ook heus dat ze evenveel van ons houden. En meestal heb ik er geen last van, leidt ik gewoon mijn leven met mijn eigen gezin. Maar soms, zoals nu, komt het weer boven. Sowieso door de ziekte van mijn vader komt het meer naar boven omdat mijn zus en moeder er beiden heel anders mee omgaan, zus zit meer in de ontkenning, en mijn moeder vooral in de klaag-modus. Waardoor echt goed praten erover (als in emoties delen) lastig is.
Ik heb wel gelijk contact gezocht met iemand die familie opstellingen doet trouwens
. Ben benieuwd.
En aan de andere kant voel ik me emotioneel toch het meest met mijn vader verbonden, kan ik bij hem wel het best terecht met mijn emoties. Want mijn moeder is een stuk vlakker daarin, krijg ik nooit zo’n hoogte van en ze weet niet zo goed wat ze met mijn emoties aan moet volgensmij. Heb t weleens geprobeerd te bespreken wat me dwars zat, maar toen vond ze me “verbitterd” overkomen, dus dat durf ik niet meer.
Dus tja, ingewikkeld.
Idd speelt er toch meer jaloezie dan ik dacht, zelfs nu nog, en neem ik het mijn zusje idd ergens kwalijk. Onterecht misschien. Ze zien elkaar ook heel veel, wonen vlakbij elkaar, waardoor ik me al sneller buiten gesloten voel. Maar dat ook weer onzin vind van mezelf, want rationeel weet ik ook heus dat ze evenveel van ons houden. En meestal heb ik er geen last van, leidt ik gewoon mijn leven met mijn eigen gezin. Maar soms, zoals nu, komt het weer boven. Sowieso door de ziekte van mijn vader komt het meer naar boven omdat mijn zus en moeder er beiden heel anders mee omgaan, zus zit meer in de ontkenning, en mijn moeder vooral in de klaag-modus. Waardoor echt goed praten erover (als in emoties delen) lastig is.
Ik heb wel gelijk contact gezocht met iemand die familie opstellingen doet trouwens
. Ben benieuwd.
maandag 4 maart 2024 om 15:19
Toch best een goed idee eigenlijk, kan het allicht nog eens bespreken of dat iets is wat ze zouden willen!OlleGrieze schreef: ↑04-03-2024 09:45Jullie kunnen toch de tweede week naar Frankrijk gaan. En dan je zus aflossen: Rijden zus en co met jullie auto terug. Ouders blijven nog een weekje en daarna rijden jullie in het busje met de ouders weer terug. Dan hebben ouders zonder extra reizen en drukte een week met elk van de kinderen.
maandag 4 maart 2024 om 15:31
Lees dat boek maar.
Je bent niets tekort gekomen aan eten, drinken, sporten en school, maar alles in leren hoe gevoelens werken. Want jou ouders kunnen dat ook niet. Zelfs je vader niet. Hij heeft het vreemdgaan van je man niet erkend als erg voor jou, maar rationeel weg geredeneerd.
Jij bent niet gezien in je emotionele ontwikkeling. En je weet nog steeds niet hoe het moet.
Je zus zit met deze vakantie weer op schoot en jij gaat weer klieren omdat je niet weet hoe het anders moet.
Dit is wel belangrijk om alsnog te mogen gaan ontwikkelen, zeker als je zelf kinderen hebt wil je hen iets anders doorgeven
Je bent niets tekort gekomen aan eten, drinken, sporten en school, maar alles in leren hoe gevoelens werken. Want jou ouders kunnen dat ook niet. Zelfs je vader niet. Hij heeft het vreemdgaan van je man niet erkend als erg voor jou, maar rationeel weg geredeneerd.
Jij bent niet gezien in je emotionele ontwikkeling. En je weet nog steeds niet hoe het moet.
Je zus zit met deze vakantie weer op schoot en jij gaat weer klieren omdat je niet weet hoe het anders moet.
Dit is wel belangrijk om alsnog te mogen gaan ontwikkelen, zeker als je zelf kinderen hebt wil je hen iets anders doorgeven
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
