Ik ben een AP

Gezien de gevoeligheid van het onderwerp heb ik even een nieuw account aangemaakt.

Waarschijnlijk zal ik (terecht) een berg shit over me heen krijgen, maar ik hoop ook op een paar posts waar ik echt wat mee kan.

Mijn verhaal, zo kort mogelijk:
Ik heb een enorm heftig anderhalf jaar achter de rug, met een vechtscheiding waarbij ex alles op alles zet om mij met de grond gelijk te maken en daar veel mensen in mee heeft gekregen.

Een paar maanden geleden kwam ik in contact met een buurman die ik al jaren ken, maar waar nauwelijks contact mee was. Een ruwe, harde man. Onze normen, waarden en manier van leven liggen mijlenver uiteen.
In het begin van mijn scheiding heeft hij al eens in een dronken bui toenadering gezocht.
Toen had hij net een half jaar een vriendin. Dit heb ik afgehouden (omdat de scheiding nog vers was, ik nul interesse had in deze man en wist dat hij een vriendin had. Deze vrouw had ik overigens nog nooit gezien of gesproken.

Afgelopen zomer had ik specifiek zijn hulp ergens bij nodig en toen zijn we in gesprek geraakt.
Daarna nog verschillende keren koffie gedronken samen en zo leerde ik hem op een andere manier kennen. Dat er onder dat harde voorkomen toch ergens ook wel een gevoelige man zat, maar die moet vooral diep verstopt blijven.
We spraken vaker af en uiteindelijk hadden we ook sex.

Daarna heb ik uitgesproken dat ik gevoelens voor hem begon te krijgen, maar dat niet helemaal kon rijmen omdat ik met mijn hoofd wist dat hij en zijn levenstijl letterlijk álles zijn wat ik niet wil en dat ik bovendien helemaal niet klaar ben voor een relatie, dat ook helemaal niet wil.
Hij reageerde daarop door aan te geven dat deze gevoelens niet wederzijds zijn, dat hij het 'mooi' vindt met mij (stiekem, 's avonds) maar verder geen verplichtingen wil.
Ons contact bestond vanaf dat moment enkel nog uit zo ongeveer 1 avond per week, waarop we praatten, tv keken en sex hadden.
De rest van de week was er nauwelijks contact, behalve eens een appje, meestal van mijn kant.

Zo hebben we even doorgekabbeld, tot ik bij toeval op straat, voor het eerst in gesprek raakte met zijn vriendin.
Super leuke, prachtige, vriendelijke vrouw en op dat moment werd ik letterlijk misselijk van mezelf en nam ik me voor volledig met deze man te breken.
Een paar dagen later appt de buurman en ik ga tóch weer.
Naderhand hebben we er lang over gepraat. Hij geeft aan zijn vriendin een fantastische vrouw te vinden, heel graag oud met haar te worden, maar geen toekomst te zien met haar omdat ze niet in de buurt woont en beiden niet willen verhuizen.
Daarnaast noemde hij nog wat kleine irritaties, maar die zijn er overal.

Hij gaf aan niet te weten waarom hij dit met mij doet, hij heeft immers geen gevoelens voor mij en zweert nog nooit in zijn leven vreemd te zijn gegaan.
Hij zei: maar je leeft maar 1x en jij hebt een aantrekkingskracht.
We voelden ons beiden kut naar zijn vriendin en spraken af ermee te stoppen.
Een week later lagen we weer samen in bed.

Waarom doe ik dit?
Hij is geen relatiemateriaal, hij is niet knap, hij is niet bijster vriendelijk tegen me, de sex is hooguit oké, het is niet superspannend (meer) en er zijn genoeg andere mannen die interesse in me tonen, maar dat wijs ik allemaal af, want dat wil ik niet.
Waarom dan persé deze man, die mij zo behandelt én bezet is?!
Waarom ga ik hiermee door, waarom ga ik toch steeds weer als hij appt, waarom kan ik hier niet gewoon mee stoppen?

Omdat ik mij heel goed besef dat hier een stukje oorzaak bij mijn scheiding ligt en er een ander nu de dupe is van mijn issues (vriendin van de buurman), heb ik hulp gezocht, maar ik sta op de wachtlijst en verwachting is dat dit nog 6-8 maanden duurt.
In de tussentijd ga ik elke 14 dagen naar de praktijkondersteuner van de huisarts, maar ik heb niet het gevoel dat ik daar veel mee opschiet.
Met mijn hoofd weet en begrijp ik het allemaal wel, maar ik word overspoeld door een berg gevoelens waar ik niks mee kan en waar ik mij, op het moment dat hij appt, niet tegen kan weren.
No contact is lastig, want: buurman, ik zie hem meerdere keren per dag en hem blocken op WhatsApp helpt om die reden ook al niet. Dan lopen we gewoon even aan .

Ik weet niet goed wat ik wil met dit topic. Van me af schrijven, denk ik.
Wellicht ervaringen horen, van alle 3 de kanten. Ben jij zelf ook AP (geweest), de vreemdganger of de bedrogene?
Meningen? Gedachtes?

Rooss4.0 schreef: ↑

09-11-2023 09:55

heeft hij nog toenadering gezocht?

Ik heb gisteren niks gehoord. Dan zou vanavond in de lijn der verwachtingen liggen. Áls hij überhaupt nog iets probeert, als hij merkt dat hij geblocked is. Ik merk dat ik toch soort van gespannen ben, of- en wat er vanavond gaat gebeuren. Stom hè..

fruityjuice schreef: ↑

09-11-2023 10:19

Je zit in een verslavingspatroon. Die man is jouw dopamine en daarom denk je er continu aan. Een addiction is absoluut moeilijk te weerstaan, dus zo gek is dit niet. De situatie is echter niet om gelukkig van te worden. Waarom zou je dit jezelf aandoen? Zoals Anderlicht al aangaf gaat het om jouzelf.

Kijk eens naar filmpjes van Lars Faber op YouTube en je zult vast veel herkenning vinden in de copingsmechanisme die jij gebruikt in relaties.

Hopelijk leer je jezelf beter kennen. Nooit te oud om innerlijk te groeien en meer bewuster te worden van jezelf en jouw patronen en blokkades.

Veel komt voort uit hechtingsproblematiek.
Dit aankijken en begrijpen waarom je zo handelt is en blijft de basis om gezonde keuzes te kunnen maken voor nu en in de toekomst. Hietdoor leer je ook om emotioneel en fysiek minder afhankelijk te worden van anderen.

Als jouw basis sterker wordt ontwikkel je vanzelfsprekend ook meer selfcare en meer selflove.

Ga ik opzoeken, dankjewel!
Ik had vd week ook een paar coaches aangeschreven in afwachting van mijn traject bij de ggz, maar nog niets gehoord, helaas.