Relaties
alle pijlers
Ik ga bij hem weg, ik denk dat ik sterk kan zijn
zondag 4 mei 2025 om 01:14
Na 20 jaar geef ik het op. De man waarvan ik dacht dat hij mijn grote liefde was.
Twintig jaar geleden vond hij mij geen relatiemateriaal. Hij zag geen toekomst met mij. Ik heb gesmeekt om een kans.
Toen hij drugs gebruikte en loog dat hij gestopt was, terwijl hij de cocaïne in zijn fauteuil verstopte. Nu zou hij écht stoppen,de volgende keer ook geen cocaine of ketamine meer.
Toen hij trots vertelde dat hij het vreemd vond om zijn vrienden te zien gebruiken, blij was dat hij zelf niet meer gebruikte — maar gewoon loog.
Toen hij zei dat hij nooit echt verliefd op mij was geweest.
Toen zijn ex-vriendin tien jaar geleden ziek werd, en ik hem op het hart drukte haar te bellen. Hij sprak regelmatig met haar af, maar drukte mij weg als ik belde, omdat hij later thuis kwam en niets had laten weten. We waren toen al jaren samen.
Ik heb toen nog gevraagd of er iets speelde. Gelukkig kon hij vorig jaar de kracht opbrengen om te vertellen dat hij toen niet wist of hij samen met mij door wilde, maar dat er niets tussen hen was gebeurd.
Toen hij tijdens Covid ziek werd en ik voor en na zijn opname voor hem moest zorgen, deed ik dat met liefde. Toen ik later in mijn zwangerschap bekkeninstabiliteit kreeg, had hij toch behoefte aan vakantie. Mijn fulltime baan, mijn peuter en ik moesten het wel redden zonder hem, thuiswerken met kind want dat moest tijdens Covid.
Toen ik een paar maanden na mijn verlof tegen een burn-out aanzat en stopte met werken omdat ik uitgeput was, hebben we dat samen aan zijn ouders verteld. Jaren later, toen het er opnieuw over ging, zeiden zijn ouders dat ik nooit heb aangegeven dat het niet goed met mij ging, dat ik gewoon een sabbatical had genomen. Hij kon zich eerst niet herinneren hoe het was gegaan, en zei daarna dat ik het nooit aan zijn ouders verteld had — terwijl we dat samen gedaan hebben.
Toen ik ongewenst zwanger raakte, en vanuit ratio, niet vanuit gevoel, koos voor een abortus. Hij zei zijn geboekte vakantie niet af, maar testte positief op Covid — anders had hij me in de dagen voor de ingreep alleen gelaten..
Toen ik de week na de abortus een fulltime online trainingsweek had, praktisch naast mijn werk. Toen onverwachte familievisite mijn huishouden bekritiseerde omdat het niet spik en span was, en dit met andere familieleden deelde, was ik nogal ontstemd. Maar ik was volgens hem onredelijk, ik moest begripvol zijn.
Toen ik EMDR-therapie had en hij een werkuitje had. Hij beloofde vroeg thuis te zijn om te helpen met de kinderen. Ik keek daar enorm naar uit. Maar hij kwam uren later opdagen dan gezegd, zonder iets te laten horen of überhaupt bereikbaar te zijn.
We hebben relatietherapie gehad — samen en alleen. We zouden beter ons best doen. Ik wilde scheiden, maar we moesten het proberen. Hij wilde ervoor vechten, maar zette de therapie zelf niet meer voort.
En nu gaat meneer over twee weken op vakantie. Vijf dagen weg, niet overlegd. Al maanden geleden geboekt.
Ik heb ook een baan, ook een agenda. Natuurlijk moet je op vakantie kunnen, iedereen wil weleens met vrienden weg.
Maar ik ben niet de liefde van zijn leven. Echte vriendschap is er eigenlijk ook niet, denk ik. Zo gaan vrienden niet met elkaar om.
Ik ben blind geweest, want ik hield van hem, van ons gezin. Ik koesterde de mooie momenten en wilde dat alles makkelijk was. Ik was bang te veeleisend te zijn. Ik vond vrijheid essentieel, voor ons beiden. Ik ben twintig jaar gebleven. Ik heb mijn keuzes zelf gemaakt. Ik ben gewaarschuwd, maar dacht dat het jaloezie was.
Nu zijn onze kinderen de grootste verliezers. Ik had hen zo graag iets anders gegund een duurzaam gezin.
Ik wil alleen niet meer vechten voor iets waar ik niet meer in geloof. Vechten in eenzaamheid,het met niemand kunnen delen. We zijn zo een leuk gezin voor de buitenwereld, maar ook als we als gezin samen zijn.
Nee, het leven draait niet om mij. Ik ben gewoon teleurgesteld. Hij was namelijk ook heel lief voor mij. Dat telt toch ook? Echter wat is een relatie zonder vertrouwen?
En nu? Alles wat ik heb opgebouwd is weg.Mijn geld zit in het huis. Een eigen onderneming starten zit er op korte termijn niet in. Al het geld dat ik overhoud, gaat naar een huurwoning — die ik nog moet vinden. Het financiële plaatje waarbij we het huis kunnen behouden, is nog niet duidelijk.
Ik moest het even kwijt,ik ben zo een domme koe en ik bljjf van hem houden, maar nu moet ik sterk zijn. De eenzaamheid ik voel me zo alleen. Ik had zo gehoopt op tot de dood ons scheidt.
Twintig jaar geleden vond hij mij geen relatiemateriaal. Hij zag geen toekomst met mij. Ik heb gesmeekt om een kans.
Toen hij drugs gebruikte en loog dat hij gestopt was, terwijl hij de cocaïne in zijn fauteuil verstopte. Nu zou hij écht stoppen,de volgende keer ook geen cocaine of ketamine meer.
Toen hij trots vertelde dat hij het vreemd vond om zijn vrienden te zien gebruiken, blij was dat hij zelf niet meer gebruikte — maar gewoon loog.
Toen hij zei dat hij nooit echt verliefd op mij was geweest.
Toen zijn ex-vriendin tien jaar geleden ziek werd, en ik hem op het hart drukte haar te bellen. Hij sprak regelmatig met haar af, maar drukte mij weg als ik belde, omdat hij later thuis kwam en niets had laten weten. We waren toen al jaren samen.
Ik heb toen nog gevraagd of er iets speelde. Gelukkig kon hij vorig jaar de kracht opbrengen om te vertellen dat hij toen niet wist of hij samen met mij door wilde, maar dat er niets tussen hen was gebeurd.
Toen hij tijdens Covid ziek werd en ik voor en na zijn opname voor hem moest zorgen, deed ik dat met liefde. Toen ik later in mijn zwangerschap bekkeninstabiliteit kreeg, had hij toch behoefte aan vakantie. Mijn fulltime baan, mijn peuter en ik moesten het wel redden zonder hem, thuiswerken met kind want dat moest tijdens Covid.
Toen ik een paar maanden na mijn verlof tegen een burn-out aanzat en stopte met werken omdat ik uitgeput was, hebben we dat samen aan zijn ouders verteld. Jaren later, toen het er opnieuw over ging, zeiden zijn ouders dat ik nooit heb aangegeven dat het niet goed met mij ging, dat ik gewoon een sabbatical had genomen. Hij kon zich eerst niet herinneren hoe het was gegaan, en zei daarna dat ik het nooit aan zijn ouders verteld had — terwijl we dat samen gedaan hebben.
Toen ik ongewenst zwanger raakte, en vanuit ratio, niet vanuit gevoel, koos voor een abortus. Hij zei zijn geboekte vakantie niet af, maar testte positief op Covid — anders had hij me in de dagen voor de ingreep alleen gelaten..
Toen ik de week na de abortus een fulltime online trainingsweek had, praktisch naast mijn werk. Toen onverwachte familievisite mijn huishouden bekritiseerde omdat het niet spik en span was, en dit met andere familieleden deelde, was ik nogal ontstemd. Maar ik was volgens hem onredelijk, ik moest begripvol zijn.
Toen ik EMDR-therapie had en hij een werkuitje had. Hij beloofde vroeg thuis te zijn om te helpen met de kinderen. Ik keek daar enorm naar uit. Maar hij kwam uren later opdagen dan gezegd, zonder iets te laten horen of überhaupt bereikbaar te zijn.
We hebben relatietherapie gehad — samen en alleen. We zouden beter ons best doen. Ik wilde scheiden, maar we moesten het proberen. Hij wilde ervoor vechten, maar zette de therapie zelf niet meer voort.
En nu gaat meneer over twee weken op vakantie. Vijf dagen weg, niet overlegd. Al maanden geleden geboekt.
Ik heb ook een baan, ook een agenda. Natuurlijk moet je op vakantie kunnen, iedereen wil weleens met vrienden weg.
Maar ik ben niet de liefde van zijn leven. Echte vriendschap is er eigenlijk ook niet, denk ik. Zo gaan vrienden niet met elkaar om.
Ik ben blind geweest, want ik hield van hem, van ons gezin. Ik koesterde de mooie momenten en wilde dat alles makkelijk was. Ik was bang te veeleisend te zijn. Ik vond vrijheid essentieel, voor ons beiden. Ik ben twintig jaar gebleven. Ik heb mijn keuzes zelf gemaakt. Ik ben gewaarschuwd, maar dacht dat het jaloezie was.
Nu zijn onze kinderen de grootste verliezers. Ik had hen zo graag iets anders gegund een duurzaam gezin.
Ik wil alleen niet meer vechten voor iets waar ik niet meer in geloof. Vechten in eenzaamheid,het met niemand kunnen delen. We zijn zo een leuk gezin voor de buitenwereld, maar ook als we als gezin samen zijn.
Nee, het leven draait niet om mij. Ik ben gewoon teleurgesteld. Hij was namelijk ook heel lief voor mij. Dat telt toch ook? Echter wat is een relatie zonder vertrouwen?
En nu? Alles wat ik heb opgebouwd is weg.Mijn geld zit in het huis. Een eigen onderneming starten zit er op korte termijn niet in. Al het geld dat ik overhoud, gaat naar een huurwoning — die ik nog moet vinden. Het financiële plaatje waarbij we het huis kunnen behouden, is nog niet duidelijk.
Ik moest het even kwijt,ik ben zo een domme koe en ik bljjf van hem houden, maar nu moet ik sterk zijn. De eenzaamheid ik voel me zo alleen. Ik had zo gehoopt op tot de dood ons scheidt.
zondag 4 mei 2025 om 12:06
Ja, natuurlijk weet hij dat.
We hebben een afspraak gepland met een mediator en hem lijkt birdnesting ook een goede stap. We laten ons wel voorlichten. We krijgen hulp. Hij heeft een afspraak met onze relatietherapeut gemaakt om te kijken of zij eventueel ook kan begeleiden.
Voor nu zitten we samen in ons gezinshuis. Ook omdat we het nog niet aan de kinderen hebben verteld.
zondag 4 mei 2025 om 12:14
Ben ook benieuwd.
Birdnesting is juist vaak heel goed voor de kinderen!
Vaak moeilijker voor de ouders, dat dan weer wel
Veritas vos liberabit
zondag 4 mei 2025 om 12:26
Ik weet er geen wetenschappelijk onderzoek van. Ik zeg ook niet dat het altijd slecht is, maar ik ken drie situaties waar er is gebirdnest en waar de kinderen het helemaal niet als prettig hadden ervaren.Charlotte717 schreef: ↑04-05-2025 12:14Ben ook benieuwd.
Birdnesting is juist vaak heel goed voor de kinderen!
Vaak moeilijker voor de ouders, dat dan weer wel
Zoals een vriendin het omschreef, het is alsof je in de Trumanshow woont, en de ouder komt op om zijn rol te spelen. Je weet weinig van hoe het leven van de ouders eruit ziet als ze niet bij je zijn, je kunt je er niet eens een voorstelling van maken, want je bent zelden tot nooit in dat andere huis. Je voelt dat de ouder niet thuis is in het huis waar jij wel woont. En andere leefregels per huis is makkelijker te begrijpen en accepteren dan in steeds moeten aanpassen in een en hetzelfde huis.
Het is in elk geval iets om over na te denken.
zondag 4 mei 2025 om 12:35
Wil je birdnesten met twee huizen? Een vriendin van mij heeft dat een tijd gedaan. Het lastige was dat zij dus elke keer een net huis afleverde aan hem, en een rommeltje terug kreeg. Zo blijf je toch nog in een dynamiek hangen.
Ze hebben het een jaar vol gehouden en toen is ze maar voor een eigen huis gegaan.
Ze hebben het een jaar vol gehouden en toen is ze maar voor een eigen huis gegaan.
zondag 4 mei 2025 om 13:17
Heel goed! Ik zou je wel echt aanraden een advocaat te nemen. Een mediator heb je niks aan als het aankomt op goed opkomen waar jij recht op hebt. Je geld zit in jullie huis zeg je, er is geen reden dat hij daarvan zou moeten profiteren of dat je voor de kinderen ten koste van je zakelijke eigenbelang per se je huis wil houden. Schuldgevoel is een slechte raadgever.Lely schreef: ↑04-05-2025 12:06Ja, natuurlijk weet hij dat.
We hebben een afspraak gepland met een mediator en hem lijkt birdnesting ook een goede stap. We laten ons wel voorlichten. We krijgen hulp. Hij heeft een afspraak met onze relatietherapeut gemaakt om te kijken of zij eventueel ook kan begeleiden.
Voor nu zitten we samen in ons gezinshuis. Ook omdat we het nog niet aan de kinderen hebben verteld.
zondag 4 mei 2025 om 13:58
Wat is jou veel aangedaan en wat heb jij je veel aan laten doen. En nee, dat zeg ik niet om het je in te wrijven, maar hopelijk realiseer het je, zodat je uit deze rol stapt. Want het/hij heeft je heel veel pijn gedaan. Je trekt nu de grens, dit moet stoppen.
Trek die grens ook echt. De maat is vol. Natuurlijk wil je het zo goed mogelijk en met zo min mogelijk pijn voor de kinderen regelen. Laat de pijn alleen niet dubbel zo hard op jou afkomen. Birdnesten klinkt super, is dat het wel met een ex die zo enorm goed aan zichzelf kan denken? Je lijkt nu alle ingrediënten bij elkaar te hebben voor een negatieve voortzetting van een al heel negatieve relatie. Je ex zorgt voor zichzelf en jij gaat voor de kinderen, jezelf en je ex zorgen. Zijn gedrag in de relatie is de voorspeller van zijn gedrag na de relatie. Hij had in de relatie absoluut schijt aan je.
Gaat dat na de relatie beter worden, of waar je in de relatie ipv jouw 50% deed, al op de 90/100% zat van je inzetten voor het gezin, wordt het nu zo mogelijk nog meer?
Waarom moet er voor het minst positieve scenario voor jou gekozen worden? Schuldgevoel? Naar de kinderen, deze man als dagelijks voorbeeld is minimaal zo schadelijk. Ze moeten het van jou hebben, wees zuinig op jezelf.
Trek die grens ook echt. De maat is vol. Natuurlijk wil je het zo goed mogelijk en met zo min mogelijk pijn voor de kinderen regelen. Laat de pijn alleen niet dubbel zo hard op jou afkomen. Birdnesten klinkt super, is dat het wel met een ex die zo enorm goed aan zichzelf kan denken? Je lijkt nu alle ingrediënten bij elkaar te hebben voor een negatieve voortzetting van een al heel negatieve relatie. Je ex zorgt voor zichzelf en jij gaat voor de kinderen, jezelf en je ex zorgen. Zijn gedrag in de relatie is de voorspeller van zijn gedrag na de relatie. Hij had in de relatie absoluut schijt aan je.
Gaat dat na de relatie beter worden, of waar je in de relatie ipv jouw 50% deed, al op de 90/100% zat van je inzetten voor het gezin, wordt het nu zo mogelijk nog meer?
Waarom moet er voor het minst positieve scenario voor jou gekozen worden? Schuldgevoel? Naar de kinderen, deze man als dagelijks voorbeeld is minimaal zo schadelijk. Ze moeten het van jou hebben, wees zuinig op jezelf.
zondag 4 mei 2025 om 15:07
Ik had ook altijd het idee dat het vaak beter was. Het valt me in elk geval op dat veel mensen (niet per se op het forum) het idee meteen afschieten omdat het belastend is voor de ouders, terwijl het voor de kinderen natuurlijk evengoed belastend is om steeds van huis te wisselen.Charlotte717 schreef: ↑04-05-2025 12:14Ben ook benieuwd.
Birdnesting is juist vaak heel goed voor de kinderen!
Vaak moeilijker voor de ouders, dat dan weer wel
Ik denk wel dat de slagingskans erg afhangt van de betrokken partijen en harmonie en goede afstemming noodzakelijk is. Dus zoals Natsuro aangeeft, als je er echt andere standaarden op nahoudt met bv hygiëne dan wordt het al lastiger.
vivalafete25 wijzigde dit bericht op 04-05-2025 15:39
Reden: Verkeerde user
Reden: Verkeerde user
0.63% gewijzigd
zondag 4 mei 2025 om 15:20
Begrijp ik maar zijn geld zit ook in het huis. En een schenking van zijn ouders zir ook ik in het huis. We zijn op huwelijkse voorwaarden samen. En we hebben zowel gescheiden rekeningen als gezamenlijke rekeningen.ForumFossiel schreef: ↑04-05-2025 13:17Heel goed! Ik zou je wel echt aanraden een advocaat te nemen. Een mediator heb je niks aan als het aankomt op goed opkomen waar jij recht op hebt. Je geld zit in jullie huis zeg je, er is geen reden dat hij daarvan zou moeten profiteren of dat je voor de kinderen ten koste van je zakelijke eigenbelang per se je huis wil houden. Schuldgevoel is een slechte raadgever.
Die verdeling is wel helder. Reserveringen voor onderhoud van het huis veranderen niet.
Het eerlijk verdelen van de taken lijkt mij de grootste valkuil. Ik zat zelf te denken aan een hulp op de wisseldag zodat ik in een schoon huis thuis kom. Tevens een week op en een week af met kinderen, maar een hele week zonder mijn kinderen. Ik weet niet of ik dat kan.
Hoe los je het op met parttime dagen, in de week dat de andere ouder in het huis is.Zeker als het andere huis niet in de buurt is.
zondag 4 mei 2025 om 15:23
Sorry dat ik heel hard ga zijn, maar ik zie het schip op de ijsberg afvaren.
Ga met de bank praten (alleen) over JOUW mogelijkheden als het huis verkocht wordt of de mogelijkheid om het zelf te kopen. Laat drie makelaars komen voor een richtprijs voor de verkoopprijs. Verkoop als je allebei een ander huis hebt of - als hij gaat traineren - zet een datum nadat jij een huis hebt gekocht. Doe dat via de advocaat. Als je twee huizen kunt betalen voor birdnesten, kun je ook 2 huizen betalen voor aparte huishoudens. Huren is duurder dan kopen. En jouw helingsproces gaat niet beginnen zolang je nog twee huishoudens deelt met je ex.
Steek het geld van de relatietherapeut maar in een advocaat. Bereid je voor op meer uren werken. Zeg maar tegen je ex dat hij zich moet voorbereiden op minder uur werken. Hoe hij dat regelt is vanaf nu zijn probleem.
Ga met de jeugdconsultent van de gemeente in gesprek over rouwverwerking voor je kinderen. Want ook een scheiding is een nieuwe rouwperiode dus ze kunnen maar vast begonnen zijn.
Je gaat niet geit en kool kunnen sparen. Prio 1 is je eigen leven want als jij instort, kun je ook niet voor je kinderen zorgen (het zuurstofmasker in het vliegtuig). Prio 2 zijn je kinderen. Prio geen is je ex.
(Mijn ex heeft zijn droomhuis gekocht en ik toen een 'doe-dan-dit-maar-huis'. Maar met elke laag verf, elke nieuwe plant in de tuin is het meer MIJN huis.)
Ga met de bank praten (alleen) over JOUW mogelijkheden als het huis verkocht wordt of de mogelijkheid om het zelf te kopen. Laat drie makelaars komen voor een richtprijs voor de verkoopprijs. Verkoop als je allebei een ander huis hebt of - als hij gaat traineren - zet een datum nadat jij een huis hebt gekocht. Doe dat via de advocaat. Als je twee huizen kunt betalen voor birdnesten, kun je ook 2 huizen betalen voor aparte huishoudens. Huren is duurder dan kopen. En jouw helingsproces gaat niet beginnen zolang je nog twee huishoudens deelt met je ex.
Steek het geld van de relatietherapeut maar in een advocaat. Bereid je voor op meer uren werken. Zeg maar tegen je ex dat hij zich moet voorbereiden op minder uur werken. Hoe hij dat regelt is vanaf nu zijn probleem.
Ga met de jeugdconsultent van de gemeente in gesprek over rouwverwerking voor je kinderen. Want ook een scheiding is een nieuwe rouwperiode dus ze kunnen maar vast begonnen zijn.
Je gaat niet geit en kool kunnen sparen. Prio 1 is je eigen leven want als jij instort, kun je ook niet voor je kinderen zorgen (het zuurstofmasker in het vliegtuig). Prio 2 zijn je kinderen. Prio geen is je ex.
(Mijn ex heeft zijn droomhuis gekocht en ik toen een 'doe-dan-dit-maar-huis'. Maar met elke laag verf, elke nieuwe plant in de tuin is het meer MIJN huis.)
ocherrum wijzigde dit bericht op 04-05-2025 15:23
Reden: een schip vaart op een ijsberg af, niet op een titanic.
Reden: een schip vaart op een ijsberg af, niet op een titanic.
0.43% gewijzigd
zondag 4 mei 2025 om 15:27
Wij hebben 2 huizen en het 5-5-2-2 schema. Dat is vaste avonden door de weeks en om het weekend wisselen. Geeft zowel kinderen als jezelf ook een routine en ze hoeven de ouder max 5 nachten te missen. Vind ik ook nog (te) veel maar dat is wat het is. En gezien de verhalen over je ex, verwacht ik dat je ze dan ook wel eens een nachtje extra hebt. Je zou dan ook kunnen denken aanLely schreef: ↑04-05-2025 15:20Het eerlijk verdelen van de taken lijkt mij de grootste valkuil. Ik zat zelf te denken aan een hulp op de wisseldag zodat ik in een schoon huis thuis kom. Tevens een week op en een week af met kinderen, maar een hele week zonder mijn kinderen. Ik weet niet of ik dat kan.
Hoe los je het op met parttime dagen, in de week dat de andere ouder in het huis is.Zeker als het andere huis niet in de buurt is.
ma-di bij ex (gaat over de avonden en de ochtend erop)
wo-do-vr bij jou
za-zo wisselen
zondag 4 mei 2025 om 15:35
De meesten houden het minder dan een jaar vol, las ik.
Als je het inzet als tijdelijke oplossing voor de periode van mediation, huizen verkopen/ kopen, klussen enz kan het wel rustiger zijn voor de kinderen.
zondag 4 mei 2025 om 15:41
Je bent mij geen uitleg verschuldigd en ik val je ook echt niet aan maar denk alsjeblieft aan jezelf en neem een eigen advocaat. Jouw ex klinkt als iemand die alleen maar aan zichzelf denkt, ten koste van jou. En verder hartgrondig eens met wat Ocherrum zegt. Sterkte!Lely schreef: ↑04-05-2025 15:20Begrijp ik maar zijn geld zit ook in het huis. En een schenking van zijn ouders zir ook ik in het huis. We zijn op huwelijkse voorwaarden samen. En we hebben zowel gescheiden rekeningen als gezamenlijke rekeningen.
Die verdeling is wel helder. Reserveringen voor onderhoud van het huis veranderen niet.
Het eerlijk verdelen van de taken lijkt mij de grootste valkuil. Ik zat zelf te denken aan een hulp op de wisseldag zodat ik in een schoon huis thuis kom. Tevens een week op en een week af met kinderen, maar een hele week zonder mijn kinderen. Ik weet niet of ik dat kan.
Hoe los je het op met parttime dagen, in de week dat de andere ouder in het huis is.Zeker als het andere huis niet in de buurt is.
zondag 4 mei 2025 om 15:50
Interessant om te lezen.pina schreef: ↑04-05-2025 12:26Ik weet er geen wetenschappelijk onderzoek van. Ik zeg ook niet dat het altijd slecht is, maar ik ken drie situaties waar er is gebirdnest en waar de kinderen het helemaal niet als prettig hadden ervaren.
Zoals een vriendin het omschreef, het is alsof je in de Trumanshow woont, en de ouder komt op om zijn rol te spelen. Je weet weinig van hoe het leven van de ouders eruit ziet als ze niet bij je zijn, je kunt je er niet eens een voorstelling van maken, want je bent zelden tot nooit in dat andere huis. Je voelt dat de ouder niet thuis is in het huis waar jij wel woont. En andere leefregels per huis is makkelijker te begrijpen en accepteren dan in steeds moeten aanpassen in een en hetzelfde huis.
Het is in elk geval iets om over na te denken.
Een vriendin van mij denkt erover na; haar zoontje kan slecht tegen het wisselen van huizen en sowieso tegen verandering. Waarmee het niet is gezegd dat birdnesting de oplossing is, want ik snap ook dat er sowieso altijd gewisseld moet worden, of het nou van huis of van ouder is.
zondag 4 mei 2025 om 15:56
Ik begrijp wat je zegt, maar ik kan niet meer uren werken. We werken beiden parttime overigens en hij kan niet minder werken in zijn functie en ik ga het niet volhouden om meer te werken. Als we het huis verkopen vinden we niets in de buurt, want dat is er gewoon niet. Ik wil onze kinderen niet uit hun leefomgeving halen. Dat is voor mij een harde nee. Dan moet ik maar op mijn tandvlees bijten.Ocherrum schreef: ↑04-05-2025 15:23Sorry dat ik heel hard ga zijn, maar ik zie het schip op de ijsberg afvaren.
Ga met de bank praten (alleen) over JOUW mogelijkheden als het huis verkocht wordt of de mogelijkheid om het zelf te kopen. Laat drie makelaars komen voor een richtprijs voor de verkoopprijs. Verkoop als je allebei een ander huis hebt of - als hij gaat traineren - zet een datum nadat jij een huis hebt gekocht. Doe dat via de advocaat. Als je twee huizen kunt betalen voor birdnesten, kun je ook 2 huizen betalen voor aparte huishoudens. Huren is duurder dan kopen. En jouw helingsproces gaat niet beginnen zolang je nog twee huishoudens deelt met je ex.
Steek het geld van de relatietherapeut maar in een advocaat. Bereid je voor op meer uren werken. Zeg maar tegen je ex dat hij zich moet voorbereiden op minder uur werken. Hoe hij dat regelt is vanaf nu zijn probleem.
Ga met de jeugdconsultent van de gemeente in gesprek over rouwverwerking voor je kinderen. Want ook een scheiding is een nieuwe rouwperiode dus ze kunnen maar vast begonnen zijn.
Je gaat niet geit en kool kunnen sparen. Prio 1 is je eigen leven want als jij instort, kun je ook niet voor je kinderen zorgen (het zuurstofmasker in het vliegtuig). Prio 2 zijn je kinderen. Prio geen is je ex.
(Mijn ex heeft zijn droomhuis gekocht en ik toen een 'doe-dan-dit-maar-huis'. Maar met elke laag verf, elke nieuwe plant in de tuin is het meer MIJN huis.)
Ik ga dinsdag achter de gemeente aan voor een jeugdconsulent en ik neem sowieso contact op met een kinderpsycholoog.
Ik wil het heel graag samen oplossen, ook omdat hij een hele lieve betrokken vader is in het dagelijks leven.
Hij blieft mij niet, maar dat staat los van zijn rol als vader denk ik. Ik gun hem ook om die rol zoveel mogelijk te behouden zoals het is. Waar mogelijk.
Ik zie er ook echt tegenop mijn schoonfamilie te verliezen, ik wil niet gehaat worden. Aangezien mijn kinderen daar vaak zijn. Ja er zijn dingen gebeurd en gezegd, die pijn doen, de gaslighting, ze zijn er in het verre verleden ook voor mij geweest. Ik houd van hen,maar ik heb ook niemand anders.
zondag 4 mei 2025 om 15:56
Ik begrijp wat je zegt, maar ik kan niet meer uren werken. We werken beiden parttime overigens en hij kan niet minder werken in zijn functie en ik ga het niet volhouden om meer te werken. Als we het huis verkopen vinden we niets in de buurt, want dat is er gewoon niet. Ik wil onze kinderen niet uit hun leefomgeving halen. Dat is voor mij een harde nee. Dan moet ik maar op mijn tandvlees bijten.Ocherrum schreef: ↑04-05-2025 15:23Sorry dat ik heel hard ga zijn, maar ik zie het schip op de ijsberg afvaren.
Ga met de bank praten (alleen) over JOUW mogelijkheden als het huis verkocht wordt of de mogelijkheid om het zelf te kopen. Laat drie makelaars komen voor een richtprijs voor de verkoopprijs. Verkoop als je allebei een ander huis hebt of - als hij gaat traineren - zet een datum nadat jij een huis hebt gekocht. Doe dat via de advocaat. Als je twee huizen kunt betalen voor birdnesten, kun je ook 2 huizen betalen voor aparte huishoudens. Huren is duurder dan kopen. En jouw helingsproces gaat niet beginnen zolang je nog twee huishoudens deelt met je ex.
Steek het geld van de relatietherapeut maar in een advocaat. Bereid je voor op meer uren werken. Zeg maar tegen je ex dat hij zich moet voorbereiden op minder uur werken. Hoe hij dat regelt is vanaf nu zijn probleem.
Ga met de jeugdconsultent van de gemeente in gesprek over rouwverwerking voor je kinderen. Want ook een scheiding is een nieuwe rouwperiode dus ze kunnen maar vast begonnen zijn.
Je gaat niet geit en kool kunnen sparen. Prio 1 is je eigen leven want als jij instort, kun je ook niet voor je kinderen zorgen (het zuurstofmasker in het vliegtuig). Prio 2 zijn je kinderen. Prio geen is je ex.
(Mijn ex heeft zijn droomhuis gekocht en ik toen een 'doe-dan-dit-maar-huis'. Maar met elke laag verf, elke nieuwe plant in de tuin is het meer MIJN huis.)
Ik ga dinsdag achter de gemeente aan voor een jeugdconsulent en ik neem sowieso contact op met een kinderpsycholoog.
Ik wil het heel graag samen oplossen, ook omdat hij een hele lieve betrokken vader is in het dagelijks leven.
Hij blieft mij niet, maar dat staat los van zijn rol als vader denk ik. Ik gun hem ook om die rol zoveel mogelijk te behouden zoals het is. Waar mogelijk.
Ik zie er ook echt tegenop mijn schoonfamilie te verliezen, ik wil niet gehaat worden. Aangezien mijn kinderen daar vaak zijn. Ja er zijn dingen gebeurd en gezegd, die pijn doen, de gaslighting, ze zijn er in het verre verleden ook voor mij geweest. Ik houd van hen,maar ik heb ook niemand anders.
zondag 4 mei 2025 om 16:01
Dit is wel een idee.Ocherrum schreef: ↑04-05-2025 15:27Wij hebben 2 huizen en het 5-5-2-2 schema. Dat is vaste avonden door de weeks en om het weekend wisselen. Geeft zowel kinderen als jezelf ook een routine en ze hoeven de ouder max 5 nachten te missen. Vind ik ook nog (te) veel maar dat is wat het is. En gezien de verhalen over je ex, verwacht ik dat je ze dan ook wel eens een nachtje extra hebt. Je zou dan ook kunnen denken aan
ma-di bij ex (gaat over de avonden en de ochtend erop)
wo-do-vr bij jou
za-zo wisselen
Ik breng de jongste eigenlijk elke avond naar bed, al vanaf het begin.
Hoe doe je dat met het onthechten in het begin. Eerst het ritueel aanhouden en dan weggaan. Ik zit vaak bijna een uur op de kamer. Hoe moet dat ik als ik er niet meer woon. Nu al oefenen zeker.
Hoe heb jij die eerste periode ervaren
zondag 4 mei 2025 om 18:27
Emotioneel ben ik he-le-maal kapot gegaan maar met nu is het al zoveel beter. Maar nog steeds dikke discussies als ik iets wil wat mijn ex niet logisch vindt en ik bij mijn standpunt blijf. Dat gaat nog wel even duren.
En het avondritueel is in mijn huis wat het altijd was en bij mijn ex is het ongeveer hetzelfde. Niet helemaal maar dat is ok: bij mij duurt het ritueel langer, bij zijn vader mag hij daarna langer lezen.
Ons kind ziet vooral de voordelen. Probeert hier en daar de zaak wat uit te spelen maar dat doen ze toch wel, of je nu bij elkaar bent of niet. Daar hebben we dan wel snel contact over maar dat is toch ook snel 'mijn huis, mijn regels'. Over de hoofdzaken moet je het wel eens zijn of eens worden (schermtijd, bedtijd) maar dat dat een tikkie afwijkt, ach.
En ja, hij is nu de hele vakantie bij mij geweest en gaat morgen naar zijn vader. En ik ga hem vreselijk missen. Maar dat is wat ik te verdragen heb. Hij springt vrolijk van het ene huishouden in het andere. En dat doet soms pijn maar beter dan dat hij huilend van het ene huis naar het andere moet worden gesleept. Tip: kind altijd naar ander adres brengen, nooit ophalen: dan is het een meer natuurlijke flow en staat niet 'opeens' de andere ouder voor de deur. Die fout hebben wij twee keer gemaakt en twee keer drama.
En het went natuurlijk ook wel een beetje, de avonden en weekenden zonder kind. Die ga je anders inrichten: sport, werk, vriendinnen, bouwmarkt, shoppen.
En het avondritueel is in mijn huis wat het altijd was en bij mijn ex is het ongeveer hetzelfde. Niet helemaal maar dat is ok: bij mij duurt het ritueel langer, bij zijn vader mag hij daarna langer lezen.
Ons kind ziet vooral de voordelen. Probeert hier en daar de zaak wat uit te spelen maar dat doen ze toch wel, of je nu bij elkaar bent of niet. Daar hebben we dan wel snel contact over maar dat is toch ook snel 'mijn huis, mijn regels'. Over de hoofdzaken moet je het wel eens zijn of eens worden (schermtijd, bedtijd) maar dat dat een tikkie afwijkt, ach.
En ja, hij is nu de hele vakantie bij mij geweest en gaat morgen naar zijn vader. En ik ga hem vreselijk missen. Maar dat is wat ik te verdragen heb. Hij springt vrolijk van het ene huishouden in het andere. En dat doet soms pijn maar beter dan dat hij huilend van het ene huis naar het andere moet worden gesleept. Tip: kind altijd naar ander adres brengen, nooit ophalen: dan is het een meer natuurlijke flow en staat niet 'opeens' de andere ouder voor de deur. Die fout hebben wij twee keer gemaakt en twee keer drama.
En het went natuurlijk ook wel een beetje, de avonden en weekenden zonder kind. Die ga je anders inrichten: sport, werk, vriendinnen, bouwmarkt, shoppen.
zondag 4 mei 2025 om 18:30
maandag 5 mei 2025 om 07:00
Ik kan me heel goed inbeelden dat dit soms voor geen van alle partijen aangenaam aanvoelt. Het kind woont in een huis dat voor hem 'thuis' is maar het is voor geen van de ouders 'thuis' en dat zal voelbaar zijn. Het kind krijgt niets mee van het echte leven van de ouder. Hoort er niet echt bij.pina schreef: ↑04-05-2025 12:26Zoals een vriendin het omschreef, het is alsof je in de Trumanshow woont, en de ouder komt op om zijn rol te spelen. Je weet weinig van hoe het leven van de ouders eruit ziet als ze niet bij je zijn, je kunt je er niet eens een voorstelling van maken, want je bent zelden tot nooit in dat andere huis. Je voelt dat de ouder niet thuis is in het huis waar jij wel woont. En andere leefregels per huis is makkelijker te begrijpen en accepteren dan in steeds moeten aanpassen in een en hetzelfde huis.
Het is in elk geval iets om over na te denken.
maandag 5 mei 2025 om 07:22
Hou toch op hiermee!
Je bent niet op de wereld gezet om de boksbal te zijn van een intens ziek persoon.
En nooit meer smeken om liefde of aandacht bij wie dan ook. Er is een hogere macht die van je houdt überhaupt, wist je dat?
Maak jezelf los en stap uit die jarenlange automatische overlevingsstrategieën. Ga voor persoonlijke groei en overgave aan iets dat groters is dan jijzelf. Wat dat is mag je helemaal zelf invullen, maar laat het nooit meer een mens zijn.
Je bent niet op de wereld gezet om de boksbal te zijn van een intens ziek persoon.
En nooit meer smeken om liefde of aandacht bij wie dan ook. Er is een hogere macht die van je houdt überhaupt, wist je dat?
Maak jezelf los en stap uit die jarenlange automatische overlevingsstrategieën. Ga voor persoonlijke groei en overgave aan iets dat groters is dan jijzelf. Wat dat is mag je helemaal zelf invullen, maar laat het nooit meer een mens zijn.
maandag 5 mei 2025 om 07:24
Zeker!ForumFossiel schreef: ↑04-05-2025 13:17Heel goed! Ik zou je wel echt aanraden een advocaat te nemen. Een mediator heb je niks aan als het aankomt op goed opkomen waar jij recht op hebt. Je geld zit in jullie huis zeg je, er is geen reden dat hij daarvan zou moeten profiteren of dat je voor de kinderen ten koste van je zakelijke eigenbelang per se je huis wil houden. Schuldgevoel is een slechte raadgever.
maandag 5 mei 2025 om 07:27
Als mensen je willen haten kun je dat niet voorkomen. Als zo krampachtig denkt kun je niet de juiste beslissingen maken voor jezelf en kind.Lely schreef: ↑04-05-2025 15:56Ik begrijp wat je zegt, maar ik kan niet meer uren werken. We werken beiden parttime overigens en hij kan niet minder werken in zijn functie en ik ga het niet volhouden om meer te werken. Als we het huis verkopen vinden we niets in de buurt, want dat is er gewoon niet. Ik wil onze kinderen niet uit hun leefomgeving halen. Dat is voor mij een harde nee. Dan moet ik maar op mijn tandvlees bijten.
Ik ga dinsdag achter de gemeente aan voor een jeugdconsulent en ik neem sowieso contact op met een kinderpsycholoog.
Ik wil het heel graag samen oplossen, ook omdat hij een hele lieve betrokken vader is in het dagelijks leven.
Hij blieft mij niet, maar dat staat los van zijn rol als vader denk ik. Ik gun hem ook om die rol zoveel mogelijk te behouden zoals het is. Waar mogelijk.
Ik zie er ook echt tegenop mijn schoonfamilie te verliezen, ik wil niet gehaat worden. Aangezien mijn kinderen daar vaak zijn. Ja er zijn dingen gebeurd en gezegd, die pijn doen, de gaslighting, ze zijn er in het verre verleden ook voor mij geweest. Ik houd van hen,maar ik heb ook niemand anders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
