ik heb iets dat mensen niet aantrekt

Nijntje schreef op 07 oktober 2007 @ 16:08:

Demo, wat leuk dat jij een medekatuitdeboomkijker bent. Dat viel me de eerste keer wel op, nu je het zegt, maar de laatste keer in het bootje in U absoluut niet meer, dus dat van 2de indruk klopt wel, haha. Voor mij ben jij juist ook een hele gezellige meid *knuffel*



Ik denk dat ik ook een beetje een afstandelijke uitstraling heb, ondanks dat ik dat helemaal niet wil hebben. Gek he? En dan is het idd een kwestie van zelf als eerste uit je schulp kruipen, en mensen aanspreken en vragen stellen, zoals iemand hier suggereerde. Gisteravond nog, op een avond waar we allemaal nieuwe mensen gingen ontmoeten (we zijn net verhuisd naar een nieuw land). Dan weet ik gewoon dat ze niet op mij zullen afstappen en dat ik het zelf moet doen, dat doe ik dan dus ook.



Misschien is het ook wel waar dat als je in je jeugd nooit met de ellebogen hebt hoeven werken (enig kind, of zoals ik; enige meisje tussen 2 jongens), je gewoon minder competitie hebt leren voeren. Ikzelf ben bijv. absoluut niet competetief. Als er een discussie is en iedereen voert het hoogste woord en er wordt door elkaar heen gepraat, dan tune ik al snel uit. Laat die anderen het maar uitvechten, denk ik dan.

ehm, dan heb ik het dus over irl discussie he. Hier op het forum heb ik wel regelmatig en graag tot op het bot doorgediscusieerd, maar dan praat je tenminste 1 voor 1

Niet dat ik discussie uit de weg ga, maar ik hoef gewoon niet zo nodig gelijk te krijgen. Ook vandeweek op de school van de kinderen; oudercommissie. Allemaal moeders die om het hardst zitten te kakelen van wat er allemaal moet gaan gebeuren. Dan ga ik me juist een beetje op de vlakte houden,tenzij er echt iets slims gezegd moet worden uiteraard.

Nijntje schreef op 07 oktober 2007 @ 16:08:



Ik denk dat ik ook een beetje een afstandelijke uitstraling heb, ondanks dat ik dat helemaal niet wil hebben. Gek he? En dan is het idd een kwestie van zelf als eerste uit je schulp kruipen, en mensen aanspreken en vragen stellen, zoals iemand hier suggereerde. Gisteravond nog, op een avond waar we allemaal nieuwe mensen gingen ontmoeten (we zijn net verhuisd naar een nieuw land). Dan weet ik gewoon dat ze niet op mij zullen afstappen en dat ik het zelf moet doen, dat doe ik dan dus ook.

Deze snap ik niet.........................ik snap het alleen als je beweert dat mensen allemaal op elkaar afstappen maar nooit - als enige - op jou !

Denk je dat mensen bewust niet op JOU afstappen of zou het zo kunnen zijn dat véél mensen het nou eenmaal eng vinden om op een onbekende af te stappen maar dat jij dat persoonlijk maakt door het op joú persoontje te betrekken ?

Ten eerste; ik ben zelf niet iemand die de kat uit de boom kijkt, integendeel, ik duik overal bovenop maar ik heb vaak dat mensen bij mij de kat uit de boom kijken, snappie?



BGB, ja ik weet dat veel mensen het eng vinden om op anderen af te stappen, dus dat bedoel ik niet. Ikzelf vind h et zolangzamerhand niet eng meer, want zoals je weet verander ik zo ongeveer om het jaar van natuurlijke habitat, en ken dus het klappen van de zweep. Ik stap overal op af.



Maar daar komt dus mijn verbazing; die anderen zijn ook nieuw en stappen op elkaar af. Maar niet als eerste op mij. Dus moet ik vaak degene zijn die een eerste stap zet. En dat verbaast me dan wel es. Maar ik heb me er wel bij neergelegd. Vind het wel een uitdaging inmiddels. :-)



Maar misschien stink ik wel. :-)

Ik weet niet hoe dat werkt...... ik denk dat ik - in een grote groep - bijv. op iemand afstap wiens schoenen ik zelf ook had kunen kopen of wiens oorbellen ik ook wel zou willen ...omdat je denkt/hoopt dat diegene dan ook met andere dingen op 1 lijn ligt . Of stap ik op diegene af die én goedkeurend naar mijn oorbellen en schoenen kijkt ?

Jee BGB, je maakt het wel ingewikkeld hoor. :-)



Ik stap op mensen af die dezelfde schoenen en oorbellen hebben. Daarnaast zou ik het leuk vinden als mensen op mij afstappen, wellicht vanwege het feit dat ik in hun ogen dezelfde schoenen en oorbellen aanheb.



Tegelijkertijd is het me ook vaak goed bevallen om op mensen af te stappen die hele andere schoenen een oorbellen aanhebben, zo kom je nog es voor verrassingen te staan. Soms blijkt dat achter een paar vreemde schoenen of oorbellen een hele leuke persoonlijkheid verstopt zit.



*tollende ogen smilie*

Nee, dat snáp ik wel , Nijn , maar ik dénk wel dat het zo - ongeveer werkt - ; als ik mensen wil leren kennen en iedereen is nieuw, stap ik eerder op die mevrouw af die ongeveer van mijn leeftijd is en ook pubers heeft; hoogstwaarschijnlijk heb ik daar meer mee gemeen dan met die piep-jonge mevrouw met hoogzwangere buik.....dat hoeft niet zo te ZIJN , maar dat is wel vaak je ( mijn ) gedachtengang . En iemand met een zelfgemacrameede riem en henna-geverfde lokken daar zal ik - hóógstwaarschijnlijk minder mee hebben dan met iemand met dezelfde schoenen , maar daar kán je natuurlijk erg naast zitten .

Ja, zo werken die dingen vaak, BGB; soort zoekt soort.



Maar het ging er in deze discussie niet om op WIE je afstapt, maar waarom ze niet op JOU afstappen. Even sterk versimpeld geschetst; als ik tussen allemaal moeders sta van rond de eind 30 met kleine kinderen, dus qua interesses basically hetzelfde, dan maak ik niet vaak mee dat er eentje op mij afkomt die zegt: Goh, ben jij ook nieuw hier?



Dat vind ik dus vreemd. Tegelijkertijd laat ik me er niet door uit het veld slaan en doe ik dus maar zelf de eerste stap. En dat werkt prima. Maar de vraag is dus; waarom moet ik altijd die eerste stap doen?



Misschien is het wel zo dat ik een te positief zelfbeeld heb: ik denk van mezelf dat ik er gezellig en toegankelijk uitzie, maar dat is helemaal niet zo. *grijns*



En ik ben nou eenmaal ook niet de persoon om genoegen te nemen met helemaal geen contacten maken en dus maar passief muurbloempje blijven spelen, want daarvoor hou ik teveel van gezelligheid.



Kortom, als jullie binnenkort iemand van gemiddelde lengte, gemiddeld postuur, peper en zoutkleurig haar van gemiddelde lengte op je af ziet komen stomen, dan weet je dat ik het ben.

Het valt me zo op dat jullie allemaal zeggen: niemand stapt op mij af, ik moet altijd het initiatief nemen etc..



Volgens mij ligt daar naar net het probleem. Jullie zien alleen maar wat anderen doen. Anderen praten sneller met elkaar, anderen maken eerder oogcontact, anderen worden wel uitgenodigd voor de commissie etc...

En wat doen jullie zelf ondertussen?



Ik ben wel zo iemand die altijd overal bij betrokken wordt, snel contact maakt met mensen etc.. maar laat ik even voorop stellen dat die dingen heus niet vanzelf gaan hoor! Ik neem heel vaak het initiatief om contact met mensen te zoeken, contact te onderhouden, en zoals hier al gezegd is zoek ik mensen uit die daar open voor staan. Mensen die sjaggerijnig of arrogant kijken, die meid ik in eerste instantie. Ik zoek eigenlijk contact op met de mensen waarvan ik merk dat zij zelf ook initiatief nemen (want ook ik vind het wel eens eng hoor).



Afgelopen weekend kwam ik bijvoorbeeld op een verjaardag waar ik eigenlijk niemand kende. Ik had eigenlijk direct heel leuk contact met een meisje dat met een grote glimlach naar me stond te kijken toen ik binnenkwam. En terwijl ik een biertje uit de koelkast pakte vroeg ik wat zij wilde drinken, en een leuke avond was geboren.

ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar wel die van nicknaampje die het had over het boek de secret, en dat wat je uitstraalt komt door je gedachten.

ik herken dit helemaal.

tot voor kort voelde ik me ook een gemiddeld kat uit de boom kijk type. al me hele leven had ik altijd net wat knappere, populairdere vriendinnen, waar mensen altijd eerder op afstapte. hierdoor had ik, compleet onbewust en ongemerkt achteraf gezien, toch bepaalde gedachten over mezelf gekregen. ik dacht, ik ben een middelmatig persoon, en vaak vinden mensen me vriendinnen op het 1e gezicht leuker, en pas op het 2e gezicht mij.

deze overtuiging die ik had over mezelf, zorgde er ook voor dat dit altijd zo gebeurde.

maar sinds een half jaar ben ik veranderd. ik kan niet goed zeggen waarom of hoe. maar voor het eerst raakte ik overtuigd dat ik even leuk was als mijn vriendinnen. nu kan ik ook zeggen dat ik vroeger ook een afstandelijke uitstraling had. ook stelde ik nooit zo veel vragen aan mensen (zowel bekend als onbekende mensen) en dat doe ik nu wel.

iets meer dan een half jaar geleden heb ik een ander kapsel gekregen en mijn relatie beeindigd. en vanaf dat moment voelde ik me echt anders.

ik merkte dat ik mij open begon te stellen voor anderen. ook was ik meer geinteresseerd in anderen, EN, heel belangrijk, ik durfde voortaan ook op andere mensen zelf af te stappen, en er dus initiatief in te nemen.

omdat ik hier veel succeservaringen in had, ben ik anders gaan denken.

nu denk ik, ik ben net zo leuk als mijn vriendinnen, en ik ben geen middelmatig persoon, maar een leuk persoon (zonder hierin arrogant te zijn hoor) maar sinds ik deze gedachten over mezelf heb, sta ik blijkbaar heel open voor anderen, en komt dus uit wat ik denk.

als ik nu op stap een hele leuke jongen zie, denk ik niet meer, oh ik stap er niet op af want ik kan hem toch nooit krijgen. nee, ik stap er gewoon op af en denk dat ik hem wel kan krijgen. en voor het eerst in me leven kan ik ook die jongens krijgen die ik wil (ik weet, dat klinkt weer arrogant, maar zo is het niet. gewoon zelfverzekerd).



mijn tip is, wees je bewust van je gedachten die je hebt over jezelf. probeer jezelf niet te vergelijken met anderen, maar probeer te denken dat jij een uniek en speciaal persoon bent en niet middelmatig. ook neem zelf initiatieven om op anderen af te stappen. er zit iets in je houding of uistraling waardoor anderen je over het hoofd zien. het lijkt lastig, maar het is mogelijk om je uistraling te veranderen.

richt je vooral even op jezelf, en niet over wat anderen van je vinden.



en wat ik zoiezo gemerkt heb de laatste tijd, als het gaat om op stap gaan en jongens "versieren", is dat ik 9 van de 10 keer zelf op een jongen afstap. jongens stappen vrijwel nooit op mij af. nederlandse mannen zijn daar niet zo initiatiefrijk in. ik maak altijd eerst oogcontact, en als hij terugkijkt en daarna nog een paar keer terugkijkt, weet ik dat ie ook geintereseerd is in mij, en stap ik op hem af.

yoyo2 schreef op 08 oktober 2007 @ 12:05:

Het valt me zo op dat jullie allemaal zeggen: niemand stapt op mij af, ik moet altijd het initiatief nemen etc..



Volgens mij ligt daar naar net het probleem. Jullie zien alleen maar wat anderen doen. Anderen praten sneller met elkaar, anderen maken eerder oogcontact, anderen worden wel uitgenodigd voor de commissie etc...

En wat doen jullie zelf ondertussen?



JAMMER DAT JE NIET HELEMAAL GOED GELEZEN HEBT; YOYO.



Ik ben wel zo iemand die altijd overal bij betrokken wordt, snel contact maakt met mensen etc.. maar laat ik even voorop stellen dat die dingen heus niet vanzelf gaan hoor! Ik neem heel vaak het initiatief om contact met mensen te zoeken, contact te onderhouden, en zoals hier al gezegd is zoek ik mensen uit die daar open voor staan. Mensen die sjaggerijnig of arrogant kijken, die meid ik in eerste instantie. Ik zoek eigenlijk contact op met de mensen waarvan ik merk dat zij zelf ook initiatief nemen (want ook ik vind het wel eens eng hoor).



Afgelopen weekend kwam ik bijvoorbeeld op een verjaardag waar ik eigenlijk niemand kende. Ik had eigenlijk direct heel leuk contact met een meisje dat met een grote glimlach naar me stond te kijken toen ik binnenkwam. En terwijl ik een biertje uit de koelkast pakte vroeg ik wat zij wilde drinken, en een leuke avond was geboren.

je hoeft niet zo te schreeuwen hoor...

het was namelijk geen veronderstelling

Ahem, djodjo, ik las net ergens anders dat nijntje niet kan quoten en dat ze daarom maar hoofdletters gebruikt als ze door een andere post heenschrijft

er staat toch duidelijk quote bij?

Grijs gedrukt en al

Voelde me een beetje aangevallen..



Maar goed, probeerde er alleen mee te zeggen dat zulke dingen niet vanzelf gaan. Ondanks dat ik best makkelijk contact maak e.d. is het heus niet zo dat de mensen op me af komen stormen hoor. Ik probeer altijd zelf initiatief te nemen.

Ja, dan zeg je dus hetzelfde als ik, YOyo. Jammer als ik (en anderen) proberen een situatie genuanceerd te formuleren, dat iemand daar dan overheen leest.



En dat ik in capitals quote, is omdat mijn quote anders wegvalt tussen jouw tekst. Of ik moest quote unqote typen en daar had ik geen zin in. En met deze laptop kan ik geen blok maken om een tekst groen te maken ofzo.



Dus. :-)

wat pruttel zegt dus

Hey Rary,



Nou ben blij dat je jezelf hierin herkent. Ik vind dat De Secret wel erg doorslaat maar ik ben er zeker van overtuigd dat je gedachten jouw energie vormt dus als jij niet positief denkt over jezelf, dit jouw aantrekkingskracht is. Ik vind dit zelf een erg interesant onderwerp! Hoe meer je hiervan bewust bent *lees bewust van jezelf* hoe meer je het leven naar eigen hand kan zetten en aantrekt wat je wil dat je aantrekt. Ik herken mijzelf niet in wat soof02 schrijft maar je gedachten hebben op veel meer dingen betrekking, op bijvoorbeeld onzekerheid of je goed of slecht in je vel voelen. Moet je maar eens bewust zijn van je gedachten wanneer je bv ruzie hebt, hoe meer je daarover denkt hoe erger de ruzie voelt/wordt (de ruzie wordt niet erger maar je gedachten maken het erger). Mooi hoor dat je dit zo hebt kunnen toepassen op je eigen leven en dat je nu zo veel beter over jezelf denkt én hiermee aantrekt wat je jezelf ook gunt. Een beetje egoisme is alleen maar gezond dus daar hoef je jezelf nooit voor te verontschuldigen;-)



Liefs, Nicknaampje

De zanger van Placebo ( je-weet-wel-vent met-make-up) heeft ooit gezegt:



Als je een kamer in loopt moet je denken: iedereen in deze kamer wil sex met mij, vervolgens is dat ook zo.



Ik heb `t geprobeerd... en `t werkt. Naja niet dat iedereen echt sex met je wil, maar als JIJ positief over jezelf denkt, en je jezelf "sexy" vind, komt dat goed over. Ik dacht ook altijd dat mensen me niet "leuk" vonden, dat veranderde echt toen ik mezelf accepteerde en in een postieve zin! Weet wat je leuke kanten zijn, qua karakter en lichamelijk en buit die uit. Alles wat je minder vindt hou je voor jezelf en goede vrienden/ familie.

Leuk topic,ik heb 2 nichten,echt heel leuke knappe meiden,en je zou denke die hebben aanbidders genoeg,toch niet.

Wij weten ook waarom niet,in hun geval kijken ze alletwee heel ontevreden rond,geen lachje kan er haast vanaf,niet omdat ze werkelijk niet leuk of aardig zijn,tis gewoon hun gezichtsuitdrukking zonder dat ze het zelf in de gaten hebben.als je ze zou aanspreken en leren kennen zul je meteen merken dat ze wel leuk zijn en veel lachen.ze hebben van nature dus een ontevreden gezicht,zitten ze in gedachten of naar iets te luisten en te kijken,sja

nicknaampje, van mijn stagebegeleidster heb ik ooit het geweldige begrip `zelfbepaling` geleerd. kort door de bocht: alleen jij zelf kan bepalen hoe dingen lopen. je kan wel zitten wachten tot dingen veranderen, of anderen veranderen, maar dat werkt niet. alleen jezelf beinvloed je eigen gedrag en gedachten. en dat inzicht gebruik ik nog dagelijks!



lillim, ik ben het helemaal met jou/die zanger eens. sinds ik op mannen afstap en van te voren overtuigd ben dat ik hem kan krijgen, krijg ik ze ook....

en ik had vroeger ook een ontevreden gezichtsuitdrukking (ik heb ook nog es hangende mondhoeken als ik neutraal kijk). ik werd er zoooo moe van dat mannen op stap altijd aan me vroegen of ik sjaggie was, dat ik een aantal jaar geleden een lichte glimlach op me gezicht zette zodra ik de kroeg binnenkwam. dat voelde in het begin heel onecht, maar nu is het zon gewoonte, en krijg dus ook nooit meer te horen waarom ik sjaggie ben. ...

Als ik zo de reacties lees ben je in ieder geval niet de enige.

Voor mij is het ook wel herkenbaar. Het is niet dat ik overgeslagen of vergeten wordt, maar ik kwam er op een gegeven moment wel achter dat mensen vonden dat ik een arrogante uitstraling had. Was echt stomverbaasd, want zo ben ik helemaal niet. Ik ben niet echt onzeker, maar ik voel me ook absoluut niet beter of knapper dan anderen. Ik vond het wel erg moeilijk om te horen, want hoe moet je dat veranderen? Volgens mij is het inmiddels wel een stuk beter geworden, want de laatste jaren merk ik wel dat mensen anders op me reageren (minder defensief bijvoorbeeld).

Misschien heb je slechte ervaringen in het verleden, waardoor je inderdaad een meer afstandelijke of te zelfbewuste uitstraling hebt gekregen zonder dat je dat door had. Misschien moet je eens aan mensen in je directe omgeving vragen wat je uitstraling is. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad.



Wilde ook nog iets zeggen over The Secret, maar ik zag dat iemand dat al had gedaan. Is trouwens echt een aanrader om te lezen, niet alleen hiervoor.

Ik ben ook zo'n iemand. Veel te aanwezig, grote mond, maar ondertussen een piepklein hartje. Op de een of andere manier moeten mensen altijd een beetje aan me wennen. In het beginnen vinden ze me nog wel ok, dan ff een poosje denken ze: Pfff... wat een gek wijf. En een aantal komen daar weer op terug, en vinden me dan toch wel gezellig gezelschap.

Wat ik hier in dit topic idd voorbij heb zien komen, als in dat mensen je misschien te zelfverzekerd vinden, daar zou best wel een punt in kunnen zitten denk ik. Ik ben namelijk zelf behoorlijk bot, en merk dan wel eens dat mensen me veel onaardiger inschatten dan ik eigenlijk ben.



Wel grappig overigens dat er toch best veel mensen zijn die dit probleem van TO delen.