Ik ben totaal radeloos

Ik kan niet alle details geven, want dan is dit topic te herkenbaar, maar ik ben inmiddels aardig radeloos.
Vorig jaar gescheiden na lange relatie. Het eerste half jaar na aankondiging breuk ging alles redelijk met hier en daar wel wat meningsverschillen. Sinds een jaar is ex veranderd in een kille bullebak wat van kwaad tot erger ging de maanden erna.

Hij is dominant en wil graag alles naar zijn hand zetten. Ik vind het fijn om aan de afspraken te houden die we gemaakt hebben. Ik ben lange tijd in veel van zijn verzoeken meegegaan, maar ik heb het gevoel dat hier misbruik van gemaakt wordt en ik probeer dus duidelijker mijn grenzen aan te geven.

Dit verzand al weken, zo niet maanden, in ellenlange mails van hem vol verwijten die overigens niet kloppen, op een echt hele nare toon. Ik heb vorige week aangegeven dat ik zijn toon niet prettig vind en mijn advocaat dit met zijn advocaat verder afhandelt (deze zijn in beeld vanwege een verzoek vervangende toestemming aan rechtbank en inmiddels hoger beroep, ingezet door hem). Hij gaf als reactie dat zijn advocaat niet gaat reageren.

Mijn eerste reactie is nu dat ik zijn mails moet negeren, maar dat voelt gek en kinderachtig, maar ik weet ook dat mijn reacties niet aankomen, hij er toch niets mee doet en dat er altijd weer een mail terugkomt met een hoop ellende. Ik ben het continue stressgevoel zo spuugzat en voor mijn gevoel belemmerd al dit gezeik me om mijn leven vorm te geven en op te bouwen. Het is verzand in een (eenzijdige) vechtscheiding zonder dat ik daar voor mijn gevoel invloed op heb.

Ik weet dat ik zijn houding niet verander, dus moet aan de slag met mijn mind set hierin, maar hoe? Iemand (ervarings-)tips?

Bloem1970 schreef: ↑

08-09-2023 17:12

Eerst dacht ik: zeker wel, want zijn vrij besteedbaar inkomen wordt groter. Maar even nagezocht, dat gaat niet in alle gevallen op. Als nieuwe liefde bijv kinderen heeft is het anders, en ik moest direct denken aan de niet-zo-nieuwe liefde van mijn ex, die werkt niet. Dus dit gaat alleen op als de nieuwe liefde een baan heeft, en niet teveel eigen relevante financiële verplichtingen.
Anders kun je wat dat betreft beter geen slapende honden wakker maken.
Maar het verschil in zorgkorting van co-ouderschap naar weekendregeling is behoorlijk hoor! Co-ouderschap is bijv richting 50%, natuurlijk ook afhankelijk van de draagkracht van jullie beiden, en dat gaat naar 15,20 %.
Je kunt dit via alimentatiewijzer of zorgkortingberekenen heel goed uitzoeken.

Dank voor de uitleg!

Nieuwe liefde heeft geen kinderen en volgens mij hoger inkomen dan mijn ex. Er zijn bij hen geen gezamelijke kinderen en ik verwacht ook niet dat deze er komen. Maar goed, ik verwachtte wel meer niet

stokbootje schreef: ↑

08-09-2023 22:30

Vergeet je ook niet hulp te vragen bij de mensen om je heen?
Eerder heb je al een aantal keer gezegd dat je hulp vragen heel lastig vindt.

Dit is zo concreet, van co-ouderen naar weekendregeling, dat iedereen volkomen zal begrijpen dat je ineens wel heel erg veel op je bordje hebt. Dus als je nu alleen maar hint op dat het wel fijn zo zijn als iemand jouw kind van en naar zwemles kan brengen, of ze een middagje bij hen laten spelen zodat jij even wat voor jezelf kunt doen, etc. etc., dan springen ze waarschijnlijk allemaal op om je te helpen. Echt doen hoor. Zeker voor die transitieperiode met ook nog een nieuwe baan. Sta mensen toe er voor je te zijn! Geef ze die kans.

Dat klopt, dat vind ik enorm lastig. Nu nog meer omdat er ook een mening is vanaf de zijlijn over dat ik moet toegeven in het belang van de kinderen omdat ik nu ook deel heb aan deze vechtscheiding en het alleen maar erger maak door niet toe te geven.

Terwijl ik juist een hele duidelijke grens wil trekken in dat dit gedrag niet oké is en dat ik niet mee ga in de grillen als het niet in het belang van de kinderen is.

Blauwedruif85 schreef: ↑

11-09-2023 18:32

Sinds een jaar gaan mijn kinderen alleen nog om het weekend en dan overdag. En ja dat is zwaar maar dat was in het begin zwaarder. Ik ben er nu aardig aan gewend. Dus ja het is zwaar maar het went wel en je gaat je leven erop inrichten. Heb je een oppas of opa's en oma's die kunnen oppassen? Dat maakt ook echt wel verschil. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn. Mijne zijn wat ouder en kunnen best paar uur alleen blijven. Maar de jongste gaat niet slapen als ik weg ben.

Ik sta er al een stuk positiever in. Kinderen zijn te jong om alleen te blijven, dus zal moeten gaan investeren in oppas en mijn netwerk versterken. Maar goed, eerst de uitspraak van het hooggerechtshof maar eens afwachten.

Ik vind het vooral schrijnend voor de jongens dat ze hun vader minder gaan zien, ze zijn echt dol op hem.

Buffie schreef: ↑

13-09-2023 19:43

Wat lijkt me dat irritant. Dat de vader zijn deel niet op zich neemt. Dan heb je dus alle nachten je kinderen thuis, behalve als je oppas kunt regelen. Terwijl je dit normaal met je partner of ex partner kunt afwisselen. Ook lullig voor de kinderen zelf trouwens, dat hun vader het zo laat afweten.

Ja, maar helaas kun je dit soort dingen niet afdwingen.