Ik ben een AP

Gezien de gevoeligheid van het onderwerp heb ik even een nieuw account aangemaakt.

Waarschijnlijk zal ik (terecht) een berg shit over me heen krijgen, maar ik hoop ook op een paar posts waar ik echt wat mee kan.

Mijn verhaal, zo kort mogelijk:
Ik heb een enorm heftig anderhalf jaar achter de rug, met een vechtscheiding waarbij ex alles op alles zet om mij met de grond gelijk te maken en daar veel mensen in mee heeft gekregen.

Een paar maanden geleden kwam ik in contact met een buurman die ik al jaren ken, maar waar nauwelijks contact mee was. Een ruwe, harde man. Onze normen, waarden en manier van leven liggen mijlenver uiteen.
In het begin van mijn scheiding heeft hij al eens in een dronken bui toenadering gezocht.
Toen had hij net een half jaar een vriendin. Dit heb ik afgehouden (omdat de scheiding nog vers was, ik nul interesse had in deze man en wist dat hij een vriendin had. Deze vrouw had ik overigens nog nooit gezien of gesproken.

Afgelopen zomer had ik specifiek zijn hulp ergens bij nodig en toen zijn we in gesprek geraakt.
Daarna nog verschillende keren koffie gedronken samen en zo leerde ik hem op een andere manier kennen. Dat er onder dat harde voorkomen toch ergens ook wel een gevoelige man zat, maar die moet vooral diep verstopt blijven.
We spraken vaker af en uiteindelijk hadden we ook sex.

Daarna heb ik uitgesproken dat ik gevoelens voor hem begon te krijgen, maar dat niet helemaal kon rijmen omdat ik met mijn hoofd wist dat hij en zijn levenstijl letterlijk álles zijn wat ik niet wil en dat ik bovendien helemaal niet klaar ben voor een relatie, dat ook helemaal niet wil.
Hij reageerde daarop door aan te geven dat deze gevoelens niet wederzijds zijn, dat hij het 'mooi' vindt met mij (stiekem, 's avonds) maar verder geen verplichtingen wil.
Ons contact bestond vanaf dat moment enkel nog uit zo ongeveer 1 avond per week, waarop we praatten, tv keken en sex hadden.
De rest van de week was er nauwelijks contact, behalve eens een appje, meestal van mijn kant.

Zo hebben we even doorgekabbeld, tot ik bij toeval op straat, voor het eerst in gesprek raakte met zijn vriendin.
Super leuke, prachtige, vriendelijke vrouw en op dat moment werd ik letterlijk misselijk van mezelf en nam ik me voor volledig met deze man te breken.
Een paar dagen later appt de buurman en ik ga tóch weer.
Naderhand hebben we er lang over gepraat. Hij geeft aan zijn vriendin een fantastische vrouw te vinden, heel graag oud met haar te worden, maar geen toekomst te zien met haar omdat ze niet in de buurt woont en beiden niet willen verhuizen.
Daarnaast noemde hij nog wat kleine irritaties, maar die zijn er overal.

Hij gaf aan niet te weten waarom hij dit met mij doet, hij heeft immers geen gevoelens voor mij en zweert nog nooit in zijn leven vreemd te zijn gegaan.
Hij zei: maar je leeft maar 1x en jij hebt een aantrekkingskracht.
We voelden ons beiden kut naar zijn vriendin en spraken af ermee te stoppen.
Een week later lagen we weer samen in bed.

Waarom doe ik dit?
Hij is geen relatiemateriaal, hij is niet knap, hij is niet bijster vriendelijk tegen me, de sex is hooguit oké, het is niet superspannend (meer) en er zijn genoeg andere mannen die interesse in me tonen, maar dat wijs ik allemaal af, want dat wil ik niet.
Waarom dan persé deze man, die mij zo behandelt én bezet is?!
Waarom ga ik hiermee door, waarom ga ik toch steeds weer als hij appt, waarom kan ik hier niet gewoon mee stoppen?

Omdat ik mij heel goed besef dat hier een stukje oorzaak bij mijn scheiding ligt en er een ander nu de dupe is van mijn issues (vriendin van de buurman), heb ik hulp gezocht, maar ik sta op de wachtlijst en verwachting is dat dit nog 6-8 maanden duurt.
In de tussentijd ga ik elke 14 dagen naar de praktijkondersteuner van de huisarts, maar ik heb niet het gevoel dat ik daar veel mee opschiet.
Met mijn hoofd weet en begrijp ik het allemaal wel, maar ik word overspoeld door een berg gevoelens waar ik niks mee kan en waar ik mij, op het moment dat hij appt, niet tegen kan weren.
No contact is lastig, want: buurman, ik zie hem meerdere keren per dag en hem blocken op WhatsApp helpt om die reden ook al niet. Dan lopen we gewoon even aan .

Ik weet niet goed wat ik wil met dit topic. Van me af schrijven, denk ik.
Wellicht ervaringen horen, van alle 3 de kanten. Ben jij zelf ook AP (geweest), de vreemdganger of de bedrogene?
Meningen? Gedachtes?

Jufjoke schreef: ↑

01-11-2023 12:22

Ben je heel erg boos op jezelf? Dat je jezelf op deze manier straft? Deze man is niet echt leuk, niet erg aardig of vriendelijk, de seks is matig, hij is bezet, er zit geen toekomst in, noch zou je dat moeten willen. Maak jezelf alsjeblieft niet wijs dat deze man op één of andere manier een verslaving is en dat je niet kunt stoppen. Want natuurlijk kan je dat wel. Maar je gunt het jezelf blijkbaar niet om de weg vrij te maken voor iets beters. Waarom is dat?

Ouch ...

Surebaby schreef: ↑

01-11-2023 13:21

Zie het dan als een verslaving. Een heel lastige om vanaf te komen, want de man woont naast je
Dat is als stoppen met roken terwijl je boven een sigarenboer woont.
Je zult dus Cold Turkey moeten. De man mijden, blokken, en in de avonden iets anders plannen. Andere gewoontes aanleren.
Ik snap je hoor, ik heb anderhalf jaar lang een relatie gehad met een complete idioot die niet eens aardig tegen me was ooit. Dat ik tijdens de relatie al eens de slappe lach had, want die gast was zo lomp en zo geen match dat het echt bijna komisch was, zo'n deurmat ik was.
Cold Turkey. Succes.

Dank voor je reactie, súper fijn om te lezen van iemand die zich vergelijkbaar liet gebeuren..
Wat knap dat ermee gestopt bent!
Ik weet hoe belachelijk zwak het klinkt, maar het lukt me gewoon niet.
Terwijl ik dit typ wéét ik dat ik moet stoppen, neem me ook heilig voor dat te doen, maar toch trap ik er telkens weer in
Ik heb hem in ieder geval nu geblocked op whatsapp en social media. Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wat er nu gebeurt, als hij me niet meer kán appen. Over ongeveer een week weet ik het

Lieve mensen, ik wil wel heel graag zeggen: súper bedankt voor deze reacties...
Ik had verwacht dat ik alleen maar een berg gescheld over me heen zou krijgen en was al blij geweest met 1 of 2 serieuze reacties. Ik weet ook echt dat ik fout bezig ben en dit niet fair is (understatement) tegenover zijn vriendin. Dat is ook de reden waarom ik hulp heb gezocht. Misschien had ik dat eerder moeten doen. Maarja, achteraf.

Yakuzakiko schreef: ↑

01-11-2023 14:20

Je schreef zelf dit:
No contact is lastig, want: buurman, ik zie hem meerdere keren per dag en hem blocken op WhatsApp helpt om die reden ook al niet. Dan lopen we gewoon even aan

Dat is inderdaad wat ik verwacht. Ik had het nog niet daadwerkelijk geprobeerd, want ik had zelf al verzonnen dat, dat toch niet werken zou. Onzin, natuurlijk dus nu ga ik het zien..

Surebaby schreef: ↑

01-11-2023 17:57

Het was in mijn geval echt kolderiek.
Gewoon voor jou dat je je niet zo gek voelt: ik was ook nog eens knap.
Ik had iets met een niet knappe onduidelijke gast.
De dag dat het uitging, ging als volgt:
Hij had me, heel uitzonderlijk, meegenomen op een uitje.
Het uitje bleek een aankoop te zijn die hij wilde dat ik deed voor hem.
Terwijl ik verbouwereerd de verkoper aanhoorde, negeerde hij me as usual want te druk met meegebrachte vriend.
Ik ben uit impuls weggesneakt, zat in de middle of nowhere dus was pas na uren reizen met het ov thuis.

Op het station weer thuis ontmoette ik een eveneens beeldschone vriendin, die gek genoeg een soortgelijke dag achter de rug had (meegesleept naar iets wat je niet interessant vond, ook lichte druk om veel geld uit te geven, verder genegeerd).
Wij hebben samen gezellig ergens gegeten, hard gelachen om onze eigen dommigheid en in die bui ging ik ook naar huis.
Hmmm, vreemd, mijn licht was aan.
Meneer zat met een vriend op de bank.
Ik was nog in mijn 'enpowered' bui dus ik keek hem alleen maar aan.
Meneer vroeg verbaasd waarom ik geen eten bij me had.
Ik zei niet echt iets terug.
De meegebrachte vriend voelde iets beter aan hoe het zat, bedankte me hartelijk voor de gastvrijheid en peerde hem snel
Mijn liefje rebbelde nog wat over blijven slapen, en was verbijsterd dat ik daar niet zo'n zin in had. En vroeg of ik dan geld had voor een ov kaartje WAT IK HEM OOK HEB GEGEVEN OOK NOG.
Ik dacht alleen maar 'goh, ik had deze middag ergens dood kunnen liggen en hij was waarschijnlijk alleen maar beledigd geweest dat hij geen eten had' en dat was eigenlijk de reden waarom ik er een eind aan kon maken.

En ben jij er al achter waaróm je dit liet gebeuren?

turquasi schreef: ↑

01-11-2023 19:45

Waarom?
Omdat je jezelf niets waard vindt.

Jawel...

Ik heb me sowieso al eens vaker afgevraagd wat er überhaupt zo aantrekkelijk is aan deze man. Als ik ook kijk naar zijn vriendin: écht een mooie, leuke meid. Zijn ex ken ik beter: super leuke meid en ook echt een mooie meid. Zelf ben ik ook niet lelijk.
Hoe kan het dat hij steeds dit soort vrouwen aantrekt terwijl hijzelf, in alle eerlijkheid, niet heel knap is, hartstikke bot, niet rijk, niet heel goed in bed, altijd aan het werk en best wel verwachtingen heeft (zijn vriendin moet maar verhuizen, niet zeuren als ze hem ook eens thuis wil, geen affectie tonen in het openbaar, kinderen opvoeden op zijn manier, dagjes uit moeten op zijn manier, enz. Dit soort dingen vertelt hij overigens zelf).
Snap er niks van.
Maar toch..
Af en toe zegt die dan iets waarvan ik denk: zíé je wel! Er zit wel degelijk een hart, hij is met een reden zo hard.