Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?

lonelycat woensdag 26 februari 2025 om 12:21

Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?

Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden

aliana woensdag 26 februari 2025 om 21:01

Je kan een vergelijking te maken met andere situaties dat volwassenen bij elkaar in huis wonen. Als moeder en volwassen kind bij elkaar in huis wonen, en de vriend van moeder komt logeren, is dat wellicht ongemakkelijk aan de ontbijttafel.

Vergelijk dit eens met in een studentenhuis wonen: ook daar kan een onbekende aan de ontbijttafel zitten. In mijn studentenhuis ging ik nooit in mijn ondergoed de gang op, de slaapkamer deed ik van binnen op slot als ik sliep en in de woonkamer kwam ik soms 'vreemden' tegen. Toch voelde ik me er veilig en vrij.

Als je een volwasssen kind hebt dat eigenlijk op kamers zou kunnen (qua zelfstandigheid, wellicht niet qua woningnood), dan zouden vergelijkbare regels kunnen gelden.

Dala woensdag 26 februari 2025 om 22:10

Verschil met het studentenhuis is alleen dat je daar waarschijnlijk al vanaf het begin anders erbij zit dan "thuis". Niet in je onderbroek naar de wc 's nachts, de deur op slot tijdens douchen (tenzij het je niet boeit) maar dat je je ineens ánders gaat gedragen in je eigen huis zodra er een ander aanwezig is.

Het is niet zozeer de kans op het tegenkomen van vreemden maar meer dat je je er op gaat aanpassen. Dat is voor een keertje niet zo erg maar lijkt me wel bezwaarlijk als dat regelmatig aan de orde is.

NomenNesci0 woensdag 26 februari 2025 om 22:45

Dala schreef: ↑
26-02-2025 22:10
Dat is voor een keertje niet zo erg maar lijkt me wel bezwaarlijk als dat regelmatig aan de orde is.

En toch is dat geen reden voor de ouder om dan maar het eigen leven on hold te zetten. Dan is het tijd om op eigen benen te gaan staan als je daar niet mee wilt dealen.

Pippilotta donderdag 27 februari 2025 om 00:26

NomenNesci0 schreef: ↑
26-02-2025 22:45
En toch is dat geen reden voor de ouder om dan maar het eigen leven on hold te zetten. Dan is het tijd om op eigen benen te gaan staan als je daar niet mee wilt dealen.

Maar vind je het dan niet een verschil of je kind net 18 is of bijvoorbeeld 27? Ik vind 18 weliswaar voor de wet volwassen en eigenlijk nog een kind. Ik zou op die leeftijd niet het gevoel willen hebben mijn kind uit huis te jagen, doordat kind zich niet meer thuis voelt.

Poespas donderdag 27 februari 2025 om 00:35

Pippilotta schreef: ↑
27-02-2025 00:26
Maar vind je het dan niet een verschil of je kind net 18 is of bijvoorbeeld 27? Ik vind 18 weliswaar voor de wet volwassen en eigenlijk nog een kind. Ik zou op die leeftijd niet het gevoel willen hebben mijn kind uit huis te jagen, doordat kind zich niet meer thuis voelt.

Ben ik het mee eens maar is wel een moment om steeds meer te gaan opschuiven, bespreken etc .
Mijn dochter van 18 heeft mij op dit moment nog erg nodig.

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 00:55

Pippilotta, ik denk dat de relatie kind-ouder niet stopt met 18. Maar ik denk wel dat je gedurende de puberteit en jongvolwassen leeftijd steeds meer toewerkt naar die zelfstandigheid en de verwachtingen die je erbij hebt. Dat is niet op je 18e verjaardag de stekker eruit trekken en zeggen, nu opbokken. Maar het proces van rijping moet niet dan pas beginnen en heeft in principe ook niet nodig tot half twintig. Het is dus een mooi moment om dat gesprek te starten dat ouders ook mensen zijn die meer zijn dan ouders alleen en hopelijk heeft kind dat altijd al geweten. En kwaliteitstijd met elkaar (en dus ook de 17 jarige) te zoeken in kortere momenten. Thuis zitten opwachten is niet per se hetzelfde als liefde of kwaliteit. Zeker niet als jij ervoor thuisblijft en kind z'n gang gaat en last minute plannen wijzigt.

Pippilotta donderdag 27 februari 2025 om 01:27

Ben ik met jullie eens, maar de vragen in de OP gaan wel specifiek over daten. Hoe snel een man meenemen, hoe snel stappen zetten in een relatie.
Dat is dus wel iets anders dan eigen plannen maken of thuis of je kind wachten met koekjes en thee (daarvan vind ik het idd logisch dat je dat niet meer doet).

Attraverso donderdag 27 februari 2025 om 06:49

Pippilotta schreef: ↑
27-02-2025 00:26
Maar vind je het dan niet een verschil of je kind net 18 is of bijvoorbeeld 27? Ik vind 18 weliswaar voor de wet volwassen en eigenlijk nog een kind. Ik zou op die leeftijd niet het gevoel willen hebben mijn kind uit huis te jagen, doordat kind zich niet meer thuis voelt.

Nee maar je mag je 18jarige wel duidelijk maken dat je nog een leven hebt naast het moeder zijn en dat hij/zij niet egoïstisch moet zijn en je dat kan gunnen. Eens beginnen met 'rekening houden met elkaar' ipv de ouder die al 18 jaar enkel kind op de eerste plaats zet.

Veel hangt trouwens af van de kinderen zelf. Sommige gunnen het hun ouders om samen te zijn met iemand. Andere niet.

frettie donderdag 27 februari 2025 om 06:51

Eens. Natuurlijk hoef je je kind niet meteen de deur uit te werken of compleet te negeren als het 18 wordt. Maar ik vind bij jong volwassenen wel dat je anders kan oordelen over de impact die een nieuwe partner kan hebben op de leefsituatie dan bij kinderen van bijvoorbeeld 8 jaar.

Peertjes donderdag 27 februari 2025 om 07:07

thanx schreef: ↑
26-02-2025 14:44
Ik zou zeker niet elke keer het nieuwe snoepje van de maand mee naar huis nemen. Dat kan niet goed zijn voor kinderen, ook niet als ze al 20 zijn.
Elke 2e zondag van de masnd een vreemde man in huis.

Maar na wat afspraakhes (buitenhuis), zou ik toch aan de kinderen zeggen dat ik een aantal afspraakhes heb gehad en dat ik die man thuis wil uitnodigen.
En die avond dan geen klef gedoe.
Kinderen hoeven er ook niet bij te zitten. Even hoi en doei is prima.

Hier gaat het ook zo ongeveer zo.
Daten is lastig met volwassen kinderen in huis omdat je weinig tot geen privacy hebt en om een ons/fwb oid mee te nemen voor een nachtje feest doe je niet met de kinderen in huis.

Vind dat echt weleens vervelend als alleenstaande ouder met nog twee kinderen in huis.
Ik nodig wel gerust een man uit bij mij thuis om te blijven eten of te borrelen oid bij mij thuis. Vinden de kinderen enkel leuk voor mij.

lonelycat donderdag 27 februari 2025 om 07:10

Van mijn kant een voorbeeld. Vorig jaar 1,5 maand met een man omgegaan. Uiteindelijk omdat ik dacht dat het serieus was is hij twee keer thuis geweest, heeft ook kort mijn kinderen ontmoet. 1,5 week later relatie voorbij.
Ik voelde me ontzettend rot tegenover mijn kinderen. Geconfronteerd met iemand die twee weken later out of the picture is. Voorgenomen dat volgende keer anders te doen. Dit was trouwens tweede keer ooit dat ik een man meenam. Met de ander heb ik een relatie van een jaar gehad dus dit is geen maandelijks probleem want ik ben voorzichtig. Maar dat voorzichtig is best lastig.

Charlotta donderdag 27 februari 2025 om 07:12

Pippilotta schreef: ↑
27-02-2025 00:26
Maar vind je het dan niet een verschil of je kind net 18 is of bijvoorbeeld 27? Ik vind 18 weliswaar voor de wet volwassen en eigenlijk nog een kind. Ik zou op die leeftijd niet het gevoel willen hebben mijn kind uit huis te jagen, doordat kind zich niet meer thuis voelt.

Tussen 18 en 27 zit 9 jaar dus natuurlijk is dat niet hetzelfde. Eerlijk gezegd vind ik dat als je 27 jarige kind nog geen aanstalten heeft gemaakt om het nest te verlaten, je toch iets verkeerd hebt gedaan in de opvoeding. Voor mij is het normaal dat je vanaf 18 (of eerder) gaat toewerken naar het zelfstandig worden en uit huis gaan, en bij het zelfstandig worden hoort ook rekening leren houden met je huisgenoten: in dit geval een moeder met een dating leven. En nee dat zal niet betekenen dat je met een scharrel in de lampen gaat hangen in het huis waar je kind slaapt. Maar een keer een man te eten vragen moet wel kunnen, ook als het nog geen lange relatie is.

Charlotta donderdag 27 februari 2025 om 07:16

lonelycat schreef: ↑
27-02-2025 07:10
Van mijn kant een voorbeeld. Vorig jaar 1,5 maand met een man omgegaan. Uiteindelijk omdat ik dacht dat het serieus was is hij twee keer thuis geweest, heeft ook kort mijn kinderen ontmoet. 1,5 week later relatie voorbij.
Ik voelde me ontzettend rot tegenover mijn kinderen. Geconfronteerd met iemand die twee weken later out of the picture is. Voorgenomen dat volgende keer anders te doen. Dit was trouwens tweede keer ooit dat ik een man meenam. Met de ander heb ik een relatie van een jaar gehad dus dit is geen maandelijks probleem want ik ben voorzichtig. Maar dat voorzichtig is best lastig.

Misschien moet je ook niet overdrijven: het is niet alsof je een jong kind een band hebt laten opbouwen met iemand die weer verdween. Je hebt je bijna volwassen kinderen gewoon iemand laten ontmoeten, en ze krijgen heus geen trauma van 2 korte ontmoetingen met iemand die ze daarna nooit meer zien. Ik zou er niet zo zwaar aan tillen, want andersom had dit ook prima kunnen gebeuren natuurlijk.

Peertjes donderdag 27 februari 2025 om 07:16

lonelycat schreef: ↑
27-02-2025 07:10
Van mijn kant een voorbeeld. Vorig jaar 1,5 maand met een man omgegaan. Uiteindelijk omdat ik dacht dat het serieus was is hij twee keer thuis geweest, heeft ook kort mijn kinderen ontmoet. 1,5 week later relatie voorbij.
Ik voelde me ontzettend rot tegenover mijn kinderen. Geconfronteerd met iemand die twee weken later out of the picture is. Voorgenomen dat volgende keer anders te doen. Dit was trouwens tweede keer ooit dat ik een man meenam. Met de ander heb ik een relatie van een jaar gehad dus dit is geen maandelijks probleem want ik ben voorzichtig. Maar dat voorzichtig is best lastig.

Daar zou ik niet zo mee zitten lonelycat. Ze hebben hem even ontmoet, maar je stelt geen potentiële nieuwe stiefvader voor.
Mijn kinderen zien ook terloops weleens een date, stellen zich voor en maken een praatje en ieder doet zijn ding weer.

24seven donderdag 27 februari 2025 om 07:32

Daten lijkt me ook lastig als je kinderen 100% van de tijd bij je wonen. Toch denk ik dat volwassen kinderen best iets meer mee mogen krijgen van het date proces dan jonge kinderen. Zowel omdat een date/partner voor een ouder niet een verzorger voor ze wordt, als dat ze zelf waarschijnlijk ook wel een keer verliefd zullen worden en dan vriendjes/vriendinnetjes zullen krijgen die misschien ook niet altijd meteen 'voor altijd' zijn. Ik zou in die situatie dat ik date niet verbergen, maar wel een tijdje wachten voordat ik hem voorstel thuis.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 07:33

Charlotta schreef: ↑
27-02-2025 07:12
Tussen 18 en 27 zit 9 jaar dus natuurlijk is dat niet hetzelfde. Eerlijk gezegd vind ik dat als je 27 jarige kind nog geen aanstalten heeft gemaakt om het nest te verlaten, je toch iets verkeerd hebt gedaan in de opvoeding. Voor mij is het normaal dat je vanaf 18 (of eerder) gaat toewerken naar het zelfstandig worden en uit huis gaan, en bij het zelfstandig worden hoort ook rekening leren houden met je huisgenoten: in dit geval een moeder met een dating leven. En nee dat zal niet betekenen dat je met een scharrel in de lampen gaat hangen in het huis waar je kind slaapt. Maar een keer een man te eten vragen moet wel kunnen, ook als het nog geen lange relatie is.

maar waarom zit het dan fout in de opvoeding?
wellicht is er wel iets met het kind?
Of heeft het al op kamers gewoond, maar kwam na de studie weer even terug (dat gebeurt in mijn omgeving nu veel) door de slechte woningmarkt?

Of heb jij dit zo benoemen nodig, om je een betere ouder te voelen?

frettie donderdag 27 februari 2025 om 08:27

Maar in het voorbeeld van terugkomen thuis is er toch iets anders aan de hand? Dan zijn er wel degelijk aanstalten geweest. Mijn kinderen zijn tieners nu. Maar als ze 27 zijn en er is geen enkele beweging geweest om het huis uit te gaan zou ik me ook zorgen maken. Laat onverlet dat door de woningmarkt wij ons er wel degelijk op instellen ze langer thuis te hebben.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 08:30

frettie schreef: ↑
27-02-2025 08:27
Maar in het voorbeeld van terugkomen thuis is er toch iets anders aan de hand? Dan zijn er wel degelijk aanstalten geweest. Mijn kinderen zijn tieners nu. Maar als ze 27 zijn en er is geen enkele beweging geweest om het huis uit te gaan zou ik me ook zorgen maken. Laat onverlet dat door de woningmarkt wij ons er wel degelijk op instellen ze langer thuis te hebben.

maar je beseft, dat die leeftijd van 27 volledig verzonnen is, door een willekeurige poster?

Rooss4.0 donderdag 27 februari 2025 om 08:34

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 07:33
maar waarom zit het dan fout in de opvoeding?
wellicht is er wel iets met het kind?
Of heeft het al op kamers gewoond, maar kwam na de studie weer even terug (dat gebeurt in mijn omgeving nu veel) door de slechte woningmarkt?

Of heb jij dit zo benoemen nodig, om je een betere ouder te voelen?

Nou dat, bedankt dat je dat zo benoemd.

Niet elk persoon wil graag op zichzelf, sterker nog, ik hoor in mijn omgeving weinig anders dan dat ze nog wel prima zitten thuis om welke reden dan ook.
Of ze "willen" wel op zichzelf maar maken er bijzonder werk van. Beetje lullig om dan te zeggen dat je als ouders fouten hebt gemaakt, verheven ook.

.

Rooss4.0 donderdag 27 februari 2025 om 08:36

frettie schreef: ↑
27-02-2025 08:27
Maar als ze 27 zijn en er is geen enkele beweging geweest om het huis uit te gaan zou ik me ook zorgen maken.

En dat zou terecht kunnen zijn, zo lopen er tig gediagnosticeerde jongeren die het moeilijk vinden om voor zichzelf te zorgen.
Alleen... daar kom je waarschijnlijk niet pas op hun 27e achter.

.

frettie donderdag 27 februari 2025 om 10:16

Natuurlijk is 27 een willekeurige leeftijd, dat snap ik ook wel. Ik bedoel meer dat wanneer ruim volwassen mensen zonder reden geen aanstalten maken uit hun ouderlijk huis te gaan, ja, dan zou ik me zorgen maken. En dan heb ik het (natuurlijk) niet over jong volwassenen, situaties waar diagnoses spelen, verbroken relaties, geen woning kunnen vinden of iets in die richting.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 10:23

frettie schreef: ↑
27-02-2025 10:16
Natuurlijk is 27 een willekeurige leeftijd, dat snap ik ook wel. Ik bedoel meer dat wanneer ruim volwassen mensen zonder reden geen aanstalten maken uit hun ouderlijk huis te gaan, ja, dan zou ik me zorgen maken. En dan heb ik het (natuurlijk) niet over jong volwassenen, situaties waar diagnoses spelen, verbroken relaties, geen woning kunnen vinden of iets in die richting.

zorgen, snap ik
Maar sneren dat ouders beroerde opvoeders zijn, vind ik overbodig en zeikerig

Pippilotta donderdag 27 februari 2025 om 10:25

frettie schreef: ↑
27-02-2025 10:16
Natuurlijk is 27 een willekeurige leeftijd, dat snap ik ook wel. Ik bedoel meer dat wanneer ruim volwassen mensen zonder reden geen aanstalten maken uit hun ouderlijk huis te gaan, ja, dan zou ik me zorgen maken. En dan heb ik het (natuurlijk) niet over jong volwassenen, situaties waar diagnoses spelen, verbroken relaties, geen woning kunnen vinden of iets in die richting.

Maar dat is wel gewoon de werkelijkheid: een totaal waanzinnige woningmarkt waardoor ruim volwassen mensen niet op zichzelf kunnen gaan wonen en niks kunnen vinden.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 10:34

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 07:33
maar waarom zit het dan fout in de opvoeding?
wellicht is er wel iets met het kind?
Of heeft het al op kamers gewoond, maar kwam na de studie weer even terug (dat gebeurt in mijn omgeving nu veel) door de slechte woningmarkt?

Of heb jij dit zo benoemen nodig, om je een betere ouder te voelen?

Fout in de opvoeding vind ik het niet. Voor sommigen is het ook (gewoon) niet de cultuur of het gebruik dat een kind met 18 op zichzelf gaat wonen. Dan vinden zowel de ouders als de kinderen het prettiger dat het kind thuis blijft wonen tot hij of zij gaat samenwonen, vaak direct ook kopen. En dat kan dan inderdaad rond de 27-28 zijn.

Mij lijkt dat helemaal niks en dat weten mijn partner en kinderen ook. Dus als ze niet op kamers willen (en een kamer mag voor mijn part ook een prive studio of appartement zijn die ik voor hen koop) dan is het ofwel de omgeving die invloed heeft gehad of een bewuste keuze van onze kinderen zelf. Maar ik zie het alsof je de meest waardevolle periode van je leven verspilt. Zeker als je aan je high school lover geplakt blijft en dan vanuit huis trouwt.

Lievelieve donderdag 27 februari 2025 om 10:34

frettie schreef: ↑
27-02-2025 10:16
Natuurlijk is 27 een willekeurige leeftijd, dat snap ik ook wel. Ik bedoel meer dat wanneer ruim volwassen mensen zonder reden geen aanstalten maken uit hun ouderlijk huis te gaan, ja, dan zou ik me zorgen maken. En dan heb ik het (natuurlijk) niet over jong volwassenen, situaties waar diagnoses spelen, verbroken relaties, geen woning kunnen vinden of iets in die richting.

Maar in 99,9% van de gevallen ís het ook gewoon de woningmarkt die maakt dat veel jongeren, die graag op zichzelf willen, nog thuiswonen. Ik las in de krant dat een eigen vermogen van €91.000 (!!) nodig is. Ik weet niet hoor....
Wachtlijsten voor sociale huur zijn gemiddeld 14-15 jaar. Als alleenstaande kom je sowieso nergens...
De woningmarkt is totaal verziekt.

Actieve topics