Ik ben een AP

Gezien de gevoeligheid van het onderwerp heb ik even een nieuw account aangemaakt.

Waarschijnlijk zal ik (terecht) een berg shit over me heen krijgen, maar ik hoop ook op een paar posts waar ik echt wat mee kan.

Mijn verhaal, zo kort mogelijk:
Ik heb een enorm heftig anderhalf jaar achter de rug, met een vechtscheiding waarbij ex alles op alles zet om mij met de grond gelijk te maken en daar veel mensen in mee heeft gekregen.

Een paar maanden geleden kwam ik in contact met een buurman die ik al jaren ken, maar waar nauwelijks contact mee was. Een ruwe, harde man. Onze normen, waarden en manier van leven liggen mijlenver uiteen.
In het begin van mijn scheiding heeft hij al eens in een dronken bui toenadering gezocht.
Toen had hij net een half jaar een vriendin. Dit heb ik afgehouden (omdat de scheiding nog vers was, ik nul interesse had in deze man en wist dat hij een vriendin had. Deze vrouw had ik overigens nog nooit gezien of gesproken.

Afgelopen zomer had ik specifiek zijn hulp ergens bij nodig en toen zijn we in gesprek geraakt.
Daarna nog verschillende keren koffie gedronken samen en zo leerde ik hem op een andere manier kennen. Dat er onder dat harde voorkomen toch ergens ook wel een gevoelige man zat, maar die moet vooral diep verstopt blijven.
We spraken vaker af en uiteindelijk hadden we ook sex.

Daarna heb ik uitgesproken dat ik gevoelens voor hem begon te krijgen, maar dat niet helemaal kon rijmen omdat ik met mijn hoofd wist dat hij en zijn levenstijl letterlijk álles zijn wat ik niet wil en dat ik bovendien helemaal niet klaar ben voor een relatie, dat ook helemaal niet wil.
Hij reageerde daarop door aan te geven dat deze gevoelens niet wederzijds zijn, dat hij het 'mooi' vindt met mij (stiekem, 's avonds) maar verder geen verplichtingen wil.
Ons contact bestond vanaf dat moment enkel nog uit zo ongeveer 1 avond per week, waarop we praatten, tv keken en sex hadden.
De rest van de week was er nauwelijks contact, behalve eens een appje, meestal van mijn kant.

Zo hebben we even doorgekabbeld, tot ik bij toeval op straat, voor het eerst in gesprek raakte met zijn vriendin.
Super leuke, prachtige, vriendelijke vrouw en op dat moment werd ik letterlijk misselijk van mezelf en nam ik me voor volledig met deze man te breken.
Een paar dagen later appt de buurman en ik ga tóch weer.
Naderhand hebben we er lang over gepraat. Hij geeft aan zijn vriendin een fantastische vrouw te vinden, heel graag oud met haar te worden, maar geen toekomst te zien met haar omdat ze niet in de buurt woont en beiden niet willen verhuizen.
Daarnaast noemde hij nog wat kleine irritaties, maar die zijn er overal.

Hij gaf aan niet te weten waarom hij dit met mij doet, hij heeft immers geen gevoelens voor mij en zweert nog nooit in zijn leven vreemd te zijn gegaan.
Hij zei: maar je leeft maar 1x en jij hebt een aantrekkingskracht.
We voelden ons beiden kut naar zijn vriendin en spraken af ermee te stoppen.
Een week later lagen we weer samen in bed.

Waarom doe ik dit?
Hij is geen relatiemateriaal, hij is niet knap, hij is niet bijster vriendelijk tegen me, de sex is hooguit oké, het is niet superspannend (meer) en er zijn genoeg andere mannen die interesse in me tonen, maar dat wijs ik allemaal af, want dat wil ik niet.
Waarom dan persé deze man, die mij zo behandelt én bezet is?!
Waarom ga ik hiermee door, waarom ga ik toch steeds weer als hij appt, waarom kan ik hier niet gewoon mee stoppen?

Omdat ik mij heel goed besef dat hier een stukje oorzaak bij mijn scheiding ligt en er een ander nu de dupe is van mijn issues (vriendin van de buurman), heb ik hulp gezocht, maar ik sta op de wachtlijst en verwachting is dat dit nog 6-8 maanden duurt.
In de tussentijd ga ik elke 14 dagen naar de praktijkondersteuner van de huisarts, maar ik heb niet het gevoel dat ik daar veel mee opschiet.
Met mijn hoofd weet en begrijp ik het allemaal wel, maar ik word overspoeld door een berg gevoelens waar ik niks mee kan en waar ik mij, op het moment dat hij appt, niet tegen kan weren.
No contact is lastig, want: buurman, ik zie hem meerdere keren per dag en hem blocken op WhatsApp helpt om die reden ook al niet. Dan lopen we gewoon even aan .

Ik weet niet goed wat ik wil met dit topic. Van me af schrijven, denk ik.
Wellicht ervaringen horen, van alle 3 de kanten. Ben jij zelf ook AP (geweest), de vreemdganger of de bedrogene?
Meningen? Gedachtes?

Samarinde schreef: ↑

01-11-2023 10:20

Oh! Nooit van gehoord.

Ik ben nooit een AP geweest. Ik heb sowieso nooit interesse in een man die mij niet helemaal fantastisch vindt; dat is de eerste voorwaarde om met iemand af te spreken. Ik zou zijn afgehaakt op het moment dat hij begon over ‘niet wederzijds’. Dus waar die gevoelens bij jou (TO) vandaan komen? Niet uit oprechte verliefdheid, want zo aardig vind je hem niet (en klinkt hij ook niet). Blijven deze opties over:

Verveling
Wanhoop
Wraak (op je ex)

Verveling en wraak zijn het in ieder geval niet.
Wanhoop hoop ik niet...

Philó schreef: ↑

01-11-2023 10:42

Cursus op de libelle-zomerweek of niet, TO laat zeker tekenen zien van afhankelijkheid die ongezond zijn. Die conclusie durf ik te trekken o.b.v. het feit dat ze zelf last heeft van haar gedrag.

Ik zou inderdaad aan het werk gaan met mijzelf, mijn eigenwaarde. Die dopamineshot die Barnsteen noemt is dat je blijft trekken aan hem. Dus, waarom heb je die nodig en waarom van hem?

Waarom ik hem nodig heb, weet ik wel. Maar waarom van hem?

Philó schreef: ↑

01-11-2023 10:43

Vaak wordt zelfs 100% vergoed, als de tarieven binnen de norm vallen. Je kunt elke vrijgevestigde psycholoog in de buurt mailen met de vraag of er een wachtlijst is en wanneer je eventueel zou kunnen beginnen.

Dit wist ik niet. Hier ga ik mee aan de slag, dankjewel!

Susan schreef: ↑

01-11-2023 12:11

Ik denk vooral omdat hij naar buiten toe ruw en hard is en ook niet zo heel vriendelijk en zij een enigszins intieme, kwetsbare kant van hem te zien krijgt. Ik heb wel vaker het idee dat sommige vrouwen zich juist speciaal voelen bij iemand die tegen de rest van de wereld heel asociaal of lomp is. Nu doet hij tegen haar niet heel veel leuker, maar op momenten (tijdens de seks) dan kennelijk wel. En daarnaast inderdaad het idee dat hij eigenlijk niet beschikbaar is. Misschien vind je hem juist aantrekkelijker omdat hij een vriendin heeft.

Hier moest ik even over nadenken, maar ik denk dat je misschien wel een punt hebt met het 1e deel
Ergens heb ik ook een beetje met hem te doen. Hij doet zich zo rauw voor, maar hij is ergens volgens mij ook heel ongelukkig.