Relaties
alle pijlers
Ik check zijn mails...ik weet niet waarom.
woensdag 2 april 2008 om 00:41
Ik schaam me, en voel me verdrietig. Mijn vriend studeert momenteel in Zuid-Amerika. We hebben nu een jaar een relatie en ik zie hem de komende 4 maanden niet. Ik vertrouw hem, maar ook weer niet -echt zo raar-. Ik schaam me omdat ik zijn mails check...hierdoor weet ik ook dat hij contact heeft met zijn ex, die hem meerdere keren heeft bedrogen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik in mijn vorige relatie ook bedrogen ben. Ik denk dat het 'probleem' daarin zit. Op een of andere manier heb ik het gevoel van: 'wat als'. Ik wil graag stoppen, met zijn mails checken, maar op een of andere manier kan/wil ik dat niet. daarnaast weet ik, als ik t blijf doen, dit geen goede basis is. Ben ik toch onzekerder dan ik dacht na mijn vorige relatie?
woensdag 2 april 2008 om 01:10
Ga er met iemand (professioneel iemand) over praten. En werken aan je zelfvertrouwen. Heb je mooi 4 maanden de tijd voor. Voor ons toch moeilijk inzicht te hebben of het terecht is of niet. Al die maanden in onzekerheid zitten is ook niets.
Sterkte.
Sterkte.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 2 april 2008 om 07:36
Hoi Alisa, dit is zó ontzettend herkenbaar voor mij. Ik doe het ook, schaam me dood, maar kan het niet laten... ben ook zo'n onzeker iemand, laag zelfbeeld, en bedrogen in vorige relatie.
Heb het het met mijn therapeut over gehad, en het is de bedoeling dat we er een volgende keer goed naar gaan kijken...
Nicole
Heb het het met mijn therapeut over gehad, en het is de bedoeling dat we er een volgende keer goed naar gaan kijken...
Nicole
woensdag 2 april 2008 om 09:20
woensdag 2 april 2008 om 11:03
Hier ook. En ook weinig zelfvertrouwen, bedrogen in eerdere relatie.
Ik zou de hele dag wel bezig kunnen zijn met het checken van de gangen van mijn partner, puur om zeker te weten dat hij me al dan niet bedriegt. Inmiddels begin ik het echt een soort obsessie te vinden, waar ik me ook dood voor schaam, mn vriend het zat is (want hij weet ervan) en soms denk ik zelf ook: hij gaat niet vreemd muts, doe nou es normaal! Maarja een paar uur later begin ik weer te wantrouwen.
En ja ook ik ga praten met een psych. Want dit moet echt ophouden.
Ikzelf denk dat alles begint met zelfvertrouwen. Van daaruit kun je alles aan. Iemand anders kan je dat vertrouwen nooit geven, dat kun je alleen zelf.
Sterkte.
Ik zou de hele dag wel bezig kunnen zijn met het checken van de gangen van mijn partner, puur om zeker te weten dat hij me al dan niet bedriegt. Inmiddels begin ik het echt een soort obsessie te vinden, waar ik me ook dood voor schaam, mn vriend het zat is (want hij weet ervan) en soms denk ik zelf ook: hij gaat niet vreemd muts, doe nou es normaal! Maarja een paar uur later begin ik weer te wantrouwen.
En ja ook ik ga praten met een psych. Want dit moet echt ophouden.
Ikzelf denk dat alles begint met zelfvertrouwen. Van daaruit kun je alles aan. Iemand anders kan je dat vertrouwen nooit geven, dat kun je alleen zelf.
Sterkte.
woensdag 2 april 2008 om 12:11
Waarom doen jullie dat??!!! Dat moet je toch helemaal niet willen! mensen hebben recht op hun privacy en je moet gewoon vertrouwen hebben in je relatie, je vriend en in jezelf.
En daarbij: je moet ook niet alles willen weten! Een mail van een ex hoeft niks te betekenen, hij mag toch zelf weten met wie hij mailt?! Zolang het maar binnen de perken van jullie relatie is.
Jeetje zeg als ik bij mijn vriend ben en ik zet zijn computer aan dan kan ik als ik wil zo in zn Hyves-inbox of zijn mail kijken. Maar er is echt geen haar op mijn hoofd die eraan denkt het te doen. Kom op zeg, hoe zou je het vinden als hij jouw gangen naaat en alles van je weet?!
En daarbij: je moet ook niet alles willen weten! Een mail van een ex hoeft niks te betekenen, hij mag toch zelf weten met wie hij mailt?! Zolang het maar binnen de perken van jullie relatie is.
Jeetje zeg als ik bij mijn vriend ben en ik zet zijn computer aan dan kan ik als ik wil zo in zn Hyves-inbox of zijn mail kijken. Maar er is echt geen haar op mijn hoofd die eraan denkt het te doen. Kom op zeg, hoe zou je het vinden als hij jouw gangen naaat en alles van je weet?!
woensdag 2 april 2008 om 14:07
quote:houvanjezelf schreef op 02 april 2008 @ 10:28:
Er is een site waar je met o.a. lotgenoten hierover kan chatten.
Als je wilt kun je zelfs door professionals worden geholpen.
Helemaal gratis zelfs. Er staan ook tips.
Klik hier voor de site
Sterkte
Hallo Houvanjezelf,
bedankt voor de tip! Als ik het goed begreep (uit een ander topic) zit jijzelf in de hulpverlening?
Er is een site waar je met o.a. lotgenoten hierover kan chatten.
Als je wilt kun je zelfs door professionals worden geholpen.
Helemaal gratis zelfs. Er staan ook tips.
Klik hier voor de site
Sterkte
Hallo Houvanjezelf,
bedankt voor de tip! Als ik het goed begreep (uit een ander topic) zit jijzelf in de hulpverlening?
woensdag 2 april 2008 om 14:11
quote:Nicole_1964 schreef op 02 april 2008 @ 07:36:
Ik doe het ook, schaam me dood, maar kan het niet laten
Adem halen kan je niet laten, met je ogen knipperen kan je niet laten, en eten en drinken is ook verrekte moeilijk om te laten.
De privacy van degene waarvan je beweert te houden grof schenden kan je best laten.
Ik doe het ook, schaam me dood, maar kan het niet laten
Adem halen kan je niet laten, met je ogen knipperen kan je niet laten, en eten en drinken is ook verrekte moeilijk om te laten.
De privacy van degene waarvan je beweert te houden grof schenden kan je best laten.
woensdag 2 april 2008 om 16:01
Geen haar op mijn hoofd die er aan zou denken de mailbox van mijn partner te openen, smsjes te lezen of andere gangen na te zoeken. Ik vind het echt inbreuk op iemands privacy, ookal heb je met diegene een relatie. Hij heeft zijn eigen leven en zijn eigen verantwoordelijkheden.
Ik zou flink pissig worden als mijn partner mijn gangen na zou gaan. Ook al heb ik niets te verbergen, ik heb wel mijn privacy.
Om jezelf niet helemaal horendol te maken, lijkt het me inderdaad wel slim om te kijken wat je hier mee kunt doen. Kan me ook voorstellen dat het een soort gewoonte wordt waar je inrolt en maar moeilijk weer mee op kunt houden.
Ik zou flink pissig worden als mijn partner mijn gangen na zou gaan. Ook al heb ik niets te verbergen, ik heb wel mijn privacy.
Om jezelf niet helemaal horendol te maken, lijkt het me inderdaad wel slim om te kijken wat je hier mee kunt doen. Kan me ook voorstellen dat het een soort gewoonte wordt waar je inrolt en maar moeilijk weer mee op kunt houden.
anoniem_55413 wijzigde dit bericht op 02-04-2008 16:02
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
woensdag 2 april 2008 om 18:31
Hey ALisa,
Ook ik heb de e-mail van mn vriend doorgekeken en doe dat af en toe nog. Ook heb ik zijn computer wel eens doorgekeken en chatlogs gezocht en gevonden. Ik ben er niet trots op. Ik vind het niet gepast. In een perfecte wereld zou ik het absoluut niet doen vooral uit zelfrespect. Maar ik deed en doe het toch.
Ik ben het gaan doen omdat ik het gevoel had dat er iets niet ok was, mn vriend nog erg veel met zn ex bezig was. Als hij haar zou gaan zien had ik het idee dat hij wel heel erg bezig was met hoe hij kon zorgen dat hij leuk zou gaan overkomen etc. Toen ben ik een soort 'roes' achter zijn computer gegaan en heb inderdaad dingen gevonden die tegen onze afspraken ingingen.
Hij kwam erachter en was zwaar pissig. Nou ja, lang verhaal kort, we zijn 1,5 jaar verder en ik check denk ik 1 x per maand de mail om te kijken of hij nog op het goede spoor zit. Hij weet dat niet.
In ieder geval Alisa zou ik niet te zwaar tillen aan de negatieve reacties van mensen hier die net doen alsof ze perfect zijn en noooooit zoiets zouden doen. Zij hebben weer andere worstelingen in hun dagelijkse leven. In een perfecte wereld zou jij niet onzeker moeten zijn en zo sterk in je vel dat het niet nodig was, maar de wereld is niet perfect en mannen zijn nou eenmaal vaak niet te vertrouwen.......
Ook ik heb de e-mail van mn vriend doorgekeken en doe dat af en toe nog. Ook heb ik zijn computer wel eens doorgekeken en chatlogs gezocht en gevonden. Ik ben er niet trots op. Ik vind het niet gepast. In een perfecte wereld zou ik het absoluut niet doen vooral uit zelfrespect. Maar ik deed en doe het toch.
Ik ben het gaan doen omdat ik het gevoel had dat er iets niet ok was, mn vriend nog erg veel met zn ex bezig was. Als hij haar zou gaan zien had ik het idee dat hij wel heel erg bezig was met hoe hij kon zorgen dat hij leuk zou gaan overkomen etc. Toen ben ik een soort 'roes' achter zijn computer gegaan en heb inderdaad dingen gevonden die tegen onze afspraken ingingen.
Hij kwam erachter en was zwaar pissig. Nou ja, lang verhaal kort, we zijn 1,5 jaar verder en ik check denk ik 1 x per maand de mail om te kijken of hij nog op het goede spoor zit. Hij weet dat niet.
In ieder geval Alisa zou ik niet te zwaar tillen aan de negatieve reacties van mensen hier die net doen alsof ze perfect zijn en noooooit zoiets zouden doen. Zij hebben weer andere worstelingen in hun dagelijkse leven. In een perfecte wereld zou jij niet onzeker moeten zijn en zo sterk in je vel dat het niet nodig was, maar de wereld is niet perfect en mannen zijn nou eenmaal vaak niet te vertrouwen.......
woensdag 2 april 2008 om 19:04
Hey Oydis,
ook ik heb zo af en toe de neiging om mail/sms van lief te bekijken omdat er tussen ons in een grijs verleden iets is voorgevallen.
Het verschil tussen jou en mij is, ik doe het niet!
Waarom niet....ik vind het echt niet kunnen, mijn lief geeft me geen reden om hem niet te vertrouwen en ik weet dus dat die "drang" vanuit mijn eigen onzekerheid komt.
Dus bottomline in mijn geval, ik vertrouw mijn lief wel, ik vertrouw alleen soms niet op mijn zelfvertrouwen, maar dat zelfvertrouwen bouw ik niet op door te gaan snuffelen in zijn zaakjes.
Ik denk dus dat TO idd onzekerder is dan dat ze dacht, en das helemaal niet zo erg maar daar kan je aan werken
En niet door "korte termijn" bevestigingen te gaan zoeken in sms/mails van de ander.
Want dames, als jullie nou niets vinden, vertrouwen jullie hem dan wel 100%
Of gaan jullie dan ook op het werk controleren, maw, waar trekken jullie de grens in het wantrouwen/vertrouwen naar je lief?
(overigens...ik begrijp het wel hoor, het is alleen niet mijn keuze om zo met mijn onzekerheid om te gaan)
ook ik heb zo af en toe de neiging om mail/sms van lief te bekijken omdat er tussen ons in een grijs verleden iets is voorgevallen.
Het verschil tussen jou en mij is, ik doe het niet!
Waarom niet....ik vind het echt niet kunnen, mijn lief geeft me geen reden om hem niet te vertrouwen en ik weet dus dat die "drang" vanuit mijn eigen onzekerheid komt.
Dus bottomline in mijn geval, ik vertrouw mijn lief wel, ik vertrouw alleen soms niet op mijn zelfvertrouwen, maar dat zelfvertrouwen bouw ik niet op door te gaan snuffelen in zijn zaakjes.
Ik denk dus dat TO idd onzekerder is dan dat ze dacht, en das helemaal niet zo erg maar daar kan je aan werken
En niet door "korte termijn" bevestigingen te gaan zoeken in sms/mails van de ander.
Want dames, als jullie nou niets vinden, vertrouwen jullie hem dan wel 100%
Of gaan jullie dan ook op het werk controleren, maw, waar trekken jullie de grens in het wantrouwen/vertrouwen naar je lief?
(overigens...ik begrijp het wel hoor, het is alleen niet mijn keuze om zo met mijn onzekerheid om te gaan)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 2 april 2008 om 19:37
Persoonlijk kan het me echt niet schelen of mijn partner in mijn e-mail zou kijken, heb niks te verbergen. Vind het ook geen schending van mijn privacy. Bovendien, we wonen in zo'n klein huis dat van privacy toch al geen sprake is. Als ik computer als hij thuis is kan hij ook zo meelezen als ie dat zou willen.
Ik vind trouwens dat je over je onzekerheid beter met je partner kan praten dan met een therapeut. Ik vind vaak dat je partner de enige is die die onzekerheid over de relatie weg kan nemen. Als die gesprekken niks opleveren kun je altijd nog naar een psycholoog om aan je zelfbeeld te werken.
Maar mijn ervaring met psychologen is dat ze vooral volgens het boekje werken en met trucjes komen die ik zelf echt ook al wel had bedacht.
Mijn zelfvertrouwen en zelfwaardering is juist teruggekomen door gesprekken met mijn partner. Ik gaf aan onzeker te zijn (ook hier door een behoorlijk overspelige ex-vriend), en waarom. En hij nam die onzekerheid gewoon weg door te vertellen waarom hij mij zo leuk vind etc.
Misschien is het nu niet echt het moment om zulke gesprekken aan te gaan (als 'ie bijna voor 4 maanden weggaat), maar misschien iets voor daarna?
En anders moet je altijd nog bedenken: als een man vreemd wil gaan, doet ie het toch wel. En dan is hij jou niet waard!
Ik vind trouwens dat je over je onzekerheid beter met je partner kan praten dan met een therapeut. Ik vind vaak dat je partner de enige is die die onzekerheid over de relatie weg kan nemen. Als die gesprekken niks opleveren kun je altijd nog naar een psycholoog om aan je zelfbeeld te werken.
Maar mijn ervaring met psychologen is dat ze vooral volgens het boekje werken en met trucjes komen die ik zelf echt ook al wel had bedacht.
Mijn zelfvertrouwen en zelfwaardering is juist teruggekomen door gesprekken met mijn partner. Ik gaf aan onzeker te zijn (ook hier door een behoorlijk overspelige ex-vriend), en waarom. En hij nam die onzekerheid gewoon weg door te vertellen waarom hij mij zo leuk vind etc.
Misschien is het nu niet echt het moment om zulke gesprekken aan te gaan (als 'ie bijna voor 4 maanden weggaat), maar misschien iets voor daarna?
En anders moet je altijd nog bedenken: als een man vreemd wil gaan, doet ie het toch wel. En dan is hij jou niet waard!
woensdag 2 april 2008 om 19:51
Ik kan me op bepaalde punten erg vinden in de laatste posting. Geeft je vriend aanleiding om hem niet geheel te vertrouwen? Ik zou met hem hierover praten. Is het misschien je intuitie die zegt dat er iets niet goed zit? Ga daar over praten. Als je heel zeker weet dat dit 100% iets van jou is, iets wat in jou zit, vraag hem dan zijn wachtwoord te veranderen en praat hierover met hem. Om uit jezelf te stoppen is heel moeilijk, het is toch een soort van verslaving geworden om jouw bevestiging over jullie relatie uit zijn emailverkeer te halen.
Sterkte ermee!
Sterkte ermee!
woensdag 2 april 2008 om 20:45
quote:Summerdance schreef op 02 april 2008 @ 19:04:
Dus bottomline in mijn geval, ik vertrouw mijn lief wel, ik vertrouw alleen soms niet op mijn zelfvertrouwen, maar dat zelfvertrouwen bouw ik niet op door te gaan snuffelen in zijn zaakjes.Ik zeg ook niet dat ik wel mn zelfvertrouwen bouw door aan de drang toe te geven. Doordat ik er de afgelopen tijd veel aan heb gewerkt is de drang verminderd, maar niet geheel verdwenen. Ik ben gewoon realistisch in mijn ogen. Als hij vroeger heeft gelogen, waarom zou dat ineens anders worden?
Dus bottomline in mijn geval, ik vertrouw mijn lief wel, ik vertrouw alleen soms niet op mijn zelfvertrouwen, maar dat zelfvertrouwen bouw ik niet op door te gaan snuffelen in zijn zaakjes.Ik zeg ook niet dat ik wel mn zelfvertrouwen bouw door aan de drang toe te geven. Doordat ik er de afgelopen tijd veel aan heb gewerkt is de drang verminderd, maar niet geheel verdwenen. Ik ben gewoon realistisch in mijn ogen. Als hij vroeger heeft gelogen, waarom zou dat ineens anders worden?
woensdag 2 april 2008 om 21:06
donderdag 3 april 2008 om 12:48
Herkenbaar... ik doe precies hetzelfde. En ik wil mezelf terug! Want (en ja, dat zeggen ze natuurlijk allemaal) het is niks voor mij!
Maar ik kan het niet laten...
Vriend-lief (?) is vorig jaar vreemd gegaan, in een periode dat het tussen ons niet lekker liep. Inmiddels weet ik heel zeker dat hij veranderd is; hij doet enorm zijn best, geeft me geen enkele reden om hem te wantrouwen (sterker nog, hij vindt het prima dat ik zijn mail bekijk als ik daar op een bepaald moment behoefte aan heb)en toch gaat het met míj niet beter.
Wie herkent dit? Ik ken mezelf niet meer terug en ik wil zo graag dat het anders wordt. Ik wil met deze man oud worden... kan met hem leven hoe hij nu is, maar kan dat niet met mezelf...
Ben zo verdrietig...
En ja, het allermakkelijkst is om te zeggen dat ik gewoon moet stoppen met zijn mail lezen... maar wat als dat niet lukt?
Vraag naar ervaringen is eigenlijk tweeledig. Herken mezelf in dat mail lezen en wil daar zo graag mee stoppen.
Daarnaast vraag ik me af hoe mensen zijn verder gegaan na vreemdgaan. Ik wil geen oude koeien uit de sloot blijven halen, het niet meer voor z'n voeten gooien, maar ondertussen is er geen dag dat ik er niet aan denk (waarbij ik eigenlijk niet eens boos ben, alleen maar intens verdrietig).
Wilde misschien gewoon heel graag even mijn verhaal kwijt.
Maar ik kan het niet laten...
Vriend-lief (?) is vorig jaar vreemd gegaan, in een periode dat het tussen ons niet lekker liep. Inmiddels weet ik heel zeker dat hij veranderd is; hij doet enorm zijn best, geeft me geen enkele reden om hem te wantrouwen (sterker nog, hij vindt het prima dat ik zijn mail bekijk als ik daar op een bepaald moment behoefte aan heb)en toch gaat het met míj niet beter.
Wie herkent dit? Ik ken mezelf niet meer terug en ik wil zo graag dat het anders wordt. Ik wil met deze man oud worden... kan met hem leven hoe hij nu is, maar kan dat niet met mezelf...
Ben zo verdrietig...
En ja, het allermakkelijkst is om te zeggen dat ik gewoon moet stoppen met zijn mail lezen... maar wat als dat niet lukt?
Vraag naar ervaringen is eigenlijk tweeledig. Herken mezelf in dat mail lezen en wil daar zo graag mee stoppen.
Daarnaast vraag ik me af hoe mensen zijn verder gegaan na vreemdgaan. Ik wil geen oude koeien uit de sloot blijven halen, het niet meer voor z'n voeten gooien, maar ondertussen is er geen dag dat ik er niet aan denk (waarbij ik eigenlijk niet eens boos ben, alleen maar intens verdrietig).
Wilde misschien gewoon heel graag even mijn verhaal kwijt.
donderdag 3 april 2008 om 14:03
missturtle, dat is helaas niet iets wat je "zomaar" van jezelf kan verwachten, dat heeft tijd nodig. Heel veel tijd.
Het is niet zomaar iets, je bent beschaamd in je vertrouwen, belogen, vernederd, er is je verdriet aangedaan. Natuurlijk is het fijn dat hij veranderd is, maar een groot deel ligt ook bij jezelf, al heb jij niets mis gedaan, Je moet er vrede mee krijgen, maar dat lukt niet op een dag. Het is volkomen normaal dat je hem nu niet vertrouwd, langzaam aan moet hij jou het gevoel geven dat hij is te vertrouwen. Dat gaat met kleine stapjes.
In de tussentijd is eigelijk het enige wat je kunt doen "elkaar weer vinden", het leuk hebben met elkaar. Ik weet niet hoe vaak jullie ruzie/woorden/praten over wat er is gebeurd, maar probeer dat voor jezelf te beperken, enkel en alleen omdat het jou geen goed zal doen om de materie te herkauwen en herkauwen. Probeer bv max. 1 keer per week met hem te praten over negatieve gevoelens en gedachtens die je nog hebt (niet elke dag) en niet over wat er precies is gebeurd en voorgevallen. Ik neem namelijk aan dat jullie dat allebei weten en dat dit al besproken is.
Mijn grootste fout is (behalve een relatie aangaan met iemand die helemaal niet aan een relatie toe was, maar ik was te jong om dat te begrijpen) is dat ik alle details wilde weten, het steeds weer ter sprake bracht, steeds dezelfde informatie vroeg om te kijken of hij misschien nu iets anders zei... eindeloos, hij had deze situatie zelf op de hand gezet, dus daar zit ik niet eens zo mee, maar ik mezelf er teveel pijn mee gedaan. Wat is gebeurd is gebeurd, daar doe je niets meer aan.
Over mail checken.. weet je, al zou hij nu op dit moment vreemd gaan, hij weet dat jij zijn mail kan lezen en zal hier dus geen fout in maken. Het is dus schone schijn dat je je bevestiging hier probeert uit te halen. Geef jezelf de tijd! Als het goed zit voelt het goed en dan zal je ook geen behoefte meer hebben om dingen te checken. Het heeft mij bij elkaar zo'n... 3 jaar geduurd... maar ik ben nu helemaal "clean", heb er geen behoefte meer aan om zijn telefoon te checken, zijn mail te lezen, dat soort dingen. Niet omdat ik denk dat het mij niet meer kan gebeuren, maar omdat wat we nu hebben gewoon goed voelt.
Het is niet zomaar iets, je bent beschaamd in je vertrouwen, belogen, vernederd, er is je verdriet aangedaan. Natuurlijk is het fijn dat hij veranderd is, maar een groot deel ligt ook bij jezelf, al heb jij niets mis gedaan, Je moet er vrede mee krijgen, maar dat lukt niet op een dag. Het is volkomen normaal dat je hem nu niet vertrouwd, langzaam aan moet hij jou het gevoel geven dat hij is te vertrouwen. Dat gaat met kleine stapjes.
In de tussentijd is eigelijk het enige wat je kunt doen "elkaar weer vinden", het leuk hebben met elkaar. Ik weet niet hoe vaak jullie ruzie/woorden/praten over wat er is gebeurd, maar probeer dat voor jezelf te beperken, enkel en alleen omdat het jou geen goed zal doen om de materie te herkauwen en herkauwen. Probeer bv max. 1 keer per week met hem te praten over negatieve gevoelens en gedachtens die je nog hebt (niet elke dag) en niet over wat er precies is gebeurd en voorgevallen. Ik neem namelijk aan dat jullie dat allebei weten en dat dit al besproken is.
Mijn grootste fout is (behalve een relatie aangaan met iemand die helemaal niet aan een relatie toe was, maar ik was te jong om dat te begrijpen) is dat ik alle details wilde weten, het steeds weer ter sprake bracht, steeds dezelfde informatie vroeg om te kijken of hij misschien nu iets anders zei... eindeloos, hij had deze situatie zelf op de hand gezet, dus daar zit ik niet eens zo mee, maar ik mezelf er teveel pijn mee gedaan. Wat is gebeurd is gebeurd, daar doe je niets meer aan.
Over mail checken.. weet je, al zou hij nu op dit moment vreemd gaan, hij weet dat jij zijn mail kan lezen en zal hier dus geen fout in maken. Het is dus schone schijn dat je je bevestiging hier probeert uit te halen. Geef jezelf de tijd! Als het goed zit voelt het goed en dan zal je ook geen behoefte meer hebben om dingen te checken. Het heeft mij bij elkaar zo'n... 3 jaar geduurd... maar ik ben nu helemaal "clean", heb er geen behoefte meer aan om zijn telefoon te checken, zijn mail te lezen, dat soort dingen. Niet omdat ik denk dat het mij niet meer kan gebeuren, maar omdat wat we nu hebben gewoon goed voelt.
donderdag 3 april 2008 om 14:16
waarom is het raar om elkaars mail te lezen??
wij gebruiken samen 1 comp en lezen altijd elkaars mail.
niks voor elkaar te verbergen. (hebben ook maar 1 email adres)
zelfde met mobiel, ik gebruik welleens die van hem en lees dan ook gelijk wat er in staat etc. maar andersom ook.
we wonen samen, delen samen alles en dan zou ik niet zijn mail mogen lezen....
wij gebruiken samen 1 comp en lezen altijd elkaars mail.
niks voor elkaar te verbergen. (hebben ook maar 1 email adres)
zelfde met mobiel, ik gebruik welleens die van hem en lees dan ook gelijk wat er in staat etc. maar andersom ook.
we wonen samen, delen samen alles en dan zou ik niet zijn mail mogen lezen....
donderdag 3 april 2008 om 14:26
Dank je Swiebie. Ik weet dat je gelijk hebt hoor, maar ik zit er op dit moment zo ontzettend doorheen.
Drie jaar, dan heb ik inderdaad nog even te gaan.
Ben jij nog samen met degene die 'gecontroleerd diende te worden'? Of bedoel je dat je in je volgende relatie dusdanig beschadigd begon dat je hém ook wilde 'checken'?
Het nare is, gevoel en verstand liggen zo vaak overhoop en daar heb ik op dit moment zo'n last van. Eerst riep mn verstand dat ik weg wilde bij deze vent (immers een vos...), maar mn hart schreeuwde om hem. (ontdekte de misstap toen het weer heel erg goed ging en meneer al ontzettend zn best deed). Nu wéét ik dat ik kan hem vertrouwen en dat ik me nergens druk om moet maken, maar maak ik me druk om allerlei dingen die er mee samen hangen en vóel ik zo veel pijn en verdriet om wat hij me aan deed.
Op dit moment zit me die strijd zo dwars. Al die gedachten, gevoelens, kan me zo slecht concentreren. Gék word ik ervan!
Drie jaar, dan heb ik inderdaad nog even te gaan.
Ben jij nog samen met degene die 'gecontroleerd diende te worden'? Of bedoel je dat je in je volgende relatie dusdanig beschadigd begon dat je hém ook wilde 'checken'?
Het nare is, gevoel en verstand liggen zo vaak overhoop en daar heb ik op dit moment zo'n last van. Eerst riep mn verstand dat ik weg wilde bij deze vent (immers een vos...), maar mn hart schreeuwde om hem. (ontdekte de misstap toen het weer heel erg goed ging en meneer al ontzettend zn best deed). Nu wéét ik dat ik kan hem vertrouwen en dat ik me nergens druk om moet maken, maar maak ik me druk om allerlei dingen die er mee samen hangen en vóel ik zo veel pijn en verdriet om wat hij me aan deed.
Op dit moment zit me die strijd zo dwars. Al die gedachten, gevoelens, kan me zo slecht concentreren. Gék word ik ervan!
donderdag 3 april 2008 om 15:38
Ik ben nog steeds bij "de vos" Het gaat nu heel erg goed (nou ja, we hebben nu andere problemen, zoals drukke banen waardoor we geen tijd meer voor elkaar hebben enzo) maar de connectie tussen ons is goed. Ik maak me geen zorgen meer dat hij dingen voor me verbergt of een ander heeft. Soms door alle drukte en alles om ons heen vergeet ik wel eens (of ik sta er gewoon niet bij stil) hoe ontzettend belangrijk hij voor mij is. Maar weet je, ik zou niet zonder hem willen.
Wat mij geholpen heeft is om hem als mens te zien, en niet als de voorbeeldige, meest perfecte vriend welke ik verwachte dat hij zou zijn. Hij heeft stomme, domme, gemene en verschrikkelijke dingen gedaan... maar gelukkig heeft hij daar spijt van, er van geleerd en hebben we er voor gekozen om toch samen verder te gaan. En er was genoeg tussen ons om hiermee te kunnen leven.
Meis, ik heb er doorheen gezeten in die tijd,.. dat wil je niet weten... Er zijn zelfs momenten geweest dat ik dacht dat ik beter dood kon zijn, dan nog 1 moment die verschikkelijke snijdende, wurgende pijn te voelen... Het voelde alsof mijn hart letterlijk vertrapt was. Niets voelde zeker meer, niets voelde eerlijk meer. Alles wat we samen gedaan, gezegd, beleefd hadden voelde als iets wat niet oprecht was. Ik had nooit gedacht dat ik iemand zo verkeerd had kunnen inschatten, dat iemand die ik al mijn hebben en houden, al mijn liefde en vertrouwen had gegeven, mij zo koud in mijn rug kon steken...
Maar... je begint opnieuw, maakt nieuwe herinneringen, kijkt de kat uit de boom en langzaam maar zeker kan je niet alleen je hart weer geven, maar staat je hoofd er ook achter! Voelen dingen weer vertrouwd en kan je alles wat er is gebeurd een beetje relativeren. Belangrijk is dat je niet verbittert raakt.
Voor nu mag jij je bedenkingen hebben, mag jij de kat uit de boom kijken, mag jij voorzichtig zijn. Maar ook als je voorzichtig bent kan je het leuk hebben samen, kan je bouwen aan een toekomst. Je moet jezelf niet willen dwingen om te vergeten en te vergeven. Je doet je best, je bent er nog... en meer kan er (als je het mij vraagt) op dit moment ook niet van jou verwacht worden. Het is niet erg als je nog niet vergeven hebt. Het is ook niet erg dat het je nog pijn doet (tenminste, niet op die manier). Als het ware liefde is, dan komen jullie er wel.
Hebben jullie ooit relatietherapie overwogen? Helpt in sommige gevallen om elkaar beter te leren begrijpen. Mensen durven vaak opener te zijn wanneer er een onpartijdige derde is dan wanneer je lijnrecht tegenover elkaar staat.
Wat mij geholpen heeft is om hem als mens te zien, en niet als de voorbeeldige, meest perfecte vriend welke ik verwachte dat hij zou zijn. Hij heeft stomme, domme, gemene en verschrikkelijke dingen gedaan... maar gelukkig heeft hij daar spijt van, er van geleerd en hebben we er voor gekozen om toch samen verder te gaan. En er was genoeg tussen ons om hiermee te kunnen leven.
Meis, ik heb er doorheen gezeten in die tijd,.. dat wil je niet weten... Er zijn zelfs momenten geweest dat ik dacht dat ik beter dood kon zijn, dan nog 1 moment die verschikkelijke snijdende, wurgende pijn te voelen... Het voelde alsof mijn hart letterlijk vertrapt was. Niets voelde zeker meer, niets voelde eerlijk meer. Alles wat we samen gedaan, gezegd, beleefd hadden voelde als iets wat niet oprecht was. Ik had nooit gedacht dat ik iemand zo verkeerd had kunnen inschatten, dat iemand die ik al mijn hebben en houden, al mijn liefde en vertrouwen had gegeven, mij zo koud in mijn rug kon steken...
Maar... je begint opnieuw, maakt nieuwe herinneringen, kijkt de kat uit de boom en langzaam maar zeker kan je niet alleen je hart weer geven, maar staat je hoofd er ook achter! Voelen dingen weer vertrouwd en kan je alles wat er is gebeurd een beetje relativeren. Belangrijk is dat je niet verbittert raakt.
Voor nu mag jij je bedenkingen hebben, mag jij de kat uit de boom kijken, mag jij voorzichtig zijn. Maar ook als je voorzichtig bent kan je het leuk hebben samen, kan je bouwen aan een toekomst. Je moet jezelf niet willen dwingen om te vergeten en te vergeven. Je doet je best, je bent er nog... en meer kan er (als je het mij vraagt) op dit moment ook niet van jou verwacht worden. Het is niet erg als je nog niet vergeven hebt. Het is ook niet erg dat het je nog pijn doet (tenminste, niet op die manier). Als het ware liefde is, dan komen jullie er wel.
Hebben jullie ooit relatietherapie overwogen? Helpt in sommige gevallen om elkaar beter te leren begrijpen. Mensen durven vaak opener te zijn wanneer er een onpartijdige derde is dan wanneer je lijnrecht tegenover elkaar staat.
donderdag 3 april 2008 om 15:49
Wat ik ook nog even kwijt wil: het is geen schande dat je bij iemand bent gebleven die je ontrouw is geweest... het is (tegenwoordig?) niet maatschappelijk aanvaard om bij iemand te blijven die je bedrogen heeft. Als iemand vreemd is gegaan is het een klootzak, een lul, een hoer, een snol, moet je je spullen pakken en hem een trap geven, of hem de deur uit zetten en niet meer naar om kijken... Vrouwen die blijven zaak vaak dom, naief, achterlijk.. het ligt wat gecompliceerde dan dat als je het mij vraagt.. Je volgt je hart en of het de juiste keuze is geweest, dat kan je pas achteraf zeggen. Je hebt in ieder geval gevochten voor iets waar JIJ in gelooft, hebt je kwetsbaar opgesteld voor de liefde. En alleen al om dat feit is het de moeite waard geweest, ook al zou je achteraf bedrogen uit komen.
Het zelfde geld voor mensen die wel weg gaan, die volgen ook hun hart (of de soms overduidelijke feiten dat er van verandering geen sprake zal zijn).
Het zelfde geld voor mensen die wel weg gaan, die volgen ook hun hart (of de soms overduidelijke feiten dat er van verandering geen sprake zal zijn).
