Relaties
alle pijlers
Huwelijksprobleem
zondag 5 januari 2025 om 21:03
Beste allemaal,
Sinds afgelopen week is er een serieus probleem ontstaan in mijn relatie. Een probleem wat al langere tijd speelt, maar op dit moment wellicht het einde van mijn huwelijk kan en zal betekenen. De kern van het probleem speelt dus al een stuk langer, maar we zitten op dit moment in een rollercoaster met uitspraken en gesprekken over het wellicht eindigen van het huwelijk. Dat is eerder nog niet zo nadrukkelijk geweest/besproken.
Korte situatieschets:
- Ik ben een man, tussen de 35 en 40 jaar
- meer dan 10 jaar samen met mijn vrouw, groot gedeelte daarvan getrouwd
- geen kids
De kern van het probleem ligt bij mij. De intimiteit in onze relatie mist en de oorzaak daarvan ligt voor een groot deel bij mij. De keren dat we intiem zijn geweest met elkaar de afgelopen 5 jaar, zijn op twee handen te tellen. Ik kamp hierin met een grote blokkade die ik eerder niet heb aangepakt. Mijn vrouw heeft vaker aangekaart dat dit een probleem vormt binnen onze relatie, maar ik heb altijd mijn kop in het zand gestoken. Ik heb de ernst van het probleem altijd duidelijk gevoeld, maar weggestopt om een (voor mij) onverklaarbare reden. Initiatief kwam altijd vanuit haar kant, maar niet vanuit mij.
Ik vind mijn vrouw een hele aantrekkelijke vrouw, zowel van binnen als van buiten. Dus dat is het probleem absoluut niet. Echter heb ik de afgelopen jaren totaal geen lust ervaren (ook niet algemeen) of moeite gedaan om dit wel weer te voelen. Het feit dat ik dit niet heb aangepakt, zorgt er nu voor dat de gemoederen zo hoog zijn opgelopen dat het wellicht te laat is om er nu nog mee aan de slag te gaan. Echter wil ik wel duidelijk hebben waar dit vandaan komt en wat de oorzaak is dat ik op dat gebied niet kan presenteren en zo'n hoge druk/drempel voel. Het ligt absoluut niet aan haar, maar ik besef dat dit door haar wel zo gevoeld wordt met alle emoties van dien die daarop volgen m.b.t eigenwaarde enzovoort.
Naast dit stukje spelen er ook nog andere zaken binnen onze relatie. Ik kan soms best opdringerig reageren als ik even geen aandacht krijg en ga dan dingen doen waarvan mijn vrouw al vaker aangegeven heeft dit niet prettig te vinden. (Aandacht opeisen door geluiden te maken, plotseling erg dichtbij te komen, druk gedrag). Ergens heb ik een vermoeden dat ik dit doe als bevestiging/vraag naar aandacht die totaal averechts werkt natuurlijk. Ik doe eerst en denk daarna pas. Dat zorgt voor wrijving en irritatie.
Mijn vrouw heeft nu aangegeven ruimte te willen om te onderzoeken of dit huwelijk nog is wat ze wil. Of het tij nog kan keren, is dus onduidelijk. Ik ben bereid te veranderen en daar mijn schouders onder te zetten, maar dat heb ik vaker gezegd en dat bleek altijd een uitspraak zonder kracht, hoewel ik dit wel echt wil. Het geloof dat er nu dus echt iets zal veranderen ontbreekt ook bij haar en dat kan ik haar absoluut niet kwalijk nemen.
Dit stuk maakt voor mij momenteel zoveel los dat ik merk dat er in mijn hoofd dingen niet helemaal goed gaan zoals ze zouden moeten gaan (dwangmatig handelen, extreem eetgedrag als in obsessief kcal tellen, alles afwegen). Ook dat heb ik altijd weggestopt en niet aangepakt. Het afwegen en obsessief kcal tellen deed ik al een hele poos. Een stukje controledrang, merk ik zelf. Dit zijn wel zaken die mij in een relatie natuurlijk ook geen spontaan en leuk persoon maken. Ik vind het moeilijk om haar hier mee te belasten, want ik wil het probleem wat we hebben niet draaien naar een: 'kijk eens wat ik zielig ben' situatie. Ik besef met al te goed dat het op dit moment wel zo overkomt.
Ik heb een afspraak bij de dokter gemaakt om het aan te kaarten. Hoe de situatie verder uitziet, weten we nu nog niet. We hebben wel gesproken over wellicht een time out nemen en dus tijdelijk apart te gaan wonen. We praten wel nog met elkaar, het ene moment is dat begripvol, het andere moment boos.
Ik vraag me af of er hier mensen zijn die een soortgelijk probleem hebben ervaren of dit herkennen? Alle tips en inzichten zijn welkom.. Het leven voelt voor ons allebei momenteel als een achtbaan.
Sinds afgelopen week is er een serieus probleem ontstaan in mijn relatie. Een probleem wat al langere tijd speelt, maar op dit moment wellicht het einde van mijn huwelijk kan en zal betekenen. De kern van het probleem speelt dus al een stuk langer, maar we zitten op dit moment in een rollercoaster met uitspraken en gesprekken over het wellicht eindigen van het huwelijk. Dat is eerder nog niet zo nadrukkelijk geweest/besproken.
Korte situatieschets:
- Ik ben een man, tussen de 35 en 40 jaar
- meer dan 10 jaar samen met mijn vrouw, groot gedeelte daarvan getrouwd
- geen kids
De kern van het probleem ligt bij mij. De intimiteit in onze relatie mist en de oorzaak daarvan ligt voor een groot deel bij mij. De keren dat we intiem zijn geweest met elkaar de afgelopen 5 jaar, zijn op twee handen te tellen. Ik kamp hierin met een grote blokkade die ik eerder niet heb aangepakt. Mijn vrouw heeft vaker aangekaart dat dit een probleem vormt binnen onze relatie, maar ik heb altijd mijn kop in het zand gestoken. Ik heb de ernst van het probleem altijd duidelijk gevoeld, maar weggestopt om een (voor mij) onverklaarbare reden. Initiatief kwam altijd vanuit haar kant, maar niet vanuit mij.
Ik vind mijn vrouw een hele aantrekkelijke vrouw, zowel van binnen als van buiten. Dus dat is het probleem absoluut niet. Echter heb ik de afgelopen jaren totaal geen lust ervaren (ook niet algemeen) of moeite gedaan om dit wel weer te voelen. Het feit dat ik dit niet heb aangepakt, zorgt er nu voor dat de gemoederen zo hoog zijn opgelopen dat het wellicht te laat is om er nu nog mee aan de slag te gaan. Echter wil ik wel duidelijk hebben waar dit vandaan komt en wat de oorzaak is dat ik op dat gebied niet kan presenteren en zo'n hoge druk/drempel voel. Het ligt absoluut niet aan haar, maar ik besef dat dit door haar wel zo gevoeld wordt met alle emoties van dien die daarop volgen m.b.t eigenwaarde enzovoort.
Naast dit stukje spelen er ook nog andere zaken binnen onze relatie. Ik kan soms best opdringerig reageren als ik even geen aandacht krijg en ga dan dingen doen waarvan mijn vrouw al vaker aangegeven heeft dit niet prettig te vinden. (Aandacht opeisen door geluiden te maken, plotseling erg dichtbij te komen, druk gedrag). Ergens heb ik een vermoeden dat ik dit doe als bevestiging/vraag naar aandacht die totaal averechts werkt natuurlijk. Ik doe eerst en denk daarna pas. Dat zorgt voor wrijving en irritatie.
Mijn vrouw heeft nu aangegeven ruimte te willen om te onderzoeken of dit huwelijk nog is wat ze wil. Of het tij nog kan keren, is dus onduidelijk. Ik ben bereid te veranderen en daar mijn schouders onder te zetten, maar dat heb ik vaker gezegd en dat bleek altijd een uitspraak zonder kracht, hoewel ik dit wel echt wil. Het geloof dat er nu dus echt iets zal veranderen ontbreekt ook bij haar en dat kan ik haar absoluut niet kwalijk nemen.
Dit stuk maakt voor mij momenteel zoveel los dat ik merk dat er in mijn hoofd dingen niet helemaal goed gaan zoals ze zouden moeten gaan (dwangmatig handelen, extreem eetgedrag als in obsessief kcal tellen, alles afwegen). Ook dat heb ik altijd weggestopt en niet aangepakt. Het afwegen en obsessief kcal tellen deed ik al een hele poos. Een stukje controledrang, merk ik zelf. Dit zijn wel zaken die mij in een relatie natuurlijk ook geen spontaan en leuk persoon maken. Ik vind het moeilijk om haar hier mee te belasten, want ik wil het probleem wat we hebben niet draaien naar een: 'kijk eens wat ik zielig ben' situatie. Ik besef met al te goed dat het op dit moment wel zo overkomt.
Ik heb een afspraak bij de dokter gemaakt om het aan te kaarten. Hoe de situatie verder uitziet, weten we nu nog niet. We hebben wel gesproken over wellicht een time out nemen en dus tijdelijk apart te gaan wonen. We praten wel nog met elkaar, het ene moment is dat begripvol, het andere moment boos.
Ik vraag me af of er hier mensen zijn die een soortgelijk probleem hebben ervaren of dit herkennen? Alle tips en inzichten zijn welkom.. Het leven voelt voor ons allebei momenteel als een achtbaan.
dinsdag 7 januari 2025 om 00:06
Hai Kersenpit.kersenpit24 schreef: ↑05-01-2025 21:03Het feit dat ik dit niet heb aangepakt, zorgt er nu voor dat de gemoederen zo hoog zijn opgelopen dat het wellicht te laat is om er nu nog mee aan de slag te gaan.
Of het tij nog kan keren, is dus onduidelijk. Ik ben bereid te veranderen en daar mijn schouders onder te zetten, maar dat heb ik vaker gezegd en dat bleek altijd een uitspraak zonder kracht, hoewel ik dit wel echt wil. Het geloof dat er nu dus echt iets zal veranderen ontbreekt ook bij haar en dat kan ik haar absoluut niet kwalijk nemen.
Ik denk dat je topic wat laat geplaatst is omdat je een nieuwe forummer bent en nu is je topic gezakt zodat het niet gelezen wordt.
Bovenstaande valt me op. Je gaat pas aan de slag als het water je aan de lippen staat lees ik en ik snap dus helemaal dat je vrouw hier geen vertrouwen in heeft.
Heb jij concreet voor jezelf hoe je met je problemen aan de slag wil gaan? Wat ga jij doen om je desinteresse op intimiteitsgebied aan te pakken en wat ben je van plan te doen aan je hoogst irritante gedrag in je vraag om aandacht?
Verder lijk ik vooral heel veel onzekerheid te lezen en controledrang. Hoort dit intrinsiek bij jou of haalt je relatie dit in je naar boven? Wat doen jullie om het beste in elkaar naar boven te halen?
.
dinsdag 7 januari 2025 om 10:08
Is dat nu anders? Ik denk dat je beter wel eerlijk naar je vrouw kunt zijn hierover.
Of het tij nog kan keren, is dus onduidelijk. Ik ben bereid te veranderen en daar mijn schouders onder te zetten, maar dat heb ik vaker gezegd en dat bleek altijd een uitspraak zonder kracht, hoewel ik dit wel echt wil.
dinsdag 7 januari 2025 om 10:25
dinsdag 7 januari 2025 om 10:29
Ik zie ook je topic nu pas.
Ik zou voor jezelf je problemen gaan aanpakken en de huisarts is een goede stap.
Ook wanneer je huwelijk het niet zou overleven, dan neem je jezelf mee in een volgende relatie. Dat je je problemen gaat aanpakken is dus niet alleen belangrijk voor je huwelijk maar ook voor jezelf.
Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat je blij wordt van hoe je in het leven staat en hulp kan je leren om ander met sittuaties en relaties om te gaan.
Ik zou voor jezelf je problemen gaan aanpakken en de huisarts is een goede stap.
Ook wanneer je huwelijk het niet zou overleven, dan neem je jezelf mee in een volgende relatie. Dat je je problemen gaat aanpakken is dus niet alleen belangrijk voor je huwelijk maar ook voor jezelf.
Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat je blij wordt van hoe je in het leven staat en hulp kan je leren om ander met sittuaties en relaties om te gaan.
dinsdag 7 januari 2025 om 10:32
Inderdaad, je lijkt goed te weten wat knelpunten zijn, toch doe je er niets mee tot het echt een absolute noodsituatie is geworden. Begrijpelijk dat je vrouw op dit moment geen reden heeft om aan te nemen dat bepaalde zaken nu wél gaan veranderen. Je weet immers al jaren dat zij ze als problematisch ervaart, en je gaat er nu pas mee aan de slag, nu er een scheiding dreigt.
Dat is gedrag waar je een oorzaak en oplossing voor moet zien te vinden, zodat je vrouw (en jijzelf) ook daadwerkelijk een aanleiding heeft om aan te nemen dat dingen nu anders gaan.
Therapie wellicht. Huisarts is een goede eerste stap, maar er moeten nu wel echt concrete stappen op volgen.
Put your money where your mouth is.
Dat is gedrag waar je een oorzaak en oplossing voor moet zien te vinden, zodat je vrouw (en jijzelf) ook daadwerkelijk een aanleiding heeft om aan te nemen dat dingen nu anders gaan.
Therapie wellicht. Huisarts is een goede eerste stap, maar er moeten nu wel echt concrete stappen op volgen.
Put your money where your mouth is.
dinsdag 7 januari 2025 om 12:11
Wat jij beschrijft gaat richting een psychische stoornis. Ook omdat er sprake is van zeer langdurige problemen, ze gevolgen hebben op je gehele leven en jij zelf niet in staat bent dit te veranderen. Dat laatste is geen verwijt maar een feitelijke weergave. Dit gaat niet even opgelost zijn met wat gesprekken hoor. Waarschijnlijk komen er gesprekken, een psychologisch onderzoek en daarna behandeling en therapie. Een langdurig traject wat veel van jou vraagt. En wat verder gaat dan "alleen" een intimiteitsprobleem. Ik zou absoluut aanraden dit traject aan te gaan. Ook los van jouw partner. Doe dit voor je eigen welzijn.
Gun je partner in de tussentijd wel intimiteit met anderen. Want je kunt van haar niet verwachten dat ze maandenlang moet wachten. En de therapie put jou ook uit. Werk aan jezelf en kijk of er weer iets kan groeien. Gelukkig hebben jullie geen kinderen. Maar dit maakt wel dat er veel minder binding is.
Gun je partner in de tussentijd wel intimiteit met anderen. Want je kunt van haar niet verwachten dat ze maandenlang moet wachten. En de therapie put jou ook uit. Werk aan jezelf en kijk of er weer iets kan groeien. Gelukkig hebben jullie geen kinderen. Maar dit maakt wel dat er veel minder binding is.
dinsdag 7 januari 2025 om 13:02
Wie zegt dat ze dat wil?evelien2010 schreef: ↑07-01-2025 12:11Wat jij beschrijft gaat richting een psychische stoornis. Ook omdat er sprake is van zeer langdurige problemen, ze gevolgen hebben op je gehele leven en jij zelf niet in staat bent dit te veranderen. Dat laatste is geen verwijt maar een feitelijke weergave. Dit gaat niet even opgelost zijn met wat gesprekken hoor. Waarschijnlijk komen er gesprekken, een psychologisch onderzoek en daarna behandeling en therapie. Een langdurig traject wat veel van jou vraagt. En wat verder gaat dan "alleen" een intimiteitsprobleem. Ik zou absoluut aanraden dit traject aan te gaan. Ook los van jouw partner. Doe dit voor je eigen welzijn.
Gun je partner in de tussentijd wel intimiteit met anderen. Want je kunt van haar niet verwachten dat ze maandenlang moet wachten. En de therapie put jou ook uit. Werk aan jezelf en kijk of er weer iets kan groeien. Gelukkig hebben jullie geen kinderen. Maar dit maakt wel dat er veel minder binding is.
dinsdag 7 januari 2025 om 13:11
"Sinds afgelopen week is er een serieus probleem ontstaan in mijn relatie." Nee, je probleem speelt al een decennium. Kritische vraag: had je dit ook aangepakt als je vrouw hier niet over was begonnen?
Draai het eens om: je bent al 10 jaar getrouwd en je partner wil geen seks of intimiteit en steekt ook het kop in het zand. Ook is je partner onzeker of jij nog wel wacht, dus gaat ze enorm irritant lopen doen in je personal space, ook al jij dit al vaak hebt aangegeven niet te waarderen. Flinke ruzies zonder oplossing. Je houdt van elkaar, maar het knaagt. Ook voel je je niet gehoord, dusdanig dat je na 10 jaar toch voor een blok staat en bespreekt dat het einde van je relatie toch een mogelijkheid is. Dan wordt het ineens urgent en gaat je partner lijnen uitzetten voor hulp. Dit is wel enorm spannend en daardoor triggert dit obsessief controlegedrag.
"Het feit dat ik dit niet heb aangepakt, zorgt er nu voor dat de gemoederen zo hoog zijn opgelopen dat het wellicht te laat is om er nu nog mee aan de slag te gaan. Echter wil ik wel duidelijk hebben waar dit vandaan komt en wat de oorzaak is dat ik op dat gebied niet kan presenteren en zo'n hoge druk/drempel voel."
Ik denk dat je twee dingen moet loskoppelen:
1. je huwelijkscrisis
2. je proces om je blokkade/probleem/trauma aan te pakken
Het is niet zo dat je je huwelijk het per se redt als jij je hulptraject begint. Het klinkt nu alsof je een hulptraject als argument gebruikt om je huwelijk nog even aan te houden. Is dat zo? Het is namelijk heel makkelijk om je te focussen op de stappen die je moet zetten in een hulptraject, maar dat zegt niets over de fundering in je huwelijk.
Niet leuk voor jou om te lezen, maar ik betwijfel of dit je huwelijk gaat overleven. Iemand die al 10 jaar wacht, gaat nu niet 10 jaar wachten tot jij je trauma hebt aangepakt. Want wat Evelien2010 zegt, dit is niet in een jaartje met een paar gesprekken gefixt. Je hebt een groot probleem, dat verder gaat dan je relatie met je partner. En ik denk dat je huwelijk al heel lang niet meer is wat het had moeten zijn. Je had het eerder serieus moeten nemen, al is begrijpelijk dat je dat wellicht nog niet eerder kon.
Ongetwijfeld geven jullie niet zo maar op, maar je moet eerst aan jezelf werken. Ga in ieder geval tijdelijk uit elkaar en apart wonen. Gun je partner ook de vrijheid om wel een leven te hebben waar ze naar verlangt. Uit respect. Daar wacht ze al heel lang op.
Draai het eens om: je bent al 10 jaar getrouwd en je partner wil geen seks of intimiteit en steekt ook het kop in het zand. Ook is je partner onzeker of jij nog wel wacht, dus gaat ze enorm irritant lopen doen in je personal space, ook al jij dit al vaak hebt aangegeven niet te waarderen. Flinke ruzies zonder oplossing. Je houdt van elkaar, maar het knaagt. Ook voel je je niet gehoord, dusdanig dat je na 10 jaar toch voor een blok staat en bespreekt dat het einde van je relatie toch een mogelijkheid is. Dan wordt het ineens urgent en gaat je partner lijnen uitzetten voor hulp. Dit is wel enorm spannend en daardoor triggert dit obsessief controlegedrag.
"Het feit dat ik dit niet heb aangepakt, zorgt er nu voor dat de gemoederen zo hoog zijn opgelopen dat het wellicht te laat is om er nu nog mee aan de slag te gaan. Echter wil ik wel duidelijk hebben waar dit vandaan komt en wat de oorzaak is dat ik op dat gebied niet kan presenteren en zo'n hoge druk/drempel voel."
Ik denk dat je twee dingen moet loskoppelen:
1. je huwelijkscrisis
2. je proces om je blokkade/probleem/trauma aan te pakken
Het is niet zo dat je je huwelijk het per se redt als jij je hulptraject begint. Het klinkt nu alsof je een hulptraject als argument gebruikt om je huwelijk nog even aan te houden. Is dat zo? Het is namelijk heel makkelijk om je te focussen op de stappen die je moet zetten in een hulptraject, maar dat zegt niets over de fundering in je huwelijk.
Niet leuk voor jou om te lezen, maar ik betwijfel of dit je huwelijk gaat overleven. Iemand die al 10 jaar wacht, gaat nu niet 10 jaar wachten tot jij je trauma hebt aangepakt. Want wat Evelien2010 zegt, dit is niet in een jaartje met een paar gesprekken gefixt. Je hebt een groot probleem, dat verder gaat dan je relatie met je partner. En ik denk dat je huwelijk al heel lang niet meer is wat het had moeten zijn. Je had het eerder serieus moeten nemen, al is begrijpelijk dat je dat wellicht nog niet eerder kon.
Ongetwijfeld geven jullie niet zo maar op, maar je moet eerst aan jezelf werken. Ga in ieder geval tijdelijk uit elkaar en apart wonen. Gun je partner ook de vrijheid om wel een leven te hebben waar ze naar verlangt. Uit respect. Daar wacht ze al heel lang op.
dinsdag 7 januari 2025 om 13:13
Als je van haar houdt dan laat je haar gaan. Je hebt haar al zo veel tijd gekost en de kans is heel klein dat jij haar ooit kan bieden wat ze verdient. Dus geef wat je wel kunt geven, de ruimte en hier en daar een handje helpen bij verhuizen of klussen ofzo. Jammer maar helaas. Wat jij wil doet er niet meer toe hoor. That ship has sailed.
Lorem Ipsum
dinsdag 7 januari 2025 om 13:24
100% eens, TO heeft echt te lang gewacht en de kans dat TO haar kan bieden wat ze verdient is miniem.Pimpelmeesje87 schreef: ↑07-01-2025 13:11"Sinds afgelopen week is er een serieus probleem ontstaan in mijn relatie." Nee, je probleem speelt al een decennium. Kritische vraag: had je dit ook aangepakt als je vrouw hier niet over was begonnen?
Draai het eens om: je bent al 10 jaar getrouwd en je partner wil geen seks of intimiteit en steekt ook het kop in het zand. Ook is je partner onzeker of jij nog wel wacht, dus gaat ze enorm irritant lopen doen in je personal space, ook al jij dit al vaak hebt aangegeven niet te waarderen. Flinke ruzies zonder oplossing. Je houdt van elkaar, maar het knaagt. Ook voel je je niet gehoord, dusdanig dat je na 10 jaar toch voor een blok staat en bespreekt dat het einde van je relatie toch een mogelijkheid is. Dan wordt het ineens urgent en gaat je partner lijnen uitzetten voor hulp. Dit is wel enorm spannend en daardoor triggert dit obsessief controlegedrag.
....
Ongetwijfeld geven jullie niet zo maar op, maar je moet eerst aan jezelf werken. Ga in ieder geval tijdelijk uit elkaar en apart wonen. Gun je partner ook de vrijheid om wel een leven te hebben waar ze naar verlangt. Uit respect. Daar wacht ze al heel lang op.
En dan gaat het niet per se over seks maar vooral een partner die wel luistert naar zorgen en er over kan praten.
Die wel actie onderneemt of hulp kan vragen, samen werkt aan een relatie. En niet iemand die pas misschien wat gaat doen als ze na jaren ( zich uiten) pas wat gaat doen als ze er klaar mee is.
dinsdag 7 januari 2025 om 13:39
Pimpelmeesje87 schreef: ↑07-01-2025 13:11"Sinds afgelopen week is er een serieus probleem ontstaan in mijn relatie." Nee, je probleem speelt al een decennium. Kritische vraag: had je dit ook aangepakt als je vrouw hier niet over was begonnen?
Draai het eens om: je bent al 10 jaar getrouwd en je partner wil geen seks of intimiteit en steekt ook het kop in het zand. Ook is je partner onzeker of jij nog wel wacht, dus gaat ze enorm irritant lopen doen in je personal space, ook al jij dit al vaak hebt aangegeven niet te waarderen. Flinke ruzies zonder oplossing.
Precies. Getrouwd zijn zonder een samenwerkingspartner te hebben. Een soort gijzeling.
dinsdag 7 januari 2025 om 16:05
Huh? Of ze kiest er voor om er voor te gaan of ze stopt er mee. Haar met andere laten sexen lijkt me helemaal het einde. Dan komt ze echt niet meer terug hoor.evelien2010 schreef: ↑07-01-2025 12:11
Gun je partner in de tussentijd wel intimiteit met anderen. Want je kunt van haar niet verwachten dat ze maandenlang moet wachten. En de therapie put jou ook uit. Werk aan jezelf en kijk of er weer iets kan groeien. Gelukkig hebben jullie geen kinderen. Maar dit maakt wel dat er veel minder binding is.
To hulp zoeken voor jezelf lijkt me een goed idee. Of je vrouw dat nog ziet zitten weet ik niet. Vaak is iemand er ook wel een keer klaar mee en zo klinkt het wel een beetje.
coderood wijzigde dit bericht op 07-01-2025 16:08
2.93% gewijzigd
dinsdag 7 januari 2025 om 16:05
Ik denk dat het zaak is dat je met jezelf aan de slag gaat. Het grootste probleem is - denk ik - niet het intimiteitsprobleem, maar dat het al een hele tijd niet goed met je gaat, dat jij dat zo hebt laten gebeuren én dat het geen onderwerp van gesprek tussen jullie is. Als je al een hele poos dwangmatig bezig bent met eten, dan is er iets aan de hand. Als je al jaren geen intimiteit kunt hebben met je partner, dan is er iets aan de hand. Als je op gekke manieren bevestiging bij haar zoekt, door je op te dringen, dan is er iets aan de hand. Het is allemaal onder het tapijt geschoven en je hebt gedaan alsof het er niet was. Ga daarmee aan de slag. Je huwelijk lijkt me eerlijk gezegd inmiddels bijzaak. Althans, doe het niet met als doel om je huwelijk te redden. Krijg antwoord op de vraag wat er met je aan de hand is en hoe je dit hebt kunnen laten gebeuren.
dinsdag 7 januari 2025 om 17:05
Poe heftig probleem!
Eens met vele anderen. Dit is geen klein iets en ook niet van afgelopen week. Dit is structureel en is diepgaand binnen jou. Maakt je trouwens absuut niet slecht of ongeschikt voor een relatie maar wel iemand die een keuze heeft. Blijf ik vermijden en eindig ik zoals nu en dan waarschijnlijk alleen of raap ik mijn moed bij elkaar en ga ik in therapie. En dan voor jezelf, niet alleen voor je huwelijk. Of dat te redden is gaat dan blijken.
Tis geen kattenpis en een traject van jaren met vele dalen. Maar je gaat er als een nieuw mens uitkomen, das wel zeker.
Eens met vele anderen. Dit is geen klein iets en ook niet van afgelopen week. Dit is structureel en is diepgaand binnen jou. Maakt je trouwens absuut niet slecht of ongeschikt voor een relatie maar wel iemand die een keuze heeft. Blijf ik vermijden en eindig ik zoals nu en dan waarschijnlijk alleen of raap ik mijn moed bij elkaar en ga ik in therapie. En dan voor jezelf, niet alleen voor je huwelijk. Of dat te redden is gaat dan blijken.
Tis geen kattenpis en een traject van jaren met vele dalen. Maar je gaat er als een nieuw mens uitkomen, das wel zeker.
dinsdag 7 januari 2025 om 17:31
Je vrouw is volwassen, heeft zelf keuzes gemaakt en een relatie doe je met zijn tweeën.
Dat je zo te horen een vreemde druif bent, welkom bij de club, zo zijn er wel meer. Je vrouw is vast ook niet perfect.
Goed dat je zelfinzicht hebt maar ik wilde toch een tegengeluid laten horen.
Succes met het zoeken naar hulp, het klinkt alsof je het niet makkelijk hebt, en jezelf erg in de weg zit.
Dat je zo te horen een vreemde druif bent, welkom bij de club, zo zijn er wel meer. Je vrouw is vast ook niet perfect.
Goed dat je zelfinzicht hebt maar ik wilde toch een tegengeluid laten horen.
Succes met het zoeken naar hulp, het klinkt alsof je het niet makkelijk hebt, en jezelf erg in de weg zit.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
dinsdag 7 januari 2025 om 18:50
Google eens op een gedesoriënteerde hechtingsstijl. Dan heb je bindingsangst (vermijding) en verlatingsangst tegelijk. Je vindt je vrouw wel heel aantrekkelijk maar seks komt blijkbaar te dichtbij. Als je dit niet bespreekt komt het voor haar natuurlijk over als een enorme afwijzing. Welke man wil nou geen seks…?
Je vrouw is nog niet helemaal weg, dus misschien valt het nog te redden, maar dan moet je wel als de sodemieter aan de slag en aan haar je gevoelens tonen. De huisarts is een goede stap, maar het zal lang duren voordat je ergens terecht kan voor een geheel traject bij een psycholoog vrees ik. Ik heb met een hechtingsprobleem veel gehad aan een coach. Als je zijn naam wilt, kun je me een pb sturen.
Je vrouw is nog niet helemaal weg, dus misschien valt het nog te redden, maar dan moet je wel als de sodemieter aan de slag en aan haar je gevoelens tonen. De huisarts is een goede stap, maar het zal lang duren voordat je ergens terecht kan voor een geheel traject bij een psycholoog vrees ik. Ik heb met een hechtingsprobleem veel gehad aan een coach. Als je zijn naam wilt, kun je me een pb sturen.
dinsdag 7 januari 2025 om 21:27
Bedankt voor jullie reacties. Confronterend, maar wel verhelderend.
De afgelopen dagen zijn toch wel veel puzzelstukjes voor mezelf op de plek gevallen. Ik zal eerst zelf moeten onderzoeken waarom bepaalde dingen in mijn hoofd gaan zoals ze gaan of zo zijn geworden. Ja, dat had absoluut eerder gemoeten. Als ik voor mezelf het idee had gehad dat ik dat eerder had gekund, had ik het gedaan.
Dat dit ervoor nodig is geweest om echt het licht te zien, terwijl het wel vaker is aangegeven, betreur ik zelf uiteraard ook. Op dit moment is het echter wel wat het is en kan ik nu enkel de keuze maken om wel aan de slag te gaan met mezelf. Ik kan voor een ander niet bepalen in hoeverre iemand daarop gaat 'wachten' of dit proces met me doorloopt. Verwacht ik ook niet.
Wat dat betreft spelen er inderdaad twee losse zaken: de problemen op relatiegebied en mijn gemoedstoestand/manier waarop ik in het leven sta. Twee losse zaken, maar wel enorm met elkaar verweven.
De afgelopen dagen zijn toch wel veel puzzelstukjes voor mezelf op de plek gevallen. Ik zal eerst zelf moeten onderzoeken waarom bepaalde dingen in mijn hoofd gaan zoals ze gaan of zo zijn geworden. Ja, dat had absoluut eerder gemoeten. Als ik voor mezelf het idee had gehad dat ik dat eerder had gekund, had ik het gedaan.
Dat dit ervoor nodig is geweest om echt het licht te zien, terwijl het wel vaker is aangegeven, betreur ik zelf uiteraard ook. Op dit moment is het echter wel wat het is en kan ik nu enkel de keuze maken om wel aan de slag te gaan met mezelf. Ik kan voor een ander niet bepalen in hoeverre iemand daarop gaat 'wachten' of dit proces met me doorloopt. Verwacht ik ook niet.
Wat dat betreft spelen er inderdaad twee losse zaken: de problemen op relatiegebied en mijn gemoedstoestand/manier waarop ik in het leven sta. Twee losse zaken, maar wel enorm met elkaar verweven.
dinsdag 7 januari 2025 om 22:09
Dat zou misschien best een optie kunnen zijn. Het haalt de druk van to af. Die gaat een langdurig traject aan. De uitkomsten zijn onzeker. Op deze manier staat dat traject en de lengte ervaren los van to.coderood schreef: ↑07-01-2025 16:05Huh? Of ze kiest er voor om er voor te gaan of ze stopt er mee. Haar met andere laten sexen lijkt me helemaal het einde. Dan komt ze echt niet meer terug hoor.
To hulp zoeken voor jezelf lijkt me een goed idee. Of je vrouw dat nog ziet zitten weet ik niet. Vaak is iemand er ook wel een keer klaar mee en zo klinkt het wel een beetje.
dinsdag 7 januari 2025 om 22:32
Heb jij echt oog voor wat zij heeft doorstaan?kersenpit24 schreef: ↑07-01-2025 21:27Bedankt voor jullie reacties. Confronterend, maar wel verhelderend.
De afgelopen dagen zijn toch wel veel puzzelstukjes voor mezelf op de plek gevallen. Ik zal eerst zelf moeten onderzoeken waarom bepaalde dingen in mijn hoofd gaan zoals ze gaan of zo zijn geworden. Ja, dat had absoluut eerder gemoeten. Als ik voor mezelf het idee had gehad dat ik dat eerder had gekund, had ik het gedaan.
Dat dit ervoor nodig is geweest om echt het licht te zien, terwijl het wel vaker is aangegeven, betreur ik zelf uiteraard ook. Op dit moment is het echter wel wat het is en kan ik nu enkel de keuze maken om wel aan de slag te gaan met mezelf. Ik kan voor een ander niet bepalen in hoeverre iemand daarop gaat 'wachten' of dit proces met me doorloopt. Verwacht ik ook niet.
Wat dat betreft spelen er inderdaad twee losse zaken: de problemen op relatiegebied en mijn gemoedstoestand/manier waarop ik in het leven sta. Twee losse zaken, maar wel enorm met elkaar verweven.
dinsdag 7 januari 2025 om 22:50
Natuurlijk niet, anders zat hij nu ook niet in deze situatie. Maar verwijten heeft ook geen zin. Retroperspectief was eerder niet aan de orde.
dinsdag 7 januari 2025 om 23:57
Waar lees je een verwijt?Pimpelmeesje87 schreef: ↑07-01-2025 22:50Natuurlijk niet, anders zat hij nu ook niet in deze situatie. Maar verwijten heeft ook geen zin. Retroperspectief was eerder niet aan de orde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
