Huwelijksprobleem

Beste allemaal,

Sinds afgelopen week is er een serieus probleem ontstaan in mijn relatie. Een probleem wat al langere tijd speelt, maar op dit moment wellicht het einde van mijn huwelijk kan en zal betekenen. De kern van het probleem speelt dus al een stuk langer, maar we zitten op dit moment in een rollercoaster met uitspraken en gesprekken over het wellicht eindigen van het huwelijk. Dat is eerder nog niet zo nadrukkelijk geweest/besproken.

Korte situatieschets:

- Ik ben een man, tussen de 35 en 40 jaar
- meer dan 10 jaar samen met mijn vrouw, groot gedeelte daarvan getrouwd
- geen kids

De kern van het probleem ligt bij mij. De intimiteit in onze relatie mist en de oorzaak daarvan ligt voor een groot deel bij mij. De keren dat we intiem zijn geweest met elkaar de afgelopen 5 jaar, zijn op twee handen te tellen. Ik kamp hierin met een grote blokkade die ik eerder niet heb aangepakt. Mijn vrouw heeft vaker aangekaart dat dit een probleem vormt binnen onze relatie, maar ik heb altijd mijn kop in het zand gestoken. Ik heb de ernst van het probleem altijd duidelijk gevoeld, maar weggestopt om een (voor mij) onverklaarbare reden. Initiatief kwam altijd vanuit haar kant, maar niet vanuit mij.

Ik vind mijn vrouw een hele aantrekkelijke vrouw, zowel van binnen als van buiten. Dus dat is het probleem absoluut niet. Echter heb ik de afgelopen jaren totaal geen lust ervaren (ook niet algemeen) of moeite gedaan om dit wel weer te voelen. Het feit dat ik dit niet heb aangepakt, zorgt er nu voor dat de gemoederen zo hoog zijn opgelopen dat het wellicht te laat is om er nu nog mee aan de slag te gaan. Echter wil ik wel duidelijk hebben waar dit vandaan komt en wat de oorzaak is dat ik op dat gebied niet kan presenteren en zo'n hoge druk/drempel voel. Het ligt absoluut niet aan haar, maar ik besef dat dit door haar wel zo gevoeld wordt met alle emoties van dien die daarop volgen m.b.t eigenwaarde enzovoort.

Naast dit stukje spelen er ook nog andere zaken binnen onze relatie. Ik kan soms best opdringerig reageren als ik even geen aandacht krijg en ga dan dingen doen waarvan mijn vrouw al vaker aangegeven heeft dit niet prettig te vinden. (Aandacht opeisen door geluiden te maken, plotseling erg dichtbij te komen, druk gedrag). Ergens heb ik een vermoeden dat ik dit doe als bevestiging/vraag naar aandacht die totaal averechts werkt natuurlijk. Ik doe eerst en denk daarna pas. Dat zorgt voor wrijving en irritatie.

Mijn vrouw heeft nu aangegeven ruimte te willen om te onderzoeken of dit huwelijk nog is wat ze wil. Of het tij nog kan keren, is dus onduidelijk. Ik ben bereid te veranderen en daar mijn schouders onder te zetten, maar dat heb ik vaker gezegd en dat bleek altijd een uitspraak zonder kracht, hoewel ik dit wel echt wil. Het geloof dat er nu dus echt iets zal veranderen ontbreekt ook bij haar en dat kan ik haar absoluut niet kwalijk nemen.

Dit stuk maakt voor mij momenteel zoveel los dat ik merk dat er in mijn hoofd dingen niet helemaal goed gaan zoals ze zouden moeten gaan (dwangmatig handelen, extreem eetgedrag als in obsessief kcal tellen, alles afwegen). Ook dat heb ik altijd weggestopt en niet aangepakt. Het afwegen en obsessief kcal tellen deed ik al een hele poos. Een stukje controledrang, merk ik zelf. Dit zijn wel zaken die mij in een relatie natuurlijk ook geen spontaan en leuk persoon maken. Ik vind het moeilijk om haar hier mee te belasten, want ik wil het probleem wat we hebben niet draaien naar een: 'kijk eens wat ik zielig ben' situatie. Ik besef met al te goed dat het op dit moment wel zo overkomt.

Ik heb een afspraak bij de dokter gemaakt om het aan te kaarten. Hoe de situatie verder uitziet, weten we nu nog niet. We hebben wel gesproken over wellicht een time out nemen en dus tijdelijk apart te gaan wonen. We praten wel nog met elkaar, het ene moment is dat begripvol, het andere moment boos.

Ik vraag me af of er hier mensen zijn die een soortgelijk probleem hebben ervaren of dit herkennen? Alle tips en inzichten zijn welkom.. Het leven voelt voor ons allebei momenteel als een achtbaan.