Relaties
alle pijlers
Hopeloos verliefd op 23 jarige...
donderdag 28 februari 2008 om 23:29
Vergeef me wanneer ik misschien een onderwerp aansnijd wat al besproken is, maar het zit me zo hoog dat ik niet de tijd heb genomen om het hele forum door te lezen...
Ik ben een vrouw van in de 30, 8 jaar getrouwd en heb een dochter van 6! Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven... dacht ik! Ik ben voor mijn man gevallen omdat het een actieve 'kwajongen' was met veel humor en praatjes over sex. Ik was echt helemaal gek van hem en heb hem versierd en totaal in de watten gelegd.
Nu achteraf denk ik dat het daar al mis is gegaan. De balans van investeren was hier al zoek. Na 2 jaar ben ik met hem getrouwd. De sex was okay, maar niet flitsend. Hij is geremd terwijl ik heel vrij, open en overal voor in ben. Maar ik heb daar mezelf op ingeleverd. In dat jaar zijn we ook een eigen bedrijf begonnen en toen begon de ellende al een beetje. Hij werd continue naar de computer getrokken, maar vooral voor hobby. We wilden heel graag een kind en ik was nog steeds blind van liefde voor hem. Dat terwijl ik hem wel moest vragen wat meer tijd aan mij te besteden. We kregen een gezonde dochter, maar wel eentje die altijd wakker was en heel actief. Daarin heeft mijn man terkort geschoten; hij trok zich nog verder terug in zijn hobby. Ik bleef het aangeven, maar verbetering was altijd maar van korte duur. De zaak is opgeheven na 5 jaar en ik hoopte dat ik hiermee mijn man, maatje en vader van onze dochter zou terugkijgen. Maar helaas verbeterde er niets en ondernam hij niets uit eigen initiatief met onze dochter of met mij. De sex liep terug naar 1 x in de 3 maanden. Zeg maar het verplichte nummertje. Zo is mijn gevoel langzaam weggegaan, binnen 6 jaar tijd. Ik hoopte dat mijn man het ooit een keer zou gaan inzien (na diverse 'bedreigingen' om hem te verlaten, brieven, smeken en praten van mij) en dat daarmee alles wel weer goed zou komen.
Nu ben ik afgelopen oktober via een vriendenuitje ondersteboven geraakt van een kennis. Hij raakte me aan op een manier die mij weer kriebels in mijn buik deed geven. Het was wederzijds, maar ook hij heeft een vriendin. Mijn man en ik zijn tussentijds in relatietherapie gegaan en ik moet zeggen dat het bij hem echt de ogen heeft geopend. Ik geloof werkelijk dat alle problemen opgelost kunnen worden en blijven, maar mijn gevoel voor hem blijft achterwege. Ik voel geen sexuele aantrekkingskracht meer en zie hem niet meer als mijn partner for life! Met mijn kennis ben ik gaan afspreken en heb ik min of meer een verhouding gekregen. De sex is werkelijk geweldig. Ik heb nog nooit zo goed gehad. De gevoelens zijn er ook, maar ik ben verder in het proces van afscheid als hij. Hij weet niet zo goed wat hij ermee aan moet. Hij is jong en er ontbreekt sex in zijn relatie, maar hij is gek op 2 vrouwen, zijn vriendin en ik. Gelukkig zijn we hierin heel open over tegen elkaar, dus ik weet waar ik aan toe ben. Nu heeft zijn vriendin het uitgemaakt en is hij verdrietig. Zij vermoedt iets. Mijn man weet van niets.
Ik wil de relatie van mij en mijn man beeindigen, maar mijn man wil er niet aan. Hij zegt dat de tijd alles gaat oplossen. Ik zit nu 4 maanden in deze molen en ik word helemaal gek van deze situatie. Daarbij houd ik nog steeds van hem (weliswaar op een andere manier) en ben dus niet hard genoeg om door te zetten. Maar ik weet bijna 100% zeker dat mijn gevoel niet meer terugkomt en dat ik wil scheiden. Daarbij ben ik verliefd op iemand die ik waarschijnlijk toch nooit echt ga krijgen. Hoogstwaarschijnlijk zit daar gewoon geen echte toekomst in, terwijl ik dat stiekem wel hoop. Hoe krijg ik die kennis uit me hoofd zodat ik goed kan afwegen of ik geen gevoel meer heb voor mijn man, juist door die verliefdheid op mijn kennis en het dus daarom niet meer toelaat, of dat ik er echt klaar mee ben en bang ben voor de toekomst (ik ben vreselijk bang om alleen te zijn en spijt te krijgen)?
Ik beeindig al 3 maanden steeds de verhouding omdat ik het niet meer trek dat bedriegen en het geen voldoening krijgen van de situatie, maar na 2 weken houden we het niet meer uit en hebben we sex en fluisteren we elkaar de liefste woordjes toe...Daarnaast denk ik constant aan hem en wil ik het liefste bij hem zijn omdat me dat een goed gevoel geeft. Ik ben iemand die altijd naar gevoel handelt en niet naar verstand, helaas. Kan iemand me raad geven of zijn/haar ervaring delen???
Ik ben een vrouw van in de 30, 8 jaar getrouwd en heb een dochter van 6! Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven... dacht ik! Ik ben voor mijn man gevallen omdat het een actieve 'kwajongen' was met veel humor en praatjes over sex. Ik was echt helemaal gek van hem en heb hem versierd en totaal in de watten gelegd.
Nu achteraf denk ik dat het daar al mis is gegaan. De balans van investeren was hier al zoek. Na 2 jaar ben ik met hem getrouwd. De sex was okay, maar niet flitsend. Hij is geremd terwijl ik heel vrij, open en overal voor in ben. Maar ik heb daar mezelf op ingeleverd. In dat jaar zijn we ook een eigen bedrijf begonnen en toen begon de ellende al een beetje. Hij werd continue naar de computer getrokken, maar vooral voor hobby. We wilden heel graag een kind en ik was nog steeds blind van liefde voor hem. Dat terwijl ik hem wel moest vragen wat meer tijd aan mij te besteden. We kregen een gezonde dochter, maar wel eentje die altijd wakker was en heel actief. Daarin heeft mijn man terkort geschoten; hij trok zich nog verder terug in zijn hobby. Ik bleef het aangeven, maar verbetering was altijd maar van korte duur. De zaak is opgeheven na 5 jaar en ik hoopte dat ik hiermee mijn man, maatje en vader van onze dochter zou terugkijgen. Maar helaas verbeterde er niets en ondernam hij niets uit eigen initiatief met onze dochter of met mij. De sex liep terug naar 1 x in de 3 maanden. Zeg maar het verplichte nummertje. Zo is mijn gevoel langzaam weggegaan, binnen 6 jaar tijd. Ik hoopte dat mijn man het ooit een keer zou gaan inzien (na diverse 'bedreigingen' om hem te verlaten, brieven, smeken en praten van mij) en dat daarmee alles wel weer goed zou komen.
Nu ben ik afgelopen oktober via een vriendenuitje ondersteboven geraakt van een kennis. Hij raakte me aan op een manier die mij weer kriebels in mijn buik deed geven. Het was wederzijds, maar ook hij heeft een vriendin. Mijn man en ik zijn tussentijds in relatietherapie gegaan en ik moet zeggen dat het bij hem echt de ogen heeft geopend. Ik geloof werkelijk dat alle problemen opgelost kunnen worden en blijven, maar mijn gevoel voor hem blijft achterwege. Ik voel geen sexuele aantrekkingskracht meer en zie hem niet meer als mijn partner for life! Met mijn kennis ben ik gaan afspreken en heb ik min of meer een verhouding gekregen. De sex is werkelijk geweldig. Ik heb nog nooit zo goed gehad. De gevoelens zijn er ook, maar ik ben verder in het proces van afscheid als hij. Hij weet niet zo goed wat hij ermee aan moet. Hij is jong en er ontbreekt sex in zijn relatie, maar hij is gek op 2 vrouwen, zijn vriendin en ik. Gelukkig zijn we hierin heel open over tegen elkaar, dus ik weet waar ik aan toe ben. Nu heeft zijn vriendin het uitgemaakt en is hij verdrietig. Zij vermoedt iets. Mijn man weet van niets.
Ik wil de relatie van mij en mijn man beeindigen, maar mijn man wil er niet aan. Hij zegt dat de tijd alles gaat oplossen. Ik zit nu 4 maanden in deze molen en ik word helemaal gek van deze situatie. Daarbij houd ik nog steeds van hem (weliswaar op een andere manier) en ben dus niet hard genoeg om door te zetten. Maar ik weet bijna 100% zeker dat mijn gevoel niet meer terugkomt en dat ik wil scheiden. Daarbij ben ik verliefd op iemand die ik waarschijnlijk toch nooit echt ga krijgen. Hoogstwaarschijnlijk zit daar gewoon geen echte toekomst in, terwijl ik dat stiekem wel hoop. Hoe krijg ik die kennis uit me hoofd zodat ik goed kan afwegen of ik geen gevoel meer heb voor mijn man, juist door die verliefdheid op mijn kennis en het dus daarom niet meer toelaat, of dat ik er echt klaar mee ben en bang ben voor de toekomst (ik ben vreselijk bang om alleen te zijn en spijt te krijgen)?
Ik beeindig al 3 maanden steeds de verhouding omdat ik het niet meer trek dat bedriegen en het geen voldoening krijgen van de situatie, maar na 2 weken houden we het niet meer uit en hebben we sex en fluisteren we elkaar de liefste woordjes toe...Daarnaast denk ik constant aan hem en wil ik het liefste bij hem zijn omdat me dat een goed gevoel geeft. Ik ben iemand die altijd naar gevoel handelt en niet naar verstand, helaas. Kan iemand me raad geven of zijn/haar ervaring delen???
donderdag 28 februari 2008 om 23:45
Hallo Lilith74,
Ik heb je verhaal gelezen, het is een erg moeilijke situatie. Maar ik vind het persoonlijk zelf heel erg dat je je man bedriegt en ook de vriendin van die jongere man.
Eigenlijk geef je zelf al aan dat je niks meer voor je man voelt, zou het niet zo kunnen zijn dat je nu alleen nog maar bij hem blijft omdat je anders bang bent om alleen te zijn? Zoals je net zelf al aangaf. Dit is natuurlijk niet eerlijk ten op zichte van je man en het is al helemaal niet eerlijk om vreemd te gaan! Ook hou je hiermee alleen maar jezelf voor de gek. Je geeft zelf ook al aan dat je niet weet of er een toekomst zit in die jongere man. Persoonlijk denk ik dat die jongere man ook in een hele andere fase van zijn leven zit dan jij (mede ook omdat je al een kind hebt en dat je een stuk ouder bent) Sowieso hebben jullie ook geen goede basis voor een eventuele verdere relatie op te bouwen. Maar ik kan het ook mis hebben. Het zou ook natuurlijk kunnen zijn dat jullie wel een goede relatie met elkaar zouden kunnen hebben. Hoe moeilijk het ook is: ik zou eerst proberen eerlijk te zijn tegen je man en hem alles uitleggen, dat je verliefd geworden bent op een ander.. en dat je vreemd bent gegaan, want hij verdient dat ook niet. Hetzelfde geldt voor de vriendin van die jongere man (maar dat is hun probleem) Sterkte in ieder geval!
Groetjes, kip12
Ik heb je verhaal gelezen, het is een erg moeilijke situatie. Maar ik vind het persoonlijk zelf heel erg dat je je man bedriegt en ook de vriendin van die jongere man.
Eigenlijk geef je zelf al aan dat je niks meer voor je man voelt, zou het niet zo kunnen zijn dat je nu alleen nog maar bij hem blijft omdat je anders bang bent om alleen te zijn? Zoals je net zelf al aangaf. Dit is natuurlijk niet eerlijk ten op zichte van je man en het is al helemaal niet eerlijk om vreemd te gaan! Ook hou je hiermee alleen maar jezelf voor de gek. Je geeft zelf ook al aan dat je niet weet of er een toekomst zit in die jongere man. Persoonlijk denk ik dat die jongere man ook in een hele andere fase van zijn leven zit dan jij (mede ook omdat je al een kind hebt en dat je een stuk ouder bent) Sowieso hebben jullie ook geen goede basis voor een eventuele verdere relatie op te bouwen. Maar ik kan het ook mis hebben. Het zou ook natuurlijk kunnen zijn dat jullie wel een goede relatie met elkaar zouden kunnen hebben. Hoe moeilijk het ook is: ik zou eerst proberen eerlijk te zijn tegen je man en hem alles uitleggen, dat je verliefd geworden bent op een ander.. en dat je vreemd bent gegaan, want hij verdient dat ook niet. Hetzelfde geldt voor de vriendin van die jongere man (maar dat is hun probleem) Sterkte in ieder geval!
Groetjes, kip12
donderdag 28 februari 2008 om 23:53
Hi Lilith, lastig hoor.
Eerst een paar vragen: Waarom weet je nu al dat je nooit iets gaat krijgen met je minnaar, heeft hij dat aangegeven, is hij bezet?
Wat vind jij belangrijk in jullie relatie en heb je dat geuit naar je huidige man?
Opmerking mijnerzijds: verliefd( lust etc.) is niet te vergelijken met houden van/liefde ( ook al lijkt het laatste saaier omdat je die ''spanning'' niet meer hebt)
Voel je nog liefde voor je man? Heb je nog lustgevoelens voor hem? Hebben jullie nog sex? Hoe waardeer je deze sex?
Waak ervoor om te trappen in de valkuil van het gras is groener aan de andere kant omdat het nieuw is. Dat wil ik je graag meegeven.
Natuurlijk kan het ook zijn dat je geen liefde meer voelt voor je man zoals dat ''hoort'' binnen een relatie. Probeer dat voor jezelf uit te vinden. Vergeet echter niet dat als je al van de verboden vrucht hebt geproefd dat deze veel lekkerder lijkt te smaken dan de bekende vrucht (Je bent niet meer objectief, alles wat nieuw is lijkt beter en lekkerder).
Probeer daarom ook bewust tijd met je man door te brengen, jullie zijn ooit bij elkaar gekomen. Zoek de intimiteit, probeer met hem te praten, wees eerlijk en maak tijd voor elkaar.
Is dit een doodlopend pad, dan weet je genoeg. Wees echter voorzichtig om je te verliezen in verliefdheid c.q. lust, da's geen basis voor een solide relatie.
Good luck!
Eerst een paar vragen: Waarom weet je nu al dat je nooit iets gaat krijgen met je minnaar, heeft hij dat aangegeven, is hij bezet?
Wat vind jij belangrijk in jullie relatie en heb je dat geuit naar je huidige man?
Opmerking mijnerzijds: verliefd( lust etc.) is niet te vergelijken met houden van/liefde ( ook al lijkt het laatste saaier omdat je die ''spanning'' niet meer hebt)
Voel je nog liefde voor je man? Heb je nog lustgevoelens voor hem? Hebben jullie nog sex? Hoe waardeer je deze sex?
Waak ervoor om te trappen in de valkuil van het gras is groener aan de andere kant omdat het nieuw is. Dat wil ik je graag meegeven.
Natuurlijk kan het ook zijn dat je geen liefde meer voelt voor je man zoals dat ''hoort'' binnen een relatie. Probeer dat voor jezelf uit te vinden. Vergeet echter niet dat als je al van de verboden vrucht hebt geproefd dat deze veel lekkerder lijkt te smaken dan de bekende vrucht (Je bent niet meer objectief, alles wat nieuw is lijkt beter en lekkerder).
Probeer daarom ook bewust tijd met je man door te brengen, jullie zijn ooit bij elkaar gekomen. Zoek de intimiteit, probeer met hem te praten, wees eerlijk en maak tijd voor elkaar.
Is dit een doodlopend pad, dan weet je genoeg. Wees echter voorzichtig om je te verliezen in verliefdheid c.q. lust, da's geen basis voor een solide relatie.
Good luck!
vrijdag 29 februari 2008 om 00:03
Ja, je hebt gelijk Kip 12!
In de 10 jaar dat ik bij mijn man ben kon er ook werkelijk niemand tussenkomen. Het feit dat dit gebeurd is vind ik zelf ook vreselijk en beschamend (ik had het nooit van mezelf gedacht). Het probleem is nu dat die situatie naar de voorgrond is gekomen en dat er vergeten wordt (ook door mezelf), waarom ik mijn gevoel voor mijn man ben kwijtgeraakt.
De vraag is alleen, was dat gevoel wel teruggekomen als er geen ander in mijn leven was gekomen? Ik wil mijn man geen natrap geven, dat zou uiteindelijk alleen mijn eigen geweten sussen denk ik zo. Tis niet dat ik het niet durf te vertellen, maar wat lost het op... het geeft nog meer verdriet en omwille van onze dochter lijkt het me beter te zwijgen.
Het staat vast dat ik wil scheiden; maar ik wil het (voor mijn eigen gemoedsrust) om de juiste redenen doen. Omdat ik echt klaar ben met mijn relatie! Maar hoe kom ik daar achter? Ik kan onmogelijk een knop omdraaien om die gevoelens voor die ander uit te schakelen. Ik zie hem nu al 2 weken niet omdat ik het heb beeindigd..., maar het borrelt nog steeds en ik denk er steeds aan.
Bedankt voor je snelle reactie Kip12
In de 10 jaar dat ik bij mijn man ben kon er ook werkelijk niemand tussenkomen. Het feit dat dit gebeurd is vind ik zelf ook vreselijk en beschamend (ik had het nooit van mezelf gedacht). Het probleem is nu dat die situatie naar de voorgrond is gekomen en dat er vergeten wordt (ook door mezelf), waarom ik mijn gevoel voor mijn man ben kwijtgeraakt.
De vraag is alleen, was dat gevoel wel teruggekomen als er geen ander in mijn leven was gekomen? Ik wil mijn man geen natrap geven, dat zou uiteindelijk alleen mijn eigen geweten sussen denk ik zo. Tis niet dat ik het niet durf te vertellen, maar wat lost het op... het geeft nog meer verdriet en omwille van onze dochter lijkt het me beter te zwijgen.
Het staat vast dat ik wil scheiden; maar ik wil het (voor mijn eigen gemoedsrust) om de juiste redenen doen. Omdat ik echt klaar ben met mijn relatie! Maar hoe kom ik daar achter? Ik kan onmogelijk een knop omdraaien om die gevoelens voor die ander uit te schakelen. Ik zie hem nu al 2 weken niet omdat ik het heb beeindigd..., maar het borrelt nog steeds en ik denk er steeds aan.
Bedankt voor je snelle reactie Kip12
vrijdag 29 februari 2008 om 00:13
Hi Alice33,
Wat ik belangrijk vindt in een relatie bespreek ik al de laatste 6 jaar, maar werd nooit wat serieus mee gedaan.
De juiste gevoelens voor mijn man zijn weg. Ik zie hem niet meer als sexueel aantrekkelijk (al heel lang niet meer), maar ik dacht dat dat kwam door al de problemen eromheen.
De problemen lijken nu allemaal opgelost te zijn (zijn ogen zijn geopend en we lopen beiden in therapie) alleen het gevoel blijft achterwege; de aantrekkingskracht en ik moet er niet aan denken om sex met hem te hebben. Echt ik vind dat heel erg. Ik houd nog wel van hem, maar meer als een vriend/broer/vader van onze dochter!
De verboden vrucht is idd heeeeel erg lekker en ik snap dat dit een grote verleidelijke val kan zijn. Daarom moet hij uit mijn systeem (ook hij heeft een partner met wie het recentelijk uit is)!!! Hoe krijg ik hem uit mijn systeem om goed te kunnen beoordelen of er werkelijk geen gevoel meer terugkomt voor mijn man?
Bedankt Alice33
Wat ik belangrijk vindt in een relatie bespreek ik al de laatste 6 jaar, maar werd nooit wat serieus mee gedaan.
De juiste gevoelens voor mijn man zijn weg. Ik zie hem niet meer als sexueel aantrekkelijk (al heel lang niet meer), maar ik dacht dat dat kwam door al de problemen eromheen.
De problemen lijken nu allemaal opgelost te zijn (zijn ogen zijn geopend en we lopen beiden in therapie) alleen het gevoel blijft achterwege; de aantrekkingskracht en ik moet er niet aan denken om sex met hem te hebben. Echt ik vind dat heel erg. Ik houd nog wel van hem, maar meer als een vriend/broer/vader van onze dochter!
De verboden vrucht is idd heeeeel erg lekker en ik snap dat dit een grote verleidelijke val kan zijn. Daarom moet hij uit mijn systeem (ook hij heeft een partner met wie het recentelijk uit is)!!! Hoe krijg ik hem uit mijn systeem om goed te kunnen beoordelen of er werkelijk geen gevoel meer terugkomt voor mijn man?
Bedankt Alice33
vrijdag 29 februari 2008 om 02:22
Allereerst denk ik dat het verstandig is om die "kennis" buiten spel te zetten en te proberen of je huwelijk nog een kans van slagen heeft.
Ik denk dat het in theorie zeker mogelijk is om het spannende gevoel voor je man weer terug te krijgen. Je verliefde gevoelens op hem projecteren als jullie in bed liggen. Licht uit en daar ligt Bratt Pitt, beetje dat idee.
Of je zou een vakantie moeten plannen voor jullie samen, naar een romantische lokatie. Lekker elkaar insmeren met vulkanische modder, wijntje, kaarslicht, mooie muziek, oesters... Weet ik het. Maar dat soort dingen kunnen helpen. Of het voor jou ook daadwerkelijk werkt, weet ik natuurlijk niet.
STerkte joh!
ps: ik heb niks gelezen dus misschien sla ik wel de plank mis, sorry daarvoor.
Ik denk dat het in theorie zeker mogelijk is om het spannende gevoel voor je man weer terug te krijgen. Je verliefde gevoelens op hem projecteren als jullie in bed liggen. Licht uit en daar ligt Bratt Pitt, beetje dat idee.
Of je zou een vakantie moeten plannen voor jullie samen, naar een romantische lokatie. Lekker elkaar insmeren met vulkanische modder, wijntje, kaarslicht, mooie muziek, oesters... Weet ik het. Maar dat soort dingen kunnen helpen. Of het voor jou ook daadwerkelijk werkt, weet ik natuurlijk niet.
STerkte joh!
ps: ik heb niks gelezen dus misschien sla ik wel de plank mis, sorry daarvoor.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:24
vrijdag 29 februari 2008 om 08:28
Hee Nijntje,
Bedankt voor je reactie!
De laatste 4 maanden zijn mijn man en ik idd bezig om het te laten opbloeien.
We hebben 2 maanden uit elkaar gewoond (maar er was geen gemis van mijn kant), we zijn daarna weekendjes weggeweest, naar de sauna, uiteten, lekker samen shoppen en ik moet zeggen; dat vind ik ook heel erg leuk om met hem te doen. Maar ik kan het net zo goed met een goede vriend of vriendin doen; die waarde zit er bij mij aan vast!
En wat betreft die ander; daar ben ik al mee 'gekapt' alleen hij blijft in mijn gedachte, constant!!!! Het gaat erom dat ik een manier moet vinden om hem uit mijn systeem te krijgen. Het erge is dat ik die kennis wel een aantal keer per week moet zien via het sporten (ben nu al 2 weken niet geweest!!!)
Hoe stop ik die verliefdheid???? Ik voel mezelf zo'n muts, dat wil je niet weten...Ik weet verstandelijk hoe het moet, maar ik kan er gevoelsmatig niet naar handelen. Ik heb nooit geloofd in een verslaving...
Thanxxx Nijntje
Bedankt voor je reactie!
De laatste 4 maanden zijn mijn man en ik idd bezig om het te laten opbloeien.
We hebben 2 maanden uit elkaar gewoond (maar er was geen gemis van mijn kant), we zijn daarna weekendjes weggeweest, naar de sauna, uiteten, lekker samen shoppen en ik moet zeggen; dat vind ik ook heel erg leuk om met hem te doen. Maar ik kan het net zo goed met een goede vriend of vriendin doen; die waarde zit er bij mij aan vast!
En wat betreft die ander; daar ben ik al mee 'gekapt' alleen hij blijft in mijn gedachte, constant!!!! Het gaat erom dat ik een manier moet vinden om hem uit mijn systeem te krijgen. Het erge is dat ik die kennis wel een aantal keer per week moet zien via het sporten (ben nu al 2 weken niet geweest!!!)
Hoe stop ik die verliefdheid???? Ik voel mezelf zo'n muts, dat wil je niet weten...Ik weet verstandelijk hoe het moet, maar ik kan er gevoelsmatig niet naar handelen. Ik heb nooit geloofd in een verslaving...
Thanxxx Nijntje
vrijdag 29 februari 2008 om 09:23
Ik heb geen advies. Maar er is wel iets wat me opvalt.
Je bent destijds op je man verliefd geworden omdat hij zo kwajongensachtig was. Tijdens je huwelijk werd dat minder, eigenlijk omdat hij zich als een kwajongen bleef gedragen en niet als een volwassen man: lekker terugtrekken achter de computer, de verantwoordelijkheden voor z'n gezin ontlopen.
Nu ben je weer verliefd op een jonge jongen. Die ook niet zo verantwoordelijk bezig was met z'n eigen relatie.
Ik denk niet dat het type waar jij op valt, het type is met de kwaliteiten van een echtgenoot en vader. Wat jij het liefst zou willen, bestaat dat eigenlijk wel?
Je bent destijds op je man verliefd geworden omdat hij zo kwajongensachtig was. Tijdens je huwelijk werd dat minder, eigenlijk omdat hij zich als een kwajongen bleef gedragen en niet als een volwassen man: lekker terugtrekken achter de computer, de verantwoordelijkheden voor z'n gezin ontlopen.
Nu ben je weer verliefd op een jonge jongen. Die ook niet zo verantwoordelijk bezig was met z'n eigen relatie.
Ik denk niet dat het type waar jij op valt, het type is met de kwaliteiten van een echtgenoot en vader. Wat jij het liefst zou willen, bestaat dat eigenlijk wel?
vrijdag 29 februari 2008 om 10:43
Sjezus Korenwolf,
Daar zeg je me wat...
Daar moet ik over nadenken...
Het klopt als een bus, ik val op jongensachtige mannen die ik nog moet 'temmen'. Ik zie dat idd als een uitdaging... Ik ga volledig voor zo iemand om hem voor me te winnen, ten koste van mezelf... Gek he? Maar waarom wil ik wel de verantwoordelijkheden van een echtegenoot en vader in zo'n man??? En kan dat idd uberhaupt wel?
Ik ga daarover nadenken...
Bedankt Korenwolf
Daar zeg je me wat...
Daar moet ik over nadenken...
Het klopt als een bus, ik val op jongensachtige mannen die ik nog moet 'temmen'. Ik zie dat idd als een uitdaging... Ik ga volledig voor zo iemand om hem voor me te winnen, ten koste van mezelf... Gek he? Maar waarom wil ik wel de verantwoordelijkheden van een echtegenoot en vader in zo'n man??? En kan dat idd uberhaupt wel?
Ik ga daarover nadenken...
Bedankt Korenwolf
vrijdag 29 februari 2008 om 12:11
Schrale troost: je bent niet de enige die zich ooit in deze situatie heeft gemanouvreerd...
Het is niet fair tegenover je man een affaire te hebben, terwijl je hem de kans geeft zich te verbeteren door in relatietherapie te gaan. Je moet goed kiezen wat je wilt. Wil je verder met je man, de vader van je dochter of wil je alleen verder. De optie van je minnaar moet je niet opnemen in het rijtje keuzes. Je kiest of voor je huwelijk of voor jezelf.
Het is een kwestie van doorzetten om geen sex meer te hebben met je minnaar. Verzet je gedachtes als je aan hem denkt. Ga poetsen, winkelen, spelen met je dochter what ever als je maar niet aan je behoeftes toegeeft. Wees streng voor jezelf als je kiest je relatie een eerlijke kans te geven.
Veel succes!
PS mij hielp het tijdelijk mijn dochter voor te laten gaan en niet mijn eigen gevoel.
Het is niet fair tegenover je man een affaire te hebben, terwijl je hem de kans geeft zich te verbeteren door in relatietherapie te gaan. Je moet goed kiezen wat je wilt. Wil je verder met je man, de vader van je dochter of wil je alleen verder. De optie van je minnaar moet je niet opnemen in het rijtje keuzes. Je kiest of voor je huwelijk of voor jezelf.
Het is een kwestie van doorzetten om geen sex meer te hebben met je minnaar. Verzet je gedachtes als je aan hem denkt. Ga poetsen, winkelen, spelen met je dochter what ever als je maar niet aan je behoeftes toegeeft. Wees streng voor jezelf als je kiest je relatie een eerlijke kans te geven.
Veel succes!
PS mij hielp het tijdelijk mijn dochter voor te laten gaan en niet mijn eigen gevoel.
Volg je hart. Dat klopt.
vrijdag 29 februari 2008 om 13:42
Beste Pink2510,
Ook jou moet ik daarin gelijk geven. Vooral met de volgende opmerking sla je de spijker op z'n kop.
De optie van je minnaar moet je niet opnemen in het rijtje keuzes. Je kiest of voor je huwelijk of voor jezelf.
Voor mezelf kiezen is iets wat ik van mijn leven nog nooit heb gedaan... Dat vind ik eng en ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn geluk van een ander moet afhangen. Daar baal ik zelf enorm van, dat afhankelijke gedrag...
Samen met mijn psycholoog ben ik daarop de antwoorden aan het vinden, waarom ik zulk gedrag vertoon.
Op dit moment voel ik me ook een vreselijke moeder. Ik laat mijn eigen behoeftes voorgaan... Ik moet idd mijn gedachtes verzetten, want ik zit de hele dag achter de computer om maar teken van leven op te vangen van die kennis. Niet meer normaal... ik voel me dieptriest daardoor. Mijn dochter vermaakt zichzelf, omdat ik me niet kan verzetten om iets te ondernemen. Ik schaam me daarvoor en ik voel me zwak dat ik dit inzie, maar er niets mee (kan) doen! Streng wezen voor mezelf, dat moet ik, maar ik verlaag me daarintegen door toe te geven aan mijn verlangens. Voor iedereen oneerlijk!!! Ik heb een letterlijke schop onder mijn hol nodig!
Ik ga het dit weekend doorzetten om mijn huwelijk te stoppen! Dit gedrag, van mij, is mijn man en kind niet waard. Beter 2 jaar spijt hebben dan over 10 jaar alsnog te besluiten dat ik wegga bij hem en tussentijds niet optimaal gelukkig te zijn geweest. Daarbij denk ik dat het voor mij hoognodig een keer goed is om voor mezelf te kiezen (en me kind) en daarin mijn geluk te vinden!
Die minnaar doet er werkelijk niet toe, die moet ik gewoon gaan blokken. Helaas had ik hem nodig om tot dit besluit te komen en wilde ik hem gebruiken om me af te leiden van een moeilijke tijd die er zeker weten gaat komen...
Bedankt voor het inzicht Pink2510 en alle anderen
Ook jou moet ik daarin gelijk geven. Vooral met de volgende opmerking sla je de spijker op z'n kop.
De optie van je minnaar moet je niet opnemen in het rijtje keuzes. Je kiest of voor je huwelijk of voor jezelf.
Voor mezelf kiezen is iets wat ik van mijn leven nog nooit heb gedaan... Dat vind ik eng en ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn geluk van een ander moet afhangen. Daar baal ik zelf enorm van, dat afhankelijke gedrag...
Samen met mijn psycholoog ben ik daarop de antwoorden aan het vinden, waarom ik zulk gedrag vertoon.
Op dit moment voel ik me ook een vreselijke moeder. Ik laat mijn eigen behoeftes voorgaan... Ik moet idd mijn gedachtes verzetten, want ik zit de hele dag achter de computer om maar teken van leven op te vangen van die kennis. Niet meer normaal... ik voel me dieptriest daardoor. Mijn dochter vermaakt zichzelf, omdat ik me niet kan verzetten om iets te ondernemen. Ik schaam me daarvoor en ik voel me zwak dat ik dit inzie, maar er niets mee (kan) doen! Streng wezen voor mezelf, dat moet ik, maar ik verlaag me daarintegen door toe te geven aan mijn verlangens. Voor iedereen oneerlijk!!! Ik heb een letterlijke schop onder mijn hol nodig!
Ik ga het dit weekend doorzetten om mijn huwelijk te stoppen! Dit gedrag, van mij, is mijn man en kind niet waard. Beter 2 jaar spijt hebben dan over 10 jaar alsnog te besluiten dat ik wegga bij hem en tussentijds niet optimaal gelukkig te zijn geweest. Daarbij denk ik dat het voor mij hoognodig een keer goed is om voor mezelf te kiezen (en me kind) en daarin mijn geluk te vinden!
Die minnaar doet er werkelijk niet toe, die moet ik gewoon gaan blokken. Helaas had ik hem nodig om tot dit besluit te komen en wilde ik hem gebruiken om me af te leiden van een moeilijke tijd die er zeker weten gaat komen...
Bedankt voor het inzicht Pink2510 en alle anderen
vrijdag 29 februari 2008 om 23:39
[quote]Nijntje schreef op 29 februari 2008 @ 02:22:
Allereerst denk ik dat het verstandig is om die "kennis" buiten spel te zetten en te proberen of je huwelijk nog een kans van slagen heeft.
Ik denk dat het in theorie zeker mogelijk is om het spannende gevoel voor je man weer terug te krijgen. Je verliefde gevoelens op hem projecteren als jullie in bed liggen. Licht uit en daar ligt Bratt Pitt, beetje dat idee.
Of je zou een vakantie moeten plannen voor jullie samen, naar een romantische lokatie. Lekker elkaar insmeren met vulkanische modder, wijntje, kaarslicht, mooie muziek, oesters... Weet ik het. Maar dat soort dingen kunnen helpen. Of het voor jou ook daadwerkelijk werkt, weet ik natuurlijk niet.
STerkte joh!
ps: ik heb niks gelezen dus misschien sla ik wel de plank mis, sorry daarvoor.[/quote]
Geen probleem. Jouw reactie kun je probleemloos bij zo'n 20% van de relatie-topics plaatsen. Ongelezen
Allereerst denk ik dat het verstandig is om die "kennis" buiten spel te zetten en te proberen of je huwelijk nog een kans van slagen heeft.
Ik denk dat het in theorie zeker mogelijk is om het spannende gevoel voor je man weer terug te krijgen. Je verliefde gevoelens op hem projecteren als jullie in bed liggen. Licht uit en daar ligt Bratt Pitt, beetje dat idee.
Of je zou een vakantie moeten plannen voor jullie samen, naar een romantische lokatie. Lekker elkaar insmeren met vulkanische modder, wijntje, kaarslicht, mooie muziek, oesters... Weet ik het. Maar dat soort dingen kunnen helpen. Of het voor jou ook daadwerkelijk werkt, weet ik natuurlijk niet.
STerkte joh!
ps: ik heb niks gelezen dus misschien sla ik wel de plank mis, sorry daarvoor.[/quote]
Geen probleem. Jouw reactie kun je probleemloos bij zo'n 20% van de relatie-topics plaatsen. Ongelezen
zondag 2 maart 2008 om 13:04
Ja dat meenjeniet,
Waarschijnlijk heb jij ook niet alles gelezen, aangezien dit geen beslissing is die op 1 dag gemaakt is. Soms sta je al ellelang op een randje en heb je net even een ander inzicht nodig om te springen. En daarbij 'ander inzicht'; vaak is het inzicht iets wat je zelf allang geschoten hebt, alleen heb je soms nog een bevestiging nodig aangezien zo'n besluit van dergelijk belang is.
Maarre bedankt voor je reactie
Waarschijnlijk heb jij ook niet alles gelezen, aangezien dit geen beslissing is die op 1 dag gemaakt is. Soms sta je al ellelang op een randje en heb je net even een ander inzicht nodig om te springen. En daarbij 'ander inzicht'; vaak is het inzicht iets wat je zelf allang geschoten hebt, alleen heb je soms nog een bevestiging nodig aangezien zo'n besluit van dergelijk belang is.
Maarre bedankt voor je reactie
donderdag 6 maart 2008 om 16:22
Ja idd,
We gaan scheiden!
Ik sta 100% achter mijn beslissing... Hij is heel verdrietig, maar ik moet mezelf terugvinden. Die kennis heb ik niet meer gezien en ik moet zeggen dat ik er nu ook niet aan denk, dus ga ik ervan uit dat mijn beslissing niet stiekem toch daarop gebaseerd is. Ik voel me opgelucht, maar het moeilijke komt nog; vertellen aan onze dochter!
We gaan scheiden!
Ik sta 100% achter mijn beslissing... Hij is heel verdrietig, maar ik moet mezelf terugvinden. Die kennis heb ik niet meer gezien en ik moet zeggen dat ik er nu ook niet aan denk, dus ga ik ervan uit dat mijn beslissing niet stiekem toch daarop gebaseerd is. Ik voel me opgelucht, maar het moeilijke komt nog; vertellen aan onze dochter!
